장음표시 사용
131쪽
ceperit, deinde manumissa pepererit, qui nascitur, liberum nasci. na turali ratione sit: nam hi, qui illegitime concipiuntur, Statum sumunt ex eo temp0re, quo nascuntur: itaque si ex libera nascuntur, liberi fiunt, nec interest, ex quo mater eos conceperit, cum ancilla suerit: at hi, qui legitime concipiuntur, ex c0nceptionis tempore Statum sumunt. 90. Itaque si cui mulieri civi Romanae praegnanti aqua edi igni interdictum fuerit, eoque modo peregrina flat, et tunc pariat, conplures distinguunt et putant, si quidem ex iustis nuptiis c0nceperit, ciuem Romanum ex ea nasci, si Verou0lg0 c0nceperit, peregrinum ex ea nasci. 91. Item siqua mulier ciuis Romana praegnas ex sennus consulto Claudiano ancilla saeta sit ob id, quod alieno seru0 coierit denuntiante domino eius, conplures distinguunt et existimant, si quidem ex iustis nuptiis conceptus sit, ciuem Romanum eX ea nasci, Si uero uulgo conceptuS Sit, Seruum nasci eiuS, cuius mater facta est ancilla. 92. Item peregrina qu0que si u0lgo conceperit, deinde ciuis B mana factu Sit, et pariat, ciuem Romanum parit: Si uero ex peregrin0, cus i secundum leges m0resque peregrinorum coniuncta est, uidetur ex Senatusc0nsulto, quod auctore divo Hadriano factum est, peregrinus nasci , nisi patri eius ciuitas Romana quaeSila Sit. 93. Si peregrinus cum liberis ciuitate Romana donatus fuerit, non ali ter 'liberi' in potestate eius fiunt, quam si imperator eos in potestatem redegerit: quod ita demum is facit, si causa cognita aestimauerit, hoe filiis expedire: di-
beribus absentibusque: et haec ita edicto diui Hadriani signis cantur. 94. Item si quis cum uxore praegnante ciuitate Romana donatus sit, quamuis is, qui nascitur, ut supra diXimus, sciuis Romanus sit, tamen in potest te patris non sit:
'') filii edd. ε) Eae Gos h. ed. enim ' ex Lacon. s. ed. M. g. 90. Cf. S. 161. g. 91. Cf. 33. 64. 160. Ulp. 11, 11. mul. 2, 24. 33. 2. 3. L. b. 2. 3. L. 18. D. de Statu hom. 1, 4 . L. 4. C. de poen. 9 47). g. 92. Cf. 33. 77. 94. g. 93. Cf. 3, 20. Collat. 16, 7. S. 2. Plin. ep. 10, 6. Panesi. 37. Supra S. 55. S. 94. Cf. I. 92.
132쪽
idque subscriptione diui Hadriani significatur. qua de causa qui intellegit, uxorem suam esse praegnatem, dum ciuitatem sibi et uxori ab imperat0re petit, simul ab eodem petere debet, ut eum, qui natus erit, in potestate sua habeat. 95. Alia causa est eorum, qui 'Latii iure 'β cum liberis suis ad ciuitatem Romanam perueniunt: nam horum in potestalefiunt liberi. quod ius quibusdam peregrinis 'esultatibus
competit, si modo maius Latium habent. nam aut maiuS Latium dicitur aut minuS. maiuS Latium eSt, cum magμstratum uel honorem in ciuitate Sua gerendo etiam parentes
26. et liberi et uxor cum his, 'qui' l magistratum gerunt, ciui-
tantum, qui uel magistratum uel honorem gerunt, ad ciuitatem Romanam peruenuint. idque conpluribus epistulis principum' signiscatur.
97. Non solum tamen naturales liberi Secundum ea, quae di-Ximus, in potestate nostra sunt, uerum et hi, quos adopta- 'β) Latiui sunt et edd. Cf. de hoc et de tota re post Madus.
Opusc. p. 273. lib. nostrum Gaius' p. 3 seq. q) Ita nunc, a Nudor sto disp. erit. de maiore ac min. Latio. Berol. 1860) e ctus, mutata ea, quam lib. Gaius' p. 11. propOSueram, Sententia, ad Moniseni et Rudorsi sententiam h. l. restitui, quaedam ab iis etiam in verbis mutuatus. In flne v. 24. notatum fuisse puto c' his q. - Maius Latium dici coepit ius Latii inde a Vespasiano, primum Hispaniae, ita datum, ut hae civitates massis populi Rom. municipia, licet civium Latinorum, quam ut antiquitus hoc iure luto Plin. N. H. 3, 1. 3. 3. 3, 3. 3. 4. 3, 4. S. 4. 4, 22. S. 35.) colonias Latinae supra S. 22. Suet. Caes. S. Ascon. in Cic. Pison. init. Dio 43, 39) esse . ideoque cf. Gaius' p. 7-10) qui magistratum ibi gererent, de USO populo Rom. bene merere viderentur, ut iam quasi radicitus et tanquam iusti et legitimi cives Rom. Leg. repet. . de ceivitate danda: L. 32. D. de iure mei 49, 14 , qui tribus et iuris honorum Romae participes ferent, etiam cum parentibus et liberis et uxore in ciuitatem venirent. Cf. etiam seli. 16, 13.7) lalli tui Sched. lulum edd. h) ad praesides puta datis. ') Tantumg. 95. qu id iusJ Cf. Ascon. in Cic. Pison. p. 3. Bait. Cic. ad Attio. 5. 11. g. 2. Suet. Aust. 47. Strabo 4, 1. 3. la. p. 186. Plin. N. LI. 3. 3 i). 33. 18. 20. 23. 24. 30. c. 20 24). 3. 133. Tacit. A. 15, 32. II. 3, 55. Plin. paneg. 37. 39. Spartian. Nudi'. 20. Oreli. 040. g. 97. pr. I. de adopt. l, il). Cf. Ulp. 8, 1.
133쪽
mus. 98. Adoptio autem duobus modis sit, aut populi auctoritate, aut inperio magistratus, uel tu praetoris. 99. Populi auctoritate adoptamus eos, qui sui iuris sunt: quae species adoptionis dicitur adi 0gatio, quia et is . qui adoptat, rogatur, id est interr0gatur, an uelit eum, quem adoptatu rus sit, iustum sibi silium esse; et is, qui ad0ptatur, rogatur,au id sieri patiatur: et p0pulus r0gatur, an id seri iubeat. inperio magistratus adoptamus eo S, qui in p0 te State parentium sunt, siue primum gradum liberorum optineant, qualis est 1ilius et filia, siue inferiorem, qualis est nepos neptiS,
pronepos proneptis. 100. Et quidem illa adoptio, quae per
populum sit, nusquam nisi Romae sit: at haec etiam in prouinciis apud praesides earum fieri solet. 101. Item per populum seminae n0n adoptantur, nam id magis placuit: apud lpraetorem uero uel in prouinciis apud proconsulem legatumue 27. etiam seminae solent adoptari. 102. Item inpuberem apud populum adoptari aliquando prohibitum est, aliquando permi S sum
est: nunc ex epistula Optimi imperatoris Antonini, quam scripsit pontificibus, si iusta causa ad 0pti0nis esse uidebitur, cum quibusdam condicionibus permissum est. apud praet0rem uero et in
prouinciis apud proconsulem legatumue cuiuscumque quis aetatis' sit),i '' adoptare possumus. 103. Illudi utriusque adoptionis commune est, quod' et hi, qui generare n0n p0SSUut, quale S Sunt spadones; adoptare possunt: 104. seminae uero nullo m0d0 adoptare possunt, quia ne quidem naturales liberos
in potestate habent. 105. Item 'si ue)' quis per populum
siue apud praetorem uel apud praesidem prouinciae adopta-
rubricae videtur destinatus fuisse. i q) Addidi. i) uero, quod C.
et edd. addunt, Digesta et inst. ignorant, ex geminata v vocis utriusque enatum, Omisi. δ) Ex Dig. et Inst. quia C. ed. M. a) si C. edd.
134쪽
uerit, potest eundem alii in adoptionem dare. 106. 'Sed et illud. quod '3 quaesitum est, an min0r natu maiorem natu ad0ptare possit, utriusque adoptionis commune est. 107. 'Hoc vero' proprium est eius adopti0nis, quae per p0pulum sit, qu0d is, qui liber0s in potestate habet, si se adrogandum dederit. 110n solum ipse potestati adrogatoris subicitur, sed otiam liberi eius in eiusdem sunt potestate tanquam ne-
108. Nunc de his personis uideamus, quae in manu=iostra Sunt. quod et ipsum ius proprium eiulum Romanorum est. 109. Sed in pia testate quidem et masculi et seminae esse solent: in manum autem seminae tantum conueniunt. 110. fili in itaque tribus modis in manum conueniebant, usu, sarreo, coemptione. 111. Usu in manum conueniebat, quae anno continuo nupta 'perseverans, dum y
uelut annua possessione usu capiebatur, in familiam uiri transibat filiaeque loeum optinebat. itaque lege duodecim tabularum cautum erat, si qua nollet eo modo in manum mariti c0nuenire, ut quotannis trinoctio abesset atque ita usum cuiusque anni interrumperet. sed hoc l0tum ius partim legibus sublatum est, partim ipsa desuetudine oblitteratum est. 112. Farreo in manum c0nueniunt per quoddam genus Sa
crificii, quod 'a nupta farreo si et in quo sarreus panis
adhibetur, unde etiam confarreatio dicitur: sed complura praeterea huius iuris ordinandi gratia cum certis et soli' ) set illa quaestio C. Set illud quoque quod) ed. M. q) Ex
Diq. Iliut factum se. ex li'.u) C. edd. β) Duos versus rubricae causa Damos reliquisSe librarius videtur, ex quibus unum GOSch. explevit. 7) perseuerabans sequente dubia nota, quam interpretord dum) C. perseuerabat; quae enim est. M. pei Seuerabat; nam ed. Goes h. ') Restitui Gaius 3 p. 24 Potest tamen, ut pro g. 100. Cf. 3. 4. I. eod. L. 16. L. 40. S. l. D. eod. 1, 7). Cis. pro domo 13. 14. g. 107. - L. 2. S. 2. D. h. t. S. 11. I. cod. . Ulp. 8, 8. L. 15 pr. L. 40 pr. D. h. i. g. 108. Cf. S. 55. Dionys. 2. 25. g. 110. Cf. Serv. ad Georg. 1. 3l. Boeth. ad Cic. I p. c. a. p. 299 Nait. Arnob. 4. 20. g. 111. Cf. Cic.
pro Flacco 34. Serv. l. c. Boeth. l. c. Macrob. Sat. 1. 3. Gell.
. Gy. 9. Serv. l. c. ad Aen. 4, 104. 374. Dionys. 2 25. Plin. H. N.
135쪽
lemnibus uerbis, praesentibus decem testibus, aguntur et fiunt. quod ius etiam nostris temp0ribus in usu est: nam flamines maiores, id est Diales, Martiales. 0uirinales. 'item is ' lreges sacrorum, nisi qui consarreatis nuptiis pro aereati Sunt, 29. Feri nequeu=it. U' confarreatio 'etiam necleSSaria HSt, cum flamen nuptias contrahit. y 113. Coemptione in manum conueniunt per mancipali 0nem, id est per quandam imaginariam uenditi0nem, adhibitis non minus quam V testibus ciuibus Romanis puberibus, item libripende, 'asse emente mulierem eo, i cuius in manum conuenit. 114. Potest autem coemptionem sacere mulier non solum cum marito Suo, Sed etiam cum extraneo; unde aut matrimonii causa facta coemptio dicitur, aut fiduciae causa: quae enim cum marito Suo
lacit c0emptionem, sut) apud eum filiae loco sit, dicitur matrimonii causa secisse c00mptionem: quae uero alterius rei causa iacit coemptionem cum uiro suo aut cum eXtraneo, uelut tutelae euitandae causa, dicitur fiduciae causa fecisse
tut0reS rep0nere, ut alium nanciscatur, iis auctoribus coempti0nem lacit; deinde a coemptionat0re remancipata ei, cui
ipsa uelit, et ab eo uindicta i manumissa incipit eum habere 30. t u0rem, su) qu0 manumissa est; qui tui ir fiduciarius dicitur, sicut inserius apparebit. 116'. 'Olim quidem g etiam testamenti faciendi gratia fiduciaria fiebat coemptio: tunc enim non aliter seminae testamenti saciendi ius habebant, exceptis
qui Silam personis, quam si coemptionem fecissent re ancipataeque et manumissae fuissent: sed hanc necessitatem coemptionis laciendae ex auctoritate diui Hadriani senatus remisit: ' censentur enim eo iure t seminae, ac si fecissent coempti0a nupta fuerit ipsum. i'' silentia G. sicut ed. Bq. iiq) Restitui Gaius' p. 24. ' Restitui ibid. η) Olim olim C. 18, 3, 11. Tacit. A. 4, 16. 53. Gem 1, 12. g. 113. Cf. Cic. l.
c. OVat. 1. 56, 237. Serv. ad Aen. 4, 103. 214. ad Geor9. 1, 31. n. 12, 50. Boeth. l. c. I Si P. Or. 5, 24. S. 26. adhibitiS ....
libripende Priscian. 6, 96. p. 726 Puts h. g. 114. Cf. Cic. pro Mur. 12. Boeth. et Serv. ll. cc. Dionys. 2, 25. infra 1, 136 2, 159. g. lib. Cf. Fest- v. Hemancipatam; infra 8. 166. g. ΙI5 . Cf. Cic. Pop. 4. Liv. 39, 9. 6ell. 1, 12.
136쪽
1, .i λδ 115b. Ceterum et si qua 3 fiduciae causa cum viro suo fecerit coemptionem, nihilominus filiast loco incipit
esse: nam si omnino qualibet ex causa uxor in manu uiri sit, placuit eam filiae iura nancisci. β116. Superest, ut eXp0namus, quae personae in manet pio sint. 117. Omnes igitur liberorum personae, Sive maSeu lini siue seminini sexus, quae in potestate parentis Sunt mancipari ab h0c e0dem modo possunt, quo etiam serui maΗ-cipari possunt. 118. Idem iuris est in earum personis, quae
in manu Sunt: nam seminae a coemptionatoribus eodem
mod0 90ssunt mancipari, quo liberi a parente 'poSSunt, in tantum ' quidem, ut quamuis ea sola apti l coempti Onatorem filiae loco sit, quae ei nupta sit, tamen nihilo mi-3l. nus etiam j quae ei nupta non sit nec ob id filiae loco sit, ab 00 mancipari possit. 118'. Set y plerumque solum et a
parentibus et a c0 emptio natoribus mancipantur, cum uelint parentes c0 emptionatoresque e suo iure eas personas dimittere, sicut in serius euidentius apparebit. 119. Est autem mancipatio, ut supra quoque diximus, imaginaria quaedam uenditio: qu0d et ipsum ius proprium ciuium Roman0rum est: eaque res ita agitur: adhibitis non minus qiram quinque testibus ciuibus Romanis puberibus et praeterea alio seiusdem condicionis, qui libram aeneam teneat, qui appellatur libri pens, is, qui mancipio aecipit 'rem, aes h tenens ita
dicit: HUNC EGO HOMINEM EX IURE QUIRIΤIVM MEUM ESSE oli in edd. ii δ) Restitui secundum Sched.: in C. scriptum
fuerit: censetur uti. eo iure t seminae ac S secissent coemption. Edd. tantum habent v. semina. ) Spatium explevi. Goeschen. volebat Si qua tamen' pel licet autem mulier'. h) Seqiritur linea vacua. ) Hoc si scriptum ponis possinit, ostendit, qua ratione librarius omnia haec omittere potuerit. mancipantur: adeo' ed. M. γ')
Boeth. in Top. 5. p. 322 Bait. Cf. Supra g. 113. Ulp. a'. 3. 4. Varro de L. L. 5. 3l. S. l63. 9, 49.. S. Sa. Epit. 1, 6. S. 3. Theophil. l. l2. S. 6. Fest. v. Ilodum. C. Aelius apud Priscian. s. 4. p. 792 P. qui libram - libri pensJ Priscian. 6 βn. p. 726.
137쪽
deinde aere percutit libram idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretii l000. 120. Eo mod0 et seruiles et
liberae personae mancipantur: animalia quoque, quae man- cipi sunt, quo in numero habentur boues, equi, muli, asini: item praedia tam urbana quam ruStica, quae et ipsa mancipi sunt, qualia sunt Italica, eodem modo s0lent mancipari. 121. In eo sol0 praediorum mancipatio a ceterorum mancipali 0ne dissert, quod pers0nae seruiles et liberae, item animalia, quae mancipi sunt, nisi in praesentia sint, manci
cipit, adprehendere id ipsum, qu0d et mancipio datur, necesse sit: unde etiam mancipatio dicitur. quia manu res capitur: praedia uero ' in λλ' absentia solent mancipari. 122. Ideo autem aes et libra adhibetur, quia olim aereis tantum
nummis utebantur; et erant asses, dupondii, SemisSHS et quadrantes, nec ullus aureus uel argenteus nummUS in usu erat, sicut ex lege XII tabularum intellegere p0s Sumus; e0rumque nummorum uis et potestas non in numero erat, sed in pondere 'aliquo aeris uestiti asses librales erant, et dipondii 'sondo duas erant libras: nam inde, etiam dipondius dictus est, quasi duo pondo : quod nomen adhuc in usu retinetur. SemisseS quoque et quadrantes pro rata scilicet p0rtione librae aeris habebant certum pondus. item qui dabant olim pecuniam, non adnumerabant eam, Sed appendebant: unde serui, quibus permittitur administratio pecuniae, dispensatores appellati sunt et 'adhuc appellantur.
ed. Bo. ii') In fine versus addidi. i'q) Scripsi; sed incertum
est: potes etiam: certo aeris'. uel cuiusque num orum' ex Lacmn. s. ed. Bg. i) tum erant bilibres; unde' ed. M. Ouod ex C. Blum. refert suerant, id nunc interpretor p. II erant. Nam Sic et notare et praeponer e pondo' et accusativum adhibere solebant. Vid. I. F. GDOnov. de pec. vet. 1, 6. p. 27. ') HOlim. g. 120. Cf. Ulp. 19, 1. Nupra 1, 113. 117. infra 2, 19. 21. 27. 35. g. 121. Cf. Ulp. 19, 6. Isidor. Or. 5. 25. S. 31. Varro de L. L. 6. 8. S. 85. g. 122. Cf. Plin. N. H. 33, 3, 13. DionyS. 9, 27. Gell. 20, 1. Isidor. OP. 10, 67. 16, 18. S. 5. et 25. S. 3.
Priscian. p. 708. 1347 P. f St. v. Penidere. Grave aes. DispenSa-
138쪽
1ga si iamdu quadrat aliquis, quare mulier, kureo e0em 'pti0nem fecit, a mancipatis distet, δὴ ea quidem, quae coemptionem facit, 'non deducitur in seruileui, condicionem, a parentibus et a coemptionatoribus uero 3 mancipati mancipataeue seruorum l0co conStituuntur, adeo quidem, ut ab 33. eo, cuius in mancipio i sunt, neque hereditatem neque legata aliter capere possint, quam si simul eodem testamento liberi esse iubeantur, sicuti iuris est in persona seruorum. Sed disserentiae ratio manifesta est, cum a parentibUS et a coemptionatoribus iisdem uerbis mancipio 'accipiantur, β quibus serui: qu0d non similiter fit in 'coemptione. β124. Videamus nunc, qui biu modis ii, qui alieno iuri subiecti sunt, eo iure liberentur. 125. Ac prius de his dispiciamus, qui in potestate sunt.
his intellegere possumus, quae de seruis manuuti tendis Superius exp0suimus. 127. Hi uero, qui in poteState parentis Sunt, mortuo eo sui iuris fiunt. sed hoc distincti0nem re Cipit: nam mortuo patre sane omnimodo silii filiaeue sui iuris es sciuntiir: mortuo uero auo non omnimodo nepotes heptesque sui iuris fiunt, sed ita si post mortem aut in patris sui potestatem recasuri non sunt. itaque si mo
et mea G. restitui. i δ') Et propius quidem ad Blumii Sched. accedit et rationem habet, quod Gara/s' p. 27. proposui: iatro coemptione empla mancipatis distet, sed id tamen a Gaiano loquendi usu abhorret. Unde nunc scriptum fuisse puto: mir is coemption fecit, a mancipalis distet. Sed ferri non potest, quod M. ed.: citra coemptionem seminae etiam mancipentur. ε) Scripsi GaD s ' p. 27. tantum nunc Avero' u) in sine posito. capite deminuitur, sed sorvilem condicionem aput coemptionatorem non patitur: e diver iso' ex Lachm. o. ed. M. δ) accipiuntur C. ed. M. q) Ex Goes h. ed. 2. reStitui. tores. Schol. Pers. 2, 59. g. 123. Cf. 33. 113. cum ibi citi. 138. 2, 160. 3, 114. et Gell. 18, 6. unde apparet, quosdam uxorem, quae coemptionem fecerat, in manu et mancipio viri esse dixisSe. 124. pr. f. quib. mod. i. pol. Solv. l. 12). g. 12b. Cf. la seq. β. 126. pr. I. cit. g. 127. pr. f. cit.
139쪽
121riente avo pater eorum et uiuat et in potestate patris suerit, tunc p0st obitum aut in p0testate patris Sui fiunt; si uero is,
quo tempore alluS moritur, aut iam mortuus est aut exiit
de potestate patris, tunc hi, quia in potestatem eius cadere non possunt, sui iuris sunt. 128. Cum l autem is, cui ob 34. aliquod malescium lege poenali aqua et igni interdicitur, ciuitatem R0manam amittat, sequitur, ut quia i y eo modo ex numero ciuium R0manorum tollitur, proinde ac mortuo eo desinant liberi in potestate eius esse: nec enim ratio patitur,
ut peregrinae condicionis homo ciuem B0manum in potestate habeat. pari ratione et si ei, qui in potestate parentis sit, aqua et igni interdictum fuerit, desinit in p0 testate parentis eSSe, quia aeque ratio non patitur, Ut peregrinae condici0nis homo in potestate sit ciuis R0mani parentis. 129. 0uodsi ab hostibus captus suerit parens, quamuis seruus interim hostium sat, pendet ius liberorum propter ius p0stliminii, quia hi, qui ab hostibus capti sunt, si reuersi fuerint, omnia pristina iura recipiunt: itaque reuersus habebit liberos in pol tate: si uero illic mortuus sit, erunt quidem liberi sui iuris: sed utrum ex h0c tempore, quo m0rtu US eSt apuli ho Ste S parenS, an ex illo, quo ab hostibus captus est, dubitari p0test. ipse quoque filius Deposue si ab hostibus captus suerit, similiter dicemus, propter ius postliminii potestatem quoque parentis in suspenso esse. 130. Praeterea exeunt liberi uirilis sexus de patris potestate, si flamines Diales inaugurentur, et i seminini sexus, si uirgines Vestales capian- 35. tur. 131. 0lim ' quidem,' quo tempore populus RomanuS in Latinas regiones colonias deducebab, qui iussu parentis 'profectus erat i in Latinam coloniam, et ipse eae potestate eaeibat, cum qui ita i ciuitate Romana cesserant, ' accipe-i'7 Em Goesch. edd. 1. 2. qui C. ed. Bq. ') qq C. potius V Ut puto . - quoque edd. , quod non est huius loci. ') Ad sensum . 128. . S. 1. I. ib. Cf. My. 10, 3. g. 129. E 5. I. ib. . mp. 10, 4. dubitari potestJ Cf. Paul. 2, 25. g. l. L. 12. g. l. L. 18. L. 22. S. 2. D. de captis. 49, 15). g. 130. Cf. Ulp.
10, 5. infra g. 145. 3, 114. Tacit. A. 4, 16. Gel . 1, 12. Plutarch. m. 10. g. 131. Cf. Cic. pro Caec. 33. 34. pro Balbo 11-13.
140쪽
rentur alterius ciuitatis ciues. λδ' 132. Emancipali 0ne quoque desinunt liberi in potestate parentium esse. Sed filius quidem tertia demum mancipatione, ceteri uero liberi, siue masculini sexus siue seminini, una mancipatione exeunt de parentium potestate: lex enim Xu tantum in pers0na silii de tribus mancipationibus loquitur his uerbis: si pater filium ter uenunduit , i silius a patre liber esto'. eaque res ita agitur , mancipat pater silium aliqui: is eum uindicta manumittit: eo sacto reuertitur in potestatem patris: is eum iterum mancipat uel eidem uel alii sed in usu est, eidem mancipari) isque eum p0stea similiter uindicta manumittit, quo facto rursus in potestatem patris sui reuertitur: tunc tertio pater eum mancipat uel eidem uel alii sed hoc in usu est, ut eidem mancipetur) eaque mancipatione desinit in potestate
patris esse, etiamsi n0ndum manumissus sit, sed adhuc in
restitui, sed paulo accuratius quam Studien ' p. 201., quorum rationem secutus est M. i δ') Sequitur linea vacua. i) 'venundabit' ed. M. Vid. Ulp. 10, 1. Nihil in hac pagina legi
potuit. Sed in priore eius parte sequebatur fere: 'apud eum, cui mancipatus est. a quo si rursus manumittatur, sui iatris st'. RurSus haec quae exceperint, cognosci potest ex Gali epit. 1, 6. 3 med. Tamen cum tertio mancipatus fuerit flius a patre naturali fduciario patri, hoc actere debet naturalis pater, ut ei a Wduciaris patre remancipetur, et a naturali patre manumittatur, ut si flius ille mortuus fuerit, ei in hereditate naturalis pater, non siduciarius, succedat. Feminae uel nepotes masculi ex filo una emancipatione sie patris uel oui exeunt potestate et sui iuris emoluntur. Et hi ipsi quamlibet una mancipatione de patris uelaui poteState exeant, nisi a patre sduciario rema'cipati fuerint
et a naturali patre manumissi, succedere eis naturalis pater non posest, nisi seducturius, a quo manumissi sunt. Nam si remancipatum eum sibi naturalis pater uel auus manumiserit, ipse eis in hereditate succedit'. Cf. S. 6. I. quib. mod. iuS pot. SOD. , verb.
Et tunc ex edicto Praetoris etc. ' δὶ Est g. T. I. h. t. L. 28. D. de adopt. l, 7) a Goesch. recte h. l. posita. Mihi tamen verisimilius visum est, initium Si in Iustiniani Inst. hi lius quam pro domo 30. Boeth. in Top. 4. p. 302 Bait. g. 132. Cf. sui.