장음표시 사용
251쪽
tamen eorestat gratiam Dei non ede: ergo & Acharitate . - Confirm. Ex sacris litteris constat gratiam Praecedere charitatem, & Prius natura insundi: ergo & realiter aballa distingui .. Consequentia patet, antecedens Prob. eX illo ad Rom.f. cha-ν tas Dat in cordibus nostris ore. ubi
charItatis distusio attribuitur Spiritui sancto jam dato: sed datur per gratiam habitualem remo pririus natura infunditur gratia in anima , quam charitas in corde per Spiritum sanctum
dfirmamplius: Prius est aesmam diligi a Deo, quam eumdem diligere, juxta illud joa
Ipse prior dideatis nos: atqui gratia est objectust Oilectionis Ma Deus nos in ordine supernaturali perfectὸ diligit; nam amor Dei format objectum suum, reddendo illud amabile per insu-sionem gratiae, quae est animae pulchritudo,&maximum ejus ornametuum ; charitas vero est
principium suo nos Deum ipsium diligimus: e go gratia prior est charitate, subindeque realiter , ab illa distinguitur . - Resip. Apostolum non loqui de charitate habituali, sed de charitate actu li, seu de actu illo quo actualiter diligimus Deum , quietitistitu charitatis seu gratiae Domini nostri Iesu EnriIIi , quae superabundavit, provenit .&- ab ipso realiter distinguitur ; unde Apost ius non riasinuat 'gratiam, distingui a charitate habituali , scutia fide , sed ab actuali dumti, xat . Ad I. confixin nego antecedens. Ad prob. nego an inorem : Quia Spiritus sanctus datur etiam per. gratiam actualem , nimirum per auxilium actuale movens nos ad dilectionem , aut charitatem Dei , ut colligitur ex Trident.
sa est, inspiratione ine. Ergo Apost. insinua; charitatem distusam,seu habitualem, sup- Ponere gratiam actualem , quar. per uirit in Durand Tom. III. L sa -
252쪽
sanetum cui attribuitur specialiter totius eon solationis& gratiae distuso, nobis datur, non vero' gratiam habitualem. Ad 2. eonfirm. distinguo majorem : Prius est animam diligi aDemquam eumdem diligere, prioritate conno- tionis & intelligentiae , concedo ; Prioritate existentiae aut praesuppositionis, nego. Gratia uidem duo e notata dicit, ut patet supra ruorum umim concipitur alio prius absque mi istinctione reali ι v. g. anima est principium es.sendi & operandi , at prius est animam dareeorpori esse , quam operari, quin tamen in ansema sint duo principia: ergo a eari comiotatum gratiae est prius connotato charitatis, quin fir tia sit principium realiter distinctum a charit te, & sic intelligi possunt verba Ioan. I. Ipse r/or c&xii nos, eum gratia prius sit objectum
dirinae dilemonis, quam Deus objectum dii
ctionis nostrae. omitto 2.argumentum Goneti, quia Glutum manet supra in secunda probatim
Obj. z. Charitas supponit in anima gratiam habitualem : ergo realiter ab illa distinguitur .
. Prob. antecedens: De ratione virtutis in communi est disponere subjectum ad operandum convenienter ad naturam in eo proxistentem rnam virtus dat posse bene Oeerari; posse autem bene operari, est posse exire in operationem naturae convenientem dc proportionatam; binnum enim, & conveniens naturae, idem sunt. Unde Arist. 7. Phys cap. II. at quod virtMses dupositio perfecti ad optimum , & subdit:P-- ctum autem dico , quod dispositi m secundum sugm narΜνam : hoc vero inter charitatem & viris tutes acquisitas discrimen intercedit, quod illa, eum sit ordinis divini & supernaturalis, non Pomp, test sicut aliae disponere convenienter ad naturam rationalem secundum se, quippe cuni qlia: non habet convenientiam & proportionem,sedit . excellum: ergo supponere debet eam esse eleva'
253쪽
iam , di convenienter ad illam ut sic elevatam
di nere subjectum; subinyaeque debet disponere sormam,per 'uam fit. talis elevatio : ledhaee est gratia habitualis : ergo charitas supponit in anima gratiambabitualem. . . Re p. negando antecedens. Ad prob. dieo,deratrone virtutis non esse supponere in subjecto, quod disponit ad operandum, naturam, seu esse eonveniens operationi , nempὰ supernat rate , dum operatio est supernaturalis; alioquin gratia quae est virtuss ematuralis, supponediret in animesse s ematurale, quod est falsum,
sed tantum naturam capacem; mam virtu3 m
talis disi, it hominem ad benὰ operandum, &non aisponit leonem, non qu supponat in homine naturami in esse morali comitutam, sed
iida supponit m homine naturam cVacem,subindeque ipsum in esse moraliconstituit, ut patet ex illo Ethie. z. Virini est quae babentem ρersicis, ejus πω bonum reddit. inde dum Arist. sevisutem esse dispositionem. perfecti ad optimum,
debet intelligi de persecto inactu primo ad a tum undum seu optiminii , non vero de perfecto in actu secundo ad optimum; alias inua
Aristotelis , Virrus est quae habentem persieis, esset falsum, cam inveniret habentem jam Pe sectum : erF' charitas,ut sit virtus, non debet supponere in anima gratiamsanctificantem, aut animam ianctificatam , sed tantum capacem anctificationis , iamque sanctificare, quemad modum virtus moralis acquisita non praesuppo- nil este morale, sed constituit.
- Obj. 3. Gratia est radix charitatis & aliarum virtutum infusarum , sicut essentia est radix su rum Proprietatum: ergo distinguitur itera virtutibus . Antecedens patet ex dictis.&P test adhuc suaderi; nam gratia est terminus dilectionis qua Deus nos diligit in ordine ad finem supernaturalem : ergo sicut talis dilectio est
254쪽
nobis proveniunt a Deo, & gratia ex sua speciali ratione habet, quod sit origo omnium virtutum. Consequentia vero prob. Si gratia ea radix virtutum, sicut essentia proprietatum , debet habere in ipsas aliquem innuxum acti vum, qui dicitur resultantia ; essentia enim elicausa hoc modo activa suarum Prometatum .
sed influxus activus supponit distinctio m in ter causam & este tum: ergo si gratiaest radix virtutum, sicut estentia est radita Promimaxum, distinguitur realiter ab illis. η .
Resp. r. Negando consequentiam. Nam intellectus & voluntas sunt proprietates quae ab anima fluunt s tamen in sententia: omnium Scotistarum , non distinguuntur realiter ab illa
anima. Attributa sunt proprietates naturae disvinae cui in omnisen entia realitex qdentilica
tur: ergo charitas potest a gratia emanadi,quini ab ipsa realiter distinguatur . Ad majorem:Sirratia est radi Virtutums c d habere in ipsas aliquem influxum methaphyli curii, concedo; pnysicum oductivum , nego maiorem : ia influxus physicus&productivus est unius in alliud, metaphysicus vuro est unius in proprietates & Pastiones ejus, dem; ideisque nullam distinctionem realem stipponit inter causam Seste tum , seu inter sentiam & proprietates , sicut influSus Phybrcus & productivus sunde non valet eOMUue tia,licet gratia sit radix virtutum sicut essentia
Resp. 2. negando antecedens , ne e gratiam elle radicem charitatis, quamvi sit moraliter radix aliarum virtutum quia eit' iPlamet charitast, ut colligitur ex Trident. sest. 6. can.
11. ubi habetur, Si quis dixerit Oe. exesu agratia, ct charitate quae inhaerear : ergo: gratia
noti potest esse quid distinctum realiter a chararitate, alias Concilium posuisset, Exclusiis graria o charitarc quae cum fratia & eba'
255쪽
ritas essent duo habitus realiter distincti, seuePetrus & Paulus sunt duo homineS- . . Obj. denique: Charitas est inclinatio in ultimum finem: ergo supponit naturam a qua dim net, scilicet gratiam. Consequentia Prob.Tum quia universalitera omnis Propensio in aliquem finem, supponit naturam cujus est inclinatio, ut patet in gravitate & levitate . Tum etiam quia
ideo processio Spiritus sancti non est per m-
dum naturae, nec generati , . quia est Permudum impulsus seu inclinationis, quae necessat supponit naturam, cuj us est inclinatio. . Confirm. In quolibekordine rerum, quatuor reperitatur, substantia scilicet seu natura rei , finis ipsius, inclinatio ad talem finem, & nlotus seu tendentia in illum ; v. g. in lapide est propria natura, consistens in hoc, quo d sit corpus mixtum talis sieelei; finis qui non est alius quam quies in centro; gravitas quae est propenuo seu laesinatio in ipsum, & descensus qui est motus seu tendentia in illud. Similiter etiam in ordine supernaturali haec quatuor debent reperiri: unde in tali ordine gratia tenet locum substantiae seu naturae, visio beatificababet rationem finis, charitas est inclin tio in illum , & motus ςjus, sunt operationes Alcitae ab aliis virtutibus infusis, quae dantur ad exeguenda opera quibus
Resp. negando consequentiaώ, nempe qu Id supponat gratiam; sufficit enim,quod supponae naturam capacem inclinationis aut inclinari , V. g. unio ho postatica est vinculum supernat rate humanitatis cum Verbo , quin supponiegratiam squae est elle supernaturale in humarinitate , quia haec prius ivit suppositata, quam gratia sanctificata, sed supponit tantum humanitatem capacem uniri: Ita similiter,ut charitas sit . inclinatio in ultimum finem, non debet sup-Pohere naturam supernaturalem seu gratiam . cujus sit . Ratio est, quia charitas est inclinatio
256쪽
infusa , sed sufficit, quod Spponat natura- capacem inclinari in ultimum finem , ut Patet
in levitate re gravitate , quae non siuPPonunt nam turam gravem aut levem sormaliter, sed solum virtualiter . Unde ad confirm. dico rationem ese, validam in ordine substantiali in quo esse est substantia , & inclinatio accidens ; & fab sam in aeeidental in quo id quod datis imelinat ad aliquem finem, ue pyet in quantityo
quae. dat ei te quantum sebstantiae , de ipsam i minat ad locum: ergo charitate quae est accidens stipernaturale) anima potest sanctificari,&ahelinari in ultimum finem, penes diversa
an wro in voluntate tDIm,gratiam histrualem non jectari u mediatῆ in anima ed in voluntate. Haececineluc. insertur ex diciis quaest, praecedenti , cum charitas cui gratia identificatur, subject tur in voluntate. Prob. Iustitia subjectatur ita
voluntate , ut latetur Gonet. tum in tract. do virtutibus in communi, tum in trag. de virturibus Cardinalbus, ubi cum Aristias. Ethie eap. r. definie vistitiam his verbis , perpetua oe eooans voti uras, jus suum unienseque trib-ns: sed gratia est justitia: ergo non sisiectatur inanimi, sed in voluntate. Prob. minor i. omnes in gratia constituti, vocantus
iusti, ut constat. 2.Concilium pluribus in loeia per gratiam intullisit justitiam seu sermam ju- Κficationis nostrae: ergo gratia est justitia. Prob. i. Gratia aut justificatio debet imm diate
257쪽
diate subjectari in eo, in quo residet ultima dispositio, seu id, quod ultimo disponit ad receptionem gratiae . Tum quia dispositio & so ina sunt in eodem subjecto. Tum quia dispouetio adfirmam, satiatur & completur per formae 4ntroductionem: sed contritio quae apu. Omn est ultima dispositio ad sormam seu ad gratiam, subjectatur in voluntate : ergo gratia subject tur etiam. in voluntate, vel contritio subjectetur inuneditate iri anima sicut gratia, quod eu
Prob. 3. Gratia debet subjeciari immediate in eo in quo iubjectatur id, ratione cujus datur 4& illia ad quiri perficiendum 'dinatur; sed
id ratione onus & a4 quod perficiendum datur, est immedia in voluntate: ergo & gratia. Μωlor est certa, Prob. minor . Id ratione cujus si fila datur adultis in peccato existentibus , esiab herum arbitrium , ut probat illud Ioan. sanus Oriὶ Et D. August. Sem. a1. de verbis Apostoli cap. ra. ait, Gratia se habet ad libε--- -Mirium , sicut sessor AEdem.um; & id. ad quod petiistendum datur, est actus meritorius: sed liberum arbitrium α actus meritorius N. dent in voluntate: ergo & gratia .
- Obj. I. Gonetus a Si gratia poneretur imm diate in potentiis animae, non vero in ejus es
sentia, esset proxime & immediate opςrativa; quod enim perficit potentiam per se primo ad operationem ordinatam , est immediate op rativum: sed gratia . non est immediate &per seipsam operativa: et o non residet in potentiis animae, sed in ejus essentia .
' Reis. negando minorem, quia habitus Fr tiae en operativus amoris Dei iuper omnia , R est imperativus actuum omnium aliarum vi tutum: Habemais enia , inquit. Apost. Hebri cap. Ια. mariam per quam serviamus placentes
Deo cum metu dr reverentia .-Petri I. caP. q.
258쪽
illam administrantes , sicut bisis distens rores multiformis gratiae Dei '. ex quibus verbis infertur gratiam esse formaliter &:immediate
. Obj. t. Dona supernaturalia, . qua sunt Pad- ticipationes indellectus&voluntatisDei. recispiuntur immediate in .intellectu & volunta,re: ergo illud , quod est' partieipatio naturiae ut natura est, ydebet in ipsaanimae essentia imm
ResP. Argumentum probare gratiam istbj ari in voluntate, nam gratia non estParticipa
tio physica formalis , ut dictuiri est supra ; sed moralis&-estiva: ergo bportet,quod inbject
tu immediate in voluntate, in qu esidet con sorti um astectivum, omnisque inor ditav. iobj: 3. Estectusserinales gratiae perse τximo insunt animae, & non ejus potentiis v ergo. gratia. Consequentia patet 1 Cum enim sest - eus formalis sermae nihil. aliud sit quam ipsa serma ut communicata subjecto in eo subj, ὰφ residet immediate forma , cui tribuit sumn essectum sermalem. Antecedens vero Pr'b. ELDqus formales pratiae sunt ' p aecipue: duo, 'numiriam dare este & vitam superuaturalem s& reddere Deo gratum: sed illi est ectus per se primo conveniunt animae & non potentiis; sinii-liter esse gratum, per se primo in icit n*n oper rationes vel potentias, sed subjectum, qui enim illud est gratum, operationes sunt gratae &acceptae, juxta illud Genes. . Respexit D*minus adiabeto ad munera ejus , m. Denique , ud discurrit D. Th. hic art. . Per gratiam regeneramur u Fuiss Dei: sed generatio prius terminatur ad se sentiam , quim adpo entias: ergo gratiaster prius est inessentia animae, quimin patentiis . . . Confirm. Si Deus ab homine auferret omnes
animae potentias, ille adhuc esset capax gratiae sanctificantis ; nam & si nasceretur sine P Nnxiis, haberet peccatum orisinale quod alm
259쪽
cit immediate ipsam substantiam animae: e . Posset baptizari , subindeque gratiam sanctifi-- Cantem, Per quam a tali peccato mundaretur, recipere.. Resp. negando antecedens, cum insant animae ratione voluntatis, quae est potentia operativ a. Ad prob. nego minorem. Ratio est, quia gratia dat vitam spiritualem, supernaturalem, & meritoriam , ideoque subjectari debet in voluntate, cui spectant meritum cum divina voluntato confomitas: unde nego esse gratum non respicere Per se primo operationes , vel potentias, sed sui3jectum, cum subjectum sit gratum,quia opexatio est grata& accepta ι acceptamus enim eos
qui .nos amant . . quia amant nos, eosque amae muS, quia DPS amant, & amor Prius accepi tur, erique gratus, quam subjectum : v. g. si
homo videret actum dilectionis quo ab . alio diat igitur , aeceptaret illum actum, S Propter ac tum, acceptaret Personami: ergo esse gratum Prius respicit operationem & Porentias, quam . iubjectum . Ad illud Genecdico, quod per Lyad bel intelligitur actus interiorvoluntatis,& Penu Oad munera ejus, actio externa : ergo DeuS Priils acceptavit voluntatem Abelis, quam actiones ejus, & acceptavit tam munera, quam suppositum , ratione actus interioris voluntatis, non vero adium interiorem ratione subjecti aut suppositi ; subindeque subiectum est gratum , quia operationes voluntatis sunt gratae, non
-: Ad argumentum. D. Thom. dico, minorent esse falsam degeneratione secundum esse acci dentale, quale esto este gratiae ; nam ut homo vere regenerari dicatur , susscit,quod gratia i formet animam secundiim voluntatem, ut ad vertunt Scotistae ; si ut ut dicatur peccatriπ , sussicit, quod voluntas sit peceatrix . Ratio est, quia cum gratia sequatur ordinem de capacit
tem subjecti in ordine ad Deum participabilem
260쪽
& imitabilem , oportet, quoa eximo recipi,
tur in voluntate, quae est Principium consormitatis cum Deo . Ad confirim ne o antee
dens , qui ut dixi in tractdide peccatis, si Deuna erret ab homine Potentias anime, non haμberet Meearum originale, cium non esset filiuς Adae. . 'Scotus in a. dist. 16. g. eontra istaem , addit
hanc rationem: Gratia debet esse in subjecto in quo est gloria Armalis, ad quam est per se dis vositio: sed gloria vel beatitudo sermalis est
ammediate involuntate, non vero in essentia
animae , ut dictum est in tractam de beatitudine ergo gratiasanctificans debet etiam. immediate subjeAri in volantate. Nec valet dicere cum Cajetano, Capreolo, Conra , Goneto, Maliis, argumentum Scoti esse verum , si gloria sumatur in ata primo, & pro dono supernati rati habente periectionem beatitudinis : & sa sum, si sumatur in actusecundo γ& pro actu son malis beatitudinis,qui est ipsa visio beatifica ire ' Doctrina Thomistarum: non Valet inquam,quia
gratia est. dispositio beatitudinis filmptae loe actu secundo & pro acta formalis beatitudinis . gratia quippe est dispositio & via ultimi finis alquem &ob quem fiunt actus virtutum, & quo erimus similes Deo , auri quo erimus form-i- rex de ultimato beatit sed talis ultimus finis,juvita communem sententiam , est beatitudo in ae-m secvudo , seu actus formalis beatitudinis,qui non siibjectatur immediate in anima., sed in potentiis ejus: ergo nec gratia habitualis sabjectatur in anima immediatὰ, sed in voluntate, in qua Scotus ponit sormalem beatitudinem -