장음표시 사용
71쪽
DISSERTATIO PURI DICA. An matrimonium stare possit cum pacto aut
Volo Perpetuae castitatis p43. Rationes dubitandi. 4s. Respondetur ad rationes duis . Raιiones decidendi. tradi.
De Conciliis Germaniae Saeculo XI.
Ottone III. anno 1 2. sne prole defuncto Imperator electus est Hemicus II. ex stirpe Saxoniea, Henrici Rucupis prone pos, DuX Bavariae, quam ejus mos ab Ottone fratre suo acceperat, expulso Arnulpho Amulphi Mali filio. Coepit Henricus Imperium, aemulatione Principum litigiosum, renitente potissimum fghardo Thuringo: donee vitae sanctitas ab stersit invidiam. Nec domi sancto gloria foris defuit; trina in Italiam expeditione, & Procerum fregit tyrannidem; & devotus Eecies ae Advoeatus Apostolieae Sedi tutelam exhibuit. Nec tantum in se sanctus erat, sed & in suis; eonjuge inquam& sorore. Omigunda virgo nupta virgini, abunae probavit, virgi neum pactum non pugnare cum nuptiali foedere: miraculo etiam demonstrata virginitate. Unde moriens Henricus talem parentibus restituit, qualtim secepit. Et quanta selieitatis portio CVela soror, quae Stubano Hungaria Regi nupta, conjugem Christo peperit, unaque gentem serocem Ecclesiae mansuefecit. Ac si in satis esset, ut per Deminas tota Eu ropa vinceretur Deo.
72쪽
obiit Henrleus, ut vixit, sanctissime anno Io M. Imperil 23. aetatis ea. nullo relicto haerede, praeter Ecclesias, quas condiderat, ct ornaverat, praecipue Bambergensem : . filios & nepotes interire ratus . in aevum permanere, quod Deo consecratur. Quem Henricus sanctus Principibus commendauerat, lectus Mest Augustus Gradus II. Salicus, cappellatione, ut putant, a Sala coiit a fluvio derivata Franconiae Dux. Et hie temporibus istis eo S3do. suetas caesaribus expeditiones suscepit, ad paeandos Germaniae motus, & eomprimenda Italiae bella. Ereptam Graecis Apuliam Normannis attribuit, quorum opera adversus Saracenos usus fuerat ἔsurgente in Italiae finibus novo Principatu, cum felici amplissimarum deinceps rerum exordio. Et quamvis Conradus Salleus Romanos ad flagitandam veniam, Ravennates ad obsequium, Papienses ad reponendam arcem, quam everterant, compulerit, Germaniae Principes coniuratos ad ossicium revocarit, atque Hungaros vicerit; nulla tamen res celebrius ejus nomen reddidit, quam Regnum Burgindicum seu Arelatense sibi & Imperio assertum, tanquam laudum Imperii.
Rudolphus IV. videlicet, ultimus Rex Regni Arelatensa quod tune Delphinatum, Provinciam, Burgundiam, Sabaudiam, majoremque Helvetiae partem complectebatur cum prole careret, Henrieo sancto Imperatori Regnum legaverat. Atque inde Conradus Salleus, tanquam legitimus in Imperio Henrici suecessor jussuum repetebat contra Ottonem, Rudolphi ultimi Regis ex sorore nepotem , quem bello vicerat. Captaque possessione Archiepiscopum Trevirensem per Regnum Arelatense Cancellarium pronuntiavit. Quo titulo hodiedum insignitur: amissis licet dudum provinciis, quae ad regnum illud spectabant. Quidam ex eo etiam ius aliquod in regnum Arelatense conrado tribuunt, quod Giselam Arelatensem habuerit conjugem. obiit Conradus anno Io 39. regni Is. Id et vitio vertitur, . quod Albericum Comitem Tusculanum novas adversus sedem Apostolicam turbas imoventem, S suae factionis homines in trudentem, non coercuerit, prout Ecclesiae Λdvocatum ae Protectorem
Sueeessorem habuit filium Henricum III. seu Nurum, Prinei pem religione in Superos, amore in rempublicam, & fortitudine adver- Henrici ulsus hostes singulari. Petrum, S. Stephanil filium, P ungariae R gem, a subditis suis pulsum, armata manu restituit. Vitio ei qui-
73쪽
7 adem datur, quod Pontificum electionibus se nimium miris erit. jVerum, si perturbata illa tempora, comitumque Tusculanorum, plures indignos in sanctam sedem intrudentium, uiolentiam atque tyrannidem quis perpendat, laudabit Imperatorem, quod pro supremae advocatiae ossicio, compressis violentis iactionibus, dignos eligendos ex Germanis Episcopis Romano clero , S quidem petentiae roganti, obtulerit. Obiit anno ac s6. Imperii r7. aetatis 39. . Dimidium hujus saeculi sub tribus probis Imperatoribus seu Heruici IV. stum eiu uxit: at alterum dimidium gravissimas calamitate3 turbu-que invexit, sub Henrico IV. Hic Prineeps, sub obitum patri sexennis puer, abstractus a proba institutione Annonis Archiepi scopi coloniensis & matris Agnetis, Adalberto Bremensi Archiepiscopo traditua, non ea, qua par erat, disciplina est educatu . lae perio admotus, praeter alia scelera, s moniae potissimum, turpirque circa Sacerdotia nundinationis est accusatus. Cumque admonitu saepius nollet resipiscere, a Gregorio VII. fidelium communione est privatus. Eaque deinceps sunt subsecuta, quae pari. 3. cap. S. M'scripsimus. Α proprio tandem filio Imperio privatus misere periit anno IIo6. Ita perii So. aetatis 56.
De Jure Imperii in Regnum Arelatense.
Quia conradus Salicus Regnum Arelatense ad Imperium reda . xit, eaque res historiam medii aevi non parum illustrat, licue rit mihi in hoc apparatu erudiuionis de controverso illo jure aliqua ia
Iam laeulo quinto Burgundionas ex Vandalorum gente pinpuli eam Galliae Helvetiaeque partem, quae Italiae adjacet, pulsi Romanis, occuparunt ψ regnumque landarunt, quod a nomine tuo Ilurgundi cum di x runt. Verum non ultra quatuor Reges ex Bur gundionibus illud moderabantur, cum a Maero vingi cis Regibus Uc cupatum , Regnoque Franciae unitum fuit. Transit deinde Burgundia cum Gallia ad Piplnum Carolum M. & Ludovicum Pium. Post hujus autem mortem trifariam divi sum est Regnum Francorum, inter tres videt ieet Ludovici Pii filios, ita quidem ut Ludovico cederet Francia Orientalia, seu tota Ger'
74쪽
mania ad Rhenum usque, cum aliquot urbibus ultra Rhenum: Catolo Calvo Francia oecidentalis, illae nempe Provinciae, quae ultra Scaldim, Mosam Ararim, & Rhodanum in Occidentem excurrunt : Lothario vero Primogenito cum Italia & Imperatoris titulo Provinciae mediae; quidquid videlicet intra Rhenum ex una, di Mosam, Ararim, Rhodanumque ex altera parte terrarum 2X- porrigitur. Quae provinciae mediae deinde Regnum Lotharitum dictae
sunt, aut etiam Regnum Austra iis c quod nomen multo est antiquiua). Porro Lothario Imperatore destincto, inter tres ejus filios earirtitio est dicta, ut Ludovieo Italia cum Imperatoris dignitate,
octario Lotharingla cederet, excepta Provincia, quae Carolo natu minimo obtigit. At omnes tres sine legitima prole mastula sunt defuncti. Igitur eorum patrui, Ludovicus Germanicus & Carolus Calvus Regnum Lotharicum ita inter se sunt partiti, ut Ludovico obvenirenue , quae ex parie Boreali Rheno & Germaniae sunt conjuncta, Carolus Calvus vero reliqua aecepit, quae secundum Rhodanum ad mare mediterraneum, versus meridiem porriguntur, tractum videt ieet Lugdun em, Delphinatum N Provinciam. , Hane acerescentem portionem quae Bu guridio Cis Dram a Aielateasti
Gallis dicebatura Carolus Calvus clientelari jure possidendam deditant , conjugis suae Iudithae fratri. Hic vero post mortem Caroli Calvi, ejusque filii Ludovici Balbi, paulo post subseeutam , hen
ficii immemor, spreta ejusdem Balbi filiorum minori & infirma aetate, abiectoque clientelari obsequio, non ut vasallus seuda, sed ut absolutus dominus velut alladiatia bona, nullique homagii ae fideinlitatis iuri obnoxia sibi vindicavit. Quin Regem se salutari voluit; ει quia Arelate in provincia sedem figebat Regiam, novum ejus Re gnum, Regnum Arelatensa est appellatum. Bomni anno 889. mortuo successit Ludovicus filius; qui Rex etiam Italiae est electus contra Berengarium seniorem, quem Arisnulphus Imperator divicto Nidone ejusque filio Lamberto in Regnum Italiae restituarat) sed eum Ludovicus sui Regnique securua dimisso exeret tu Veronae subsisteret, a Berengario, prius profugo, interceptus, regno & oculorum usu privatus suit. i Successit in Regno Arelatensi Ludovico patri anno 9o3. Caro. las Constantinus, impuberi adhue aetate, sub tutela Hugonis Comitis Arelatensis. Oui per summam perfidiam Lugdunum, Delphina- sum ci Provinetam, quibua hactenus regnum Arelatense constabat,
75쪽
tradidit Rudo DII. Burgundite Transduranae Regi, ut Italiae Re-enum sibi relinqueret. Quod, ut melius intelligatur, notandum, iisdem ferme tem gi,.& Thana. poribus, sub infirma aetate filiorum Ludovi ei Balbi, geminum sur-lutilii . rexisse Regnum Burgundicum; pseus , de quo hactenus diximus , quodque Regnum Burgundicum Cis . Dramm, seu Regnum Arelate eest appellatum, circa annum 88o. Alterum vero, quod dictum est Raenum Burgundietam Tram . Iurarrum, circa annum 8 o. sundatum a Ruio ML Conradi Comitis stretilingensis Suevi filio, quem Episeopi Geneven sis, Sedunensis, Lausanensis, aliique Cum comitibus de optimatibus in Synodo Agauni ad S. Mauritium Regem Burgun
Complectebatur autem hoe novum Regnum Burgundiae Trans Iurante potissimam partem Helvetiae, partem Alsatiae, Suntgoiam, vallesiam, Sabaudiam Sc. sedesque Regia erat Peterlingae, quae hodie est urbs Helvetiae, ditionis Bernensis. Rudo bus II. in hoc regno Recessit patri anno si a. victoque anno 92δ. Berengario, proclamatus Rex Italiae , cum aemulo suo Hugone comite Arelatensi, perfido tutore Caroli Constantini, ad quem iure haereditario Regnum Burgundiae CisHuranae seu Arelatense spectabat, ita convenit, ut Ruldolphus abdicata praetensione, quam haberet in Regnum Italiae, Burgundiae utrumque Regnum conjungeret. Quo laeto Hugo factus est Rex Italiae, Rudolphus
vero utriusque Burgundiae, retento nomine Arelarensis regni. Continebat autem hoc ita auctum Regnum Arelatense. Cantones Helis vetiae Bernensem, Sol odoranum, Friburgensem, Basileensem, Ual- Iesiam, Sabaudiam, partem Pedemo niti, partem Alsatiae. Suntgo-jam, Principatum Neocomensem, Comitatum Montis Bellicardi, item Comitatum Burgundiae, Delphinatum, & Provinciam eum Principatu Arausiaco comitatu Αvenionensi c quae omnia utique Aecum dum hodiernam dioistonem S locorum appellationem intelligi debent.)Rudolpho II. in hoe regno Arelatensi successit filius Conradus, huicque anno 993. mortuo filius Ruia bus III. qui improlis decessit
Habebat autem quatuor sorores, primam Giselam, matrem Henrici Sancti Imperatoris. Hunc nepotem suum Henricum haer
dem Regni Arelatensis instituerat Rudolphus; sed cum ille sine prole decessisset, revocaviti testamentum. Naera
76쪽
Altera soror Rudolphi Drtha Odoni Campaniae Comiti nupta per Ottonem filium stemma propagavit. Hie Otto magna contentione succedere conabatur.
Tertia soror Gerberga filiam habuit Gistiam Conradi II. Imperatoris conjugem, matrem Henrici III. de quarta sorore nihil est, quod memoremus. Jam vero, eum Rudolphus post mortem Henrici Sancti volun-st ' tatem suam mutare vellet, Conradus Imperator, bello eum aggres .Ihag. sus est, Basilea expugnata ; sequa eum adegit, ut Burgundiam Imperio relinqueret. Cumque post Rudolphi mortem Otto ex altera sorore nepos plerasque Burgundiae provincias occupasset, Conradus armis validior vi eum depulit, atque ita Burgundiam seu Regnum Arelatense cum Imperio univit, vel reunivit, ita, ut Ottoni supplicanti ne quidem jure beneficiario illud concederet. Quin illico Rex Burgundiae coronatus est anno Io32. & Archiepiscopum Trevirensem Archicaneellarium per Regnum Arelatense constituit, quo titulo, officio ae dignitate hodiedum fulget. Hae velut sipecie facti supposita Iuris Publici Interpretes disputant. I. An Conradus Imperator Dre Regnum Arelatense Imperis vindicavit I. An sequentes Imperatores illud tanquam Imperii parιem posederim
L. Quanam i lius regni provinciae ab Imperio fuerint avulsa 4. Quid M. diedum . Iuris in illud Regnum Ad primam quasionem respondent Germani, iure suo & Imperii ra.
usum esse Conradum imperatorem, dum provincias Regni Arela. Qin tensis Imperio vindicavit. Nam l. post Lotharii Imperatoris filios sine prole mascula extinctos provincias illas, ex quibus postmodum Regnum Arelatense consurgebat, debitas fuisse Ludovico Germaniae Regi, Lotharii fratri germano natu majori, non vero Carolo Calvo, fratri tantum consanguineo & natu minori. Et quamvis Ludov:eus eam haereditatem eum Carolo fratre diviserit, non tamen propterea omne jus in eas provincias abdicasse: cum Carolus Calvus non nis cum consensu Caroli Crassi Imperatoria Delphina. tum & Provinciam Bosoni in fetidum dederit: & Ludovicus B O. sonis filius non nisi eum approbatione Arnulphi Imperatoris patri successerit. a. Tota ni Burgundiam Trans Iuranam, postmodum eum Re.gno Arelatensi unitam , pertinuisse ad Imperium. Atque ideo ab otione M. Conradum Burgundum, tanquam Uasallum Imperii in Regno Arelatensi fuisse investitum, & contra Ludovici Transmarini Galliae Regis lavasiones protectum. Κ a. , Per i.
77쪽
3. Per testamentum Rudolphi III. quo Henrimm sanctum Imperatorem instituit haeredem, & subsecutam inde tranista Ionem cum Conrado II. Imperatore, Regnum Arelatense penitus rursus cum Imperio fuisse unitum. Iure proin antiquo, & novo specialiae justo titulo Conradum Imperatorem Regnum illud Imperio vin. dicalle, excluso Ottone Rudolphi III. ex filia nepote. Caeterum etiam conjugem Conradi Imperatoris fuisse neptem Rudolphi l II. ex eaque genitum Henricum IlI. Imperatorem. Neque posse Gallos ad Reges Mero vingicos recurrere, qui Burgundiae Regnum cum Galliae Regno univerint,' nam per Carolingi eos Reges, iactasque inde inter Ludovici pii liberos & nc potes Provinciarum divisionea, omnia suisse mutata, novisque omnino juribus provinaias fuisse subjectas. Ad Ludovicum Germaniae Re gem provincias Regni Arelatensa pertinuisse, jure igitur ad Germaniam esse reductas.
Sed neque dici posse, quod Boso non a Ludovico Germanico, sed a Carolo Calvo Galliae Rege provincire illas in laudum acceperit; nam imprimis provincias Burgundiae Tramsjuranae non a carolo Calvo suisse in laudum datas, scd suisse Germaniae provincias: deinde etiam provincias Burgundite Cisjuranae non aliter datas este in laudum Bosoni, nili cum consensu Caroli Crassi Imperatoris. Et licet Otto Rudolphi III. ex sorore nepos jus aliquod ha- huisset, justo tamen bello a Conrado Imperatore fuisse superatum; jure igitur etiam belli merito suisse depulsum. Unde Ottonis p
steros nihil amplius movisse adversus Imperatores. Ad siecundam quaestionem respondent Germani scriptores, postse potade. riores etiam Conrado Solico Imperasores Regnum Arelaetense, tanquam proprium Imperio tandica β. Nam imprimis Henricum III. exemplo patris conradi coronatum fuisse Regem Burgundiae. Deinde licet per intestina & externa Germaniae bella, sub Henrico IV. & U. exorta, Varia ex Regno Arelatensi fuerint decerpta, illa tamen a Fridorico I. Imperatore, praesertim per matrimonium cum Beatrice Raynaldi praepotentia
Burgundiae Comitis filia, ad Imperium fuisse reducta, adeo quidem, ut Archiepiscopi Lugdunensis, Viennensis, Arelaten fis . aliique Status lauda sua a Friderico confirmari petierint: atque Viennenoss Archiepiscopus Archi-Caneellarius Burgundiae, Lugdunensis vero Palatii Praefectus ab eo sint constituti. Eundem Imperatorem Fridericum Ottoni filio dedisse Bu
gundiam, ea tamen conditione, ut illam a fratre Henrico VI. ccul
78쪽
Imperii eoronam destinaverat tanquam seudum aeciperet, eIusque dominium directum tanquam Vasallus agnosceret. Posterio refietiam Imperatores in possessione hujus juria permansisse, uti otionem IV. Frideri eum II. Alphonium &e. Rudolphum Habspureicum imperatorem Carolo Andegavens, S. Ludovici fratri, Provinciam in laudum concessisse: cuti etiam Albertum I. Philippo PulehroJ & Praesectos per Regnum Arelatenta constituisse, variaque alia ibidem ordinasse, quae manifesta altioris potestatis sint argumenta. cum Philippus Puleher Rex Galliae Bur. gundiae rebus se immisceret, protestatum esse Adolphum Imperato. rem, & bellum eidem osse comminatum. Imo Philippum Longum, Philippi Pulchri filium, Burgundiam in laudum accepisse ab Plenrleo VII. Imperatore. cum autem Philippus sine prole mascula deis cessisset, exspirasse jus laudate, ab eo acquisitum. Eundem Henoricum VII. plures Burgundos principes in prosectione Romana suis.
se comitatos, cum ad coronationem pergeret. Quod personale tune erat, & maxime proprium Vasallorum obsequium. Carolum IU. Imperatorem varios exercuisse actus, qui altum dominium ae Iurisdictionem in ditiones illas demonstrent. Siquidem Arelate fuerit coronatua: Sabaudleum Uicariatum instituerit: Philippo Burgundo veniam aetatis concesserit: Archiepiscopum Trevirensem Archicaneellarium per Regnum Arelatense expresse in Bulla Aurea appellarit: eum Papa Aventonensem comitatum eme. ret, requisitus consensum dederit, & cum Humbertus comes Delisphlnatum Philippo VI. Ualefici Galliae Regi ea eonditione tradidisset, ut primogenitus Regia semper Delphinus VOCaretur, eundem Carolum IU. Imperorem postea consensisse, ea tamen lege , ut
Delphinus hunc principatum tanquam laudum Imperrit agnosceret, di praestito homagio ab Imperatore aeciperet. Idque iactum esse: Siquidem Carolus Delphinus cpostea Rex Galliae hujus nominis
quintus 9 in comitiis Metensibus comparuerit, sedem & vocem in. ter alios Imperii Principes ratione Delphinatus fix Provinciae obtinuerit, ejusque filius carolus UI. ab eodem Carolo IU. Imperato. re Vicarius Imperii per Delphinatum & Provinciam si designatus. Porro Rupertum Imperatorem, cum in Italiam proficiscere. tur, filio suo Uicariatum in Germaniam & Regnum Arelatense comis missio. Sigismundum Uicariatum Sabaudiae confirmasse. Cum Propter varias Germaniae turbas, tempore Friderici IlI. Imparato. ris exortas, Vasalli a nexu Imperii se exsolvere suissent conati, Maximilianum I. de hoc conquestum di protestatum esse. Caroin
79쪽
Ium V. in pace Madri tensi, cum Franei seo I. inita, aeriter institisse, ut Galli eas provincias, quae jure beneficiario ad eos devenerant, tanquam lauda Imperii agnoscerent, atque juramento fidelitatis praeitito illas ab Imperatoribus deinceps peterent. Ex quibus inserunt, satis constare, quod ρosteriores etiam Imperatores semper aliquos actus exercuerint, quibus continuata popsessio jurisdictionis ae dominii direste in Regnum Arelatense de-: monstretur. α. Ad tertiam quastimem respondent, cum saeculo XU. Burgundiae Omenam Ducum potentia magnis incrementis augeretur, Burgundia nexum
'ulsas cum Imperio ferine penitus esse disiesutum. Comitatum Provinciae, qui ab Rudolpho Habspurgico Carolo Andegavensi cum expressa reserva. tione dominii directi, ae mero jure clientelari sit concessus, a Lu.dovico XI. Regno Galliae fuisse unitum. Trailron Lugduncenseam, salvo jure Imperii Philippo Pulchro concreditum, jam nullum amplius Imperii jus agnoscere. De binatum, ab Hii iuberio in primogenitos' c Regum Galliae translatum, & a Carolo IV. sub laudati nexu iis commissum , Omnem erga Imperium subjectionem excussisse, & su. premo veluti jure a Galliae Regibus possideri. Burg dia Duces, potentia provectos, cessasse consuetum prius homagium Impera. tori praestare: jamque non tantum Ducatum, sed etiam Comitatum Burgundiae per pacem Neo magensem Gallicae coronae esse unitum, absque respectu ad Imperii jura. Saeculo XUI. Principatum Amreum, Delphinatus partem, liber. talem usurpasse. Jam vero in pace Ultrajectina a Prussio in Gallos translatum. Nec Papam Menionem vi comitatum, in Provincias tum, tanquam laudum ab Imperatoribus accipere. In pace Nest. phalica praeter alia Sungoam, quae pariter ad Regnum Arelatense pertinebat, Galliae esse permissam. Helvetiam maxima ex parte Regni Arelatensis provinciam, sub Alberto I. Imperatore ferme totam in ditionem Augustissimae Do. mus Austriaeae pervenisse, exceptis videlicet Ur is, S uitiis & Sub. sylvanis, qui soli Imperio Volebant immediate subesse. Cum autem Praefecti, quos Albertus Imperator mittebat, acerbius animosos istos tres populos tractarent, ducibus Arnoldo Subsylvano, Staus. faehero Suitiensi, & Nalthero Uriensi quibuq Wilhelmus Tellius accessit, qui Gilaterum Praefectum occidit scedere inito, Lan. denbergium alterum Praesectum, arce Sarnensi astu capta, expule. runt canno I 3O3. Reces
80쪽
Aeeesserint deineeps staceessive ad hoc urbium Sylvestriues, uti vocabantur. hedus Lucernates, Tjgurini, Glaronenses, Tuingienses, Bernates; ac demum etiam reliqui Cantones, uti Fribvrtum, Sol odorum, Schamusium, & Abbatis-Cella. Quae omnes /eommunitates primum a subjectione erga Domum Austriacam , deinde etiam ab Imperii jurisdictione se subtraxerunt, eamque Rem publicam composuerunt, quae adversus potentissimos hostes, gravibus bellis, multisque victoriis partam libertatem mordicus defendit. In pace vero Monasteriens g. st . obtinuit declarationem Caesaream, Civitatem Basileam, caeterosque Helvetiortim Camones in possis a vera quasi plena lidertatis exemptimis ab Imperis esse, ac mirarentis ejusdem
Imperii Dicasteriis)yudiciis subjectes.
Helvetiorum exemplo eorum socii ae foederati, Grisones, Val- Iesiani, Genevenses, Neocomenses, &e. qui omnes Olim ad Regnum Arelatense, ct deinde ad Romanum Imperium pertinebant,inecessive proprii Juris facti sunt. Ad tam denique quastinnem respondent Germani Iuriscon- o. h. . sulti, Episcopatum Basileensem, Sahaudiae Duratum, & Comita-
tum Montisbellieardensem, quae olim partes erant Burgundiae Trans-' Iuranae, ae deinde Regni Arelatensis, adhue pertinere ad Ire perium Romano-Germanicum. In reliquas vero provincias, quae
in Instrumento pacis Nestphalicae, Neomagensis & Risuleensis, non sunt expresse abdicatae, licet possessio sit amissa, in petitoria i
Nam probari non posse, ullum Imperatorem in arenationes illas consensum dedi Ter & si dedisset, infirmum tamen futurum fuisse, nisi etiam eonsensus Statuum Imperii accessisset. Quin imo, ut ex adductis ad quaestionem seeundam exemplis constat, Imperasoris semper aliquos actus, dominii & superioritatis indices , inprovinciis illis exercuisse. Et uuidem Prouinciam, Regni Arelatensis sedem, in turbis bellicia ab Imperio avulsam, a Friderico I. Imperatore esse reductam: atque Provinciae comites eam deinceps jure beneficiario tanquam Imperii laudum possedisse. Nee aliter postmodum Gallis concessam, quam eum reservatione superioritatis, nexusque laudatis cum Imperio ἰ nec unquam eam ab Imperio dependentiam Gallis esse
Similiter Delphinatum ab Humberto ejusque antecesibribus sub onere 'fauetis esse possessum, nee aliter in primogenitum Regia Galliae potuisse transferri: imo Delphinum ipsum agnovisse su