Horae subsecivae Marburgenses anni MDCCXXIX, MDCCXXX et MDCCXXXI quibus philosophia ad publicam privatamque utilitatem aptatur

521쪽

εν hamisenibi ex seima& veritates mixtas tanquam verbum Dei amplectatur eas Deus supernaturali quadam vi ita disponere debet, ut jam assentiri possit, cum antea non posset Deo igitur, non sibi acceptum referre poterant Corinthii, quod veritatibus revelatis firmiter M- sentiri possent, cumque vim illam assentiendi a Deo haberent, utque actu assentirentur notitia in intellectu

Praesupponeretur, non minus eidem

ipsam quoque assensus actualitatem

acceptam referre tenebantur. Quodsi denuo assensum istum intimiu, speculari luberet, multo adhuc evidentius apparaturum erat, nihil in ipsius determinationem influere, quod non a Deo omni realitatis fonte sit deri-Vandum. Enimvero sussicit nobis monstrasse viam, qua illis sit eundum, qui assensum, qualem fides requirit, accuratior analysi pervestigarunt. Cum ex firmitate assensus sequatur applicatio veritatum revelatarum ad

se in singulari ex dictis patet co rinthios nec illas ad se applicare potuisse, nec actu applicasse viribus prinpriis, sed non minus potentiam quam

actum

522쪽

ictum pependisse a viribus gratiae,

quas Deo acceptas referebant. Eequis enim est, qui vindere ausit, fieri posse ut quis veritatem, quam cognoscit, ad se applicet, quamdiu hallitat, num talis sic Quis, quaeso,

tibi persuadebit, non sine animi commotione veritatem, cujus quis notitiam habet, ad se applicari, quam diu sibi metuit, ne forte fallatur Unusquisque in seipso experietur, mOdo attentione uti velit, cum ertitulinis sensu crescere ardorem in appli- ndo. Quamobrem cum supernaurati Spiritus S. operatione animus ominis christiani disponatur, ut verbo Dei assentiatur firmiorque 1it assensus, quam qui Veritatibus natur libus praebetur illa,quoque animi commotio, ille ardor, qui in veritatum revelatarum applicatione ad se statumque suum percipitur, ad De- uni auctorem referri debet Constat ad istam applicationem concurrere terum revelatarum singularem prorsus utilitatem, cum ab iis non modo subliis cujusdam felicitatis gradus in his

terris Pendeat Verum etiam aeterna

li 4 illa

523쪽

illa beatitudo a Christo fidelibus promissa in illarum numero sit, ad quam

sides nostra tanquam ad meram tendit. Enimvero nec illa rerum utili tas, nec utilitatis istiG certa cogniti ab homine, sed hominis potius in Veritatibus revelati applicandis ardor varia pro earundem varietate animi commotio ab illa pendet. Unde neque ea in re Corinthiis quicquam deprehendere licebat, quod i hi autoribus tribuerent. I cui hic visum fuerit ad specialia descendere, ille idem experietur, quod in omni

rerum cognitione obvium est, singula luce dearum quae in ista contemplatione menti obversantur, fieri clariora Mad vulgi quoque captum a Commodari, quae in notionibus a stractis eum transcendunt. Restat Vero, Ut inim inquiramus, in quibus quaerenda sit xatio, tum quod Corinthii ad Deum conversi veritatibus revelatis uti potuerint ad determinandum appetitum, tum quod iisdem actu fuerint usi. Hominem Christianum veritatibus revelatis uudebere tan atram motivis suarum acti

524쪽

habente iuxta I. Cor. IV. Ionum , easque esse tales, ut tanquam

motivis actionum ci iisdem detur, nemo in dubium Vocare potest, qui vel fugitivo oculo Scripturam sacram Percurrit, Nonnes jubemur amare

Deum , quod ipse prior nos dilexit p Nonne jubemur esse misericordes, quod DEUS misericors est q) Nonne ipsa incarnatio filii Dei idcirco appellatur pietatis mysterium x quod

aptum sit ad mentem nostram ita disponendum, ut actiones suas liberas in universum omnes ad Deum tanquam redemtorem reserat. libi saneis ostendi, virtutem Christiani a virtute naturali materialiter in eo disserre, quod is utatur actionum suarum motivis ab opere redemtionis desumtis. Hinc vero jam intelligitur, non impossibile esse ut homo Christianus

veritatibus, quas credit, utatur ad determinandum appetitum, Propterea quod tales deprehendantur , ut

singularum, actionum honestarum motiva esse possint id quod in theo.

Lici logia

525쪽

ιo III. D. homine nihil aleis

logia morali demo nitrari debere plus simpliei vice monui, si quidem ea docere debet vitam homine christia in dignam, utpote non in verbis, quae hypocritarum persuasio est, sed in re consistentem, quae Apostoli doctrina est. Quod vero veritates revelatae omnes in actiones nostras influere possint, id non a nobis habent, sed ipsarum autore Deo praeterea ut homo appetitum determinare pOS sit ad eas actiones, quas bonas esse judicat, id inde esse nemo nonagninscit, qui vel primis labris philosophiae principia degustavit, quod mens h

mana ad bonum generaliter determ nata sit. Ut vero nexum inter actiones honesta Cres revelatas perc, pere possit, rationi eidemque illum, natae tribuendum. Ecquis vero nescit, a Deo, qui hominem condidit, nos habere, quod ea sit mentis natura, ut nil appetat nisi sub ratione boni, iidem tribuendum esse, quod

habeamus rationem, eamque illuminatam Non igitii opus esse judica

526쪽

madmodum vero in conversione

linis vi illuminationis nova qua intelligendi facultati superace acultas, qua naturaliter destituis mens humana, nimirum assem firmum praebendi veritatibus, Devidentia destitutisin aliis, quae non destituuntur, assentiendi uam verbo Dei: ideo facultatitue appetitivae vi sanctificationis uuaedam superaccedit facultas, mens humana naturaliter non , nempe nil appetendi nisi quod ad gloriam Dei redemtoris atque ii Hinc enim est, quod eas ap- actiones, quibus docet alios, see Deum non modo pro creatO- conserVatore, sed inprimis e ro redemtore, Christum protore ac salvatore generis hum

ac est, quae sunt genuini fideias Amplissimus hic sese offertii campus, siquidem ea omnialia liabeat, quae in actualitatemitus influunt sed cum tantaeitati locus esse nequeat, ut per cle flor velim, quae in philos morali seu tractatu paulo ante

527쪽

III. De homine nihil aseipse

citato su de modo perveniendi ad

habitus morales integro catipite docui, attenta disserentia, quae inter hom nem solo naturae lumine utentem' illuminatum ac sanctificatum a Deo intercedit. Nemo non deprehendet, in analysi eorum, quae in detem Una tionem appetitus influunt, emper tandem ad Deum causam primam ultimam perveniri, tanquam omnis honi datorem x). Repetenda vero hic quoque sunt, quae paulo antemmnuimus, in casibus specialibus ingula fieri clariora, evidentiora, ut omnimoda appetitus hominis christiani a Deo dependentia intelligatur. Arque sic abunde patere arbitror, quomodo notione directrici, quam de modis rerum offert philosophia prima , legitime usus inquiras in rationes non minus possibilitatis, quam actualitatis, attentionem tuam defigens in iis omnibus, in quibus defigenda, ut ambitum Verborum Apostoli paucis multa comprehendentis obtutu comprehendas quem esse nin

528쪽

haboteiuxta r Cor. IV . . os notionum istarum usum nuper nostendi. . f. Nullum vero mihi dubium est,

omnia ista, de quibus diximus, men νι -- 4 Apostoli obversata fuisse, dum vo πυ-

is illa scriberet ad Corinthios, minis

qua hactenus commentati sumuλ-nqua

item verba sua per interrogatiorem proponit cujus triplicem rati

dem reperire licet. primo enim i terrogatio certitudinem loquitur, quarisfirmanti nihil Cori u a se ipso habere, quod ullo m ad fidem reserri possit cum non ogasset, nisi prorsus convictus impollibile omnino esse, ut qui iam reperiatur, quod sibi tribuere Dean circa fidem , ad quam impctitione Gentilium fuerant conver s. Haec vero Apostolo certitudo non fuget, nisi in singula, quae ad fidei μ', tque ab eadem pendentium dete minationem requiruntur , mentis ubluminatae ac sanctificatae aciem intendisset, ut non loqueretur nisi in se- is, uinta. Altera interrogatiori

ratio Irhin Trimastri sinali n.IL

529쪽

ν ,s II De homine vibita seipsis ratio est, quod jubeat Corinthios sollicita mente inquirere in singula, quibus fides illorum & quae ab eadem

pendebant determinata fuerant, ut

Wipsim et eadem certitudine intelligerent, se nihil illorum a seipsis habere, sed singula Deo, consequenter fidem

totam quaeque eam sequuntur omnia,

accepta referri debere satenim hoc motivo uti debebant a superbia ad humilitatem, quae Christianos decet,

convertendi constat vero motiva non urgere, nisi adsit cognitionis certitudo. Tertia interrogationis ratio est tacita Corinthiorum reprehen sto, quod in re adeo evidenti attentionem suam desiderari paterentur.

Neque enim ipsis opus erat nisi attemtione ad pervidendum, nihil profecto in numero fidem ad eam quom docunque pertinentia determinantium reperiri, quod sibi, non Deo tribuere possent, Conver nimirua modo erant ad Deum, aetate quidem adulta, qua sibi conscii esse poterant singulorum in praesente negotio G.

Pendendorum, ut recens esset singulorum

530쪽

ia quae etiam ratio est, ut verbis utatur Apostolus tam ideas in animis Corinthiorum urus, cum enim divino spis, tu eadem protulerit, legem

divinae sinctissime coluit. frustra fieri permittit, ita ut dversum foret vel unicum pro-rbulum, quod fine, qui imtur sermone, salvo abesset d quod per totam script eram obiervare licet argu-iivinitatis ipsius evidentissimo. duae priores in omni casu Gam habent ubi non sine rationeatione utimur propositionem

enunciaturi ratio autem,ecialis est , nisi in iis c itinet, qui aliquid militudia praesenti habent, scilicet ubi quadam negligentia descit aru

ea, quae observari facilepo-o quam maxime debebant. am in altera quaestione, quam

Apostolus, s autem accepissi,

oriaris qua non acceperis et eaedem rationes Nimirumis indicat postolus certit. dinem