장음표시 사용
51쪽
lectus Diuinus tribuit impossibili
purum esse cogustum . ergo efflaris
Prob. mi. Intellectus Diuinus cognoscit nondari alium Deum, ergo dat esse cognitum alteriDeo
ergo dat eta cognitum imposn-bili. Respondent, intellamim Di.
uinum dare esse cognitum extrinsecum, non intrinsecum alteri iDeo, ac proinde non efforma ens rationis , intellectum vero fcreatum dare esse intrinsecum adeoque formare ens rationis . Non intelligo hanc responsio nem , quod nam est esse cognitum intrinsecumΘ nonne uniuersaliter denominatio cogniti est denom, natio extrinsecaὶ ergo non minus intellectus Diuinus quam Crea tus dat alteri Deo esse cognitum 'extrinsecum. quare esse cogni. tum , quod tribuitur ab intelleictu creato vocas intrinsecum Z forsi. tan, quia intellectus creatus cognoscit
52쪽
Argumentumgnoscit altu Deum,ut existentemλat abuteris terminis , na aliud est intellectum creatum tribuere esse cognitum talium , quod ad malo,& aliud est quod tribuat esse comgnitum intrinsecum, quod repugnat in terminis; cnm uniuersam liter, esse cognitum,dicat formam receptam in cognoscente, non sin obieeio; igitur ex hoc sequitur Deum non tribuere esse cogni- tun, falsum, quia cognoscit alium
Deum, ut repugnantem, non ut existentem, at non sequitur si minpliciter non tribuere esse cognitum impossibili. unde sic proseo
Negari non potest, Deum coisgnoscere , alium Deum repuenam re ; cur non λ non est omni sciens nonne etiam. tu cognoscis hoc ergo Deus dat alteri Deo esse coagnitum, ergo alter Deus habet tantum esse obieci mum in interulictu Diuino, ergo est ens rationis
formatum ab eodem Deo a quo B habet
53쪽
26 Argumentum V. habet tale esse obiectituim .
Respondent Ali . Deum cc gnoscere alium Deum repugnare speculatiue, non practice , adeo
que non efformare ens rationis .
Neque haec resposio quidquam valet, nam est manifesta petitio
i peculatiue Z eli cognoscere, Mnon efficere, ergo quando dicis quod ideo Deus non efformat ensrationis, quia cognoscit illud spe. cuiatiue dicis quod ideo non emiscit ens ration f, quia non efficiten S tationis. Oh bene ; subtillima
quidem solutio; At audias quae- , faue ptaecor ad ignare quid sit cognoscere practice ens rationispdices, esse cognoscere illud, & simul facere; optime, quid est facere ens rationis Θ respondes quod sit tribuere nihilo, purum esse obiectivum; ergo semper, ac tribuitur nihilo esse obiectivum, semper habetur cognitio practica entis rationis ; subsumo , sed
54쪽
Argumentum V. 27 semper ac tribuitur esse cognis tum, tribuitur esse obiecti uunia, ergo semper, ac tribuitur alteri Deo hine cognitum , habet'r cognitio practica entis rationis, seu alterius Dei. I andem respondent, ad ens rationis efformandum requiri ne-eessario falsitatem, & fictionem,cu ergo Deus cognoscendo alium Deum repugnare , non erret , ne que fingat , ideo non efformatens rationis. . Non satisfacit; quia gratis as seris , hanc falsitatem requiri hoc enim non importatur , per definitionem entis rationi S ; nari quando dicitur,ens rationis esset Ilud , quod habet tantum ess sc biectiuum in intellecta, tu huic
definitioni addis illam partic lam falsiiiii ) de dicis , quodens ration; s debet habere tantum esse obiectivum falsum , at
quare addis ly salsum quae r tio te mouet die quaeso stat B a pro
55쪽
α8 Argumentum pro ratione voluntas , ut tacmen sortius te feriam inquiro ; i te alter Deus cognitus, ut repugnans, quomodo a te vocatur petion purum nihil, quia negaro non potes, ipsum habere aliquod esse saltem cognitum, ergo non esi nihilum uniuersalissimum; neisque a tς vocabitur ens reale; Α ter Deus ens reale absit; sed inter enS reale,& purum nihil ,aliud non mediat , nisi ens rationis, e go velis nolis dummodo sumus in quaestione de nomine, ille alter Deus cognitus etiam, ut repugnans , est ens rationis,& ita, &non aliter vocari debet: Neq; dicas, quod alter Deus habet esse repugnans a parte rei, ac proinde quod silens reale; nam hoc es tuis
de re terminis, quid est habere es se repugnans a parte reiλ nisi quod
repugnet esse a parte rei, ergo alium Deum habere esse repugnans a parte rei, idem est, ac alium Deum non posse esse a pariste
56쪽
Argumensum V. 29 te rei, sed quod non potest esse a parte rei non est ens reale, er. go,&c. Huius argumenti non vide sollitionem; quaestio enina est potius de nomine, quam de re, quia controuertitur an ille alter Deus cognitus, ut repugnans vocandus sit, an non, ens rationis: quo ad
id quod pertinet ad quaestionem de re, nil certi determinari potest, nam Authores non conueniunt in principijs, quid scilicet, sit ens rationis, illi enim, qui dicunt esse illud quod habet purum
esse cognitum tenentur meo videri fateri alium Deum cogni itum, Ut repugnantem esse ens rationis; at illi qui tuentur ad ens rationis requiri,ut aliquid cog n statur aliter, ac est in se coniora miter satis ad eorum principia , negant Deum essicere ens raetionis .
57쪽
Contra Fauιores Vniversalis a parte Teii P Etrus , Paulus , Ioam es, sunt tres personae, & vnuS homo , haec e si propositio absolute, & simpliciter falsa, ergo abs lute , & simpliciter falsum est d, ri universale a parte rei . Anci patet, alioquin daretur mysterium Trinitatis in hum
Prob. C. Si daretur una natumra humana in omnibus homini- lbus, seu si natura humana esset uniuersalis a parte rei, 8c esset una in multis, iam tres personae v. g. Petrus, Paulus, de Ioannes essent ivnus homo, non minus, ac Pater, ,
Filius, & Spiritus sanctus, sunt unus Deus; damnatur sequela, iergo natura uniuersalis a p. r. est penitus reicienda . t Prob. sequela ma. Quia naturae iPetri,
58쪽
Petri, & Pauli,& IoanniS non essent tres naturae, sed una, ex alia parte essent tres personae, ergo ita se haberent illae tres Per sonat humanae, ac se habent, tres Persona: Diuiuae scilicet , eum unitate naturae ,& multiplicitate
Respondent dii paritatem esse, quia natura Diu: na est una sor- maliter,& numerice, at natura humana est una sormaliter, de multiplex numero. Contra quando dicis quod n tura humana est multiplex numero , quid intelligis visne vi mu tiplicitas cadat supra naturam svel supra differentias numericas, scilicet supra indiuidua si primum; ergo sunt tre S naturae, δέ non una, si secundum, ergo tantum dicis, quod indiuidua sunt tria, & natura est una, & sic urget argumentum, quia indiuidua sunt Petrus, Paulus, & Ioannes , ergo Petrus, Paulus, & Ioannes realis B Α ter
59쪽
Argumentum riter distincti inter se, identificantur in natura. Denuo repetunt, quod tres Personae humanae identificantur in una natura formaliter, non vero in una natura numerice ac cepta . At explicemus terminos, & vrdeamus, an hieviodus sit enuclea
bilis pro ly formaliter, puto te aliud non intelligere nisi essentia liter, & pro ly numerico, aliud non intelligis nisi indiuidualiter ;hoc posito, quando dicis quod sit una natura sormaliter, dicis quod essentia v. g. humana sit una, &quando dicis quod sit multiplex natura numerice, dicis quod In diuidua in quibus haec natura inest sinimulta; ecce Mysterium , Trinitatis in humanis;nam etiam ego dicerem, & optime, quod NaturaDiuina sit una sormaliter, hoc est sit una essentia Diuina, de multiplex personaliter , hoc est quod Personae sint plures; igitur nullam
60쪽
Argumentum nullam disparitatem assignas perly formaliter, &numerice . Si vero intelligis quod ipsae naturae Petri, Pauli, &c. praecisis Petreitate, Paule ita te, &c. sint
multae numero, non formaliter,
ergo dicis quod naturae Petri, &Pauli sint vere distinctae,& plures, non vero diuersae; qiua prodistinctione formali naturarum sputo te intelligere diuersitatem praedicatorum essentialium,adeo que dicis, quod natura Petri sit sor maliter distincta a natura Burice fati, ut est comunissimus modus loquendi Scotistarum , ergo dicendo, quod natura Petri non sit formaliter distincta a natura Pau, li bene tamen numero dicis, quod istae naturae solum distinguntur, &non diuersificantur, it aut non Q. tum Petrus, qua Petrus sit distinctus a Paulo, sed etiam quod natura Petri sit distincta, non diuersa a natura Pauli, & haec est opinio tibi contraria, quam sum