장음표시 사용
241쪽
ergo est gloria Christi,& etia sanctorum muli rus ut credimus) qua solis. Se d si clarius ex e pluminuenisset,illud posuisset. Sed nec,etia dominus Iesus, ostedit gloriam vel suam vel fanctoru,nisi quantum infirma discipulorum acies hic poterat
aliquomodo intueri. Vnde & vestimeta eius ca-dida sicut niuem demonstrauit, cum stola beatae immortalitatis induti, vestibus no indigeant v stiri: utpote qui de caetero nec frigus nec pudoret sint perpessuri.Sed per facie anima, per vestimetum corpus designauit. Conuenienter quippe Mnima quae ad imagine & similitudine Dei creata est, facies domini dicitur: quoniam per eam domiti' a nobis & in nobis cognoscitur.Vnde Psa DNu.16. mista,Tibi dixit cor me it,exquisiuit te facies mea, faciem tuam domine requiram. Ouoniam enim similia similibus gaudent, facies animae nostra facieii Dei,ad cuius imaginem creata est,semper debet desiderare. Facies igitur Iesu Christi vel ei iam sanctorum,in resurrectione fulgebunt sicut sol d est tanquam deus non quantu Deus. Quo μου nia animauniuscuiusq; in resurrectione iuxta modum suum, erit munda, sicut Deus mundus est, recta sicut Deus rectus est: sincta, sicut deus fiam ctus est: ardens,sicut deus ardens est. Vestimenta
verb,id est corpora, erunt candida sicut nix. Nix de coelesti pluuia per frigoris magnitudine con-rrenisam strinsitur & candidatur. Per nive ergo castimo-Σ nia significatur, quae no nisi de coelesti gratia per
Ag u carnis refrigeratione & castigatione obtinerur.
Vnde pariter errat,vel qui sine dei gratia, vel quisne carnis castigatione, putat se castimonia adi-
242쪽
h ora I N t. log pisci posse. Corpora igitur sanctorum in resurrectione erui sicut nix cadida,id est castitate splEdentia,quonia de Getero no nubet, neq; a 'bentur, sed erunt virgines de casti sicut angeli Dei in coelo. Auctoritas verb Iesu Christi demo stratur cum dicitu Et eis mosis CV Helias cum eis loquentes. In hoc quippe demonstrauit redemptor noster se ellia dominum legis&Prophetaru, dominum uiuoru dc mortuorum, dominii coeli& terrae. Porro dominum legis de prophetatu se esse ostedit,cum legissatore de prophetarum eximium, quando de ubi voluit,sibi assistetes demostrauit. Dominum vivorum de mortuorum se es.se ostedit,quando mortuu Moysena: Heliam iuparadiso vivetem, quando & vbi voluit,sibi assistentes de colloquetes exhibuit. Dominum coeli& terrae se esse demostrat, cu silc potestative illis imperauit, quod statim terra Moy sen,& coelum Helia ei praetentauit. Quales aut e visi sui,& quid cu eo loquuti sunt, Lucas exponit dices,Visi sunt in maiestate,dicentes excessum quem complet rus erat in Hierusale.Sane in hoc quod dominus legislatorem de prophetarum eximium, secum in maiestatis gloria ostendit, demo strat se spiritu Ies legis executores dc prophetarum secu in gloria glorificaturu.In hoc vero quod excessunt,que copleturus erat loquebantur, Vecte demonstratur,quod lex de prophetae consentientes praenunclauerat,& in eo veraciter adimpleti sunt. Porrbdelectatus petrus in diuini splendoris & gloriae contemplatione,dixit ad Iesum: Bonum est nos his
esse.Sed cum Petrus in umbratilis breuisque glo-
243쪽
IN TRANSFIGURATIONEriae visione,tantisper gauisus & delectatus sit, vesemper ibi vellet manere. quantu putatis fratres mei,gaudium,quantaque dilectio erit in illa vera aeterna,beata lue Floria diuinae visionis,in quam angeli semper desiderant prospicereὶ D vis, inquit
faciamus hic tria tabernacula,tibi unum, Moysi unum, in Hebae unu. Cu Petrus adhuc in carne positus in
ostensione umbratilis & breui gloriae, Moysen &Helia nunquam amplius visos cognouerit,quam aperta putatis fratres mei,noticia erit omniu, in illa vera & aeterna beatitudine)Caeterv etiam . petitione costruedoru tabernaculoru Petrus errat:
quonia ex subito nimioque gaudio perturbatus, teste alio Euagelista,quid peteret nesciebat. Quid peteret,nesciebat,qui in aeterna beatitudine . ubi nulla intemperies est, tabernacula postulabat. Quid peteret nesciebar, qui ante humani generis per sanguine Iesu Christi redemptionem, S ante Euangelij praedicatione,gloria postulabat. Quid peteret nesciebat, qui in costructione tabernaculorum,Domino seruos adaequabat.In hoc tamen bene sapiebat,qubd cu domino semper esse desiderabat.& quod diuina voluntate suae praepon bai,cum dixit,Si vis faciamus. Ac si dicat, No mea
voluntas,sed tua fiat. Quem nos imitates fratres mei, semper cum domino manere desideremus, semper in petitionibus nostris diuina voluntate
nostraeptaeponemus. Diuina vero natura reuelatur cu subditur, Adhuc eo loquente ecce nubes lucidaebumbrauit eos: Cr ecce vox de nube dicens, me. Sive
hoc prono mesos, reseratur ad Moysen & Helia,
siue ad Petru & Iacobu, & Ioanne, idem est sen-
244쪽
sus: quonia utrique obumbrati sunt. Illi ne videretur ab istis:& isti ne videret eos. Quare 3 ut istis ςςrtum esset quod Iesu, qui solus apparebat,vox patris de nube testimonium perhiberet. Ecce mysterium Trinitatis. Filius transfiguratur, Spiritus misistis sanctus per nube eu ab aliis secernit,pater per vo v mmm.cem eundem ostedit. Sicut enim baptizato domino, pater in voce, Spiritus sanctus in columba, testimonium perhibuerunt: sic eidem tras figurato, pater similiter in voce: Spiritus vero sanctus in nube lucida testimonium fecit. Bene aute super baptizatum dominum, spiritus sanctus in columba apparuit, quando Christi innocentia, simplicitatemq; demonstrabat, per qua & ad quam
Christus homines per bapti linuaduocabat. Bene vero super transfiguratum in nube apparuit, quoniam eum solii esse in alia vita tegime & lumen sanctorum demonstrabat: tabernaculorum, quae Petrus postulabat,& solis usu pariter, ut Io- annes in Apocalypsi perhibet,cessante. Et teptu, inquit, non vidi in ea.deus enim omnipotens te-plum illius est, & agnus. Et ciuitas illa non eget sole & luna: na claritas dei illuminat illam,& lucerna eius est agnus, Ecce νο inquit de nube dises.
Hic,& no alius. st riaturalis flius meus diu i scilicet in quo nihil est nisi diligibile: in quo,id est,
in cuius generatione, coplacui mihi: qui in formatione hominis quonda quodanaodo mihi di-plicui cu multiplicatis hominu sceleribus dixi, poenitet me feci me homine. Ipsium,inquit, audite. Quasi diceret, Hic est de quo Moyses ait, Pro
pheta suscitabit Deus do statribus vestris, ipsum
245쪽
taqua me audietis,in omnibus quae loquutus suerit vobis. Et anima quae no audierit eum,vel in se vel in suis praedicatoribus,peribit de populo suo Sequitur pars tertia, in qua dominus prostratos discipulos erigit. Nam cum audirent discipuli vacem patri Jeciderunt in facilesuam. timuerut valde. Ordo praeposterus. Ex auditione quippe vocis i muerunt. ex timore ceciderunt. Vbi enim diuina magnitudo panditur,liumana infirmitas cocutitur & prosternitur. Sed Iesus humanae fragilitatis semper subliuator, accedit,tangit, erigi
& co nsolatur eos:Leuates aute oculos nemrne viderus
nisi seia Iesium.Ex quo certa habuerui voce de nube sylu Iesum demostrasse, & ei soli testimoni perhibuisse. Porro φ tunc contingit Apostolis,
quotidie fratre4 mei co tingit in nobis. Cu enim in copteplatione ab inspiratione vel lectione diuina ore cordis,Dei audimus potentia & magnitudinem,nostrae fragilitatis conscientia timet concitatur: & in facie, id est in notitiam propriae infirmit tis humiliatur: sed ne usque in deses erationem deiiciatqr, adest Iesus solita clementi sua,& accedit nobis copalim do tangit, nos gratiam sua nobis co serendo: erigit nos ad coelestia desiderium nostru dirigendo: consolatur nos, fiduciam sui amoris nobis praestando, ut leuantes oculos nostros no videamus nisi solum Iesum,id est aciem nostrae contemplationis ad deu leuan- non videamus in eo nisi saluationem qua cupit omnes homines saluos fieri. Vnde eum magis diligere quam horrere debemus. Sequitur pars
quarta,in qu dna inhibet discipulis,ne cuiquam
246쪽
visa nisi post resurrectionem sua revelent, dices, Nemini iacentis visione, donec filius hominis a mortuis resiurgatalat quare hoci ob tres caulas. Prima est, ne si Christi diuina potetia & gloria palam omnibus manifestaretur,passio eius nostraq; redem iptio impediretur. Teste enim' Apostolo si prin cipes cognouissient, nunqua dominu gloriae cruci hxissent. Secunda est,ne si tras figuratio domini omnibus manifestaretur, no verit, sed fantasticu
corpus habere putaretiir. Cuius corporis veritas
postqua per passione ibata fuit, nihil deinceps transfiguratione eius impedivit pr dicari.Tertia est ut daret fidelibus suis exuplu, quatinus,si quid virtutis de gloriae in se haberet,nuqua in vita sua quicqua manifestari vellent. Sed & si cui sortὸ familiariti notu fieret,ab eo exigerent, ne se Viventibus alij reuelarent. Sicut legimus beatu fecisse Nicolati. Sicut cnim ventus borear,flores urit, itas osculos virtutum, rumor & fauor popularis. Quauis enim laudari erubescamus, & indignos nos dicamus , tamen anima, quae naturaliter sui amatrix est,ad laudes intus laetatur,& sibi incipit placere.Et quanto magis nos nobismet placemus tanto magis Deo displicemus. Propterea fratres mei, gloriam & laudem humanam semper fugiamus, thesaurum, gloriam, & desiderium nostrum ad coelos penitus transferamus, nos hic
contemni, deiici, & opprimi propter Christum diligam' ,ut in alia vita ab eo honorari,sublimari,& glorificari mereamurri Ipso praestante qui cupatre & Spiritu Ancto vivit & regnat deus, per omnia secula seculorum.Amen.
247쪽
m passione beati Laurenti, Vi parce seminat parce cr metet. Et quiseminat in benedictionibus , de benedinonibus cr metet, C c. In hac lectione fratres mei, hortatur Apostolus Corinthios ad dandam eleemosinam sanctis qui eranς in Hierusalem, qui cum omnia sua posuiisent ad edes apostolorum indigebant. Cum autem eos Ortatur, nos quoque fratres mei hortatur ad eleemosinam praecipue bonis egentibus. Vnde idem alibi dicit. Facite bonum ad omnes, maxume autem ad domesticos fidei. Sunt autem huius lectronis quatuor partes. Primo enim ostendit 0b quam causam debeamus eleemosinam facerς large. Secundo quo modo: tertio, quo fine: quar-xb, qua fiducia eam debeamus donare. Primum igitur ob quam causam debeamus large facere eleemosinam,ostendit cum dicit. qui parcesiminat parce Cr metet , in qui heminat in benedictiombus, de benedictionibus re meret. Ac si aperte dicat, large
seminate: quia secundum quod aliquis seminat, metet. Qui nihil seminat, nihil metet:& qui par
ce seminat, parce & meret. Et qui seminat in benedictionibus.id est in largitatibus,de largitatibus large metet. Vocat autem benedictionem, largitatem, quoniam causa est benedicendi. Vocat quoque datorem eleemosinae metaphorice, seminantem. Quoniam sicut seminator spargit in hieme modicum semen in terram, & in artate copiam colligit messis: Ita dator elec mosinae modicum dat in hac vita, & aeterna beatitudine recipiet in futura. Sed animaduertedum fratres
248쪽
ar Ατr L A, RENTI r. rostnaei, quod parcitas vel largitas eleemosinam, faciendi .non refertur aὸ substatiam : alias miserrimi essent pauperes, parum vel nihil in eleemosinam dare valentes, quoniam in alia vita parum vel nihil ellent recepturi. Et beatissimi essent diuites,hic plurima pauperibus tribuentes: quo main alia vita plurimam mercedem essent habituri.
Non ergo refertur ad substantiam, sed potius ad charitatem & ad possibilitate.Non pensat quippe Dominus quantum tribuatur, sed ex quanta charitate de possibilitate. Vnde dominus viduam duo minuta in gazophilatio offerente dicit plus omnibus obtuliise: quoniam illi ex abundantia aliqua: illa verb quicquid habuit obtulit. Vnde de
patet quod ex maiori charitate hoc fecit. Multum igitur fratres mei,seminat, qui illud modicuquod habet,totum pro Deo erogat. Multum seminat, qui cum plus non possit, Verbum corre-0ionis de salutis tribuit. Multum seminat qui cupatienti non possit dare rem, dat uci charitatis is
compassionem. Et econtra, diues aliquis,cum vi
deatur pro Christo multa dare tamen pauca donat, quia ex nulla vel tepida charitate. Quod inde patet, quoniam ad comparationem corii quae
postidet, pauca praebet. Sed & illud sci edum est:
quonia prςmia aeterna,meritis nostris commensurabilia non erunt: quoniam merita nostra nulla vel minima sunt, pr mia verb immensa crunt.
Vnde Dominus in Evangelio, Serve bone dc β-delis, quia superpauca fuisti fidelis, supra multate constituam. Nullus ergo in futuro seculo parce metet, quoniam quislibet nuntinus sanctus
249쪽
susscienter in futuro abundabit. Sed quod diciat parce metet,ad comparationem maiorum prς-mioru dicitur: quoniam Apostolo testante, Stella differt a stella in claritate. Secundo demostrat Apostolus quomodo eleemosina sit facieda,cum subdit, usquisque enim, subaudi tribuat eleem sinam, prout destinauit, id est, proposuit in corde suo, scilicet libero. Et quoniam tristitia & necessitas solet cordis deuotionem obnubilare & impedire : subdit.Nan ex tri tia, α ιδ ex nec itate, id est,ex tristitia quae prouenit ex necessitate. Porro ex tristitia donat qui in ambiguo donandi vel nodonandi positus, pene negat, sed quadam necessisitate compulsus donat. Vocat utem Apostolus necessitatem, quandam coactionem, quam facit quibusdam tepidis vel frigidis mandatum, vel importunitas, vel pudor,vel promissio,vel caro, vel huiusmodi. Quidam enim no ex compassione,sed quasi ex mandati coactione, in opibus tribuunt, in quo vel nihil ,vel parum merentur. Alij vero importunitate indigentium compulsi,ut tς-dio careant, tribuunt, qui proculdubio rem meritu perdunt. Alij vero videntes iuxta se murutos, multas eleemosinas dantes, pudore compulsi non aliqua compassione tribuunt,qui profecto nihil merentur vel parum. Alii quoq; non ex aliqua pietatosed ex promissione quam fecerunt compulsi ii ibuunt, qui similiter vel parum vel nihil merentur,sed dictu suum redimunt. Alij Vero carnis propinquitate copulsi, no charitate: parentibus &cognatis suis trinuunt,ex quo nihil merentur: sed tantum carnis usum sequutur. Has
250쪽
necessitates, fratres charissimi. vitamus, si vere Deu &proximii diligimus. Tunc enim nultu Dei mandatu,nulla pauperu importunitas,nulla alia ratio largiendi erit nobis grauis, sed potius amabilis. Necessitate quippe superat, qui vult quod
coactu est. Per vera igitur dilectione,ipsas dona- di necessitates amplectedo,tristitia a nobis fugemus libera deuotaq; voluntate largientes, illa etiam dona quae parentibus, cognatis, familiaribus, & amicis nostris exhibemus: & ad quae astricti videmur, libera,multumque meritoria faciamus. Hilarem enim,inquit,datorem diligit Deus. Sicut enim inuiti coactique antini, est triste, tardes exprobrando dare: & ita donum suum vendere: Ita beneuolentis devotique est, laete, cito,& benedicendo dare:& ita donum suum Deo &hominibus gratificare. Caeterum non vani cuius libet datoris hilaritas vana deo placet,sed ea sola quae ex vera dilectione procedit. Sed ea ipsa co-pescenda est, ne ultra modum hilarescat animus. ex de perpetrata eleemosina sibi nimis complaceat. unde & Deo displicere incipiat. Quanto magis enim nobismetipsis placemus, tanto magis Deo displicemus. Propterea fratres mei,quando eleemosinam damus, vel aliquod aliud bonum facimus,pensemus quoniam non nostra sed aliena dispensamus: nec datores sed potius ministratores sumus. Vnde & dicamus illud quod dominus iubet,Cu feceritis omnia quae praecepta sunt vobis dicite: Serui inutiles sumus, quod debuimus facere,no fecimus. Tertio vero demonstrat