Pvblivs Virgilivs Maro

191쪽

Ρhia Epicurea carmen ut Virgilianum comprobari dicit. Verum est, Ciris auctorem scholam Epicuri Sectari V. ad VS. 3.), quam Virgilius quoque iuvenis certe est professus Ialin. introd. P. VII. , neque tamen inde sequitur Virgilium, quia Epicuri doctrinam est amplexus, Cirin scripsisse. Eodem scilicet iure Horatius etiam Ciriti sibi deberi contenderet, utpote qui se ipsum Epicuri de grege porcum appellet. Simile est illud, quod Schraderus Opi- Dioni suae defendendae inservire putat, Virgilium Pariter atque auctorem Ciris multa ex Catullo et Lucretio hausisse; et de Catullo quidem et Ciris

auctore hoc Verum eme, post alios infra g. 8. docebimUS, Lucretium autem uno tantum in loco Ciris auctor imitatus esse videtur V. ad VS. 18. , quum PotiUS contrarium animadverti possit in Virgilio, qui Catullum nunquam, nisi sorte huc trahere velis Catuli. LXVI. 89. coli. Virgil. Aen. VI. 460. et Catuli. LXIV. 170. 171. coli. Virgil. Aen. IV. 657.

658., Lucretium aliquoties ante Oculos habuisse videtur inacrob. Saturn. VI. 1. 2. . Qua ex ObSerValione statim apparet, hoc etiam Schraderi argumentum eiusdem Ponderis esse, cuius priora vidimus; quo accedit, talem conSensum quamvis maximum nihil fere efficere, nisi utrumque Poetiam, et Virgilium et auctorem Ciris Lucretio et Catullo pariter fuisse delectiatum. Quid porro dicam de Μessala, cui auctor CiriS VS. 53. Coll. VS. 35. Camensuum dedicavit Θ Nunc Schraderus celeberrimum illum oratorem et victorem Dalmaticum, Μ. Valerium Μessallam Corvinum suisse affirmat, nulla utens opinionis suae probatione sed rem Pro certa

192쪽

et indubitata ponens. Quodsi vero vitam viri huius inter paucos Sui temporis praeStantis, de quo conserantur quae Post alios Wagnerus meus ad Eleg. ad ΜeMai. P. 4. Sqq. et Eltendtius in protegomenis ad Cicer. Brut. p. CXXX-CXXXVIII. docte collegerunt, accurate consideraVerimus, illud statim permirum nobis obvenit, Μessalam qui anno 685. natuS per primas statim post Iulii Caesaris obitum seditiones varia ratione rebus publicis interfuit v. Ellendi.

p. CX IL), a Virgilio nulla alia nisi doctrinae laude

tum satis Vulgata condecoratum suiSSe, quum lamen iam ante annum 706. in foro esset. Sed haec

etiam missa laciamus concedentes Virgilio fortasse iustam causam suisse, quae eum ad hanc in Ilessala laudando parsimoniam impelleret, hoc potius gravissimo argumento Schraderum impugnantes, Virgilio nunquam coniunctionem nedum familiaritatem cum ΜeMala intercessisse, qua de re magneri Verba, qui l. l. P. 12. Primus eam subtiliter indaga

vit, in ushun nostrum conVertere liceat: si a rerum

se illius temporis Scriptoribus non accipimus, Virgi--lium arctiore amicitiae vinculo cum Μessala con-- iunctum fuisse. Cuius rei mentio ut ab aliis ne

si glecta Sit et praeterita, ab ipso Virgilio eam iuro se exSpectare possis. Sed nullum de Μessala verbum sineque in Bucolicis, neque in Georgicis, neque se etiam in Aeneide. Ubi cum multorum, qui tum se clari erant, Romanorum mentio iniiciatur, mirari silicet, Μ. Val. Publicolam, Bruti, qui satis ibi cele--bratur, auctoris libertatis, in Consulatu collegam, si Silentio esse praetermissum; cuius Virgilius, si si Μessalae nostri, Pii ab illo genus suum deduce-

193쪽

sibat, familiaritate usus esset, valde dubito an Ob-- litus fuerit et ut ipse hoc addam, Virgilio somlasse iusta causa erat, cur a Μessala celebrando

abstineret; hic enim et Ilaecenas nimium inter se dissimiles erant. Hinc inter tres sententias optio nobis relinquitur, Vel alium Μessalam quempiam suisse, diversum ab Oratore, cui Virgilius Cirin dedicarit, vel Μessalae oratori eam inscriptam esse a poeta incerto, vel denique alium Messalam serius viventem intelligendum esse, cui poeta pariter in

certuS carmen Suum miSerit, 'IUamm Sententiarum quaenam praesererida nobis Videatur, ex Sequentibus prodibit. Ultimum denique argumentum Originis Virgilianae, in quo Schraderus plurimam vim

inesse putabat, multi Versus SubminiStrant: seuora

, solum dimidii, sed etiam, quod maioris ponde--ris, integri lique continui in Eclogis, Georgicis et

se Aeneide creberrime repetiti, quorum deinde satiS magnum numerum a Pag. 34-40. enumerat, iiS dicta sua unice confirmari ratus. Nihil autem, Siquid video, magis opinioni, quam defendit, contrarium Schraderus ponere potuit, quam VerSUS

illos repetitos, qui ipsi produnt, Cirin Virgilio ab

iudicandam esse, ut iam Fontaninus p. 36. bene auimadvertit, tum Omnia Veterum Poetarum OPera, Unde tot versus in Aeneidem translatos notat Μacrob.

Sathu'i . VI. 1., ad unum Virgilium pertinere putandaeSSe. Nonne etiam eodem iure, quo Schraderus Cirin Virgilio tribuere voluit, Ausonii Centonem ad eum reserre liceret 8 Hic certe non suit tam curti ingenii, ut se ipsum adeo compilaret, et ex Cnrmine iuvenili quingentos fere quadraginta VerSuS VIRGIL. TOM. IV. II

194쪽

comprehendente quadraginta versus integros Neque Parvum mulatorum numerum in maiora sua carmina iratisserret. Quod quum Omnino omnes Poetae cuiuscunque demum gentis vitiaverint et vi-lare debeant, tum Virgilium carminitatis ex Pollendis et limandis unice intentum adeo ineptum habere nefas est, et varii quos iam per vitam nactus est Obtrectatores, talem sive negligentiam sive fraudulentiam silentio non praeterivissent. Nemo nobis facile obiecerit illos Versus numero PauciSSimos quos Virgilius in ipsis maioribus suis carminibus bis posuit, singulari cura tractatos a Ialinio meo ad Virg. Georg. IL 129. Eorum enim plane alia est ratio, et sufficit hac de re lectores ad Weicherti V.Clar. disserti de verss. Μaronis et Valerii Flacci iniuria suspectis p. 65. Sqq. remittere, qui P. 67. Caute quidem pro suo more, sed ut de Vera eius Sententia dubitare non liceat, hoc seri iudicium, versus in Virgilii operibus genuinis et Ciri recurrentes contra Scaligerum, Schraderum eorumque aSSe laS graviter pugnare. Quodsi hucusque contra Schraderum nobis disputandum fuit: in ea quaeStione, quae nunc Paucis attingenda est, ab eius iudicio Pendere posSumus. Scaliger contenderat, Ciriuultimam a Virgilio compositam esse, quod iudicium Schradems p. 41. sqq. examini Suo subiecit; cuius de hac re disputationem carptim repetemuS. Dixerat Scaligor, Virgilium Cirin Ilegaris scripsisse, motum memoria rei, quam ipse locus ei excitasset, coli. Donat. Vita Virg. g. 51. se ac Cum Megara, Vici--Dum Athonis oppidum, Visendi gratia peteret,

195쪽

his Schraderus Scaligerum erroris convinci recte iudicat. Incredibile enim esse, poetam languidum carmen tanto labore vigilatum s. 45. edidisse. Alterum opinioni suae fulcrum Scaliger versum 10.eSSe Voluerat, de quo male in usum Vocato Schra- clerus ait, incredibile esse, Virgilium qui moriens Aeneida ut imperfectam comburi voluerit, ab ea limanda ad tam leve poemation transiiSSe, quo edito non amplius arti poeticae operam impendere vellet. Num porro, ut hoc ipse addam, Sumere licet, Virgilium eodem tempore, quo Aeneida deleri iuberet, ex ipso illo carmine tot versus in Cirin denuo recepturum fuisse, ita haud tecte indicantem, Se Aeneida carmen posteritati quavis ratione tradendum existimare Tum finxerat Scaliger. Virgilium Athenas prosectum esse, ut philosophiam Epicuri perdisceret, cuius prosectionis multo aliam causam idem Donatus l. l. indicat: si statuit in Graeseciam et ASiam Secedere, triennioque continuo se Omnem operam limationi dare, ut reliqua vita se tantum philosophiae vacareti Deinde auctor Ci-riS VS. 41. Sqq. est professus, Se primis tantum labris

philosophiam gustasse, quod Virgilius vir quinquagenarius non amplius dicere potuit, quippe qui in Eclogis, Georgicis et Aeneide summam PhilOSO-phiae scientiam comprobavisset. IneptuS etiam

fuisset Virgilius, si Bucolicis et Georgicis publicatis et Aeneida tum maxime editurus Ciri talem in-VOcationem praemisiSset, qualis VSS. 97. Sqq. legitur. ΜesSala autem, cui carmen inscriptum eSt,

anno 735. quo Virgilius in Graecia fuit, quin Iuagesi-mUm annum agebat summis iam honoribus functus,

196쪽

unde Schraderiis perabsurdum recte dicit talem hominem ruvenum doctissimum Vocare. Denique Sca liger ab ipso auctore Ciris redarguitUr, qui VS. 44. assirmat, se in Ciri scribenda prima rudimenta et Primos annos exegisse, qUae Proinde secundum Schra-derum, post Culicem a Virgilio est facta, antequam Eclogas ederet. Quod quum supra salis resutasse nobis Videamur, non POSSumus quin iiS aSSentiamus, qui Cirin neque a iuVene, neque a sene Virgilio Scriptam esse asseVerant, quam ad sententiam alia etiam argumenta nos ducunt, quae ipSum ea men Nobis Subministrat.

Auctor igitur carminis nostri statim ab initiose Vario laudis amore iactatum irrita vulgi fallacis Praemia expertum esSe dicit, unde primum hoc colligere debemus, eum quo tempore Cirin edidit, non amplius in prima iuventa constitutum suisse. Quodsi porro quaerimus, quis ille Varius laudis amor sue rit, quibus auctor iactaretur, quae deinde illa praemia irrita Hilgi fallacis, nemini in mentem veniet, ea cum Heynio de fama poetica interpretari. Aut potius verba de honorum cupidine, aut de laude oratoria sunt intelligenda, quarum explicationum cur ego Priorem praeserendam Putem, in commenlario ad ipsum locum docui. Utramvis autem praestare maliS, hoc certe clarum est, talia Virgilium nunquam de Se dicere potuisse, ut qui neque rei publicae particeps esse Voluerit, neque soro Operam dederit, nisi sorte Donati verba in Vita Virgilii

g. 26. huc trahas: egit et causam unam omnino, nec

amplius quam semel. Quod autem dixi auctorem Ciris non in prima amplius iuventa Stetisse, alio etiam

197쪽

loco ipsius carminis comprobatur. Nam ullum VSS. 43. 44. dicat, Se ΜeSSalac Suo, dum carmen de philosophia Epicurea scribere possit, hoc de Ciri poemation mittere, addit se in eo perficiendo primos

annos primaque aevi rudimenta exegisse, atque unum illud esse, quod iam Μessalae mittere possit. Si autem poeta quum carmen miSit, etiam tum ad Olescens suit, cur addidit se illud per primos aetatis annos fecisse Θ Hinc una nobis relinquitur via ut PO-Nam VS, aUctorem CiriS carmen suum iam mature

exorSum suiSSe, tum variis laboribus aliisque studiis poeticis impeditum illud interrupisse, et serius demum, quum Messala iuberet poetam promissis Slare, eo rediisSe, qua explicandi ratione admissa verbis quoque clara lux assunditur: vid. comment. ad h. l. Ampliore et doctiore poemate di lactico poeta Messalam tum mactare Voluit, qUnndo iustos in philosoplita Epicurea progressus feciS-set. Quae hucusque disputata quum alii cuivis quam Virgilio carmen nostrum vindicent, aliud etiam argumentum accedit, quod rem conficit. Auctor scilicet Vs. 18.19. narrat Se interdum carmina ludere et gracilem versum molli pede claudere. Quae Verba quum de uno carminis elegiaci genere dici POSSint V. comment. ad h. I. , Virgilius, si ei Ciris tribuitur, inter poetas elegiacos est reserenduS, quod num Scaliger et Schraderus nunc conceSSuri essent, valde dubito. Ruaeus in Vita Virgilii etiam versus 10. 11. tanquam contra Virgilium pugnantes assert, ut quem non tantum rei poeticae taedium ceperit, ut in tam levi Opere desinere non dubitaret.

Initium Eclogae sextae, quod quis cupidior etiam

198쪽

nostrae sententiae favere dixerit, cur missum faciamus, Epimetrum ad Culicem exponit. Progredimur iam ad ea argumenta, quae ex oratione carminis petere licet, in quo quum Schra-derus P. 54. dictionem et prisca quaedam vocabula scriptorem Virgilii tempore viventem indicare COI tenderet, hoc non pronunciandum sed demon- Strandum erat. Ceterum de poeta, num Virgilii temporibus vixerit, nunc non dispicimus, sed illud unum demonstrare conabimur, Virgilium Cirin non scripsisse. Quod Ostendunt ipsa verba Graeca S phia VS. 3. psallerium VS. 177., qualia Virgilius Duu- quam sibi permisisset; his accedat nymphae USUS plane Graecus VS. 434. Deinde nonnulla verba inveniuntur in Ciri, quae in toto Virgilio frustra quae

quae vox deminutiva imprimis a Virgilii ingenio abhorret. Τum in verbis vulgaribus quaedam nove auctor Ciris sibi permisit, vel certe Virgilio insolita,

ut currum Pro navi VS. 25., naturam M. 123. 316. Signissicatione alioquin non Obvia, sal viridis VS. 460., glomerare VS. 316., mori circum aliquam rom VS. 235. Audacissime etiam bigae VS. 37. caeruleae dicuntur, et iusto crebrius auctor Vocem ritus usurpaVit; V. ad

VS. 36. De particularum usu singulari egregie disseruit Fridericus Iacob Vir Eruditissimus ad Properti P. 165. Sq. cuius diatriben huic Epimetro inserere uanto minus dubitavi, quanto maiuS Ornamentum ita ei accedere scio. Haec igitur Sunt eius Verba: , Quod alii probare conati sunt, non eSSe Vir--gilii Cirin, id ego quoque Via alia eaque Satis mu- si uita invenisse mihi Videor, ex particularum ObSer-

199쪽

-Vatione. Quot res ab hac parte quantam lucem se accipere Possint, uno hic exemplo docere liceat. -IIis itaque particulis at multis, ut in brevi poema- isti O, Ciris auctor a Virgilio recedit. 1: Etia, quod si Virgilius nunquam habet, hic legitur ras. 1, 414. - 2: Si nunquam a Virgilio reticetur, noster relicet MVS. 446 ). 3: Quum, quod alii etiam poetae raris-- Si me faciunt, Dunquam Virgilius, iungitur hic cum se Plusquamperfecto coniunctivi Vs. 365. 4: Quod se plerumque hic indicativum adsumit, Virgilius prae, tulit coniunctivum. 5: Idem valet in antequam.

-6: ubi hic imperfectum et Plusquamperfectum Pasiti lur, quod vitat Virgilius. 7: Contra ut, tempo--rale, quod nemo Virgilio frequentius usurpavit,

si hic semel legitur VS. 429. ut vidi, ut perii etc., loco, illo ex Ecl. VIII, 41 Subrepto, cuiuS exemplar si Theocrit. EM. r. 42 Homerum expressisse vide--tur: 'M P. 294: 'Aς δ' ιδεν, ως ιιιν Ἀρως πvκινὰ φρενας - κάλυηνεν. 8: Simulac, quod, si in i sigillo invenitur, ex Codicibus insimul ut mutandum se est, Ciris auctor posuit vS. 162. 9: Denique Sit -- gularem USum Observes apud Virgilium in particu--la Ailis, et in quo neque alium habet auctoremisi PSe, H que imitatorem quenquam. Est enim

se haec ipsi usitatissima vicies quater invenitur in

uuoquoque VP u VOX altera, Nisi quod praece-- dente Vel negatione vel copula cum elisione etiam si tertium locum obtinet; veluti: Haec adeo, Restituant se Udm,nec me cides, Iamgue adeo. Uno tantum loco

'in Hanc do Ciris Ioco iactam non posse, pace viri Pariter li obserVatiouein a me comprobri i mani atque eruditi profiteor.

200쪽

si in medio versu legitur, Aen. XI, 309, ut tamen se onunciatioliis itidem altera VOX Sit, easdem regu--laS Secuta: Concisiis. etsi adeo dotalis regia cordi est. si Contra Ciris auctor, ut reliqui OmneS, qu OVis eam se loco collocat, qui anapaestum recipiat; VS. 406:

De in loriectionibus ab auctore Ciris mediae orationi saepissimo interitositis Vid. ad VS. 298 et quae Praeterea rhetorica ΡOSSunt colligi argumenta, in alium locum, g. 3. reieci, tu i ingenio poetae nostri in universum describendo aptius collocari videbautur. g. 2. Videmus quid de eorum opinione statuendum sit, qui Virgilio Cirili vindicandam esse cenSeant; transeundum nobis iam est ad eos VV. DD. qui C. Cornelio Gallo Cirin tribuerunt, quae Sententia quo speciosior Videbatur, eo plures asseclas eSt nacta.

Et primum quidem, qui in hanc coniecturam incideret, obertus Gisanius fuisse videtur, si Barthio Adv. III. 21. fidem habere licet, quum ipse Gifanius in iud. Lucret. S. VV. aera, barbinicae et ritus

de Virgilio auctore non dubitot. Eo maiori cum considentia Barthius pluribus in locis ut ad Stal.

Silv. I. 2, 49. IV. 7, 2. et maxime Advors. l. l. GaIlum hoc carmine beare voluit, longe tamen Sup ratus a Fontai lino Illist. liter. Aquilei. I. 2, 6. P. 1 62. et I. II. VOSSio, Viro immortalis memoriae, ad Virg. Eclog. VI. 74. P. 328. Sqq. quorum argimienta