장음표시 사용
311쪽
Drv INIsQuB EJUS ATTRIBUTIS. sos det cuique auxilia gratiae lassicientia , nec opus est , ut largiatur praevisa essicacia ; hoc enim duntaxat ad emcacem salutis intentionem requiritur. Sterilis autem ea voluntas non est, quia est offectrix modiorum susticientium; ae quamvis velle-itas sit , seu inessicax volitio respectu ipsius salutis, est tam enessicis voluntas mediorum ad salutem obtinendam necessario.
LII. Opponunt porro copiosos scripturae. textus , qui videntur innuere , Christi mortem non pro omnibus esse oblatam. Sic Christus Natth. ao. dicit se venisse dare antimam suam Pro multis. Joan. Io. testatur, se animam ponere pro ovibus suis. Joan. I . oravit pro solis electis : non pro mundo rogo ,
inquit, sed pro iis, quos dedi i miihi. Certe si Christus orasset
pro salute etiam reproborum , Omnes laizarentur ; cum Oratio Christi semper effectum obtinuerit ; Joan. II. ego autem sciebam, quia semper me audis. Denique Christus certus erat de decreto DEI immutabili damnandi reprobos : non igitur potuit sincere mortem suam offerre pro illorum saluteia Ad primum dicendum, textus illos, qui dicunt Christum pro multis esse mortuum , sumi debere de hominum multit dine universa, ut habet August. qui ait, non repugnare omnibus multos , quia ipse omnes non pauci, sed multi sunt. II. dicit Christus se animam ponere pro ovibus suis, sed sine exclusi ne aliorum , quoS. sussicienter redemit per suam mortem, quam omnibus prodesse intendit , qui de t redemptionem δε- metipsum pro omnibuS Io Tim. 2. . Ceterum pro solis electis mortuus est , quoad efficacem meritorum Christi applicationem , & assecutionem vitae aeternae ; non item quantum ad suffcientem mortis Christi oblationem. III. Etsi demus , Christum essicaci ea post coenam oratione intercessse pro solis ele-
312쪽
ctis ς' minime tamen sequitur , eum nunquam pro reprobis etiam intercessorem egisse. Oravit Luc. I 3. pro crucifixoribus , hominibus multis infidelibus, & magna certe parte Te-Trobis. Et JOan. I . orat pro omnibus in se credituris, quos inter multi futuri veprobi fuerant. Oratio autem absoluta, qua Christus pro electis rogavit, suum obtinuit effectum , non item oratio conditionata, qua rogavit , ut ipsis etiam reprobis vi tam aeternam daret, si velint uti mediis salutis lassicientibus, quae in ipsos virtute passimis suae defluxerunt. IV. Potuit Christus mortem suam offerre pro salute reproborum ante , etsi non post praevisionem demeritorum : Cum enim reprobatio hominum consequatur orationem Christi, quia gratiam inemeta- .cem ex illa oratione dandam , potuit Christus orare pro re- . proborum salute eam inem caciter intendendo, atque sic procurare illis auxilia inessicacia, quibus , si vellent , salvari possent,& postea primo videre eorum reprobationem. Sicut potuit in signo priore petere in emcaciter , ut calix transeat, licet in . signo subsequo videret , calicem a Patre non esse transferen
Ex generali ista progurandae salutis voluntate minime excludendi sunt parvuli sine baptismo decedentes, peccatores Obdurati, & infideles omni religionis nostrae notitia destituti. Inprimis enim parvulis praeparat DE Us ad obtinendum bapti simum sufficientia auxilia in majoribus, & progenitoribus, quibus si illi uterentur , non moreretur parvulus ante susceptum baptismum, ut id insinuat D. Prosper de vocat gent. c. 24. PO tuit nempe DEns unius ex progenitoribus merito alligare cursum rerum ita , ut parvulus obtenturus sit salutem , si quidem ipse hoc meritum posuerit, & non obtenturus , s excitantem ad actum salutarem gratiam repudiarit e. g. interne ad Ora Π- dum pro posteris suis stimulatus non oraverit. Sic enim DΕ-
313쪽
Div IN I seu B EJUS ATTRIBUTIS. 3o us, uti & hujus progenitoris meritum, ita & pendentem inde
parvuli salutem pol est sincere intendere. PeccatoreS autem obis durali , etsi non semper, & omni momento habeant auxilia sufficientia ad paenitendum ; habent tamen ea pro causarum Variari rum exigentia, & si non semper habent proxime sufficientia ad observandam legem, vel obtemperandum ; habent tamen remo- te lassicientia, & saepe proxime lassicientia ad orandum. Hinc quando D. Augustinus ait, Pharaonem excaecatum non amplius obtemperare potuisse, neque punitum esse quia tune non Obtemperavit, sed quia Olim non obtemperavit: quando potuit; negat tantum eum tunc habuisse auxilium proxime sussiciens utpote qui jam desertus a DBo , & furore Correptus erat, non advertens ad obligationem huic praecepto obediendi non ait tamen D. Doetor, eum non habuisse auxilia remote suffici-
entia , internos nempe stimulos ad implorandam DEI opem, & misericordiam. Idem dicendum de infidelibus , qui habent auxilia remote lassicientia , quibus si bene uterentur, ob inerent auxilium proxime sufficiens, cujus adjutorio ad fidem, S salutem pertingere pollini. Verum de hoc argumento frusus in Trach. de gratia.
Causa reprobationis nec es solam Dei beneplacitum
in ssu Culvini; nec peccatum originale in sensu onsente i sed
unica reprobationis adultorum baptisatorum causa , fustactualia eorum Peccata.
LIII. π Lasphema Calvini doctrina , quae statuit solam DEID voluntatem esse causam reprobationis, partim resutatur ex iis , quae paulo ante de generali voluntate DEI sa Q q a vandi .
314쪽
vandi omnes diximus; parum ex divinis literis, quibus docemur , DEUM non velle peccata , ae proinde non decre- villa ab aeterno, ut peccata fierent. Sap. I. DEUS mortem non fecit , nec laetatur in perssitione νivorum. EZech. I 8. nunquid voluntatis meae es mors impii ' dicit Dominus Oseae 13. perritio tua ex re Israel, tantummodo in me auxilium tuum. a. Pet. 3. DEUS neminem sevit perire. Certe qui hanc Calvi ni doctrinam sequuntur , DEuΜ auctorem peccati faciunt, quamvis id ipsi, ne invidiam tam horribilis blasphemiae subeant, nee palam assimare audeant, & non raro disertis ver- his inficientur. Calvinus l. I. Inst. c. I 8. 3. 4. sic loquitur: homo Iusto DEI impulsu agit, quod At non licet. Et C. I . f. II. ait, impios a DEo Cogi quasi freno , ut maleficia concipiant , & moliantur. At qui impellit, & cogit alium ad opus quodcunque faciendum, operis auctor primarius est, &dicitur apud omnes gentes, neque sinit hoc lumen naturale ullo modo negari r igitur DE Us ex sententia Calvini auctor primarius est eorum peccatorum, quae ab hominibus perpe.
Quod contra Iansentanos assertum est, non intelligitur de insantibus sine baptismo defunctis quos certum est reprobari ob solum peccatum originale sed de adultis baptisatis, quos ob illud peccatum a gloria excludi putant. Probatur autem contrarium argumento , quod Bellarminus l. de gr. . & lib. arb. insolubile dicit : Peccatum originale in hominibus bapti- satis per gratiam baptismi est remissum , ut definivit Conc. Trident. Sess. s. Can. s. his verbis: s quis per J. C. gratiam , quae in baptismate confertur, reatum originalis peccati remitti negat, anathema sit. Quam definitionem confirmat ex Ap. Rom.
8. dicenter nihil damnationis es iis, qui sunt in Chrso Iesu, .id est ut habet Trident. qui vere consepulti sunt cum Christo per baptisma
315쪽
Div INfsQUE .EJUS. ATTRIBUTIS. Iostisma ia mortem. Quomodo autem peccatum remissum causa reprobationis esse potest y Adde , illam voluntatem DEi salvandi omnes , etiam supposito peccato originali, non posse conjungi cum voluntate aliquos reprobandi propter illud idem
Demum reprobationem laetam esse post absolutam deme ritorum praevisionem , ' ex scripturis , & SS. PP. colligimuruEZech. 33. dicitur: nolo mortem peccatoris, sed magis, con-νertatur , o vivat. Natth. I 8: non es voluntas a me Patrem μ'
strum , ut pereat unus de pusilis biis. Ex PP. audiendi sunt potimimum D. D. Prosper, Fulgentius , & Thomas , quorum primus ad cap. gallorum Resp. r. Gratia DEI, inquit , non prius eos deseruit, quam ab eis desereretur , Γ quia hoc ipsos voluntaria facturos defessione praevidit , ideor in praedestinationis electione eos habuit. Et Resp. a. ad object. Uincent. Sincerissime credendum es DEUM velle, at omnes homines salvi fant . . . ex quibus quod multi Pereunt, Pereuntium es meritum , quod mutitiisalventur , salvantis es donum. Alter ad Monimum C. 23. ita ait: iniquos , quos praescivit DEUS hanc vitam in peccato te minaturos , praedesinavit supplicio interminabili puniendos. Tertim p. I. q. I9. a. 9. ad T. DEUS antecedenter vuli Omnem
hominem salvari , sed consequenter vult quosdam damnari secundum exigentiam justitiae suae. Ex quibus ita arguitur : DEus in hac
providentia antecedente demerita voluntate cupit omnes homines salvos fieri. At intelligi non potest, quomodo antecedenter, velit salvum, quem nullis adhuc meritis malis moventibus destinat ad aeterna supplicia, aut excludit a regno DEI. Neque dici potest, antecedentem DEI voluntatem ., qua .vult omnes homines salvos fieri, antevertisse etiam scientiam conditionalem,& voluntatem, qua vult aliquos damnare consequutam ess
illam scientiam, sed praevertisse etiam scieatiam visionis: nam
316쪽
3ro CONTROUERSIA III. DE DEO Uuos Daus ante scientiam conditionalem voluislat omnes hom nes salvari , non satis egisset provide, inscius quippe, relate ad quos haec ipsius voluntas sit essicax, & relate ad quos imessicax; quia inscius adhuc, qui perseveraturi sint aut non perseveraturi. Adde, DEuΜ non posse proprie dicit quorundam mortem velle tantum consequenter ad peccata, si eam velit, antequam possint movere peccata , id est ante absolutam
eorum praecisionem . . .. ae ia
oppones illud Prov. I 6. universa propter semetipsum operatus es Dominus; impium quoque ad lem malum. Item V. IT. c. 9. Rom. ubi dicitur DEUS excitasse Pharaonem , ut in eo ostenderet Mirtutem suam. Rursus Rom 9. ubi de Iacob,& Esau dicitur : ctian nondum nati fuissem, aut aliquid boni egi fIent, aut mali . . . non ex operibus , sed ι ex vocante dissum es... Jacob Dilexi, Muic auIem odio habui. DEus igitur aedicit poenis aeternis ante praevisa demerita. De ultimo hoc loco fusius alibi est dictum : Primus autem scripturae Locus exinponi debet de voluntate consequente demerita, non antece dente. Quod de Pharaone dicitur, intelligendum est de collatione auxilii praevili inessicacis, seu permissione peccati, qua Dgus virtutis suae ostensionem , & magnificentiam intendit. Faciat DEus optimus, ne in Nanus justitiae ejus incurramus , sed per bona opera certam nostram Vocationem , & electici
DE DIVINIS AD EXTRA OPERATIONIBUS
u creatione fides catholica in symbolo Nicaeno - Constantinopolitano continetur ita definita cressimus in unam
317쪽
DEUM. :Patrem omnipotenrem s faciorem caesi, ta terrae , G. milium clmalum, Γ invisibilium condIIorem. Cum igitur synabolum fidei nostrae creaturas omnes in duas classes distribuat , invisibiles , seu spirituales , & visibiles seu corporeas , hunc ordinem sequemur: agemusque l. de Angelis ; ΙΙ. de mundi corporei ,. ac praesertim hominis opificio, De Angelis multas quaestiones congesserunt Theologi , quae ad philosophiam spectant, vel sunt penitus incertae, vel certe inutiles videntur 1 uos sacrae scripturae , & traditionis lumine ducti, ea primario examinanda suscipimus , quae his duobus momentis ostendi
Ν earum rerum genere, quae ratione, intelligentiaque sunt praeditae, supremum locum DE Us ; infimum homines tenent: inter ambos interjecti sunt creati illi spirἱtus,quos exteri fere daemones , 14ve genios , nostri Angelos appellarunt. Nomen hoc ab αγγε, nuntio derivatum nomen ossicii est non naturae: tunc enim sunt Angeli, caelestes hi spiritus cinquit Greg. Hom 34. in Ev. cum per eos aliqua nuntiantur. Hinc est, quod etiam divini verbi praecones, & ipse Dominus a Patre missus 'Angelorum nomine significantur. Communiter hoc nomine notatur substantia spiritualis, completa, intelligendi , volendique vi praedita, praestantior homine, ac summo Numine inserior; Qualis utrum detur , inquirendum est Contra Sadducaeos , qui ut in actis 23. Lucas reseri, neque resurrectionem fore credunt ;neque Angelum ese , neque spiritum di sicque πνευματικὴν Eςίαν funditus abolebant. Erant autem 'Sadducaei celebris quaedam inter Iudaeos secta , circa Machabaeoruar tempora originem
318쪽
seta CONTROVERsra IV. 1 DE DEO Uua habens , quae etsi divinas scripturas admitteret, ea tamen, qua de Angelis praedicantur, testimonia aut de spectris a DEo exin citatis, aut de divinis quibusdam inspirationibus, quibus DEus voluntatem suam declarat, exposuit.
Existentia , & Creatio Angelorum.
I..,s Dum omnino est, negasse Angelos quemquam , qui
quinque saltem labros Moysis ascisci pateretur ; quos
agnovisse sadducaeos, veteres affrmant. Nam in libris istis crebra est , & manifesta Angelorum mentio. Sic Gen. 29. duo Angeli Sodomam venerunt, eversisque oppidis Lotum inde liberarunt. Gen. I6. Angelus Domini Agarem compellat, eique reditum persuadet ad herilem domum Abramus famulum suum in Mesopotamiam mittens , Dominus DEUS caeli &c. mittet , inquit, Angelum suum coram te.' Gen. 24. Et ejusmodi alia quam plurima. In ceteris scripturae libris tam Historicis , quam propheticis longe etiam frequentiora sunt testimonia , quae supervacaneum sit adscribere. In novo denique testamento de iisdem clarissima fit mentio, ut nemo, qui Christianam teneat fidem, esse Angelos dubitare possit. Hinc. Augustinus in Ps. Ioa ait et Angelos novimus. ex Me , multis apparuisse scriptum. Legimus, tenemuS , nec inde dubitare fas nobis es. Concilium denique Lateranense C. firmiter creaturam spiritualem, & Angelicam ab univers rum conditore productam apertissime definivit.. U. Angelos itaque a DEo creatos fuisse , Christiana religio profitetur. Ssd de tempore, in sacris libris vel obscura vel nulla prorsus est mentio. Nam etsi veteres aliqui procreationis Angelorum meminisse Moysem putarunt vel sub
cali nomine , ut Origenes , & Beck, vel lucis, quod Augu
319쪽
DIvINIsQUE EJUs ATTRIBUTIS. 3I3stinus non improbat) melius tamen alii teste Petavio latentur, . eam a Moyse praetermissam : idque duplici de causa. Primo quia cui ait Cyrillus l. 3. contra Julianum non debuit
Moyses ea scriptis committere, quae sub aspectum non cadunt ut etiam Chrysostomus Hom. a. in gen. observat) deinde quia non omnium rerum , sed adspectabilium duntaxat procreationem scribere instituit, ut Basilius i. desp. S. c. I 6. asserit. Etenim narrationem suam ita temperavit, ut se ad popularem 'intelligentiam demittens, abstrusiora , & ab sensu communi secreta attingere nollet, atque adeo solius mundi corporei productionem exponens , de Angelorum ortu tacuerit omnino. Quem tamen ignorari a nobis neque Moysis , neque alii scripturae libri patiuntur ut Cyrillus ait) cum passim servi esse,
ΙΙΙ. Verum quando illi producti fuerint, utrum ante aspectabile mundi opificium c quod initio genestos traditur ) an caelo sint posteriores 3 perantiqua est, ac celebris quaestio, in qua duae sunt veterum opiniones. Nam alii ante caelos, corporaque omnia conditoS volunt esse Angelos ; alii cum, &in caelo ipso. Priorem sententiam amplexi sunt maxime graeci, & qui graecos sequi solent Latini. Unius Ambrosii verba refero: Angeli, Dominationes, o Potesates , etsi aliquando fiant , erant tamen jam, quando hic mundus es factus. Alteram opinionem sequuti sunt pauci e graecis, & plures e latinis Patribus. Augustinus in libro unico , & impersecto de Genesi dubius videtur, an ante corpora omnia extiterint Angeli. Sed . l. aa. contra Faustum, C. Io, G II. de Genes ad literam c. 8.primo die factos illos putat; uti & L 9. de civ. DEI C. I9. Ide m tamen C. 32. rem in dubio relinquit , & cuique potestatem facit, quod velit, sequendi; modo creatos a D Eo constet Amgelos. Neutri parti vel certam esse auctoritatem , vel rati
320쪽
3I. CONTROUERsIA IV. DE DEO UNO IU. Solet a Theologis nonnulrs adferri decretum concilii Lateranensis , quo dicitur DEUS creator omnium rimilium,ta invisebilium, spiritualium , es corporalium e quisua OmmPo-.tenti virtute simul ab initio temporis utramque de nihilo condidit creaturam, spiritualem, S corporalem , Angelicam Midelicet , smundanam. Post hujus concilii sanctionem rem certam , imo ad fidem pertinere putant aliqui; ut qui priscam illam de An
gelis ante mundum creatis sententiam tueri jam audeat , pro haeretico sit habendus. At salso, & temere ita judicant. Nam D. Thomas in opusculo, quo decretalem illam exposuit, censet ita decrevisse Synodum adversus Origenis errorem , qui spiritales creaturas solas , ac per se ab initio conditas asserebat: corporeas vero ex accidenti , non autem ex primaria institutione , ut eo velut carcere spirituum delicta plecteret. Contra quos Innocentius ita sanxitὴ utramque simul, hoc est aqualiter pari consilio & primario constitutam a D Eo, idque ab iniatio remporis, hoc est non EX Omni aeternitate : tempus enim non raro sumitur pro omni duratione creata , quae divinae aeternitati ex opposito respondet.
Rursus synodorum Patres in definitionibus ad fidem pertinentibus duas regulas observare solent, scripturam , & traditionem. At ex traditione Angelos ante mundum non fuisse, nemo potest evincere : contrarium enim sentiunt Greg. Na-Zianz. Damascenus , Maximus, Nicoetas , aliique plurimi, quorum testimonia profert Petavius i. I. de Angelis C. IS. Neque soli graeci haec tradiderunt ; verum etiam ex latinis Ambrosius , Isidorus Hispalensis, Hieronymus, & Beda. Itaque traditio non est hac in re penitus manifesta. Textus autem scripturae , qui ab adversa parte adferri solent, nihil plane ad rem faciunt. Verba, gen. In principio creavit DΕ