장음표시 사용
391쪽
374 CΟ ΡΛ vs. 31 - 34. Eia age pampinea sessus requiesce Sub umbra, Et gravidum roseo necte caput Strophio, Formosus tenerae decerpens Ora puellaei Ah pereat, cui siuit prisca Superciliat
licet. Tum crisaiae Coib. I., Seu uris eris alliae Thuan. Ι. Aestio m Miarum Bgenius post vulpium ad Prop. I. I. interprelatur de poculis capacioribus, ad
restinguendam sitim multo aestu contractam aptis et accommodatis ; simul bene resutat IIeynii
coniecturam, terre explicans Per accipere ad usum. Ablativus crystauo materiam, unde consectum sit poculum, indicat, coli.
Dresd. In Coib. I. II. Iria age, in IIelmst. Gud. IIer. Ciab. III. IV. Thuan. II. Bal . I. Galbata Hic age, in Voss. I. Leid. Nunc age. - defessus Gud.J32. εtrophium pro vitta seu fascia, Cui innectuntur flores, adeoque pro serto. grai Ddus Gaib. stropheo idem, acria pheo IIelmst. atroso Gud. fm
formDAEae siecer Pea Ora Puellae,
rae; tum Voss. III. Dresd. δε-cerpes, Leid. decerpas, PetaV.Coib. I. U. III. IV. Thuan. I. II. Helvast. Gud. Teller. Bal . I. Galbac. decerpens. Hae codd. vestigia secutus sciripsi, quod partim iam Wexnsdorfitus revocaverat Formosus tenerae δε-C Pens, ut participium Pendeata necle. Oudendorpius coni. Fac, morsu tenerae decem , vel Ar morsum vel moratia tenerae decerpens, Ilgenius autem p. 56. sqq. Fac, minraus tenemeaeecerpens ore pia uae, quia nemo explicare possit quid sit c cerpere Ora, Cum esset dicendum decerpere oscula. Docte
hoc comprobavit Πgenius ; at puto condonare aliquid possumus Poetae, qui audacter pro Ore OSCuia decerpere dixit ipsa Orci siecerpere, qualia etiam alibi
392쪽
C Ο Ρ Λ vs. 35. 36. 375 Quid cineri ingrato servas bene Olentia seria 3 35 Anne coronato vis lapide ista tegi ρ
scriptores sibi indulserunt. Ce te quod Ilgenius excogitavit, mi- Iii non arrisit, quia Ore moreus δε- cemere inultum impediti habet l34. Prisca, qualia suere priscorum hominum, Severa, tristia, adducta, ut adeo hene lectionem hanc tueatur Burmann.
adversus virorum doctorum commenta , et Leidensis codicis lectionem: crispa εupercilia. m. Hel st. Ah Pereant , quissiua haee prisca s. Γ' ΑΛ, Helmst. ex m. - Pereat Coib. I. II. IV. Thuan. I. II. Teller. Ba- luet. I. Gud. Galbae. Dresd. pereant quoi Asian. crispa Vora. I. II. Leid. Gud. Bal . I.; at v. Ilgenius. Heinsius coni. hi in vel missa. - sint Thuan. II.J35. cineri ingrato ex Aen. VI, 212, cui nullus rei sensus est. ' Tellex. geri aras Dresd.J36. legi iam emendarunt et ediderunt viri docti, Pro tegi. Lapis sepulcralis Coronis ornatus nota res est. In eo legi serta, Bane parum opportunum: Magis
tamen si illa lapidi legantur, ut sit dativus cui. I ' Legebatur legi, quod primita coniecerat Pierius in Hieroglyph. p. 582. Attamen haec lectio parum seri, ipso It genio teste, subsidii adcommodiorem sensum , et post Hemii conamen Wernsdorsi maluit coronando lapidi, Ilgenius Ossa tegi, quod nube exemplorum comprobare studet. Sed tum nemo non videt vim verbo Tum inesse in o a, quod seri nequit; serta enim summi b. I. sunt momenti, qua de causa hanc etiam coniecturam noluerim recipere. Credo potius lectionem omnium librorum istatem esse retinendam, ut poeta alludat ad inorem Romanorum,
quo lectus lanebris soribus et
Coronis obtegebatur, qui lumis sepulcrum deiiciebantur vel comburebantur Firchmann. ω-ner. Rom. I. 11. p. 58.). Eleganter igitur copa monet viatorem, ne coronas usui sunebri reservet , sive iis lapis coronetur Κlachm. I. I. IV. 2. p. 374. Fqq. , sive lapis eos tegat.J37. ' Pone merum et talos,
DPuero acclamare, cumque iubero, inum et talos ponere. Ilgenius,
qui praeterea per Properi. IV8, 45. Plaut. Mil. Glor. II. 2, 9.
Heinsii coniecturam calathos refellit. - Legebatur peream
393쪽
cur nis sed propter va. 34. cum Ilgenio ex omnibus codd. Praetuli numerum singularem.J38. em Meliam exhibent omnes mei codd. praeter Dresd. in quo Iegitur autem Mentenas et autem legitur etiam in I.ei- densi. Dgenius laudat Virg. ΕΗ.VL 4. Calpurn. IV. 155. docte
tum illustrans Dii De solennem acclamationem, et Menio ut propriam de morte vocem .l
394쪽
395쪽
Εst hoc ex eo carminum genere, cuius nobiS Paucissima ex antiquitate exempla relicta Sunt: am mento ex Vita privata et lenta hominum humili loco natorum petito. Licet id ad bucolicum genus referre aut pro Idyllio habere, quandoquidem eo nomine unum et alterum apud Theocritum hahetur. Faciunt viri docti carminis Summam, -- resum, h. edulii rustici genus, ex allio, apio, ruta, coriandro, bulbo, additis caseo, oleo et aceto, comparatum, quod Simulus conficiti Nec male ea res, arbitror, Idyllii huiusmodi argumentum
396쪽
constituat: repraesentata Oculis animisque particula aliqua vitae rusticae. Sed, quantum equidem assequor, latius patet Idyllii huius argumentum. Describitur enim omnino prima diei pars, et quae clitu-culo Dei mane greantur a rustico, antequam ad Opus
rusticum procedat. Surgit mane Simulus, qui conductum agrum arare Videtur, cum Cybale, Asragenere, sorte libertina, et primo loco ea parat, quibus per diem illum vitam toleret, h. e. famem ex-PIeat. Igitur panem coquit, quod a v. 17 ad 52 procedit, inde, ut habeat, quo pro obsonio utatur, moretum sibi parat, h. edulium acribus herbis oleo acetoque confectum, quo stomachum Vel- licet. Itaque malim dicere describi hoc ciamine primam diei partem Duae rusticae. Suspicor autem aut fragmentum nos tantum habere maioris carminis, quo totum Opus diurnum exponebatur: nam Subs. in agrum ad arandum procedit Simulus; aut SucccsSisse Plura Idyllia, quae ceteras rustici operis partes exsequerentur. Sufficit Idyllium hoc esse ex elegantissimis, quod maiori eclogarum Virgilianarum parti Praeseram, in quibus sententiae ex Τheocrito mutuatae annumerantur. Nisi sorte huius poematii auctor et ipse e Graecis sua accepit.
Certe Vossius in lib. de poetis Gr. prodidit, in cod.
Λmbros. Μoreto Virgilii esse adscripta verba: Hrthenius Moretum scripsit in Graeco, quem I irgilius imitatus est. Quae res non improbabilis videri debet, cum poetae ante et sub Augusteo saeculo in Graecis vertendis tantum studium cousumserit t. Si itaque a IIaroniana oratione, quam in Bucolicis tenemus, aliena est indoles ΜOreti, hoc per se
397쪽
mirationem non facit, si quidem ex Graeco tantum conversa haec sunt. Versatur autem poeta iueo Poetic S genere, quod, rebus e vita humili et sordida petitis, ad animos tenendos Omnium minime accommodatum esse, multi viri docti contenderunt. Alii hoc ipso se genere facile Homerici carminis laudes attingere posse putarunt. PriuS illud iudicium recte se habere nullus dubito, si in Orbe rerum vulgari aut in sordibus vitae, iisque
rebuS, qVarum adSpectus nauseam facit, descriptio VerSetur; aut Si exSpectatione eius, quid ex sigillatim descriptis rebus Proventurum sit, animuS non erigatur, aut si Omnino arte et ingenio careat. POs- Sunt Lamen ex ea quoque vita, quam lubitu suo nemo ViVere mi alit, cum dilectu, remotis molestiis et sordibus, multa poetice reddi et Ornari, ut placeant; modo ne tali carmini iam ac dimitatem clar-
minis epici tribuere ausis, a qua illud longissime
abesse neceMe est. De quovis ci armine statuendum eSt ex eius genere generisque natura et indole;
Potestque, recto cum iudicio, ex omni genere fructus aliquis seu ingenii et artis seu honestae VO-luptatis peti. Virgilio carmen hoc tribulum esse iam avtiquitus, ex eo constrat, quod in Vita Vi gilii illud commemoratur: etsi, cum tot Sertorum hominum nugis illa interpoliata sit, quid veteres Grammatici iudicaverint, difficulter inde eruitur. A. Septimio Sereno, poetae Falisco, de quo qui scripserint recensuit Burmania. ad Anthol. Lat. lib. I ep. 27, adScribendum esse suspicabatur Scaliger, tum Barthius Advers. XXXV, 8 et M. Ioc., quia opuscula illa rustica et haec unica cauMa asser-
398쪽
tuo composuisse dicitur: nuper aulem doctissimus editor Poetarum minorum heriasdorsius T. II sine haesitatione Sereno carmen hoc vindicavit, tamquam partem Priorem opusculorum ruralium relat haec IΠico carmine variis metris exarata suisse memorantur; Potuisse enim praemitti carmen hoc hexametrum. Ita ad Vespasiani tempora illud reiicituri Monitum illud quoque a viris doctis est, scriptum iam a Menio fuisse Idyllium ΜOretum, ex quo versiculos profert Μacrob. V Sat. 14, sed admodum horridos, si cum nostro ΜOreto contendas. Lectionem in antiquis edd. fere eodem modo corruptam vidi: etsi minus foedatum et interpolatum opus ad nos pervenit, quam cetera. Primum institutam recensionem novam deprehendi in Alditia 1517 Catalectorum: ea fundamentum facta correctioribus editionibus; successere tamen aliae antiquam lectionem retinentes, etiam Scaligerana. Quandoquidem in hoc poematio non habebamus exemplar, quod ex condicto Sequi necesse eSSet; in I einsianis enim et Burmatinianis non extat; liberum nobis relictum duximus, ut lectionem ipsi constitueremus, Aldina et Scaligerana emendatione pro fundo posita. Non erant ad manus
editiones binae, quibus Moretum sigillatim prodiit, Colinaeana 1542, 8, cum Io. Ruellii Scholiis,
et Francosuriensis 1626, cum Taubmanni commenti rio; aliam cum notis mei tetit ad calcem Copae Francos 1642, 8, inspexi; et Ieterem edit. Lips. Thanner. 1519 cum Copa et aliis sub tit. P. Virgilii Maronis, poetarum Achillis, minutiora opuscula. - Aliam veterem editionem Μoreti Colo-
399쪽
IlienSem memorant Denis Supplem. p. 691 et Pan-ger Vol. I, p. 334. 433. Sed nec erat, quod multa inde sperari poSsent, quae non aliunde SUPPeterent, inprimis ex Barthio, qui in Adversari XXXV, 8. IX, 16, nonnulla loca attigit. Post priorem
meam editionem retractavit hoc carmen et docto commentario expolivit herias lors. in Poet. min. T. V. Moretum. Multa de etymo nominis comminiscuntur viri docti. Scaliger, a quo hoc Carmen graeciS VerSibus redditum eSt, P. RonSardo inseriptum, μυσσωτον, μυττωτον, quod tritum, τριμιμα, est, ducit. Alii aliunde cs. nunc Wertis dors. l. c. p. 256). Nos illud monere satis habe bimus, occurrere Vocem apud Ovid. Fast. IV, 365. Fuit quoque exquisitior eius conficiendi ratio alia,
quam apud Columell. XII, 57 videre licet. Laudant quoque Apicium viri docti lib. I, cap. 35.
Quod Ηeynius in prooemio dicit, ΜOrelum iam antiquitus Virgilio tributum suisse, imposuit ei auctoritas Vitae Virgilii Donato adscriptae, in
qua cum alia poemata tum ΜOretum a Poeta Μantuano profecta vulgo legitur. At neque in hac ipsa Vita neque in Serviana Veteres codd., qualeS Sunt
Parisiis in hibliotheca Regia Dr. 7959. 7960. bis 7930, Μoreti nostri mentionem iniiciunt, et libro
Imm manuScriptorum, qui carmen continent, alii
400쪽
Domen Virgilii addunt, alii neque numero Pauci omittunt. Videmus igitur quam parum firma auctoritate ii utantur, qui ut Fontaninus hist. liter. Aquilei. P. 40. talibus testimoniis Virgilianam Μο- roti Originem demonstrari putant: Non magis sirma autem is uteretur, qui illam Originem Per se monem in IIaronis carminibus et Morelo exstantoni defendi diceret. Cuius de diversitate quaedam Heynius iam monuerat; ogo nunc addo illam maxime eo conspici, quod incertus carminis nostri auctor praeter Virgilii consuetudinem mediis inversibus plenam interpunctionem admittit, qua elegantiae parum consulitur. A Virgilii ingenio pariter abest summa illa accuratio et ne minutissima quidem praeteriens diligentia, qua singula describens per omne carmen utitur. Tum magnam etiam artem rhetoricam , quam alii in Virgilii Eclogis tantum Olim mirabantur, quantum hodie vituperant, ΜOreti auctor aspereatur et antithesium usus plane nullus est in eius carmine. Simplici naturae descriptioni indulget, et quam feliciter eam expresserit, ita ut agricolae mores, nec SSilateS, cogitandi rationem quasi tabella pictam videamus, OmneS Sentient, qui talibus rebus intelligendis Omnino sunt apti: unde etiam factum est, ut Woli mannus in libro facetissimo, Memoiren des Fretherria voti S a Vol. L p. 13. dicere non dubitaret, in Moreto Virgilium praestantiorem Poetam apparere, quam in Aeneide. Pertinere autem videtur carmen ad idylliorum genus, cpialia Sophron soluta oratione composuerat, quem Postea Theocritus in carmine XIV. XV. XXI. imitabatur. Ut