장음표시 사용
311쪽
l. e. Commoda. Lenetius, doctus iuvenis, ad Catulli Epist. Pel. e Catullo 64, 129 coni. MoIlia vel Tegmina. Si semel a scripto recedere ausis, multa alia scribere liceret. ' Cognita explicatur simili loco ap. Val. Flacc. V. 355. Quae mantia haee -- Advenit, haud armis, haud unquam gnita rettuZ- Pro Simonia, quod primum in Ald. 1517. legitur, in B. A. Ed. Pr. est pio omnia, in Helmsti pleonis. Sicyonia simpliciter ita etiam inveniuntur ap. Lucret. IV. 1118. Coll. Gronov. ob . IV. 25. p. 391. Sic Περσικά, Λακωνικαί ap. Aristoph. Fub. 151. Thesm. 142. Eccles. 7 . De ipsis illis soleis v. Heuchius in Σικυωνue, Steph. Byz. s. V. Σικυων. - servas R. J169. Perperam baeehata retinent edd. recentiores. Baecatum monile
ipse Maro dedit Aen. I, 655. ' retines baeehata R. J170. ' Multo A. Vestigia pedis plenius dicitur ap. Caton. Dir. 1l3.J171. prodita, scit. amore. Sed vix hoc omitti poterat. Leg. perdita, ut saepe amantes dicuntur. Sic ius. 427. Ita quoque emendasse post Dougam iam alios nunc video, Iortinum Mise. Obss. Vol. IV, p. 319 et Ηeins. In schedis. At Ia bs non male coni. percita. ' perdita pro eo quod Vulgo legebatur prodita, eo confidentius recepi, quod illud ipsum in
Helmst. R m. sec. exstare videbam, cum m. pr. vulgatum defendat. Redit ascendere est illud usitatum δ' 172. Graeco extulit redit aseendere redit, ut adscendan, et Deitcausam se visere, praetexit, comminiscitur caussam, ut visat. Eisi hoc valde scabrum. Heins. quaerit in verbis per eatissam, ut ap. Ovidium saepe, V. C. Candida per eaussam brachia saepe tenet. Ita scribi possit raeriasque parat per caussam visere turres, vel Aerias quaerens per e. Enimvero totus versus est ex variatione antecedentia natus. Greene legit et Se saepe aerias caussatur reddere turres, ut site me blames heraeis that ahe visits the citadet. Estne eatissari obiurgare an voluit ae satiet quid est reddere 7 voluitne seandere In Hetasti a m. pr. Iegitur
Senasque - causam, R m. sec. Aeriasque - eausa. Quodsi intpp. linguae Graecae Paulo magis memores suissent, non puto tantas coniecturarum turbas concitassent; etenim causam Deit ad verbum est expressum e Graeco λογον ποιεῖν, Causam praetexere. Structura vero est et eausam frequenter adeundi muros patrios facit se viiscre turres aerias. Aeriae
turres illustrantur iis quae docte et copiose attulit Huscinius ad Tibull. I. 7, 15. p. 192. coli. Weichert. de Cinna Π. p. 10. J173. An olim suit: tristes uoluens in pectore curas. Γ' Hanc Heynii Coniecturam Paldamus ad Propere. p. 294. speciosam, fortassis tamen non veram dicit. Utique recte. Nam quae hucusque poetae sunt narrata, i terdiu facta sunt; iam querelas nocturnas attingit. Praepositio vero ι' pro qua Bothius de legit, quamquam de tempore est Sermo, excusationem tamen habet. Ruhnken. ad Vell. II. 24. Drahenb. ad Liv. I. 57. Iacobsius autem spec. emend. p. 98. coni. solvens ut respondeat nostro: LUt ma-ehen. Ceterum us. 175-212. hoc loco a cod. A. absunt et post us. 250. leguntur. J
312쪽
174. amorem de amain Ninoe accipere licet sane; ita vero illud durum, ut ex altis eaeli sedibus sit, desuper ex turri. Scaliger refinxit reaeli speculatur ad oram, unde dies solet existere, mae diei ortum illam optare necesse esset. Vir doctus in Misc. Obss. IV, p. 320 secum spe Iatur arripuit in . ex v. 468. Breukhusius earii amores legebat et stellas Intelligebat, in quas virginea olim essent mutatae. Tandem ibid. alius vir doctus eaelo corrigit, nihil tamen expedit. Equidem, si vestigiis scriptumo eaeli eelo inhaerendum est, legor Sedibus ex altis tecti, h. ex edita domus parte. Iacoba noster in coesi Specim. Emendati. p. 79 quaerebato lis. Γ' Permira sane etiam h. l. V v. DD. protulerunt; sed nulla est
in eo corruptela. Coniungendae enim sunt altae mesi pedes , quae sunt sidera in eoeta, sive omnino eoesum. Ea significatione leguntur sedes aethereae ap. Ovid. Net. XV. 449. Sic ἔδρα ap. Aratum 690. M. Voss. Sensus igitur est, Sullam e cursu siderum videre velle, an faustum suo amori exitum sperare possit, neque sine causa speculari verbum posuit,
quum illud tantum de Ioco editiori seri possit. Maximo hue laesi locus Virg. Georg. I. 257. Me frustra signorum obitus speculamur et Ortus Maheseidus pro meti coni. sola. J175. Illustrant h. v. quae collegit Bum. Sec. ad Propere. V. IV.
4, 29. p. 771. J176. mouit M. Iunt. nubit coni. Scald.; esse enim totum nubere στε- φειν scit. lana inducere ac vestire, mox nendo deducenda, quomodo C
tullus LXIV, 311 amictam, Plinius coratam eolum dixit . neuit Helns. Piam ad Claud. Eutrop. I. 274. J Sed novit et respieit sibi respondent. nulla pro non, ut alibi, antiquum esse aiunt. Est Graecis, et inde poetis, is
quentatum. aurum sive ad texturam, seu, cum de ea M. 178 demum agatur, ad ornatum et mundum muliebrem spectat, eui eum hic non expectabam; nec omnino satis cohaerent membra. Illa, inquit, non curat e tum , non aurum, non Psalterium, non texturam. Forte M. 178 saltem
praemittendus versui antecedenti. t ' movit A. non, ita R. Ηelmst. Vulgones. - aurum unice de auro textili intelligi potest, quum omnis hic locus de opificiis et negotiis, quibus Se illa assueta alias suit, agat. Langueret noso mundi muliebria. Sententia vero versuum paululum abrupta et confusa
simillimo loco Catulli LXIV. 38-41. defenditur, quem a Giresii tran positione vindicavit Nitscherlichius in lectL p. 30. J178. Lyeis vel Lydo em. Hei . At vid. Not. elauduntur male edd. Plant. ' et A. blanduntur Helmst. a m. pr. planduntur idem a m. sec.J179. obstat amanti ap. Iul. Sab. legitur. Heina. eoni. superat Vel suberat, ut ap. Ovid. in Ep. Aconti XX, 122. Quique pubest niveo la tua in ore rubor. Io. Schrader. nisi eum pudor obstat amori. Totus is sus ex interpolatione conflatus esti
180. ' magis Helmsti a m. pr. J181. ' Torbidulamque A. Qua ratione hie potissimum, ubi mors
per inexpletum amorem nata memoratur, de tabe sermo esse possit, docet Celsus III. 22. Una est tabeo qua eorpus non aditur et naturaliter gem
313쪽
per aliquibus deeidentibus, nullis vero in eorum loeum subeuntibus, rem- lma macies oritur et, nisi occurritur, tollit: Atrophiam hane Graeci no- :minant. Hinc etiam videre proprio sensu, neque solum pro sentire dicitur, coli. inprimis us. 224. sq. J s183. ' impellare iam per se de sacro aliquo furore usurpatur. Hei iaius ad Val. Flaee. III. 325. J184. ferret primo editum in Ald. 1534. Luebatur olim etiam in Ald. iseruet. Tum ah gerum , h. diu servatum, legisse videtur Iul. Sabinus. Ut patrio demtum G. Io. Schrader., praeclare; modo esset quod cogeret inos refingere. cons. v. 280. ' Legebatur hucusque de uertiee ferret Fumtim, atque arguto, ubi v. ferret iam eo offendit, quod praecedenti versu fertur legitur. Repetitiones eiusdem verbi brevi intervallo a poetis positi plerumque longe alius sunt generis, quam quae h. l. deprehenditur. Huc accedit, quod in codd. alia leguntur, et in Ed. Pr. quidem Ut patris ademptum-aemet, ubi vero neque ademptum neque ae et probari potest, illud propter detonsum proximo sequens, hoc propter mitteret; in Ruetast. aerum, cui estera in eod. Heimst. manus appinxit sectum; deinde in R. Furtimque arguto, Hetast. M. H. furtim atque arguis. Pro ferret, cuius proinde nulla e codd. est auctoritas, restitui incrum, eadem ratione explicandum qua Ovidius in hac ipsa re dicit Metam. VIlI. M. fatali nata parentem Crine suum spoliau. Hinc omnino sareum de eo dicitur, quod violara est nefas; Lucan. IX. 982. Invidia saerae, Caesar, ne tangere famae Pompeii, qua ratione etiam explicandus est idem Lucinnus VIII. 669. Ac retegit sacros, scisso Melamine, Multus Semianimis Immi. Quo iam posito apparet porro, copulis atque vel que in V. seq. locum non esse, et ex Furtimque arguto, quod in R. prostat, emendavi Furtiva, quae vox de Se ita eo maiori iure dici potest, quod de amore elandestino sermo est. Iam vero illud adiectivum non tantum ad mitteret reserendum est, sed potius omnem rationem indicat, qua tum Sullae esset agendum Ramshom. Gr. Lat. p. 297. Adde Virg. Aen. VII. 660. quem Rhea sacerdos Furtivum partu sub luminis edidit oras . Verborum ordo iam hic est: Ut mitteret, ah demenal pro quo in Heliust. est ademens furtiva saerum crinem detonsum de vertiee patris hosti arguto. J185. Furtimque a Aldd. arguto hosti. Dictum esse necesse est Pro vasis et callido. astuto quo lue Helns. coni. Maliger videtur pro pulcro, formoso, accipere. Expectabam epitheton blinois gentile vel patronymia cumr Gnosiam, Dictaeo. ademtum mitteret rus. Mail. Ita meliuar erinem de vertice ademtum Furtim. 186. eonditio miserae proponitur. Lectio haee ex Aldina fluxiti Vei edd. nisi rapto opponitur. Alii e. raptori opponitur; unde Scaliger, etsi vulgatam non damnabat, contiesebat: Namque haec e disti ratio proponitur tinar quod elegantius esse nemo non videt; nam iis, quibus arcem aut urbem prodituri sunt, proditores condiaere et eo tituere recte dim tur. Barthius miserandas opponitur tuetur; Parum scite. Hei . eonditio miserae proponitur una vel ultro Criminis ignarae; et ex Baad. ms. v
314쪽
stigiis nisi apto opponitur una remi tr incidi ponitur. I' In edd. vulta. haec leguntur Inamve haec eonditio miserae proponitur tina, pro quo in eodd. alia leguntur, et in n. quidem nisi ereptae ponitur, Helmst. nim erepto ponitur, A. raptori opponitur, Ed. Pr. nisa rapto omponitur, de quibus lectionibus priusquam iudicare possimus, omnis loci sententia probe est dispicienda. Poeta scilicet causam in his uss. explicare voluit, quae M llam ad tantum scelus permovereti Illa vero nulla alia esse potuit, nisi ut erine patris ad Minoem misso huius amorem sibi vindicaret. At, quaerere quia possit, unde SDlla cognoverat, hac ratione voti sese compotem soro Apud Ovidium quidem ipsa puella ad hoc con-itilium pervenisso traditur, ubi igitur mera amoris libidine concitatur, et una suae culpae causam in se gerit. Ab hac vero impia mento abest noster poeta. Nam verba siue illa ignoram elare demonstrant, Sollam n aesisse, quantum et quam ire parabile damnum crine abscisso et patri, et patriae, et sibi inferret. Ad illam igitur supra a nobis prolatam quaesti nem ita iam re pondendum est, ipsum Minoem Smilae huius consilii auctor m fuisse. Verum quidem est, poetam hic quaedam omisisse, qua narranda fuerunt, quo modo scilicet Minos oppugnator Sollae in urbe inelusae hoe persuadere potuerit. At infra aliis in Ioeis videbimus, poetam nostrum in partibus earminis nectendis iusto celeriorem esse multaque, quae sustus commemorare ipsius erat, lectoris iudicio reliquisse. Sed in nostro loco quaedam insuper vestigia nos eo deducunt, aliquod paetum inter Minoem et Myllam factum suisse; et primum quidem verba huius ipsius versus eonditio ac matrimonii, et ponere, deinde vero vox
argutus in M. praeced. quae ut etiam alibi significat eallidus Heli ors. ad Horati Sat. I. 10, 40. . Qua alia vero via Minos calliditatem hie aliquam promere potuit, nisi ut Sullae erinem abscindendum persuaderet. Minos igitur, quum Sulla ei suum amorem confiteretur, se virginem in matrimonium ducturum esse promiserat v. potissimum us. 413. qui nullantia ratione explicari potest , dummodo Solla sibi patrium erinem trad ret. Iam vero seire potuit puella, quid inde sequeretur, vel nescire, quod poeta noster sumit. Sollam illud seivisse, poeta dubitanter modo ponit Vs. 183. , unde etiam seu semel positum excusatur. Ilgen. de Copap. 54. His, quae ad totius loci intelligontiam necessaria fuerunt, pra missis de versu nostro agora licet, quem, ut nune legitur, interpolationis crimine non liberari posse, docent codicum lectiones ab Aldina 1517. ninmium quantum recedentes. Et ex illis quidem ad loci nexum nihil magis quadrare videtur, nisi ut legamus: Namque hare e dιtio DKCEPTAR ponitur una. Deeepta sellicet fuerat Sulla ab Minoe arguto, qui ut par est incolum- inteni et ipsi et patri et penatibus promiserat. Ponere vero tali in re suo Iure dies ostendit He ingerus ad Cic. Ossi III. 22. p. 734. Aosserens ope-
315쪽
Dram ac pretium paciscenti ponitur seu constituitur magis praemium, quam, Proponitur. Cons. Cori. ad Sall. Cat. XX. 14. Drahenb. ad Liv. XXXIX. -17, 1. Idem est quod alibi eonditionem ferre diritur Corti ad Cie. Fam. VIII. 14, 7. . Notandum insuper est, poetam In voce eonditio Iudere, quae legitima est et solennis in nuptiis v. Gesner Thes. L. L., Ernesti in Clav. Ciceron. , et sensua iam egit Minos dixit, sub hac una conditione seso S llam in matrimonium ducturum esse. Quia vero his matrimonium ipsi Sollae fuit exoptatissimum, ponit Minos illam eonditi nem crinis abscindendi. Pacis bantur enim Minos et Scylla, haee crinem datura, illo nupuas. Pro arguto Miluus misi. Argivo. J157. In seqq. Iterum lacinias ab ineptis poetastris assutas agnoscere mihi videor. quis enim non omnia malit Credere coni. Helns. ' quis
bonus R. J188. tanto seelere etiam Aldina. Alii Melere tanto. Barthius conl. re teri , non male, ut pars, capiti, et alia sexto casu occurrunt. Multo tamen magis obvium est refingerer tanti aeeleris. Sic quoque ed. Iunt. et Ascens. Eadem Ηeins. tentat; et, reelere infamare. s' tanti Meseris A. unde recepi, cum vulgo legeretur tanto seriere, quod propter argumenta metrica serri nequit v. Schneideri Gr. Lat. P. I. Vol. II. p. 753. m. . Praeterea usus etiam loquendi genitivum commendat, qui verbum damnare, ubi armemia significationem habet, sere aequitur. Ovid. Rem. Amor. 3.
189. Tu tamen malit vir doctus Nige. Obss. IV, p. 321. prudentia Ald. M., quod Graevius probabat; tum ante illam potest, et mox N. ρο- ter eum Do d. ' prudentis R. Ad infelix supplendum es, quae a cundae personae omissio interdum invenitur. Gmnov. distri Stati T. I. P. 425. M. Lips. J190. ' Μει Iletasti a m. pr. Νiae idem a m. s. - sum quo rapta, A. cum quo direpta, Ed. Pr. J191. Viseras una aemper vitiose scriptum ante M. Ald. ' Viserit R.
vixerat A. M. Pr. mperque sedens A. J192. e Mendere vetia ante Aldinam cum BasiL msis in quo et exstineto. ' extincto Iletasti m. pr. - consedere R. Hetasti eomeendere A. M. Pr. J193. Ineptus versus. Tu quoque avia morieret tu, o Nise, in avem mutaberia ante diem supremum. Illia tamen tibi poenas dabit, quippe et ipsa in avem mutata, quam taliaeetua persinaci odio persequitur. Sed totus locus a mala manu interpolatus est, ut otium in eo castigando perdere pigeat. ' Abesse possit hie versus; non nego. Interpolationem tamen non agnosco, siquidem adverbium quoque ex Vss. seqq., quos in uni-
ersum recte cepit Heynius, est explicandum. J194. ' eo Helmst. sub nisae R. obnixi A. Ad explicandam huius vocis significationem inservit potissimum Cic. Somn. Scip. 6. p. 4M est Oreli. Cernia - terram quasi quibusdam redimitam et cireumdatam ei
316쪽
milia; e qui a ma maxime ister re disera , et eaeli vertiribus ipsis ex utraque parte subnixos, obriguisse pruina vides. J195. Aera quae coni. Imitas. Γ' Deosque M. Pr. Luci ponantes sumti sunt ex imitatione Virgilii Glog. X. 58. J196. vagae laudate s. ms. Helmati Γ' Sie etiam R. J197. Usque adeo vesti edd. cum rus. Basil., et mox Iix o erudelis ;hoe e desis etiam ms. Helmati Mensia corrigebat inque adeo. ' Lique adeo A. - humanos aeripsi ex R. quum vulgo hummi legeretur, et in Hesmati humarine. Constat vero, quoties adiectiva a suo substantio remota alteri apponantur, cui minua eonveniunt. Virg. Aen. VI. 2. Euboicis Cumarum oris pro Euboiearum. Cis. Walin. ad Taesti Agricol. p. 138. De adeo, quae particula h. l. ulteriori est explicationi, v. Horat. Turaeli. p. 36. Mnd. Horat. Turaeli. I. p. 145. J198. crudelis ms. Basil , saltem erudetis. - Ηoe versu melius carebit carmen. ' Vix o A. Vox Hesmst. st m. pr. Vos idem a m. κα-σudelis Hetrusti A. M. Pr. erudeles R. J199. erudele. Praeclare Mallor emendatr gaudete; quod et Helas. probat, nisi quod imisit Datiliaris querulae, venit en e. Mox numerumve morum coni. Barthius. gaudete seripsi e Scaligeri emendatione, quum vulgo legeretur erudele . quod nemo similibus illis intereat sonibus miserum, indignum excusaveriti Nam hae eo ipso a nostro loco disserunt, quod sunt in media oratione positae; nostrum vero erudele eo tra omnem loquendi usum orationi premittitur. Scaligerem iam secutus fuerat Iahes . - mu is R. J2DO. s' Cognatos augena reges inplicantur verbis et ipse pater. J202. praeverrite em. Heius. in aethere D. Schriau., probe. ' pervertite R. Ceterum hie Iocua emendatione Sesuaderi per se satia languida non eget, quum praevertendi verbum praegnanti sensu ait positum, pra vertite nubes et volate in aet Iem. Poeta enim Philomelam et Procnen horintur, ut nubes, quae inter terram et veram aethera expanduntur, memineris Avium Aristophanis transgressae H liaeeto et Ciri viam in Rethera monstrent, praeeant. De verbo praevertendi In universum mestaeolluit Cortius ad Lucan. IV. 163. Prae uitiae nouonem in simili ve
bo erudite illustravit Walehius ad Taciti Aine. p. 406. J203. nouua ad superum aedes Italiaeetua vere utique a Scaldem restitutum arbitror, ut ab eo iterum discessisse editores mirer. In idem mmen iam ante Nie. Mensis VIII Niseeli. Epiphyll. 26 inciderat. Hei . tament ad sedes stuperum Alaathoestia heros. ' IIaliaeetua pro vulgato Cala iva eum Isinio reeepi. - et aqua R. Hel L J204. a edat idem Mensia, probat Heliis. Forte lenius foret: et qua Candida concesso pueredat oris homore, ML ad superum sedes. aseendunt Helmati a m. pr. auendat idem a m. sec. Variatio construesonia in verbo adseendere modo cum accusativo modo cum praepositione ad iuncto
multis similibus locis defenditur, in quibua praepositio priori substantivo addita ante posterius omiuitur. Bum. .d Claudian. IV. e. . Honor. 207.
317쪽
Garati ad tae. Phil. VII. 7. Walch. ad Taciti Ame. p. 361. - Honor vero mutatio Scstae in avem dicta est, quia non tam poenae quam mis ricordiae causa laeta est ab Amphitrite; v. infra Vs. λ. sqq. J205. deuictua vett. ante Aldinam. Utramque ferri potesti melius t men devinetus. Nimis nota haec sunt quam ut verbum addere necesse sit. Iam Homer. Od. 17 ἐπέδησε φέλα βλεφαρα - ωπνος. ' devinctus Hetast. A. deuictus R. M. Pr. Sed v. Hand. ad Statii Silv. T. I. p. 326. m. De sormula iamque adeo v. idem in Horat. Tura. I. p. 146. J206. primas Exevbias eoniiesebat Lindenbrachius, ut temporia esset, non loci, notatio. 207. duetabat Helas. ad Ovid. Fast. III, 245. Detare tamen praestat, quia studio inani. v. Noti Ecl. II, 5 Deo montibus et silvia studio laetabat inani.
209. ' erectis R. et Hetasti a m. sec. quum prima scripserit ereptus. Cis. Virg. Aen. I. 152. u. 3M. XII. 618. J210. Et primum tenuem A. M. Pr. J211. i' auspensa, v. Lindenbruta. ad h. l. et Drahenb. ad Sil. Ital. XV. 617. - primis digitis egredi, aut den Zehen herausgehen. Primum enim est id quod in aliqua re summum esti v. Catuli. II. 3. J212. Γ' ridenti R. Vide inprimis Bottigerum in Sabina II. M. coli. I. 312. sq.J2 3. 214. ae d. malo Hei lana et aliae edd. testantur nescio quis primus intulerit; rideo Iam in Pithoeana. Ita vires demtae testantur iungenda sunti Subita, ut In ardua re, prae metu, virium desectio prodit consilium eius occultum. Vetua lectio est, etiam Aldinariun, testatur, ita oratio sie procedit: in Scaliger sic malebat Ut, simulae demtae sunt rubita nam in sublatum malo formidine vires. Caeruleas scit. illa sua furta priua testatur ad umbras, vota iacit ad deos, quod Vss. 217. 218 disertius exponitur. Sic alias precantur homines ad auras. Umbras eaeruleas dixit ut mύκτα κυανέγρον, κυανέαν ori αν. l' aut R. Heimst. ae A. Vulgata iam legitur in M. Pr. - in formidine, v. ad us. 109. Bothius coni. bidenti Ut .adar demiae pubita form. - testantur Hesmst. De ea ruleas V. ad us. 37. Nocti quasi narrat Scγlla quae iam est factura, utpote quae ita sit concitata, ut linguam comprimere nequeat. Simul vero etiam Diis vota facit; siquidem ipsa in facinore perpetrando felix futura esset. Testari vero dixit pro narrare, ita ut notio gravitatis sit illi voci addita Viro Aen. VIII. 346. Testaturque Deum et letum docet hospitiare umbrae propter noctem supra us. 209. memoratam non nimis
audacter pro hac ipsa dicuntur. v. Corti ad Lucan. I. 579. I 215. Γ' testatur semita A. Bothius coni. Iam qua. J216. ' remoratus R. Heimst. a m. pr. J217. ad mlti primum ab Asculano exeusum video, pro vitioso ad coeli. Cultum mundum de caelo dies posse non infitior; tamen id orati nem male assectatam sapere videtur. Malim ' cum Schrad. I ad eclai -
318쪽
mun ις hoe et Hei . eoa Tum m et antia sidera eum Maligero P Schr d.Jet ma. Basil. praeseram, scintilimitia. Alius est mundus p mdere nutans In Eel. IV, M. Imins. rutilantia. gebatur hucusquer et altum spieit ad euiu nutantia ει era muruli, cuius lectimus auctoritatem Iam a Uv. DD. vario nomine labosaetatam evertit denique varietas scripturae in eodd. obvia. Etenim pro altum legitur In R. Hetasti alti, et pro eavita in R. A. Hel mat. M. Pr. eaeli vel erit. Quod ex hae ipsa lectione VV. . pro derunt e , consuetudini linguae Romanae adversatur, quaerisva tantum de iis rebus dicitur. quae ex ipsa terra exsurgentes altitudine sua super alia eminent, neque unquam eelsum coelum sed ubique altum dieitur. Hinc certissima est mihi persuasio avi pro ultum esse reponendum Virg. Eel. IV. 7. Georg. IV. 227. Aen. IV. 692. V. 542. 727. VII. 141. Me. , quum etiam h. l. ritum respirere qua de causa Sulla dicatur non appareat, sed simplex verbum suspieere sufficiati Alia est raso in o. 7. Quando vero mundus hie alitia dicitur, aequitur, omne aliud epitheton, quale esset eulis vel simile, Wahel. eoni. fusci, serri non posse, et nisi fallor, eoeli explicationis musa vori mundus v. ad Vs. 7. ab librario aliquo additum in versum postea receptum esserit, ut g nuina aliqua vox eiiceretur, quod iam supra laetum fuisse vidimus Mus. 93. Iam vero dispiciendum est, qualia sere vox iste enim non nisi de probabilitate critica sermonem esse posse non eat quod demonstrem illa suerit, quae prius Mee legeretur, quod diiudicari tum tantum potest, quum etdera nutantis aecuratius Inspeximus. Et quum hie in codd. nulla varietas inveniatur, nisi quod solita confusione inr h. ad Sil. VI. 33 in R. Heimst. a m. pr. mutantia legitur, O. DD. nutantia sidera iure suo non eoncoquentes in varia laesderunt, in quibus refutandis iam ea de causa morari nolo, quod vulgatam lectionem, dummodo recte interpreteria. --que sanam esse auguror. Ut enim ridua et sidera interdum apud optimum quemque poetarum de Sole dieitue v. Horat. Od. III. I, 32. Ovid. Met. XIV. 172. aidera Solis, WMeheri. epist. erit. p. 66. m. , ita vitam Lunae significationem induit, quod et analogia et exempla probant. Ita Propere. I. 1, 23. nine ego erediderim vobis, et sidera et amnes Posse Cytainis rere taminabus, ubi sidera de una Luna intelligenda esse Meet deductae fallaeia lunae pauesa vss. ante Commemorata et praeterea ipsa -- perstitio veterum, qua non stellas sed Lunam modo per venestria magica coelo in terr in deduci credebant Inipp. ad Virg. G. VIII. 69 mbussi I. 8. 21. Properti l. l. . Plinii H. N. VIII. 54. a. m. Luna eana θι- mim tristes esse, quibus in eo genere eauda sit, novam exrvitutione ad rare: nam defectum piderum et ceterae pavent quadrupedes. Illo igitur, ut Vidotur, satis comprobato, aridem esse lunam, ad vertium nutare progrediendum est, quod do Lunae eomibus non hoe tantum lom dicitur. Ita enim ap. Calpum. M. I. 79. legitii et ut liquidum nutri gine vulnera sidus, Gronorio in diate. Stati T. I. p. 354. ed. L s. Ra Ioeum ineste ecodd. emendante. Inprimis vero comparatio linguae Graecae est ius
319쪽
μη θ' υπτιοωνα φαείνη, χλλ' ὀρθας ἐλάτερθε περιγνά-τovσα γαραίας κ. T. 1. ubi v. I. II. Vossius. Nune tandem de lacuna illa explenda cogitare pomumus, et quum aliquid in textu reponendum esset, nihil aptius mihi est visum, nisi ut Lunae inserrem. Ut enim supra sidera Solis ex Ovidio attulimus, ita idem de Luna dici potest, et ipse auctor Ciris us. 37. eadem locutione usus est r eandida Lunae sidera, ubi v. adnot. Inde etiam optime demonstratur quo modo vox genuina expelli et glossema in- trudi potuerit. Nam librarius sidera Lunae non intelligens hane ipsam vocem ut supersuam eierit, quum tam sidera sufficere viderentur . et quod ab alio librario adscriptum vidit meli , securus recepiti Duo vero substantiva ab eodem nomine pendentia recte dicuntur, et hic quidem eo magis, quod ridera Lunae periphrastice tantum pro ipsa Luna dicuntur. Cis. Cori. ad Cic. Fam. I. 7, 22. p. 24. Heusing. ad Cic. Oss. I. 37, 2. p. 307. m. RuhMen. ad Veli. I. 17. Ramahorn. Gr. Lati p. 175, 2. Liceat vero hic denuo verba Aeneidos IX. 402. iam ab Hernio ad us. I. laudata in memoriam revocare. Qui tamen eaeli retinere velit, illud ita defendere possit, ut eaeli pendeat a mundi l. e. ad sidera mundi eaeualu, coli. Ennii loco supra ad Vs. 7. a me laudato. Nihilominus vero
meae coniecturae tum me non poenitereti J218. piis diis. Greener a whimateri expression; it ahould ber me Dubitare non debebat: si meminisset vel illud Aen. IV, 382 si quid pia Numinia possunt, h. benigna, bona. s' permittens A. I 219. Carme scribendum, non Charme. Est Κάρμη, non Xάρμη. ' Charme A. J221. ' Marmorea R. tardo Hetasti Limen marmoreum etiam legitur ap. Horati Epist. I. 18, 73. et Iimen in universum h. l. de ianua eo
magis intelligi potest, quod limen et de superiori et laseriori eius parte dicitur. J222. Maenam lang re eoia. Iacobs; ut saepe poetae malis obsessum dicunt aliquem. ' Languor hic, ut saepe, de morbo est intelligendus; v. va. 181. Ita apud Ovidium Metam. XI. 612. soluta membra languore.J223. Et famulo nobis ius. Heimstad. earum eaput malit Io. Schrader. pag. 58 Emendati. eaput alumnae Aldina et hinc edd. Fabrie. et M., male. ' Famulo etiam in R. quod quis inde exortum esse putaverit, ut a poeta scriptum fueriti Et famula , o. Sed quum A. EM. Pr. AH. 1517. vulgatam retineant, famulae autem notio post anus vf. 22O. nimis letima et supersua videatur, et conditio, qua Carme uim fuit, infra τα 289. 290. diserte exponatur, scripturam, quae hucusque obtinuit, immutare nolui. Et simul legitur ap. min. Ecl. VI. M. Merum vero caput omnino est venerandum, et nobis ut mihi ex notissimo linguae Graecae usu ita additum est, ut eo pronomine propior quasi eo tuo inter compellantem et compellatum indicetur Vechner. Hellenol. p. 174. et inprimis p. 177. cum n. editor. Argentor. De Graecis V. Potissimum Matthiae Gr Gr. S. 389.
ed. II. Caput denique pro ipso homine dicitur. Vechner. Helle l. p. 5 . J225. Aegroto tenui et tenuia edd. vetti cum ma Basiu, sed emend
320쪽
tius dedit Alma. I Aegrato Helint. A. M. Pri tenvia A. mafindit Helint. A. Ald. 1517. Sed vulgaram huius versus lectionem ubique rellianet R. et ex parte saltem M. Pe. quae tenui via da praestat. De ipsa Mundendi voce v. Gmnov. diatr. Stat. T. I. p. 88. ed. Lips. ubi Ha dius in dit recte praetulit. Pallor vero viridis h. l. et Cul. 142. dicitur, ut luteus ap. Imrat. Epod. 10, 16. et Iuridua ap. Ovid. Metam. IV. 267. Adde Geel. In Bibliotheea Crit. Nova Vol. V. P. I. p. 251. J226. me saeiam a Pithoeana in edd. Plantin. et alias venit: ab emendatione viri Meti utique proserium. Vetus lectio etiam Aldinae cumma. Mail. erat hoc Iaererer quod facile eum Sol ero refingi poterat rme levia hoe farere ineque enim poto eum subegit; nec levia amor te ad Me faciendum adegit, ut noetu surgeres. Greener Non leuia, ut faceres quod non pote, eura lubegit. 227. quod te potius Rhamnusia fallit. Qui sensus inde elici possit, non video. saltat Loenaia I. c. emendati Basil. ma. fallor. In Iunia et aliis fallar, et Me Scaliger retraxit, ut siti naud fallor; quod is p eius, Rhanmuris, satiar I omissor preeor; hoe esti quod potius te precor, . Nemesia, ut fallar. Alii poetae simili more dicerenti Haud fallor retvunquam o potius m. fallar t Hellas. atque o potius, M., fallor Io. Sehrader. Emendati. Virg. Aen. X. 628. J pag. 60 quod ut o potius, Rha mnusis, fallari Porro Amathuria eom. Mamand. ad Stat. V. Silv. 3, 258. I' Gobatur hucusque rNee leuis, hoe Deerm meque enim poto, cura gubegit rmud fallor, quod te potius Rhaninusta faui Quibus in versibus, qui, ni nune leguntur, sensu carent, haec est lecti tua varietas. Pro Deerra scribitur in R. A. Heimst. M. Pri faceret, pro haud in R. missi. aut, pro quod DIlit in R. guod .... potitia - fal- - , mimst. quod ita poesus R. fallor; in A. M. H. nulla hie est vari iis, nisi quod A. habet fallat. Quodsi tam has scripturae discrepantias Inspicimus, dubitari non potest, quin Demet sit reponendum, unde hie
sensus proditi pallor tuus non est causa levis alicuius eurae i. e. amoris v. ad M. 74. . Statim igitur hoe perspexerat Carme, Scγllam misero aliquo amore torqueri cis. vs. 240. sqq. , unde apparet, perperam conterisse Maritiandum Amathusia, quia ale poeta eandem sententiam repeteret a quo , ubi secundo loco eam exiliorem proponit, magno et inutili verborem ornatu oneraret. Scripsi ea de causa Aee lenis Me fareret ineque enim poto evra. Ex hoe igitur versu restat nunc verbum gubegit, cuius au tectum nullum aliud esse potest, nisi Rhamnusis. Nemesis vero Scyllam tib eis diestur, quatenus eam nefario aliquo amore Imbuit, quem Carmen suspieis, atatim sequentea versus ostendunt. Carma igitur inde, quod Enllam noctu ante patria cubiculum vigilantem deprehendit, eam impio in patrem amore ac linam Putat, quem ipsum per diem In quacunque de causa puellae iratam in eius mente ortum fuisse. Quem Mauro vult ob arrogantiam vel aliam ob eausam Nemesis, ei mala suadet consilia, quae