장음표시 사용
431쪽
38 Ibantur. Verum enim vero haec omnia opinione magis, quam re constabant. Nam Hebraei revera itis imperii absolute retinuerunt. ut eX iam dicendis constabit: nempρ ex modo et ratione, qua hoc imperium administrabatur et quam hic explicare constitui.
Quandoquidem Hebraei suum ius in nullum
ali iam traiis tulerrint, sed omnes aeque ut in De nocratia suo iure cesserunt, utroque ore ClamaVerunt,
quicquid Deus loquetur nullo expresso media toro faciemus: hinc sequitur omnes ab hoc pacto aequRIes prorsus mansisse, jusque Ueum consutindi logeiaque accipiendi et interpretandi omnibus aequale fuisse, et absolute omnem imperii administrationem omnes aeque tenuisse. Hac ergo de causa omnes aequo prima vice Deum a diverunt, ut, quae imperare 1ellet, audirent; sed in hac Prima sallitatione adeo perterriti fiat runt et Deum loquentem adeo attoniti audiverunt, ut supremum libi tempus adesse pritaverint. Pleni igitur metu Mosen de nouo fio adeunt: ecce Deum in igne loquentem audiNimus, nec causa est, cur mori velimus; hic certe ingeris ignis nos vorabit; s iterum nobis Coae Dei audienda est. certe moriemur. Tu igitur adi, et a uindi omnia Dei nostri dicta, et tu non Deus no-
i J bis loqueris: Ad omne, quod Deus tibi sequetur
Obediemias itique exequemur. His clare primumpnctum aboleverunt, suumque ius Deum consu-Iendi eiusque edicta interpretandi in Mosen abso ialute transtulerunt. Non enim hic, Ut antea, ad omnia, quae Deus ipsis, sed quae Deus Mosa loqueretur obedire promiserunt. Vide Dei t. cap. 5. Polt decalog. et Cap. 28. Vers. 5, 160. Moses ergo solus Iegum divinarum lator et interpres mansit et cor le-quenter etiam supremus IrideX, quem nemo iudicare poterat et qui solus spud Hebraeos viceni Dei, hoc est, supremam malostatem hab it: quandoqMidem solus jus habebat Deum considendi et populo divina
432쪽
CAP. XVII. DE REPUBLICA HEBRAEORUM. 58 Idivina responsa dandi, ipsumque ad ea exequenda cogendi. Solus, inquam; nam si quis, vivente MD- se nomine Dei praedicare aliquid volebat, quamvis vcrris Propheta esset, reus tamen erat et suprenii iuris usurpalor vide Numer. Cap. M. vers. 28. Εillic notandum, quod, elli Mosen populus elegerit, λωce rem tamen Ioco Mosis eligere iure non potuit. Nam simul ac j v I suum Deum conliusndi in Mosen tranStulerunt et absoluto promiserunt ipsum loco divini oraculi habere, Omne ius plane amiserunt; quem Moses successorem eligeret. tanquam a Deseelectum admittere debebant. Quod si talem elegisset, qui ut ipso totam imperii adminili rationem byberet, nempe jus Deum in suo tentorio solus consulendi et consequentor authoritatem leges instituendi et abrogandi, de btilio et pace ducarnendi. Iegalcis mittendi, iudices constituendi, successorem eligenis di et absolutae summae potestatis omnia os scia administrandi, imperium mere monarchicum fuissex, Dec ulla alia esset disserentia, nisi quod communit moti archicum imperium hx Dei decreto, ipsi etia mixto narchae Occulto; Hebraeorum alitem a Dei de reto Nionarchao tantum reuelato certa ratione rug*tur vel regi debuerit. Quae quidem disserpntia
Monarchae domi Dium et ius in omnes nori minuit, sed contra auget. Caeterum quod ad populum uJ riusque imperii, neque uterque si hjectus est et ignaxus divitii decreti. Nam uterque ab ove Monarchao Pen
det et quid fas nesasque fit ab eo solo intelli cit, unc
Propterea quod populus credii, Monarcham nihil, nisi ex Dei decreto ipsi revelato, imperare, eidem minus, sed contra magis revexa subjectus est. AtaxIoses nullum talem successorem elegit, sed imp xium ita adminilliandia tu successhribus vel iquit, I lut neC POpulare, nec aristo oraticum, nec monarch
cum , sed Theocraticum vocari pol uetit. Nam jus leges interpretandi et Dei responsa communicandi Pene3 unum, et ius ut potestas imperium est ininistry
433쪽
332 TRAcTATUS THEOL. POLITICI di secundrini Ieges iam explicatas eT iam communicata rEsponsa, penes alium erat. Qua de ra vide Num. CR p. a . Vers. as. Et ut haec melius intelligantur, administrationem totius imperii ordine e-
ponam. Primo jussus est populus domum aedificare, quae quasi Dei, hoc est supremae illius imperii Maiaiestatis aula esset. Atque haec non sumtibus unius
sed totius populi aedificanda fuit, ut domus, ubi
Deus considendus erat, communis osset juris. Regiae hujus divinae aulici et administratores Levitae electi sunt: horum autem supremus et quasi a Regis Deo secundus electus est Aharon frater molis, ita cujus locum eius filii Iegitime succedebant. Hic o go , ut Deo proximus, sumnus legum divinarum interpres erat at qui populo divini oraculi responsa
dabat et qui denique pro populo Deo supplicabati quod si cum his ius eadem imperandi haberet se nihil
Teltabat, ut absolutus estet monarcha, sed eo privatus erat et absolute tota tribus Levi communi imp
xio ita destituta fuit, ut ne quidem partem cum resi quis tribubus habuerit . quam jure possideret, undo saltem vivere posset; sed ut a reliquo populo aleretur, instituit, at ita, ut semper maximo honore Rcommuni plebe haberetur, utpote sola Deo dicata. Deinde, militia ex reliquis duodecim tribubus formata, jussi sunt Canahitarum imperium invadere, idque in duodecim partes dividero et tribubus Petsortes distribuora. Ad hoc ministerium electi sun a duodecim principes, ex unaquaque tribu Unu8, quiabus finini cum Josua et summo pontifice EleaZaro, jus datum est terras in aequales duodecim partes dividere et per sortes distribuere. Militiae autem sumin rarius imperator Iosna electus est, qui solus in rebus novis jus habebat Deum considendi, at non ut Μο-ses soliis in suo tentorio, vel in ta hernaculo, sed per suminum Pontificem, cui soli ros ponsa Dei dabantur: deinde Dei mandata per pontificem communicata statuendi et populum ad ea cogendi, media ad
434쪽
,C1 p. XVII. DE nEPVBLIck ΗΕBRAEORUM. 333 ad eadem exequenda excogitandi et adhiboridi, ex militia quot velit et quos velit eligendi, te atos suo M mirict mittendi, et absolute omne jus belli a IN Jsolo ejus decreto pendebat. In ejus autem locum memo legitime succedebat, nec ab aliquo nisi a Deso immediate eligebntur, idque cogonte universi popu-Ii necessitate: alias omnia belli et pacis a principibus
Tribuum administrabantur' ut mox Ostendam. Uenique omnes ab anno vigesimo aetatis utque ad s/xagesimum arma ad militandum capere iussit et ex lolo
Popiato exercituS formare, qui non in fidem impe-Tatoris, nec summi pontificis, sed Religionis sive Dci jurabant: qui adeo exercitus, sive ordines Dolvocabantur et Deus contra apud Hebraeos Deus ex
Prcituum et hac de causa arca faederis in magnis praeliis , a quorum discrimino totius populi vel victoria, vel clades pendebat, in medio exercitu ibat, ut Populus Regem suuin quasi praesentem vidi ris, eXl re viis viribus pugnaret. Ex his a Moso succe oribus mandatis facito colligimus, ipsum administratores, nori autem dominatores imperii elegisto. Fam n
Uini jus dedit, Deum solus et ubi vellet consulendi;
et consequeritor nemini authoritatem dedit, quam
ipse habebat, leges statuendi et abrogandi. de bello et pace discernendi, adminiIiratores tam templi, quam civitatum eligendi; quae omnia summi init' rii tenentis officia sunt. Summus enim pontifex jus quidem habebat Ieges interpretandi et responsa Dei
dandi, at non ut Moses, cpiandocutiquo volebar, sed tantum ab imporatore, veΙ summo concilio vel similibus rogatus: et contra sumimus Oxercitus inipe rator et concilia, Deum quando volebant consulere poterant, at non nisi a summo pontifice Dei responsa accipere; quare Dei dicta in ore Pontificis none decreta. ut in ore Mosis , sed tantum responsa erant; n Jo sua autem et conciliis accepta, tum demiam Vim mandati et decreti habebant. Deinde his summus
PoricisX, qui Dei responsa a Deo accipiebat, militiam
435쪽
33. TI ACTATUS THEOL. POLITICI
tiam non Habebat, nec imperium iuro possidebat: eteonira qui terras iure possulebant, leges statuere jure
non poterant. Summus deinde pontifex tam Aharon, quam filius ejus Elea Earus, uterque a Mosoquidem electus fuit; moritio autem Mose nemo jus
eligendi pontificem habuit, sed filius patri Iegitimis
succedebat. Imperator exercitus a Mose etiam electus fuit et non ex iure minuit pontisicis, sed jure Mosis ipsi dato, personam Imperatoris itiduit: et sy- ideo mortuo Iosua pontifex nominem ejus IOCO
elegit, nec principes de novo imperatore Deum Cori suluerunt, sed unusquisque in militiam suae tribus et omnes simul in universam militiam jus JOsuae re- in uer uni: et videtur non opus fuisse sumnio imperatore, Nisi quando cotijunctis viribus Contra communem hostem pugnare debebant; quod quidem maxime locum habuit tempore Iosuae, quo IDCum
fixum non diam omnes habebant et omnia communis juris erant: at post quani omnes tribus terra S jure belli possessas et qtias adhuc possidero in mandatis
erat, inter se divismint, nec amplius omnia Om Nium erant, eo ipso ratio communis imperatoris Cessavit, quandoquidem tribus diversae non tam Con eiVes quam confoederatae ab ea divisione reputarido buerunt. Respectu Dei et religionis concives quidem nusti mari debuerunt; at respectu iuris quod una in aliam habebat, non nili confoederatae. Eodem iere modo, si templum commulae demas) ac Praepotentes Confoederat i Belgarum ordinos. Nam divisio rei communis in partes nillil aliud eli, quam quod unusquisque suέura partem solus jam possideat et reliqui iuro, quod in illam partem habebant, cindant. Hac igitur de causa Aloses principes tribuum elegit, ut post divisum imperium uniis litatque Curam suae partis habui et, D mpe Delim persum Iartim Pontificem cle. rebus suae trious consulendi, suae militiae imperandi urbes condendi et muniendi, judices in unaquaque urtio constituendi, hostem tui singula-tis
436쪽
CAP. XVII. DE REPvBLICA HEBRATORUM. 385ris imperii invadendi, et absolute omnia belli et pacis administrandi. Nec alium iudicem praeter Deum Noscere tenebatur, vel quem Deus prophetam exprense misisset. Alias si a Deo defecisset, reliquae tribus ipsum non tanquam subditum iudicare, sed tanquam hostem, qui fidem contractus solverat, invadere debebant. Quorum exempla in Scriptura habemus. Mortuo enim Josua filii Israelis, non suntinus novus imperator. Derim consuluerunt; intellecto autem quod tribus Judae omnium prima hostem suum invadere debebat, ipsa solo cum Simeono Contrahit, it iunctis viribus utriusque hostem invaderent, in
quo contractu reliquae tribus non fuerunt comprehensae cuide Iudic. Cap. a. a. 5.) sed unaquae que separatim int in praedicto Cap. narraturin beΙ- Ium contra filii in hostem gerit, et quem vult in ditionem et fidem accipit, etsi in mandatis esset, nulli ulla pacti conclitione parcore, sed omnes
exterminaret Propter quod peccatum roprehenduntur quidem, a neminu autem in iudicium vocantur. Nec erat quod propterea bella contra invicem m vere inciperent et redus alterius alii se immiscerent. Contra Beniaminitas, qui reliquos ostenderarit et pacis vincuIum ita solverant, ut nullus ex conso
deratis secure apud ipsos hospitium habure posset,
holuliter invadunt et ter praelio commiso tandem Victores, omnes nocentes et innocentes iure belli
aeque trucidant, quod postea sera poenitentia lamemtati sunt. His exemplis, quae de iure uniuscuiusque tribus modo diximus, plane confirmantur. At sorsan aliquis rogabit, quisnani successorem principis cujusque tribus eligebat 8 Verum de hac vo nihil certi ex ipsa Seriptura possum colligere; hoc tamen conjicio. quod quandoquidem unaquaeque tribus in familias erat diVisa, quarum capita ex senioribus familiae
eligebantur, ex his qui senior erat, loco principia
437쪽
iure succedebat: ex Senioribus enim Μoses septua- pilata coadjutores, qui cum ipso supremum concilium formabant, elegit; qui post mortem Iosuae imporii adniinistrationetii habuerunt, senes in Scriptura vocantur et denique apud Hebracos nihil frequentius. quam per senes judices intestigere; quod omnibus Notum existimo. Sed ad D Oltrum propositum parum rotari hoc certo scire; sufficit, quod ostonderim, neminem post mortem Μosis omnia summi imperato ris ossicia habuisIe: nam quandoquidem omnia nomab unius vixi, neque unius concilii, neque populi decreto pendcbant, sed quaedam ab una tribu , allia a reliquis aequali iitriusque jure administrabantur. sequitur evidentissime, imperimn ab obitu Blosis neque monarohichina nequo arcstocraticum, nequo POP Iare mansisse, sed uti diximus Tlidocraticum, I. quia imperii domus regia templum erat et sola ejus ratioDe,itit Oliundimus, Omnes tribus concives erant. II. quia omnes cives in sic uni Dei supremi sui judicis jurare debebant, cui soli in omnibus absolute Obedire promiserant. Et denique ΙΙΙ. quia svininus omnium impe- Nator, quando CD Opus erat, a nemine nisi a solo Deo oligebatur. Quod Moses nomine Dei populo eXpreste praedicit Deuter. Cap. 19. vers. 15. Et re 'V.J ipsa electio Gideonis., Samsonis et Samuelis estatur; quare non dubitandum quin reliqui fictolos duces simili etiam modo electi fuerint, etsi id cxacirum historia non consteta Hispositis tempus est, ut Videamus, quantumliaec ratio imperii consit tuendi animos moderari poterat, et tam eos qui regebarit, quam qui regebantur, ita Continere, ut neque bi xcbclles, ncque illi Tyranni
Qui impcrium annianistrant, vel qui id tenent, inuicquid facinoris committunt, id semper specie ljuris adumbrare et populo id a se honesto factum persuadere studoni, quod facile etiam obtinent, quando
438쪽
CAP. XVII. DE REPUBLICA IIEDRATO M. 387 tota iuris interpretatio ab iis solis pendet. Nam non dubium est, quin eo ipso maximam ad Omlaia, quae volunt et eorum appetitus suadet, libertatem sumantes contra magnam iisdem adimi, li jus leges interpretandi apud alium sit et simul si vera earundem intcrpretatio omnibus ita palcat, ut nemo de eadem dubitare possit. Ex quo manifestum sit, magnam Hebraeorum principibus causam facinorum sublatam fuisse, eo quod ius omne leges interpretandi L itis datum fuerit vide Deuteron. Cap. cI. Vers. 5.), Pti nullam imperii adnunistrationem Hoc partem Cum caeteris lictbebant, et quorum tota fortuita et honora vera iugum interpretatione pendebat. Dei iide quod universus populus jussus eli singulis septem annis curto in loco congregari, ubi a Pontifice leges edoceretur et Praeterea ut unusquiSque solus continua, et summa cum attentione librum lcgis legeret et poric-geret. vide Deuteron. CaP. 3I. Vers. 9. etc. et Cap.
6. vers. 7. Principes igitur maximo tui saltem caula curare debebant, ut omnia sucundum leges praescriptas et omnibus satis perspectas amni rustrarent, si a popuIo honore maximo coli volebant, qui tum eos utpote Dei imperii ministros et vicem Dei geren- cs veneraretur; alias summum subditorum odium. qualo Theologicum esse solet, fugero non poterant. Ad haec, Dempo ad inrdonatam Principiun libidinem coercendam, aliud permagni momenti accessit. videlicet quod militia ex omnibus civibus nivi Io a vigesimo usque ad sexagestinum aetatis Miniuri excep tO f O mabatur , et quod Principes nudum cxtraneum militem mercede conducere poterant. Hoc, inquam.
Permagrii fuit momenti; num cerrum olt, Prin- sy' cipes sola militia, cui stipendia solvunt, populum opprimere posse. Deinde eos Dillil magis timere
quam libortatem militum cora civium, quorum Virilite,
labore ci magno sui sanguinis impendio imperii libertas et gloria parta est. Ideo Alexander, cum secundo contra Darium dimicandum erat, audito Parin is mionis
439쪽
333 TRACTATTI THEOL. POLITICI Dionis con filio, non ipsunt, qui consilium dedit, sed Polysperconta, qui cum eodem stabat , increpuit. Nam ut ait Curtius lib. q. 3. 13. Parmenionem nuper acrius quam Velici increpitum rursus castigare non sustinuit, nec Macedonum Iibertatem, quam maxime. ut iam diximus, timebat, opprimere potuit, Disi postquam munerum militum ex captivis longe supra Macedonas auriit, tum enim animo suo impotentiet diu civium optimorum libertate Coercito, morem gerere potuit. Si haec itaque militum concivium
Ilibertas humani imperii principes, qui soli totam
laudem victoriarum usurpare sol crit, retinet, multo magis Hobracorum principeS coercere debuit, quorum
milites non pro Principis, sed pro Dei gloria pugnabant et solo Dci responso accepto praesum committebant.
Accessit deinde quod omnes Hebraeorum Principes religionis vinculo associati erant: qi ire, si aliquis ad cadem desecisset, jusque divinum uniuscujusquc violare incepisset, eo liostis a reliviis liaberi Potuerat ut jure opprimi, Accessit III. timor novi alicuius Prophetae. modo enim probatae vitast aliquis receptis quibusdam si is ostenderet se Prophetam esse, co ipso jus si insen una imperandi habebat, nempe sicuti Moles Dei nomine ei soli revelati, et non tantum ut Principes per pontificem consulti; et non dubium est quin talus populum oppressum facile ad se trahere poterant, et levibus signis quicquid Vollent persuadere; cum
contra si res recte admi strabantur, Princeps in tempore providere Poterat, ut Propheta prius ejus judicio stare deberet, ut ab eo examinaretUr, num probatae vitae esset , num Certa et indubitata signa suae legationis haberet, et denique num id quod nomine Dei dicere Volebat, cum recepta doctrina ct communibus legibus patriae conveniret: quod si nocsiana salis responderent, Vel doctrina HOVa esset, eum
440쪽
CAP. XVII. DE RE PUBLIcA N BAEORVM. 33sjure damnare poterat mortis, alias sola princi- in JPis authoritate et testimonio recipicbatur. Accessit IV. Quod Princeps reliquos nobilitate non excellebati, nec jure sanguinis, sed turi tum ratione aetatis et virtutis administratio imperii ci com-
Accessit denique quod Principes, et universa militia non magis desiderio belli quam pacis teneri poterant. Nam militia, ut diximus, ex solis civibus cora stabat, quare tam res belli, quam pacis ab iisdem hominibus administrabantur. Qui igitur in castris miles, is in foro civis erat et qui in castris dux, is in curia iudex et qui denique in castris imperator, princops in civitate erat. Quare nemo bellum propter bellum, sed propter pacem, et ad tueri dam libertatem desiderare poterat, et forte PrinCeps no summum Pontificem adire teneretur, et coram ipso praeter dignitatem stare, a rebus nΟVis quam tum poterat, abstia rebat. Haec de ratiotiibus, quae Principos intra suos limites continebant. Videndum jam, sitia ratione populus retinebatur: sed hanc etiam imperii fundamenta clarissime indicant. Si quis enim ad ea vel leviter attondere velit, videbit statim haec amorem adeo singviarem in civium animis parere debuisse, ut nihil dissicilius aliquis hi mentem indu-CCIe potuerit, quam patriam prodere, vel ab ea deficere : sed contra omnes ita affecti esse debuerint, ut extrema potius, qriam alienum imperium paterentur. Nam postquam suum jus in Deum transtuleriant , suumque regnum Dei regnum esse, seque solos filios Dei, reliquas autem nationes Dei hostes esse
crediderunt, in quas propterea odio itis, iis i Misi-, affecti erant nam et hoc pium esse credebitis manu NPsulni. 159. Vers. 2I, 22.b nihil magis ablb N e po- Ttuerunt, quam in fidem alicujus extrimet yί γέ aeique obedientiam promittere: nec majus agitium, ' ' . nec quid magis execrandum Oxcogitari repud