장음표시 사용
251쪽
ac libertas: sed non nectendum fluctibus, neque eupiditatibus se viendum rem publicam gerenti.
pientiam vel imperium impossibile est, populus tamen aliquis dest in civitate. Pars nempe illa, ex Augustino, purior et sapiensi Diues 38, u in quoddam vinculum redacta concordiae 1 .n Alibi: a POp lus est metus multitudinis rationalis, rerum quas diligit eoneo 2 De oou. , di eommunione sociatus 2).n Qui in illa respexisse videtur: a P ix χε, pulus autem non omnis hominum coetus quoquo modo congregatus, sed coetus multitudinis, iuris consensu et utilitatis com-δ cie. Rey. munione sociatus 3). v rit ergo populus, qui raιione et iure s cum ipse vivit atque ordinatur: praestantes euium virtute. optimi vel optimates. De his Cicero: a Certe in optimorum consiliis posita est civitatum salus: praesertim cum hoc natura tulerit, non solum ut summi virtute eι animo praeessent imbecillioribus, sed 4 ibid. , ,34. ut bi etiam parere summis velint M. nXII. Sunt igitur quibus imperandi. vel imperii munera g rendi virtus adsit, et quibus dentiat. Illi quidem perpauci: namb Cie .de Rep. is bene imperat aliis, qui a servit ipse nulli cupiditati M. v A L 33. duum, inquit Angelus Mai in hunc locum, et tamen necessarium praeceptumi Laudatque Ciceronem praecipientem: et Magistra-6 Qic.de My. tuum ordo vitio vacato, ceteris specimen esto R. v Tum illa The dorici regis ad quemdam magistratum: a rito innocentiae tem-7 Apud Cas- plum, temperantiae sacrarium, ara iustitiae R. n Quae, etsi ad
iod ., Par. , I, unguem non resecanda, absunt tamen longissime a multitudine, vixque aliquibus congruunt, η quibus rem publicam tuentibus. beatissimos esse populos necesse est, vacuos omni cura et cogi-8 Qie. Rep. tatione 8j. v
XIII. Inter optimates autem. duplex imperii ineundi ratio
esse potest. Vel enim unus ex ipsis rerum summa potitur, vel communi imperant auctoritate. Tertia quoque adest ratio: eum nempe in populo sunt omnia. Summum multitudinis imperium. ex adductis rationibus, nec naturale nec possibile visum est sapientibus. Quare Cicero: si Semper. ut scitis, studiosus nobilit 9 Cie. ead. iis sui s). s Ad illum autem Quintus frater: a Persuadendum est IV. 40. iis, nos gemper cum optimatibus de republica sensisse. minime
ih De Retu populares suisse 10). o nationem exhibet ipse Cicero: a Omnes semper nobilitati lavemus, quia utile est rei publieae 11).nue consentit Plato in Politico, et Aristoteles in Republica 1Σ. Olet Arist. lm. nes Scilicet prudentes imperium illic esse maluerunt, ubi esset Iil, 7. imperandi mens et facultas. Est enimvero naturae ineluctabile consilium et praeceptum, ne sive scientias, sive artes sile officia pertractet quisque, quorum vel incapax vel imperitus sit. XI . Sed neque possibile unquam fuisse par univer e multitudinis imperium, ex lactis colligimus. Nam . praeterquam quod nec societas fingitur sine imI,erante, factiones ipsae a ducibus suis eonstituuntur atque appellantur. Populares enim homine' et suis
252쪽
parere ducibus necesse est, tamquam principibus et regibus: sit ille Caesar vel Pompeius. Antonius vel Octavianus, Brutus vel Catilina. Imo, quo purior est democratia, sortiori obedientiae vinculo se adstringit illam ductanti, tamquam absolutissimo regi vel imperatori. Ergo nomine tenus, non re existunt populares dominationes: quae ita aliquando appellatae sunt, non quod omnia politica iura in populo essent, per seipsum exercenda, Sed nonnulla eius arbitrio relinquerentur. XV. Unum commune est illis generibus: parendi absoluta neceSsitas, sive regi, sive primoribus. Sive populo. Ergo adest B, Solutismus in quavis specie, sine quo nee imperium singi posset. Est autem absolutismus secernendus a despotismo. Ille enim est Summa potestas. aequa et rationalis, ultra quam nullum tribunal vel imperium habeatur in civitate. Τalis potestas substantiam assicit politicae societatis: tandem enim aliquando quiescendum est in suprema atque ultima auctoritate, ut unum ius, una iuris societas habeatur. Des potismus vero non ius, sed iniuria, sive a rege sive a populo deseratur: saevissimam autem populi ingratitudinem et crudelitatem in amplissimos cives, in Miltiadem, nondum sanatis vulneribus quae adverso corpore in clarissima vici ria acceperat . in patriae vinculis quam ipse servaverat, vitam pr
landentem: in Themistoclem, Camillum, Metellum. Laenatem, Marium: aliasque caedes et pestes memorat Cicero 1). Et recte η Dd-, quidem: nam illic serior et promptior furit despotismus, ubi e piditatum fluctus latius ac vehementius agitantur. XVI. Verendam adeo ac praepotentem imperandi vim, ultra quam nihil est . a qua nullum ejugium pateat in terris. quis temperet vel cohibeatΤ Nihil invenies, praeter principem illam legem. quae est iustorum iniustorumque distinetio. ad quam h minum imperia dirigantur atque constituantur nec Se mi, ut. in quacumque regiminis forma. iustitia esse possit. quae una est. Divina ac sempiterna lex, divinum tribunal, divinum imporium statuendum est, a quo sicut humana dilabuntur imperia. ita in illud respiciant, ad illud convertantur, eique pareant re ges, primates et populi, rationem reddituri. Illinc ius expetendum, illinc subsidia miseris, et frena potentibus, illinc libertas cum lege. earumque tuitio ac mensura. Duo igitur sint imperia in terris: CAEsauis et DEI. Utriusque distinctio iura secernit. limites figit. hominem qua civile et qua divinum est animal instituit ac dirigit. Distincta autem, non divisa. duo haec imperia, se amice amplectuntur veluti ex uno sonte profluentia. dexteras conserunt, mutuis se opibus et auxiliis fovent. in eiusdem familiae ordinem et felicitatem. XVII. Sed quod persona est ad personam, vel familia ad familiam. id civitas est ad civitatem, vel natio ad nationem. Distincta scilicet iurium supposita, una tamen iuris societate colligala. ut sub uno rectore Deo, in tanta gentium varietate, a-
253쪽
mice consocietur genus humanum. Hinc maxima illa necessitas.. qua tenentur gentes, ut naturalis et divinae iustitiae imperium revereantur, quum illa iam unica superiit lex atque unicum tribunal, quo gentium iura vel lites rationabiliter componantur, ne, ut serventes maris fluctus, in se irruant et conterantur. XVIII. Iuris socialis et politici constitutionem, hactenus ex natura sola expressimus, et sere descripsimus. Haec rerum summa. Iuris societas, ad quam conditi sumus, ita imperium e postulat, ut . sine illo, nec populus, nec civitas, nec gens esse possit. Νaturalis et divina cum sit imperii institutio, obligati nem gignit: auctoritatem ex una, obsequium ex altera parte. Finis, universorum ordo atque utilitas. Quum consociata iura permaneant distincta, non permixta, ut imperium sit eum libertate. I ex princeps data est a natura, in ius publicum convertenda, a que per imperantem, quasi loquens et visibilis iustitia, exerce da. Hinc imperii species externae. eiusque formae, de quibus nihil praecise a natura constitutum. nisi ut regna iustitia vigeant, iuraque tueantur. Est tamen in hominum natura, eorrumque utilitate ac necessitate, quod animadvertimus ex Cicerone, a non
solum ut summi virtute et animo praeessent imbecillioribus, sed ii Supra, s lX. ut hi etiam parere summis velint 1ὶ: ου imperio denique consti-2 S. II i. tuto, ne Titanum bellum renovetur i. Absoluta autem semper et ubique imperandi vis, in populo praesertim nimis periculosa et ingens, nisi Dei praesulgeat ac terreat imperium. Cuius legem sempiternam, semperque patens tribunal, nisi gentes venerentur, nihil esset quo una iuris societate colligerentur, iustitiam colerent. a violentiis atque excidiis averterentur. XIX. Ergo politica et publica iura, ita substantialiter tradita sunt a natura, ut tacite atque ultro inde hominum societates effunderentur: sive regibus omnes parerent, quod propius est ad naturam . more familiae, simplicius et promptius imperandi genus: sive aliud quid mores tulerint, in parvis praesertim civitatibus, ad regiam tamen formam sere semper conversis gentibus, etsi nomen deesset. Uno verbo, ut leges sero moribus successerant . ita politicae constitutiones quibus imperandi iura hanc vel illam accidentalem formam acciperent. Ut igitur societas e set, provisum eSt a natura; descriptus finis. aequitas gentium constituta. Hoc fundamento, cum multiplex sitius politicum vel gentium, aequitas tamen una. Hoc si teneas, reliqua evolventur: si reiicias, sociale pacιum eiungens piscaberis in aere. Quae raptim coniuncta descripsimus, nunc ampliori sem ' ne persequamur. primumque de meis sorioui agamus, quod a pa-etis polisteis, scilicet a fundamentalibus regnorum constitutioni bus, caute est secernendum: non enim repugnat, ut naturali iure constituta civitas, speciales formas politicis pactis aecipiat.
254쪽
IURIS POMTICI CONSTITUTIO EX PACTO SOCIALI. I. Scientiam iuris socialis, ideatis et obiectiva, historica et experimentalis. II. Contractus socialis absurditas et effectus. III. Hobbesiani systematis capita, et exquisita tyrannis. IV. Anarchiam invehit Rousseau, s
cietam dissolvens. V. Haec duo extrema contractus socialis: tyrannis vel anarchia. VI. Nulla societatis constitutio, extra pactum sociale protestantibus relinquitur. Vi I. Ex Sydneyo pactum landatur in proprietate: divites soli sunt populus. VIll. Lockius duo tenet summa imperia: populi et regis. IX. Schola germanica tuetur pactum, reiicit consectaria; vel vice versa. X. Grotius dum pactum appellat, illud landitus evertit. XI. Pusen- dorsius impersum constituit indivisum, nec ab ullo dependens. XII. Pactum negat Mehmerus, haerens ac caespitans. XIII. Wolfius imperium tribuit universis, non singulis, Hob sium attingens. XIV. Waltet, ingenii levitate clarissimus. XV. Kant pugnantia loquitur, nova et nebulosa: XVI. pactum ad politicum rationalismum perduxit. XVI l. Gallicae scholae praecursor Montesquieu. XVI ll. Sieyes. xl X. Rousseavium describit Spedalieri; XX. Principatus ideam evertit; XXI. sophismata congerit. XXII. Ergo insum- ciens et repugnans contractus socialis. XXIII. Huius causae; XXIV. et corollaria. XXV. Eversis imperiis, a suis defensoribus reiicitur.
I. Substantialia igitur in iure politico, societatem nempe eum
imperio, imperium autem cum libertate, natura constituit; re giminum modos atque accidentia moribus relinquens. Hinc Scie
tia ducitur iuris socialis et publici, firma atque amplissima: idealis simul et obiectiva, dum latam a natura legem intuetur, eique innititur: experimentalis atque historica, dum societatis sacto
universali, universalem causam adscribit. Si enim a priori foete-tatem expendendam suscipias, tantae non stipitum, sed entium moralium. coniunctionis efficiendae atque Oiainandae, nullam rationem invenies, nisi in praeexistenti lege summoque iure, quo iura particularia simul invicem coaptentur, quin collidantur. Si autem a posteriori, naturam perspicis vi sua conditam ad soci tatem, tum societatem ipsam, veluti factum universalissimum, Omniumque saeculorum, cuius nullum initium: societates enim evolvuntur, dilatantur, immigrant, scinduntur, regna ex regnis exurgunt, nullum tamen nisi cum primo homine communis vitae exordium. Atqui lacti universalis cauSa, ea quoque unive salis, adeoque naturalis.
II. Si haec ad naturam dicta sunt, ergo labellis accensenda quae de statu silvestri veteres cecinerunt poetae, iterumque philosophi quidam excogitaverunt de pacto sociali. Ex poetarum placitis, satis horride, latente Melimero, statum illum rethorem agens descripserat Cicero: si Fuit quoddam tempus, cum in a is homines passim bestiarum modo vagabantur, et sibi victu ferino vitam propagabant, nec ratione animi quicquam, sed pleraque viribus corporis administrabant. Non divinae religionis, non humani ossicii ratio colebatur. Nemo nuptias viderat legitimas, n0n
255쪽
si De Cis. xlv, is; XV,2. certos quisquam inspexerat liberox: iton ius aequabile, quid utilitatis haberet, acceperat I). ου Horridam in humanum genus calumniam diluit ipse Cicero dum alibi philosophum agens, hominem evincet eum Diis in iuris foetetale conditum natura sua: reprehendens vir, ait Quintilianus, quae adolescens deduxerat eschola. Sed neque urbes pacto constitutas finxit Tullius, verum compellente vi, et eloquentia suadente. Nos itaque statum n turae purae, ut aiunt, vel extras talem, concipi posse per mentis abstractionem, ut ossicia mere naturalia a civilibus lacilius Secernantur, libentissime latemur: sed illa nuda est hypothesis, uti esse de ave implumi, inquit Gerditius. Nudae autem hyp thesi, et lascivientium labellarum commenis, iura gentium sundamentalia superstruere, nonne poetica admodum vel insantilis esset philosophia aut iurisprudentia Τ credibile enim est, quod homo, sine lege. esseratus in silvis, quadam die societatem exemgitasset, legem, imperium, iuraque inveniSSet. Se suaque omnia. libertatem, ipsamque vitam pacto in delectum principem transtulisset' quum haec origini, naturae et sactis repugnent g neris humani, quid disciplinis conserunt iuris politici, nisi ut s cietatis landamenta submoveantur, iuris scientia impossibilis es-siciatur, atque . deleta iustitia, vel tyrannis vel anarchia pro iure constituatus Ingentia adeo mala ex brevi auctorum disquisiti ne clarescent: extrema primum, deinde sIstematis media pedistringemus.
IV. Carolus I. Angliae rex, eaput iam carnisici traditurus. filium monebat: αΗoe didici. insurrectionum daemonem saepius angeli Reformatoris specie indui. v Revera tot Anglia factionibus ac ruinis conflagrabat, anno 1640, ut Hobbesius in relam in Anglia totum sere mundum inspiciens, societatem delinierit: Bellum omnium in omnes; duobus editis libellis: De cive. 1642: Leriaman, sine de civitate Gesesiasιica et ciuili, 165 1. Haec rerum summa: 1' Naturalis hominum status est bellum omnium in omnes. 2. Pactum g tale, inter singulos, pro pace. 3. Iurium omnium delegatio, atque absoluta. indefinita ac perpetua in principem translatio, ut civis iam nihil sibi habeat, nihil possideat 2 . 4. Gens vel Status, instar magni animantis, Imathan, in quo vita et imperium residet, cuius mens atque anima est princeps, membra omnia insormans et gubernans. 5. Iniqua in principem resistentia, eiusque imprecabilitas: a summos imperantes peccare non POSse, eum ratione nunquam culpandos esse R. v 6. Nihil natura iustum: reges quae imperent, iusta sacere, quae vetent,
iniqua M. T. Principe pro Numine constituto. caeli Deus erat abiiciendus: eius nullum in homines imperium. quum nulla ei auctoritas ab hominibus delegata sit M. Et Biblia appellat, divinaque praeceptat Semel illi excidit: eivitas naιuralis, magna familia. Unum hoc extremum pacti socialis: Rousseau eliciebat alterum, in libro de contractu Metali, anno 1752.
256쪽
IV. Iam plurima esserebantur de libertate: pudica virgo,
quae evolat cum se audit decantari in plateis. Hoe sibi auctor assuinserat: et Associationis formam invenire, quae omni vi communi personam et bona cuiusque socii tueatur ac protegat: qua forma unusquisque, omnibus se iungens, tamen sibi soli pareat, et liber maneat aeque ac antea 1 . i, Dicta illa, omnibus se iungere, eι sibi soli parere. tum pactum inire, et in libertule manere aeque ac antea, vel nihil significant. vel hoc solum: coniunctio et non coniunctio, societas et non societas, pactum et non paetum. Idem totius libri color. Imperium est populi, inalienabile. indivisibile. Lex est voluntiu universalis, explicita insallibilis: executores principes, qui levissima de causa deiiciuntur ac rem ventur. Regiminum formae. summo iure, impossibiles. Democratia nunquam extitit. neque posset: forma est divina, solis Numinibus, idest persectissimis competens 2ὶ. Monarchia hinc tyrannidem inseri, illinc servitutem R. Electiva etiam aristocr tia, ipsaque delegatio vel nationalis repraesentatio, minus iniqua, sed tamen impossibilis. quum summum imperium sit in populo, actu exercendum, inalienabile . nec delegandum: si deleg tur, ipso facto concidit atque amittitur 4M. Quid ergo remanet Ut societas dissolvatur. Quae perspiciens Volta ire, libro inscri serat: Contractus socialis ins labilis musseau. V. En tyrannidem a primo, ab altero anarchiam. in pacto
sociali aeque constituta mi Quid inde proficiet scientia vel populorum libertas3 Sed nihil quoque illi profecerunt, qui media incedere via aggressi sunt. VI. Protestantes quum ab Ecclesia primum . deinde a principe. ineluctabili rerum necessitate, summa et lixa quaeque iura amovissent: omnes pactum sociale. quasi naufragii tabulam, amplexi sunt. Vario quidem incessu atque exitu: quum imὼginaria hypothesis nullo limite sit desinita, illinc autem scopulos, hinc servandam societatem aspicerent. VII. Sydneyus, nobilis angius. ita ratiocinatur: a Qui dat imperium, et formam dat imperandi; cuius est instituere, eius est et abrogare. Λtqui hic est populus R. n Sed populi nomine, seudorum domini intelliguntur. Pactum enim sundatur in proprietate: iam vero, capite censi quum nihil habeant, nihil in s cietatis pactum contulerunt. Gentis suae ideam et constitutionem expressit. qua solus dives est populus. Imaginem autem praesertnobilis offensi et moerentis, qui nec regem diligit, nec populum, sed seipSum. VIII. Lockius pactum flectit ad legem naturalem. cuius prae mittit existentiam, ad quam refert ius proprietatis 6 . Duo videtur admittere imperia in statu: populi. iura sua tuentis per comitia; et principis, iura coronae sibi vindicantis . non delata a populo, non sociali pacto constituta. sed cum ossicio prinei pis eOniunctisqinia. Verum . si par utrumque imperium . nullum erit sum
257쪽
mum; si impar, unum tantum erit summum, adeoque verum imperium. Ibi quoque non liquidum systema, sed principiorum certamen, unde ambiguitas et fluctuatio. IX. Longe doctior Germanorum schola, cuius duces primi et clariores Grotius, Pulandornus, Boeli merus: quoriim ingenio. si qua esset vis contractus socialis, certe inclaruisset. Sed illi, ut praepotenti iam consuetudini indulgere viderentur. pactum ut plurimum ace erunt. consectaria sere Omnia rei eruiat. X. Grotius, in iure naturali privato et publico saei te princeps, minor est seipso in iure politico, quum nullo sat firmo utatur principio. Pactum g tale, quodam quasi contemptu. in m dium asseri, nec minima addita excussione vel probatione: imo illud ubique coarctans, oppugnans ac discaerpens. Primum autem eius corollarium infringit. summum populi imperium: a Atque hoc loco primum reticenda est eorum opinio, qui ubique et sine exceptione summam potestatem esse volunt populi, ita ut ei r ges, quoties imperio suo male utantur, et coercere et punire liceat: quae sententia quot malis causam dederit, et dare etiam num possit, penitus animis recepta, nemo sapiens non videt 1 .n Male quidem adducto voluntariae servitutis argumento. prosequitur: a Frustra quoque asseruntur incommoda quae hinc sequantur, aut sequi possint: nam qualemcumque formam gubernationis animo finxeris. nunquam ineommodis aut periculis carebis. Ata hareeum illis sum habenda. aut illa eum his amittenda sunt, ait c
moedia n. n Alibi regna admittit patrimoni via, in principis proprietate constituta: quorum explicat originem ex patresamilias latifundia possidente, atque advenas sub obedientiae lege acceptante. Grotius itaque pactum non absolute reiiciens. facto illud funditus evellit: eius tamen specie illaqueatus, claudicat. haeret. nullumque magna illa mens systema iuris politici constituit. XI. Eadem colluctatio in Pulandoreo 3). Recitat Hob sit
definitionem: a Civitas est persona moralis, cuius voluntas ex plurium pactis implicita et unita, pro voluntate omnium habetur ε). nHoc summum esset populi imperium. Unde reprehenditur a Ba Myracio in hunc locum: a Confundit civitatem cum summo imperante. n Verum, ex pacti notione ipse esto se retrahit Pusen- dorsius, iura omnia conserens in summum imperantem: a Habet hoc omne imperium ut sit summum, a nullo dependens. sed eae proprio iudieio et arbitris sese exserens. . . nemini mortalium, B strictum ad reddendas rationes 5). n Eidem intolerabilis divisio potestatis legislativae, iudiciariae, atque executivae: a Sunt autem istae partes summi imperii naturaliter ita connexae, ut si regularis sorma civitati constare debeat. omnes et singulae penes unum radicaliter esse debeant. Nam si una vel altera plane abfuerit, mancum erit imperium . nec ad finem civitatis procurandum idoneum. Sin autem istae dividantur, ita ut quaedam radicaliter sint penes unum, reliquae penes alium; irregularem rem- Cooste
258쪽
Iniblicam, et male cohaerentem emergere necessum sit i). v Ε go summum imperium, in qualibet forma, ex imperantis ossicio emergens, indivisum, et suis se viribus exserens. Ruit paetum. XII. Universis praestare videtur in iure politico Boelimerus M. Opposito ceteris processu. negat contractum, aliquod admittit consectarium. Ille impossibilis: et quod magis sertur homo ad libertatem, quam ad subeundum imperium civile 3ὶ.n Expressum aliquod pactum, imperium antecedens, vix fingi potest 4M. Est impietatis figmentum 5). Negata causa. admittere videtur es-
sectum: a Socipias omnium voluntatem coniunctionem refert, quae in imperante coadunantur atque ab eo exercentur. n Sed repugnat statim: et Potestas debet esse independens, et exerceri iure proprio 6 . n Mixta imperia. et scissam in diversas partes summam auctoritatem, reiicit tamquam monstrum reipublicae. Subditorum iura, perpauca et imperfecta: subiectio aequalis . iniqua vol in iniurias resistentia: fuga ipsa aliquando vetita, intere dente societatis pacto, non infringendo: subditorum gloria, obc-dientia. Humanus et sagax. quoties naturalem sequitur aequitatem: durus, inclinans in pactum sociale, ut periculum effugeret
quod illo pandebatur Q. Haec illi: quibus, e schola germanica, addendi Wolfius et
XIII. Wolfius imperium non singulis confert. sed unive sis R. a quibus in rectorem transfertur civitatis, qui gentem suam repraesentat: pacti vero essectus et consequentia extemplo removet, inquiens: si Ut iam Rector civitatis sit stibiectum a gente diversum: persona ista moralis, quae antea in gente universa subsistebat, nunc in alio individuo physico subsistit 8). n Imperans igitur iure utitur suo, a gente ipsa distincto. Quod latius urget ac premit: a Absit autem, ut tibi persuadeas, characterem gentis representativum derogare quiddam de dignitate Rectoris civitatis, veluti monarchae maiestati in statu monarchicol Etenim is potius eandem magis conspicuam lacit. quatenus iam mnia' eam dignitatem habet . quae ingenti hominum multitudini nonnisi unirersim competit: unde etiam est, ut eadem maior sit in regno, in quo unus eandem habet, quam in aristocratia, in qua
lal Duo eonstituit Mehmerus: l' u Hoc ex natura summae potestatis. quod non augeatur nec mutetur ex forma imperandi. cum rursu&eadem summa potestas sit in statu populari et aristocratico, quae est in monarchico. 2' Ilaec potestas summa alias dici solet Maiestas et iura inde dependentia βω Iestatica. quae nihil aliud sunt quam complexus lurium Nariorum, quae imperαnti INDEPENDENTER ET pno Rio tun E in civitate competunt ad obtinendum Anse reipublicae mae tιm a fratrod. inius pubi. Par. spee. lib. l, c. 4 n. 32, 3b . Haec duo ponunt iura maiestatica, tu qualibet regendi forma, summae potestatis propria, nempe ex OD scii natura, atque prorsus independentia; consequenter, inventum ex να-cto sociali naturale imperium exeri uul, licet ex paeto ririli vel politico formam aecipiat.
259쪽
. pluribus universim ea competit. Cumque nihil istitu dignitatis remanserit in populo, singulis autem nihil quicquam eius coinpetere possit, quoniam quod universis eonvenit, singiuis eommmne non est; ideo nector civitatis supra gentem eminet, nec dignil L . cit. tas alicuius de gente cum ipsius dignitate comparari potest 1ὶ. v Si contractus substantia illa est, ut iam nihil istius dignitatis r mameriι in populo, ad quid pactum sociales Quam longe abs mus a Rousseau leti Le Drou XIV. Dum ex Wolphio plurima decerpsit Wattei R. ta
des gens. UM. tam praesert mentis levitatem, ut principiorum desectu vel pugna Wolphium ipsum facile superaverit. Petit ille graviter, quid aget princeps qui nullam in gente religionem invenerit. Et respondet: a Quoniam nulla aderat. nulla ei lacultas hae in re collata δὶ ib., lib. I, suit 3). v Quasi nempe religionis instituendae facultas principie, ir, s, i a. delegari possit. Contra vero, si aliqua adsit, oblitus collatae a populo auctoritatis, principem veluti unicum religionis dominat
rem constituit: a Unicum adest imperium in civitate: variant m nera, sed ecclesiastici, duces, magistratus, omnes reipublicae se 4 Ib., s.l l. iunt, omnes aequaliter imperanti mancipantur M. B Vides Ho besti doctrinam pro religione constitutam. Cassi adeo scriptoris nec mentio habenda suisset, nisi otiosorum leviterque erudit rum solamen evasisset, qui scilicet iuris scientiam esse vix sciunt, aut suspicantur. XV. Kant, quum pactum sociale, populi imperium, aliaque corollaria, ipsamque universalem rempublicam summis laudibin extulisset: infelici sane exitu regibus blanditur, edocens, nulli vel tyrannidi resistendum, nefas iudicium discordans a principis 5 Elementa iudicio R. Nomina invertit. Naturae status, illi non est extramet hys. ii socialis, societatem antevertens, sed qui hactenus viguit, iussis riPrud , i 7 3--eaeuus, vertendus iam in iuridicum et legalem, ad quem sal tem accedendum sit. Nova insurrectionis schola, ideatis, implicata, nebulosa. In laturum statum, quem legalem dixerat, Omnes cogendi sunt: lex politica . iusta eae se ipsa: Status res et sonas sibi possidet, quia ipse illas eonstituit. A Statu quilibet praesumitur malus, donec securitatem ipse dederit. Ηobbesio perniciosior: ille enim ponit, praeteriisse naturae statum sine lege et iustitia; Κant vero, adesse, sed evertendum. Utriusque finis pax: pax est desectus resistentiae: hic in persecta imperantis coacti ne vel tyrannide conquirendus; quae plenissima est iustitia, cum a populo proficiscatur. eiusque nomine exerceatur; ipsaque randem erit ius eosmopoditieum generis humani. Universalissima ergo tyrannis, pactum et status popularis. XVI. In Κantiano systemate, quidquid verbis esserat, cum nullum sit ius a natura constitutum, vel hactenus in politicis coniunctionibus expressum, sed in sutura atque indefinita evolutione atque humani generis constitutione inquirendum: esprenata
mens nullo itineris duce. idearum vacua iugreditur, universam-Disitiroo by Corale
260쪽
que societatem, e naturali sede revulsam, proiicit in aera. Hinc contractus socialis ad politicum rationalismum perductus. quo germanorum academiae maxime perturbantur; atque contradi tio absurdissima, qua ex una parte populi imperium constituitur. ex altera praepotens Status imperium, cuius sinis socialismus, quo populare ius quodlibet vel imperium deglutitur. Hinc libertatissimul et imperiorum occasus: atque iurisprudentiae labor. levivitas et nuctuatio, cuius exemplar Ahrens, Gottingensis doctor, et Bruxellensis academiae professor 1ὶ. i Abrens,
XVII. Scholae gallicanae praeiverat Montesquieu, in op re: De ι esprit des Iois. 1784: quod verterat Volterius De res iι sur tes Iola: vel spiritus super leges excurrens. Illam vero sch ii h p ε''lam perficiebat Sieyis 2). De primo inquit Mercier: g Unicam 2 sur Iesprosequitur ideam ingeniose pervolutam: vel se ipsam gubernat movens etc. civitas, vel tyrannice gubernetur necesse est. Prudenter autem Qu est ce que consequentia tegit, vel reticet. Omnia ad pactum refert, et gen- ie 'tes quae illo non utantur, irridet vel contemnit. Obscurus quia voluit, se a pluribus intelligendum sciens: ceterum, principali Fius idea, omnia illuminantur R. B Haec de Montesquim iudicia, Meroier , nec suspecta sunt, nec iniuriose didis. Antiquae iurisprudentiae Notions ursea Vir, novaeque philosophiae cupidus sectator, inter iuris princi- ροφ'er' i si pia et popularia pacta vel systemata mirifice distrahebatur. Hinc, si non inventa, ab eo saltem celebrata politicarum potestatum dis visio, independemia et aequilibrium: ex quo systemate, omni a rupto aequilibrio, factiones, politicae colluctationes, imperi rumque infirmitas et casus extiterunt. Illa enim summae potestatis discissio, nec monarchiam nec rempublieam esse sinit, sed reipublicae monstrum, a quo Mehmerus abhorrebat. Iure propterea a novis philosophis summo in honore habitus suit: qui, licet ipse non insurrexerit, sequentium tamen insurrectionum arma paravit. Quo vere sensu, vir magnus quantum licebat, a Grouve
te dictus est. Quum plurima quandoque graviter et nobiliter esserat, saepissime torquet ideas et sacta, atque simpliei amrm tione utitur pro demonstratione. Resulatus a Dupinio, ne huius liber in vulgus prodiret, effecerat aulica mulier se Pampadoud. philosophorum amicissima. Quae iam erat insurgentis philosophiae tolerantia ac libertas. XVIII. Sines, praestanti quidem sed corrupto ingenio, eum pluries lateretur, non statutis vigere ac forescere imperia. sed regia potestate; hac tutam esse singulorum libertatem: plurimaque ex opposito metuenda fore a popularibus potestatibus; i tegram postea evolvit pacti socialis sententiam: a Nunquam e naturae statu gens ulla egreditur, semper independens quom documque ipsa velit: ipsa volente, iurium omnium sonte ac d mina, positiva quaeque iura conticescunt M. n Quid ultra ana 4 ' est rechia efferret, si ore proprio loquereturi