장음표시 사용
61쪽
Uerum praeterquam, quod canones illi non sint ab ipsis Apo. stolis , ut alias ostendimus canonem illum jam dudum explicavit
Iubertus Cardinalis in libro contra Nieetam Pectoratum, ut habeo tur can. omnino dist. 3 t. ibi: Ommno conflemur, non licere Discopo, Pres Maero, D. ammo, Suidiacono propriam uxorem causa religionis abjicere a cura Aa, sed is ei victum N vestitum largiatur , non, ut cum tua ex more cam
liter jaceat. Unde etiam S. Leo epist. 9a. ad Rustieum scribit: Da earnali fai h rituale conjugium. Nec oportes dimittere uxores, squali nan habeant, sic babere, quod alva sit charitas conjugiorum, F cessent opera
nuptiarum. Tanquam sorores nempe eas tractabant: ut habet Con. cit. Aurelianense I. can. Is . Turon. II. cari. II. Arvernense can. La.& Prudentius in poeta. ad Leontium Burdigalensem : ibi:
Cogor amore etiam Placidina pauca referre. Θa ubi tune coniux, es modo chara floror.
Vel ipsa synodus Trullana, quam heterodoxi toties iub nomine sexti concilii generalia dilaudant, hunc sensum expumit can. 48. ubi ait, Episcopi uxorem debere in monasterio aliquo degere,& providentia Episcopi viri sui nutriri. Ecce s cura uxoris, quam
ante ordinationem duxerat, demandatur Episcopo; ut illa sustentari possit, non ut carnale cum illa commercium prosequatur. Proserunt Acatholici etiam canonem quartum Concilii Gamgrensis; in quo dicitur anathema illi, qui non vult communionem accipere a Presbytero, qui uxorem baluit.
At hoe nihil probat. Non enim dicitur inathema illi, qui
Communionem renuit accipere a Presbytero, actu habente uxorem, ct cum ea commercium carnale exercente ἔ i sed ei, qui contemnit Presbyterum, qui uxorem habuit antea, aut si adhuc habet, ab ea abstinet. Statutus est proin laudatus canon contra Eustathianos , qui absolute nuptias, tanquam ex se malas, execrabantur. Ut patet etiam ex can. I. in quo dicitur anathema illis, qui asserunt, nuptias absolute esse malaS.
Sed neque aliquid probatur ex canone tertio Concilii V. Carinthaginensis, in quo statuitur, ut Episcopi, Presbyteri, DivcOni se
ab itineant ab uxoribus inpropriis terminis, seu in ordine vicis siua, ut perperam interpretatur Conciliabulum Trullanum quod ex hoe canone probare contendit, Ecclesiam Asricanam permisisse Meerdotibus usum uxorum Nam Concilium Carthaginense non habet verba illa. in 'rostriis terminis: neque ista in Ordine vicis suae, quasi tantum pro eo cempore, quo. Disiligod by Cooste
62쪽
quo steris ministrabant, prohibitus ipsis suerit usus uxorum : sed Ioco illorum habet ista : secundum propria statuta : hoc est, secundum statuta priorum conciliorum Carthaginensum absolute ab limonis dum Sacerdotibus & Diaconis cubi per Diaconos etiam Subdiaconi possunt intelligi confirmatur ex S. Augustino, qui lib. a. de ad
conjug. cap. go. indicat, in hoc Concilio, cui ipsemet interfuit, sa. cris hominibus omnem usum uxorum fuisse vetitum. Quare ex Conciliabulo Trullano, quod reprobatum fuisse, alias diximus, plus non probatur, quam mala fides Graecorum, perperam vertentium latinum Carthaginente Concilium. Αce dit, quod etiam Trullani Patres pro omni tempore negarint Epuscopis usum uxorum. Carthaginenses autem eodem prorsus modo
de Episcopis, Presbyteris S Diaconis loquuntur. Si igitur Trul- Iani ex Carthagiensibus probare aliquid voluerunt, debuissent pariter eodem modo de omnibus illis loqui. Sicut autem Trullanum mala fide se retulit ad conellium Car. 61. thaginense V. Sic Magdeburgenses, Tigurini, aliique heterodoxi, Epistolas Perperam citant epistolam quandam S. Udatrici Episcopi Augustani ad Nicolaum Papam: in qua narratur: postquam Gregorius M. M Sacerdotibus uxores ademisset, paulo post ex piscina pro piscibo
sex millia rapitum insantium suffocatorum esse extracta : cumque Gregorius intellexisset, eos infantes esse Sacerdotum, eum illico decretum suum restidisse, & peccatum suum deflesse. Nam narrationem istam confictam esse ab imperito quodam conjugii Ecclesiasticorum patrono, non dubitant eruditi: cum nee tempora nee loea cohaereant. Nam Nicolaus I. jam obierat, quando natus est S. Udatricus. Quomodo ergo ad eundem haec scribere potuit Nicolaus II. vero ad centum annos post mortem s. Udal-rici factus est Pontifex. Deinde salsum est , quod Gregorius M. decreto suo ademerit sacerdotibus uxores quae nunquam eis erant concessae certe in scriptis S. Gregorii nee vestigium ejusmodi decreti, aut rescissionis apparet. Et unde noscebatur, esse capita filiorum Sacerdotum quomodo credibile, ea capita ex Sicilia &Calabria pro qua sola, ct quidem non pro Sacerdotibus, sed pro Subdiaconis decretum edidisse Gregorius noscitur omnia in. unam piscinam Romanam esse comportata ΑGrt deinde exemplum Sacerdotum veteria testamenti, aut erant conjugati & liberos generabant. H 3 Verum
63쪽
verum praeterquam, quod nee illi Saeerdotes uti poterant
x, iee. ψε matrimonio toto illo tempore, quo sacris ministrabant, & ne qui-isil. dem cohabitare uxoribus magnum discrimen intereedit, inter illos Sacerdotes & nostros. Nam illi, certae tribui alligati, per matrimonium debebant progignere suos in sacerdotio successores: nostrum vero Deerdotium non carnali propagatione transmittitur ad posteros, sed Divina consecratione. Illi belluinas carnes immo Iahant: nostri Divinissimum agnum. eorpus videlicet S sanguinem sanctissimum unigeniti Dei Filii offerunt. Illi rarius ad sacrifieaniadum accedebant, tempore videlicet tantum vicis suae; quo & ipsi ut dictum, ab uxoribus separati debebant vivere. Nostri quotidie sacratissimis operantur mysteriis. Denique lex illa rudior erat, & pluisra indulgebat, ut polygamiam, & libellum repudii; lex vero Euan gelica sanctior est, purior, & spiritualis magis. Quare merito Sacerdotes nostri, secundum Ordinem Melchisedec, a carnalibus' abstrahuntur operibus, ut ad spiritualia , quotidie perficienda, sinu magis idonei, eleventque puras ad coelum manus, Divinissimam
iis hostiam contrectantes. At, exeipiunt, non tantum in veteri lege Sacerdotes erantaonjugati, sed etiam in nova, ct quidem jam primis Ecclesiae sae.
culis: quibus posteriora quoque sunt conformanda. Reis. Constare ex disputatis hactenus arbitror, nunquam ira Eeclesia, sive Graeca sive Latina, licuisse, post susceptos ordines sacros matrimonium contrahere. Quod sussicit, ad convellandum heterodoxorum errorem. Deinde in Ecclesia Latina nunquam li: cuit uti matrimonio, etiam ante saeram Ordinationem contracto, ct in Ecclesia Graeca nunquam ante septimum sae lum, seu ante Concilium Trullanum. Quod vero aliqui uxorati etiam in Eccle. 1ia oecidentali ad iacerdotium fuerint assumpti, effecit caelibum idoneorum prima Ecclesiae aetate penuria. Qua cessante Romana Ecclesia prudenter legem tulit, ne quis uxoratus ad sacros Ordines promoveatur, nisi consentiente, & concinentiam Uovente uxore, i aut etiam, fi aetas suspecte sit, ingrediente monasterium. ω -
Solvuntur objectiones Natalis.
ε,. objicit ulterius Alexander Natalis in Hist. ειρα. sae. 4. Dissertis
objectiones. I . propsu. 3. I. Ancyranum Concilium permisit Diaconis uti uxo. ribus. 2. Teste S. Basilio soli Monachi emittunt professionem coelibatus. 3. Juxta S. Epiphanium Presbyteri & Diaconi nonnullis
64쪽
in locis suscipiunt liberos. 4. Socrates vero ait, Presbyteros in Oriente nulla lege suisse coactos ad continentiam e imo Episcopos legitimos liberos procreasse. s. Synodus Trullana permitit usum uxorum. 6. I lem Orientalibus permittit Innocentius III. 7. Idem constat ex Historia reconciljationum Ecclesiae Graecae cum Latina . . jam inde a temporibus Photiani Schismatis. Semper enim Graeci recepti sunt cum suis moribus. Ex quibus insert Natalis, nullum in primitiva Ecclesia suisse praeceptum continentiae. Resp. facile coneedimus, nullum fuisse praeceptum Divinum tu. aut naturale. Imo hoc etiam concedi potest, nullum suisse prae ης pynsio. ceptum Apostolicum aut Ecclesiasticum primis Ecclesiae temporibus. - Coepit tamen statim consuetudo, sacrorum Ministrorum, per mores, S disciplinam invalescens, & quidem cum animo se obligandi. Ut ex allatia tot Patrum & Conciliorum testimoniis satis patere achi. tramur. Haec autem consuetudo, quae erat lex non scripta, lege dein Ecclesiae scripta est roborata, multo tamen ante tempora Si-ricii Papae ; ut pariter ex disputatis constat. Ex quibus facile sol. Uuntur, quae sunt Objecta. Nam ReIp. Ad I. Ancyranum ait, Episcopum quibusdam dedisse licentiam. Ergo supposuit, absque ea vetitum suisse Diaconis, uti uxoribus. Ad a. clerici non emittebant professionem, sed tamen ex lege non scripta primo, ac dein etiam ex scripta obligabantur ad coni,
rid 3. S. Epiphanius ipse dicit, Clericos illos egisse contra ea. nonem. Ergo jam illius tempore exstabat lex scripta, praecipiens
Ad 4. Socratis authoritas alias, praesertim in hac re , modica, praevalere non debet tot Patrum & Conciliorum testimoniis. Conistrarium omnino testatur S. Hieronymus lib. contra Vigil. ubi ait, Orientis Ecclesias, item AEgypti & sedis Apostolicae, in Clericos assumere aut virgines, aut si uxores habuerint, eos maritos esse desistere. Et sor lassis Socrates tantum voluit, clericos in primitiva Ecclesia non fuisse coactos continere lege aliqua scripta. . Λd s. Synedrion Trullanum potestatem suam est supergrecium, atque hinc a Sergio Papa reprobatum. Ut alias ditium. Et hinc adhuc tempore Leonis IX. Humbertus Cardinalis in libro suo contra Nicetam vehementer propterea illud reprehendit. Ad 6. Posteriores Pontifices tandem permiserunt Graecis, quod in contumaci populo emendare amplius non poterant. Ex quo patet etiam responsio ad ultimum. i. .. Orit ei e
65쪽
ες. objici denique potest x. Tertullianus Presbyter Asrieanus duo-
. obieet. ex hus libris uxorem adhortatus est ad continentiam. Quot frustra. Pavibus. neum fuisset, si alias debuisset continere.' a. S. Cyprianus epist. 49. Donato. Carthaginensi Presbytero Sehismatico exprobrat, quod uxoris praegnantis uterum calce Percusserit, non autem, quod eam impraegnarit. Ergo licitus ei fultusus matrimonii.
g. Clemens Alexandrinus lib. 3. stromatum, admitti ab Apostolo unius uxoris virum, seu Presnter , seu Diaconus sit, fra Micus,
utens matrimonio cura reprehensionem.
4. S. Athanasius in Epistola ad Dracontium asserit, Episcopos factos esse filiorum patres. S. Gregorius Senior S. Gregorium Nazianzenum genuit in Episcopatu . Nam dum hic ad Episcopatum Nazianzenum a patre Uo caretur, pauciores aetatis annos habebat, quam pater Episcopatus: ut constat ex carmine junioris Gregorii de vita sua. 6. Synesius ordinatus suit Episeopus Ptolemaidis, licet protestaretur, nolle se ab usu matrimonii abstinere. Re'. ad I. Tertullianus uxorem hortatus est, ne post suam mortem seeundas ineat nuptias, sed etiam tune servet continentiam. Et fortassis illos libros scripsit ante ordines sacros. Deinde quare non posset maritus uxorem suam hortari ad continentiam , licet albunde jam illam servare debeat Ad a. scelus illud Donati contigit ante ordinationem: sed quia tunc adhuc latuit, tamen ordinabatur. Postea autem, cum Shisma excitaret, diligentius in ejus mores fuit inquisitum; sicque D. einus illud percusΙae uxoris detectum est. Ad 3. Clemens ea verba utens matrimonio &e. retulit ad sol lateor, quos immediate antea nominaverat, ita, ut sensus sit, ab Apostolo admitti ad Episcopatum non tantum Presbyterum, ' Diaconum, sed etiam laicum, unius uxoris virum, quacum usus fuerit matrimonio sne reprehensione, sic tamen , ut post Ordinati nem ab illa abstineat. Ad 4. S. Arhanasius loquitur de generatione liberorum ante Episcopatum. Nam eodem modo loquitur de Episcopis& Monachis. At certum est, nunquam licitum suisse Monachis usum matrimonii, postquam vitam monasticam professi fuerant. Ad s. salsum est, S. Gregorium Naziangenum natum esse a patro jam Episcopo. Nam, ut Papebrochius noster in actis San. ctorum in protegamema ad vitavi S. Greaoru Nazia eni ad s.
66쪽
Mail, observat, in earmine citato Pater Gregorii non dixit ad silium; ut quidam volunt: Nondum ιοι armi fluxu tui, quot mihi in sacris jam δα consumpti victimis. Sed ita ex Graeco vertendum : σιas pem acta nondum est tibi, μοι etesiumem transiit tempus mihi. Hoc est, necdum tot aetatis annos habes, quot ego. Videlicet, Gregorius filius, dum pater eum adhortaretur ad accipiendum Episcopatum, senilem tam aetatem obtendens, septuagenarium jam fuisse eruditi existimant sugiebat Episcopatum. Quare Gregorius pater, jam prope centenarius, ad illum dixit, se majorem aetate administrasse Epistopatum; non esse proin, cur filius lento se excuset ab illo
Ad 6. si lieitum fuisset Episcopis uti matrimonio, Synesius non fuisset protestatus, se velle eo uti. Caeterum putat Natalis, syne sum tantum simulato protestationem illam protulisse, ne ordinetur Episcopus: idque ex epistolis ejus erui. Etiam S. Ambrosium credi voluisse adulterum ci sanguinarium, ne Mediolanensis eligeretur antistes.
C APUT ILDe Conciliis Saeculi XI.'
Ρrospera inter S adversa, ut ferunt res humanae, hoe saeculum fluxit Leelesiae. Conversa ad fidem orthodoxam Cum S. Stephano Hungaria, uti ad illud tempus infesta saepe Germaniae, ita sutura delueepa praelidio, di Religioni ornamento longe maximo. Germania per primum taeuli dimidium optime gubernata ab Henrico Sancto , Conrado Salico, ' Henrico III. altero per smoniam, concubjnarios CIericor, di H; nrici I U. schisma vehementer turbata tae deformatae eonante Ecclesia per Concilia afferre remedium. Gallia similiter sub Roberto sancto & Henrico I. in pace florens. Turbata vero tum per inauspicatum Philippi I. cum legiti-Pars V. . I . ma
67쪽
ma eonjuge sua divortium, tum per implam haeresin Berengarii. Quaesitum ae inventum per Concilia utrique morbo remedium. Angliae corona pilae instar lactata, jam ab Anglo- Saxonibus ad Danos, jam a Danis rursus ad Saxonicam stirpem, ab hae vero ad Normannos. Cum illis mox Ecclesiae dissidium, Nilhelmo t. in libertatem, Wilhelmo II. in bona Ecclesiae grassante : ex adverso vero S. Lanfraneo & S. Anselmo, Cantuariensi utroque Archiepiscopo, intrepide resistente. Hispania a ruina paulatim assurgens, in Legionis Navarrae. Aragoniae, & Castiliae regna se dilatat. Quae omnia colligit Sanctius Major, & in quatuor filios dividit, totidem veluti stirpes. propagines suas in omnem Europam durasuras. Flagrantibus lieethellia fraternis, expugnatum tamen regnum Toletanum, ae Maurus in arctiores propulius angustias, facile ex omni Hispania ejiciendus, si aut Christiana regna nunquam suissent divisa, aut mens una suisset Regibus fratribus. Cum regnis Christianis jure postliminii restitutae Ecclesiae, Toletanae redditus Primatus; abrogata Gothica precandi ratio & Romanae conformata. Restaurandae E clesiastieae disciplinae a conciliis quaesitum Ordinarium remedium. Quae omnia, qua licet brevitate, jam recensebimus.
. De Conciliis Germaniae Saeculo XI.
I. I. Praenotanda de Statu Germaniae. I. Imperium Hemici Sancti. 3. Henrici Nigri a. Conradi Salui. q. Henrici IV. . II.
De Iure Imperii in Regnum Arelatense.
s. Regnum Burgundicum antiquum. 8. Reginum cis --Pram . Dr 6. . . . Lotharicum num Burgundicum. 7. . . . Arelaunse. s. D
68쪽
p. Devolvitur ab Imperium. Io. Quo Dre II. An posteriores Conrado Saevo Imperatores fuerim in possessona Regni Arelatensis Τ Ia. Quanam amussa ab Imperis a 3. Quid hodietam Puris in illud Regnum p
Status Ecclesiastieus ordinatus per Concilia in
Germania. I . concilium Francoserdiense. Concilium Morinlinum II.
De Conciliis celebratis contra simoniacos, con
cubinarios, & in causa Schismatis. inter Gregorium VlI. & Henricum IV.
is. Concilium Nationale Germanicum S Provinciale Moguntinum emtra Simoniacos. I 6. Cleri turba in Cermenta propter uxoria, in contula Erfordiensi S guntiis. 7. concilia S conciliabula in causa Sehi viis Henriciani.
De Conciliis Galliae praesertim in causa divortii
I. I. Praenotanda de Statu Galliae. r 8. Regnum S. Roberti. N Henrici L. et . cincilium Remense , Augustodu-19 Hilippi I. infelix diuortium , F neve, Clarmonsanum, Putaviem
excommunicatio. st, in bac causa.
69쪽
Status Ecclesiasticus ordinatus per alia Concilia in Gallia.
ARTICULUS IRDe Conciliis adversus Berengarium Haere
ARTICULUS RDe Conciliis Angliae.
LI. Praenotanda de Statu Angliae. 13. Dani Angliam oecupam sub λι- 25. Anglia reversia ad s. Eduartam,
ne Rege. ab eritio revocatum. a 4. Canutin felix regrum, ν ιγ 26. Translata ad Norma mos inparis
ges sanctisnue. fiam Iraberi Cmpissoris. I. H.
De Conciliis in causa a . Wilhelmi II. N S. Anselmi. . IIL Status Ecclesiasticus per alia Concilia. Ordinatus in Anglia.
70쪽
ARTICULUS VLDe Conciliis Hispaniae Saeculi X. dc XI.
s. LSynopsis Historica de Statu Hispaniae.
am nis paulatim muris varia conduntur regna, N prirnum Fidem Legione me a Pelagis, S Alpis o Catholico. o. Mawri vero Rumum Cordubense erigunt.
3t. Alpianti Catti Regnum, AEDOM M. Fauorum Legi s Regum. 3 a. origo Regni Nauarra , 9 Aragonis. I. IL I. Camnes cimilii Legionensis.
34. Sarctius Maior ecthlit Regna, F improvide inter laatuor flus visuit. 3s. Ab eo multa per Europam stirpes propagantur. s6. Ferdmandi Sancti Caslesia Regnum. I. IR87. Canorus Concilii Coacensis.
I. V. De Reliquis Hispaniae Conciliis Saeculi XI. cum ulteriori continuatione Synopsis Historicae.
8. Concilium Barcinomnβ. 4r. A bonfius Tolesanum murorum sci. Gothicum seu Mogvabicum os regnum euertit. scium Ecclesiasticum abrogatum. 42. C cilium Burgensse. 4o. Ferdiurendus M. regna inur tres . . . Tolrimum. Nisi improvida dividit. - - - Legione αδ . . . Compostellanum.