장음표시 사용
41쪽
CAPUT I DE FINE OPERATIONIS HUMANAE Itura serit eique commodum. Quod Si in hoc non plena quie et integra ex omni parte inclinationi naturalis Xpletio hab0tur, id mirandum nomini est; siquidem non de fine ultimo ac felicitate completa, sed do fino intormedio ac solicitate in ompleta agitur. Porro quemadmodum selicitas lona poscit ut nihil ustra appetendum Supersit, sed omniApropenSi naturae, quae in Statu id Viget, Saturo tur Si imperfecta felicitas, hoc ipso quod imperfecta St, cum ulteriori propenSione, immo cum doloribus et desectibu Optime Sociatur'. Haud tamen inficior, quo magis dolore hi minuantur et cetera augescant bona modo ordini morali, qui proprie elicitatem praesentis vita constituit, non contradicant), eo melius naturam humanam , prout compoSita SD, Se habere. Sed id verum est non
quoad substantialem, ut ita dicam, elicitatem hominis, sed quoad accidentalia quaedam , qua felicitatem quodammodo amplificant
Sed non constituunt. Atque hoe SenSU, minu proprio, Solent inse-lice appenari, qui terreni boni sere omnino carent, ut magna quadam calamitate premuntur. Qui tamen Si virtute animi carentiam illam bonorum aut calamitati tolorantiam ad ordin0m Oralem in se confirmandum et augendum flectunt longo feliciores putandi sunt iis, qui consimili virtute carente ceteri bonis inserioribus abundant.
Audiatur . Thomas, In hac boatitudine imperfecta requiritur congregatio bonorum Sumcientium ad perseeti Ssimam operationem huius vita 1). η Et alibi rum distinctius explicans ait uod boatitudin0m imporlaetam, quali in hae ita poteS habori, requiruntur exteriora bona, non quasi do essentia beatitudinis sexsistentia, sed quasi instrumentaliter desorvientia beatitudini, qua consistit in Operatione virtutis. Indiget enim homo in hac vita necessariis
corpori, tam ad operationem Virtuti contemplativae, quam etiam ad operationem virtuti activae, ad quam etiam plura alia equi runtur, quibuS Xerceat opera activae virtutis. Sed ad beatitudinem persectam, quae in viSione Dei consi Stit, nullo modo huiusmodi bona requiruntur. Cuiu ratio est, quia omnia huiuSmodi bona
exteriora vel requiruntur ad Austoniationem animali corporiS, vel requiruntur ad aliqua OperationeS, qua per animale cor PUS Xercem VS, quae humanae vitae conveniunt. Illa autem per
secta Batitudo, qua in visione Dei consistit, vel erit in anima Sine corpore, vel rit in anima corpori uneta, non iam animali, Sed spirituali id0ω nullo modo huiusmodi xteriora bona P0
42쪽
38 ETHIGA-CAPUT Q. ME FINE OPERATIONIS HUMANAEquiruntur ad illam beatitudinem , cum ordinentur ad vitam animalem. Et quia in hae vita magis accedit ad similitudin0m illius porsecta beatitudinis elicitas contemplativa quam uetiva, utpote otiam Deo similior, ut sex dictis patot ido minus indigset huiusmodi bonis corporeis a ). Obiic. III. Felicitas metum amissioni a se xcludit. Atqui id locum non habui in hac vita. Ergo nulla selicita pro hac vita homini suppetit.
R. Dist antec: Felicitas porsecta et plena selum missioniSa se excludit, concedo, elicita impersecta, nego. Dei cognitio, qua ad lunam suturae vitae felicitatem optinet, hominem a divino amore recedere minime init. Non ita Dei cognitio , quae modo habetur et quae nobi Deum oppae AHntat ut torminum ordinis, in quo nosmetipSo liberi ne tibia Constituamus Nam cognition illa sutura vita selieitatem constituent , seuS distinet et claro repraesentabitur eo son totius boni, quod nobis provenire pot0St, ita ut bonita omnis, quae in ipso perlaeta reperitur, extra ipsum nonni Si desectibu admixta et torminata con- SpiciRtur. Quare, cum voluntas nonni a bono alligi possit, idquo
melius in Deo, quam in quolibet alio obiecto, inveniri porspiciat;
impossibilo S ut a Deo Se avertat , propter alterius boni amo rem. At contra Deu , praeSenti OStra cognitioni respondon , prout terminii QSt ordini morali Consorvandi , nobis obiicitur tamquam aliquid adoptione arduum, quod nimirum attingi a nobi nequeat, quin vim passionibu in ramuS, et non pavea bonuabdicemu , qua in praeSenti no vehomenter allieiunt. Quare
volunta extra ordinum morulem et Xtra Deum Si perspectum.
plura bona reperit, quibus Sollicitari A persentiscit et a divino amor abstrahi. Atque id ipSum Sapientissimo a summo Rectore ordinatum est, ut adeptio elicitati ultima et sempiterna praemium sit virtutis et ab homine propriis suis notionibus quodammodo elaboretur; quemadmodum natura entis liberi se rationalis exquirit.
43쪽
28 PART111o Dostinationem hominis in hac vita eam osse diximus, ut ad ordinem moratum Servandum tuendumque, Seu ad virtuti exercitium inton dat. Id homo vicit actibus uis, ad quos explicandoSaecedimuS. Qua in re haec potissimum discutienda Sunt I. Facultas, qua ordo moralis detegitur. II. FaeultaS, quae actu morale elicit. III. Principia, quae moralitatem actibus humani impertiunt. IV. Imputabilitas, quae homini competit respuetu actuum moralium.V. Ratio meriti vel demeriti, indu rosultans. VI. PasSioneS, quae moralitatemper Se non habent, sed participant ex rationis importo. VII. Habitus morale , quibus homo ad actu morales exserendo iuvatur. Hi Suero omnibus disceptatio praemittenda Si se moralitate actuum
ARTICULUS I. De moralitate actuum humanorum.
29. Quid moralitas Actions humanao, quatenus honestae in Vel turpeS, morale appellantur. Ιamvero moralita a more nominata Si mo Rutem, graece ἀθος, muliisariam accipi solut Nam in significa tione latissima usurpatur ad innuendam inclinationem naturaliter inSi tam propter quam re quaevi ad Simile actus vel motiones impellitur. Hae acception entibus etiam ratione arentibus, ut Sunt bruta, immo rebu etiam inanimis tribui olol. Si dicuntur mores caeli, more animantium, et cetera huiusmodi. At pressius entibus dumtaxat ration praeditis ut ex intelligentia ac voluntate operantibus tribuitur et varias significationes habet, quae QSpectum aliquem et ordinem hab0nt inter s0. Nam accipitur ad exprimendam vel actuum
Similium requentiam quo sensu idem Sonat atque consuetudinem ;vel dispositionem facilitatonique operandi, quae iSdem actibu repetendi aequiritur quo sensu domist atque habitus); vel doniquo denominat quoslibet actu ab agento rationali 0 libero profigiescenteS, prout boni sunt vel mali, quorum certe requentia constituit consuetudinem set generat habitum recte aut prave operandi. Porro e X more, in hae ultima significatione accepto, moralita nominatur; quae nil aliud inses videtur , nisi Actionis conoenientia Dei discrepantia
44쪽
40 HI C Arespectu rationis et In aeti buc humaniS), ait S. Thomas, bonum et malum dicitur, per comparationem ad rationem; quia, ut DionySiuS dicit, bonum hominis est secundum rationem e88e, malum autem est praeter rationem. Unicuiquo enim rei est bonum quod convenit ei Secundum Suam formam, et malum quod est ei praeter ordinem Sua sorma 1). , Quis autum sit sons, unde eiuS modi qualitas honustatis si turpitudinis duri votur, in hoc articulo veStigabimus. 30. Errores varii Praesen disceptatio eo magi OS neceSSaria, quod non usuurint homines a veritate Si alieni, ut nuda actioneSnntur Sua bonas, aut malas esse dixerint. Hobbo enim in primiS, cum hominem extra civilem sociotatum serinum omnino ac belluissimilem finxerit, omnem moralitatem actionum nostrarum echumana inStitutions et legibus gonserari offutiit 2). Huic errori amne HS delirium aint-Lamburi, qui statuit bonitatum vel turpitudinem Retionum humanarum ex consuetudin se opinione populorum derivari 3). His longe minus erravit Pussondorfius, qui etsi actioneS humana por Eo inspuetas indifferente osse voluit, earum tamen moralitatem a se bono placito si iugo positiva doduxit q). Reiecto enim principio, ab omnibus sere philosophis admisso Actionum
humanarum quasdam ideo praecipi quia bonae sunt, alias Perside bonas esse quia praecipiuntur I et vicissim, nonnullas desvetari quia malae sunt, et alias ideo malas esse qui De tantur omne indiscriminatim actionus humanas a libora Dei voluntate quoad malitiam se bonitatum pendere docuit. Sic internum actionum moralitatem abstulit, externam dumtaxat roliquit. Hi accedunt rationalista tranScendentalus, qui libertatem humanam do medio pelienteS, omnes action0 aut ad satalum explicationem Absoluti, quod aiunt, aut ad meram neceSSitatem e Vocant.
31. RoposiΤio 1'. Actionum humanarum moralita non pendet ab opinione populorum. Prob. Si opinio constitueret honostum et turpe, quaeri in primis poSSet unde sit quod opinio tale potius quam alia aettones improbaverit vol approbavariti Prolaeto huius existimationis ratio aliqua afferenda est. Homo enim ad opinandum aliqua Semper ratione mo-
1 Summa th. 1. 2' q. XXIII, R. 5. 2 De Cio c. XIV, g 17. 3 Vide CousiN Gunsis Hist de philos morale, eQOI V. 4 De tu e naturae et oentium L. I, C. II.
45쪽
CAPUT II. DE OPERATIONE HUMANA PROUT ORDINATUR IN FINEM MIvetur atque ideo Communem opinionem adstruere, Sine praeviolandamento quo sulciatur, idem omnino est atque effectum adstruere
sine causa. Quod Si undamentum in medium affortur iam sundamentum eiuS modi non vero opinio, quae illi Superstruitur, leondum erit moralitati principium. Duindo opinio res varia est et mutabili et diversa, prout divorSagunt tragonia, inclinationes habitudines, loca, aliaeque ireumStantiae, quae ipSam ingenerare poSSunt. At contra iudicium do hon0Sti ac pravi aetibus, saltem iis qui per se patent aut facili ratiocination a primis principiis derivantur, dona plane St et immutabile apud omnes gentes. Ergo morale diScrimen actionum humanarum pendere nequit ab opinione populorum. Et Sane omneS gente blaSphemiam, periurium, perduellionem, doloSum promiS-
Sum , et Similia, inhonesta SSe cenSent , Semperque enSuerunt.
Contra, tamquam bonum dilaudant fidem, liberalitatem. Divinitatis ObSequium, et alia eiuSmodi. Ergo si talia iudicia ab opinione penderent, effectu Superaret eausam Nisi igitur absurdum hoc admitti velit, satendum si effectus tam universalis et OnStantiS, Uni erSalem et ConStantem Sese causam quae alia eSSe nequit, niSi natura aut id quod in natura landatur. Tertio, moralita nequit pendere ab eo, quod ipsa indiget tamquam criterio quo iudicetur. Atqui nos per moralitatem, tamquam per eriterium, iudieamn opinionem; non viceverSa per opinionem
moralitatem. Et Sane, cum opinionem aliquam RudimuS, non StR-tim aequiescimu , Sed alatu aSSurgimu ad conceptum aliquem rationalem ut videamus utrum opinio illa bona Sit et amplectenda, an mala atque ideo repudianda Norma igitur moralitatis X Opinione populorum desumi sequit. 32. PROPOSIΤio 2. Actionum humanarum moralitas non pendet a legibus humanis. Prob. Nos ductu naturase, legum bonitatem ex praeSuppoSita
mortalitate actionum metimur, non vice verSa. Nemo enim ad obediendum segibus se adstringi diiudicat, nisi orspiciat nihil ipsis
contineri, quod iniuStum aut impium sit secus ad obedientiam potius don0gandam A adigi existimaret. Quisquo enim Sentitis altiore obligatione teneri, qua solvi nulla log humana posSit et cui Si reluetetur, rationem ipsam violabit et quantum in Se os intorimet. Et Sane, Si adeo prava XStaro societas, quae impii legibus delectaretur, ac rapinaS, latrocinia, periuria, DRUdeS, dulteria, parentum et civium necem, et i quid aliud notandum est atque turpe, Sanciret num idcirco haec flagitia turpitudin lib0-
46쪽
PRrentur, neque exestratione et supplicio sed tamquam decora gesta laudibu et Si superis placet, prasemio otiam digna fier0nt 'lBreviter luges humana non hoc ipso, quod lege Sunt, UStae
Sunt, Sed iniqua etiam esse possunt. Ergo non Uni Suprem noP-ma bonitatis et iustitias, o supra se altiorem normam habent, cui consormari sebent, ut iuStae habeantur. 33. PROPOS1Τi 3'. Non omnis actionum humanarum moralitas
pendet a libera Dei voluntate.
Prob. Plurium actionum humanarum moralitas immutabili est. Atqui quod os eiusmodi, a libera Dei voluntate non pendet; Siqui-dom hau in offectibus, quo producit, contrarium sacere potui SSet.
Ergo non omni actionum humanarum moralita pendet a libera Dot voluntate. Et Sane quis S a ratione Sic alienuS, ut non entia mentem sensibus subiicero, non Servare fidem, parente RUt Deum contemnere ius Rhenum eripere, turpi QSSe per Se Rique ita
ut in bona ut honusta commutari non possinta Contra vero alteri benefacere, parentibus obtemperare, Deum colere, Stare pactiS, et coturn eiusmodi ita SSo ructa et honesta, ut in prava et inhoneSta Converti prorSus nequeant Deindo divina voluntas bonitatem vol malitiam actionibus impartire non poSSet, nisi ante pra0Sumatur bonum esse et honeStum Deo praecipienti parore, turpse se illicitum reluctari. HOC OD PRe- Supposito, actio manebit indifferons , etiam p0S Dei iussum vel prohibitionum. Ergo Puffundorfius sibi contradicat neceSse est; cum nequeat adstruere divinam voluntatem ut primam radicem se sontem moralitatis, quin Simul lateatur, aliquid repuriri, quod ant liberam ut voluntatem ceu bonum aut malum sit admittendum. Tertio, homo natura sua finem aliquem, sibi convenientem ha bor debui. 0pugnat enim divinae sapientia ut res proprio fine eareat, aut finem habeat suae naturae contrarium. Cum igitur hie finis naturalitur homini conveniat naturaliter etiam ei convenit soad nsem illum promovere, ut luo ea Soetari quae ad eumdem adipiAcendum iuvant. Tum quoque conveniens homini Si cetero appetituS, qui ius voluntat0m ad alia bona fini seluctantia siliciunt,
relanenare, eoSque Submittere mentis imperio oppositum vero e ficere, ineonveniens homini ac turps sest. Inspecta igitur natura hominiS, aliqua comperiuntur, quae idem neceSSario Conveniunt alia autem, quae neeossario discrepant. Prima leuntur bona, Se cunda vero mala. Non igitur a libera Dei voluntato multoque minus ab ullo alio mutabili principio, omni actionum humanarum bonitas vo malitia, Seu earumdem, moralitRS, pendet.
47쪽
CAPUT II. ita OPERATIONE HUMANA PROUT ORDINATUR IN FINEM 4334. PROPOS111 4'. Actionum humanarum moralitas immediate pendet ab ordine obiectio rerum, per rationem apprehenso mediate autem ab ordine ininae sapientiae et bonitatis, et a lege aeterna. Prob. prima parS. CuiuSque senti tum bona aut mala sunt operationes, eum congruunt vel di Screpant naturno, qua illud specifico constat. At homo, qua homo St, ratione Constat, et ratione duci obet in opserando. Ergo eius actione bonae erunt vel malae, prout iuxta vel contra dictamen et ductum rationi fiunt. At ratio hoc dictat ut ordo rerum Servetur, eiquo homo Se item peret, Ut harmonia illa renidoat in actibia voluntati S,quam rerum natura fert, ac supremus Artisse in tondit. Huic igitur ordini, a Deo robus impo- Sit et ope rationi.innotescenti,consonare actione humanae debent, ut hominem deceant, prout homo est, a proinde ut bona et hone Sta habeantur. Contra, si repugnantes illi sunt, malitia turpabuntur. Prob. Secunda pars ordo rerum pendet a divina Sapientia et bonitate Rerum enim natura et inde exurgentes relati'nos a divino intellectu dictantur, divinam Assentiam contemplante. Ergo hoc pSO quod actionum humanarum moralitas immodiato sendo ab ordino obiectivo rerum, mediato pendet a divina sapientia qua ordinem illum dictat, o intuitu divina bonitatis Sapientia autem Dei, qua tenues rerum ordin0m dicta sex intuitu divina bonitatis, lux aeterna nominatur.
Praeterea, moralita pondet ab ordine rerum, quatenus hic ordo aratione apprehonditur et voluntati proponitur. sed ratio in tantum id praeStat, in quantum sest participata similitudo rationis divinae, a qua
omni verita Sive peculativa Sive practio ducit Originor n. Ergo Θ- qui volunta habere pro norma rationem humanam, ordinem serum
apprehendentem quinio ipso pro norma habeat rationsem divinam,
cuiu virtute ratio humana operatur Apposito S. Thomas in In omnibus causis ordinatis effectus plus dependeta CauS prima,qunm R CRUS Secunda; quia cauS Seeunda non agit nisi in virtut primae causae. Quod autem ratio humana Sit regula voluntati humanae, ex qua eiu bonitas mensuratur, habet e leg aeternu quae Stratio divina. Undo in Ps. 46 dicitur multi dicunt quis ostendit nobis bonas Signatum est super nos lumen vultu tui, Domine quasi diceret Liamon rationis, quod in nobi eSt, in tantum Ο-test nobis Ostendere bona et nostram voluntatem regulare in quan 'tum S lumen vultu tui, idos a vultu tuo derivatum. Unde manifeStum est quod multo magis dependet bonitas voluntatis a lege
ueterna, quam a ratione humana 1). v
48쪽
Quoniam vero totius ordinis a ratione approhensi et a divina sapientia dictati principium et caput est finis ultimus, non immerito dici etiam potest fons totius moralitatis in fine ultimo collocari. Sol untur disset uate8. 35. Contra tortiam propositionem si obiicit Pussendorfius si Cum
honeStRS, Sive noeeSSita mora S, et turpitudo in affectione actio-ntim humanarum, ortae se convenientia aut diSconvenientia a norma Seu lego, o vero sit iuASuna SuperioriS; non apparet quomodo
honestas aut turpitudo intelligi possit ante legem et citra Superioris imposition om 1). R. Confundit hic Pullondorfius logum prout ad voluntatem refertur, cum aeterna Dei Sapientia, quae menSUPR, QS et regula Pe rum Omnium. Cum enim, ut in Metaphysica demonstravimuS 2),0SS0ntiae redum X divino intellectu, divinam SSentiam contem plante, pendeant, ab pSoque earum conStitutio et neooSSuriae pro prietate ac relationes dolorui insentur optim dieitu moralita ae-tionum humanarum habere pro sonto pSum divinam Sapientiam, quae in rerum natura relucet, et cuius veluti quaedam participatio eSt lumen rationis, quo naturaliter instructi Sumus. Quare Si legis
ter SSentiromur; et discrepantia tantum esset in vocibus. At ipso nomin legi liboram se dispositionum usurpat cum contra Dei sapientia in Assentiis Porum et relationibus, une inde promanant, concipiendi nec0SSaria sit, non libera. Instat Qui citra impositionum divinam moralitati actionum humunurum e ternam aliquam Statuunt regulam, nihil aliud vid0ntur agere, quam ut Deo adiungant principium aliquod eoaetornum et XtrinSecum, quod ipse in ASignandi rerum Ormi Sequi ne C0SSum habuserit. 3 sR NUO POPSus. Divina sapiuntia, quam Deu in assignandi Srerum Ormi Sequitur, non At aliquid Deo extrinSecum, quemadmodum inepte fingit adverSariuS; nec quiSquam se OStPRe Sententiae autoribus absurdum illud unquam omniavit. Sed omne Una nimiter Dei sapientiam unum idem quo cum Deo ipso, ad realitatem quod attinet, Sese Statuorunt eam qu in suis dictaminibus a di-Vina SSentia, quae exemplar Supremum S rerum omniUm sundamentum deSumere docuerunt.
1 De tu e naturae et sentium, . , C. II. 2 Ontolootae c. II, a. 2. 3 Loco supra citato.
49쪽
CAPUT II. ita OPERATIONE HUMANA PROUT OEDINATUR IN FINEM 45U get eodem loco is Si qua oras ex istis hominibus do quibusnam logo naturae diSponatur respondent de iis, quae per Se natur Sua honesta vel turpia sunt. Sin ulteriu quaeraS: quaenam autem intilla per se et natura sua honesta vel turpia nihil aliud habent, quod respondeant, quam ea de quibus lege naturae disponitur is R. Mentitur plano Puffondorfius, dum circulum hunc vitiosum obiicit Sententia enim, quam Aequimur, etSi Statuat legem naturaedo iis disponore, quae per Se Sunt hon0Sta vel turpia tamen non respondet ea SSe honesta vel turpia, do quibus lege natura dis ponitur; sed quae conformia Sunt vel diSSOna naturae rerum, ac proindo dictamini divina sapientiae, quod nobis naturalem rerum ordinem Scrutantibus mani Statur. Instat denique isci. Admissa hac suntontia, in obseuro manet
quinam domum sint illi actus in s illiciti, ut quo iudicio ab aliis actibus liquido internoscantur; qua item ratio Sit proxima quare idem talos sint. II. Quilibet actus citra iugum sunt omnino indifferentes.
Remota enim lege removetur quidquid Si morale in actu illo. R. Obscuritas, quam Puffundorfius fingit, minime sequitur Rationis enim lumine, ordinem naturae manifeStante, docemur qui uetus boni sint vel mali: quatenus illi respondent selion tradicunt. Immo potita in contraria Sontentia, de externa scilico se adventitia moralitate actuum humanorum, hae obScuritas haberetur; non enim aliundo quid a sit vel nos a constar poSSet, nisi e divina revelatione quae a multi non admittitur, a multis etiam adulteratur. Ad alterum ero repeto quod ani dixi, nimirum si pro lego iniselligatur dispositio, quae a libera Dei voluntat procedat, salsum esse ante ipsam omnes actu eSse indifferentes; pSaque Summota moralitatem omnem removeri 1). Sin pro lego intelligatur divina Sapientia re rum ESSentia noeeSSario dictans verum Sine dubio erit anto ipsam nihil omnino quoad creatura etiam possibile concipi posse, Sed tantum divinam essentiam, quae Sit exempla remotum Omnium rerum poSsibilium, et quae ad illas concipiendas divinaesintelligentia praeboat undamentum. At id cum nostra sententia minime pugnat
Sed prorsus amice Concordat. 1 St/nt in eo dic in quaedam praecepta, quia bona et prohibita, qui
mctia quaedam ero bona, quia praecepta, et mala quia prohibita S THOMAS, Summ th. 2. 2. m. LVII. . , ad 3.
50쪽
De facultate, qua actionum moralita interno8eitur. 36. Homo cognoscit ordinem moralem Ordinsem moralem a nobiSugnosci nemo sanus inficiari potest. Ad hi in enim cogno Scendum nihil aliud xquiritur, nisi ut homo seipsum contueatur in relatione,
qua nectitur, Cum Sua cauS rebuSque ceteriS, quae in mundo Sunt. Actu enim oliuitatis, hi relationibu congruentes Ordinem morR-lem efformant. At vero quis hane notitiam homini senogabit Pro secto, Si X perientiam interrogamus, quisque ibi est onSeiu Se Seire natUrum, qua ConStat, prout duplici coaleScit parto, ensili nimirum e rationali, quarum prima altori, tamquam praeStantiori, Subiicioiada Ait. Tum etiam nomo ignorat Se a Suprema quadam CRUSaquam Deum appellamuS, XSistentiam SuscepiSSe, a qua proinde dependen eSt, et rogi debet in operando. Itemque, nemo non videt SeSimilitudine natura cum cetoris hominibus colligari quibus proind0 eadem bona velit oportet, qua sibi cupit. 0Spectu denique reliquarum rerum ex ordine, qui in mundo renidet, introSpicimuS Siquidem ordo e mutui rerum relationibu eXSurgit. Atque o , quod Xperisentia manis0Stat, ratio quoque confirmat. Si enim natura hun insem nobis pra0stituit, ut voluntatem ordini morali consormemus pro eu dubio ad hunc cognoscundum idoneaS ire Suppeditavit quandoquidem, sine praevia obioeti notitia, volunta operari non potest. Quod autum cognitio eiusmodi verum asserat, acii intelligitur, si cogitetur ros in mundo ordinata non SSe aliud nisi imitamina quaedam divinarum dearum tum lumen menti noStrae similitudine participata constare divini luminis, atque ideo, Cum nuturaliter volvitur, in eo prodire conceptus, qui ordini rerum, divini idei respondenti, adSonent. Hinc adii deducitur qua saeuitas ad ordinem hune digno Seendum , ne proinde ad bonitatem vel malitiam actionum diiudicandam, nobi a natura Suppeditetur. Nihilominus, quoniam hic etiam non de suorunt opinionus dissontientium philosophorum, rem hanc sustus aliquanto diScutore Opportunum erit.
3T PROPosiΤio 1' Absurda est sententia, quae iudicium moralitatis sensui cuidam corpore adscribit. Prob. Sententia, quam hic reiiciendam sumimus, duplici modo in-