장음표시 사용
81쪽
premam Impelli potestatem, atque in Comitis Imperii Metensibus tanquam statum comparuisse, & Imperatori homagium praene' Carolum VI. VII. & Ludovicum XI. Galliae Reoes Dolo hi natum a reliquis Galliae provincita discrevisse, probe gna os, ea: provideiam ab Imperio dependere. Neque constare, quod Imperium entiam umam remisse ἔ imo Maximilianum I & ,. ,ἡ V' - ς*RqRςsto a quod Galli non amplius investituram, ef 'ue const. e, quod Imperatores. saltem eum consenm
Imperii ordinum, jus in Principatum Auriaeum, aut Comitatum Avemonensem abdicarinti quamvis tam Principes Auriaci quam quieta possessione harum ditionum per pi Quoad Helvetiae communitates respondent, primum illarum foedus, anno I 3o8. erectum, nequaquam eo specta iIe, ut se a nexa eum Imperio absolverent: quin imo aperte deelaraci, nolle se at
Imperio separari. Atque ideo foedus illud ab Ilenrieo VlI ratore ess confirmatum; uti etiam postea a Ludovieo Bavaro di ruerilum Pulchrum sequetrantur: missiimque iliai . μ' i pyxyxψ φ P secium, qui mitiua ea,
Et quamvis octo veteres cantones cruenta bella, ct subsequentem Friderici Archidueis prostriti
rem, in concilio Constantiensi a Sigismundo Imbes, tri . e ' si a subjectione erga Domum Austriacam abstraherent, pila I
Hine eorum legatos anno 14 4. ln comitiis Imperii Basleen. hus prasin tes una cum reliquis Imperii ordinibus Carolo Burra unis do, tune hos . Imperii, bellum indixisse aleetis hia verbia. Otiodros ad grandes exhor Metiones S restisiuiones intacti ni S Sελe et timis Et licet anno 1 96. recusarent suevlco foederi stecedere, atau pro eam era Imperiali contribuere, ortoque bello strenue suam Lbertatem defenderent, tamen dein in pace aliud non petiille Vobtinuisse quam ci nfirmationem suorum privilegiorum & exemptionem a Jud io Au reo, eamera Imperiali, st oneribus Imperr sm Tque libertatem ineundi foedera. Pollicitos autem, se reo ut ethimperio contra externos hostra, iure auxiIio. Haecque
82쪽
rimo r 9'. & Constantiae anno Is I 3. esse confirmata. Rursusque, eum Carolo U. proinis Mnt, se fideles ipsi & obedientes suturos , im commitiis Wormatiensibus anno Isas, ab eodem confirmationem suorum privilegiorum iti immunitatum obtinuisse. GOMasus in epist.
Cum autom deinde Gallia, & aliae Nationes cum praepotenteti invicta hae gente Dedera inire quaererent; semper magis magi que ab Imperii nexibus se exsolvisse : ac pergente nihilominus eam era1mperiali citationes & mandata ad quosdam tantones dirigere, eonquestos Basleenses, & reliquos foederatos, infringi sua privilegia & eAemptiones, in pace innabrugens a Caesare Ferdinando III. doclaratum esse, Basileam, & reliquos HeIvetiae Cantones in possessione esse plenae libertatis, & exemptionis ab Imperio, ac nulla. tenus ejusdem Dicasteriis ηι iudieiis subjectos. Perrexisse nihil minus Cameram Basleam mandata mittere , protestantibus contra illa ordinibus scederatis. Addit Conringius de si b. Imp. lib. a. earp. I s. postquam s. 61. eici paeis os nab gensis et lavit: PVis tamen forte dubitare , an non illa moesonis confessio multum diversa sit a juriis remissume Sc. dc Spren gerus in ratisiis ad Meem. Stat. seribit de libertate Mderatorum quoad possessorium dubitari non posse, bene vero quoad petitorium. Additque Obreehius in notis ad Instr. Pocis art. 6. ex pace illa Plus non Probarι, quam exemptionem a Camera Imperiali ; nam de ea sola fuisse quaestionem. Uerum De videtur diei non posse : nam In strumentum pacis expresse plenam libertatem, & utramque eXem Ptionem, ab Imperio, & a camera exprimit. Uerum suffecerit mihi in hac re, quae non est mei lari, aliorum sententias obiterretuIjsse.
g. III. Status EccIesiasticus ordinatus per Concilia in Germania Seculo XI.
Draeter C essia, in musa Sehismatis tempore Henrici IV. Impe- ratoris celabrata, celebriora fuisse videntur Germaniae Comeilia II. HamVorrim', in quo anno roos. Invito Iieet Episeopo Herbipotensi, Henrisus sanctus Imperator evicit, ut Discopatus Eamqti ensis regiis sumptibus erigeretur. Factusque est primus Epist
83쪽
sanctus 'Imperator singulari omnino amore ae liberalitate est prois secutus : atque in ea, ut se ipsiam etiam daret, sepeliri voluit. a. Mormaliensa, in quo anno tor 8. mortuo DamasO Ii. . Spruscopo ante Brixinenti Summus Ponti sex Electus et Leo IX .filiata. Qui tamen eam electionem non acceptavit, njsi.sub conditione, si clerus & populus Romanus ratam haberet. 3. Mogunti I. quod anno Ios . in Romanum Pontiscem elegit Gebhardum, Suevum, Episcopum Eustadianum: quem sub Victoris II. nomine Romani magno cum honore receperunt. 4. Basileense Conciliabulum anno Imr. Nicolaum II. legitimum Ponti fieem, ejusque acta condemnavit: uti etiam electionem Aleis xandri II. quod sine eonsensu Imperatoris fuisset instituta. Cadescivero, Episcopi Parmensis spuria electio, licet a duobus tantum Episcopis fuisset suscepta, est approbata. Unde perniciosum Eccle-sae Schisma. s. Osboriente, auctoritate S. Annonis, Coloniensis Archiepi. seopi, anno Io62. congregatum, post Synodalem disceptionem inter Regis Henrici IV. Advocatum, S Ecclesia Romana Dessenserem, Cada-loum Antipapam omnium.acclamatione condemnavit, & Alexandri Il. electionem tanquam legitime saetam confirmavit. Quod idem postea in Concilio quoque Mantuano factum est: tota Ecclesia agnoscente Alexandrum, & eon devinante cadatoum. Caeterum disiceptationis illius Θnodalis auctor fuit S. Petrus Damiani; in qua respondet ad argumenta, a Regiis objecta contra electionem Alexandri II. Illi namque dicebant, antiquam esse consuetudinem , a quatuor Pontificibus approbatam, ut Ponti sex electus non conis secretur, aut, si jam sit Episcopus, non inurmizetur, nisi prius ab Imperatore approbetur illius electio ; hoe autem in electione Alexandri non et Ie lactum. Respondit Petrus Damiani, primis quin, que Ecclesiae seculis ejusmodI confirmationem nunquam fuisse petitam, ae proinde non esse necessariam. Deinde personale dun. taxat fuisse illud Privilegium, propter temporum iniquitatem alia quando ultro concessum. Misisse etiam Romanos legatum ad Reis gem Henricum IV. qui tamen non sit admissus: jure proin suo egisse Romanos. 6. Mogontinum I. anno io69. interdixit Imperatori Henrieo IV. divortium eum Bertha Regina, opeia praesertim & eloquentia Petri Damiani, Legati Apostolici. Retinuit tunc equidem conju. gem legitimam Caesar, atque ex ea praeter alios liberor genuit He ricum U.
84쪽
4 π MomuimmiIIT anno ro . carolum, . Constantiensem Epbsiopum, a clericis suis Simoniae accusatum, oeposuit. 8. Seligentiadi a Concilium Provinciale go edidit Canones, indisciplinam Rcelesiasticam spectantes . . Primus jubet observari abstinentiam a carne & sanguine, I . . diebus ante Festum S. Joanna Baptistae ; item i diebus ante Na talem Domini. . In Vigiliis item Epiphaniae, Omnium Apostolorum, assumptionis B. U. S. Laurentii, & omnium sanctorum: . & quidem
eum uni ea in die reiectione. . . . . .. Secundus praeeipit, quatuoς temporum Ieiunia ObIerVarr. .
Tertius prohibet' nuptias, abaduentu Domini usquei ad octavam Epiphaniae . &ca Sepv gestinat usque. ad Octavam Paschae: item in diebus jejuniorum. . Quartin vetat, ne Presbyter, post galli cantum bibens ,. altera die mi iam celebret Ovimus se ne Presbyter eadem die plures,. quam tres Massas ce labret. . Des auum sius se qui plum Parachiati admitu irabant, . drcere, quibusdam in locis licit m fueraιγ, Sextus . na corporale , Christi corpore consecratum , in ignem projiciatur ad extinguendum incendium. Septimus statuiT, ut m duo de adulterio, sint accusati& alter eorum lateatur ,. alteT neget. . Hic probabili judicio se purget, ille uero paenitentiam agat. . Octavus, neruo gladium in Ecclesiara porteri. regali tantum
Nonus, . ut in atrio, di maxime ipsa Leelesia colloquia non miis
Decimus, ut Missae' votivae non celebrentur ad divinationem illudientium, sed ad devotionem, Vel' pro saluta virorum , , vel pro idesunctis Undecimus se ut non a fratre , sed a nepote mmerentur gradus x consanguinitatis cita tunc statutum in f hidiscesi gumina; sed postea a rogatum) . Duodecimus is uti in atrio Ecclesiae tantum Presbyterorum aedes: tolerentur. . Decimus tertius vetat . ne Iaici, habentes Ius Pationatus; Ecele, sias commendent Presbyteris sine consensu Episcopi. . . . . Decimur quartus deeernit , ut si duo accusati de aduIterio, illud 'negent, alteruter ambos Divino purget judicio luetagio uti stris adiso ervi in um IL a ' - . Decis
85쪽
Decimus quintus, ieiunium bannitum hoc est, ad avertenda justitia Diuina flagella indictum ) diligenter Observari praecipit. Decimus siextus vult, ut nullus Presbyter, Romam eat, absque eonsensu sui Episcopi, vel ejus Uicarii. ne Aiacti interim oves deis fluuantur pastore Decumi septimus, sub anathemate prohibet, ne ullus Presbyter cuiquam paenitenti carrinam, carenam, seu 4o. dierum jejunium divi. dat, nisi sit infirmus. Decimus octavus, redarguit criminum capitalium reos, qui pae. nitentiam a suis Saeerdotibus reeipere nolunt, sed Romam pergunt. ut Apostolieus omnia ipsis dimittat preeata. ubi Ssnodus non impugnat potestatem Summi Pontificis ligandi S solvendi per totam Ecclesiam, sed suo. N obreptilias lapseruin fraudes culpaι, additque talibus conces .m Roma indulgentiam non prodesso Decimus nonus jubet, ut poenitens carrinam stiam ibi jejunet, ubi poenitentiam accepit, ut sacerdoti proprio constet de illa impleta. Vigesimus vetat, ne Presbyteri quemquam in Ecelesiam intro. ducant sine eonsensu Episcopi, cui pro aliquo delicto illam ingredi non licet.
De Conciliis celebratis contra Simoniacos , cincubi
narios, & in caula Schismatis inter Gregorium PII. 9 Henricum IR
Dlurimum invaluerat his temporibus Simoniaea pravitas & sacri. lega iacerdotiorum nundinatio, adeo, ut plus offerenti passim prostarent venialia. Quare Henricus III. Imperator anno Io47. Concilium Nationale per Germaniam indici voluit; in quo graviter invectus est in illud scelus, atque in clericos, illo corruptos: VO-kiitque ut anathemate percellatur, qui . porro illud committere praeo meret. Altero dein post anno Noguntinum habitum est Coneulium praesentibus Leone IX. Pontifice, & Henrico III. Imper tore; in quo rursus condemnata Simoniae pravitas, cum concubiis natu clericorum. Maxime
86쪽
Maxime vero ad hane pestem geminam ab Eeelesia extermi r c. nandam allaboravit Gregorius VI l. Summus Pontifex. Siquidem cleri turba
decreta severissima hanc in rem per varias provincias misit, ae promulgari mandavit ἰ verum ea labes tantas radices egerat, ut Omni adhibita industria ae severitate vix eradicari amplius posset. Po- tissimum autem Gregorii decretis se opponebant Clerici Germaniae. quorum multi in vetita matrimonia in Volaverant, ea quidem pervicacia, ut cum Sigefridus Archiepiscopus Moguntinus in Smodo foriamsi decretum Gregorii ac Synodi Romanae vellet promulgare , vitae suae vix satia fuerit securus. Cum autem Gregorius nullatenus cederet, sed plures Episco-P ori qui minus severi fuerant in urgenda distiplina, in Coucilio Romano II. suspendisset ab Episcopali ossicio, minasque etiam Mo-guntino intentasset: is convocata Synodo Mogumina altera, Ponti-. scium decretum promulgavit, quo iubebantur Presbyteri aut renuntiare conjugibus, aut se in perpetuum sacro Altaris ministerio abdicare. At indecoro murmure, ac strepitu ita fuit exceptus, ut desperaret commissum sibi a Pontifiee negotium ad optatum finem deducere.
Tum vero Episeopi cum clero in Gregorium Pontificem, im
sexibilem ossietorum exactorem . insurgentes , tumultuandi occasionem naeti sunt ab epistola, ad Imperatorem Henricum scripta, in qua eundem Pontifex reprehendit, quod eum excommunicatis Epiiepis communiret, & investituras Episcopatuum aliorumque Beneficiorum illegitime sibi usurpet, & Synodalia decreta con
Hae enim epistola irrRatua Henricus, Legatos Papae Uerberi- bus, ignominia, & carcere vehementer Mixit, coactoque Concilia. Rou hulo Wbrvitiosi anno ro76. facile esse it, ut a Schism tici s Con ritu cubmariis, ct Simontaeis hominibus deponendus a Pontificatu Ju- .icaretur Gregorius, missa ad illum eonventiculi illius nomine epistola, plena contumeliae, qua denuntiant, ut Pontificatu, quem contra Ecclesiasticas leges usurpasset, se abdicet: alias quidquid deinceps sit a cturus, habendum irritum. At Gregorius accepta hac epistola indixit aviilium Romanum LV. anno Io 6 in quo excommunicavit Sigeisidum Moguntinum, Wi, .helmum Traiectensem , Robertum B imbergensem, aliosque Episcopos plures Germaniae, Galliae, & Longobardiae: demum etiam ipsum Imperatorem Henrieum. eumque Regno deposuit, subditis
Sacramenti religione solutis. Alios quosdam Episcopos, in Syne, . L a drio
87쪽
drio Normatiensi praesentes ad dicendam causam Romam citavit . Ottonem autem Ratis bonensem, Ottonem Constantiensem, Bud chardum Lausannensem iam ante excommunicaUerat.
Episcopi dein Sthismatici in Papienti Conciliabula congressiana
thema in Pontificem praesumpserunt. Gregorius vero congregato Con ilio Romano m. centum fere ΕpL. scoporum, anno Io78. plures adhuc Archiepiscopos & Episcopos ex communicavit ae deposuit: Nominatim Guibertum Ravennatensem, . Tedaldum Mediolanensem, Galilaedum Narbonensem , . Arnulphum, Cremonensem, . Rotandum Tarvi sensem &c: Eodem anno in Concilio Romano V. excommunicatus est etiam Imperator Constantinopolitanus Nicophorus Boloniates, quod trerannice invaserit Imperium. . Variaque edita capitula pro res - manda morum disciplina; contra Concubinaricu, Simoniacos, Violatores Ecclesiasticae libertatis &e.. hIn cincilio Romgno VII anno 1o8o. rata thabita)electio Rudolph in Imperatorem, ea addita. eonditione, ne dein cepa in vestiturae. Beneficiorum a laicis conserantur,. vel recipiantur. . Henricus vero
In conventiculo deinde Nastirino, Wilhelinus, Trijectinus Epi s opus eo: temeritatis est prolapsus ud in Gregorium Summum P tificem ae Christi in terris Uicarium anathema fulminaret. . At mox horrenda morte abreptus, poenas dedit. . Ut testatur scriptoπcoaevus Hugo Abbaa Elaviniacensis in Chronico Uirdunensi p. aas
Mortuo sub in Rudolpho aemulo diffus audacior Henricus Cona, eiliabu tum rimum Mogunt iam , deinde vero, ut schismatici ex Ger mania & Italia tacilius convenire possint, . Misistam indixit . Ubi aer'. Schismati eis Episcopis, . jam ante excommunicatis,. inaudit ιDein ore depostus est Gregorius legitimus Pontifex, ct Guibertus Ravennatensis ante Archiepiscopus, a Ghegorio excommunicatus &. depositus , Asti papa est: in trusus camoi rogo.)
Gregorius vero in pluribus Romanis Conciliis anathema in Hen/-ricum , Guibertum Omnesque eorum asseclas & fautores innovavit. Idemque in eos fulmen vibravit Uictor IIL Gregorii Sueees sor in Concilio Beneventano anno Io 87 utriusqua vero Pontificis, . Gregorii nempe.& Victoris, acta confirmata sunt in Concilio ROmmo iras. Episeoporum sub Urbano II. anno Io89. & in Beneveniamic uno ro91.) ae pluribus aliis: Schismate per plures adhuc ann Isiandente. Ecclesiainc eo. quod Guiberto magnal Italiae & Germa
88쪽
niae pars pertinaciter adhaereret. Anglia vero pro neutro se do. claravit; donec volente Wilhelmo II. Rege partes Urbani est λ.
:Concilium Constantie e ex Abbatibus, Clericis, Ducibus, di Principibus, qui Henrico IV. advorsabantur, anno Io94. collegit Gebhardus, Episcopus constantiensis, Pontificius per Germaniam Legatus. In eo incontinentia Sacerdotum, ac Simonia sub gravis sma poena rursus est prohibita. Praescripta jejuniorum & festorum obser gatio. Ruditae querelae Praxedis fidellia idem quidam appellant quae Henricum IV. Imperatorem, conjugem suum, reliquem rat, propter insandas spurcitias, quas passam se asserebat. Sicque divortium suum purgabat.
De Conciliis Galliae praesertim in causa divortii
Philippi Regis. I. LPraenotanda de Statu Galliae.
Mostquam Hugo Capetus, translato in familiam suam Galilae re. - ' ' gno anno 996. fatis decesserat, successit illi Roberius Filius, Prin 'φ' ceps sanctus , sub quo Gallia paee, concordia, religione floruit Et profecto nihil opportunius utiliusque Christianae Reipublicae, quam eodem tempore duos Summos Principes habere sanctos , Henricum Il. Imperatorem, & Robertum Regem : qui ambo, non tam de suo, quam Christi regno proserendo sollieiti , anno Io et convenientes, amicissime se mutuo exosculati & complexi sunt, auditoque dein maxima cum reverentia sanctissimo Missae sacrificio . una sunt prans, ossiciis, amore, liberalitate de palma certantes :inito etiam aretissimo pacis & amicitiae scedere. Quem utinam n - . xum posteri servassent integrum lobiit Robertus pientisssime anno Io 33. regni 37. aetatis cr. Vere pater pauperum, quorum duodecim, quocunque iter faceret , asellis vecti, tanquam corporis custodes, eum commitabantur. Mille quotidie in variis urbibus latebat, mensae illorum ministrare, ae pedes lavare non raro solitus. Mira ac vere Christiana in inimicos
89쪽
& etiam perduelles myt mansuetudine: amator aestimatorque Ε elesiastici ac Monastici Oidinis eximius, Ecclcsiarum patronus , dc religionis vindex. Successit illi in regno, matre licet invita Amicus I. filius . qui Burgundiam I Ohmo fratri concessit, ex quo nova prognata Bu pundiae Ducum potentium progenies, Lusitaniae etiam deinceps
Henricus Wilhelmum Nothum Normannorum Ducem, a suis pulsum, magna virtute restituit ἔ administratoque praeelaria belli' paeis que artibus per an annos regno, Obiit anno roclo. per id etiam post fata filio suo Hilippo I. puero septenni, providens, quod tuto rem ei dederit Balduinum Flandriae eo milem : per quem VasconeSContenti in offcio.
At Philippus Rex, sui iuris laetus, magnis dι se ipsum molestiis
totamque Ecclesiam scandalo Mixit , dum anno Io9et. repudiavit Beribam, Florentii Hollandiae Comitis filiam , legitimam suam conjugem , ex qua jam habebat fi Iium Ludovicum UI. Regni haeredem , ct insani amoris fascino irretitus duxit Aruadam Mont sortiam, Fuleonia comitis Andegavensis uxorem : inauspicatas nuptias male henedieente stylva nectensi Episcopo. Iis autem Carnotensis Episscopus . insigne illud Jurisprudentiae decus, datus est in custodiam, quod adulterino illi connubio nollet consentire. Cumque aman tissimum suum Pastorem armis in lihertatem asserere Carnotenso pararent, data ad eos epistola obstitit Ire , Christianum illud exemplum ingerens: Hetrus, quidem fier latur in carcere, oratia aurem sine imaremusione fi bat ab Ecclesia ad Deum pro est. Cum Philippus cerneret, Ivonem pluresque EpiscopoS, ejus exemplum secutos, suum facinus uehementer improhare, ac grave propter illud ortum scandalum, anno Io94. 8nodum Reetne em imdici voluit; in qua magno opere contendit, ut Ivo condemnaretur. At illo Sedem Apostolicam appellante, conventus Iutus est. Quamvis autem Bertha eo anno obierit, eum tamen Bertradae maritus adhuc viveret. Urbanus II. Hugoni Lugdunensi Archiepse seopo eam eausam delegavit, definiendam in Synodo Episcoporum. Igitur in Consilio Augustodunensi, 32. Episcoporum de pIurimorum Α, batum , Philippus Rex est excommunicatus. InnOVata etiam ex. eommunicatio Henrici IU. Imperatoris, di Guiberti Antipapae. Simoniaca etiam haeresia, ct incontineacia Sacerdotum sub excommunicatione damnat
90쪽
Philippus absolutionem pellit a Papa Urbano, & lex lavit se ,
quod ad Samium Placentinam venire non potuerit. In hae Synodo , adeo frequente, ut in aperto campo celebrari debuerit, pontifice praesidente edita sunt Is. capitula. In quibus confrmata sunt priora statuta de Simoniacis. Irritas esse ordinationes simoniacas, e Tumque, qui a Simoniacis scienter ordinati sunt : item ordinatio. γ nes a Guiberto Haeresiarcha factas, postquam a Gregorio Papa damnatus est &e. Hugo Lugdunensis suspensus , quod in Coneillo non comparuerit. Populum non debere interesse Sacris Sacerdo. eum, qui uxoribus utuntur. Damnata iterum Haeresis Berengaria. Na. Consecratus a Papa Abbas Augiensis. Recedenti Placentia Urbano Couvadus Henrici I U. Imperatoris filius , a patre deficiens , stratoris ossicium exhibuit, ae juramento fidelitatem promisit. Papa Uero promisit ei auxilium ad Imperialem dignitatem obtinendam, sub conditione tamen investituras non usurpandi. Anno Iosue . Urbanus in Galliam prosectus Θnodum Claromonti nam indixit. In celeberrimo hoe Concilio praesentes suerunt una eum Summo Pontillice ra. Archiepiscopi, Iar. Episcopi, 'O. Abbate . Excommunicatus in eo rursus Rex Philippus, quod Berthradam Fulconis uxorem non dimitteret; quae pariter fuit excommunica ta. Decreta hic primo expeditio sacra ad recuperandam terram
sanctam : post quem Petrus Eremita ex Palaestina redux miserum illius statum exposuit, ae Christianorum ibidem gementium litteras Pontifici obtulit. Confirmata Synodus Placentina: atque insuper adjecti 3 a. Canones. Quorum secundus se habet; Quicunque pro Dis demtione, non pro bonoris vel pecumis adeptione, ad liberandam Eccl sim Dei Brinalem profectus fuit, iter illud pro omni poenitentia ei impiae tur. Indulgentiarum exempla prioribus etiam saeculis, imo in ipsis etiam S. Pauli epistolis habentur. Sed ab hoc tempore frequentior earum usus esse coepit: desinente passim etiam in Occidente paenitentia publica, quae jam pridem in Oriente' suerat abrogata. In reliquis Canonibus prohibetur iterum, ne clerici cum sceminis eo. habitent &c. ne plura beneficia habeant. Ne Principes conserant investituras. Ne Clerici homagium prestent laicis. Ne carnes edantur in quadragesima &c. decretus etiam Primatus Lugdunensis Ecclesiae : de quo prolixam dissertationem edidit Petrus de Marea. Philippus Rex dimissa adultera absolvitur anno Io96. sed eadem
rursus reUOcata iterum excommunicatur in Pictaviensi Synodo anno II Oo. iterumque Vere tandem paenitens absolvitur anno IIo . Hu rato omni cum Berthrada commercio.