In Selectos Aliquot Psalmos Davidis, Roberti Rolloci Scoti, Ecclesiæ Edimburgensis Ministri, Commentarivs

발행: 1610년

분량: 360페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

251쪽

deles sunt lapides vivi in domo Dei, T.Pet. a. Ait igitur, ut ad ver b a ipsa veniamusὰ

Fenefac pro doluntate tua Tet ionici pro voluntate, inquit , hoe est pro gratuita misericordia. Nullam enim praetendit populi Innocentiam quando eum Deo res est: quanquam alioqui innotente populo abusus est. Neque enim si precatur Deum, Benefac rabioni, quia innocens est: verum sic , benefac Tolom pro doluntate tua, hoc est, pro misericordia tua. ε discamurss,

hoc est libem illam,quam ego Dei indomo tua, θ Deus resarci a repara,qui solus potes tua virtute id facere: facile quidem sui mihi peccato meo populum hune Iabefactare. At vero non tam facile mihi est ruinam reparare, sin integrum resti

tuere.

Ex quo vides, Dauidem cum petit a Deo Errata ut benefaciat populo, agnoscere simul sua pr 'ς p sculpa populum labes clatum. Conscien ' 'tia igitur mali illius quo affecit populum,

urget nunc, ut pro eo Deum oret. Si quid errant principes, sere id fit in ossieto,quod nimirum male gerant Rempubliea Dcuiusmodi fuit error iste Dauidis, cum exponeret populum Dei inimicorum gladio: ideoque necesse est erratum eorum ad totum populum pertineat. Atque hinc est quod erratum principis grauitis sit errato

252쪽

a36 B. AEOLLOCI COMM. pri tintinominis, cum paleat latius plures malo suo implicet. atque inde est, Irae Dei in quod cum Deus populum aliquem sta- ρορμώ μuin vel castigare, vel opprimere , et ei populo stultos pi incipes a Consiliarios, vel perniciosa , vel non necessaria semper mouentes. Contra vero, cum vult seruare populum aliquem, dat ei principes dc Consiliarios bonos . cum voluit Deus Iudaeos a Philist eis exerceri, ae affligi,

dedit populo principes malos, Saulum, Ioram tam Acha sum. Cum voluit rursus Iudaeos florere, ac prospere agere, dedit principes bonos, Dauidem Iosiam, EZechiam.Vulgus hominum, dum haec tuetur, obses uat vicissitudinem istam, omnia i putat vel ignauiae, ac stultitiae , vel fortitudini ac prudentiae ipsorum principum, vel denique fortunae casui. Sed errat misere: iunt enim ista a Deo omnia, propter gratitudinem vel gratitudinem

populi . Quamobrem, dum ista fieri videmus per principes,oculos nostroS, non tam

ad principes, quam ad Deum nosipsos

referam US.

D. . q. Rursus vide, Dauid hoc loco cum vni-Prin pu uersum populum peccato suo laesisset, eius cura rei conscientia adductus, serio precatus est Deum,pro resarciendo illo malo quo populum De stecerat. Vtinam etiam no

stri

253쪽

stri principes, qui multis modis hodie publicani pacem turbant, hoc tandem faciant , factorum uorum conscientia moueantur. Praeterea obseruri Dauid i se Deo reconciliatus, continuo pro ponulo intercedu. Qui ipse prior Deo reconcilia Recori

tus cst, Miam bene sibi conscius fit, etiam Gitonis pro aliis audet intercedere apud Deum 1 Qui vero non est reconciliatus Deo, aes ' 'proinde male sibi conscius, ne suam quide ipsius causam audet apud Deum agere. Quantum igitur interest totius populi ha bere virum aliquem bonum, Deo familiarem, bene sibi conscium, idque per fide in Christum Iesum. Prosechbinus aliquis precibus suis apud Deum multis prodesse potest. De Dominus cuique fidem istam in Christum Iesum, quae est omnium istorum fundamentum, sine qua nihil vel possumus vel audemus.

Tandem versu ultimo Deum ad benefa gib/ratis ciendum populo moueta gratitudine sua, οπ atum quam ipse una cum populo praestiturus est p/- Deo,in sacrificiis nimirum ligitimis, Deo que acceptis offerendis,prout ferebant 1lla tempora,quibus erant homines sub elementis mundi legis paedagogia. Verba sunt, Tunc deleniaberissam icti, iustitiae: id

est, offerentur tibi sacrificia legitima exue

Sis tuae praescripto, ideoque sacrifieia iusti

254쪽

a, o ROLLOCI COM M tiae. Neque enim licet Deum colere pr6 arbitram nostro, sed necesse est ex praeseripto ipsius eum colamus Senius ergo est , quasi dicat offerentur tibi facrificia a te instituta, iisque delectaberis. Delectaberis etiam holocausto, eoque prorsus consumendo: o ferent, etiam pro ritu, iuuencos Der altare tuum. Ded quaerit gloria tua, atque id quidem agnoscit David, verum

nisi ipse materiam gloriae suae suppeditet, hoc est, nisi ipse beneficiis suis ommes

prouocet ad se glorificandum,non glorificaturi sunt eum. In inforno enim nemo est qui colat Deum. Rursus, ne omnes qui de

Deo grati sunt, propter collata in se beneficia, verum hi tatum qui gustarunt quam benignus sit Dominus, hoe est,qui in Christo Iesu habent sensum aliquem dilectio.

nis eius.

Bodis Misericordiae Dei multa quidem suntinum Dei argumenta: quot enim sunt eius beneficia, considera tot sunt documenta. Sed pleraque sunt communis duntaxat vulgaris misericordiari qualis nimirum est Creatoris erga creaturam suam singularis autem misericordiae&dilectionis qualis estis rentis erga filium,unicus Christus argum et nobis est. Nulla enim aliare e manifestari voluit Deus misericordiam illam, ac dilectionem qua mundum complaxus est, ut

filio

255쪽

slio suo dato promudo.Quamobrem illi soli qui in Christo iundi eum fide amplectuntur, illi inquam soli sentiunt quam suauis sit Dominus,quia in illorum duntaxat cordibus effusa est illa Dei charitas. Quare etiam illi soli sunt, qui possunt Deo

cia. Conclummus igitur lud quod iam sepius inculeatum est, studendum esse ii

primis, ut credamus in Iesum Christum sine quo nihil boni accipimus: sine quo nullam ossici partem Dei mus vel Deo, vel hominibus , sine quo denique nulla salus orandus igitur Deus est perpetuo, ut quemadmodum nobis pro infinita uia misericordia dedit Filium suum unigenitum, ita velit aperire oculos mentis nostrae, ad hoc ut ipsum videamus: velit etiam aperire corda nostra, ut ipsum penitus sentiamus, sine quo nullus est in cordibus peecatorum laetitiae sensus. Atque hoc orandum nobis est, propter per eundem illum Christum Dei filium , dc Dominum nostrum Cui , cum Patres Spiritu Sancto, sit omnis honorin gloria in saeculis

culorum:Amen.

256쪽

PSALMUS LXII.

Huius Psalmi aut hor est David. scriptu est autem quo tempore Dauidem persequebatur Saul peremisiarios suos Totus Psalmus est de fiducia In Deo. Partim,enim si lucia D suam edocet ad versum usque9.Partim commendat omnibus piis tu Deum illam fiduciam, ad finem Psalmi.

Tantummodo in Deo conquiescit anima mea: ab eositus mea est. Tantummodo ipsi rupes mea est, Ursulus

meκ locus editus mei ta non dimouebor motione magna. Vod aue mach nantes aerumno In rum,occidemini dios omnes, quo seque eritis Hmiles muro pando, materiae impulses Tantummodo de excellentia eius consilia ineunt,depellendi eum: lete flantur mendacio: Oresu benedicunt , intras dero maledicunt. Sela. Tantummodo in Deo conquies anima mea mam ab eo est expectatio mea. Tantummodo ipse rupes mei l ct salus

mea,locus meu edit .non dimouebor.

257쪽

duciam suam ipsius , Primum Psalmi gloriatur de fiducia sua in Deo: pars, tDeinae gloriatur aduersus inimi eos: Te, q- .emii , redit ad priorem illam gloriationem. I, Quod ad gloriationem de fiducia sua, Da - h,

uid posteaquam afflictus estiae animo perturbatus, tandem acquiescit in Deo. Percepta igitur requietis ill us tanta suauitate,de ea gloriatur hae voce, Tantummodo. in Deo com miscit anima mea. Verbum ipsum Hebraeum signifieaistere, quod noster interpres vertit,acquisere. Ergo ante perstrepebat in ipso anima Dauidis, sicuti dicit alibi, Quid deiecta es, anima mea ,

cur perstrepis in me Sed quaeritur, Annune u i .asileat anima eius, cum tamen videamu eam voces istas edere 'Respod eo tum sile- quid re animam alicuius elim non perstrepit ac perturbatur, etiamsi interea quam maxime

glorietur. Tria sunt deinde argumenta, propter quae acquiescat anima ipsius in Deo. Primum est,quod Deus sit author salutis ipsius. Deinde, propius ace edens ad Deum ipsum, non contentus solo ipsius beneficio nisi ipsum me Deum possideat,

eique tanquam petrς ac rupi insideat. n- ummodo, inquat, ipse rupes mea es Tertium argumentum , est secundi essectum. Non dimouebor inquit, motione, certe

258쪽

Loa Obserua primum, voluit quidem Davideamis patienter afflictionem perferre, uti pie de θmi se alibi loquitur, quod nimirUm decreuerit obseruare vias silas, ne peccaret lingua. Verum erumpit affectus, Ac tumuli uatur animus,landem tamen coqui eicit in Deo.

Pi quique vellent quidem cum silentio sub Dei manu humiliari, sed ingrauescentibus malis non eontinet se affectus, qui postquam solutus est: non quiescit accolligit se prius, quam Deum praesentem sibi An a senserit. Dicam hoc semel, nulla quide est D e seo solida nostrae animae quies, nisi in Deo solo Non est ea in diuitiis , non est in nonoribus, non est in brachio humano Non denique est in Idolis clictis diis, de quibus David Psal. I 6. Multiplicant, inquit, doloressus 1M alienum datam Idola enim animos hominum, qua quaeso re alia, nisi trepida superstitione implent Idem Dauid Psal. . manifeste significat non eo n- quiescere an iuvam4n diuitiis: Attode inquit, lucem faciei tuaesuper nos, Ieboua, rindideris litiam maiorem animis nostris, auam temporis , auo dinum o mustum, eorum aucta fiunt. Quo loco vides praeferre eum, securitatem&laetitiam suam in Deo,

259쪽

tummodo igitur in Deo acquiescit anima mea.

Proindeque quoniam in Deo acquiescere non impii possunt, nulla iis pax est, dicit

Dominus.

Obserua rursus, hie Dauidem innuere signe n vulguem aliquam ammi securitatem, με - Verum singularem ac insignem quo fit ut ' μμ

ticeat colugere, tam in lignem tranquilli' μγ miatatem animi, antegressam esse insignem a 'bali ins

liquam perturbationem. Nam profecto. ηλquo maior est iam animi tranquillitas, eo maior antea fuit animi commotio.Obses ua tertio. Dauid quaerit securitatis suae litatis . eausas non in se,sed extra se in Deo,in quo aca nimirum aequiescit anima ipsius , dum . eum rupe uam, ac turrim appellat. Nihil

igitur quod in nobis ipsis est causa proprie eis potest tranquillitatis animi nostri, nes fidem quidem ipsim aut spem dicas, si

fidei nomine intelligas instrumentum du- taxat apprehendendi Christum. Nam qua cunque in nobis sunt,etiam renatis,imper secta sunt omnia, fides, spes, charita S,Ope radenique ex his principis manantia. In solo igitur Deo,quietis iacis nostr et causa est,in solius Dei robore in sola Dei per Christum dilectione Paulus, ubi hanc imp sam animi ne uritatem praedicar no dicit quidem, Quis separabit nos a charitale il-

260쪽

- Rod OLLOCI COMM. Rom.8. Iamua su Deum prosequimur Verum ibis . ai Q is sepis labit nos a Chalitata Christi,id est a Charitate, tua nos Deus in Christo prosequiturὶ Viderant hoc Papisiae, quita j, securitate n sibi oratrimis suis quaerunt in

nauems operibus suis quo sicut ego indue non ή- - possim, ut credam istos homines cum Opi nione operum utorum Vera pace ac tranquillitate animi frui posse. - Obserua quarto, Quod dieat se non di-

sio isma motum iri motione saltem magna Non ne- motione Sat plane Omnem commotionem , sed magnam aliquam ae ingcurem commotione negat. Neque enim inci e vita speradu est nos fore prorsus immunes ab omni motione. Nam non si argameni di David, quia non mouebor mlainci, Ideo a quiescit animi mea in Deo. Nam si non nisi ea conditione aeqii 1 cere statuisti in Deo, quia nullo pi, ne modo comouearis in tota vita, profecto nunqhram futurum est ut in eo aequie leas, vel in hac vita, vel

ro, misi. in altera illa Satis sit tibi, si non opprima-μpiΜΟ-cis mictionibus: habent enim pij promisc. sionem non quidem eam qua prorsu Sim-ι- munes futuri sint ab omniafflictionum genere, sed qua non plane opprimendi sint

I.Cor.Io afflictionibus. Dieitur enim quod non per δῖ' missurus sit Deus ut nos tentemur supra

ἰ ἡ quo ferre possumus. Jjge quoque de

SEARCH

MENU NAVIGATION