장음표시 사용
41쪽
edis. Joh. , s. Christum adit quidam
βααλικος. Cur ita vocaretur, hane causam reddit Chrysostomus : ἡπι γνους
tit : sire quod regio esset genere,flνe quod Hia primipam dignirare fungeretur, regulus ane Iasatur. Casaubonus censet sic potius vertendum fuisse, vel quod alia a principatu dignitate fungeretur,dc merito sic censitisse judicabunt dochi, teque, qui Casaubonum
hoc nomine imposturae damnas iniquitatis accusabunt. Casauboni versioni favet Maldonatus. Credo , inquit, nostrum interpretem legisse , Regulus Aeon-riin, ChrΜostomus, Theophylactu3,9 Euth mius regium pocari putant,aut quia ex regis Herodis, alterivive regis erat genere,vel quod regium alia quod oscium haberet,quam secundam rationem Origenes etiam asseri. Addit ct alium, quam probabilem etiam existimati ministrum aliquem fuisse Caesaris. Hinc quoque constat, non minus olim quam hodie codices Graecos constanter legi sse βααλιμο . Arabs quoque vertens malaion docet selegisse βαα- Syrius vertit ministrum regis. H1e eum neget Casaubonus apud veteres Graecos sumi pro dynasta, Caryophilum inducis p. is 3 dicentem: sutile est ad Graecos prisca aetatis provocare,quopseriο-
res Gracis multas Romanas voces non usurpar
rint. Usurparunt sane,jamque sab Apostolis usurpabant, ut Sed βααλιγκ non est vox Romana, & docendum esset eo quo scribebant Apostoli seculo, jam in Osu fuisse vocem βααλίσκ pro parvo re se vel dynasta. Quod p. 122. putas Casaubonum e ercit. X V. cap.8. studio partium extenu re summi Judaeorum Pontificis authoritatem talleris. Nam cum nusquam Deus iusserit, ut Petrus in Apostolos reliquos, dein Romanus Episcopus in omnes alios Episcopos eancem habeat potestatem,
quam olim summus Judaeorum sacerdos Α in reliquos sacerdotes, quaecunque tan dem fuerit Judaeorum Pontificis auctoritas, ea ne hilum quidem Romano praesuli confert. Sed elim id ad antiquitatis ecclesiasticae cognitionem pertineat, age videamus, quaenam fuerit illa potestas. Josephus adversus Appionem La. ώς η καλλίων η- κα meu) μνοι τους
νὼω; Gelenius sic vertit: Qua poterit ese melior ais Iustior constitutio, quam ea quo Deum quidem principem omnium esse consimmat 3 Sacerdotibus autem in communi quidem res praecipuas distensare permittit ,summo vero pontifici aliorum sacerdotum principatum competenter in jungit e Sed certe melius ita vertisset Gelenius. Sacerdotibuι autem de communi quidem sententia res maximas,&c. I
sephus ταὶ μιέγim, res maximκε vocat res
C sacras, quarum principatum ita summo sacerdoti commisit Deus, ut i men de communi sententia reliquorum sacerdotium dispensarentur. Hinc est, quod Casaubonus affirmat summum illum sacerdotem primum quidem inter reliquos sacerdotes lusim obtinuisse,sed nasiam Hiia debrandrina similem monarchiam,puta quod illi liceat Imperatores deponere, quod a nemine i
dicari debeat, quod absis Synodali conventu possit Discopos Φρηιre, ut de se, de quovis D Papa praedicat Gregorius VII. apud B
ronium A. D. Io 76. f. 32.33. Ut ea quae Casaubonus erudite monuerat de Synedriorum Iudaicorum jure confutes, sic argumemaris p.r24. Si aliis sacerdotibus preerat Pontifex,aliis de rebus summis constituendi potestas tributa erat, non benedixisset Iosephus νicisiim sacerdotes paruisse. Aut
ergo sacerdotum nomine, qui summa Reip. praerant, SIntarium non intelligit, aut Dntarii caput Ponti cem facit. Omnino summus Pontifex erat caput
Synedrii sacerdotalis, sed illud Syne
42쪽
Vindiciarum V. Casa ub. Lib. III. ro
drium praeerat rebus saccerdotalibus ad sacrificiorum, templi, ceremoniarum s Crarum oeconomiam pertinentibus, quas Josephus merito vocat maximas: Summae vero Rei p. praeerat Rex,& secundum
Regem princeps L X X.viralis Synedrii, si proprie N A si dicebatur, ut erudite demonstrat Casaubonus.Sed quia ritus hui'Judaici summam proposuisse contentus
authorum, ex quibus haec mutuatus fuerat,verba non expressit, age proponantur
ipsa Pandectarum Judaicarum verba. Jud AEo RuM SYNEDRIA. MIsnajoth tomo a. l. 2OJ. tractatu de Synedrio cap. XI. f. 2. Trtamus judiciorum, tria Synedria erant ibi Hierosolymis. Ρrima sedes erat ad portam templi, fecunda sedes erat ad portam atrii. Tertia sedes erat ad cubiculum Casii lapidis. Id erat magnum judicium, quia inde prodibat lex toti 1βraeli. Ibidem fol. I93. cap. I. q. . 6. Iudicia pecuniaria a triumviris, ludicia capitalia a XXIII. viris judicabantur. Diredriam magnum erat LXXL virorum. Judicia pecusentaria dicebantur etiam n is judicia decisonum. Misnaioth tom. I. fol. I 33. intractatu cetubot cap. 1 3. g. l. Duo sudices
Decisionam insignes fuerunt Hierosolymu,Ad--οnct Chanan Absalomi situs. Chanan dixit duo verba, Admon septem insignia videlicet. Prosectus quis fuerat in provinciam transimarinam: Uxor ejus rogat alimenta. Chanan dixit, Iurabit fine, non iurabit initio. Cum instar viduae censeatur,postulat ut alimenta sibi praebeantur,donec ipsi dos persoluta fuerit,profiteturque se domo nihil extulisse. Id jurejurando confirmare non tenetur , inquiebat Chanan, nisi cum ab luta fuerit illi dotis per blutio. Disceptarunt super eo filii sacerdotum magnorum,dix runt gi u rabit initio, non iurabit in fine. Ηο-rum siententiam confirmavit R. Dosa rcani
F. Dixit vero R. Iohannes Zacat F. Pulchre dixit Chanan, non iurabit nisi sub snem. In haec verba Scholiastes ait: Iudicia decisionum ea dici, qua de rapinis earum, mulctis decidunt.
Filii vero mggnorum Sacerdotum dici videntur ii, ex quibus constat Synedrium Sacerdotum,de quibus eiusdem tractatus cap. fol. I 26. dicitur. Filia Duedrii
sacerdotum,s virgo fit, dantur in dotem quadringenta et,ues. Cum essent viginti quatuor familiae saeerdotales, cuiusque princeps erat aliquo modo sacerdos magnus.
Evangelio nominantur. Igitur hoc Synedrium erat XXIII. virale praeter principem Synediti, qui seligebatur ex prima familia sacerdotali. A Synedrio decisonum provocatio fiebat ad Synedriunns cerdotale. Hinc est, quod Synedrium sacerdotale, diste pia de Synedrii decisonum sententia a Chanane lata quam damnasset isne drium sacerdotale, pis Johannes Zacari F. intercessisset. Talmudistractatu de Synedrio cap. X. fol. 88. b. Olim non mustiplicabantur in Istaeis contro-νesia,sed decidebantur a domo iudicii LXXI. pirali, cuius sedes erat in csibiculo Casti lapidis, vel a duabus domibus iudiciorum XXIII. viralibus, quarum sedes erant unius iuxta templi portam, alterius iuxta portam atrii. Reliqua domus iudiciorum XXIII. virales sedes habebant in singulis urbibus Istaelis. Triumvir lium Synedriorum, ut nimis exiguorum rationem hic non habuit Talmud. Sed alibi docet in minimis quidem pagis fuisse tantum triumviralia Synedria, inplerisque civitatibus duo , triumvirale scilicet & X XIII. virale. Hierosolymis unum LXX. virale, duo XXIII. viralia, nempe Synedrium decisionum civilium& Synedrium Sacerdotum. Talmudis Tomo XII. Tractatu qui Pirheabor, hoc est, Capitula patrum inscribitur cap. I. recensentur Doctorum paria quinque, qui floruerunt ab anno Seleucidarum quinquagesimo, vel circiter ad annum usque Seleucidarum 3ao. Christi nonum. De
Syzygiis illis agunt Abraham Zacut in libro
43쪽
nag Germinis parte prima A. M. No. In iis, inquit Ganaa, Syzygiis prior erat Nasi, θεundus erat Iaan pater magni SPntarii ct 'inceps Academia. Hic autem Naserat Princeps Dei, non autem Princeps Iure familis, quales erant Prmipes domus Davidica. Hinc colligimus in Synedrio
magno quatuor fuisse viros atrihoritate praecipuos, I. erat NAS et proprie di- laus, hoc est, Princeps. a. AB proprie dictus, hoc est, Pater. 3. NASI, hono-Εris catasa di istas. . AB honoris causa dictus, quomodo Abraham ab Hellaeis dicitur Genes. 23, 3. zm,R N Ua Princeps Des, hoc est,honoris causa dictus. N A s 1, sive Princeps proprie dictus ante templisabversionem eligebatur ex Davidis posteris,ut sub innuit hic Ganag,& alibi clarius docet A. M. 3 7 2 8. Hierosol mis, inquit, mre erat,qllamvis regnκm est penes Asa-moηaos, ac deinde penes Herodis familiam, exeNAsi semper erat ex domo Davidis. Rex pra- ierat bello, rebush regni: Lex ,statuta,judicia ex praesicripto summi Pontificis NΑsi exercebantur. A E igitur proprie dictus erat tum summus sacerdos. Post templi vero subversionem obtinuit, quod ait R. Moses Cutsiacensis affirmativo mandato XCII. Νοntan stimitur in S)nesio senex docrepitus, nec eunuchus, quia crudelitas ineli illi, nec illiberis, ut fit misericors, nec Rex Istaelis, quia non Ilicet adversus Regem contendere, sidconstituitur, hoc est, praeficitur Synedrio
Sacerdos summus,si si illi satis sapientia. Et priora quidem illa semper forsan obtinuerunt. Posterius membrum, si Ganaeto credimus,post templi demum eversionem, quod antea semper ex Davidisposteris esset eligendus Synedrii Princeps. Ibidem Culsiacentis. Iudices, inquit, di-ικntur, qui termi iam lit&, n d V deminatores vero, qui dominium exercent in pullium baculo ct bubula. Maximus omniAm Iadlcssindicebatur R,AVI NAsI SI MVΡHI A.
Stabit is iso M s Domini nostri, ι adfabant LXX. sapientes, ex quibus prodierunt 'necti totidem. Praeterea stabant coram S nebio duo seriba judicum, unus ad dextram, alter ad sinistram. Unus scribebat absialventium verba, alter scribebat verba condemantium. Ad bant θ duo u a n lictores, duo u a 'ibya p troni, duo testes, duo u zonae camisces, ct duo
ni naM exactores eleemos na. Urbs, in qua non erant viri CXX. habebat triumviros. Non adsciscebantur autem ad 0nedrum magnum, nec parum nisi Sacerdotes aut Lerita, aut raelita digni, qui filias suas sacerdotibus elocem.
Expertes erant corporea labis , pradisi sapientia, opibus 9 arte Μagica, ut incantationes possent irritus reddere. Sciebant Iinguas LXX. non si riguli, sed universi, ut Syntarium interprete non habere: opus. Haeς Judaei de maiorum suorum Synedriis. Tempore, quo Jolhannes Baptista, dein Christus in territi praedicarunt, Synedrii magni NAset princeps erat Annas. AB sive pater erat Chia phas. Uterque dicebatur
S u I D AE LOCUS, O A N I' Z EI N. HActenus qn id in Graecis tua Minerva poli1s infeliciter expertus jam cap. 3. Joh. Matth: et Caryophili tili popularis exangues aliquot in Castabonianas exercitationes notas nobis obtrudis, ut quem manu tua laedere non potes, autem aliena ferias. Sed vix qta id quam habet hoc caput tertium, Disi crambem i te jam terque quaterque recoctam de Jacobaei vaticinii sensu, de Christi genealogia, de voto virginiS. p. Ia O. quod Caryophilus ait ante Chrysostomum natalem Christi XXV. Decembris celebrari solitum Τί id aut horitate Gregorii Nagian Zeni confirmat, non negamus, quanquam Nazian Zenus γC E λόων quidem meminit, Decembris
a n meminit, sed videat Caryophilus, an
44쪽
Vindiciarum V Casaub. Lib. III. y
eius sententiae vestigium aliquod extet in A Lipsius legit ςαιεοi, probabili-
genuinis veterum scriptis ante A. D. 3 62. ter sane, sicque Vertit: In ra serum, Con- p. 13 o. In cipitatibus, inquit ,- - stantinopolitanum scilicet, dis se erant duadum Epistopus Latinus iselennim celebrat in cruces duorum latronum,ct pasiculum unguenti,
insignioribus festiuitatibus simili more prius La- quo Christus unctusfuit, ctalia multa insignia,
tine, deinde Grece canitur Epistola 2 Eνangelium,o persualismum est Graecis tam Schi a-ticu quam Catholicis hoc feri, non, ut ne par limintellectum maneat populo, quidquid est recitatam Iingua non omnibus nota, ut de suo capite
posita quidem a Constantino, siublata pero sub Theodoso Magno. Caseu bonus pro sublata legit deleta, quod tibi p. 1ao. tuoque C ryophilo p. is . plurimum displicet, &Lexici tui nam ubi est thesaurus tuus,ibi prostri Casubomu,sedctunio ecclem Orienta- est cor tuum auctoritate probas άφανί- ω ct Occidentalis Ignificetur, ct Rom. Pont. B ζὴν significare condo, occulto, quod Aristo- unum eccina Catholica caput et statur. & phanes in Pluto dicat: θ' ηψαώιαν infra. Certe nes in Capella Pont cla propter εοωτον λ οφις - τον να, . Ego te juvabo. Grecos Grace recitatur Evangelium, ubi ple- Idem Aristophanes in Nubibus: runs nullin adest Graecae, nes in Creta pari- τὶν πικρὸς ' αἱ φανίζων Eo ter propter Graecos idem observatur. Hinc loci Scholiastes interpretatur: άφαν ων, quis colligat linguam Graecam haud mul- άφιμῶς miων, et καλυῶων τι γελ b. to notiorem esse in Creta quam in ca- Sed nulla necessitate. Nam qui pella Pontificia. Ulut sit, quod ignoti huius mens est ιμί b, abolere lingua celebrantur mysteria, Latina vide- laommata. Quin & eo ipso, quem tibi licet in iis Ecclesiis, quas sibi subjecit Pa- Stephani thesaurus suppeditavit, loco, τὸ pa, secit id omnino testificandae, confr- C η φανη πν εαυτον idem significat, ac α*Mumandaeve suae potestatis ergo. Quod a Sic&reliquiae, quas Constantinustem in Ephesino,Chalcedonensque con- in foro Constantinopolitano condiderat, cilio literae Pontificiae primum Latine re- non fuerunt a Theodosio I. conditae,non citatae sunt,fecit id ambitiosa Sedis Rom. absconditae, jam enim erant absconditae, Vanitas, quod eaedem postea Graece reci- jam conditae, sed sub illotatae sunt, fecit id necessitas, quod ad- comparere desierunt,quisquis tandem il- stantium pleriq; latine non intelligerent. las surripuerit aut aboleverit. Quodve- p. x34. Suida lacus, inquit, restituendM rbtuus Caryophylus in M.S. suo legi fines ex antiquo manuscripto Θ At unde nam, git ασφαλιβεν - , tuto loco reposta, quod
ex quanam Bibliotheca petita 3 Tu ne huic fabulae tam lubenter applaudis dia typis quidem editos libros Graecos in Ita- Dgnum est Cretensi fabulatore ita reperiri quereris,nisi perpaucos in praefatione , & lib. 2. c. a. p. II S. Sed fucus
est, quod Lipsit conjecturae debebat tuus Caryophilus, id suo manuscripto, probo scilicet & obedienti debere voluit. Suidae locus ita legitur: , το πωλητη-
AN B. VIRGO Fu ERIT IN SANCTO SANCTO Ru M
torem traducis,quod interpretum, ο κ ut πολλά ἔπυ σημειοφορυκα, quibus utitur, vitia tribuat ipsi Baronio Κίον νψου τὴ με αλου, α - Sed Casaubonum a tua criminatione li-
45쪽
n Cap. IV. An B. Virgo fuerit in sanctori nutritu. ue
quidem interpretum vitia, sed in ador- A epistola, quae dicebatur Evodii, petitam nando tantae molis opere non debuisse eam refert Nicephorus,pseude pigrapham Baronium interpretibus,qui subinde L hane epistolam fuisse,necessum est. Sed iunt,aut falluntur,fidem adhibere. potuit Nicephorus ex Evodio quaedam p. 139. Verbosὰ repetis, quae iam Rosi mutuatus reliqua de suo undecunq; tauin, eidus plus satis dilute Casaubono ob- dem illa petierit,adjecisse. jecerat tab. s. cui semel respondisse s
lis est. p. I O. Urit te, quod Nicephori l. 2. cap. 3. fabulam, quam Baronius apparatus *. 9. laudaverat, a Casiaubono rejici videas,& hic multa verba profundis,sed, B quod palmarium est, omittis. Nicephotus sive suo, sive Evodii,cuius meminerat, nomine refert B Mariam, trimula cum
esset, in templum deductam dc undecim
annis,' τα μάγων - α in sancto sanctorum educatam. Atqui Samuelem
quidem, utpote sacerdotalis generis intemplo jam ab ipsa legimus infantia nutritum , mulieri cuipiam id concessum nusquam legimus. Mulieribus quidem
uNDE PENDEAT: M A R i A MAGD A LENA. p. V. repetitiones tuas ut omitiatam, Casaubonum sugillas quod dicat p. I 8. Pssus protestantes nihil eque milit is concilio Tridentino ac par honos tributus libris canonicis, apocr)phis ct non scriptis traditionibuι, Hic tu p. I S. .id 3 clini epistolas Iacobi ac Iuda in canonem Calνinus recipit, quas rejuit Lutherus Z aut cum ApocaI Uinveneratur, de cuius auctoritate Lutherus cum
patebat in Dei domum laxo modo sum- C Centuriatoribus non lariter addubitat. Paremptam aditus, ut in ea possent aetatem de- ne etiam Generensis Evangelista apocryphis ho-gere, si domus Dei complectatur sedes summi sacerdotis, in quibus fine tum uxor tum ipsius familia tota vivebat,ut patet exemplo Io. adaer .Reg. II. & 2. Chr. 12. At s1 Dei domum,sive templum stricte , proprie sumas pro sacrificiorum&orationis domo, patebat mulieribus in templum aditus. Sed in unum norem ac libris canonicis tribuit 3 Non est eadem ratio. Nam de tribus illis libellis
dubitarunt quidem quidam veteres, re centiores quidam tum inter vestros,lum inter nostros,Ecclesia tamen nulla neque
vetus, neque nova, nec Germanica, nec
Gallica sanxit hos tres libellos in apocryphorum classem esse rejiciendos, nulla
atrium, quod certe puellarum alimoniae cum libros canonicos enumerat,vel typis commodum non erat. Inter atrium il- D edi curat, hos tres libros excludit a ca-lud dc αγ α των ἁγίων sancta sanctorum erat χάσμα. Sancta sanctorum ne
Sacerdotibus quidem, nedum foeminis patebant, sed uni siimmo sacerdoti semel quotannis decimo Tisti die, qui dicebatur cinurim sive propitiationum, vel e iam autonomastice toma, quas dicat, ηηαεοα, dies illa, de quo tractatus habetur Nilnaioth tomo I. Tumudis tomos. Cum igitur a Vero tam aliena sit Nicephori narratio. quidni Casau bono licuerit eam ut fabulosam rejicere Θ Si tanquam ex none. Machabaeorum autem & Iuditham, Thobitique libros constanter a
canone rejecerunt omnes Judaeorum Ecclesiae , non minus tum cum Ecclesiam Dei constituebant, quam ex quo desierunt esse populus Dei: ne Christiano rum quidem Ecclesia, vel Synodus ullac siparet,quae receperit eos ante quadringentesimum annum Christi. Conping bantur quidem illicam canone,sed ueor sim ramen a canone, ut hodieque fit ab Ecclesiis nostris. Primus Innocentius
46쪽
A. D. 4o s. specie cujusdam ordinis,ur historicos historicis, gnomicos gnomiciscopularet apocryphos canonicis permiscuit, in quo licet Africana Synodus Innocentium videatur A. D. I9. secuta, quin dc deinceps reliquae tum Orientis, tum occidentis ecclesiae, quarum p Ieraeque permistionem illam admiserunt, tamen eo ipso quod non Innocentii, non Africanae Synodi canonem, sed Hieronymi prologos suis Bibliis praefigebant, aut
suis locis inserebant, satis testabantur sex illos libros ita canonizs admisceri, ut tamen eos pro canonicis non magis haberent, quam Hieronymus ' optimi qui
que Patres, sive vetustioreS,sive recentiores Hieronyn ,
in dubitat On bus sidet requirendum semper esse
testimonium Scriptura, tantundem valere existimavit Casaubonus, ac s negasset Scionius a
hiberi Scripturas in iis distulationibus oportere. Non hoc sibi persuasit Casaubontis. Sciebat enim vos non esse Maho metanos, non Paganos, qui nullo loco, nullo numero Scripturas habeatis, scit a vobis passim adhibeti Scripturas: sed quod a Sciop pio fateris a firmatum, id a Casau bono merito danmatur. Nam etsi non sint exigendae voces ipsiae totidem apicibus, puta Trinitatis, Ei Emi , unionis hypostaticae vocabula, tamen ad horum dogmatum, ad cuius jus dogmatis, quod jubes me ut articulum fidei, ut necessarium ad salutem credere, meritissimo jure requiritur auctoritas eius, qui solus hanc conscientiis necessitatem potest imponere, qui verbum suum ideo scriptis consignari volvit, ut creda=nus in Filium Dei, ct credendo νitam aternam adipiscamur. Joh. 2I. & 2 3. fit psint nos oti στυ redderesapientes ad salutem, ut homo Dei fat
ct ad omne bonum opus perfecte instructius.
Is 6. Casaubonum quod dicat Pighium,
A fine alium quempis patrum memoria dixi Scripturam,fl auctoritate Ecclesta destituatur non plus per se valere quam fabulas G vi, quod blasthemum dictum defendere apsus est
Cardinalis Hom. Tu p. I 7. vis hanc esse calumniam, cuius hanc esse vis occasionem, quod Hosius in protegomena Brentii dicat: Magna pars prole menorum Brentiς non aliunde constat,quam e sannis,dicteris,con-
vitiis,in quo sc etiam ludit Scripturis sic era tractat ioculariter, ut vere de ipse dici posit, quod venerabili viro Petro a Soto falso impingit, eum haud aliter Scripturis, quam e sopi fabulis uti. Si nihil gravius dixit Hosius, erit haec in
Brentium calumnia, non in Spirites S. blasphemia. Ego Pighii, Hosii nihil habeo,
nec Hermanni, cui blasphema hanc Scripturae cum 2Esopi fabulis comparatio nem tribuentes viros magnos audivi. Sed
mihi satis est illa proponere, de quibus mihi constat. Johannes Echius locos suos communes scribebat Ingol stadii A. D. Is 2 7. Eos habeo Lutetiae typis editos A. D. 137 2. Is fol. 8. Obiciunt, inquit, haretisi: Maior est authoritas Scriptura quam Eccum. Nam Ecclesia debet regi secundum Scripturam, &c. Echius contra I,
Christus, inquit, non scripsti aliquem librum, nec pro epit discipulis pel Apsolis asscribendum,
at de ecclem multa pracepit, dcc. a. Eccli est antiquior scriptura, , c. 3. Scriptura noue I authentica ne aut horitate Ecclem: Scriptores enim canonici sunt membra Ecclesia. mopertinent haec, nisi ut probet Ecclesiae quam Scripturae majorem authoritatem esse Θ pallam atque adeo blasphemam conclusionem non minus falsis praemissi superstruit. Siquidem constat totam Scripturam se divinitru instiratam. 2. Tim. 3. Quod autem inspiratione Spiritus S. fit,id Dei jussu fit. Deus autem, tam Ecclesia, quam Scriptura ριυνομυρμακα antiquior est. Apostoli, Prophetae libros canonicos scripserunt, canonem Scripturae condiderunt, non ut Ecclesiae membra; sed ut a Deo pretier ordinem ad Ecclesiam dele-
47쪽
ρ Cap. V. Authoritas Scriptura unde pendeat. D
delegati, huius legationis authoritate tum universa , tum Gngula totius Ecclesiae membra disertim obligarunt ad suscipiendos illos libros, ut divinitus inspiratos, alioqui perituros quotquot his auderent obloqui. Nicolaus de Cusa, Cardinalis Bohemius, scribebat 'circa A. D. I 2 O. Huius opera Parisiis edita A. D.
a i , habeo, quorum tom. J. l. 7. ep. 2.
Possibile non eIt, inquit, Scripturam quam cuη L sive ipsa praeceptum sire consilium contimat, in eos qui apud Ecclviam existunt, plus auctoritatis ligandi habere, aut solνendi fideles, quam ipsa Ecclesta voluerit, aut verbo aut opere ex nesserit. Tu quid dicis ξ Nisi constet, inquis p. tq7. Deo auctore Scripturam exaratam esse, usui esse non potest. Videlicet non aliunde vis id constare, quam ab Ecclesiae testimonio. Item : Si quis neget, inquis, plus in Scriptura quam canonicam esse nescit, quam in Asopetis sabulo plu3 utilitatis esse , non negat divinas eas literM. Haec impie dici qui negat, hunc impium esse con
Sic, quam instituit Bellarminus Scripturae cum Alcorano, quod divinitus inspiratam esse contendit, comparationem, qUam tu propUgnas, p. s48. hanc, sat scro,sset i btintur omnes pii. Huic quaestioni perastinis est sequens, in qua Baronii sententiam,ut probabiliorem reddas, sic eum Vis ratiocinari p. Iq9. Si alia est Magdalena cuius B. Iohannes meminit alia mulier ista, quam Matthaim ct Marcus memorant, cum exceptis eruditorum nonnullis, sitrat unctio passim ab omnibuε toto orbe terrarum Muria sorori Laetiari tribuatur, ea etiam
benefacti eivi laudem sine controversa tulerit. Id autem η'salsa paticinationis impie damnare Deum velis, dici nulla ratione potest. Igitur ne haec quidem ab illa muliere distingui separariet potest. Demus hanc fuisse Baronii mentem, hanc Vim ratiocinationis Baronianae,
non desinet argumentum esse falsum, ilCasaubono merito damnatum. Nam etiam si Maria Magdalene, cuius mentio A fit Joh. ir, 3. non sit eadem cum Maria, cuius mentio fit Ioli. II, 2. Matth. 26, . Marc. I q,8. lice t utraque diversa sit ab illa, cuius mentio fit Luc. 7 3 7. non desinee tamen esse verum, quod dixit Christus Matth. Marc. I q, 9. Nam omnino
praeclarum illud facinus praedicatur,ubicunq; praedicatur Evangelium, tum quod ubicunq; praedicatur Evangelium, etiam factum illud aliquando recitatur, ut fit apud nos, tum quod speciatim huius facti B mentionem speciatim faciant Ecclesiae,
tum Latinae, tum Graecς certis,&anniversariis diebus, quibus, si mulieri, quae sic unxi t Christum, filsum cognomen de iis, ut cum illam Magdalenam nuncupatis, si
quid illi tribuatis, quod ab alia factuni
recitatur Luc.7, 3 T. Joh. 12, 3. non ideo
desinit esse vera Christi praedictio. odex Matthaei 26. Joh. II. narrariS, Verum est, quod in eandem aliunde congeritis,id erroris est vestri. Instas: Ubinam his Scri-
C pturarMn fides pendens a Romana Ecclem fide 3
Vbi omnino Romana Ecclesia nomen est Qi vos generatim de ecclesia dicitis, id a nobis ad Romanam merito restringit usi quia parum interest vestra,si constet Ecclesiam Parisinam, aut Rhemensem errare: Sed cum erroris arguitur Romana, id vero
tanquam blasphemum procul rejicitis. Igitur quidquid in speciem Ecclesiae toti tribuitis, id ad Ecclesiam Romanam, id
ad Papam restringit mens vestra. Hunc D unum ut errori,sic censurae negatRobnoxium esse. Jam ab Ecclesiae Rom. fide jubetis hic Scripturae fidem pendere, quod vultis fidem Scripturae periclitari, quin Mδαρρήδta a nobis labefactari, si contendamus Ecclesiam Rom. uni mulieri perperam tribuere, quod a duabus, vel etiam a tribus diversis factum constat ex circumstantiarum, quas Evangelistae notant, diversitate. Vt ignem, inquiS p. I JO.stiano, solem adventantem malatino splendore, motu
sensius vitam,sic fidelium ea de re consiensionem minime dubiam paticinii sensium agnosi tu.
48쪽
mam vocas fidelium consensionem, non est tanta, quantam videri vis. Nam quam multi vos haec demurmurantes audivit,qui quid dissitis,non intelligunt.Hi
certe nec sentiunt, nec consentiunt, vo
biseum liqc cantillantibus,sed iidem Scripturam cum legunt, alium ex Scripturae
verbis sensiam colligere possunt. mmulti dissentiunt a vobis, qui, licet inter
vos sint, dissentionem suam non testantur,maxime scripto Z Postremo non de-kerunt , qui etiam scripto testarentur,& olim,& nuper, & intra vos,& eXtra VOS, aliter se sentire. Scripturam, cum negas a ternum es mansiuram, sophisticaris. Nam Casaubonus intelligit veritatem in Scriptura comprehensam mansuram in aeternum, utut Variet,vacillet,cespitet super ea
CApite V I. Casaubono succenses,
quod reprehendat interpretem,qux Annam Prophetissam, de qua Lucae a.
cum Cyrillus vocet ἀσκηπίαν Vertit monialem. Sed mittamus studium partium. Quis monialem cu in audit, non intelligit
monacham, μονοι σαν, quae monasticam
vita agit 3 An id de Anna dici potest 3
quae sieptem annos marito convixerat, quae vidua cum esset,a templo non abste-debat,dicine potest monialis 3 od Cedrenus narrat de Johanne
Baptista in spelunca so. circiter annos ab Angelo nutrito si verum fuisset non laisisset annos plus mille silentio sepultum ab antiquitate tota. Itaque merito fabulosi scriptoris narrationem eodem habuit loco Casaubonus, quo multas ejusdem farinae apud eundem autorem fabellas neque debuit Baroidas,ut probabilem eam suscipere,quia non est impossibilis,sed repudiare : quia tam illustris miraculi memoriam tot secula sepultam ab omnibus Ecclesiis, qui mavult credere, quam uni monacho fidem abrogare, is parum honeste de Ecclesia sentit. Tu Baronii
credulitatem dum tueris p. III. tuam facis.
Cum Iosephus diserte dicat Salomen
ab Herode fratre legato luculento donatam, cum Eusebius hist. l. i. c. 8. dicat ab Herode conjugem & liberos intersectos, non debuit Baronius unius & quidem sublestae fidei libri de temporibus, qui Philoni tribuitur, auctoritate credere legendam apud Eusebium sororem pro conjugem. Tamen huic Pseudophiloni tantum adhibuit fidei, ut ter memoret Salomen occisam ab Herode, videlicet anno Christi II. III. & VIII. Tu vis p. t q. occisam primo Christiano. Sed cum annales scribat Baronius, merito Casaubonus eum arguit,quod incauto lectori det occasionem putandi Salomen iis annis
mortuam, quibus eius mortem recenset Baronius, cum tamen horum nullo defuncta sit, nec si tibi, nec si Iosepho Ge
tradictionem animadvertisse se putabat Casaubonus,eam ita concilias,in titulo crucis Hebraicam linguam fuisse supremo, Latinam infimo loco, quem ut Christi capiti propiorem vis honoratiorem fuisse licet alio respectu primus locus Hebraicae linguae dari possit,id convenire vis cum eo titulo,qui Romae visitur. Acumen lando. Sed cum pleraeque reliquiae vestrae sint admodum dubiae fidei,fateor
me causam non Videre, cur titulo Rom. vitiis non levibus laboranti, multum tribueret
49쪽
bueret Casaubonus. Vero propius cre- A siteras a Gelasio quidem non censeri inter agis diderim ordinem, quem secutus est Pila
tus, a Luca notatum, C. 23. V. 38. Erat, in
quit, in scriptio fripta siver eum literis Graciso Romanis o Hebraicis. Pilatus supremum locum dare potuit linguae Graecae,ut communiori. Nam supremus ille locus magis est conspicuus. Medium locum, ut
grapha, non tam n ab Ecclesia proscribi. Nam si vere sunt Christi; quo jure potuit eas Gelasius a canone secludere λ Si merito seclusit, omnino ne Christi quidem esse
censuit, eoque proscribendas censitit, ut Christi nomen falso praeferentes. Tibi satis est modo pro Baronio scribas adver- honoratiorem suae linguae dare potuit,in- sus Casaubonum, quam vere, parum thia fimum Hebraicae, ut quam minimi face
ret. Johannes contra c. I9. V. 2o.primum
locum, ut nobiliorem, suae, Propheticae, B sanctae linguae dare potuit,reliquas eo numerare potuit ordine,quem Pilatus secutus fuerat. Sed
Ut Epiphanium Hieronymo concilies, dicis p. Is 8. Petrum Andrea quidem juniorem fuisse, ut vult Epiphanius, sed Johanne seniorem;nec aliud Hieronymum velle contra Jovianum lib. I. cum ait: Propterea inter duodecim Apostolos unus eligitur, ut coire constituto sch matis tollatur occasio. Sed cur non Iohannes electus e t virgo λ ε Etati Ciatum, quia Petrus senior erat. Si Johanne tantum seniorem innueret Hieronymus, etiam Johanne solo superiorem innueret. Cum autem omnibus praelatum dicat,&id aetati datum, verisimile est Hieron mum aliter quam Epiphanium censuisse, Hieronymum,inquam,credidisse Petrum omnium respectu seniorem fuisse. Apocryphi vocem Gelasius D. IS. c. Sancta varie sumit. Cum ait: Historia Eu
CApite VIII. dicis Christi cum Ap p rga. .
stolis colloquium, de quo Matth. t 6. a Baronio dici non concilium, sed typum quendam celebrandi concilii. At neutrum dicere debuit Baronius A. D. 3 3. g. I7. cum Magistri sitos discipulos interrogantis ac
docentis, colloquium non magis typus concilii sitiquam concilium: cumque Petrum inducat Baronius, ut conditorem
praecipui fidei canonis, iis indicat,se pro concilio proprie dicto jam habere,quod primo concilii typum dixerat. Quin Atu, licet in speciem concilium fuisse neges, tamen inquis, quae Christus ob
servavitis ferrentur, nihil ad exequistisiimam legitimi concissiformam degideraripotest.Nei sebii apocrrba Opera Tertulliani apoc pha, D pe vis inconcilio,legitimum ut sit Papam
docet auistores illos non esse tantae dignationis,ut eorum scripta sint canonicis,vel etiam Athanasii, Gregoriive Nazianzeni scriptis comparanda. Cum autem ait:
Actvi nomine Petri Apostoli apocr phus , Erangelia Thaddai nomineapocr pha,&c.non postponit Petrum, vel Thaddaeum Athanaso sed innuit hos libros esse pseudepigr*'phos. Manto magis hoc innuisse credendus est, cum ait: Epistola Iesu ad Abgarum apocr pha ' Igitur merito Baronium reprehendit Casaubonus, dicentem : has eandem in reliquos Episcopos auctorit tem habere,quam Christus in Apostolos,
vis Papae etiam, cum unius sententiam
audierit, quam quidem ipse probaverit, licere Synodum,ut jam numeris omnibus absolutam solvere. Sed nec Apostoli, nec septem priora Reip. Christianae secula
censuerunt,hanc esse exquisitam legitimi concilii formam. Atque adeo, si Pontifex in concilio Christi persenam gerit Petri eanonem fidei constituentis personam quis geretὶ Negare non porta, inquis, Petri p. 1ε4.
50쪽
Vindiciarum II. Casa ub. Lib. III. D
perbis auream fidei canonem contineri. At Aidem canon continetur Natanaelis verbis
Joh. I, Jo.&Marthae, Joh. 2, 17. num id-eb feras me, si dixerim a Martha,vel a Natanaelefidei canonem constitui ' a solo Natanaele clavum figi ' Igitur agnosce Natanaelem, Petrum, Martham, ut discipulos, ut servos, non ut legislatores, non ut canonum conditores hoc responsium reddidisse. Quin &cum Petri sententiam a
reliquis comprobatam agnoscis, ne in hoc quidem conventu solus Petrus clavum fi- Bgit, Cum fatearis Baronium A. D. 33. 6, I 9.
in collocatione verborum errasse, quid Casaubono succenses errorem hunc rem prehendenti ξ eXercit. II. cap. I 2. p.383.
Opite IX. paginas aliquot impendis dissertationi de libris Sibyllinis. CSed cum Tarquinius M. Attilium equuleo instiendum curarit, quod libros illos evulgasset, & Augustus auctore Tacito j iisserit in eorum qui cum Capitolio arserant alios substituendos curasse, qui pari
qua pridem fide haberentur,ita ut eos habere privatim non liceret, cui bono tam verbose contendis adversus Casaubonum odio Christianorum interdictum Sibyllinorum & aliorum fatidicorum librorum lectione λ Illud non negaverim D legis antehac generalis ob servationem severius a Christianis quam ab aliis exigi solitam ,&quidem Christianae religionis
odio. Quae narras ad Herodis & filiorum eius historiam pertinentia nobis enarrare suo loco satis erit, si Deus dederit, ut hac historiae parte defringamur, ac tum quoque vera,quod in nobis erit, proponere, nostram sententiam confirmare potius quam aborum sententias exa .gitare conabimur.
CAp. X. impendis disquisitioni de
diebus Herodis a Persio memoratis.
Et Casaubonus quidem in Persium cum scriberet, dixerat: fl quis malit ad Ηἐrodem Agrippam, qui ν nre Perso regnum in Iudaea
obtinebat, haec refFre, ct de natalι illius accipere,non de primi Herstilis haud valde contendam, quibus ver bis omninb docebat eam ob causam se nolle cum Baronio contentiosum funem trahere, sed tamen tum quoq; magis probabat eris scholiastiς sententiam referentis haec ad primum Herodem, quam sententiam postea quo penitius introi pexit eb probabiliorem comperit, & adversus Baronium propugna Vit , in quo modestiae specimen cum edidisset,postea veritatem ita tutatus est, ut a pristina modestia non recesserit.
Quod a Casaubono dictum fuerunt quidem oe senior Agrippa ct iunior reges Iudaeorum,sed non I rosolymorum,neg Hως Iudaorum : sane dictum nolim, sed ideo properantius a Casaubono scriptum, quod ad quaestionis propositae solutionem haud multum faciat. Persii Scholiastes sic habet: Herodiani diem natalem ΗGrodis observabant, ut elim Sabbatha, quo die lucernas accensas, ct νiosis coronatas in senestris ponunt. Tu pronomen illud quo die refers ad Sabbathum. Sed quis unquam scripsit id a Judaeis singulis Sabbathis factitari selitum λ aut cur Persius memini si dierum Herodis si singulis Sabbathis id factitassent Judaei λ Igitur vero propius Scholiastem scripsisse ponunt pro ponebant,
quam temporis enallagen ex serie ser-m mis satis satis agnitum iri putavit Scholiastes. Rursus videtur innuere Herodianos plerosque vel aliquos certe hactenus Judaicis ritibus indulsisse, quod Sabbatha servarent, & Herodis natalem diem