장음표시 사용
341쪽
ex praecedenti quastione conferre sammamidictionem, quod si gratia est sinam perse
gratiam creabilem: Ergo &c. Et q. q. s. etio ordinis supernaturalis, possit ad primum. nuin. E. expli-ndo i e D sens ejusdem ordinis supernaturalis creari,
istor Subtilis hoc nomen summon, ait: H-iquod sit gratia suductius, quia si tale ensco , quiuisumm- pares accipi dupliciter , misi Hristius gratia i sibiletaret, jam gratia
modo pestire, per excedentiam ad omnia alia ,lnon esset silium ui cns ordinis supeniatur alio modo negative per non excedi aueti a- lis, quod evidens est, ut ex se patre. Itodec. Et in fine ait e dico, quod summam Ir6s. Hoc idesti habet Scotus in taratra creabilem potin dare huic anima , Metaphysica lib. r. q. 6. de multitudino quod late ibi prosequitur , & probat essentiali num. 6. ubi ait: de multitudine Scotus. . essent i , silicet Feci,caeorum, quae habent 126 p. Mibus praemisis ostendo hanc ordinem essemialem, patet, quod ibi non est i Scoti; Scotus ait, quod Deus sinita. negative, nec privative t, infinitum comdc tacto contulit animae Christi tantam gra-ltrarie non potest ibi esse, quia tunc esset illud tiam, quantam potuit conserae; &similiterlinfinitum intempe in perfectione . ct est ait, quod potuit illi conser ratiam sem-sDesu, neque est infnit in memia secandum immoelim, qt, non posta ab alia gra-lPhil'sophum et Ergo ex mente Scoti non est tia persectiori excedi: Ergo in persectione concedenda speciebus infinitas in potentia, graduali intensiva gratiae non potes in infi-lquae ut diximus num. Is 36. hujus, stat in Iuni processi,sed necessario deveniendumJhoc, quod una, sive quacumque specie a
dii ad aliquam eratiam ita persectam, ut ul-lsignata possit alia pertastior assignari, &raulain non sit alia poesectior: Ergo & insalisin alia,&sie in infinitum, sed necessario, tornatas cisicis idem dicendum est , quodldeveniendum est ad aliquam speciem ita noeesserio deveniendum est adaliquam spe-lpersectam, ut illa aliam peri orem assiaci ita persectain, ut non possit excedi inignare non possinituricorum sequuntur Du- persectione essentiali. . ranis in . dist. IJ. q. q. Caietanussecundi et ra ipse Molossi secunda q. 2q. m. T. & alii quam plures. Di eadem quastione s. ad armenta. v.fis Illyo. Probo primo conclusionem racundo modo. num. I s. Via ait et ponendo' stione, qua eam probat Scotus in s.cae q. I. nam esse summam perfectionem diceretur e ls. ad primam quas. r. ad quod ostendendum. dem modo, quod intelligendo aliquem graduml . r. gratiam Christi ine summam cre superioremnaria Areuna ingenereperfectio-lbilon, ita ut non possit Deus aliam per nu supernaturalis, est tunc intelligere contra-listiorem creare, quae in himcmodum se ha-aictoria. Vult dicere Scotis, quod sicut estitati accepta aliqm specie infima, nempe ina vibile,&coruradictio ni involvem,la, & ascendendo ad alias perfectiores sp
quod gratia Christi sit sumna, & quod po scies, aut est status ad aliquam supi emam, sit alimrsectior, sive intensor gratia crea- quae non potia excedi , A: habetur oppo ii, ita est rivossibile, & involucus conta lium, aut non, sed potest procedi in infinitum p
342쪽
, OCTO ARISTOTELIS LIBRO S. yrci
tum p si Acas hoc: Ergo quanto aliqua sp ldicerer Antiquaria distat infinite ab Hispacies excedit tanto ci perfectiore Emolli: Ergo&c. illa , quae infinitum excedit, est infinito 123 3. Probo: quia quod continet persectior: Ergo talis vita erit in se in-Jfectiones infinitarum specierum , nec etensive perfectionis absolum, quod est im-lest, quod sit specifice infinitum; sed talis possibile, quia esset finita, eo quod creatriis cies contineret in se perfectiones illanim& infinita, ut argumentum concludito infit harum specierum, siquidem omnibus Ir II. Probo assumptum Scoti, & si- .illis seret perseetior et Ergo esset infinita. mul declaro, quia suppono, quod specieslProbo et quod continet in se persectiones
infima animalium v. g. est mus, sive mulinfinitorum individuorum , sive numer ca, interrogor assignata una species mina arum ae unum numerice infinitum: Ergolis persectior serinica, &alia, &alia, &iquod continet in se per Stiones infinit sic in infinitum, illa species inter quam,&irum specierum erit specifice infinitum.
rinicam infinitae aliae diarent, non ec I ET . Secundo probo conclusionent set infinita 3 seret utique, quia cum speciessex eodem s. dc v. Scoli: omnes s cies c sint sicut numeri, &se invicem excedant inliuscumque generis sint, quantumcumque . pertastione essentiali, necesse est unam lsint infinitae, videntur actualiter ab inteli
ha perseetiorem esse , ita ut illa, quae abictu divinor Ergo illa species siprema, quae infim per alia infinitas species distaret,sper infinitas alias distam ab infima, ab imesset infinita. tellectis divino a misiter videtur:Ergo cretTet. Quod probo hac ratione, quasset tesis species creari ab ipso Doricum nul- . eam probavi Hispali cum adstantium est-lla ex hoc detur repugnantia, ex eo quod i quali admiratione, quae talis esti ens sup llis species sit possibilis,& unica saetiones Drans alia infinite a ise distantia se excedentialtabilis. Priam antecedense quia hoc decre- excessu aequali est ens infinitum; sed illatium hi Deo, videlicet, volo creare speciem species animalis, quae per infinitas alias sp lpersectissimam omnium, quas possvin creacies medias distaret a semica, esset ens s ire, quae per infinitas distet ab infimae nul-perans alia infinite a se distantia se exceden-llam sctum involvit repugnantiam et Ergotia excessu aequali et Ergo esset res infinia jam tali specie persectissima creata non poctum. Probo majorem: quod infimia distatisset Detis aliam persectiorem creare, quod . a finito per aliquas species medias se exce-lnostrum argumentum intendit. dentes est infinitum: Ergo quod superat Ir s. Pmbo, quod Deus posset illam
lis infinith &e., est infinitum. Minoremicreare ex ipse Scoto ibidem, ubi adducit robor quia illa species animalis, quae periverba Plutosephi ex hoc 3. cap. de infinito infinitas medias species a sermica distaret,itere. 6y. qui ait: quantum comingit esse iuinfinith a finito, scilicet semicar Ergolpotentia, tantum contingit esse in actu: quia dcc. Quias inter Antidiuariam, &Hispa- bus ad sit Scotus: ct ita Mnestprocedere iusim infinitae laces mediarent, esset verum infinitum inpotentia, eundo ad formam (hoc est
343쪽
est ad pei e studinem specificam , & essentialem) ct ideo necesse est in forma quamumcumque perfecta ponere term num quae redicumque polalem. Quid clarius de mente Scoti Ex quorum verbis sie probo assumptuin: omne , quod est in potentia, quatenus ex se potest reduci ad actum, qa, potentia hoc dicit posse esse in actu absque ulla implicatione ex parte potentiae r Ergo si t Iis species suprema possibilis a Deo creari potest, & poni a Deo in esse exist tiali, quia si non posset erran, non esset in potentia. Probo et quia de possibili posito inesse suillum sequitur inconveniens: Ergo nubium inconveniens erit, quod talus cies suprema producatur a Deo et Ergo posita tali specie non posset Deus aliam persecti rem incere, quia supponimus talem esse omnium persectissimaen: Ergo intentum. et et s. Tertio probatur ratione desumpta ex ipso Scoto in eadon dist. & q. q. s.
ad argumenta. v. ad teritum dico num. I . Omnis creatura est participatio determinata Dcit Ergo omnis creatura essentialiter habet gradum determinatum persectionis patat cipatum a Deo. Antecedens est certum rcreatura enim non est participatio ut sic, cparticipatio omnium pris sonum Dei: Erm iiecessario est participatio determin ta determinatae periectionis divinae. Com se cotia probatur: non illimitata in D se&one, quia hoc creaturae repumat: Ergo essentu liter habet gradum det minatum persectionis i Eraeessentialiter in im finita et Ergo necestario est dicendum,quod debemus duenire ad aliquam creaturam ultra quaeri non possimus procedere: Ergo non est procedendum tu Auiiuuia. Et coinfirmature quia inessentialiter orciatis non datur procesius in infinitum , in docet omnis Physica Schesa; sed species sunt ellcntialiter ordinata. Pa ut una sit persectior, de repugnat duas seisita esse in perfectione aequaloe : Ergora illis non datur processus in
infinitum. IrIT. Dico tertiam conclusionem et
implicat etiam de potentia absoluta infiniatum in intensione , hoc est, aliqua qualitas , quae sit in infinitum intensi. Haec conclusio suis patet cx dictis supra citatis Scottin s. ubi ait: gratiam Christi esse summam , aenon infinitam , de nihilominus implicare, quod a Dco alia perfectior gratia produc tur. Probatur et implicat ex dictis pro secunda conclesione creatura, quae se in pe sectione citauiali infinita r Ergo implicat qualitas , quae sit in persectione inmisiva infinita. Probatur consequentia: quia sicut se habet persectis essentialis adestentiam, ita persectio intensiva ad qualitatem intensam; sed implicat eremura , quae sit in F sectione essentiali infinitar Ergo &c. I et S. Secundo probatur et quia si possibilis est talis qualitas infinite intensa, illa daretur de facto; in Christo Domino non datur, quia ut omnes Theologi fatentur gratia Christi Domini , quae ia quaedam quam litas, visio beata, & lumem gloriae, lice
sint qualitatcs summae, finitae taenen sunt,& non infinitae r Ergo&e. Probo maj rem: omnis persectio possibilis collata tantinae Chris i, ut omnes fatentur, quia non est verisimile, nec fidei consonuin, quot et Christus potuit esse persectior, neque in o dine naturae, neque in ordine gratiae, ne
que in ordine gloriae , ct tamen Christo
344쪽
Domino non filii collata, neque infinitas gratiae, neque gloriae, sumisionis ne lup l
minis gloriae: Ergo signum est, quod talis infinitas repugnat; & h M validissimuin argumentum in Sacra The egitai xiv. Tertio probatur rati iplicat cretDtura in nitae vinulis productivae; sed qualitas est productiva : Ergo implicat qualitas, quae iit in infinitum intensa. Et confirmatur et quia si lumen gloriae v. g. quae est qualitas productiva visioms Dei,cilet infinita: Ergo posset elictae visionem infinitam. Patet consequentia; quia cum sit causa naturalis visionis, poterit etiam tantam visionem intensive , quantum sucrit intensum lumen, ita ut quo magis intensum fuctat lanam , eo magis intensiorem valebit elicere visionem: Ergo lummim finite intensum , visionem infinita. intensam clicere valebit et Ergo talis visio infinite uitensa erae , Des comprehcnsiva, quod est contra fidem. I 28o. Quarto probatur: implicat se stantia infinite persecta e Ergo & qualiatas. Q Antecedens suppono ex dictis pro se cunda conclusione. Consequentia prob tur et omne accidens est alicui substantiae
dubium; sed nulla est possibilis substantia
creata , cui accidens infinitum debeatur,& nullum est tale accidens possibile; prinbatur et quia quidquid recipitur ad modum recipientis recipitur ; sed substantia recipiens tale accidens , sive talcm qualit tem ab intrinseco, est infinita r Ergo Saccidens, quia tinpossibile est, quod a eidem infinitum in substantia infinita re
Ir8I. Dim variam conclusion : implicat etiam de . abs ato posse dari aliquod quantum secundum cxtensionem, hoc est, dari aliquod corpus quantum infinitae
magnitudinis, sive infinite intensum. Pr batur r quia corpus quantum et sua ii trinseca ratione debet cile terminatum
liqua Tigura , vel si est linea , debet alia quo puncto esse tenninata; si est seperficies, petit ab intrinseco terminrari lineis; si
autem est colpus, debet esse aut sphaei cum , aut quadratum , aut alicujus hi rae r Ergo debet este terminatum et sta infinitum nequit habere terminum et E D &c. I 282. Secundo probatur, & suppono, quod a centro versus circumferentiam duae lineae protrahantur in infinitum, tunc illae lineae circumserentiae infinite distarent imter se, quia quanto magis duae lineae protrahuntur a centro, eo magis distant i ter se: Ergo si protrahuntur a centro intande , infinite distabunt inter ses tunc sic protrahatur altera linea transvers is ab una
ex praedictis lineis ad aliam infinite a se diastantem, illa talis linea necesse Q, quod se finita, & infinita , quod est livollibile; quod sit infinita patet, quia protenditur per
infinitamdistantiam, quae inter unam, & a teram lineam mediat ; quod sit finita, inde patet, quia terminus illis duabus lineis cla ditur, & includiturr Ergo &c. 1283. Rursis probatur: impossibile est corpus substantiale, cui quantitas in infinitu tensa debeatur: Ergo impossibilis est talis quantitas in infinitum extrasa. Antecedens probaur: lin possibilis est substantia corporea, cui repugnat motus; sed tali substantiae corporcet, cui quantitas infinite extensas s dcM-
345쪽
deberetur, motus repugnaret: Ergo &c. Probo minorem: quia si daretur spatium, quod non occuparet et Ergo in nullum liud spatium posset moveri, siquidem tale spatiuin non daretur: Ergo&c. Ir8 . Dico quintam conclusionem di
implicat etiani de abhluto poste dIri aliquam multitudinem aetii in initam , puta hominum , Angelorum , lapidum , vel
creaturarum. Haec conclusio expresse habetur a Philosoplio in hoc cap. 2. text. I.
ut videre licet in Scoto q. 8. hujus, in expisitione textus Philosophi sub num. 2 T. F.
at vero neque numerus sic, ubi ait Scotus,
probat i supple Plillosophus 3 quod nilus numerus est insintvi , quia omnis numerus est numerassus, vel nuinerabilis 3, modo nullum insinuam est numeratum , vel numerabile et igitur nullus numerus est infinitus. Itemidem subt. Doct. 2. Metaph. q. 6. num. 3. f. de multitudine alte in medio: quod multitudo ingenere quant:taris non passi esse acta insinita patris. Physic. text. X comm. I. licet ibidem num. s. s. sustinendo, videatur a
sere , quod ratio a Philosepho assignata pro negatione infinitae multitudinis non concluta , non inde bene insertur , quod illam non sequatur, sed quod ejus ratio in- evidens est , quod non niT RI 28s . Hanc adstruo conclusionem contra aliquos Scotistas oppositum opinantes,& praecipue contra Fuentes in hoc 3. q. s. dis. 2. art. 3 cujus fundamenti imbecillitas infra suo loco patebit. Probatur authoritate Philosophi tr. Metaph. text. & comm. r. & q. ubi ait et numerus est multitudo memsurata tino; sed contra rationem infiniti est mensuran sipito , siciit probatur ex 6. Phy- BENJUMEA- . sic. text. & comm. Ip. quod infinitum non
'Rest mensurari a finitor Ergo implicat, quod sit numerus , & quod sit infinitus Major est desieto a Philosopho tradita, Mab omnibus Hepta pro numero. Minor probatur et quidquid mensera finita mense ratur, necessario finitum est i sed num res ex sua natione formali unitate mensuratur finitar Elgo numerus ex sua essenti iratione finitus est: Ergo implicat, quod numerus sit, & quod infinitus sit. 1286. Secundo probatur: omnis muta titudo numerica essentialiter ex unitatibus numericis coalescit et sed unitas numerica essentialiter finita est: Ergo compositum ex talibus unitatibus esse finitum postulat ab intrinseco, de essentialiter. Maior est per
se nota, quia omnis numerus, sive multitudo ex unitatibus pluribus componitur.
Minor probatur : illud est finitum, cujus partes essentialiter finitae sunt sed partes
ex quibus coalescit numerus, sive multit do, finitae essentialiter sunt, ut ex se patet, a unitas numerica sinita numerice est iErgo compostum numerus, sive multit do ex his resultans, finita est. I 28 T. Tertio probatur praemittendo prius verba Scoti ex E. Ast. I. s. s tenen
tes autem num. 2 o. r. ad ultimum argumen
tum , ubi ait: dici potest, quod aquare majus,
vel mInvs non conveniant quantitati molis, nisi ter de ratione enim quantitatis majoris est excedere, O minoris excedi, ct aequalis commensurari , quae omnia concludere videntur sinitatem, O ideo negatretur in=nitum esse a-quese sinito, quda aequale, O inaequale, di majus , ct minus sunt disserentia quantitatis
Ditis , O mn in ira. Quibus praeia isi
346쪽
sic arguitur, & probo conclusionem, &sippono, quod multitudo hos ninuin Setinfinita, tunc quaeror digiti horum infinitorum hominum , sive cM li excederentne in numero ipsam homi hin multitudinem, necne 3 Dices a sortiori, quod sic;
in quia & ex se patet, plures essent digiti, dens major debet esse ; sed materia capiti quam homines, & capilli similiter multo plures, quam homines, & digiti : Ergo neque homines, neque digiti cilciat infini-ii , quia infinitum in ea linea, qua infinitum est, nequis excedi, quia jam non infinitum , sed finitum evaderet. I 288. Huic argumento respondet Pater I uentes, quod infinitum potest dupliciter considerari, vel tarmaliter quatenus infinitum est, vel materialitet non pro ipsa infinitudine, sed pro rebus ipsis, quae inmnitae appellantur, & negat, quod i maliter essent plures digiti, quam homines, vel plures, licet materialiter ratione unitatum, sive rerum, quae infinitae denomina
ir8y. Sed quis non videt, salva pace tanti Magis tacite frivolam, A ullius ' de is solutionem 3 Et quaero ab ipso, utrum
numerus denarius sit major formaliter, &materialiter quam custonarius p dicit, quod iic. Tunc contra illum insurgo: ideo numerus denariis est major serinaliter , &niaterialiter numero octonario, quiaden rius plures continet unitates, quant Oct
narim; sed numerus digitoriam , vel capillorum hominum inlinitorum continet per ipsum plures unitates digitorum, sive capillorum, qu innumeriis hominum con tinet unitates et Endo illi digiti, sive capillicrunt plures non talum materialiter, sed etiam se aliter. Insuperes mat aliter ait ipse numerus capillorum hominum multitudinis infinitae is major numero iam, num i Ergo de se aliter Probo cons quentiam et quotiescumque maior est in teria uetiam serina tali materiae corres rum major est, quam hominum: E dctarina. ' Patet major ; quia materia, & se ma debent proportionari. Irso. Rui sus addita, sive ablata unit
te numero cuicumqtie, ni unerum variari ne
cesse est a patet, quia si numero octonario addas unitatem unam, jam non octo-
narius, sed novenarius erit; & similiter si
adimas, sive praescindas unitatem unicam, jam non instonarius, sed septenarius erit et Ergo ablata, sive addita una unitate num
m infinito, jam non infinitus , sed sinitus erit; quod non sit infinitus patet, quia r tio se alis talis numeri variatur; sed nus ratio tarmalis est infinita et Ergo jam non infinitum erit. Quyd sit finitum probatur rper ablationcin finiti non destruitur inlinitum , sicut per additionem siniti non constituitur infinitum in nullo genere, dc ordine; sed per ablationem unius finiti destruitur talis numinis hominum: Ergo ta num est, quod talis numerus non erat inlinitus. Quod si didat, quod ablata unitate una manet numerus infinitus, ut anteae contra, quia non habet tot unitates, ac antea: Ergo nota manet infinitus ut antea.
Iry I. Tertio impugno praedictiam dicendi modum, & simul confirmo meam conclusonem , & suppono , quod deti talis multitudoeinfinitahominum; & inte
rogo, in illo ii iurio Meniat tot b2Ss 1 narii,
347쪽
narii, quot ternarii,& tot ternarii quot quaternarii , & quot miliarii f A tartiori dicit quod non, quia evideus est quod in numeros .g. duodenariis duodecim tulitates reperiuntur, A sex denarii, & quatuor ternarii, tres quaternarii, & duo quinarii, Si nidius ignorat, quod sex minus sunt, tuam duodecim, & tres quani sex. Ruisus interrogo, binarii illius numeri infiniti , Nierminarii, & sic de aliis sunt siniti , vel infiniti e Non infiniti , quia infinitum nequit dici, & binarii ab unitatibus dic duntur in duplum r Ergo finiti r Ergo
iam numerus insinitus medictatibus finitis componitur, quod ridiculum est. 12yr. Quarto impugnatur et medietas numeri inliniti nequiti dise infinita, neque finita et Ergo repugnat talis num tus infinitus. iud non sit infinita, pr
bo; quia impost bile est , quod pars sit
aequalis toto et Ergo si totum est infim- n, meaictas, quae est ejus pars, nequites se infinita, quia jam totum non esset sua parte maius; neque finita , quia ex duarubus medietatibus finitis nequit cousurgere totum infinitrum: Ergo neutrum: Ergo impossibilis est triis numerus. Irss. Dicet forte Pater Fuentes consormiter suae doctrinae , quod medi ias numeri infiniti, erit etiam finita , vel
infinitae Dicet quod i nita. Rursus,&illlux dimidiae medietatis medietas erit in-fnita Dicet quod sic , vel quod non pi i non : Elgo neque totus numerus Erit infinitus , qui finitum , & ex pa tibus finitis sinities sumptis nequit c vici infinitum. Si infinita: Ergo per alia concin infinitae medietatis infinitum non
desinit esse infinitum, quod est impossiboele , quia sicut per ablati m finiti non de struitur infinitum , ita per ablationem infiniti infinitini destrui necesse est.ρAlias rationes qAtto apud audii rea videndas. eargumenta contra dicta.1ry . DRimo arguitur contrae secti I dam nostrain conclusionem,quari, Utur nuin. 1263. (nam argumenta, quae contra priinain conclusionein m
sunt objici , nullius sunt ponderis, siquidem in illa omnes conveniunt in qua asserimus , quod non est, procedendum in infinitum in speciebus, ita ut quacumque specie assignata , aliam perfecti rem assignare possimus , & ista aliam ,& sie in infinitum. Nulla est assignabilis ratio repugnantiae in lam, quod qu
sphie assignata aliam persectioremas lignare possimus r Ergo conced dum est divinae omnipotentiae , ut quantuincumque. periecta sit alia qua sp cies producta , aliam persectioron v leat producere. Patet cons lientia ; quia id potest essicere Deus, in quo nulla ratio repugnantiae repentur; sed in hoc nulla ratio repugnantiae riueritur et E M &c. Probo antecedens et si aliqua cista ratio repugnantiae , esset ex parte Dei, vel ex parte creaturae , sive talis speciei ; sed ex nullo capite repugnat et Ergo&c Probo nainor ar non repugnat ex parte Dri , quia Deus virtute causativa infinita gaudet; ncque ex parte cre
turae , quia si Deus aliam persectiortan
348쪽
maturam produeeret, quacumve assignata, vel assignabili, non inde sequeretur implicatio: Ergo&c. Irys. Pmbo antecedin quoad secundam partem,S suppono,qtev summa creatura intellectualis creabilis , quam nos assugnamus , ultra quam alliam persectiorem assignare non potanus, sita, v. g. data ista hypothesi , si Deus aliam intellinum
lam creduram produceret, quae esset pediscistior A, non inueretur, quod talis cre tura perfereor A, non re creatura, ne
que quod esset perie Stionis infinitae , NDeus et Ergo nulla sint litur contradietio. Probo antccedens: illa species cimma A, quantumcumque perseetior imaginetur,adhue distat in sua perfectione a Deo , via omnis creatura infinite distat a creatorer Ergo si Deus produceret aliam speciem, quae perseetior a foret in uno gradu, vel in duobus, adhuc talis creatura perfinior A,
distaret 1 Deo in te, quia per appositum, sive additionetn gradus finiti ad gradum
finitum non acceditur ad infinitum , ut v. g. si centum sit numerus finitus, & alia rentum sibi addantur, non propter hoc dicemus , quod illa duo centenaria efficiant numerum infinitum et Ergo creat ra summa A, distat hil te Deo, etiamsi alia creatura, quae sit perfinior a , per unum,uel per centum gradus 1 Deo pria catur , adhuc manebit talis creatura intra limites creaturae, quin perveniat ad peris Eionem errathias: Ergo ex tali positione non egestur,quod esset creatura, & non e is erratui alaequod esset creator et Ergo
non repubnat ex parte creaturae , ne eraparte Dei, ut' se patre: Emex nulloea Inte repugnat,quod quaeumque specie aD ta ad aliam, & aliam & sic in infinitum procedamus. Irys. Ecce validissimum adversariorans telus, acriorem sagittam, quam contra hane
nost' conclusionena eiiciunt, quod arsu-mcntum quidesii validissimum iudico utpote Doct. Subt. Scoti in s. di'. num. 2.quod ita irresolubile,sicut irrefragabile ab aliquibus Scotistis videtur,ut vi illius depres si in contrariam effugiant opinionem contratas um praeceptorem, & Magistrum,qui &argumentum apposuit, & solutionem non omisit, nos igitur, qui tanti praeceptoris adam in intendimus inhaerere vestigiis , jam ex ipse Doct. in eadem dijq. q. reum. IJ. Siq. ad argumentum in foma respondemus negando I mum antecedens, & ad ejus pistationem concedo majorem, v de iacet, quod datur repugnantia tam ex parte Dei, quam ex parte creaturae, in hoc quod summa specie creata, alia possit perferuor creari ex parte Dei, quia etiamsi Deus infinitus sit , & gaudeat infinita virtute , non tamcn inde insertur, quod possit creare , . sve causare creaturam virnitis , seu perfectionis infinitae , qusa eum omnis creastia sit ex nihilo, ex nihilo infinitum fieri impIicat contradictionem , quia nec Deus potest alium Deum errare, nec alium omnipotentem, nec vitum infinitum ,
quia est implicatio in adjecto, quod sit factum, & quod sit Deus, quod sit creatum,& quod sit infinitum, & sic de aliis. Verba sunt Scoti q. q. cit. s. ad argumentanima. Iq. v. similiter. ubi ait et smiliterserando ex parte escientis , quia escit de nihilo naturam limitatam tam am-
349쪽
amplius declarat eius Commentator ibidem subniun. s. liri. v. s. respondet Doetorrac si dicat Scotus: ex eo quod Deus secit de nihilo, necestario cimatura etaeta est limitatio, alioq*n posset concludi, quod calatio qua, cumque talu forma posset esse infinita,quia quae
libet forma es pasticipatio instruit. Undes mel admisium Ubd a sit species semina inta, ita ut illimitatam non possit essicere, de t gradu summo deterini nato, Se praefuco in natura limitata non est procedendum inlcontradictio in , quod aliqua posset esse infinitum, sed necessario est deveniendum ad limitem, & terminum suae persectionis,iry T. Ad probationem autem antecespecies perlaetior, quia jam non summa, ut supponitur, esset a, & ratio est conspicua, quia cum omnis creatura ab intrinseco sit in- dentis , & confirmationem argumenti ex finita, & limitata, poterit cresco e in Diaum. Irys. responctori triendo suppo- sectione, donec perveniat ad illum gradum sitionem , videlicet , quod a si s summum, qui est possibilis re riti in cre summa intellectualis , quam Deus potest tura, quo obtento ulterius non potest cr cffcere, de hac hypothesi admissa concedo istere, exempli gratia et si amphora capit etiam, quod ex positione alterius speciei, quam ad tantam determinatam mensuram, quae esset persectior non sequeretur pineest amphoia capere aquam usque ad il-
quod illa specita persectior a, foret infinita, s lana mensuram determinatam, perveniat adde non creatura, sed quod sequitur est, quod quamcumque pervenetit, non est capax ut s ecies A, non esset summa, siquid ilia illa i terioris aquae. linea posset alia persectior esse, quod est Iry8. Secundo arguitur r omnis crea contiet suppositionem sectam, & illam de- tura vel est imago Dei, ut censetur creatura struit , quia semel suppositum quod sit A intellectualis, hi est ves una, ut creatura, persectio summa , nequit excedi , N iniim quae intellectus est expers, sive ipso caret;
telligibile est , quod si a species summa in sed imago, sive vestigium quantuinctimquC tactione, di quod alia species persectior persectum sit, semper distat infinite a simst producibilis. Ad illud, quod alia sp prototypo, sive Deo et Ergo quacumque
dies persectior A, infinite distaret a persta creatura persecta assignata, alia persectiorctione creatoris, verum est, sed non bene est excogitabilis. Et confirmatur renulla insertur talis species persectiora, infinites participatio Des ess ita persecta, ut non sit distare a creatore: Ergo posset essici a cre Deus persectior modo participabilis ab aliatore; nego consequentiam, quia ut ait Sc perseiviori creatura et Ergo nulla creaturatus ibidem v. ad tertium dico et quia charitas i est ita persecta, ut alia pertastior non sit(idem dico de quacumque alia creatural esti possibilis: Ergo Sc. participatio Dei, ideo necesse est, quod secum
dum aliquem gradum determinatum capiat
partem infruta persectiore, ita quod necessario
includat determinarum gradum resteἰctu pharitatis histim,sicut est determinataparticipa-Iryy. Respondeo concedendo mai rem , & minorem, de distinguendo cons quens: si illa creatura persecta gnata non sit summa, concedo consequentiam et vid
licet, quod aliam persectiorem assignare possi-
350쪽
possimus: si sit semina, nego consequemtiam. Et ad ejus confirmationem respo deo negando antecedens, quia licet Deus si participabilis a creatura renim non pa talpabilis infinito modo, qoh modus infinitus creaturae repugnat; sed est participabilis modo finito, ad quem cum creatura Perv nerit, non est possibilis alia persectior excogitari, quia eum semper creatura ab intrinseco petat esse in perseetione essentiali finita, necessario devenicndum cst ad aliquam, in qua omnis persectio possibilis creaturae reperiatur , & ista es ata non est ultra
procedendum Isoo. Tertio arguitur: si Deus operaretur ad extrari nec tale naturae,sive tan-
quain naturale prir pium,posset producere creaturam infinire perseetan et Ergo etiamsi libere operetur, poterit producere infini tum in persereon: Antecedens patet; idia principium naturale producit secundia ultimum suae virilitis di Ergo si Deus esset principium naturale, produceret secundum ultimum seae virtutis: sed sea virtus est infinita et Ergo produceret infinitum infinite perseetam. Nunc probo consequentiam: ideo in tali hypothesi produceret infinitum, quia produceret secundum ultimum seae potentiae; sed etiamsi non libere operetur, Deus potest dicere ; volo producere secundum ultimum potentiae, sive virtutis meae rErgo producit ex tali sippositione infiniarum r Ergo non iplicat creatura infinite persecta. scin Responitio, iMd hoc argume riun potius pro prima, quam pro undaeonclusonetalitae, sed sive unum, sive alterum sit , reiciam nefandostppositum
antecedentis , videlicet quod si Deus produceret per modum naturae, quod pro&ctu esset ad extra,& creatura mimo esset irse Deus, sicut iriodo Filius divisus eo quod
per modum naturae a P reproducatur, ex
vi hirnalissima suae prodi monis evadit
Deus, & similis in natura seo producetiti.
tetur utrumque, quia ex uno impossibili queretur quodlibet ; vel res ndeo negando consequetitiani anteeedenti omisib, Mad ejus probationem distinguo majorem Sideo in tali case, quo Deus per modum naturae operaretur, producerueinfinitum, quia secunduin ultimum seae virtutis producerer per modum naturae, concedo: per modum
principii liberi , mo. Unde concedo mianorem ,- octa sequentiana, di ratio est
conspicua, quia Deus per modum principii liberi operans solum potest operari, succaesare possibile, &possibile ex sea rationet mali est creatura , quia quod transit deesse possibili ad esse existentiae, non potes esse Deus, cui esienti iter eompetit existe re, iuxta illud,quod ipse Deus alas Exodi et ego sumpsesum: & repugnat esseimpossibilis status ; & cum Deus non possit ad extra ,
nisi creaturam, quae exsta ratione essentiali
est dependens ,& finita in permone, qua
cum Frveneritad persectionem, quam potest finite habere, nequit ulterius crestere. Isor. Qtrario arguitur contra nostram tertiam eonclusionem, in qua asserimus, repugnare etiam de absiauto piae fieri a Deo aliquamqualitatem in gradu finito, de Ihῶ-tato , contra quam sic argumentor et quacumque qualitate assignata potest cape sectat trucesiue assignari et Ergo qualiti