장음표시 사용
481쪽
datum Distingua maior*m: Dona quae Deus dat, sunt i .rsecta uin ea dat, id est, Deus dat
dona perlata, cininedo; Sunt persecta, ita semper remaneant persecta, n o. Undς conces fa minori, neg0 sonisque i in t quiδ . Deus creat semper fidem simul cum charitate ; ideo , que dat eam vivificatam & informatam charit t
timor: Peccaturi etenim iusirino prcyrium est timere j dice ropter Poenarum metun Sc iursio timeremajestarem propter amotam & r e rentiam i ergo fide est eausa timoris atque eui vivaxi ;i qmafi4 levaῖ. voluntatem ad Proser
..Fides purificaretiam intelIectum ab erroris i Puritate aqui pye intellectus humanus humana piem eatis aduex , 3ttentat Per cosnit '
& detegere divina , ex qua praesumptio.e mci in a oriuntur ne dat dogmata, atque hori enjanovitatis & ervoris monstra; sed naes purificat intellectu,omnes purgat errores,divinum lumen semper invocae, cum sit participatio ejusdem disevini Iuminis quod est infinita Dei scientia) ut inuveritat γ mni a j udicet: & ipsim in tellectu eap t, vadm.obie quium Christi, qui est vexitas;ergo fidei estequs est purificare liuellectu ab impuxit te exmriS quapropter Apostolus ad Hisu's IL ppellat ndem, aviumentu; quemadmodo enim Mymmo discuro deventinus ad cognitioν
482쪽
BEm rei antea ignotae , '& ipsa vi argumenti iti convincimur ad cerMassentiedum veritati ejus yst nullus sit in cibis etroir nullumque dubium; sic etiam fideses per fident divinam revelatarum' rerum eognitionem Myene . reyera ine'Hen tem, sed certiorem ea quam aequiruntPer argu
Praeter timorem, cordis & mentis puritatem, allum estectum causae fides, videlicet spem &fiduciam, juxta illud Μatin χει omnia quaecum
diligentibus se Eum ipsa st quae praembius eae glo iam auernam ut meri edem I, rum ι iund εApomad Ephec'. aith mper fidem ejus. Nec vaIet objieere, spem esse contrariam timori qui est etiam erectus fidei, ut ductum in supra ; non vale ,Inquam, tum quia non implicat, quod causa aequivoca conrearios pr ducatefiectus; tum quia duci habitias contrari possunt este simul, mcino contrarietas sid obusti m ahem indeisti: sed Des ea at timorem, dum, monstrae supplicia malis a Deo praeparataὶ ψ& sitem atque fiduciam, duni praemonstrat prae
TX Isis nitura, objecto, causis ridet, quae eii fundamentum causis & efctibus
tum, modo examinandaest spe quae dat robur ει immediate ad fidem consequitur; unde sit
483쪽
An spes etiam ut est informis, sit verit vir is Theologica, a s de charitate realiter uistiscita Z. '
S pono r. spem hic sumi pro habitu qu
dam a Deo insusio , quo bona supernaturartia a Deo speramus ulule definitur, Theo ιNica,qMa a Deo exsectatur ultimus nissupernα ruralis. 2..Spem esse a in voluntatis-Tum quia corre*ondet aut tendis adreiu possidendam a ideoque. illius potentiae est perare , cujus est possidere sed voluntatis est possiderei ergo &sPerar .. Tum quia1perare idem est ac desider re,. quia nullus dicitur sperare bonum suturum,
nisi illud desideret; sed desiderium est actus vo
Dico I .. Spem. esse proprie virtutem licet prout est informis& iocharitate separata s. mO dum ac statum persectae. virtutis, non habeat . Prob. I. Farae Spes est honesta & consorinis legis aeremae regulis, cum sperare sidbonum: ergo spes est ex sevirtus. Deliae, eo irrat ad redde dum hominemDeo. gratu- ω sarinum ju ta illudad Rom..8. . a saevi arii sumus ergo est proprie. virtus. Tandem , proprie & vere opponitur vitioini mirum desperationiαpraesump
e. Dices cum Durando: Virtus est dispositio Per' secti ad optimum t. seius es informis non est dis Positio perfecti ad qptimum, cam versetur circa bonum arduum Usens ερ nondum possessulii: ergo non est vere virtus Uxespianes audo minorem: Nam virtus est Perfecti. animae rationalis. ad timum leuad honesium; unde cunae.*eS M ad honestum, est persectio animae rationalis honestum, ideoque est Virtus .. Prob
484쪽
Prob. 2. Pars: Tum quia fides informis& acharitate separata, non est virtus persecta, licet sit vera virtus Theologica, ut dictum est supra :ergo spes nequit esse persecta virtus sine charit te. Tum quia charitas est principium meriti , Riundamentum persectionis, & radix visae supe naturalis, qua sublata caeterae virtutes sint mo tuae.: ergo spes sine charitate non habet modum. nec statum virtutis persectae, quamvis sit vere virtus Theologica, quia habet Deum Pro objecto immediato i& adaequato. Dico Spem realiter distingui a fide de ch,
ritate. Prob. I. Nam ex Apost. I. ad Cor. 13. vim tutes Theologicae cὀnstituunt numerum te In rium; inquit enim, uης ausin manem sides,spes, ebarisas, tria haec 1 major ainem bον- Ut eharmsayt ergo una non est realiter alia , subindeque spes distinguitur ab aliis duabus . 2. Uerare non est credere,nec diligere;cam credere ut actust tellectus, ut est manifest , & diligere sit acta
voluntatis circa rem Possessam.Sperare vero non
est actus intel lectus, nec dilectio rei posselli: e
so spretion est fides, nec charitas. -- Dices: Anima habet duas potentias dumtaxat
per quas potest ad justificationem pervenire &assequi beatitudinem , quarum unaestintellec, tus, altera voluntas , ut fatentur omnes Philosophi: ergo duobus tantum habitibus instas indiget, nimirum fide silpernaturali qua inte lectus assentitur arseulis revelatis, & charitate qua voluntas diligit Deum propter se amandum S qua ipsa luneas perficitur; ac proinde spes non est virtus se haritain distincta , sed ipsa ebat xitas quatenus tendit ad Deum iub ratisne boni Possidendi. 2 naeosequentiam, quia voluntas Praeter habitum ebarliatis quo diligit Deum si Pernaturaliter sub ratione summi boni infimia minuis, eget insupex alio hes1itu supernaturati, ut securὰ ac confidenter speret dona bouis Hibus promissa, juxta illud Psal. 4 Iras
485쪽
saeri eates aerificium Dus iae φ sρενHie in Do tio, niti t. dieunt D senis ostendis nobis bona' quae charitas prςstarenon potest:nam inter hujusmodi bona quae Deus ostendit nobis , computatur gratia sanctificans,quae cum indistincta sit a ch ritate, ut in proprio loco probatum manet, possitque sperari a peccatore , in qiis noti est chari- eas insus adi habitualis, necesse, est admittere spem; & hane realiter distinctam a charitate. Insuper, Scriptura & sancti Patres diverse i mquuntur de spe & charitate,nec per illam intelligunt istam, nec econverse; cum unam ab altera dividant:numerado quippὰ Apostolus I.ad Cor.
I 3. ut Iam monui,ait, Hune autem: manent fides , charitas, tria haec, oec. et Augustinus
mil.1 . de verbis Apostoli, Donia, Dei, id est anima justi quae est sedes Dei, Ioa IA.'ers M. Cre dendo iundatur,*exando evigili diligenda prob ruri: Ubi ille S.Doctor tria exoptat ad san ctit rem animς,aut ad sdificationem domus Dei quς anima justi est, utpota fidem, spem & charitate, quas etiam Tridentinum declarat ad sanctitatem animae requisitas etl.6. cap.7. dicens, In ipsa justificatione eum remissione peceatorum, haec omnia simul, infusa aeeipis homo per Iesum Christum eui .n feritur, fidem , spem edi Aaritatem et igitur speres virtus heologicca ebaritase distincta .i
erminativum spei Theologica i ,
Diso r. Objectum formale quod , seu terminativum spei Theologicae, esse sola beatitudinem aeternam, tam objectivam, quamis
486쪽
gnatem . Prob. i. ex illo Tob. 2. sanctorum sumus, ct visam illa nexpectamus, quam daturus est hii qui fidem suam numqu'm mutam ab illoper
go id ad quod tendit di terminatur spes fidelium S justorum, est illavita quam dabitDeus; sed illavita est beatitudo, ideoque ipsa est orie
tum quod, seu terminativum spei. I. Ex illo Gaeisse primum νερο- Πώ, riam ejus, ct hae omnia adjiciemur volis id est , desiderate, aut sperate regnum Dei seu beati- tu. nem: ergo beatitudo est objectum quo seu primo terminativum spei Theologieae .. :. 3.1 Spes Incologica debet Primo fersari &terminari , aut intendi ad bonum possidendum, seu ad Deum ut est summum bonum possidendum, sicut fides ad Deum quatenus aest prima veritas, cum deratione spei sit tendere ad Pos sesssionem objecti possidendi, .sicut fidei est te
derein Primam veritatem : sed Deus quatenus
est summum bonum possidendum, includit sex maliter beatitudi in objectivam , nimirummum, & beatitudinem .is malem , nempe possessionem aut stultionem ejusdem: ergo obiectum formale quod spei Theologicae, seu te minativum, est nostra beatitudo, objectiva deserinalis simuLProb. minor et Deus quatenus est
summum bonum possidendum , potest confide, rari sicut bonum possessima; at spes quaidius fendit in tale bonum, destruitur per possessivnem ejusdem: ergo Deus in sensu in quo cons deratur a comprehen ribus, conliderari P test etiam a viatoribus qui sperant; sed Deus quatenus est summum bonum possessum, comprehendit nedum Deum sub conceptu. summi
boni, sed etianis possessionem aut fruitionem ejusdem: ergo spes Theologica possessioni aut
fruitioni correspondens,iendit in beatitudinem tam objectivam, se ad Deum ut est summum bonum, quam ad beatitudinem formalem, ne Pe ad milestionem aut stultionem . Uusdem .s
487쪽
aliis qui sperae spe Theologica, non intendωret nec speraret possidere Deum, nec ipso stui; sed tantum speraret Deum, non autem in Deo . Dico M Quod bona creata quae conducunt ad beatitudinem, sunt objectasecundaria & materialia hiet: nam fides & charitas quae prim rio in Deum tenesint & versantur , respiciunt secundario ea quae sunt Dei, scilicet objecti primarii: ergo spes debet secundariδ tendere ad ea quae ducunt ad beatitudinem , quae est objec-vum primarium .. Deinde, spes primario respicit ultimum finem possidendum, cum quaelibet potentia primario & per se respiciat objectum specificativum: ergo caeteraequae respicit, sunt objectum secundaxiuin; sed resipicit bona ere, ta ,nimirlim dona supernaturalia quae a Deo expectamu&: ergα ista bona sino objecta su
- , . Obj. I. Gonetum, &Probat solam beatitudinem aeternam non esse objectum sermale quod spei: Ex Geh. 1 f.habetur, geo sum merces tua in
i se qui virintem decisi. Nec non ex D.Thoma d,
jectum est. Deus. Deinde juadetur ratione:Virtus Theologica d*ed habere Deum pro .objecto immediato, alias religio & timor Dei essent virtutes Theologicae: ergo beatitudo formalis quae non est Deus, non potest esse obiectum spei. Resp. negando consequentiam: Qui a dum di.
cit Abrahamo, Fgo ium merces. ua, coasiderabat
se ut summum bonum quatenus possidendum ;ideoque non excIudebat actum illum quo posta detur, qui est beatitudo sormalis. Similiter e plicandi sunt D. Augustia& D. TMmas. Ad r tiooem dico, quod sermalis beatitudo non ex eludit immedsationem: nam Deus est objectum spei, prout est a nobis possidendus, non vero Prout est Deus praecise; unde objectum spei est quoddam concretum e quod duo includit: ergo
488쪽
non est sola beatitudo aeterna; sed objectiva Gmil & formalis . Uec illud de eligione equia religio non attingit immediate Deum, sed cultum quem Deo exhibemus, vel quo Deum honoramus, & illo mediante respicit Deum rideoque non est virtus Theologica . At stes non respicit Deum mediante amore quo ipsum posisdemus in patria; sed immediate, cum versetur immediate circa utrumque, Deum scilicet sic possessionem ejusdem tanquam ad unum orie
cium totale &adaequatum . . 'Obj. 2.Idem est objectum in quod tendit motus desiderii, & in quo quiesseisi quando illud consequitur, sicut idem est locus in quem te dit motus gravis, & in quo quiescit: sed immediatum objoctum quietis &sruit;onis in patria, non est ipsa visio; sed sidum Deus , ut habet rationem primi veri, & summi boni quo beatus
fruitur per visionem beatam 3 cum solum bo-hum universale, summum& infinitum , appeti,
- tum creaturae rationalis perfecte quietare α Ω- tiare possit: ergo, &c. Unde Aug. Io. Consess. cap. 23. ait, Beata quippe v/ia estgaudium de γόν, rare, hoc est, de re qui veritas es, Deus mus. Et super PLa Ir. Erise spem tu inaci bonum bonorum omnium: ipse eritSonum omn/um 4 ἀ quo omnia in
suo genere facta sunt bona . senique, cam Deus sit infinitar potenti ae, ab eo aliquid , quod sit insi
nitar bonitatis, sperare debemus; hoc autem est Deus tese, non autem actus visionis & fruitionis: sunt enim actus vitales, creati, finiti, & a nobis procedentes: igitur Deus ipse, & non visio , im mediatὰ & proxime speratur. Ex his probata manet inquit) secunda pars
conclusionis , quae asserit objectiim formale quod spei, non esse aggregatum ex beatitudine formali &objectiva. Tum quia August. ait objectum spei nostrae esse summum bonum : in conceptu autem summi boni, nihil creatum Imcluditura atque adeo nec in objecto spei. Tum etiam
489쪽
etiam quia D. Thom. asserie nihil minus Deo esi se ab ipso *erandum si antem in objecto spei clauderetur visio., aliquid minus Deo esset a Deo saltem inadaequale sperandum. quod virtus Theolifica debet habere pro objecto sommali quod aliquid pure increatum, non Vero
Resp. negando minorem: Objectum enim immediatum quietis &. fruitionis in patria , est visio, non sermaliter sumpta, sed objective,tadest, Deus praese is&intuitive visus: v. g. spero videre amicum absentem, objectum spei me enon est visio formaliter sumpta, seu prout est actus vitalis; bene vero visio objective sumpta,
scilicet amicus visus, qui est objectum stultionis;& sic istelligendus est D. August. Ad denique , dico, quod licet risionis & fruitionis actus sine vitales, creati, finiti, & a nobis procedentes, si considerentur in ratione actuum, & in ordine ad principium ; tamen objective sumpti, & qua tenus sunt visio&fruitio Dei. aut Deu visus ,& comprehensus, non sunt actus creati , nec niti, nec a nobis procedentes, quemadmodum Deus visus,non est actus finitus,nec creatus.U de nego consequentiam: quia cum Deus, ut est
summum bonum possidendum , sit obiectum spei, oportet,quod visio ejusdem includatur , non tanquam Principale objectum, sed ut minus principale dico, quod in summo bono sermaliter iumpto , reapso nihil ereatum includitur, bene vero dum accipitur
objective, & in ratione summi boni possidendi ,
ut in praesenti considehatur. Sillud D.Thomae dico,qudd si valeret, probaret bona creata quae ad vitain aeternam conducunt, , non Polle esse objecta secundaria, nec materialia spei, quod est
contra Gonettrita, clima Deo speranda
addo , dico,quddite et spes habeat beatitudinem formalem, seu visionem aut fruitionem rio Ob jecto formali,nuod, tamen rationem virtutiδ
490쪽
Theologicae non dimittit, eum semper verseturi mediate& principaliter circa Deum , & circa visionem minus principaliter. ἰ Objectum quod sis terminatiuuin spei the logicae debet necessariis esse futurum &possidendu',alioquin spesTemaneret inbeatis, quibus' beatitudo non essutura Et possidenda , sed prae, sens & possessa: sed beatitudo objectiva quae est Deus, non est nec potest esse nobis sutura; cum Deus sit essenti aliter ubiquepraesens, & in nobis existat: ergo non potest esse objectum termisia, rivum spei no'rae. Minor est certa major pro λ batur: Spes distinguitur a udio & delebatione
quorum objectum in praesens r ergo objectum spei nostrae debet esse futurum & non praeseris.. RePonunt adversarii, quod objectum spei debet esse suturum in assecutione non vero in se: unde eum Deussit suturus in assecutione, quamvis in se sit praesens, potest.esse obje m quod
spei nostrae.Contra Objectum spei,scilicet Deus, in sui asseeutione includit alitum quo assequitur, quia idem senat ac Deus assecutus; sea, actus quo est assecutus Deus, est beatitudo se malis , quia obiectiva tenetur aut pinidetur remo objectum Dei nostrae est utraque beatitudo, tam6bjectiva. quam formalis . Alii res pondent, bonum ruturum esse objectum spei, non quod laturitiose ratiosorinalis injecti, aut
ad illam pertineat, sed quia suturitio est modus
aut conditio obje ex quo concludunt, ramtionem formalem objecti nostra spei consuere in sola beatitudine objestiva quae est Deus . contra: De ratione formali objecti spei est
quod sit futurum .Tum quia ex D. Thoma. I. 2. quaest. s. art. I. spes in motus , sive inclin
tio habitualis sive actualis in bonum futurum , arduum S possibile haberi ex divino auxilio; ac Proinde esse futurum est de ratione obiecti spei . Tu quia spes distinguitur specifice a delectatio