장음표시 사용
161쪽
tur: in subiecio, quo i non est cadix ani-ritae rationalis non potest introduci ipsa anima, quia sequeretur, quod non citet capax, ut supponitur , & quod esset siqui-don: Ergo in tali se octo non potes alia anima introduci, ac petit ipsit in subjectiun.
Et urgeo rationem et eadem imposLbilitas datur ad hoc, quod anima rationalis intrinducatur in materia nuda , ex eo quod anima non est actus niateriae, sed corporis , ac datur in hoc, quod anima r tionalis introducatur in organico equi , ves e contra , cujus corporis anima non est actus; sed primum non admittitur a Sc to. ut videre est in . dis. II. q. S. num.
.situm , quia ut ait Scotus ibidem; si anima
poneretur in materia niteta, tale compositum nen videretur est homo, cum non haberet illud , quod est de esentia hominis (videlicet
corpus organicum nec etiam non homo, quia haberet illud, quod'rmauter homo est homo, videlicet animam. sis. Dico tertiam conclusionemr unicam tarmam duas, vel plum informare materi aes , ut anima rationalis duo corpora, vel
.ina sema ignis duas quastumque materias non dicit implicationem. Probo hanc conclusionem ex priori: ideo dicimus unam in teriam unica tantia inserinatam posse aliam recipere, dc alia iniurinari,quia habet potentiam ad hane, &sad illam si amet sed tamina et in habet potentiam, virtutem inta mandi hanc, dc illam materiam: Ergo sicut una matrii a potest duplici inserinari serina, ita una se a potest duplicem materiam inserinare. Proldio minorem: omne persectivum unius rationis r picit omne persectibile ejusdon rationis, ut anima rationalis
v. g. non perit nisi unum corpus organicum humanum, caeterum non laoc determinate, dc non illud, ut corpus organicum humanum non petit nisi unam animam ration leti caeterani non hanc deterii linate,de non
illam ita ut ii in corpore Petri v. g. introduceretur anima Pauli, ita quietum, de pertactum est, illud corpus,es illa anima, ita naturaliter perficeret illud corpus, ac perficit corpus Pauli: Ergo habet virtutem in minandi hoc, de illud: Ergo potest fieri a Deo , quia omne illud in omnipotentiae divinae concedendum, quod manifestani non dicit contradictioneine Ergoaec. CIq. Dico quartam conclusionem: duas sentias accidentales steritas rationis in e
dem subjecto de secto evenit, ut sapor, lulcedo,& caloriquae sunt qualitates,quas P tidie in eodem expetimur, stigiditas, & c lor, siccitas, de humiditas in homine, sive in
corpore mixto. Dico autem duas Hrmas accidentales ejus lora rationis, ut duas quantitatra numero distinctas, duos calores, &duas fimi limes etiam de potentia abhluta in eodem c eptivo esse non implicare a bitramur et Et probatur susceptivum est c pax hujus, 3c illius: Ergo hac, & illa qualiatate , sive serina accidentali potest intania ri; & omnes ratiores supra factae pro prima conclusione pro ista quarta seciunt.
Argumenta contra dicta. , is . II imo arguitur contra pilinam n X stram conclusionem , de Hi argi mentum, quod etiam militat contra tertiam
mutatis mutandis: posse limul pluribus io misDisiti pod by Coosu
162쪽
niis informari inaruriam arguit virtutem infinitam in inatena, sicut polle simul plures insormare materias a it infinitate in sor-inxsed infinitas repugnat cuilibet creaturae: Ergo repugnat eandem materiam pluribus informari tarmis. Probo majorem: quia si posset duas formas recipere: Ergo infinitas: Ergo arguitur virtutem infinitam. Probo consequentiam et posse recipere istam se mani dicit virtutem,& peisectionetia in materia et Ergo posse recipere aliam,dicit aliam virtutem,vel majorem: Ergo poste recipere infinitas arguit infinitatem: Ergo&c. 6i6. Res indeo negando majorem, &ad ejus probationem concedo, quid potest recipere infinitas non cat gorematice, sed syncategorematice, hoc eu, non tot, quin plures, & nTo quod ex hoc sequatur virtus infinita;&ad ejus probationetn concido antecedens, videlicet quod posse recipere so mam dicat aliam virtutetn a priori distinetam; quia cum materia per suam remitam sit capax recipiendi omnes tamas, & mat ria sit una capacitas ad omnes, non est in una, ita ut eadem capacitas indistineta, quae datur ad recipiendam hanc serinam A. v. g.
est ipsemet quidditas, quae datur ad recipi e dam tarmam B. & si dicit aliquam infinitatem, vel multiplicitatem, non est infinitas, vel multiplicitas intrinseca materiae recipientis, quia haec una indistincta, & immultiplicata est, sed infinitate extrinsecam se
marum,quatenus ad omnes se potest extendere,ut patet exemplo, phora v. g. est capax recipiendi aquam in tanta quantitate,&dicitur capax recipiendi hanc aquam, & illam , & illam, & sic ut infinitum infinitate
se tenente ex parte aquarum,non vero se t
n te ex parte capacitatis amphorae, quasi ejus capacitas esset infinita, cum sit limitata, ut supponitur, & si dicitur infinita capacitas amphorae, est denomiiratio extrinseca, refert native, non vere tam iter, & in se. 6IT. Secundo arguitur: data hypoth si, qu d materia haberet plures tamas,
vel constitueret unum compositum cum illitis, vel plura Neque unum, neque aliud potest dici: Ergo nequc quod mat a pose sit recipere plures tamas. Quod essent composta plura, probo: quia ubi dantur duae formae, datur duplex compositum: E go si haberet plures tatinas, essent plura
composita. Probo antecedens, quia diar ista una sonita adhuc manet compositum ex
alia forma, & materia manentibus: Ergo illa se a destructa non constituebat illud compositum, quod manet, sed aliud, quia si illud, quod manet, constitueret: Ergo destructa latina constituente destrui compositum constitutum necesse seret: Ergo si m net compositum, si una est, quo d non illud, sed stud compositum constituebat: E V essent plura compesita: sed hoc etiam
est salsum , quia ex una materia non potest duplex fieri compositum , quia trem mi nus est pars Sentialis compositi materia. quam lanna. Et roboratum implicat, quod una forma duplex constituat compositum et
Ergo implicat, quod una materia duplex
valeat constituere compositum. Patri consequentia; quia in utroque par est ratio. 618. Respondeo, quod in tali casu daretur duplex compositum lannale non ad
aequatum, sed partialc propter multiplicon
tarmam, quae in pars compositi, At unum materiale propter unitatem materiae; non
163쪽
quia tale coinpositum esse alterius, vel ad constituenduin ipsum ordinaretur, sed quia aliqua pars sui, materia videlicet ad consti tuendum etiam aliud compostum transiret,& ad pluralitatem compositorum requiritur pluralitra principiorum, & sic dicer tur duplex compositum ex duplici cos scens serina, de unum secundum qifid rati ne materiat, quae est pars minus principalis. Ad confinitationem de se a dico, quod in casu , quo una serina duplicem in
hi maret materiam, daretur unum compistum tarmale, de duplex inateriale propter
dualitatem materiae. 6Iy. Tertio arguitur a Scoto in s. dist. I. q. I. O 2. una natura non potest terinitiari, nec de potentia absoluta duplici subsistentia: Elgo neque una materia potest duplici Drma intarinari. Probatur cons quentia; ideo ait Scotus , quod una natura non potest duplici subsistentia terminari, quia nullum dependens potest dependere a duplici termino adaequato sitae dependentiae in codem genere: Ergo materia in genere inserinaritatis non potest dependere a termino adaequato suae dependentiae, scilicet a duplici serina inserinari.
6ro. Respondeo concedendo antec dens , & nTando consequetitiam, dc ad Gius probationem concedo antecedens, &nego consequentiam: & ratio dispasitatis stat in hoc , quod subsistentia in ultimus
terminus naturae, & implicat, quod natura sit in ultimo termino, & habeat alii materminum ulteriorem, quia jam primus non esset ultimus, ut iupponitur. Similiter se sistenti, in tenninus adaequatus extensive, dc intcnsve naturae, ita ut inatura terminata
subsistentia non appetit aliam subsistentaliam, nec ab illa coenpleri , cum in ultimo termino sui complementi sit. At vero senna respectu materiae non est ultimus teritiinus satians appetitum materiae , immo illam relinquit desiderantem alias sennas , quia
ut ait Scotiuio. dist. I q. I. num. 6. nulla forma satiat appetitum mataria totaliter eritensire , sed tot sunt appetitus in materia, quot sunt formae in ipsa receptibiles: de se nulla serina est ultimus terminus . nec adaequatus materiae, sicut subsistentia respectu naturae, & ita natura tenninata unicasu stentia non potest aliam habere, bene
tamen materia unica serana inserinata est ram habere. 62 I. Quarto arguitur contra secundam nostram conclusionem, in eo quod asserit, quod duae animae rationales possunt inta mare idem corpus; nam ae menta, quae contra aliam partem conclusionis, videlicet, quod anima rationalis non potest in--nnare corpus equi , neque e contra facillime selventur, stando in hoc quod illud
corpus susceptivum non est capax inserin tionis alterius animae, de tarma non potest dare e sectum lannalem nisi subjecto cap A. Ponamus casum, quem admittit conclusio de duabus animabus in eodem corpore existentibus, in tali casu una anima posta mereri, est ex dens , quia gauderet sua libertate, de posset praecepta vare, &alia demereri, & esse dignarina aeterna, in tali casi una praemium assequeretur, de altera supplicio de poena aeterna damnaretur; illud corpus in resurreetione getierali cum qua anima uniretur 3 Non mi in illa, quae meruit beatitudine perfrui, quia corpus per
164쪽
sensualitatem, Ac alia peccata Deo displicuit , nec cum anima damnata , quia per virtutes Deo coiriplacuit, & non posset sit inui esse in coelo perfruento visione, Ac in inserno cruciando tomentis : quid Ergo
fieret in tali casu 6rr. Respondeo salvo meliori judicio,
quod ii virius unius aniniae magis propensaret, quam vitia alterius, tunc corpus esset in coelo, de non in inferno, & si contra niret , esset in inferno, At non in coelo; &si essent aequalia vitia unius, ac virtuita est
rius, Deus, qui primum pro suo libito secit, etiam pro libito in secundo disponeret.
praeterea, ait contra se arguendo: idem accidens potest es in duobus pubjectis: Ergo eadem naturam duobussuppositis. Et subnuan. T. v. adaequatum, ait ; nego afumptum de accidenti , ct subjectis: Ergo licut implicat in sententiaScoti,idem accidens esse in dii
bus si jectis, ita implicat idem subiectum
habere duo accidentia ejusdem rationis. 6r . Respondeo concedendo antecedinas , S negando consequentiam et &ratio est conspicua, quia bene potest unum independens terminare de adentiam plurium dependentium, ut una causa terminare depcndentiam plurium effectuum,& unum Praeterquam quod argumentum potius punctum terminare plures lineas: caeterum arguit impossibilitatem moralem, quam duo indepetidentes non possunt terminare Physicam: casus nunquam eveniet, quod dependentiam unius,sicut duae causae totales nos ventilamus, est , utrum possit Eveni- eundetia producere taurium, nec duo pun-re 3 Et vitanus non implicare possessivia ista aeque primo lineam terminare, &cuinno,cui omnia possibilia scindi, & sic in tali ca- accidetis sit a substantia dependens essentia-su, sicut in primo pro suo libito faceret, liter,non potest esse accidens in duobus sub quod vellet. Vide Scotum in . ius. 6. q. r. l jectis,quin haberet terminum duplicem ad-tium. T. f. breviter. aequatum suae dependentiae, quod implicat, 6rs. Quinto arguitur contra nostram ut infra suo loco patebit: caeterum substan- uartam conclusomn , in qua asserimus tia, quae est independens, bene potest teruo accidentia ejusdem rationis , ut duae minare dependentiam plii una accidentium quantitates, duo calores &c. posse in eodem ab ipsa dependentium, ut patri in cor resusceptivo inesse simul et unum numero ac- s humano, in quo calor, frigiditas, & quanti-cidens non potest nec de potentia absolutaltas, & alia plura accidentia inveniuntur, &esse in duobus subiectis adaequatis, puta in i sic potest habere plura alteritis, & alterius
Petro, Paulo: Ergo neque duo acci lcntias rationis, quare non poterit plura accidentia numero diversa, & ejusdem rationias possunt esse in eodon subjecto. Probo conseque litan; quia ex dictis sicut una numero mat
xla potest duplici sotina insennari ejusdem
rationis, ita una serina numero vescet duplicem insermare materiam. Antecedens prombatur ex Scoto in s. dis. I. q. 2. Num. 2 F. ejusdem rationis habere, maxime cum ad omnia habet capacitatem ejussitan rationis. Ad confirmatione ex dictis concedo, quod
eadem forina substantialis potest duplicon inserinare materiam,& nego id posse trina accidentalem et & ratio disparitatis stat in hoc,quod forma substantialis non dependet
165쪽
entialiter maioria, scut accidens a se nam dependentia mat substantialis non dependet essciatialiter a materia , sicut accidens a subjecto , nam dependentia serinae substantialis a materia est secundum quid respectu hujus. Et liaec pro hac distinctione sufficiant. C
De umone niateriae, Oforma substantialis.
Postquam de principiis in communi,& in
particulari corporis substanti is nat ratis eranus, do materia videlicet, &.serina, quae sunt principia intrinseca compositi; rc fiat nunc de unione, media qua materia &forma uniuntur ad constituendum composiarum, agere, quapropter sit
A uvio, ct an materia, O forma in e a se distincta uniantur PUNiri materiam, & sennam inter se ad
causandum compositum,omnium Philotaphorum Schola supponit ; utrum aurum per seipsas uniantur immediate, vel per aliquid ab ipsis distinctum p est controversia; nec non & quid sit illud, per quod uniuntur PQ cujus intelligentia per prius aliquas u
justumq; generis sint; quo pacto homo csciatur unitus Deo per charitatem , ex eo quod conju itur ipsi ter amorem; beatus siniti ter diciturDeo unitus per visionem sive fruitionem, &quaelibet potentia dicitur unita suo objecto per actum, similiter illa, quae a
liqua ratione communi conveniunt, dicuntur unita petr taloen rationem, ut Petrus v. E.
dicitur Paulo unitus per speciem, quia eicdem praedicatis specificis gaudent, sed ista
acceptiones sunt nimis latae. 6r6. Secundo sumitur unio a nominis etymolmia per tarmam unius,quia unire nia hil senat, qtiam in unum ire; quo pacto illa,mae sent idem realiter, uni re dicuntur, quia faciunt unum reale, sive idem, in quo sensu Scotus in E. dist. Ir. q. 2. dixit, quod ' sio, & subjectum faciunt mamis unum, am tina, & materia unitate idcillitatis , non unitate unionis. 6r . Tertio, & propriissime sumitur unio pro nexu, sive vinculo, quo aliqua, aesent realiter distincta, connectiuntur, & c putantur, & tale vinculum, nexus, sive unio est duplex, aliud indivisibile, ut punctum, quo partes quantitatis in continuo copula
tur ; de quo Deo dante in quinto, hujus erit nimis acceptiones proponam , & posteat m, sententias oppositas reseram, de refellam, &s se ii ab t per modum a P, & poematiae, postea denique ad quaesitum faciam satis, Guapropter sit
Ubi alii tuae acceptio res ulmonis praemit- tulitur , ct circa ejus naturam va- ria opimones referuntur.
5 .T T Nio prima sui acceptione sumitur ae pro conjunctione aliquorum c
ut malesia, &firma, accidens,& subjectilinuniuntur, & copulantur ad c latuendum tertiuna, compositum videlicet, & hoc vinculum, quo tales vinculantur partes unio Physica communiter appellatur , eo quod ad constituendum totum Physicum ordin tur, &de unicule in hac ultima acceptione
quaerit quaestio praesens, an st, & quid si p618. Dari igitur unionem inter mat riam numini di, Cooste
166쪽
nam, & formam praerequisitam ad insemia- thedens est de fide certum, & consequentiationem serinae, receptionem materiae, &causationcin compositi, sic probo, etiamsi sit omnium Philosophorum contaisu firmatum: Mnara separata a materia, sive non ulmitinia: Ergo&c. 6so. Sccunda sententia affrmat quod materia, & sotina tapsis uniuntur, nulla superaddita unione ab ipsis distincta; quae sen-nita materiae nequit illam insermare actua-ltentia desensi rabaliquibus Scotistis, hoe liter, nec materia separata a sema potest solui indamento nixi, quod tantia ex se illam actualiter reci re, & ab illa inlatin ri: ergo necessario praerequiritur quod is ina sit materiae unita, ad hoc ut illi tribuat
est uni bilis materiae, de materia serinae, I U-ioremq; proportionem habent inter sese ad hoc quod uniantur, quam quodcumq; aliud suum effectu se aloen.Probo antecedens: ab eis distinctiun i quod habeat rationcin u- quia sicut approximito agentis ad passuminionis. Sed haec sententia sic impugnature praerequiritur, ad hoc ut agens agat in tali i sema separata a materia etiam est materiae passov. g. ad hoc ut ignis cremet lignit, sive uni bilis, At nihilominus non est sentialiter illud calefaciat, nec Eo requiritur, quod i unita et Erpo plus requiritur ad hoc quod i per prius ignis sit ligno approximatus, ita ad niantur,quam esse uni biles inter se. Et con- hoc quod forma inlatinet materiam, ne se finnatur, quia per hoc quod intelligatur i-sario nequiritur, quod serina sit approxim ignis potens cremare,nisi applicetur ad com-ta,sive unita per modum actus materiae: E stibile,sive uniatur,non cremat actualiterigo si de fusto datur senna inlatinans matta ergo per hoc quod intelligatur serina unibi-riam, de secto etiam datur unio uniens ip- sis materiae,non intelligitur Hrinaliter unita sana cum materia. 6si. Deinde est expressa sententia Scotiis et s. Prima igitur sententiasfirmat,quod i in I s.f. de secundo. v. ad uia unio inter materiam, & Ennam requista ad timum: sed quia est simpliciter necessario re- hoc quodlarina inlatinet mattaam,nil aliud i quisita ad entitatem totalem Oc. ideo rerius est, quam quaedam intima approximatio lo-lvidetur, quod unio redibit eadem, se hoc F adica s inter materiam, &hmaiia,ut approxia cisuatur pro illa relatione pariti m unitarummatio agentis ad passu, nihil aliud est, quam ad inricem ; ct cam arguitur, quod illa unio conjunctio localis inter agras,& passum. fuit interrupta , dico quod interruptum potes Sed contra hunc modum dicendi sic insur- l redire idem numero, non tantum absolutum, gor Deus est intime piresens omnibus rebus , si extrema ejus redeant eadem creatis,& tamen non est illis Physice unitus, i numero. Et dist. I o. q. q. Ab num. Ig. F.& Christus Dominus est intime praesens lo- existentia, v. probo etiam nam conjunetto acaliter speciebus sacramentalibus, & tamen nimae ad corpus requiritur ad existentiam sub- non est unitus Physce illis, & Angelus, qui compostri. Et in s. dist. 2. q. r. nummovet coelum,in illi intime praesens localiter , & tameti non est Angestis unitus Physice coelo: Ergo coniiutistio localis intima aliquorum non est unio Physica eorum. Anii. & ideo illud commenti et ad esse quodem
totius nece sario praexigitur unio partium et
Et excinptificat de approximationc Ucntis
167쪽
6s r. Praeterea unio est co: utilio, quae requiritur ad hoc ut materia, & forma causent, sicut approximatio agentis ad pastuin
est conditio ad agendum: Ergo est aliud a
forina, materia prout uni biles. Patet consequentia; quia anima rationalis quando separatur a corpore, manet uni bilis citia is
so, & non manet unio: Ergo unio aliud es ab extremis unibilibus. 6ss. Insuper impugnatur: nullum subjectum potest habere denominationem n vana intrinsecam, nisi quia habet forinam novam intrins e, quam antea non habebat; sed forma, anima v. g. quando est invrpore, habet denominationem novam nitae ad corpus, & corpus de novo dentani- natur animae unitum intrinsece, quod antea
non habebat: Elgo habet aliquam lannam, a qua denominatur Mnnaliter intrinsece tale, quam antea non habebat; sed se a d nominans Ennaliter unitum est unior Ergo habet unionem, quam non habeat. Major patet; quia ad hoc quod lignum v. g.
lentaninetur intrinsece calidum de novo, necesse est, quod liabeat intrinsece de novo calorem, nam omnis denominatio provenita seriam. Probatur insuper: quia non potest heri transtus de contradictorio in contradictorium sin ' aliqua mutatione intrinseca; dcorpus transit de non esse unitum animae adesse animae unitum,quae sunt contradictoriae Ergo per aliquam mutationem intrinsccam; sed non esse unitum dicit privationem tammae unionis: Em esse unitum dicit semialiter unionem. Major est certa , minor Gtram; nam corpus, quod non erat unitumanum, fit deinde unitum; unire autem, &non uniri sunt contradictoria et conseque
tia sequitur: Ergo &e. Satis impugnati
manet haec selatentia tum authoritate,' tum ratione, quare ut ad illa transeamus, sit 6sq. Tertia sinitentia, quae est D. Tho 1 . Part. q. T6. art. I. & aliorum ipsusnsequentium, assi tirat uni tari serinae, &materiae este quemdam modum substanti linia absolutuni superadditum materiae, de tonnae, quotamialiter denominantur uni tae, cujus fundamentum pro argumento proponain, eram,&refellain. Sed haec sententia sic impugnatur a Scotos. Ast. I. q. I. omne absolutum essentialiter est ad se,
Ac non ad aliud ; sed nihil dicitur unitum ad se, sed ad aliud : Ergo nihil alteri unitur
per aliquod absolutum et Ergo unio non est modus substantialis absolutus. Maior est certa, minor probatur et hoc quod est esse essentialiter unum alteri onitum dicit seminaliter unum ordinari ad aliud: Emo esse unum alteri se aliter unitum non est ad se,
63s. Noe valet dicere, quod talis ino dis substantialis dicit relationem transcendentialetii, etiamsi in se quid absolutum sit, quod sic ostendo e relatio transcundentalis
fratio reserendi praecise illud, cum quoidratistatur realiter, & non aliud: EGO talis transcendentalis relatio fundata, &identificata cum modo illo abseIuto, soluinest ratio, referendi illum modum, & den minandi ipsum uni n, & non aliud et Erago potius talis transtendentalis relatio erit ratio uniendi ipsum modum absolutum sub stantialem, quam uniendi materiam, ev tammam , cum quibus non identificatur, neque in illis fundatur. 6s s. Et impugnatur : relatio transcen
168쪽
IN OCTO ARISTOTELIS LIBRO S. i 3
dentalis, ut talis est, non petit tenninum urinsecus adveniens. Idem habet in s. disti necessario actualitem istentem; sed unioli. l. I. in fine respondendo ad tertiuan ar inter inateriain, & tannain petit actualein guinentuin, de dis . T. q. I. sub nurn. s. de
millentiain materiar, & serinae r Ergo non lT. & in q. cit. & quodlibet. io. & alibi et est relatis transcendentalis. Major patet; s Scotum sequuntur omnes veri Scotisbe, ut nam in hoc distinguitur relatio praedica- s Liqiiritis, artaretus, & Antonius Hicties, mentalis a transcendentali, quia prima perit
terminum actualiter existentem , secunda vero non. Minor per se est nota, quia materia non potest uniri serinae, quae non est, nec e contra et Ergo necessario petit terminum existentem e praeterquam quod ille modus in quo subjectatur Non in materia separata, neque in anima, sine tama: E ejus si elissimus commentator. 638. Probatur et unio materiae ad se main , & forinae ad materiam est se aliter relatio: quod sic probo et unio materiae adserinam in sorinaliter ad aliud : Ergo est
tarmatissime relatio. Probo antecedens runio materiae ad semiam non potest intelligi, nec percipi ab intellectit, quin intelligo in utraque unita: Ergo jam supponit ta- gatur serina, ad quam unitur, & nec e conlis modus materiam, & istinam unitam, stra: Ergo est ad aliud. Probo consequen- tanqua in fundamentum, in quo subjectatur.ltiam: quia ideo Pater dicitur ad aliud se, malissime, quia Pater prout talis non po-
s id sit unio de mente Scoti demon-yratur
6s . T NIC O unicam conclusonem rcflunio, quae praerequiritur ad hoc quod materia, & serina causent compositum, & nexus, quo se aliter connectuntur, & uniuntur , est se aliter relatio extrinsecus adveniens. Haec conclusio expresse a Scoto in . dist. I 2. q. I. num. 2o.& rs. ad quartum, cujus haec sunt verba et Dico, quod ista inhaerentia i loquitur de unione actitati accidentis absoluti) non est per se passo albedinis, sed est accidens per accidens ; o enim respectus quidam extrinsecus
adremens, ct hoc ad minus cuicumque accidenti absoluto. quia dicit actualem unionem illius absoluti ad aliud absolutum, omnis autem
unio absoluti ad absolutum est respectui ex- test intelligi, sine eo quod intelligatur fialius; sed materia non potest intelligi unitatarinae, quin intelligatur tarma, & senna non potest intelligi unita materiae, quin intelligatur materia et Erae est sematissime ad aliud: Ergo est ad aliud. ssy. Et quod talis relatio non sit intrinsecus, sed extrinsecus adveniens, pro bo et Matio intrinsecus adveniens in hoc distinguitur a relatione extrinsecus adu niente, quia relatio intrinsecus adveniens necessario consurgit posito fundamento, &termino; secunda vero, scilicet ext insecus
adveniens, minime, sed exspectat aliquam actionem, per quam producatur; sed posita v. g. materia, sive corpore orgaruco, &posta anima in reniin natura separata non
habent unionem , quae est relatior Emunio non est talario intrinsecus, sed extrin- secvi adveniens. Major patet, quia positis duobus
169쪽
duobus parietibus albis in remn natura lya-ltim dicuntur similes, & habent similitudinis rclationem, quantumcuinque mir natat distantia: Ergo si unio animae ad co pus esset relatio intrinsecus advenien quam tumcumque esset corpus, & anima distantia, di curentur unita; sed quando separat tur, non uniuntur: Ergo illa unio est res tio non intrinsecus, sed extrinsecus adve
6 o. TIR imo arguitur: unio inter matex riam, & formam est relatio extrinsecus advenietas: Ergo est accidens: Ergo medio accidente materia At forma uniuntur e sed accidens indiget uniri substantiar, ad hoc quod tribuat illi suum te uin se malem: Ergo unio indigebit alia unione; tunc sic; illa alia unio etiam est accidens: Ergo indiget ad se uniri alia unione, Ac sic in infinitum: Ergo ne hoc dicatur, necesse in fateri materiam , & formam per se im- mcdiate uniri , & non media tinione dc g nere accidotis. Et roboratur: quod indiget unione ad esse unitum, non est istinaliter ratio uni di; sed unio, eo quod accitari indiget unione ad esse unitum substantiae et Ergo accidens non est unio. Major probatur: quod indiget albedine ad esse album non est lannaliter albedo, & quod indiget calore ad esse calidum non est tam maliter calidum: Ergo quod indiget unione
ad esse unitum, non est sorinali er unio: Ergo unio materiae ad formam non est res tio, sive non est accidens. o si. Rcspondeo concedendo antece-
dens& similiter consequentiam, quod relatio est accidens, & .militer aliam cons
quentiam, quod medio accidente materia,& se a diniommantur unitae; concedo Etiam, quod accidetas indiget uniri subjecto ad hoc , quod illi tribuat suum effictuin semialtan; & distinguo consequens: Ergo unio indiget alia unione distincta a se realiter, nTo consequmtiam: alia unione indistincta a se realiter, Ac tarmaliter solum distincta, concedo. Unde nego dari processus in infinitum; & ratio est, quia nulla ratio lannalis indiget alia ratione serinali ad hoc quod sit tale, & sie cum unio sit ratio
serinalis uniendi alia, materiam videlicet cum sorina, etiam est ratio formalis unicndi se. Et si aliqua distinctio datur inter hoc uniri se, & alia unire, solum est distinctio
formalis: non vero distinctiore is, cum Cademinet unio, qu ae est ratio formalis uniendi materiam cum serina, siletiam imito serinalis uniendi se cum materia, vel semma. Ad confinnationem respondeo conc dendo majorem in sensu explicato, dc n gando minorem, quia uiuo non indiget
nione ad se uniri, sed se ipsam unit, cum sit ratio sonitalis uniendi, nam sicut albedo non indiget albedine ad esse album, nec calor calore indiget ad esse casidum, ita unio non indiget unione ad esse unitam, unio est ratio sonnalis uniciidi se, & uniendi alia, sicut albedo est ratio tarmalis albandi alia,& etiam est ratio lannalis albandi se, hoe est, essendi albam. 6 r. Secundo arguitiir sundamento Thomistico: unio essentialiter in ejusdcinordinis, & naturae, ac sunt extrema, quae uniuntur; sed extrema, materia videlicet, , de se Disitirm by Cooste
170쪽
& forma sunt substantia: Ergo unio substam
ita debet esse,& non accidens. Probo nari rem: unio essentialiter 'tinet ad compositum ex partibus unitis constitutuin: Ergo essentialiter petitae ejusdem ordinis , &natisrae , ac sunt exiretna, quae uniuntur. Et confirmaturr ideo unio naturae hinnanae ad verbum divinum est subhintialis ex D. D inasceno lib. s .capae 3 .& ex Patrum consensu: etiam Stati, qui in s. dibi. T. q. t. sub num. . s. respondeo, ait: unde ibia unio extremorum non concessitur esse essentialis, nec accidentalis, sed substantialis: quia extrema unita humana Iaatura, videlicet, & verbum divinum sunt substantiae; sed etiam materia, &larma sunt substantiae: Ergo unio inter ipsas non accidens erit, sed substantia. 6 3. Respondeo nTancla majorem, ad ejus probationem nigo majorem: unio nim non est quid essentiale, nec substantiale compositi, cum non sit pars essentialis, sed conditio sine qua non potest dari compositum. Ad confinnationein respondeo, quod unio inter verbum divinum, & naturam humanam dicitur substantialis, non quia in se substantia sit, sed quia unit substantias ; & bdem Ico de unione inter materiam de se main , quae dicitur substantialis non entit live, cum substantia non sit, sed denomin live,quia extrema, quae uirit,sunt substantiae; sicut actio, inedia qua producitur substantia, generatio v. g. dicitur Libstantialis,quia sub stantia generata est substantialis, cum in se accidens sit pertinens ad genus, S praedicamentum actionis.
6sq. Sed contra dices: Ergo nullum rit discrimen inter unionem naturae hum nae a a verbum,& inter unionetu inateriae,&
tamue Respotuime cedendo consequentiain quoad esse iturinsccum unionis, & sentiale, nam sicut una est accidei ita & lia, & idem dico de unione albedinis ad subjectum,quod etiam accidens est ejusdem rationis cum unione materiae ad lannam ediversito soluin stat peties extrema, quaei niuntur, quia unum accidens, & aliud se
stantia in unione albedinis ad subjectum, in
unione materiae ad tamaam utrumq; extri muni est substantia finita;in unione vero naturae ad Verbuita,natura in substantia finita,& Verbum substantia infinita ;& ita ista diacitur persectissima unionum, non in se quoad essentialia , sed quia persectissimum est
extremum, quod unit, Verbum videlicet. 6 3. Quarto arguitur: agens dat esse immediate essectui, sine eo quod medici aliqua actio inter causam, & enectum: Ergo forma seipsa perficit,& usirmat materiam, sinc eo quod mediet aliqua unio. Antecedens cst certum in uti Scoti, consequentia probaturi quia sicut actio non ae, qua agens agit, ita unio non est, qua sema inserinat, nec qua materia recipit:Ergo non est necessaria unio ad hoc, quod serina insermet, neque materia recipiat. Antecedens est Scotis. Metaph.q.'. s. relatio sub num. I r. relatio non est, qua agens agit, nec qua habens pomtentiam est potens,iiec qua receptivum recipit: Ergo Sc.6 6. Respondeo omittendo antecedens,&negando consequentiam,&ad ejus probati ne conce lo antecedens, videlicet quod sicut actio non est, qua agens agit , ita unio nonia, qua sonam informat, hoc est, quod neq;actio est ratio sermalis agendi in agent nec unio est ratio tarmalis inserinandi materia, T neque