장음표시 사용
361쪽
hitur rei iudicat exceptione, etsi maxime nullam propriam qui vicit actione
Atius antique & sane sunt antiqui iuris hς regulae, si fideshabetur titulo aerubricet ipsis a Triboniano appostς De diuersis regulis iuris antiqui.M.Cato M.
Caelius dicitur a Prisciano lib. 13.ubi de genitivo nominis A t et v s in censura de vestitu 3e vehiculis,Nam periniurium est clim milii ob cos mores quos prius habui honos detur ubi datus est: tamen uti eos mutem, atque alij modi sim . pro A Livs.Mo Di. Caecilius in quinto. Nullius aliae rei nisi amicitiae eorum causa C. Licinius Quintus dicitur a Prisciano d. lib. i3. in secii do. Perversum esse alij modi postulare Pyrrhum in te atque in caeteris fuisse, quos locos Pri- .
riores locos hunc citat ex Caelio in primo.Neque ipsi,inquit, eos alij modi esse atq; Hamilcar dixit ostendere possunt aliter. C lius in primo. Antequam Barcha perierat aliae rei causa in Africam missus. Haec de genitivo. In dativo dicut Avio S ALTERO . Quemadmodum autem quod ipsis qui con raxerunt ob stat&ssiccessoribus eorum ossicit, ut dictum fuit ad i. nemo plus iuris 1 .s. Ita cum quis in alij locum successerit, non est aequum ei nocere hoc quod ad- t hisduersus eum non nocuit in cuius locum successerit,idque libro o. ad edictum in hoc loco' Ulpianus definit. Et ideo si quis ab auctore meo in cuius locum hereditate,vel emptione,aliove quo iure successi vi,clam, precario usus est, re cte a me via uti prohibetur,&interdictum de itinere a tuque priuato ei est inutile cum a me vitiose videatur possidere,qui ab auctore meo vitiose possidet, ut est apud eundem auctorem in eodem libro . Ait lex, Et No εχε. Sed
neque id mihi nocere aequum est in hoc interdicto quo de agimus , si alueris me non nocuisset minime in illius locum succedente, atque ideo si 'πι cum ab aliquo recte via utebar fundum is vendiderit per quem utebar, deinde me prohibuerit emptor, non ideo minus intra annum utar interdicto&aduersus emptorem, licet uti clam ab eo, ut pote prohibitus videar: quia
hoc anno non vi, non clam, non precario usus sim : nam non ideo minus ad- f luersus ipsum venditorem interdicto experiretiquod cum initio sine vitio ute i H - resivit postea vitiose inciperem β. Ait lex, QUOD AD v ERIvs EvM NOCvIT. lege NON NOCui T. nam&ita legitur ind. l.3. Saeum enim. s. de itin. actuque priua. Cum enim successerit quis in locum eorum,aequum non est nocere ad ' uersus nos hoc quod aduersus eum non nocuit in cuius locum successimus:
atque id etiam ipsa iuris ratio postulat, quam & hoc exemplo ex eadem quaestione sumpto illustrare lubet. Sicut igitur ei qui sine vitio usus est non nocet, quantum ad interdictum de itinere actuque priuato attinet,quod eodem anno vitiose,hoc est vi,clam, precario usius sit, ea ratione: quoniam superueniete de licto corrumpi aut mutari quod recte transactum est non positi Ita etiam h ιιν. emytori heredique non nocebit', quod ipsi vitiose usi sunt, si testator ven dito me recte usi sunt'. Plerunque enim , ut hoc loco subiungit Vlpianus p t --. libro septuagesimo ad Edictum,emptoris eadem causa esse debet ci rea peten- tu dum ac defendendum quae fuit auctoris,quamobrem etiam interdictum de
362쪽
itinere actiique priuato, ut in succetares & succetaribus, ita in emptorini& emptori quoque dabitur ' Idque idem Vlpianus non xx. sed Lxx. liby se recte emendo: nam ea Lapparet Ξde itinere actuque priua. iungenda est silii h l i eodem tit.vt ex vocula Exco manifestum est, ad edictum scribit,& paul δ
ante adductis aliquot exemplis comprobauimus, J nominatim comprehensum videtur in edicto de interdictis. Paulus enim interdicta adipiscendae ponsessionis percensem, post Quo RuM B ONOR v M, & Salvianum interdictum
sicuti de itinere actuque & successoribus dantur interdicta & emptori, ita haec, ii , quoque danda praetor putauit'. Id igitur de itinere interdictum emptori da pratre inier. tur. Sed & s partem fundi quis emerit idem dicendum est, ut eodem libro o. ' , idem Vlpia. docet'. Ait lex pLERVMQVE: Nam in aliis quam huius interdicti causis emptori mala fides auctoris non obest, na non prodest, denique non solet alias emptor heredi comparari,qua de re copiose diximus ad l .&nonia
nihil ad finem lues. s. Ait lex, E A DEM C A vs A, nec melior, neque deterior.Nam alienatio cum fit,cum sua causa dominium ad alium transferimus, quae esset futura si apud nos ea res mansisset , idque toto tu e ciuili ita se habet, praeter- . .. u. ouam si aliquid nominatim sit constitutum'. Ait lex , C t Rc A prTr Nnv M. -ΣkT. Quainobrem emptor hereditatis actionibus sibi mandatis eo iure uti debet, quo is cuius persona fungitur, ut scilicet directas actiones sibi cessas atq; mandata exerceat, quamuis utiles etiam aduersus debitores hereditarios actiones --- emptori tribui D.Pio placuerit 'ut ab Alexandro rescriptum est . Ait lex, A er P ng r 1 Noa Nou M. ideoque cum emptori etiam venditoris iura prodesse non 'i' i .mis ambigatur, si emptori propter.rei proprietatem mota fuerit quaestio, tam pro-C-hς -τη priis quam venditoris desensionibus uti poterit'. Ait lex,uvAE Tvi T Auc το x i s, id ell venditoris, eo tempore cum alienabat. Igitur si nunc eadem cau- Cisse uict. se non sit.& sine culpa emptoris.acciderit ut eadem non esset,venditor hoc nomine tenebitur, ut ecce si quis fundum emerit quasi per eum iandum eundi aetendi ius alteri non esset, ac deinde de itinere actuque victus sit, eae empto ei dicimus actionem competere, qua consequi possit ab auctore suo quod i. i. . sua interest fundum liberum habere, ac.eandem apud se causam esse quae si ins os venditoris fuerit cum alienaret,idque Vlpianus noster eodem libro ro ad
S. Quod cuique pro eo praestatur inuito non tribuitur.
AD 'L. CLVII. Vlpianus libro septuagesimo primo ad Edictum. Ad ea quae non habent atrocitatem facinoris vel sceleris ignoscitus seruis, si vel dominis, vel iis qui vice dominorum sunt, veluti tutori
buς & curatoribus obtemperauerint. . O AI edictum
363쪽
AD TIT DE DIVER. REG. IVR. AN T. 3is
dictum viae mi, ise de via M. Quorum diactorum filii fami serusive ob iussum rarum inquorum potestate sunt, venia detur. Quae ne atrocia. Qui domini νel far mel intestitamur. Oe etiam caput ad interdictorum qu stionem referendum est, ut arbitro de qua Vlpianus tractauit lib.6 . ad edictum, S sequentibus usque ad 7a. Et vero huius capitis initium ex iis quae idem auctor deinterdicto quod vi aut clam scripserat sumptui est,atque adedexl. is qui in puteum .,.si tutoris. s. quod Vi aut clam .ut & inscriptio suadet, ipsaque verba utriusque capitis admonent. Cum seruus aliquod admisit stagitium, si iussu domini, tenetur dominus directo, signorante domino , tenetur dominus noxa liter. Similiter si iusserit uxor ser uum suum coniugi furtum facere, rerum amotarum tenetur', si non iusserit . mulier, sed sponte sua seruus secerit, mulier tenetur furti nox aliter M. Seruus 1I-- ipse quamdiu inseruitute est,extra ordinem tantummodo si quid admiserit puniri potest,actione interim ulla nec tenetur, neque conueniri potest, etiam si sponte sua non domini iussu id admiserit.Qua de re diximus ad i. quod alti ' μnet.32. s.& nonnihil ad i. io .supra. Quod si seruus post admissi ina delictum, antequam cum domino eius ageretur, manumissus suerit, ipsi quidem do
mino & nunc patrono suo non tenetur , extraneo tenetur. Nam regula iuris
est noxam caput sequi, adeὁ ut si quid in seruitute quis commiserit, eius deli mos .cti nomine post manumissionem non male conueniri possit'. Quaeritur squid non sponte sua, sed iussu domini secerit, an postea manumisius eo no r. mine teneri videatur, ut puta si quid vi aut clam secerit λ Et Vlpianus in supra dicto loco ait, non teneri. Et sane non conuenit praetorem quod seruus iusti domini secisset,de ea re in liberum iudicium dare,cum ab ea vi quae iuris retinendi causa facta est facinus absit . Ad ea vero quae non habent atrocitatem , facinoris, vel sceleris, ignoscatur seruis qui dominis obtemperauerint,quae sententia hic etiam proponitur: nam & si aliqua rixa ex litibus & contentione nata esset idem diceremus Iadeo ut si defendendi domini gratia aliquid fecisset,in eam rem aduersus agetem iniuriarum iudicio exceptionem posset obiicere. Sane si superiore casu talem exhortatione aut metu domini violentiam m-- admiserit,quae habeat in se sceleris atrocitatem, non dubitatur quin seruus qui ' Τnon est manumissus non quidem ex lege Iuba de vi,quae ad seruos non pertinet , sed ad exemplum eius legis extra ordinem grauiori poena, id est me- tallo post sententiam dedatur', sed & manumissiim hoc nomine teneri verius est, ut quodcunque vi fecerit, quae vis a maleficio non absit, eum ita poe- μη - . nas pendere oporteat . Nam de si iussu domini seruus aut furtum aut iniuriam secerit, placet dandam in manumissum sum quasi surtum facieti opem icta μ' tulerit,non quasi ipse secerit j aut iniuriarum actionem, quia&noxa caput se quitur,nec in omnia seruus domino parere debet, ac multo magis Cornelia 2 sea T. de sicariis eum teneri tria missum, ideo quia iussu domini seruus occiderit . sEt hoc est suod Alphenus ait, seruum non in omnibus rebus sine poena do ue a
mini dicto audientem esse solere'. Paulus quidem in Aetnoribus domini di cto seruum audientem esse non debere tradit'. Huc pertinet quod ait Seneea libro 3.de benefic. cap. 2o. Corpus itaque est quod domino fortuna tradiditi Lim
364쪽
Hoe emit, hoc vendit. Interior illa pars mancipio dari non potest. Ab his
quidquid venit liberum est, non enim aut nos omnia iubere possumus, aut in omnia serui parere coguntur.Contra Rempub.imperata non facient,nulli steteri manus commodabunt. Quamobrem non possum non improbare opinionem eorum, qui sic accipiunt quod est in l. r.C de sepul .viol. visi sepulchra demolietit,aut alias violauerit seruus iniussu domini, metallo addicatur si iussu domini, relegatione tantum plectatu quasi excusari seruum domino ob temperantem oporteat, cum hoc posterius membrum ad personam domini referri debea nec seruo couenire possit in quem talis poena non cadit. Qua de ν is rivi. re plenius dicetur alio loco '. Ait lex, A D EA &c. Recte Graeci Pia G2 Mu
σαμ, η NA O di ΘΛ δεα αν οι ἐπι σαώς κπάτρου, Ait lex ATRO ei TA-T1M 3 Ac i Noxis. Quae non habeant intelligemus, si quae facinoris atrocita tem habeant prius didicerimus. Habent autem ea quae sua sponte scelerata ac nefaria sunt,ut ait M. Tullius,& ut Asconius interpretatur maleficia quae sponte & non disputatione Iuri lconsultorum,sed naturali interpretatione fugienda sunt, ut veneficium, parricidium, & caetera quae etiam nullo prohibente euitanda sunt, in quibus de vim ipse annumero.Itaque Vlpianus interdictum unde vi, quod non ad omnem vim, sed ad solam atrocem pertinet 'cum atrocitatem facinoris in se contineat,nec liberto in patronum nec liberis aduersus parentes competere scribit', Ait, I CNos C IT vR sr Ruis. Itaque excusatur
in Naius. seruus poena Senatusconsulti circa legem Corneliam facti de iis qui sibi ad scripserunt, si iussu testatoris in cuius potestate est sibi adscripserit, etiam si nec specialiter, nec generaliter subscripsisse dominus proponatur. Sic enim Impp. Αnfidio seruo rescripserunt. Poena salsi tibi remittitur: quoniam non ιι,θ. c. a. potueras contra domini voluntatem venire ': Sed & legatu serui consequun-Hi tur cum iussus subscriptione testatoris appareat, idque nominatim rescripto.Pil continetur. Ait enim itamam seruos cum dominis suis parent necessitate potestatis excusari, si tamen accedat domini auctoritas subscribentis 2-ρ. .,. se ex dictasse & recognouisse',& sciat seruus ita filius quoque qui in potesta 'Ozρο- te est, videtur excu satus, auctore Paulo'. si tamen iussus ex subscriptione testatoris appareat. Quo addito explicandum est, quod ait ' Iulianus a senatu pos, AL nam remissam ei qui legata a se testamento data codicillis sua manu scripti x Dr ct ademerat,sed quia& iussu patris id fecerat, εἰ annorum viginti quinque erat, I cc. . hereditatem quoque ei capere per tam suisse. Sed aliud exemplum ex ἐς Mi secus tionis, quam iussus eius qui habet in potestate tribuit proponemus. Si tacitumsdeicommissum seruus iniungento domino susceperit, constitutum mi est eum habitum,id quod extraneis denegaretur I legis Falcidiae beneficium,
us A., quia parere domino debuerit, eademque rarione idem in filiosami l. placuit, . ,- α- auctore Papiniano'.Nam ut CSius tradisimuste dictum est, si pater si iij quem -- ηὐχ potestate habebat tacitam fidem interposueriz non debere id Ilio noce- zz,. ' re, quia parendi necessitatem habuerit υ Erito non tantum seruia, sed & s-
ει in P . . linfimit ignoscitur alia in re Nam qui risi 'rius in cuius potestate est vinduam intra tempora luctus uxorem dux riὶ 'cusatur, neque ipsam ia no--- tactu,quod venia dignus sit qiu obtemperauerit 3 eius culpa nulla sit, au-
365쪽
ctore Paulo, cui parere nectae si . Sane libera persona quae non est in po- eLis Atestate, ut puta procurator, non excusatur si quid iussit domini deliquerit:. sed conueniri potest praesertim in atrocioribus, sue quem occiderit, siue de ι ,.se, deis possesso ne vi detruserit . Ait lex, v E LvTI Tva o Risus ET CvRATORI B vs.
Quia quaesitu erat eo in loco unde haec nostra regula desumpta est, an ignosceretur seruo ad noxam qui obtemperans tutori vel curatori vi fecisset, actum subiecerat Iurisc. ignosci, siue dominis, liue iis qui vice dominorum sunt seruus obtemperasset, ideo recte Tribonianus haec verba huic loco inseruit. Nam sane tutor qui tutelam gerit,quantum ad prouidentiam pupillarem domini loco haberi debet .Curator quoque adeo personam domini,auctore Iu- lam miliano,sustinetivi etiam tradendo rem serios vel adolescentis,& caeterorum qui se sub cura sunt, alienare existimetur . Hi ergo dominorum loco sunt,domi. fl. - norum appellatione comprehenduntur non apud nostros modo sed etiam' ' apud Graecos, qui patrem, fratrem, patruum, tutorem, praeceptorem κιρ
mini loco habet urcsim tutelam administrat, non cum pupillum spoliat , ita& curator, & ideo in tradendo ita res furiosi & caeterorum alienat, si ad negotiorum administrationem pertineat . U
s. Semper qui dolo secit,quominus haberet, pro eo habendus est ac si At Ad
haberet. In contractibus successores ex dolo eorum quibus successe- runt non tantum in id quod peruenit, verum etiam in solidum t nenturi hoc est unusqu isque pro ea parte qua heres est. HAs duas regulas iuris exposui ad i. scuti poena. 38.s AD L. C L VIII. Caius libro vicesimo sexto ad Edictum prouinciale.
Creditor qui permittit rem venire, pignus dimittit.
I interdictum δε migrando, 3 quando remissa pignoris obligatio intestigatur. I Aius lib. xxv. ad Edictum exposuit interdictum de precario, in libxx vi. interdictiam demigrando.Ex eo libro l.1. s. demit grando & haec nostra regula desumptae sunt. Itaqile quod hoci loco traditur creditorem qui rem venire permiserit pignus dii mittere videri, eb fortasse a Caio dictum fuerat, ut in telligeremus locatorem interdicto de migrando teneri si vim faceret, quominus rem promercede pignoris nomine inductam, illatam inuectam in eam habitationem qua de agitur, ac deinde ab inquilirio alteri ex ipsius locatoris consensu venditam emptori liceret inde abducere', cum Videatur obligationem pigno- ὰ -- i et Hiremisisse lodator qui rem distrahi Permiserit,ut in quocunque creditore γ- .ω - . 'heraliter Caius hoc loco definiuit. Ait lex, CREDITOR QUI ERMITTIT, nisiee T
366쪽
,ii PETRI FABRI I. C. COMMENT.
manifeste appareat eum deceptum esse, aut nisi ideo passus fuerit vaenire, quὁa: . . 'φ' seiebat ubique pignus durare. Permittere autem intelligitur si cum venditio, o in. HI. fieret prostrammate admonitus exequi suum ius noluerit creditor qui aderat . Sanὸ si citra creditoris consensam res ei pignoris aut hypothecae iure obligatas debitor distraxerit, praecedentem obligationem dissoluisse non intelligitur'.
0e Ait lex x et M vλε Ni RE,& venditionem nulla iuris ratio impediat aded ut cum traditio sequi possit exempto debitor teneatur, ει quamuis adhuc traditio salsiem νέ. ιβ non fuerit, penes eum tamen res non minoris quam creditor consenserit.' alienata permansura non sit: nam alioquin scuti debitori ita & creditori pristinum ius restituitur, cum non omnimodo, sed ita demum remissum esse pignus videatur, si rem retineret emptor, nec venditori redderet. Haec omnia traduntur in l. si debitor, in fine d. l. sciat, . s debitor vendiderit& 3. quod si conar senserit& l. voluntate .rquib. mo.pign. Vel hyp. tu. Caeterum non tantum videtur pignus remi sisse creditor, si in venditione pignoratae rei consenserit, sed P & si ut hanc rem debitor permutet, vel donet , vel in dotem det , non adiecto eo ut silua sibi sit causa pignoris . Venditionis enim, aiictore Martiano, aptu. pellatione generaliter acciperedebemus, ut & si legare permiserit valeat quod: . .... eoncessit .Nam & is qui permutauit, in solutum accepit,& similes vicem em ... iiitiis. piorum obtinere dicuntur'. Similiter si creditor concesserit donare,& vendi et , derit debitor, dicemus a persecutione pignoris repulsium iri ereditorem . nisi a. d. f., . quis dicat ideo concessisse donari, quod amicus erat creditoris ille cui dona batiir , similitet si creditor manumitti concesserit'. Ait lex, pic Mus o)Miτ-
π za. τ iri hoc autem in pereleganti specie proponitur apud Modestinum . Caius ι Licca re idem alio in loco auctor est, si consenserit venditioni creditor hypotheca libe--ς,ἔ, vix rari, creditor Upupillum adhibita tutoris auctoritate consensisse intellisi . AD L. CLIX. Paulu, libro septuagesimo ad Edimim.
Non vi ex pluribus causis deberi nobis idem potest, ita ex pluribus
in mi o A causis idem possit nostrum esse.
Aulus lib. o ad edictum tractans de exceptionibus, atque adeo de praescriptione rei iudicatae, ait, Non vi ex pluribus eati sis deberi nobis idem potest, ita ex pluribus causis idem posse nostru esse. Quod, nisi fallor,ed retulerat iurist ut Acilius demonstraret quando exceptio rei iudicatae obstaret agentib. Etenim idem auctor eodem in libro scribit, cum quaeritur hirc exceptio noceat necne, in ieiendum esse an idem corpus sit, quantitas eadem, idem ius, eadem pe zTista tendi causa, eadem conditio personarum, his omnibus Vna non concurren' tibus aliam rem esse'. Cum ergo de hoc an eadem res si quaeritur haec spe.. rect2 sensiit Neratius, personas, idipsum de quo agitur, causam proxi- , t ἔδει- mm actionis, quacunque ratione sibi eam competere actor existimauerit . - Ex his apparet, ut eadem causa sit eandem petitionis originem esse debere. Na
367쪽
ut mutata opinio petitoris aliam causam non faciat, quia qualecunque & undecunque dominium adquisitum habuit,Vindicatione prima in iudicium de duxit c acquisitum tamen dominium aliam causam facit, id est si poli primam
petitionem actori mox alia causa noua quae dominium tribuat accellerit,iteruagens non repelletur exceptione rei iudicatae,quia cum proxima causa&orito
petitionis alia sit,aliud sit hoc posterius dominium, eadem res esse intelligi nopossit. Idem dicendum si quis rem petat suam esse adiecta causa, ut puta, eo quod sibi Titius eam tradiderit, post deinde alia ex causa, ut puta hereditaria
petat, non enim exceptione summoueri debet,quamuis summo ireatur si neu . tro iudicio petendi causam expresserit,propter eam rationem quam supradi. aximus.Haec omnia traduntur in l. si maior. toto , .denique toto s. eandem s de π' except.rei iud. Ex quibus existit magna inter personales, S in rem actiones di Diarentia. Nam quamuis cum eadem res ex pluribus causis ab eodem mihi de-
botur, singulas obligationes singulae causae sequantur, nec ulla earum alterius upetitione vitietur, ideo quia singulis actionibus singularum obligationum . causae addi solent,simplicitpr tamen vindicari res poterit,quo casu,id est s quis non e xpressa causa ex qua rem suam esse dicit in rem egerit,omnes quas habet causas una petitione apprehendisse intelligitur, ut Pausus eodem in lib. o. ad edictum docet, hac ratione addita. Neque enim amplius quam semel res meaesie potest , is pius autem deberi potest Ex quibus verbis Tribonianus con- eLctansa se hanc regulam videtur,quae ex eodem libro nobis in hac l. iis. proponitur. Ait lex, NON vT Ex phv Riεvs Sc. Explurib. causis dominium eiusdem rei ,--a ad me pertinere non potest. Qui enim quod meum est amplius meum essici possit ' Haec suit meus Impp.cum rescripserunt Luciano titulum possessionisi duplicari non posse, ideoque dominum rei ex donatione& traditione factum se ultra eandem rem comparasse,cum propriae rei emptio no consistat . Quod ρ- - Δigitur aiunt, possEssio Nis, de dominio, non de possessione accipiendum est, tu re. nam possessionis titulus duplicari potest. Neque enim, ut Paulus noster alio in Mloco explicat, ideo dicemus ex una duntaxat causa possidere nos posse, quod 't dominium nisi ex una causa contingere non possit. Nam si ei qui pro emptore possidebat heres sum, eandem rem & pro emptore,& pro herede, atque adeo ex pluribus causis possideo . Ergo pessessio quidem,non tamen dominium si . f fexpiam ut ex pluribus causis apud nos esse potest. Dominij causae sunt duae, traditio ex iure gentium,3sus siue possessionis continuatio ex iure ciuili. Qui dominii causim habet ex traditione, is non ideo magis dominus esse intelligitur quod ' . ...hper annum aut b ennium possederit, quia dominus amplius effet, dominium ex pluribus causis habere non potest: & vice versa, qui alienam rem mortis causa traditam usucepit,non ab eo videtur cepisse cuius res fuisset,sed ab eo qui ea sionem usucapionis praestitisset, nam fieri non potest ut quis & usuca pione simul,& traditione dominus effectus intelligatur.Hoc autem casu si rem cepisse videretur a domino, usucapione opus non haberet.
AD L. CLX. Vlpianus libro septuagesimo sexto ad Edictum. , A liud est vendere,aliud vendenti consentire.
368쪽
De alienatione. De iure aquae ducenta.
L pianus hoc in loco ait,aliud esse vendere, aliud vendenti consentire. Veruntamen si cum standi usum fructum quis haberet, eo volente proprietarius landum vendiderit, illi vim fructum vindicanti exceptio doli mali opponetur, idque idem auctor iecissem in libro scribit ' Qui enim praesens adfuit, nec distensit, Q. ρίλῶ ius quoque in re distracta suum a se abalienasse intelligitur . Ait lexvr Nos t. ita isti exm Uulgo is alienare accipitur qui vendit, sed hoc perpetuo ita non obseruatur, L nam alienatum non proprie dicimus quod adhus in dominio venditoris maia
'πυῖ is e- net,venditum tamen recte dicetur. Idque eodem in libro c. ad edictum Vlpianus docet ', ut exempli causa, si quis rem meam vendiderit minoris quam Ziis.pox. ei mandaui, quin sit vendita dubium non est, eam tamen idem auctor eodem in libro scribit, alienatam non videri,& ideo vindicanti mihi non obstare eod L LL CH- ceptionem rei venditae'. Sane quod per venditionem transfertur ad alterum, id μ λ proprie alienatum intelligitur. Et quamuis huius vocis significatio ad caeteros domini j transserendi modo qui vel per traditionem, vel per usucapionem im. ristio tercedunt plerunque reseratur', attamen interdum ad solam venditionem rem a stringitur. ut in rubrica C.de praed. cur. sine decr. non alie n. idque apparet ex Lult. eiustiti Ait lex, ALI vn v ENDENTI CONSEN TtRE. At certe qui poterit vendere aut alienare,multo magis alienationi consentire poterit, ut scrisens adt L ,- quis edictum de aqua & aquae pluuiae arcendae Vlpianus lib. 13. tradit , & ideo cum Μη-ῖ- ij ad quos aquae ducendae ius pertinet, id alienare possint, poterunt alienanti domino & concedenti consentire. Quinimo,ut idem auctor eodem libro scribit, in concedendo iure aquae ducendae eorum etiam ad quos eius aquae usus pertinet voluntas exquirenda erit,ut & si plures sint eiusdem loci domini undeo Lin eoo- aqua ducitur, omnium voluntatem sequendam esse non ambigaturF. Et retro eui donare, aut alias alienare non conceditur, probandum erit nec si donationis causa consenserit, ratam eius voluntatem habendam , & ideo maritus &. uxor caeteraeque personae quae per se donare non possunt, nec per alios potant'. 3. i. s. ' Pater qui in fraudem creditorum alienare ipse non potest, filiosam. liberam pe- . L 3 f.η culi j administrationem habenti concedere non potest ut in fraudem creditorum alienet, nam dum consentit ipse videtur facere ,atque adeo hac in re aliud
' s. Resertur ad uniuersos, quod publice ni per maiorem partem.
Ad titulum L Iecretu a decurionum ordine seriendis. ItiexAEFERT vR AD v Niv Exsos &c. ut puta ad ordinem decurio num uniuersum,quod fiat adhibitis duabus decurionum pirtibus Nam lege municipali cauetur, ut ordo non aliter habeatur quam
duabus partibus adhibitis& quamuis illa decreta quae non legi-
m L .e tm tiones quibus citra concilium publicum factis solemnitas deest, & ideo ab his appellari necesse non sit,ut Impp. ad Euodium Africae proconsulem scribunt', attamen forma nominationum non ideo vacillabit, quod omnes qui albo curiae detinentur decuriones adesse non possunt, ne paucorum absentia sine necessaria
369쪽
AD TIT DE DIVER. REG. IVR. AN T. cessaria, siue sortuita debilitet quod a maiore parte ordinis salubriter fuerit
constitutum, cὐm duae partes ordinis in urbe positae totius curiae instar exhibeant. Verba sunt eorundem Impp. ad eundem scribentium '. Itaque cum v bi. Irimi
absunt ij qui tutores dare possunt,id est duumviri, aut quicunque magistratus municipales decuriones nominare iubeantur, susscit si maior eorum par, si
conueniat,auctore Paulo '. Similiter cum nulli permittatur nomine ciuitatis ρ ιτεμ δε aut curiae experiri, nisi cui lex, aut cessante lege ordo permiserit, permisisse videtur ordo si maior pars decurionum adsuerit, ut puta si duae partes, aut amplius quam duae ' Quod enim maior pars curiae effecit pro eo habetur ac si ι -r. omnes egerint , adeo ut cum Azone arbitrer sussicere, si maioris partis, id est : disicli eorum qui adsunt, quamuis non totius ordinis maior pars consentiat. Nam quod est in fine l. pen. C.de legati in loco autem publico de communi utilitate in Z admuis prouincialium sententia proteratur, atque id quod maioris partis probauerit m p assensus solemnis firmet auctoritas: ad hunc arbitror locum non pertinet: atq; ut pertineat, sic tamen accipiendum est, non ut maiorem partem prouincialiuin publicum locum conuenire lassiciat, sed ut id ratum habeatur,quod eorum qui conuenerint maior pars decreuerit. Non tantum autem nominationes ad munera, sed etiam venditiones rerum curiae adqui starum hereditatis titulo arudacta fieri possunt totius vel maioris partis ordinis intercedente decreto', scum ad uniuersum ordinem rcferri soleat, quod fit per maiorem panem, ut ' ς hoc loco traditur. Impp.tamen hoc nominatim praecipiunt, ut quoties ab A- a ν. nov. alexandrina ciuitate ad principem legatio destinatur, non maior pars decurio si 'num, sed uniuersi curiales qui intra urbem consistunt in locum curiae con- , L .is. Cue
s. Absurdum est plus iuris habere eum cui legatus sit fundus, quam
heredem, aut ipsum testatorem si viveret. De hoc .vit.diximus ad i. nemo plus iuris. s s AD L. C L XI. Vlpianus libro septuagesimo septimo ad Edictum. In iure ciuili receptum est, quoties per eum, cuius interest conditionem non impleri, fiat quominus impleatur, perinde haberi ac si impleta conditio luisset, quod ad libertatem & legata & ad heredum institutiones perducitur, quibus exemplis stipulationes quoque committuntur,cum per promissorem factu esset,quominus stipulator comditioni pareret. De hac lege diximus ad i in omnibus x xx x x.ZAD L. CLXII. Paulus libro septuagesimo ad Edichium. Quae propter necessitatem recepta sunt, non debent in argumem
tum trahi.E hac lege dictum est ad i. quod contra. cx Li, TItaque unum hoc exemplum quod optum esse puto proseram. Propter assiduam "idianam comparationera seruorum publice intersuit constitui
ut homo liber qui bona fide mihi seruire id est quem ipse bona fide
370쪽
possiderem,ex re mea mihi quaereret. Hoc propter necessitatem utilitatis pii blicae gratia receptum est. Utrum autem quod de seruo qui reuera noster non sit,bona tamen fide a nobis pollidetur iam diximus, id ad eum quem nostrum esse filium putemuscum reuera non sit, protrahetur. Finge enim, i usto errore ductus Titium filium meum, & in mea potestate esse existimavi, tanquam arrogatum cum arrogatio non iure interuenisset, Vt quia maiorem minor, aut libertum alienum arrogaueram quod non potui facere sciens ignorans seci, seq.Z ἀιaG- quaestum est utrum exemplo serui bona fide possessi acquirat mihi ex re mea' is, quem iure arrogatum & in mea potestate esse, cum re vera non sit, arbitror. Et ait Papinianus, eum ex re mea mihi non quaerere: non enim in hoc idem quod in tertio constitutum esse, propterea quia frequenter ignorantia liberos emimus,non autem tam facilis & frequens adoptio vel arrogatio filiorum est, non est tam euidens publica utilitas, non est tanta necessitas hoc ut illo casii. b Lino.ῖδε Haec sententia est eorum quae Papinianus in libris quaestionum tradit ,ex qui-m bus aperte colligitur ea quae propter necessitatem recepta sint, in argumen tum trahi non debere.
AD U CLXIII. Vlpianus libro quinquagesimo quinto ad Edictum. Cuius in donandiaeidem & vendidi,& concedendi ius est.
Hanc legem exposuimus ad i. non debet xx I. s.
AD L. CLXIV. Paulus libro quinquagesimo primo ad Edictum. Poenalia iudicia semel accepta, in heredes transmitti possunt.
De hac lese diximus ad i. non solet deterior. L x x x v I s.
AD L. CLXV. Vlpianus libro quinquagesino tertio ad Edictu Wi. Cum quis possit alienare, poterit & consentire alienationi. Cui autem donare non conceditur, probandum erit: nec si donationis causa
consenserit,ratam eius Voluntatem habendam. i. , De hac lege i q.diximus ad i. aliud est Ico. S. . . . iAD L. CLXVI. t i l uPaulus libro quadragesimo octauo ad Edictum Qui rem alienam defendit,nunquam locuples habetur.
E hae lege diximus ad i. nemo dubitat. x c v. s. id solummodo notaniadum est quod iurisc.ast, eum qui rem alienam defendit nunquam to copletem haberi, non omnino sempςpobtinere. Ecce enim quantum
ad facultates qualiscμnque sideiussor iudicio sistendi causa datus etiam non ι Τ σ y loeuples,in necessariis personis pro locuplete acςipitur '.
Paulus ibis quadragςsilio nono ad Edictum. Non videntur data , quae eo tempore quo dentur, accipientis non fiunti .