장음표시 사용
271쪽
D1vINIsQUE EIUS ATTRIBUTIs 26squam novit D Eus , quibus mediis infallibiliter certi .homines salvari possint, & in qua teste Augustino opera sua futura diseponit. Dicitur lΙ. praeparatio, id est aeterna in D Eo dispositio mediorum, quibus in tempore hominem ad finem suum ultimum certiis me dirigit. III. beneficiorum : qua voce innuere videtur D. Doctor non tantum dona gloriae sed & gratiae juxta illud S. Fulgentii l. 3. de Verit. Praedest. Praedesinavit ergo DEUS sunt os Dos is ad gratiam vita bonae, G ad gratiam vitae aeternae.
IV. quibus certissime liberantur , nempe a Peccato per gratiam efficacem, & a miseria per gloriam aeternam. Dicitur denique ς quicunque liberantur. Nam praedestinatio non ad omnes homines, sed ad aliquos tantum pertinet, per quod differt a Providentia, quae est voluntas antecedens , ac conditionata omnes salvandi. His expositis duo hic contra haereticos sunt demonstranda; primo admittendam esse veram ex parte DEI praedestinationem ; secundo, eam certissimam esse secundum se, immutabilem, ac cum libertate arbitrii nostri consentiem tem : quae praecipuae sunt ejusdem proprietateS.
Ex sit vera ex parte DEI Pradesinatio. XXX. T oc dogma fidei tot evidentibus scripturae testim II niis demonstratur, ut mirum sit a Christianis in
dubium revocari posse. Nonne enim Christus expressis verbis illam Matth. et s. asseruit ' ubi ait : venite benedicti Patris mei , Mysidere paratum vobis regnum a consitatione mundi. Quo sensu loquitur etiam Apostolus Rom. 8 : quos praedestinavit,
hos S uocauit ; Ο quos vocavit, hos V jus cavit ; quos
autem Ius carit, illos is glorificavit. . Hanc esse fidem ec- elesiae , non semel.basfirmat Augustinus , qui ex professo contra semipelagianos conscripsit duos libros , unum de praedestinatione SS. & alterum de dono perseverantiae. CO
272쪽
pite i9 hujus postremi ita ait : hoc scro , nem inem contra istam praedestinationem , quam secundum)cripturas sanctas defendimus , nis errando disputare poli'. Cui consentit D. Prosper in Telpons I. ad object. gall. dicens: praedesinationem DFInu ius cathoircus negat. Et in Ep. ad Rumnum: Praedestinationem tam impium es negare , quam ini gratia contraire. S. autem Fulgentius i. de incam. & grat. DEUS , inquit, qui hominem condicit, ipse praedesfinatione sua-donum illuminationis ad credendum ta donum perseverantiae ad proficiendum , lese permanendum S donum glorificationis ad regnandum , ' quibus dare voluit, praeparaνit. Ratio' assertionis aperta est : nihil enim DE Us operatur in tempore , quod ab aeterno non praeordinavit faciendum ; unde Apostolus ait Eph. I. , nos praedes nari a DEO secundum propositum voluntatis suae, Cum igitur DEus nonnullis hominibus det gloriam in tempore, eam dare ab aeterno decrevit. Neque dicas cum haereticis doctrinam praedestinationis omnem solvere de procuranda salute curam , ac vigilantiam, hominesque conjicere vel in temerariam praesumptionem, vel in desperationem. Si enim ab uno statu non est transitus ad alterum ; certissime salvabitur', qui est praedestinatus : nec proinde ulla debet es e sollicitudo de procuratida salute. Qui autem non est praedestinatus, certe peribit , adeoque omnis cura inanis erit. Hoc putidum haereticorum argumentum ne minem movere debet; supponit enim DEUM electos ad gloriam praedestinare absque operibus, cum tamen nemo ad gloriam eligatur, nisi qui praevidetur facturus bona opera ad eam comparandam necessaria. Hinc monet D. Petrus a. c. I. his verbis: masis satagire , ut per bona opera certam Nesram υ eationem , G elesionem faciatis - - - ' enim abundanter mini-srabitur vobis introitus in aeternum regnum Domina nosti, ω Salvatoris I. Q Hoc tamen argumentum non adeo facile
273쪽
Divi NIsQUE EJUs ATTRIBUTI s. aissolvitur ab illis , qui rejecta scientia conditionata , praedestinationem ad gloriam omnino gratuitam , absolutam , & a praevisis gratiae meritis independentem elle contendunt. .
Praedestinario scundum fi est certisima, prorsus immutabilis oleas consentiens cum ubertate arbitrii notri. XXXI. A C certitudinem quidem praedestinationis , quant 1 tum est ex parte DEI, scripturarum, & SS. ΡΡ. testimonia manifeste declarant. Oves mea vocem meam audiunt ait Christus Joan. c. Io. S ego cognosco eas D sequvntur me . O ego vitam aeternam do eis: G non peribunt in ara num , F non rapiet eas quiSquam de manu mea. Et c. I 3. scit' christus , quos elegerit. Ad Timoth. a. ita scribit Apostolus rcognovit Dominus, qui sunt ejus. Inde est , quod qui a gratia ad peccatum deflectunt, si eo in statu perseverent , non censeantur esse e numero praed*stinatorum, de quibus dicitur I. Joan. a. ex. nobis Arodierunto ota non erant ex nobis : nam
si fassent ex nobis, permanitissent utique nobi cum. Hujus certitudinis fundamentum suppeditat D. Augustinus de corrept. &grat. c. I. ita loquens ς horsim si quisquam perit , falsiliu DEUS: sed nemo eorum perit , quia non fallitur DEUS; horum si quisquam peris , νitio humano vincitur DΕ sed nemo eorum perit, quia nulla re iuncitur DEUS. Absit tamen , ut cum haeretieis dicamus, absolutam esse certitudinem praedestivationis respectu nostri absque speciali revelatione ; nescit enim homo , utrum amore , an Odio sit d=gnus Eccles. 9. Hinc D. Augustinus iacit. c. I g. ait : quis enim ex multitudine Melium, quamdiu in hac mortilitate iuvietur , in numero proedesinatorum se esse praesumat Et Conc. Trid. sess. 6. can. I 6. et anathema dicit , , qui magnum .illud usque in finem perseverantiae donum se certo habdurum 4 absoluta, & insallibili certitudine di- - L ia xerit,
274쪽
268 CONTROVEasIA III. DE DEO UNO verit, nisi hoc ex speciali revelatione didicerit. Ex quo ipta patet altera Praedestinationis proprietas, nempe immutabilitas; DRus enim sapientissimus consilium stum mutare non potest ἔatque hinc teste Augustino cerrus est Pradesinatorum numerus, qui neque augeri potes , neque minui. Demum Electio ist haeo nullam imponit praedestinatis necellitatem ὁ reliquit enim Dgus hominem in manu consilii sui Eccles. I 5. Ineptissime igitur dieitur verba sunt S. Prosperi in Respons ad 6. object. Igallo rum) prae sinationem DFIsve ad bonum, sive malum in homine Operari , ut ad utrumque necessitas quadam videatur impellere . Qua vero ratione concilianda sit libertas cum praedestinatione,
argutiae. XXXII. A Butuntur Novatoses quibusdam scripturarum te- . stimoniis, ut ostendant chrtitudinem praedestina itionis non esse tantum ex pΣrte DEI sed ev parte nostra. Sequentia autem addunt : haec scribo vobis, ut sciatis, quoniam vitam habetis aeternam, qui creditis in nomine filii DEI. I. Joan. sc scientes fratres Iehi a DEO electionem vestram. . Thess. I.
Spiritus testimo sium reddit spiritui nostro, quod fumus filii DEI F
autem filii, baeredes. Rom. 8. Demum habemus obligatam Christi fidem his verbis: Omniar quaecunque Orantes Petilis, credite, quia accipietis. Pro certo igitur habemus, assiduis orationibus nos salutem a D Eo esse impetraturos. At enim longe alium , quam intendunt haeretici, Hsensum continent te ius allati; In primo non intelligitur vita aeterna persecta , &in re , sed inchoata , & in spe; quo sensu Rom. 8. dicitur respe salvi facti sumus. In altero Apostolus loquitur duntaxat de electione Thessalonicensum ad gratiam 'fidei, addit en m equia Evangelium no rum non fuit ad vos in sermone tantum CBds l
275쪽
c DivrutfQUE .mus Aa r i I. 269 εἴ in virtute ,-in freta S. Tertius autem. notat, spiritum S. testimonium quidem Teddere, nos esse silio. Dii, sub cer- 'ta nempe eqnditione: s tamen compatimur ut G glorificemur. At quia nemo certus essὰ potesti de digna compamune , ita
quoque m certa securitate nemo certus esse potest, se filium DEI esse. Demum certi etiam non sumus omnino, nos orave, ut oportet; ut ait Apost. Rom. 8.: quid oremus, Aut opor
Immutabilitas Praedestinationis semipelagianis olim lapis erat offensionis ; ita enim Augustino opponebant: ex utraque parte superfluus est labor, si nequo rejectus ulla industria pos si intrare, neque electus ulla negligentia possit excidere. Ce te possunt aliqui de libro sitae, id est de numero praedestinatorum deleri. Ita Moyses Ex. 3 a. dixit et aut dimitte eis hane noxam , aut, si non facis, dele me de libro νιta, quem scrips-si. Et David Ps. 68. Deleantur deuibro. inuentium. Angelus Ap. 3 α tene quod habeS , inquit emo acci ab coronam tuam. Apostolus timebat I. Corinth. 9. ne cum aliis praedicasset; ipse reprobus emceretur. Ratam ergo , fixamque non putabat praedestinationem i . . , ' , ε se Argutia alIata semimagianorum momentum aliquod haberis potest contra illos , qui admattunt decretum D EI absolutum,& antecedens omnem piaevisionem meritorum. At minime. valet, si praedestinatio fiat ex meritis praevisis : nam inde non alia, quam consequens nascitur necessitas , adeoque quod in consortici illius decreti praedestinatus non possit dgmnari, eKIibera illius determinations oritur, quam DR Us ab aeterno. praevidit. Reliquis ut satisfiat, . sciendum est ex D. Thoma , pis librum: vitae notari Divinam notitiam, . qua refinet frmi er R
276쪽
a o CONTROVnasIA IIL DE DEO Ullo 3. vita supernaturalis, una inchoata , nempe gratia , quae vitae aeternae radix est , & principium.& consummata , nempe gloria: ideo /pplex liber vitae distinguitur, unus, in quo in scribuntur, qui ad gratiam sunt praedestinati alter, in quo continentur electi ad gloriam. c Qui igitur in priore libro scripti
dicuntur, possunt deleri; non item qui in altero consignantur ;poterit enim quis excidere a gratia, nunquam vero a gloria, ad quam est praedestinatus. Ajo igitur, Moysen postulasse deleri, non quidem de numero praedestinatorum , sed de numero viventium; suam nempe propriam vitam in salutem populi Israelitici devovere paratus. Psalmum citatum explicat D. Augustinus his verbis delebuntur de libro viventium , id es , non ibi st este cognsceardi. nam νςrsus , . qui sequitur , exponir, quod dictum est iis cum=usis non scribantur. Dixi ergo , delemansur secundum Dem eorum. Secundum autem aquitatem ruam , quid Aco' non Aribantur. S. Ioannes corona nomine intelligit, non gloriam coelestem , i seu fidem, i & constantiam In hono rApostolus autem timebat reprobatiqnem , ignarus praedestin
XXXIII. TTAnc eandem praedestinationem sive propositum
certorum hominum ad salutem per emcacem gratiam dirigendorum . relictis aliis& reprobatis, si de hominum universo genere sermo sit, negavit Ambrosius Catharinus ex ordine Praedicatorum Uin libro de Praedest. . quem Ui-: gente concilio Tridentino ediditi t. Ait gratuitam electionem non nisi esse excellentium quorundam hominum, quos D Eus , singulari prosequens amore, ex nulla praesensione meritorum sc ad vitam destinat, ut ab ea non possint incidere. i Cujusmodi fuere Beatu Virgo, Apostoli, Prophetaec aliique nonnul: si
277쪽
li. Ceteros ait in communi providentia relictos , velut in suspenso manere , quamdiu in vita sunt; ita ut salus eorum a potestate liberi arbitrii pendeat: neque certus si illorum numerus, ac determinatus in providentia DEI pro eo tempore , quo adhuc
sunt invia haec enim illius verba sunt) tames in DEI praescientia At definitus e , cam praedesinatorum , id es eximio illo de lectu comprehensorum , icertus si s in praesciensia DEI ; S in
Proνidentia numerus. Ex quo consequens est , praedestinatos quidem omnes certo salutem assequi , nec eorum pe- rire quemquam ; multos vero non praedestinatos ad eandem pervenire : nec omnes , qui re ipsa vitam obtinent , ad eam misse praedestinatos. . .
opinio isthaec non sne tumultu, ac reclamatione , teste Petavio, est excepta: nec immerito. Gratis enim & sine ullo fundamento laeta est illa salvandorum distinctio ; neque ullum illius extat in scripturis, aut traditione vestigium : imo de omni-hus salvandis sine discrimine loquuntur scripturae N. XXX. ci- tatae. Ut adeo Tournelius velit Catharinum hoc solum nomine excusatum, quod nonnullos judicarit non esse praedestinatos , misi post praevisa merita. , Duplicem autem illam salva.dorum classem fundat Auctor citatus in illo Matth. C. ao. erunt
novissimi primi, G primi novissimi: At vero perabsurdum est,
ex verbis figuratis, ac parabolicis, quae in varios sensus trahi possunt, quidquam concludere adversus aperta , &sne ae. nigmate prolata verba. Quid enim intelligendum per regnum caelorum in illa Μatthaei parabola , an Ecclesia triumphans , an militans λ Si triumphans, quomodo in ea locum habent imvidi , & murmuratores si pares cum aliis in mercede, quomodo novissimi Τ Novissimi ergo hic vel intelliguntur reprobi, qui quidem vocati sunt, sed minime electi, vel si juxta interpretationem quorundum PP. novissimi hic debeant collocari in
278쪽
st a CONTROVERsIA III. DE DEO UNO patria caelesti post peractam paenitentiam , i& ipsi sunt elem ,& praedestinati. Nam Matth. 4. quotquot ad Christum con. gregantur, electi dicuntur. Et Marrh. aa. qui non sunt et mcti, mittuntur in tenebras exteriores , nec usquam scriptura meminit quorundam; qui sint medii inter. electos , S reprobos. Hinc firmissime tenendum, veta o sunt Fulgentii l. deside C. 35. nec quemquam eorum, quos non Pradestinavig ad vitam, ulla posse raIIone salvari. - -
DE CAUSIS, ET EFFECTIBUS PRAEDE
plicatur Controversiae status.
XXXIV. Dnotanda hoc loco censemus aliqua , quae in 1 aliis Theologiae partibus uberius ostendentur I. certum est , Christum esse causam moralem, ac mer toriam praedestinationis hominum. Benedixit nos verba Apostoli
sunt ad Ephes. I. in omni benedictione spirituali in caelesibus in Chriso , sicut elegit nos in UD ante munit con titutionem , ut essemus sancti D immaculati in con pectu ejus in charitate. Qui praedestitiavit nos in adoptionem filiorum per Iesum Christimis ipsum, fecundum propositum volumati suae.. II. de fide est,
Praedestinationem ad primam gratiam prorsus esse gratuitam, nullamque esse ejus causam in praedestinato; constantem hanc Ecclesiae fidem adversus Pelagianos , & semipelagianos defini-verunt Concilia; ut intrastatu de gratia docetur. IV. certum est , praedestinationem ad gratiam finalem fieri sine omni nostro merito condigno : nam perseverantiam finalem magnum
279쪽
Div INIsQUE Ejus ATTRIBUTI s. a 3Dgi donum esse ita declarat Concilium Tridentinum, ut a putaro DEI beneplacito pendeat , ut justi accipiant gratias emeaces , quibuscum usque in finem perseverent in statu justitiae. IV. de fide est , justos per bona opera Vere , ac proprie mereri augmentum gratiae , Vitam aeternam, atque etiam gloria augmentum ut his verbis definivit Concilium Tridentinum
Sermo nobis non est de praedestinatione ad gratiam ; sed
de illa duntaxat , quae est ad gloriam , & vitam aeternam. Atque de hac quaeritur, utrum D Eus emcaciter , & absol te decreverit praedestinatis, dare gloriam ex mero suo beneplacito , & ante merita eorum, aut non nisi propter merita supernaturalia praevisa 3 quae controversia ex scripturis , &patribus erit definienda. XXXV. In hoc de gratia , vel electione argumento minor haberi solet ratio antiquorum PΡ. qui ante Pelagianam haeresin vixerunt, quam eorum , qui postea sunt secuti. Latini, vero ΡΡ. multo majorem habent auctoritatem , quam graeci, etiam haeresi illa posteriores; eo quod haeresis illa latinam magis ecclesiam , quam orientalem exercuerit , ut adeo graeci plerique intima Pelagianorum dogmata vel ignorarint funditus,
vel minus accurate perspexerint. Omnium Uero latinorum , quorum in hac controversia majorem esse auctoritatem dixi,
princeps est Augustinus , cujus de gratia sententiam quotquot deinde consecuti sunt patres, ac doctores ; tum vero Ecclesiae Romanae Praesules ratam, ac catholicam judicarunt. Paucos duntaxat recentiores excipio , qui in electione potissimum ad gloriam, vel praedestinatione pertractanda, ultro se ab Augustini opinione discessisse profitentur. Λlii porro ne tanis tum auctoritatis pondus rejicerent, Augustinum quoquo m
280쪽
2 CONTROVERsIA III. DE DEO UNO do interpretari sunt conati. Inter quos fuit VasqueZius, qui adversus omnia testimonia quae ad comprobandam gloriae praedestinationem sine operum praesensione adferri solent)duo quaedam praescribit: alterum, praedestinationis vocabulum ab Aurastino ad solam gratiam restringi; alterum , nunquam Augustinum adversus pelagianos, eorumque reliquias de classione ad gloriam, sed ad gratiam duntaxat disputasse. Petavius in SS. PΡ. lectione apprime versatus ostendit argumentis solidissimis infra insinuandis ; Augustinum existimasse, praedestinationis ad gloriam faetie decretum divinum ex nullis electorum meritis manasse. Quae opinio a multis Catholicis hactenus est defensa, atque etiam hodie summa doctrinae , ac pietatis commendatione propugnatur. Sed si quis ita tueri illam
instituit, ut contrariam, tanquam salsam , scripturisque adversam , damnandam censeat, magnopere is errat, ac plurimOTum , qui hanc antepondnt alteri, Theologorum consensione
refellitur. Iam pridem disputari in utramque partem coepit in scholis ista quaestio, neque pro aliquo praejudicio Valere ad hanc controversiam credita est auctoritas Augustini. Quare priusquam quidquam statuatur , detrahenda est primum illa imvidia , quam in oppostam opinionem ex Augustini nomine conflant aliqui; quasi nefas sit ab illius praescriptis desciscere, praesertim in illis quaestionibus, quae ad gratiam , & salutis adipiscendae rationem spectant: in quibus ducem illum sequi se Romani Pontifices , & vetera concilia, quae sunt adversus P
XXXVI. Non omnia, quae in refellendis istis haereticis ab Augustino proposita sunt, pro catholicis, immotisque decretis habentur ab iis ipsis, qui illius doctrinam commendant,mmmis Pontificibus, ac synodis ; sed quaedam vere, certoque constituta , quaedam dicta probabiliter arbitrati sunt: ac prio-