장음표시 사용
131쪽
eto me actu augumentatis inaritatis
ergo. Et minor quidem in fundamento praemisia ςst,
prima conclusione repetita. Maior autem probatur. Prim5. Nam meritum, iraemium sunt correlatiua . Secundo. Quia tunc non redderetur iusta in propria merces, si non esset aequalmlatitudini meriti. Tertio Nulla est anctoritas Scripturae, vel Patria, nutrlum principium persuadens huius praemi merito absoluto comparati limitationem, erg6 praemi1 latitudo tanta asserenda est cadere sub merito, quanta est latitudo
Declaratur autem Conclusi ex D Thoma,p.sen. II. a. 3 ad a. dist. 27. p. 3. hanc remunerationem esse sequandam merito secundum geometricam aequalitatem, non secundum proportionem arithmeticam:quia qualitates scilicet eorum non sunt aequales , sed proportiones Quinta Conclusio. Praemium hoc substantialis gloriae hominibus post hanc vitam infallibiliter, totumque reddetur secundum totam latitudinem meriti, si decesserint in gratia, & charitate eadem . Vbi Notanter dixi. Si decesserint in eadem gratia Quia de ijs, qui cadunt a gratia maiore reparanturque per poenitentiam ad minorem gratiam inferius disputandum sdiligentius est. IVobatur. A Iustissimo Iudice in fidelissmo promissore non potest non reddi praemium, quod absolute promissum est operibus bonis, quod meriti sumus simpliciter. Haec propositio adeo est euidens, ut non sit opus eam probare a quia eius oppositum concluderet in Deo
iniustitiam , infidelitatem. At praemium aeternae vitae hoc modo sub operum ex charitate prodeuntium merito cadit, ut habetur conclusione prima: ergo non potest in- fallibiliter non reddi totum secundum latitudinem totam meritorum, decedentibus in eadem gratia Notandum hoc loco primo rationem redditam muta supra in fundamento praemisso harum duarum conditionum pertinentium non ad meritum, sed ad remunera..tionem meritorum scilicet dilationis temporis, exi-
flentiae in gratia in fine vitae ex ipsa natura praeniij red-
132쪽
dendi; dedque non repetetur frustra . Secundo. In hac voce praemio contineri etiam augmen rura praemi huius substantialis , charitatem Deo viso Duentem, laudentem; quorum par ratio est, cum desint praemio substantiali, uti initio dictum est. Haec enim charitas illa est , quae a Diuo Thoma p. 7. a. 3. ad primum vocatur charitas, ut perfectio Beatitudinis,liam lupra dictum est gaudium de Deo viso in hac materia cum visione pro uno computari. Est autem alius modus charitatis habendae, vel augendae, qui loco citato vocatur charitas, ut principium operis meritorij. Haec autem augetur, cum ad nouum Fradum ascendit. Sic enim dicitur augeri, secundum quod est principium operis 3 quia scilicet opera ex ea facta , quamuis remissa sint ad unum scilicet,duos, tresue gradus, uti erant etiam antequam nouum hunc gradum conscendaet,nobiliora sunt tamen praecedentibus, nobiliusque remuneranda . Nam cum Deus respiciat prius ad hominem, deinde opera eius; uti homo eleuatus ad altiorem gradum charitatis est gratus magis, ita etiam gratiora sunt opera eius. Potest etiam hoc membrum sic declararis ut dicatur charitas,ut principium operis,ad disserentiam charitatis patriae, quae pri cipium non est operum meritorium , unde non est principium augendi, multiplicandique merita,atque seipsam, sed est praecise premium quae vero in hac vita est, praemium est praeteriti meriti,in potest esse principium noui, quo augeatur in se ac multiplicetur in meritis. Sexta Conclusio. Quilibet actus charitatis meretur, ac tempore suo in fallibiliter, uti conclusione praecedenti dicitur, obtinebit omnino nonum pranium substantia
Contra secundam sententiam hec Conclusio probatur. Primo In ijs,quae pertinent ad praemium aeternae vitae, derino dicitur, nec oculus vidit, nec auris audiuit, nec in cor liminis ascendit, quae praeparauit Dominus , c. nihil est asserendum , nisi quod habent scripturae sacrae, Ecclesiae diffinitiones legittimae, Sanctorum Patrum auctoritates, aut quae necessario. clare existis deducuntur
133쪽
Io me actu augumentativo charitatis
tu ratione per axioma cunctis Theologis semper deis cantatum. At Scripture omnibus charitatis operibus sim.pliciter, nulla omnino restrictione , aut modificatione apposita promittunt mercedem , latione etiam ita dicendum esse demonstratum est supra Conclusione prima . quoad meritum, consequenter etiam quoad pret-mium secunda conclusione ergo cuilibet conuenit , tempore suo reddetur propria merces. At si praemium is non sit omnino nouum,non erit merces illi operi propria,
sed illi, alijsque communis. Ergo oportet esse praemium
Nulla autem assertur, aut Conciliorum, aut Patrum, smiliumve auctoritas in contrarium , nulla ratio ex illis deducta quia neque asserri contra veritatem simili et possunt. Secundo Nouus ille ritulus non affert secundum rem nouum gaudium de Deo magis viso ergo reuera non aia fert nouum praemium sebstantiales ergo ex Deo per nouum titulum obtento, reuera non crescit substantiale praemium, realiter. At per opera quaelibet charitatis realiter praemium substantiale crescere dictum, probatuque est supra Conclusio. tertia ergo inutilis vi fallax est nouus iste titulus. Tertio. Destrueturque tundamentum oppositae sententiae. Oppositorum oppositae sunt conditiones . At in merendo praemio Christus opposito modo se habet , quam nos, ergo erunt oppositae conditiones. Declaratur, simulque probatur minor . Christus enim voluit omnia simul promereri,ctim potuisset illa promereri per partes, si voluisset at nos necessario per partes ad totius praedestinati praemia metitum peruenimus , Et ideo optime illi conuenit, ut cum primo actu suo intentum, propositumque sibi praemium totum promeruerit,nouis actibus idem sibi, quasi diuersis titulis debitum faceret, ac mereretur: id vero nobis non conueniat, sed ut semper nouum quid mereamur. Quarto Ratio, cur ita idem mereri nouis titulis conis
ueniat, est Christo propria ergo non potest hoc ipsuui nobis
134쪽
nobis attribui. Consequentia videtur per se nota. Anteis cedens probatur hae declaratione Christus enim totum
praemium sub eius merito pqtens cadere proposuit sibi, in illud opus suum direxit. Vnde ab Hebr. ro dicitur: In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Christi semel. Et ideo non potuit mereri noui quippiam Nobis autem ex ipsa praemi j,in charitatis, nostrae cognitionis ratione semper ad noua progredi proprium est ergo. Quinto Ratio, quare sic Christo conuenit idem nouis titulis promereri, est adeo propria Christo, quod nulli est creaturae communicata; quin adde amplius nec est
etiam communicabilisci ergo rationi repugnat iden nobis, quod Christo, attribui, praeter naturalem conditionem operis meritori . Et de consequentia quidem non oportet sollicitari, aded videtur manifesta lantecedens autem probatur . Conuenit enim id Christo ex eo, quis dpersonae operantis , scilicet Dei hominis , quae persona unione consistit verbi cum nostra humanitate Est autem haec unio omni omnino creaturae pure prorsus impossibilis, Mincommunicabilis; ergo, c.
Tu vero acute Lector, ac disputator hanc rationem
diligenter pondera . Nam quod Christus ita sibi totum spraemium suum proposuerit, quod totum sibi debitum is primo ipso opere secerit, postea tamen adeo cotinuis, atque innumeris consequentibus illud idem totum nouis, quasi titulis de rigorosa ut aiunt iustitia promereretur,
non casu, aut quasi mera voluntate statuente factum est sed summa ratione persuadente id faciendum et,qui Deus homo clim esset, proportionaliter personae, ac ciignitati suae operari debuit, ac mereri. Et propterea, uti semper infinire merebatur propter personae dignitatem , cim mensitatem gratiae; ita etiam debuit semper totum mere ri, quod sub eius merito cadere potui . Nam longe ex cellentius est totum infinito merito infinities promeruis se, quam peruenire per partes ad totum ideoque hoc iis eius meritum infinitum
135쪽
ro De actu augumentativo haritatis
suae merenti debitum modum. Ex quo intellige illud Copiosa a oud eum redempti .
Notanter autem dixit Praeter naturalem conditionem
opem meritorij. Inserius enim ostendemus rationabilia ter asseri,idem augmenti charitatis praemium se merito, intensioris, remissiorisque operis cadere, quasi pluribus titulis homini operanti retribui . . Sexto probatur. Non est a consueto naturali modo rerum in extraordinarium, ac praeternaturalem disce dendum sine maxima necessitate , ratione praesertim in rebus adeo grauibus, quales sunt ternet vite meritum, ac premium. Mnon esse forsitan ullam necessitatem, ne dum maximam, introducendi hunc nouum modum humana nostra merita pretmiandi ex sequentibus apparebit rergo, c. Et vide, an in Christo asseratur ex maxima necessitate, ac ratione ista remuneratio ex titulis diuersis, ex paulo ante declaratis. Septimo, ultimo Petrus in decimo gradu gratiet habens roo actus ei ad quatos, erit beatior Paulo totidem
habenti in eodem gradu gratiae remitas , ut duo , in quibus terque moritur ergo aliquid habet amplius substantiale quim Paulus ergo non sufficit multiplicatio ista titulorum , in qua sunt pares sed opus est Deum videri inagis. Antecedes probat ratio iustitiae: plus enim merenti debetur praemium amplius, in hac materiae semper intelligitur praemium substantiale visionis , quod est a charitate semper per se primo intentum, ut supraditium est . An confugiet ad visionem essentiae coniunctam tali titulo meliori, quia scilieet magis intenses, quia adaequato gratiae decem graduum Sed hoc si omnino vansi. Quja cum opinio dicat visonem esse earinem simpliciteri differentia non potet attendi, nisi secundum dignitatem, actus, ergo differentia non potest ullo modo pertinere ad praemium substantiales esim non sit de Deo magis viso; sed de nobiliore ratione perueniendi ad visionem . Septima Cocl. Nullus omninbaetus ex charitate erocedens,etsi remissiis frustra exit,seu producitur a viro iusto. Probatur. Id frustra dicitur fieri, quod finem principalem
136쪽
Iem non consequitur Ex Aristot a. Physicorum. At omnis quamquam remissus actus bonus ex charitate procedens finem suum principalem consequitur suo tempohe, praemium inquam substantiale aeternae vitae, ut probatuinest conclusione sexta, octaua; ergo, c. Hoc Ioco occurrendum putaui mussitationi quorundi intra se quaerentium , quomodo meritum aeternae vitae sit principale , ac per se primo intentum a charitate 3 cum
istud in Christo non fuerit, in quo nihil minus habere debuit charitas, quam in alijs , sed praestantiora potius esim ex unione , cum persona ineffabili sit supra modum
exaltata. Nam istud meritum obtinendum per se primo a charitate intelligitur, quando extra patria caret aperta Dei visione, quam charitas nata est quaerere meritorio motu, quousque ea assecuta summum bonum suum possideat Attamen non esset a fide rationeque alienum asserere noni defuisse charitati hanc persectionem in Christo, vehementius, augustius exaltatam , sed pro ratione capitis Hinc siquidem Christo conuenit, ut praemiuhoc , non sibi ipsi is persona quaedam ab omnibus distincta est)mereretur. Non decuit enim caput umquam Ilo fine carere, ad que alios perquam multos erat adducturus, sed nasci plenum gratiae,in veritatis quasi nigenitus a patre . Attamen quatenus persona quaed pin mystica est fidelibus omnibus suis tamquam membris constans huius praemi cauacibus , sibi ipsi non ratione capitis huius personae mystica , sed ratione suorum membrorum meruit substantiale aeternae vitae praemium aEt praeterea Cecce exaltationem gratiae, inaritatis in Christo omnia interna, externa, utilia, necessaria, actualia, habitualia, quacumque cuiuis fidelium data sunt. Et in uniueris sum omnia bona. cuiusque generis nobis venerunt ab il-ID; quamuis dispositiones remotas, remedissim eas appellaueris , c. Octaua Conclusio. Quolibet actu charitatis meretur Iustus eiusdem charitatis augmentum attamen non statim a quolibet huiusmodi merito augetur charitas, sed solum cum habetur actus intensior ipsa praeexistem
137쪽
rro De actu augumentativo charitatis.
eharitate augenda . Habet lice conclusio plures partes, quae singillatim tractandae sunt. Prima pars est Quolibet actu bono ex charitate iussumereri augmentum ipsiusmet charitatisci quae probatur. Primo Auctoritate Concili Tridentini, seis. 6. Can. 31. Si quis dixerit ipsum iustificatum bonis operibus quae ab eo per Dei gratiam Maesu Christi meritum , cuius via
uum est membrum, fiunt, non vere mereri augmentuitu gratiae, vitam aeternam, ipsius vitae aeterna si tamen in gratia decesserit consecutionem, atque etiau gloriae augmentum anathema sit. Ex quibus patet omnium horum augmentum, scilicet gratiae, gloriae 3 Vitam aeternam, eiusque consecutionem cadere sub merito bonorum operum hominis iustiti cati: eodem fundamento niti meritum eorum , quia gratiae Dei, merito Christi,& modo existendi Christi membrum, videlicet membrum
Τunc est argumentum primum. Et videtur palmare , non solum conuincens actus bonos ex charitate mereri augmentum charitatis, quae expressa sententia fidei est in hac diu initione , sed etiam singulos quoslibet, etsi remis. sos . Eodem fundamento nituntur omnes actus ex charitate procedentes, quamuis remissiores sint ergo eadem mereri omnes necesse est . Antecedens patet. Nam super Dei gratia , merito Christi. vita membri Christi operantis fundatur etiam remissus actus Alioquin non esset meritorius aeternae vitae, contra Conclusionem secundam iam statutam, Muniuersalem sententiam omnium Doct rum, imo fidelium , Consequentia patet, quia ab eadem causa semper idem effectus est in omnibus tali caula participantibu S. Secundum Ea de sententia est Cocliij de merito opersi ex charitate prodeuntium, quoad mereri vitam aeternam, aeternaeque vitae consecutionem 4 gloriae augmentum , ac de merito augmenti gratiae, ut patet ex ipsis verbis Canon. a. praedicti. Sed quilibet etiam remissior amis ex charitate procedens meretur aeternam vitam eiusque consecutionem, & augmentum, ut praedictum est ergo Τertium
138쪽
Tertium . Ad rationem meriti per accidens est actum esse, vel non esse aequalem, aut remissiorem, vel intensiorem licet non sit accidentale rationi causalitatis in ratione dispositionis ergo cum ex fundamento gratiae Dei praedaeto actui charitatis conueniat mereri augmentum gratiae, charitatis iuxta diffinitionem Concilii, per accidens erit illi actu esse remissis , adaequatum , intensiorem. Quod autem per accidens est,non mutat rei conditiones s ergo si intensior actus meretur augmentum , etiam remissus Quartu.Videtur esse Cocilio in uris exigere in actu intensionem maiore, ut mereri possit augmentum, aut gratiae, aut gloriae ergo opposita sententia falsi, nostra Conclusio vera Consequentia est euidens . Anteccdens probatur, & declaratur . Nam si ad horum meritum habendum exigitur intensio maior falsum erit .i Iustificatum operibus suis, quae per Dei gratiam, Christi meritum a vivo Christi membro fiunt, illainereri. Haec enim etiam reperiuntur in opere remisso adaequato gratiae , quod secundu oppositam sententiam, tamen illa non meretur. Secundo principaliter probatur auctoritatem Thomae expresie id asserentis ax. 26 6 ad 1 de charitate, prima 2. II q. . de gratia. Vbi Caietanus ostendit, vel retractatam sententiam, quam habuit in sentetit ijs, aut exponendam , ac si negauerit meritum augmenti concomi se
tantis meritulari quale reuera tractare videtur. a. sent. 17. q. p. art. s. per totum. Et potest ex eodem loco tertia
assumi ad propositum authoritas. Iabet enim ad a. Quando actus nuritorius se habet ad praemium solum in ratione meriti, tunc verum esse , quod sicut quis per unum actum eiusdem rationis meretur praemium , ita per altium Tunc ubi uino, sed ut ipsi a patebit omnes actus rena .m, Madaquat se habent ad augmentum gratiae, charitatis tamquam praemium, solum hi ratione meriti, intensior autem in ratione, ieriti, causae. ergo quolibet achi charitatis meremur augmentum eius. Tertio principaliter probatur rationibus. Prima est Natus est mereri gloriarn, quae est gratiae persectio, quam mereri
139쪽
rra De actu augumentativo rharitatis.
mereri augmentum gratiae ; quia gratiam augeri est minus, quam eandem perfici; at quolibet, etsi remissis, actu charitatis meremur gloriam ut dictum est conclusione secunda i gloriae augmentum ex Concilio Tridentino, supra dictum est con lusione tertiaci ergo etiam quolibet actu meremur eius augmentum Secunda est. Ad merendum tantum augmentum requiritur,4 sufficit, charitas, gratia, libertas albitri concurrentis, auxilium Dei mouens ristin quolibet opere charitatis producto ista reperiuntur: ergo quolibet opere ex charitate facto meremur augmentum Notanter dixi ad merendum tantum ista requiri ; nam ad merendum,& obtinendum non item ista sufficerent. Τertia. Operibus, quibuslibet ex charitate productis, meremur ultimum terminum iustificationisci ergo, progressum illi uis hic autem progressus augmentum est rergo Antecedens patet ex Conclusione secunda . Consequentia probatur quia sub eadem gratiae, charitatis motione in intentione cadit terminus motus,in motus progressio Quarta . Augustius honorantur amici Dei, si non solum concurrunt ad augmentum gratiae, ut disponenteS, sed etiam , ut merentes at Deus nimis honorat amicos suom ergo concurrunt ad augmentum gratiae, tamquam
Secunda pars est Non statim a merito semper augmentum hunc gratiae obtineri. Probatur primo . Auctoritate sancti Thomae, ubi supra, videlicet, secunda secundae, a 6 6 cor. ad argumenta, p. 2. II . ad 8. 3. p. 7. P. . 4 27. p. Qum uis enim in summa non recipiat dictum illud, non quolibet actu nos mereri augmentum retinet tamen illud idem dictum Gnatenus negat augmentum concomitari semper actum . Ex quo glossam Caietanus excerpsit negari scilicet meritum augmenti concomitantis meritum, non autem meritu augmenti absolute Secund5. Si statim sequitur in homine augmentum a
promeritae gratiae, & charitatis, homunes pii, inui se
140쪽
dulo peceata cauere nituntur, facillime possent cognoscere per experientiam acqm sitam perfectionem habitus, aut actuum. εχ effectuum , eius, etiam valde intensam. Hoc falsum esse experientia ipsa conuincit er-b, B c. Declaratur, irobatur maior Etsi enim ha-itus infusi charitatis, Maliarum moralium ab ea per se dependentium virtutum non possint experientia O-gnosci , vel rationes; quia eorum principium effectivum finisque ipsa demum eorum supernaturali lacomni-nis,in sensum, omnem potentiam naturalem excedit: tamen actus illi, qui a talibus habitibus fiunt,experientia percipiuntur, etsi neque etiam is a experientia , versetur circa hoc , quod tales actus sint ab huiusmodi virtutibus supernaturalibusci quod est experiri quidem in se materialiter actus supernaturalium habituum , licet non formaliter. Similiter ex habituum infusorum actibus, aut augentum, aut etiam generantur apud multos Auctores, quicquid modo dicendum de hoc sit in doctrinam.Thomae , habitus acquisiti virtutum. Ac cerae in sententia Petri Aragonen quam haec Conclusio impugnat, sedanthi actus passiones rationi rebellantes, tranquillitatem pariunt inclinationum virtutibus aduersantium . Itaque sic Argumentor Habitus auctior natus est horum actu effectus magis intensos facere ergo experientia facile quis poterit ex essestibus,& actibus istis cognoscere persectionem, etiam intensam valde habitus chariatatis, aliarumque eam comitantium infusarum. Tertio Ex opposita sententia sequitur: virum iustum imperfectum esse persectum simpliciter aut saltem modica difficultates, ac tempore posse effici simpliciter perfectum. Intellige de perfectionrtamen simpliciter, qualis esse in hac vita potest, ubi charitas terminum non habet.
Primiim apertam contradictionem implicat. Secundum repugnat communi sensui omnium Doctorum, ac vi torusumma contentione vitae spirituali incumbentium Consequentia sic deducitur. Non solum potest esse , sed de faeto ita est in multis religiosorum virorum, ac mulierum congregationibus, ut ut Nouitius a vanitate saeculi con- uersus