장음표시 사용
361쪽
me siliotres Glauemmems et Aegilia; et a promontorio Geraesto elades. Atque de hac Herodotus accipiendus erat, non de illa, lib. Vt, 107, ubi insulam Styreorum Αἰγίλειαν memorat, in quam Eretrienses mancipia deduxerant. Sura Euboeae fuisse satis vel ex Iliad. β, 539 constat. Huius Aegiliae situm etsi pro certo definire non ausim inter Atticam et Euboeam collocatam eam video a Dorvillio , tamen ille nimium recedit ab his Cycladibus, inter quas nunc navigatio apud poetam nostrum fit. I 'Aeginam
non tentaverim. Plures enim huius nominis insulae commemorantur a Stephano Bγzantino, quarum fortasse una inter Cycladas fuit coli. Muliero Aeginet. p. 86. . Quod vero talem insulam vix alibi commemoratam clarissimae illi cognominem poeta inter alias enumeravit, ex indole huiusmodi poetarum explicandum est, qui morem aevi Alexandrini secuti quis illud
per carmen nostrum non agnoscat doctrinam insignem prae se tulerunti
In altero hemistichio legitur salutiferamque in R. Heimst., unde forsitan absinthi eramque legi possit, producta per arsin syllaba mul. Absinthii genus certe Seriphium dicebatur; v. Plin. II. N. XXVII. 7. g. 29. Est et absinthium marinum , quod quidam Seriphium voeant. Aliquid tamen in
lectione vulgata mutare, quam M. Pr. confirmat, non sum ausus. Ceterum
interpunctionem post Seriphum sustuli, ut iam allapsa fertur secum sint connectenda. J477. ad omnia i otiosum versus sulcrum: cui similia vidimus in Culieo
et Ciri alia. Poterat succurri per epitheton: pendula. I ' Quamquam non nego pendula vel simile quid nostro loco aptius esse, tamen illud ad omnia fortasse ita defendi poterit, ut ex lingua Graeca explicetur, ubi εἰς το πάντα pro πάντως legitur; v. Bergier. ad Aristoph. Plui. 273. Blonis. glossar. Choeph. 672. Valchen. ad Euri Phoen. 622. Iacobs. ad Achiil. Tat. p. 648. quos laudarunt Matthiae Gr. Gr. g. 578.
479. Afer ut emend. Heins. hibernos Helmst. a m. pr.J480. Donee tale de a formae vexavit, et aegros Non tulit, et. Sensu
haec carent. Latere in vexavιt et antiquum vexarier in promtu est animadvertere, multo magis si audias vexaverit veti. edd. ante Alae exhiberet porro eaedem aegram et an misero. Scaliger refinxit: Doneo tale de sformae veravit, et aegram Non tulit: nullo ad sensum fructu. Melius Barthius: Donee. tale de s formae, Merarier aegram Non tulit et: ut sint appositar aegram, tale decus formae. Sane nec sic scabritie versus
caret: serri tamen potest, multo sorte magis, si tale decus formae, per exclamationem et in medio posita accipias. Nam et supra mirati sunt dii marini puellae formam vas. 390 8qq., ut sit scribendum: Donee tale doetis formae vexarier aegram Non tulit et. dilat ipsa Amphitrito aegra Non tuIit. Cum haec satis probabiliter videri possint dictat ecce visum obiicitur novum et dignum coniectore apud Iul. Sabinum, ubi Seriphon et Dionγsam memoravit, porro legitur Aegos pro Aegaeo mari ponitur, quod etiam Valer. Flaccus usurpavit: Et quanto fremitu se a tulit Aegoal Nota haec vix alio, quam ad hunc versum spectare potest, legitque adeo
362쪽
in suo libro Sabinus pro aegros, aegos, quod pro Aegaeo mari dictum vult. Hoc quidem perperam. Nam Aegaeum mare m thice non per Aegon, sed per gigantem Aegaeonem repraesentatur: sed idem A. eon etiam Aegam effertur, Αἰγαίων, Αἰγάιον, Αἰγαν, ut Titan ex Titaeon, a M-taea, matre. Ita etiam meliores libri ap. Valer. Haec. loco laudato, qui est lib. I, 629, exhibent Aegis , ubi v. Voss. Nec tamen quicquam prodest
ad sensum, si legere velis et in nostror Aman r nisi disiunxeris hoc modo Donee tale de a formae vexarier Aegan Non tulit , et miseros mutauit virginia artus Caeruleo pollem eoniunx Neptunia regno. Ita Aogon eum Amphitrite iunxere operas. Helns. vexarier aeque, Vel aegrae, vel aegrum, vel ultra. Ultimum hoc esset simplicissimum ex ipsa re natum; modo seriptura addiceret. ' Quae hucusque in edd. regnavit lectio vexavit, et aemos, exstat quoque In R. Heimst. Non minus inepta est quam praebet M. Pr. .exaverit aegram. Quid sub his lectionum monstris lateat, no dum invenire mihi contigit; ut tamen locus legi posset, eum Minsio scripsi vexarier uItra. De vexarier, quod unice verum habeo, v. Ruddim. Instit. Gr. I. 284. Bothius coni. de s vexarier aequore formae. J
483. et rigidis squamis vestire puellam Baia. mg., haud dubio melius.s ' Ita et Ed. Pr. quod cur h. l. Hernius praetulerit, non perspicio, quum ipse in notis locum recte interpretetur. Significat enim externam t. q. extrinsecus, ut locus comparari possit cum Cie. de Univ. 18. Vestivit extrinserua animum Detia et eireumdedit eorpore. Usus ille adiectivi Ox Graeca lingua explicandus; V. Naubiae Gr. Gr. g. 446, 8. p. 833. ed. see J484. piseea. Requiruntur pristes sorte et h. I.; hoc est belluae. eonnectere Helmst. Committere aliquem inter homines ox duabus intorse iunctis constructionibus est explicandum, i. e. committere aliquem cum hominibus sui gladiatoribuq ut inter eos versetur.J485. Nimiumque avidιe regno Amphitrites s ' Ed. Pr.J mg. BasA., quod refingere videtur Neins. Miniumque in ae regno Amphitrites. Non satis vim perspicio. Vulgata eo spectat, quod mutata in piscem Solla belluarum voracitate peritura fuisseti
486. Aeras Heltasti J487. In terris dixit poeta ut terra opponatur mari, in quod Amphitrito Scyllam deiicere noluit. De plurali numero V. terrae v. Cori. ad ean. II. 58. 488. AmyeIaeae- Ledae requiritur. Sic et Helns. Anser pro oloro; ut et alibi apud poetas. ' Amelaeo non tentandum; de adiectivis non suo substantivo appositis egi ad va. 197. 447. Ceterum de et mologiis nominum propriorum apud poetas veteres v. quos Collegit Cel. Melcherius indisserti de uss. spur. Virg. p. 64. sq. add. Et insteio ad Eurip. Bacch. 508.J489. IIie oestit edd. vetti, etiam Aldina cum Basil. Ins. tener est eum primitus Aldina. tenerae eum protinus Ven. 1484, Iunti Norimb. cum Ald. teri. et Basil. ms. et M., et puto protenua poetam magis e cere. t ' Legebatur:
363쪽
Λe Delut in niueo tenerae eum primitus ovo quae verba eo ossendunt quod omni nexu cum seqq. sunt destituta. E enim structura haee est: Velut ebimes tenerae animantis et internodia membris imperfecta in niueo ovo primitus svitant eo reta novo talore, quibus in verbis eoniunctioni eum nullum omnino locum esse, quisque animadvertit. Priusquam tamen ad hanc rom ulterius tractandam progredimur, paucis dicendum est do prima versus voce Ae, pro quo in R. Η lmst. Ed. Pr. legitur Ite, recte. Saepe enim hoc adverbium notionem tomporis sumit; U. Inipp. ad Phaedr. I. 14, 6. Heindors. ad Horat. Sat. I. 9, 7. qui VV. DD. addi possunt iis quae ipse monui ad Catuli. I. VIII. 63. ubi pro eo quod cum Santonio reposui me velut, In eodd. Guellam. 65, 2. Κberi. nr. 168. Paris. 8236. malo legitur Ae velut, et ad Catuli. LXIV. 269. quibus ex locis Me clare patet, ex certo atque constanti usu Hic pro tum in comparationibus poni, ubi aliquot demum versibus post constructio interrupta repetitur. His missis ad verba supra notata regredi licet, quae nisi salior sanat B. in quo legitur tener est eum. Exemplis undecunque collectis non opus est ad probandum, quam saepe animalia tenera dicantur, et animrntem poeta nostro loco genere masculino dixit, quia pullus intelligendiis est. Verba igitur sese ita excipiunt: Ut et ies animantis, eum primitus tener est, an miseo ovo et C. Ceterum Ed. Ρr. protinus.JΦD. M ies animantur vett. edd. praeter Aldinam, In qua est EP fore animantis , melius, puto, etsi alteram praeserat Scaliger cum Hein-sio. Certe non placet: teneras et ira rn ovo animari. Contra praeclarer tenerae eLFora animantia sultant in Duo: h. adumbrata pulli forma in liquore natat. ' animantur Ed. Pr. IIembris dati is ab internodia pondet; v. Bum. ad Ovid. Mel. VI. 659. Calpurn. IV. 110. Lucan. VIII. 677. Cori. ad Cie. Fam. III. 3. Lucan. I. 24. Rubnken. ad Rutil. Lup. p. 38.J491. eolare Ven. 148 . Etiam color vitelli mutatur; sicque notis accommodatius est. At ealar ex ineubationa est. novus erit continuatus, succedens de novo. ' eonereata I plint. J
493. ' Seniferi R. Verba vero ineretis etiam nune partibua nemo quod sciam interpretum explicatione attigit. Attamen non sunt adeo lacilia ut prorsus silentio tramitti possint. Ita explicor quum artus corpus Sollae mutarentur, partes huius ipsius corporis adhuc incertae erant i. e. dignosci non poterat, cuius corporis partes eae suturae essent, In quale corpus partes transirent. Quia vero de praeterito tempore sermo est, pro etiam nune seripsi etiamtum; v. Walch. ad Tacit. Agricol. p. 393. sq. et Eritinius ad Sall. Cat. 2. p. 9. Fq. J494. 495. atque undique mutabatur oris honos: primum muItia I gunt et interpungunt veti. edd. minus bene. uuod habemus, Aldinae d betur. Heins. telitat motabant vel nutabant. In ms. Basil. abest ei. ' mutabuntur Ilelmst. mutabatur Ed. Pr. -- Bothius: utque timIique mutabantura oris. - Horis honus Helmsti Significationem v. honor, quae
364쪽
in hoc loco valet, illustrarunt Benueius et Milaeheri. ad Horati m. I. 17, 16. Hess. ad Taest. Germ. s. - et om. M. Pr J496. patulae frontis speries: ergo meetes frontis Pro fronte, et h. l. pro ore omnino. Speciem per deeorem spectabi Iem Ascensius interpret tur. Spatia frontis tamen proprietas sermonis hic requirebat, vel spatium, quod et Helnsio in mentem venit. ' Spretes minime fuit tentanda, u pote quae posita sit pro forma, pulchritudine. Ita ap. Liv. II. 23. Oris aperiem deformauerat barba promissa. - an unum illustrarunt Corti et Kriis. ad Sall. Cat. 17. J497. ' Si quis argutari velit, uti ille possit voee mentum. Nam non modo labium inserius eum mento ita producebatur, ut rostrum gracile l. e. tenue iude fieret, sed superius etiam mutabatur. Sed quum ex observatione Plin. XI. 37. nulli animanti praeter hominem ait mentum, perspicitur, qua de causa poeta partem eo oris humani elegerit, quae hominem a reliquis animantibus distinguidi Praedueere Seliradorus ap. Miraemannum.J498. s' se agebat Urgilianum esti Georg. U. 364. et dum ae laetus ad auras Palmes agit.J499. imitatur Ascens. Iunti m. Basil.; hie et partis. Γ' parvos tmι-tatur Ed. Pr.J5 . mniseam Aldina; praesert Belas , quia Sio sequitur Purpureas. ' Punictam scripsi e R. Heimst. quum vulgo legeretur purpuream. R
riorem vocem poeta ex Virgilio suo sumsit. JMI. mollis Ald. eadem: reliquae membris, cum Basil. ms., Puto melius: ut sitr pluma 1Merena membris varios eolares. ' membris Ed. Primate. Nam non membris colores intexebantur, sed plumae sibi ipsis eos intexuerunt. - coloris HelmsLJ502. Mansurum veri. edd.; et sic mg. Basil , unde Heing. s. insutum vel indutum. Marmoreum Aldina rostituit ' Mansurum Ed. Pr. nesciisit Hetast.J
504. In varias partes Helius. ap. Io. Schraderi, s. ut iungantur eum anteced. t ' In alias Ed. Ρr. nimioque R. imperfecta Hel nasti pennas, Inde aliae partes Bothius.J505. Expressum erat in Ald. terti IIei . et Bum. edd. nova mac1es obdurat squalida pellis. nullo eum sensu, et manifesto sphalmate. Vetti d. etiam Aldina pr. et sec. Cum Pithoema, legebant vitiose: novamqua iam obduxit aqvalida pellis. Loensis refingebat: Crura novamque aetem illieo duxit rivalida pelli. Quod nunc legitur, verissima est emendatio iam in Pithoel margina apposita, mox a Scaligero probata. I a macies obduxit crura nova pelle, et e Mit tingues pedibus, h. fixit iunctim cute agglutinata; non ut digitis disiunctis olim podes erant. Ut tabulas eonsgi inter so Cato dixit. Alias malim in it, vel abbisit, quod nis. Hesmst habebat cum ms. Hasu. Porro Crara noua macie subduxit citat Salmas. ad Solin. p. 287. At obductus eortea et similia ap. Ovid. et al. s ' Hue- usque legebaturr Crura, nova macies obduxit equalida pelli, quod ego quoque retinuissem, dummodo codd. addicerenti Etenim R. habet: nova-
365쪽
lique aetem - pHIem, Helmst. novamque aete-peIIem, unde certo colligi potest nouam pellem vix tentandum esse. Hinc leni coniectura rescripsi quod iam in textu legitur hae sellicet constructione: Inde aqualida maeια novam pellem obduxit alias partes et erura , ubi ae sativi partes et erura a verbo obdueere ita pendent, ut pro dativis positos esse dicere possis. Enimvero saepe verba cum praepositionibus composita, quamquam ex vulgari grammatica dativo iunguntur, eum casum admittunt, qui Proprie praepositionem sequituri V. ad us. 5.I
5γ. 'pellibus teneros Helmst. araxit R. Heluisti Ed.Pr. Vulgo eon ιι.IMI. Attamen legit Loensis. Qui hic sequuntur ad Vs. 512 sex versus iterum ex meo iudicio mali versificatoris sunt in margine alicuius libri adscripti et perperam recepti. Tulerat quidem Amphitrite opem puellae: sed vix dignum dea, ut ei succurreret hoc pacto; non enim puellam posthac propinqui nuptam viro viderunt. Sententia insititia et puerilis, verba partim ex trivio et parum propria. Suus cuiusque sensus rem, puto, declarat. Γ' Demum ex Vs. 480. est explicandum. Amphitriis enim diu Scyllam mari ventisque vexatam viderat. et quum tandem ei succurreret alia potius ratione quam formae mutationo illud facere debebat. Semper igitur haec particula temporis notionem additam habet, etiam ubi primo obtutu non tempus sed conditio aliqua vel sententia respicitur.J
post hae. V. Horati Turaeli. p. 583, 16.J510. salvo Ven. 1484, Ιunt. Ascens. retinentem lacile erat cum meliore permutare. Sed adumbravit is, qui adscripsit, versum Catulli LXIV. 63 Ariadne Theseum fugientem prospicit, i on savo retinens minissem ver tiee mitram. At ibi aliter res se habet. galeo R. Heimst. M. H. quod recepi, quum vulgo legeretur saoo. At quum color verticis hic perabundantiam adderetur, tum illud quod salvus dieitur, ipsi loco est convenientius, quo accedit, vertiei quod sciam nunquam epithetoa a colore crinium repetitum tribui. - renitentes R. An suit renitentem, ut purpureas vittas esset accusativus absolutus J511. Haec iam persequutus erat sup. vs. 437. Pro I rio, Syrio arbitror, ex poetarum more suisse. s' thalamis R. tyrio R. thisis Helmst. grans R. Heimst J512. MIIa illam aedes ed. Scalig. Mox Quid enim iam sessibus illis communis edd. , etiam Aldinarum, est lectio: ut substituaturr opus est. Quis primus mutarit, ut in Hei . et Burm. legitur, ignoro. Ηei . In schedis mali te Quid enim cum sedibus illi Z Totus tamen versus non minus inficetus est quam ante erat. Iides R. Vulgo Quid iam eum sedibus illi. Quod reposui Helasianum est, sustentatum per R. Hel inst. Ed. Pr. et alias edd. quid enim iam sedibus tuis. J513. ' easo Ed. Pr.J515. in aequora melius ms. ΗAmst. lato em. Hei ., Perperam. Ge.
366쪽
IV, 4M Ibat; eum Proteum .asis eiretim gens humida ponti Exsultans inrem late disperrit aquarum. ' aequora scripsi ex Ilelaut., quum vulgo
esset aequore. J516. a morte rerepta coni. vir doctus liliae. Obss. Vol. IV, p. 332, atqui hoc idem iam in Ald. terti, unde a recepi. a deest in R. Heimst. M. Pri, at legebatur in eodice, nisi quidem hie errori potius tribuendus est, apud Cortium ad Lucan. II. 194. qui tamen male ire nem veterum editi num defendere conatur. Explicatio Hunii necessaria est propter M. 519.J517. ' Deiatum aeutim dixit poeta ut Cicero Lael. 15. inevitam vitam.J518. Rupibus. In hoc vero versu manifesta est Ineps versificatoris manus. 519. Nee tamen Me ipsum veti edit. ap. Loensem. Rerum nova dixit poeta imitana usum Graecum in particula αυ valentem et a multiadecantatum. - poenas sine mimati poenas sive R.J5m. Omnia qui imperio terrarum militia versat. Etiam lite versus a monacho Excusus putandus. Ple quidem, sed non lauae, dictum: deum versare imperab omnia millia terrarum, h. e. animantium per terras; nauido infinitis terrarum orbibus nemo illa aetato eo inrit; et tamen in promtu erat versum refingerer Qui maria imperio et terras ae sidera versat. Helas. coni. Omnia qui imperio rerum mortaIta versat. In schedia Wolsi pro mιIlia substituebatur muniar nescio quo sensu. I' In damnando hoc
Versu non possum quin Heynio assentiam; quare uncis eum inclum. Christianum satae quivis agnoverit. J521. Γ' talem, v. ad 6. 17. vioIare Heltasti a m. pr.J522. ' Cum quum huic loco minus conveniat, dum reponere in promptu est. J523. Variant edd. vetti primum in tepentit quod omnes Aldinae exhibent. At Ven. 1484 videmi r quod et in. Ηelmst. cum ms. Basil. habebat; ceterae vetti nitentum: latere in utroque bidentum Ragaester odoratur Sintiger; sed docere debebat bidentem taurum usquam veteribus dictum. Praeseram nitentum: ut saepe victima, v. c. Aen. III, 20. Hei . legit litantum. Ovid. viet ima nulla litat. Martiat. X, 73 Vistima eamulitat. Et remittit ad Salmas. ad Solin. Enimvero de vi vocis nemo dubitet. I ' Legebatur tepenti, quo expulso eum Hernio reponere malui nitentum. In R. Delmsti M. Pr. ωidemus. J524. Vetti edd. respexerat, et auras. ' respexerat Helmst. st m. pr. auras Helmsti Ed. Ρr.J525 ' longo decorauit B.J526. t ' Mutius coni. ablatam.J527. ' Scribebaturi Fecit et in terris; quod iam legitur, restitui ex
R. Heimst. - heliee rales ut R. heluone sales ut Heluisti essent R. J528. Hic versus iterum ab interpolatore insitus videtur. Iovem deum eo aeum vix bonus poeta dicat. Alii, ut Ascens. et Iunia, coruscis. Sed aquilas eoruseas nemo noverit, niia esse dicas, qua fulmen corrumna unguibus portanti Ita et Heinsius aecipit. aliquis R. Heimsti Quidni Iupiter deus eo acus dies possit, non rideo, quum fulmina, quaa iacit, sint corusca.J
367쪽
529. 530. 531. Vix haec satis sanat corte, causa adiecta qualis fit non satis licet assequit infestum tacit Scyllae patrem haliaeetum Iupiter, quoniam damnata deorum iudicio natique et eonivgis ante fuisset. An Minos idem Iovis natus et Scyllae coniux Scaliger quidem natum Apollinem vel Minoem, coniugem Iunonem interpretatur. Putabam scribendum esset Iudicio, patrisque et conivgis, scit. Nisi et Minois r et versu antee. quum iam vel quamvis. In edd. nullum auxilium. Indicio vetti, ut Ald. pr. iam nata pro damnata vett. edd. et Ald. pr. cum ms. Heimst. Tum 531 apposuit sine copula haud dubie legendum e mic vero miserae - ει- festi apposuit odium erudele parentis. Omnere, ut addere, in Virgilio vidimus. cons. ad Aen. VI, M. Scaliger malebat opposuit, quod non probandum. ' ero R. Heimst. a m. pr. quoniam iam meta R. qui iam nata Helmst. quoniam iam nata Ed. Pr. In versu sequenti legebatur gnatique, in ciuo explicando interpretes nihil proficere potuerunt. Neque patrisque, quod Ηeynius suspicatus fuerat, verum est, quum patris odium proximo demum versu commemoretur. Nihil magis puto ad veritatem accedet, nisi quum patriaeque scribimus mil. vs. 420. sqq. . Dii, patria et Minos eius lacinus condemnaverant; unus restabat pater. Notique R. et Hetast. nisi quod hic sγllabam ii punctis suppositis delendam censet. Bothius coni. duorum- patrisque. Post apposuit copulam encliticam que e coni. delevi. J532. Iamque utinam aetherio Ven. 1484 cum ms. Basil. Iam .eIutι aetherio Iunti et al. Namque ut in aetherio Aldinae debemus. signorum
munus obscure dictum: accipio pro spectaculo. Io. Schraderi emend. IM-
miner ut in Catull. 66, 59 in varia Iumine caeli. praestant vitium edd. nonnullarum e vulgo. Scorpius dicitur praestans inter cetera sidera, non male, si Antarem in eo cogites. Γ' Namque utinam aethereo R. Hetas Iamque utinam Ed. Pr.J533. Dum duplici Ven. antiqua, et in fine uiri r vitiose. Est sano scabra huius Versus oratio, etsi sententia expedita: nam, ut ad Ge. I, 33 vidimus, in sphaera veterum librae locum unus Scorpius occupabat. ΗΥ- n. Astron. II, 26 Seorpius propter magnitudinem membrorum in duo signa dividitur, quorum unius et tem nostri Libram dixerunt. Est igitur Morpius, quem unum vidi duplici sidere stellarum: habentem, occupantem situm binorum signorum: sidus stellarum pro sidero simpliciter. Sinspicabar stellatum duplici sidere, h. ornatum stellis duorum siderum. Sicquo vidi mox expressum in ed. Iunt. Γ' Stellarum cave tentes. Etenim dissicultas, quam hic versus hucusque peperit, dilapsa ridetur, .si non amplius iungimus sidere stellarum, sed quem unum stellarum I. e. inter stellas, plane Latino usu, ut apud Catuli. IV. 2. phaselus ait fuisse Navium celerrimus, ubi v. quos attuli. J534. Legebatur in Heinsianis fugit, prave. vid. Noti ad h. v. L gendum est, quod iam Aldina habet, fugat: nam Orione occidente oritur Scorpius. Edd. vett. elarum Νorimb. esurivm fugiant Orionem. Iunti elarum fugit Orionem; eadem vitiose alterius; unde Artemius i scite Mensis comminiscebatur. Sed emendate iam editum ab Asulano in
368쪽
Aldina nostra est emis elarum fugat intima. fugat Orionem ms. Basil. ' altervis, v. supra va. MO. alterius R. Iugans R. fugant Helmst. Orknem M. PLI535. Male edd. vett. Haliaetus in iras. Est ἄλ-ίετος. Forte etiam Haliaeetos maluit poeta seribere, ut docti poetae solent. Nox memori fato, sere ut Aen. I, 8 memorem Iunonis iram dixit, passive. pervans ms. Basil alima iras Helmst. Hiethes in iras R. halaetus in iras Ed. Pe.J536. taricis R. Helmati sedula R. faelo R. Heli L De D siva voeia memor significatione adde Horati m. I. 13. memorem notum impressit. - eruam Ed. Pr.J537. fugiens in aethera ms. Basil. Forte init aethera ait Hei . vel fugiena nat in aethere. Perperam et sine mussa in vitio pessimi libri haerens. aera R. Ald. 1517. Vulgo aethera; M. H. pro εαat ex bet in t Helinti a m. pr. pinnu3.J538. Versus aeqq. extant Ge. I, 406 sqq.
Mo. rapidis geeat aethera pennis malebat Drahonb. ad Silium II, 513. Ita quoque in nonnullis libris scriptum in Ge. I, 409, nee tamen poetae semper ad eandem somnulam retrahendi sunt. Γ ' aera ut vi. 537. pinnis Hetasti pr. - P. Virgili Maronis seria snit. R. J
369쪽
370쪽
Superiora carmina ex Heinsiana et Bumanniana recensione repetivimus. Ex ceteris Virgilio perpe- rara vulgo tributis carminibus, quae Burmannus Secundus in Anthologia Latina nuper iterum excudenda curavit et multis eruditionis copiis illustravit, duo adhuc subiungere placet, Copam et Moretum: quorum hoc Prorsus ab eo praetermissum , illud interpretationis adhuc luce aliqua egere visum est, dignum certe, quod hic repeteretur, cum ex elegantissimis poematiis sit.
In anum propolam Scriptum esSe carmen vulgo aiunt. Ita vero omnis eius Suavitas sublata et ad