In Selectos Aliquot Psalmos Davidis, Roberti Rolloci Scoti, Ecclesiæ Edimburgensis Ministri, Commentarivs

171쪽

de creaturis his stupidis trutis Pselmus

c0nturbantur recipiente SDiritum eo=um ex- 'irant, sonsulueremstium reuertuntur: e--ttente rurim Spiritum num recreantur: denique renouaue faciem tere .QV ant magis creaturae rationales, qUas, Canius, neque

rationales modo , sed spirituales, hoc est, regentiae Dei Spiritu, quae gustarunt semel quam benignus sit Dominus, ere. turae inquam horia Deo ibo pendent oportet enim, vel multo magis, vitam o Item-qUe earum, ab eius facie praesente, absente, dependere Attolle , inquit David, orsupernos lucem facie tuae eboua, dideris laetitiam animo meo maiorem , quam tem pom, quo frumentum es mustum eorum,

auctasunt. De his igitur onuo maxime,qui diuino, aspectui iam assuefacti ut, atque ex eius vultu voluptatem aliquam pere sunt loliti. .im, de illis Vt dicam, saciem ii I in Dei in Christo non possunt, expetere. ignoti enim nulla cupido es Illi autem nondum gustarunt quarn iucundus

ille Dei in Christo aspectus sit. F de Da-

Recordor tui , quali dicat: Necordor tui ex omni loco in quo contingit me exula-

172쪽

1es B. 'o L LOCI COMM. Te, ex omnibus terminis ac limitibus Israelis Ab oriente ubi Iarden fluuius, ab Α-quilone, qua definitium hermone On- te, Libano Mameridie qua Montana Iudaeam terminant Montana haec exigui montis nomine vocantur, quia com parata cum Libano monte, cum Chermone, quae ad Aquilonem sunt, in exi- Non pro uis tantum collibus numerantur. Ex hoc δ' ς μ/loco vides , nullum esse locum, siue exi, N , liue carceris is sese tam inamoenum,m,istia, tam tetrum , qui possit separare filios Dei comitatu a conspectu Dei sui: imo gloriati eos in ηου Dei illa quam habent praesentia , .lduersus locum quemcunq;. Locus enim in quo vitam hanc agimus q taliscunque, nihil quidem ei. Dei vero praesentia omnia est. Notadum est Recordationis verbum, quo utitur. Erat enim profecto ea recordatio potius diuina orae senti qUam praesentia insa, qua tu in fuit extra urbem Hierosolumorum in qua tunc temporis erat

Mos, ' visibilis illa Dei praesentia. Da liabet res,

exterm 'cum exulam Us nos ab externo hoc mini-

sterio IDei in Ecclesia sua, in quo Deum nostru praesentem vel maxime habemus: eum quidem pro seci non tam dicimur Deum praesentem habere, quam praesentiae ipsius, quae aliquando sciit , recordari.

Est autem recordatio ista, fateor, iucunda, suauiss

173쪽

'suavis,&grata: non vacat tamen dolore aliquo suo a moerore, adeoque in ea est materia doloris quaedam, ut vidimus supra Vers. .Hac recordans inquit , undo in me animam meam. Dicam aliquid amplius P praetentia etiam is a Dei , quae ei an mi- Mihi θ

sterio verbi ipsius, bet coniunctum do νιο, lorem suum aliquem,quia sub spe est. Spcim. qWidem, fateor, est chmgudio ac gloria kiςbr3tione. Unde Apostolus, gloriationis spe inibi

meminit. Et alibi, Gloriamur, in qu t sub L. stegloriae Dei. Tamen illa spes est cum d O Rom.8.lore ac suspiciis coniuncta Sus uramin, in xyquit, exsectantes adoptionem nostram, hoc

est, Redemptionem corporis nost i aduὸν Vt unque bassus Vt supra gloriatus est afflictio- aduersus exili sui loca quaecunque cita ne , nuc gloriatur aduertus afflictioneS, quw-

tumuis etiam graues Vt cunque, inquit, a-

Τή abassum inclamet, c. id est, quantumuis graues existant calamitates, tanquam aquae in me irrumpente S tamen, n

terdiu mandaturus est Iebsua benignitatem suam, o vides nullam esse afflictionem, quantumuis grauem, quae separet fideles apiae sentia Dei tui, veta sensu miseric Cr-diae eius: imo vero gloriamur in grauissi ε mis quibusque afflictionibus. Quis epa- Pa. risbit nos, inquit Paulus, acharitate Dei, Ronum oppresso,num angustia ξ Notandum 3,

174쪽

cetur Annona It vers 9. Interdiu mandaturis e fleboua benignitatemfram Eiso afflictio,in in afflich. one consol itio pariter a Deo est utrumque: una cum afflisio-x Cor. ne mittit consolatio trime na tenta- Io.I; tione mittit euasionem. Oidinis tamen

μεο d ' discrimen est aliquod prius quidem ἐς fligit, quam contoletur prior est afflictionis sensus, quam consolatio S. Quor lumis nimirum quia nos natura usque adeo haebetes sumus σαναισθητοὶ in hae Vlta, ut gratiam Dei in Chrsito, qtanta sit, aestimare non possumus, neque Gam suauis sit iudieare , nisi cni erimus prius, quam miseri ipsi nos simus peria iteram,&sub peccatione re suspiremus, dia miseria autem suauis est sentus gratiae, ac praesentiae illius Dei in Christo. Post hanc vitam vero piorum solidum erit gaudium, expers plane sentus omnis doloris: cum nimirum abstet gentur omnes lachrymae ab oculis nostris: tum enim puri syncerique

gaudi illiuς, quod nondum in hac vita

possumus capere, futuri sumus capaces. Orittione

175쪽

IN PSALM. XI. II. Issoratione mea. Hoe effectum est supe riorum: quia enim Deus Interdiu manda latis, o

tu rus est benignitatem suam noctii can praesentiaticum suum ad Dauidem : ideo ipse per-ή - μα fctiturus est in precibus suis ad Deum .fς - Neque enim potest aliquis preces concipere , nisi Deus earum materiam suppeditet, atque imbuat nos sensu misericordiae suae .Domine,inquit,Psal I. IT. Labia mea aperias, S O meum annuntiabit Ludem tuam. Deum vocatfortem ditaesuae. Qua

quidem appellatione, arguit se apprehendisse potentiam illam Dei in Christo, quae est ad vitam. Sed videamus nunc ipsam

orationis formulam, Dico, in Quit, Deo sermittetrae meae..Hoe est,profugis mei, c. Oratio hae Dauidis est lamentatio&querimonia quaedam Nota igitur cuiusmodic t

Canticum in afflictioni b. ministret Deus, 2I

nempe querulum lamentabile. Atque is o4- ita quidem oportet fieri: quorsum enim, et . laetae eantiones in miserii, Vide Psal Is7. In quo laetas illas cantiones quales eane bat olim Hierosolymis Ecclesia,in exilio iam agens a*risatur Verum, moestitia ista lamentatio temperatur perpetuo sua ' '

uitate quadam,atque laetitia in Deo : Uoque altiora sunt suspiria , o profundius esse solet gaudium.Sed consideremus verba. Quare talait,quiuisieris mei. tim m

176쪽

16, ROB. ROLLO CP CONM queritur, quod Deus ipsius obliviscatur. Deinde queritur de mite in sua hoe quidem posterius, prioris illius effectum est. Nam quum Deus nostri obliuiscitur, iam miseri lumus atrati, quasi incedimus , AJ α ρ cum Deo expostulamus. Imerea autem,

i tata dum queritur David, oblitum sui Domi

cit. Um, compellat eum Deum fortem petrae Iliae. Quo significat eum interea Deo suo mordicus adhaerere. Fideles sic Deum suum amore complectuntur,ut licet nonnunquam oro oblita se ipse videatur: tamen adhaerere illi non desinunt, Etiamsi, inquit Iobus , enc cares me an non sperarem Quod quidem argumento est, re β ρ' ipsa Deum eoru in non obliu sci, damuis

iet...1s pii ac xempus a Videatur. Quod si enim semel Deus nostri oblivisceretur , nosque plane desereret, profecto mos quoque eum desereremus misi enim ipse prior nos apprehenderet, profecto nos eum apprehendere,quasi manu nostra, no possemus. Verum ita videtur nobis dum assigimur, nos ab eo deseri , neque iam ampluas ei

curae esse.

177쪽

sonem trane exprimit his verbis. Sica in cutissim uadunt ossa mea tum allegoriana ill m ex p rvm, ponit, probro, quit, OGeηte 'ς ω e .... in mei: cuius deinde rationem redd: ex Ver D m.

bis ipsorum contumeliosis simul ac blasiaphereus dum dicunt, inquicns, ad me quotidie obi es Dem tum Z Haec quidem eli in Deum basphemia, quae in Dauidem probrum contumelia est. Blasphemia enim in Deum est proximi opprobrium eaque non secus assiciuntur ipsi, ac si gladio perfoderemur. Nam ea est Dei ac suorum eran- coniuncti mutua, ea sympathia, isu. μή μέν' tuus sensus, ut si videant Deu aliqua igno ' 'inima assici, ct nomen eius blasphemari, non secus commoueamur pij, atque si lethale aliquod vulnus ipsis infligatur. Contia vero, ita meitur Deus perlecutione suorum, eam tanquam in Ie Lctam reputet Saul, Saul, inquit, quid me per=Act.' a

i Quid delicis te, anima mea, s quid perstrepis inmet sera in Deo, nam adbuccele

mea, in Deum meum.

illum, quem antea iam exponimus, quasi M se nos amoebaeum, de quo supra veri u 6. Ideo de - Nun eo id nuuc nos tantum admonemus Ouo ' '

178쪽

quique, toties subinde ad te redeunt,nieque eonsolantur, corrigentes affectum suus . atque animὶm suam adhortantes ad spem, quae desperationi, ad quam alioqui praeeip;tes eos raperet affectus, contraria est. Atque haec hactenus in Psalmum quadragesimum secundum.

PSALMUM XLIX.

Argumentum.

De authore huius Psalmi nihil disputo Agitur

autem in eo de fiduo a in Deo Psalini ams sunt quatuor. I. est praefatio graviscita qua omnium hominum attentionem captatusque ad 6. vers. v. est propositioiaucia in Deo,6. vers 3.estfiducia prvs- ea argumentum a beneficio lino resurrectionis vitae aeternae ad I vers. 4. est conclusio hortatoria ad omnes pios,ad finem faue.

179쪽

V I is hoc. Prima pars Psalmi Hima pia fatio, in qua primum inge-'

nere omnium populorum om- ρ

nium incolarum mundi nutus expetitat rionem c ἀ

tentionem Deinde in specie, facta quas nam m-

distributione, attentionem captat: I. igno- Μm,

bilium: χ. nobilium:3.diuitum: .pauperum T 'Iquos omnes monet ad attentionem agra ., ,his. uitate materiae subiectae, sapientia varia,&prudentia multiplici. Hanc postea vers. s. uno verbo parabolam Oeat, quia nimiru, in suo exemplo eam proponitia vocat etiam aenigma, id est, insignem sententiam allegorieam . nam allegoriam siue per spieuam, siue obscuram, Hebrae aenigma vocant. Rursus autem quo magis ad attentionem moueat, signifieat serio se Oeeupatum iri in materia hac tractanda,Os,inquit,locuturum est, animi meditaturin aurisse inu matura est, o cytbarapuisenda. Vide hic primum: attentionem ab aliis requirit. Interea significat sediligenter ac serio rem

tractaturum.

I. suum igitur materia grauis aliqua intentis tractanda proponitur, in ea serio oceupati εν re αν esse debent, qui audit, 'ui loquitur. 1 μ' - ελ Nota rursus argumentum Psalmi est U

180쪽

is Ros ROLLOCI COMM. Sapientiae, Ut in praesitione ipsa habemus, sapienti autem ea est fiduciae doctrina,Fi 'ς git sequitur pbstea de fiducia igitur dictu-

.u . rus, Omnium attentionem requirit fidu-roomodo ciae doctrina, siquando proponatur, surdis proponen proponi non debet verum attentionem postulat omnium, nobilium , ignobilium, diuitum, palperum: nobilium. Inquam,&diuitum, ne fiduciam suam collocent in nobilitate diuitiis ignobilium eid&p. uperum, ne his rebus destituti despondeant animum aut eas etiam in aliis inpramodum admirentur. Nam Rupest naturae

nostrae propensio, pauperes vulgd felicita tem in diuitiis collocant ignobiles Mobscuri homines, in honoribus, quibus ipsi laudito. destituuntur. 4. Profitetur te omnibus rum modis occupatum iri in hac materia tra- Fcris ctanda. Quid est enim quod Antidoxis zι''a attentionem maxime excitatu nempe do- aii. oris seria diligentia inendo autem maxime aedificatur aciditor nempe quum obseruat eum qui loquitur, pariter aedifieari non nisi meditata a se prius loqui, aurem quodammodo ad suam ipsius vocem inclinare et si eum non alia proferat ore, quam quae animo prius meditatus est Ia men ea ipsa prolata ore primum, deinde aure pereepta, postrembi animum , a quo

Hofecta sunt, redeuntia, fidemin eogni