장음표시 사용
121쪽
meam non tegam : Postremo , defectiones mea confitebor Iebouae. Eodem recidunt tres istae loquutiones Triplex autem ista repetitio eiusdem rei, vel indicat quam serio confessus sit et tum suum, vel certe arguit in deliberatione lucham ali- qu in vel conflictum cum carne homine
retrahente a libera de ingenua consessione. Eluctatur itaque . ac consessionem pec-
remisisti mihi peecatum meum. Nam re . missio peccati tum est, cum reatu ac poena, inquam, tota, non aliqua duntaxat poenae parS,sue maior ea, siue minor Christi enim pro peccisto plena sitis factio est, cui profecto tantum detrahitur , quantum
desertur satisfactionibus nostris. Sed de
hac re supra. Nota hic primum, non prius confitetur Doctri- peceatum suum David, quam ipsum re-na. mittatur , neque citius consilium coepit OV G confitendi peccatum , quam sublata se p
peccati poena : quod protecto argumentum est, non ta peccatum ipsum esse reatus a poenae causam, quam duritiam veloquitur Apostolus eor quod res piscere nescit Procurat quidem fateor Dei iam peccatum , sed obstinatio in peccato iram eontinuatis thesaurigat , Quodsi enim quis peccatum suum eonfiteretur, non
122쪽
Lim amplius Deum sibi iratum haberet.
Verum, qala pro duritia sua non confite-tor peccatum, ideo manet ira, neque tan-- thm manet, sed ingrauescit. Unde P. ulus, i Domo, o duritia, si a re corde anod rep- piscere nescit, theseuriet is tibi iram in diem irae,in iusti iudici, Dei. Quam enam putabimus eausam, eur tam grauis sutura sit ira
Dei in illo die Causa profecto futura est
tam grauis irae, non tam peecatum ipsum, quam obduratus in peceato animus,&grariae contemptus. Neque enim leue putandum est id quod dicitur ab Apostolo,tanta δ' filutem negligere, esse filium Dei respuere,in quem qui non credit,ut dicitur apud Ioannem, iam condemnatus est: quia non Ioan. credit in unigenitum Dei filium.18. Obserua deinde in hac Dauidis on- -Dυctri fessione παρρhσίαν eam qua utitur pecca- '' tor iam conuersus ad Deum. Confitebor Loapeeea. bi,incq in peccatim meum. Arguit autem Dru m- libertas hae , diuini erga ipsum amoris iners adsensum, fiduciam gratiar ac remissio-υς nis peccatorum in Christo fieri enim non potest, ut peccator se ad Deum onuertat, confiteatur peccatum , remissionem peceati imploret, nisi iam prius si aliquis Exempla sensus gratiae ac veniae quocium modo im vIV, μ' petratae Iudae extorsit consessionem con Matiis. scientia, at coram Deo peccatum non au
123쪽
catum meum, inqtNe sis , notum faci .im tibi.
Sed ecedens ac obvertens quasi Deo tergum, Ilaci aui, inquit prodiro sanguine innoxio. nam obrem, ut in summa dicam, Mat. 7. confessio peccati cora Deo. veniae peta 6.tio hoc est liberi.is ist. qua quis audet eo-ram eo apparere, sequeris ure id ipsius tribunal, satis arguit sensum gratia aliquem,&ipsam ill .impeceat iremissionem, Mutina petimus certo quodam modo impezratam Propter hoc oraturus est te. Commendat 3 Doctr. proximam hanc quae suit misericordia di ne usu ex Dinae experientiam suam, ex effecto suo in 'pi'rm
fidelibus quibuscunq; futuris in post ei
Propter hoc , in qu H, Id est, propter hanc reurrunt, experienti im tuae erga me imisericordiae: Oraturus L te , hoe est confessurus est peccata a , vel veniam petiturus est, is quem tu benignitate prosequetis Dides non sine discnn, ne quolibet, verum,
is demum quem diligit Deus. Huius dilectionis S benignitatis, ut modo diximus . Oportet sensium aliquem esse, priunquam audeat quis coram Deo vel peccatum confiteri, vel peccati veniam implorare A quo tempore oraturus est,quem Deus benignitate prosequitur Quo tempore, inquit oόω merat, nempe, In innis a-
124쪽
rog Mo ROLLOCI M M.tione aquarum Antequam formam illam specialem orationis irecationis, quam dixit , usurpaturum eua , Uemcunque Deus benignitate prosequitur . in medium ' ferat, inserit per parem hesin pro missionem quia inurum excitat ad preareωρ 'ces atque eonfirmi. In inundatione, in-riciiqΘ qi ait aptarum multarum, id est in procel, ' lisin fluctibus calamitatum vehensientis
piis is limis ut iupra I 8. II. Psal. . pasti m. Rom. 86. ad eum non pertingent tans ni , id est non Vel leuiter eum movebunt: adeo firma est chiritas Dei in Christo Ietu. Quod si ad eum pertigerint,tantum aberunt ab eo, vepossint hominem laedere, ut e contra ipsi bono futura sint: diligentibus enim Deum Rom 8 28 omnia conferunt in bonum. Quamobrem Apostolus cum lentiret sese fund itum in
illach uitate , secure gloriatus est aduerissus res re ita , ad uiserias quiscunque, ut Onpressitonem , angustiam , nuditatem, si mem gladium, moriem, vitam potestates, ira peria. Atque id quidem fecit, non 'iidem eo quod cogitauerit, vitam hanc praesentem non posse per haec aduer- fademcdio tolli nam ipte postea contrarium est expertus verum , ideo ubdexpectauerit , ac certo sperauerit illam Dei, cum hae vita non intermorituram.
. Docte. Non est istud praetermittendum quod Dauid
125쪽
I, PsALΜ XXXII. Ios Dauid oraturum istum , quicunque de Fabam armum is suti rus sit, eonfirmet promissione n Don m ius rei quam petiturus est , atque ita eum sim animet ad preces. Hoc enim exemplo di 1 cimus, quicunque volumia cum Q Uc , misson sprecari , potiere nos inter precandum Dei superpoth d a te oculos habete Dei in Cliti cir uesto promissones, atque earum, nantum fieri potest, numinisse. Si enim nolla sit depromissionibus Dei cogitatio,quae fiducia qUaeso, quis ardor inter precandum esse
potest Delim sine ipsius Dei verbo non sit fides, Rustia polliceatur aliquis sibi,
quidquam boni, vel gratice Deo, euius Certitudinem aliquam notabeat ex ipsius Dei vel bo ac promissione Fides exaudi Rom. io. tu est , auditus per verbum Deici vertim 7.
quidem id est neminem reperiri , qui non commoueatur interdum sensu indigentia suae, atque ita vel necessitate ipsia eo gente ad aliquas treces oncipienda prouocari. Sed si nulla sit oboeulos Dei promissio , nullum Dei verbia de eo quod
Petunt, quo vultu aut quo animo audebunt ad Deum accedere&Id ego noto diligentius ob eam causam, tractant omnes
quam sit necessarium Dei promissiones omnes, siue illa sint de rebus temporariis, siue de rebus aeteinis, ex ipsius Dei verbo Seripturas Iacris scrutati ac distere. Ita
126쪽
n, Rou. AEOLI CI et M M. quibus prosecto qui versati sunt optime illi precantur optime. Cum de promissionibus agitur, non est silentio Praetcreu dus hi istus, in quo omnes Dei promis pones sunt ita, em amem, hoc est, suum habent cfundamentum complementum , sine quo, profecto , se Ustra intueras promissiones vel temporati is es aeternas i Quamobrem , qui intuetur Dei promissiones, si cum fructu aliquo velit eas intueri,neeelse est primum omnium, earum principitim finem Iesum Christum , vel intueatur, dc nunquam eum patiatur ex oeulis suis discedere.
. Doctr. - Tu latibulum es mihi H ictenus asser ρος ' pluuit obiter promissio , sequitur nunck- ω. Orationis formula qua usurus est ille di- rationia adlectus Deo, quisqvis sit, idque fretus Deumor Dauidis exemplo experientia. In hae
oratiunculari non tam numeranda quam
ponderanda sunt verba se Ante promi iasionem praefatur Deum esse latibulum, ae profitetur fiduciam suam in solo Deo esse et quod quidem est petitionis fundimentum imprimis solidum , argumentum vehemens , ad , conciliandam Dei gratiam. tum enim non in hominibus, non in metatis nostris,quibus confidunt Papiliae neque in ulla re alla, e
rum in solo Deo per Christum Iesum, fiduciam
127쪽
fiduciam tuam inter precandum collocatam esse prae te ser , ae profiteris, iam prosecto asser tecum al: quid quo nihil Deo giatrus aeeepti iisque esse potest. Petitio autem est in his Verbi 'P.υ λώguntia custodit me me inde , in eun vimina.
Zm fere sensum , circundato me cantiο-mbus liberationis, quasi dicat libera me, ut materiam habeam eanendi laudes tuas.
Petit itaq, liberationem , propter Dei glo-Ilim,euius haud dubie maiorem habuit rationem quam sui ipsius. Debemus enim omnes, in petitionibus nostris, Dei in F;ωὼργῶChristo gloriam, imprimis habere ante MN II oeul Os Quum verbiam impetratum inra quod petiuimus, tenemur eo beo encio ite uti ut cadat in Dei gloriam , hoc est , in eo utendo debemus perpetuo Deum respicere secus enim , vera accepti benefiei j
perceptio ac fruitio esse non potest. mi. cit Paulus,pue editu, ebibitis iue quias citis, omnia in Deutoriam facite. Mulla e Cori
nim est,ne cibi quidem quem capimu ,Ve matio, ara fruitio, nulla ex eo vera voluptas, nisi icto A
edamus Domino, hoc est , eo vescamur in is Dei gloriam fieri enim potest, Vt cibum io. Leum cum belluino quodam sensu ac VO- Rom. luptate deuoremus, id quod faciunt pleri-I . o. que: Verum ut cum vera illa voluptate acyera suauitate ea parti ipemus, si eri non
128쪽
6. Doctr. Vnum hic ex hoe effecto experientiae Degevui Dauidis obseruabimus, priusquam ad re-α ἡ ' iiqV pergamus,alios quidem dicis sequu- induphMaturo exemplum tuum. Sed quos Θnimi tum institutis. qui quemadmodum ipse eonsessus est peccatum suum, ita ipsi confessuri iunt peccatum suum: ct quemadmodUm ipse orauit Deum, i a&ipsi Deum oraturi sunt. Sic Paulus alios dicit sequuturos exem is plum iuum fit quos teC mm um qui, quernadmodum ipse credidit. ipsi credituri struiciat esse n. n it,exemplo credituris in ditam aeternam. Disce Igitur , quot quot exempla misericordia diuinae extiterunt iam inde a cond: to mundo, ea ei eposteris totidem consolationes o doeumenta misericordiae e gaipsos dioinae sed ita demum ut eam miser ordiae via ingrediantur, quam ante eos tarn ngi eis iunipi illi homines, qui ipsos praecesserunt, , hoc est, si crediderant in Christum Iesam ,
Epi omi. si relὲ puerant, si conuerit fruerint ad Ueta, uorauerint. Hoc idcirco obseruandum putauimus, quia videmus non paucos abuti exemplis piorum hominum, existimantes si ea tantum in ore habeant, fore sta imul etiam cum ipsis similiter agatur, misericordiam limiliter etiam ipsi consequm
129쪽
tur,ces interea non onentur insistere piorum hominum vestigiis, cum sine fide sint , sine Christo, sine Deo in mundo. At
longe falluntur. Nam Vt demus eos in nu- metato habere, quotquot Vnquam extiterum miserie ordiae diuinae timpla, tamen
a stirmimus, nisi idem illud vitae institutum sibi sequendum proponant, quod ante eos i illi homines quorum exempla iactuant sunt sequuti, ea ad ipsos nihil
pertinere. Erudiam trio docebo ma γι ambu laturus sis: consilium dabo, attento in te oculo meo. Ne sole di equus, mulus, expertegintelligentia: cmin Osfraen, habena constri gendum est: ne appropinquet ad te. io Magni dolores sim improbo: qusa temfduciam habet in Ieboua benignita cis
Hactenus fuit prima pars Psalmi , de S.eanaea hominis beatitudine, ipsus Prophetae exin par PDI- perientia illustrara sequitur nunc secuniam , . t da , in qua , per apostrophe eonuersus ad II fidelem quemcunque , doctIinam iliam doctrina superiorem specialiter ad eum applicat Overseris, ipsumque instituit in vera illa elicita is M 'μνὴ via, simulque excitat ex milera illa cai PT ' .nis securitate Ante applieationem est prae satio, in qua oblata vera institution ac
130쪽
ii R σου Ro o CA om M. eruditione, eum hominem quem docere Instituit ad attentionem exeitat. Nam securo homini, ae dormienti in peccatis opus est attentionis argumentis , quibus pungatur expergefiat, aeutissimis. Frafatio. Praefatio itaque sic habet: Erudiam te, docebo te quas di ambulaturu/jis, consilium άabo,attent in te oculo meo hoc est, sum-- cum sollieitudineae studio. Quaedam hic nobis obseruanda sunt. Primum supra dixit David oraturum Deum exemplo suo, quem Deus benignitate prosequitur, eo nimirum fine, ut similem consequatur misericordiam. Nunc vero, non eontentus eo, quod sua sponte ali sint oratur Deum, ipsius exemplo, eonuertit
se ad fidelem quemcunque, eumque sua, ipsius oe initituit. Et si diuinae erga tesseium nus ricordiar exemplum illustre sit, adeo ex sese, ut ali etiam sine te Doctore, illud
videre ac imitari possint tamen non di-eeris tu defunctus esse officio, nisi con, uersus ad fratres, diuinam erga te misericordiam ipse praedices, apud eos Doctoris parres agas. Quis eoim potest felicius & maiori eum fructu eoneionari de gratia ac misericordia mina , quam
is qui ipse expertus est eam Neque enin quinullo unquam tempore gustauit quam benignus sit Dominus, facis idoneus illiu