장음표시 사용
81쪽
s Argumentum IX. ens includitur in suis, ergo vel viraque, vel neutra ratio est uni-
maliter qua tale , non eur principium sensationis in genere , sedeat is sensationis scilicet rugibilitatis . itaui non causet sensationem, sed taleitatem se sationis causatae ab animali; tu Ieitas sensationis eum sit ratio contrahens , &specifica, eonsti tuens rugitum potest cocipi abia . que sensatione,itaui possim dice. re illam taleitatem esse differen . tiam sensationis ut sicco trahe . tem ipsam, in esse rugitus; hoc dici non potest de perseitate, quequantumuis sumatur , ut taleitas entis , non est nihil ergo est ens , ae proinde non praescindit ab
82쪽
Contra dicentes materiam primam earere profria existentia . , ,
M o ςria prima est capax aliis
cuius actus proprio, ergo a fortiori est capax existentiae propriae,quae est potissimus actus. l. triob. anta Materia prima non est pura potentia receptiua , erg est ea pax alicuius actus propris . . Prob. ant. Implicat in ter L nis , pura potentia receptiua, et in materia prima non est pura
Prota ant. Implicat in terminis purus actus receptibilis .ergo implicat in terminis pura poten
t Anci patet, nam actus statim Pac e it receptibilis habet aliquid potentialitatis, ergo purus actus' receptibilis implicat in termi
83쪽
36 AQuin/ηιum mprima est pura potentia receptiaua, utique est talis respectu actus receptibilis; sed actus receptibi lis purus implicat, ergo pariter implicabit potentia receptiua
Prob. ma. Potentia receptiua est talis in ordine ad actum receptibilem , ergo potentia receptisua pura est talis in ordine adactum receptibilem purum; quia sicuti se habet potentia ad actum, ita potentia receptiua ad actum receptibilem,& potentia pura receptiua in ordine ad actum pu
rum receptibilem . Confirmatur. Materia prima est ens trascendentaliter relati ii, ergo rotum esse quod habet, est in ordine ad correlatiuum , scilicet in ordine ad formam receptibilem ; itaut nulla sormalitas inueniri possit in materia , quae non sit respectiva alicuius formalitatis sormae; unde si materia est potomia, est potentia in ordine ad
84쪽
Argumentam X. 37 formam , quae est actus, si materia potentia receptiua , eii talis inordine ad formam, quae est actus receptibilis, ergo si materia, est potentia receptiua pura, debet esse talis in ordine ad aliquam formam, quae sit actus receptibilis purus ; inueni mihi quaeso alitquam formam , quae in suo esse haec praedicara coniungat, videli .cet rationem receptibilitatis,&rationem puritatis, nonne Deus est actus purus, quia irreceptus,& irreceptibilis, de irrecipiens est 3 ergo in actu non compatiuntur haec praedicata , scilicet, recinptibile,& purum, ergo neque in materia compatienda sunt haec praedicata, scilicet, quod sat prutentia pura,& potentia receptir
85쪽
3 8 . Argumentum X. ad cuius probatio uest . Neg. antiad cuius aliam probat.Neg.etiamant.& quando petitur quare implicat interminis purus actu Sr ceptibilis,& non pura potentia receptiua, dico rationem disparsetatis esse clarissimam, nam ratio puritatis, quae est; in actu puro,
Persectionem ipsius actus dest, gnat, igitur actus , qui est purus , est talis ut ita dica) per excessum perfectionis,sed receptibilitas est, It patet imperfectio, ergo repugnat actus*urus recei,tibilis,quia qua puruS, esset actus persectus , qua receptibilis imperfectus, de quidem in eadem ratione actus affecti 1 ratione puritatis,& a r tione receptibilitatis ; at puritas, quae per Thomstas afficit mate. riam primam , est puritas per de
fectum, ergo poteti recte coher re, cum impexsectione suae receptiuitatis, quod eadem ratio pu ritatis in actu sit persectio, in m
86쪽
Argumentum. X. syactus , qui es, purus , est talis per excitisionem potentialitatis , sed exclusio potentialitatis est per se. ctio; ergo ratio puritatis, quae ei, iii actu puro, eii perfectio, ita ut
quanto maior iit puritas, eo ma.
iorem perfectionem designet,&cum in Deo sit maxima puritas, est etiam maxima persectio; at ratio puritatis, quae est in materia, est per exclusionem actualitatis, ergo est imperfectio, quia exclusio omnis actualitatis estin, clusio omnis potentialitatis; &ex hoc sequitur implicare actu npurum receptibilem, non vero potentiam puram receptiuam. Ad confirmationem vero, quae maiorem continet difficultatem
dici potest , quod materia, per hoc, quod sit potentia receptiua
opponatur relative formae receptibili, per hoc vero, quod, sic
pura per defectum,& per exclutionem omnis actualitatis. Oppo uatur Deo, qui omni potentiali,
87쪽
ω Argam um Ttate caret , & omni piuissimia actualitate gaudet. Sic dici potest ,sed responsio non adequat, quia qua libet formalitas , quae est
in materia, debet esse respectiva alicuius formatriatis sormae receptibilis, ut optime urget argu mentum , ergo perperam recurri.
tur ad oppositionem, quam dicit materia cum Deo , alioquin sicut Deus gaudet actualitate essendi, ita materia ut ipsi directe opposiata, deberet habere potentialitatem essendi,& sic loqueremur de materia possibili, non vero do actualit videtur igitur semper sequi, quod si materia est pura po
tentia receptiua, debet esse talis in ordine ad purum actum receptibilem; quia Arguens non petit disparitate quare implicet actus purus recepti talis , & non implicet potentia. pura receptiua ; si hoc enim peteret , sussicienter, euacueretur difficultas per .a
gnatam dissipantate; sed Arguens
88쪽
Argumentum α' si supponit implicare purum acturi receptibilem, ex quo porro infere implicare potentiam puram reo ceptiuam; sicuti si implicaret sim, pliciter actus receptibilis, impli. caret simpliciter, potentia receptiva, sed implicat actus recepti. bilis purus, undecumque proue. niat haec implicantia, hoc enim non querit Arguens , ergo implucat potentia receptiua pura. His rationibus conuistis, solutionem dandam ab eleuatiori ingenio relinquo a
Contra eos, qui tribuunι propriam existιηιiam Mauria prima.
tur sola existentia formae, materia non habet propriam
89쪽
6, Argum/ntum XL substantiali sicuti dantur duae e sentiae partiales, ira darentur duae existentiae partiales , sequeretur, quod sicuti duae essentiae partiales uniunturι ad unicam essem iam totalem eomponendam , ita duae exulentiae partiales unirentur ad nicam: componendam existentiamtotalem sequela est absurda, ergo , & id unde sequitur is Prob. min. . Quia supposita d stinctione reali inter ellant rana, vi eme nitam sine qua hypotest, non datur locus quaestioni) tum
existentia materiar, tum illa sor mae sunt formae modaleS, ergo ex
potest componi unica existentia totalis, Prob. Coiia Quia duae serme non possunt uniri ad ,nnm per se
in ιξ ἡ.ant. Em quae uniuntur ad unum per se efficieiidum debent ordinari, ut actus, dii pore ista,
90쪽
sed duae sor mar ambae sunt actu S , ergo non possunt uniri nisi per a cidens , caeterum ex illis non potest resultare num per Se . Confirmatur, sicuti essentia tuo talis compositi resulaat ex duabus essenti js partialibus, quarum svna est actus , altera est potentia, ita existentia totalis composi ideberet resultare ex duabus exi. itentijs, quarum una esset actu S, alteraue potentia, sed non potest dari exilientia , quae sit potentia supposita distinctioiae reali, interessentiam, & existentiam cuiu&llabet creaturae, ergo non pote it ex illis resultare unica existentia totalis, ac proinde non dantur incomposito, duae existentiae par