장음표시 사용
71쪽
Il. Messius di minus ratamquam conclusionem in gressitor: Monstruosum enim esset, Caussam in effectus Constitutionem immiseeri.
III. Non sit Hua, minusos in conomMons , et fuit in praemissis; Nam quatuor inde exoriuntur termini, quod est eontra syllogismi naturam I. 23 I. et Can. I.).
IV. Relationes inter extrema , et messium clarissι- me exprimim; insasque Praemissas ita ordinam, useseremorum relatio clare Fateae, atque in iis iacias camri possit, et ab .sis erui. Eg υι necessario , et quas . Meliati sua Nonis consequatur ex Pria emissia , deducatiar
I. II . Anima . Ut autem conclusio ex praemis- ais recte deducta censeri possit, duo haec requiruntur pa. ut in altera praemissarum ipsa contineatur οῦ u. Ut per alteram praemissarum, in illa contineri ostendatur. Al- erum horum si desit, vitiosa, atque illegii ima consequentia , seu illatio censenda est. Ita falso concluderet 1equens sopbisma: st. Non omnes quod ego auni ἐ.s O sum homo ps. Ergo tu non es homo Fam medius terminus in majori : quod ego sum . non continet attributum conclusionis Lomo, qui in ea universaliter sumitur; neque minor illud in illa contineri declarat; quia in ipso, Aomo sumitur siti gulariter. optime vero concluderet si attribulum homo in conclusione singulariter sumeretur, pro eo scilicet homine: qui e
dum. Quara optima est sorma in hoc syllogismo
72쪽
r. Deus orati, ut quod bonum eae faciamus. a. Sed diligere inimicos est bonum a I. Amo otiti Deus, ut inimicos diligamus.
Etenim vocabulum bonum, in inaiori propositione conli- Det inimicorum dilectionem, quemadmodum ex minopi quam clarissime patet. I. - . Schol. Porro illa propositio praemissa, quast Conclusionem continet, appellatur conlinena , quae veroeam declarat evonens, seu evlicativa vocatur. Et quidem in syllogismis affirmativis, propositio ianioersalis de hei haberi pro continente ; pro exponente Vero minus universalis. In negativis vero propositio ne Iiυa, usurpari debet pro conlinente e pro exponente autem as malis
g. - . Def. f. 'Eoriamus si lex est ille , -- us praemissae sunt HUositiones simplices I. asia. Schol. Syllogismus hujusmodi luplex diastinguitur ; alius nempe est UE termino communi, aiunt; alius GP isorius. s. a J. Def. a. Syllogismus de is ino comm . dicitur ille, in quo una saΙiem praemissarum es, universalis ; ut litor ν. Omnis subs antia viritualia est immortuus; a. Mil anima humana est subsoniis sMirimaliact. Igi tir unima humana su immorialia. s. a. . Def. I. SFE ismus m o Iorims cst ille, cuius omnes propositiones sunt εinguia pes , ut ista a
73쪽
g' 245. Def. 4. Syllogismus eo milus dieitur ille, cujus alterutra praemissarum est propositio com posita I. a46. Schol. Est autem triplex; scilicei I. conri nonalis , sive hyFOthsticus ; u. copulatious ct 3. G, ι - .
s. a 7. DU. 5. Syllogismus conditionalis est ille , qui majorem habet propositionem conditionalem I. 14 L.), tili sequens . Si diligeratis proximum , non gauderetis se malo ipsius p.2. Atqui gaudetis G mafo insitas ;s. Emo proximum non diligitis. I. Ain. Animad. Ut hic syllogismus recte concludat , oportet 1. ut a positione antecedentis concludatur Poεilio consequentis ; et ru, ut a remotione Ponsequeu-tiS, remotio antecedentis deducatur. Unde sallunt si vehu negatione antecedentis ad negationcm consequentis, Vela PQ itione consequentis ad positiovem antecedentis fiat illatio. ΙΙinc male procedit sequens: Si oras, uora FeCOG3; sed non peccas p Igitur oras. Cum namque in propositione conditionali consequens contineatur ini auteCE- Cedente, ab eoque dependeat, et consequatur; Cumquo erilas conditionalis posita sit in connexione anteceden- io eum consequente, et dependentia consequentis ab antecedente; si verum antecedens, verum erit Consequens, et e contra, si salsum erit consequens , salsum quoque erit an e cedens, iuxta illud axioma: Posito antecedent' Ponitur Conseguens, ablato conseqMente, tollitur an recedens
f. IV. Def. 6. Syllogi,mus copulativus est illC, tu quo major habet dnas , imul propositio es copulati-Vam, et neg3ntem, quarum unam minor assirmat, alteram conclusio negat: uti sequens
74쪽
H g. 21sM Animata. Ue hie syllogismus legitimus
sit, et rectus, duo requiruntur; I. ut propo,itio aOPula tiva sit Degnus ; et v. iit una ipsius Propositionis pars stabilia iur, g altera reiiciatur ; vel e contra, uua rei j Ciatur . altera stabiliatur; quod ta ineri solum lacteu duoi CSt, cum inter Puries propositionis copulativae, nullum dari possit medium ; quare Doti rite se habet sequens
o. Nemo Rotosfi dormire simul, et studere ;Non dormis gS. Ioliar stuues' Nam inier somnum, e L atudium multi sunt medii status. I. as. Sycloismus disjunctisus est ille, cujus maior est propositio disjunctiva: uti sequens:
e. Vel in hac υι a , Oel in alia Auniana sunt impii; da Sed quidam in ii non Muniuntur in hac νιω ;s. Ergo in auem cita Funienta sunt. g. O . Animad. Ut hic syllogismus recte concludat, requiritur, I. ut a positione unius partis procedatur ad remotionem aliarum I et a., ut a remotione caetera- Tum, ad po4itionem unius. Uti: . Aoarias reue semit Deo , aut dipitiis i . Atqui semit is iliis , ,s Ergo non semit Deo.
VeI hoc alio modo P . AGarus aut servit Deo , aut dioitiis , I. Sed non semit Deo; I. Exo se ιl Goiliis. Requiritur Praeterea 4., ut ejus partes, revera sint disiunctivae, hoc est , ut nullum admittat mediungi ; alias erit ineptus; uti Sequens . Ouilibet homo aut est Asrieus, aαι Catholicus I. Sees permulti non sunt Ciatholici , 5 Ergo sunt hac.
75쪽
Apparet, hoc totum syllogistulam pemare rixtra atheis - mus , et Catholicismus non ita disjunctivi sunt, αι medium non admittant. Potest enim quis esse Lutheranus, Calvinis tu, Schismalicus, etc., quin sit vel a theaS . vel Catholicus. V .
s. I53. Animad. Praeter syllogismum, alii argu mendi modi apud Philosophos sunt in usu , qui ad septem reducuntur; suntque f. Erat mema ; G. si herema, a Griles; Prosyu is nus; 5. ductio; 6. mem-Plum, et p. υιlemma. f. M. . Def. e. Enthymema est argumentatio duabus constans propositionibus; quarum prima dicitur ian- secedens, altera Consequenas et fit, cum una Praemissarum syllogismi reticetur ltu Ex. gr' . Deus est Ens a Q. a. Emo infiniis polieι Perfectione. In quo deest major: nemper Ens a sa in im pollet Penfectione; quae quoniam Per se clarissima est, statim ab audiento percipitur. f. OG. Animad. Ut haec argumentatio recte con-CIudat, requiritur, ut vera sit propositio, quae reticetur; alias nullius erit roboris. I. I56. Def. a. si herema est argumentatio, in qua utraque, vel altera praemissarum syllogismi, proba tione adjecta, sulcitur, ut majorem viin habeat , uti
st. Omnes qui Mie Colunt OAere in raristri su ;ρersequutionem patientur. Prob. Cum Mundo enim , Daemone, Et carne luctare Uehenta. Atqui ωos pie Oultis visere in Christo Iesu Prob. Ad hoc enim I eligionem Gristianam, Rrofessi ealis. 3 I ιur persequutioncm palismini.
76쪽
3. a. 7'. Animus. Ut hoe argumen lationis genus aetae procedat, Omnino Dece e est . ut probatioues , quaa praemissis adjuriguntur sint solidae, firmae , alque nullis exceptionibus obnoxiae. I. MS. Def. I. Sorites , seu gradatis , et Ciceroni acerυalia , est argumentatio , in qua plures Proposi .liori es ita invicem connectuntur, ut praedicatum pro P εitionis praecedentis sit subjectum subsequentis. donec subjectum primae cum ultimae attributo conjungatur. Eu
v g. Muntaus eal Kns conti ens ;u. Eus contingens est Cre t tum ues. Ens creatum habuit serinclytum ; . Ens, qui hostiit princiρium, non Aabuit aso abi aeternos. Erro Mundus non Labuit essa ab asterno. f. I . Anima . Ui hoc argumentum vim habeat, nulla in .erie propositionum aut salsa, aut dubia inveniri debet; alias totum concidei: Ex salso enim an lecedente Verum consequens oriri nequit, nec in eo consi-
I. a . Dig. 4. Prosyllogismus est argumentatio, in qua duo syllogismi ita uniuntur invicem, ut Conclu-εio prioris sit mnjor posterioris, cujus minor, Subsumρει Ppellatur. Ita sequens Mai. i. Quod fel mina cogi undῖ est Ens si lex ;Μin. s. Sed Anima numn habet o- cogitandi ;Cone 1. 3. Ego anima est Ens si lex.Μit .subj. Sed Ens si lex est incorruptibiles Concl. Ergo Anima humana est incorruptibilis. s. M/. Def. F. O Clio est argumen latio, in qua quidquid de singulis speciebus, vel individuis speciatim Praedi eatur, generalim quoque de toto genere , vel Spc
ς lcum , curum , ferrum ineti injeola liquefiunt ;a. Ergo omne metallum igni injectum liquenι.
77쪽
. . g. a . Anima f. In inductioue construenda, taummopere advertendum, ut completa partium numerali Dat; alias ridicula erit. Nam verum esse nequit de tol O , quod de singulis ejus partibus verum non est. I. 263. Def6. Me tum est argumentatio, in lqua ex uno aingulari , aliud singulare simile deducitu Unde vocari solet argumentum similitudinis , pariιπά3 , analomae : uti sequens;
. Igitur et edo Possiam dimiture inimicis meis , . EOSque diligere. g. Animad' Haec argumentatio si est in materia necessaria, necessario quoque, et vere concludit; quando autem est iu materia contingenti, nonnisi proba hiliter. In materia necessaria erit si a pari instituatur; hoc est si duo siugularia ad invicem in o innibus conveniant. Ita ex. g. Oetrias , quia est homo, Aercipit , judicat et '; Eryo et Paulus similia praestat, qtiis Catenam homo. in materia vero eontingenti erit, si duo βingularia, non in omnibus, sed in aliquibus tantum conveniant; atque haec est proprie argumelstio a simili,
. Scilicet ut fiamiam vectatur ignibus auriam δTe ore sic dum est inspicienda Ades. f. 2265. Def. q. Dιlemma tandem est syllogismus disiunctivus f. Oba. ὶ , in quo ex singulis membris disjunctivae propositionis dycuntur conclusiones. Ita
s. Quiria mortalis aiat serore passionibus , aut eas insecterum Si serpit, miser est , et quia astrie, et quia Domino sersit, otii salissiceis nequi Si eas insectetur, rursus naiaer est, qui a ira SV naetiues I continia una bellum c itur sustinere et 2. Qitur giat is mortalia omnim udis misgr e,
78쪽
s. I V. Ammac . Ut autem Dilemma non corruat, Ualuor animadvertenda sun t; I. Ut vera sit propositio
generalis, quae toti convenit licet ipsa quandoque re- iceri possit. Hujus desectu, salsi talis evincitur illud Crysippi Dilemma, quo Reipublicae administrationem dissuadere conabatur. Si quis in Resublica a inistranda ὁene agit, omnine homines , Si male, osse te Deos. Em ReΦublicas adminis raucine abstinendum. Falsum
hoc est: Nam propositio , quae retio tur: ΜοωStum est, quod sine inensione Deorum , aul kominum sieri nequit, falsa est. Nain moles lum non est homines ostendere . si quin in Deum Peccemus , vilari non possit. I. Inter membra propositionis disjunctivae, a qua tota vis Di lemmatis pendet, nullum reperiatur medium. Quare salso
concludit Dilemma illud a quibusdam impiis olim adductum , ut mortis metu in auferrent. Aut mens humana cum comore Peril, aut non.
Si perit, utPom sensu orsata , calamitatibus non in Polarit subsici. Si non perit, beatior erit ; corPoreis namgus Uinculis soluta erit. Quare mors timenda non erit Etenim post hominis mortem, alia esse poterit animae eonditio ; scilicet pro male lactis, aeternis poenis , alque erueiatibus addici. 3' Ut singulae conclusiones, legitime ex partibus disjunctivae propositionis colligantur I secus enim nullius erit momenti. 4. Tandem , ut Ditem mare torqueri non possit contra personam, quae illud proposuit. Ita laudatum Crysippi Dilemma, contra eum retorqueri posse ostendit Aristoteles , hoc modo .
Si Rempublicam male adminis res, placebis Acminibus f Si recte , Deo;
Iliaque est administranda. g. a6'. Corali. Caute igitur hoe argumentandi gemere utendum est; ne in illud peccantes, adversus noseo flem arma ipsa vertantur, quibus adversarios offendere
putabamus. Diuitiaco by Corale
79쪽
s68 Mmail. E lo cuicuntque, arte rite Brgra meniundi optime instructo, savit linium sit argumen lalio
nes sive in materia, εive in sorma peccauius f. 938. dignoscere, atque resuta rei quoniam nonnulli adeo captiosi iuveniuntur, qvii sive malitia, sive ignorantia, sive ratiotiis abusu, in lacibus urgumentationibus, seu sophismatibus tu cautos uon raro decipiunt, illa hic detegere opportunum cxi, timamus, ut quoties Philosophus noster in illa incidat, et dignoscat, et roselint. Sunt autem Sophismata, quae sequuntur. Peritio Πrin Oii. 'circulus iasiosus. Mnorantiu elenchi. Non causis sero caussa. Vilios ι inductio. Fallucia acciMutta. - , dicto secunicum quid aes dictum si seliciter. Fallacia comρο- si ionis. Tullacia consequentia. Traiasilus cti onere δαῆsuus. Argumgnialia ab a P Menti repueuantia. Am mentum ad t Irrantium. Ar monium. ad hominem. r eramentiam ab invitata. At Tu mensum mutilati is interro fionis. Fusio i. ωLm si Posito IMOrars.f. sis. Petitis Pr nos ii est sophisma , quod committitur, quoties in argumentando, principii ioco assumitur, quod est in quaestione. 1ia politionem principii committit Ructor Dictionarii Philosophici , qui ut ostendat, miraculum esse in iiii ccus impossibile , have ponit . miraculi delinilionem: Miraculum est Oiolatio Dommathematicarum , UDinet rem , immutabiliram , olernarum ἰ hoc namque, quod ipse supponit, in quaestione est. Ad hoc Sophisma spectat argumentatio, qua VeIprobatur aliquid ex principio , quod licet in quaestionem
praeseni cm Don cadat, D Natur lamen ab adversario, veIProbatur ignotum Per ignotum, incertum Per aeque in-
f. 1 . Circulus Giliasus est Sophisma, in quo im pingitur quando Conclusi is ux principio, et principium ex Onclusioue probatur. IIuc sophismate Pcum vii Ari4-
80쪽
teles, dum sydera errant;a ideo scintillare asseruit, quod a nobis distaretit; et contea ita eo a nobis ea quam maxime distare dixit, quod spintillent. g. III. Animad. Ut lamen circulus committatur, oportet, ut eadem ipsissima propositio ad nil eram ostendendam assumatur; et simul probetur Ex altera. Qua-Propter a circulo vitioso disint quam longissimo Ne res-εras , ut dicitur , taemonstrativus , quo postquam ex noto
estucla ignoturn caussam ancilviice invenimus; tum adesseoliam regreditantes, quae de eo nota non erant , ex caussa Synthetice de mori Siramus.
g. ura. uorantia elenchi sit quando aliud probatur, quam quod est in quaestione. Iliae sophisma commisit Epicurus, dum homines a metu mortis liberare satagens sic, lesio I ncianlio L. b. lli. Cap. 17. ), argumentabatur: Quando nos sumus , mors non ESt', gitan-M mors est, nos non sumus p mors en nihil ad nos.
Ouam ar te . nit laudatus Auctor de Epicuro , nos fefellus Quasi Oero transacta mors timeatur, qua jam
SeriSus ErePlus est', ac non jsum mori ; quo Sensus eripitur. S. III. Non massa Pro Cau et est sophisma, quod Committitur quoties vera caussa alico jus esseclas vcnullatur, quae revera illius caussa non est. Nihil hoc sophisma: e frequentius admittitur. Quo enim dissicilius est ge-DMirius rerum caussus cog oscere, eo liberius de iis homines pronuntiant. Hinc passim tribuere audimus certo Planetarum aspectui caussam sterili talis, Vel postilentiae; Certo quod uin syderutri in nuxui malas hominum inclinationes ; calamitates, et miserias fato. g. IOC Viliosa inductio est, quando coneralem propositionem concludimus ex paucorum singularium enumeratione; vel cum necessasio tribuimus omnibus , quod eo lingenter aliquibus tantum inesse conspicimus. IIozSophismate peccant illi, qui ex quo videant nonnullos ex Clericis non recte vivere, omnes EccIesiasticos viros da- spectui habent. I. III. Fallacia accidentis fit vel I. quando absolute tribui iur rei, quod non nisi ex accidenti ipsi con