Horae subsecivae Marburgenses anni MDCCXXIX, MDCCXXX et MDCCXXXI quibus philosophia ad publicam privatamque utilitatem aptatur

511쪽

etores omnes rei immobilitas intersuhstantialia referend non est, sed vel inter naturalia, vel inter accide talia. Quoniam porro constat speciem studi ordinariam lege determinari, lex autem inculcat, seudum nomnisi in rebus soli, aut solo cohaerentibus, aut iis, quae inter immobilia Connumerantur posse consisteret res immobilitas i naturalium numer est, minime autem in numero de cidentalium. mon exigui prosecto momenti est substantialia, naturalia Maccidentalia laudi in omni casu accurate a se invicem distingui, sed instituti ratio non fert ut de hac utilitate dicamus. onemus igitur tantummodo, accuratas, foecundas substantialium , naturalium maccidentalium notiones hunc quoque habere usum, ut multae juris laudatis propositiones rigide demonstrentur, quoniam earum beneficio cum primis philosophiae principiis connectuntur, in quae tandem resolvuntur demonstrationes in universum omnes, ipsae etiam geometricae ac arithmeticae,

quemadmodum dudum ostendi alibi.

512쪽

Denique multa uris seudatis capita Munt clara, ubi luce illarum definitionum collustrantur. Etenim multa in jure seudati a disserentia substantialium, naturalium occidentalium pendent. Definitiones autem affunindunt iis lucem, quae ab ipsis pendent. Exempla non asserimus qui principiis philosophiae primae imbutus xh bitu applicandi regulas Logicae verioris instructus ad jus seudate accesserit; quanti facere debeat lucem istam ipso iacto experietur.

De homine nihil a seipsi habento

juxta a. Cor. IV 7.

Vidimus exemplum, quod notio is,

num directricium, de quibus uniisma superiori Trimestri duxi, usum palam M loquitur in scientia iuris non inconsultum itaque dixi, si earundem usum in Merpretanda mapplicanda Scri-ntura Sacra' ostenderem. Comm cum huic instituto videtur locus ,

postoli

513쪽

x o III. Di homine nihil asM .postolici Cor. IV. . ubi in haec ver ba erumpit mridha s, quod non a

cepsi Si autem accepisti, quid gloriaris, quasi non acceperis ' Constat ex capite primo epistolam illam criptam fuisse occasione dissidiorum in Ecclesia, quae Corinthi erat, ortorum,

quibus in sectas divisi alii se Pauli, alii Apollinis, alii Ce .e, alii Christi

appellabant, alii alios contemnentes ac se super eos esserentes. Quamobrem cum Apostolus Corinthios ab hac superbiae specie dehortaturus hoc argument utatur, quod nemo quid habeat, quod non acceperit, atque adeo gloriari non possit quasi non acceperit nullum omnino dubium

est, quin loquatur de fide, quam Ε-vangelio praebebant, rae iis, quae

quomodocunque ad eam pertinent

vel ab eadem ullo modo pendent: ut adeo planus sit sensus litteratis verborum Apostoli negantis scilicet habere quicquam, quod ullo modo ad fidem referri potest, Corinthios a seipso, linc porro colligentis, non esse ipsi causam superbiendi, seu supra alios sese efferendi i Iam alibi

514쪽

ostendimus h in explicanda Scria plura sacra investigandum quoque esse nexum praedicati cum subjecto.

Docuimus quoque quomodo nexus iste detegatur, nimirum facta ana

j vel in principia rationis sola vel in principia revelationisin raritionis simul, prout propositio aliqua

vel ad veritates mixtas, vel ad puras

pertinet i qui casus posterior in praesente obtinet. Quodsi ergo analysin propositionis praesentis, quod Corinthii in iis, quae ad fidem ullo modo spectant, nihil a seipsis habeant, sed omnia aliunde acceperint, instituere volueris usum notionum directricium non contemnendum ex

perieris. Hac ipsa autem analysici csta, ipsa notionum directricium applicatio docebit, quae de Corinthiis dicta sunt, non modo ad omnes in universum applicari posse Christi nos, verum etiam a fide ad quaevis alia transferri posse, in quibus horimo quid tibi tribuere posse videtur. Haec autem duplex doctrinae Pauli amianitati cum ratione subjecti, tum ra-- tione

515쪽

a in De homine nihil ex seipso

tione objecti vi notionum directricium demonstrativa ratione patet ut nil quicquam desiderare possint deiso onstrationes summo rigore exami nare soliti, iac facultate instructi voluptate exquisitissima perfundantias Ni eorum, quae in hoc ipso trimestri de voluptate ex cognitione veritatis percipienda docuimus. In hac ve ro analysi eodem ordine promovere lubet cogitationeS, quo animum meis ditantis subeunt. ., Flationum Quodsi notionem fidei expen-ἀr ctrici in ea contineri animadverte I.

bi fit Um sensum, qui iisdem praebetur, , ubiis firmus fuerit, ac cum sensu certitudinis conjunctus, applicationem ad se in singulari, atque . illarum usum in determinando appetitu exequendis ossiciis lege praescriptis, consequenter vitam homine Christiano dignam, tanquam effectum fidei. Patet adeo fidemin quae ad eam quo-eunque modo reseruntur, per essentia lia minime determinari, cum alias essen

tia hominis posita poneretur fides quod

516쪽

quosl absurdum esse experientia loquitur, eidem tamen non repugnare, se cum essentia hominis contradictionem nullam involvere, quoni niam alias impossibile foret, ut ad fidem Perduceretur homo si . Ex his autem colligitur, fidem inter modoς, vel accidentia praedicabilia, si cum Scholasticis loqui malueris, resere dam esse m). Notio igitur modi ea est, qua tanquam directrice utendum in praesenti analysi, ut fiat exacta acumen sussiciat ad singula pervidenda, quae hic expendi merentur. Etenim ex ea intelligimus, quaenam in modo quocunque a se invicem sint discernenda unde juvatur acumen, ne in dato casu quicquam eorum Praetermittatur , quod attentionem nostram requirit. Obiter moneo ex

applicatione notionum directricium nos ipso facto doceri, Ontologiam menti lucem affundere, ut sit perspicacior ad videndum ea, quae alias aciem ejus effugerent, attentio. nem habeat in sua potestate absque illarum subsidio ab ejus arbitrio mi-

517쪽

nime pendentem. Fidere Inter mois

dos mentis reserendam esse, inde quoque colligi potest, quod hominum alii habeant fidem, alii non habeant, quiuue nunc eande m possident antea eadem fuerint destituti. Etenim a nobis demonstratum est . , quae enti modo insunt, modo non iniunt, ea inter modos referri debere quo criterio facillime utimur ad modos ab essentia Mattributis distinguendosi. . . In modis discernenda est sibilitas ab actualitate earum siuui, dem alia illitas ratio est, alia hujus. Etenim a nobis demonstratum est odit modi inesse possint, rationem sussicientem in essentialibus contineri; cur vero actu insnt, rationem vel in modis antecedentibus, vel in enuatio ab eo, cui insunt, diverso aut pluribus istiusmodi entibus, vel denique panim in modis antecedentibus, partim in ente alio ab eo, cui insunt, diverso, vel pluribus etiam entibin aliis uuaerendam esse. Quamobrem inquisituri, num fidelin eorum qu

518쪽

habeneojuxta . Cor. In modocunque ad eam reseruntur,lpiam a se habeat homo tum ad possibilitatem tum ad actualita- ejusdem respiciendum est, ut ap-at, cui accepta referri debeat utrisae ratio. Primum, quod hic it, est veritatum revelatarum,

. e impossibile esset, ut Co-hii ad eam pervenirent, non m iis ficultatibus mentis instructi es-ebebant, ne quibus cognitio re nulla datur; verum etiam Deustates rationi impervias revelare te-λtur. Quamdiu enim nec homot, eui Deus easdem immediate:lavit, nec a quoquam scriptore nitus inspirato eaedem litteris comὸtae prostant nullus in iis cognodis esse potest facultatum mentis i. Iam vero nemo in dubium, potest, facultates mentis in unium omnes se accepisse a Deo, re omnium Autore, quo sine nec quam rei possibile, nec actu e quemadmodum in Theologia uali clarissime ex primis rerum

ionibus ostendi. eque minus lans est, nihil ad hoc contulisse

519쪽

III. De homine nihil a seiρμhominem, ut Deus veritates nobis reVelaret, quas naturali facultatum mentis usu pervestigare non poteramus. Iam ut Corinthii notitiam illarum veritatum haberent, ab Apin

stoli, viris Apostolicis docebantur. Enimvero ut essent viri divino Mati spiritu, qui eos illas docerent ut iidem ad ipsos accederent, cum istius modi doctrinae tanquam sibi ignotae nulla esset cupido, Deo sapienter decernenti benigne providenti tribuendum erat. Patet itaque in rerum revelatarum notitia nihil contineri,

quod sibi acceptum referre poterant Corinthii, sed eos ustro fateri debuisse, quod singula accepta referri debeant Deo. Quodsi ad specialiora descendere velimus, notionibus dire stricibus usi psychologicis de notitia rerum idem uberiori adhuc luce eo, lustraretur Nostrum tamen in praesenti non est eo usque evagari. Confideremus igitur eodem modo assem sum, qui veritatibus revelatis pra-bebatur. emo Christianorum ignorat, Veritates revelatas, cum ex principiis rationis demonstrari nequeant, a id ea

520쪽

videntia destitui, qua naturanter, ellimur ad assensum, consequen-acultates mentis naturales mini- sussicere, ut veritatibus revelatis iter assentiatur homo. t. sinaxime contingat , continerici .eas Veritates, quas etiam naturali

ine usi veras esse agnoscimus, nonen iisdem assentiri quis potest naliter tanquam verbo Dei; quem licem assentum probe distinguen- esse dudum agnovere viri The- , cum non ab uno pendeant, proficiscuntur ab altero, riter-st inter ossicia hominis christiani, cognitionem Dei ac voluntatis omnes, quas habet, facultates endere debet. Patet adeo assen-llius, qui ad fidem requiritur, ne em ullam rationem possibilitatis, is suffcientem in homine contis quemadmodum aliquid rationis, ion sussiciens, in mente hum naehenditur, cur rerum revelatarumia in eam cadere possit. Quoniam te lacultates mentis natura ita dis ae non sunt, ut homo verit adj- pure revelatia semiterassentiatur,