장음표시 사용
151쪽
ri actu armamentatis eburitatis.
eadere, sequitur iustum a gratia cadere non posse; hoe nou solum falsum sed apertissima haeresis est: ergo eque-Ia sic deducitur Petrus nunc iustificatus opet suo mer
tu simul dari bi meritum aliquod in praemium , scilicet , quia merito praemium correlatiuum est ergo dabitur. Cons quentia patet, quia nulla est ratio , cur hoc meritum censendum sit conasionale cum neque actio meritori , nec terminus actionis promeritus vllam conditionem exigat , aut dilationem temporisci in quo fingi possit conditio nece Taria, puta, existendi in gratia Quin potius, qua ratione isti volunt hunc actum intensiorem sub merito cadere, quia est conditio necessaria ad obtinendum praemium actuum, qui praecesserunt ea dent iratione oportet dicere istam conditionem existendi in gratia simul cadere cum illo merito , quod in praemium prioris meriti dandum est . Siquidem volunt eodem actu mereri nos praemium. conditionem necessario requisitam ad praemi consecutionem . Dabitur itaque hoc meritum , quod sub priore merito cecidit in praemi m illius prioris. Tunc vltra At si qua-do Petrus a gratia in peccatum cadat, non potest illi dari meritum in praemum illius meriti, quod habuit ante lapsum : ergo numquam cadet. Conditional1s assumpta probatur. Aut enim meritum , quod in praemium reddetur , erit opus ipsum concurrens ad reparationem P trireparandi Et hoc est impossibile sequeretur enim prima gratiam, quae reparatione habetur , ex operibus esse , quoa est hareticum Aut erit aliud opus talem repat
tionem sequens , hoc item falsum est; quia hoc opus
sequens reparation, iam caderet sub hoc merito operis in ipsa reparatione concurrentis. At neu ue huius sententiae Auctoribus placet absoluto merito duplici idem pret-mium comparari; go,ic. Secundo Actus ille in fine vita dupliciter est pram iandus primo ratione sui; quia est meritorius, ut paulo ante probatum est, comparatrone augmenti charitatis , scilicet si secundo , quarenus est dimositio requisira ad ci tinendum praemium actibus remissis , ad aequatis, non
152쪽
te muneratis hoc praemio; itemque praemium aliorum in-ensiorum praecedentium, quoad latitudinem , ad equanem totam charitatem praeexistentem a quo modo nonunt remunerati adhuc Dergo ex illo actu charitas auge- itur duplo , quam sit tota latitudo huius actus intensio-iες, comespondenos totis latitudinibus remitarum,adaequatorum, intensiorum hactenus non remuneratis quot
falsum est, etiam in hρc sententia Consequentia deducitur. Paulus in decimo gradu charitatis constitutus mille actus remitas, ve quatuor ex charitate produxit, cinfine vitae producit actum intensiorem mille aci ius illis aequalem ergo primiabitur quatuor mille gradibus charitatis propter priores ilias actus remisibs, propter ipsummet amim illis aequi ualentem alijs quatuor millibus. Duplo igitur ramio. Falsitas probatur in hac
etiam sententia. Quia pari ratione actus intensior in de- excessus praeexistentis charitatis, quod isti quoque dic ut esse falsum. Probatur consequentia. Ioannes in vigesimo gradu constitutus habuit decem actus singulos, ut unums postea concepto ex Dei auxilio feruore actum intensiorem, ut triginta huic debebuntur, non solum gradus charitatis, ut decem propter intensiotis actus latitudinem superexcedentem itus praeexistentem charitatem ro. graduom, sed etiam alii decem propter actus illos decem remistas ad unum gradum. Eadem enim ratio,ac proportio est horum decem actuum remitarum ad excessum latitudinis intensioris actus supra quantitate praeexistente Ioannis; quae illorum mille actuum , ut quatuor ad O tum valorem actus intensi ad quatuor mille gradus in Paulo. Ex quo etiam inieretur semper debere augmen tum fieri supra latitudinem intensi actus, ea ratione, quia semper aliquis actus vel adaequatus, vel remissior regulariter intensiorem praecedit, quorum quantitates , vel secundum totum, vel secundum aliquas eoru partes continentur in excessu actus intensioris Dei enim munificentia non expectare oebet, ut intensior ad aequalitatem
correspondeat praecedentibus actibus.
153쪽
ra De actu augumentativo ebaris itis.
Confirmatur. Haec sententia videtur, aut sibi ipsi repugnare, vel certe rationi. Dicit enim actum illis intensissimum praemiari augmento habitus charitatis corrosp5 dente solum omnibus praecedentibus hoc au'm 'nto non remuneratis, saltem, secundum totam latitudinem suam: ergo aut vult numquam ess productum in fine, rae , in quo sibi repugnat aut v v I esse non meritorium quod est penitus contra rationem. QDs enim rationabiliter dixerit actum eisdem principijs roductum, qui Drsali me ritor ij, in subiecto a peto nato mereri , non esse meritorium Sed vide omnino Caiet. I 24 .du. i. defendentε atque probantem acutissime in martyribus esse meritum in ipso termino ac puncto mortis. Altera Conclusio, quae in ordine est. Quintadecima Conclusio. Non est necesse, imo nec potest in primo ingressu patriae dari actus intensior correspondens meritis remissis Madaeo vatis secundum eorum latitudinem totam, aut intensioribus etiam, quoad quantitatem adaequantem charitatem praeexistentem non remuneratam augmento charitatis. Prima pars probatur. Aut ista necessitas inesset, ut meritum huiusmodi operum remuneretur praemio augmenti charitatis: hoc fallum esse probant ii minii 43. Conclusiones Aut piamio substantialis gloriae, iocesse falsum probant quinque primae Conciasiones ergo non est nece tas ulla habendi hunc actum intensiorem. Sed ex secunda parte propositionis haec prima pars euincetur; in quam incumbendum est operosius igitur. Secunda pars probatur primo Argumentis sumptis ab auctoritate Diui Thomae v fecit etiam Bagnes. Primum est. lbi ac eo tempore habendus est actus intensior, quan- do conandu est ad es. 14.14.6. At non est conatus vllus adactum quemcumque in primo ingressu patriaeci quia prae- miti ab alio recipitur; qui cocurrit actus hominis, naturali inclinone,vel supernaturali expeditiissimus adhibetux. Secundum est. Tunc augetur gratia, charitas, cum
ita quis ea utitur, ut in nullo per negligentiam desit gratiae Dei. Locus autem ubi videndum est, ne Dei gratiae desi
154쪽
desimum, Metiar tempus , est dum sumus in huius viae exilio ergb hic actus solum in hac vita habetur. Et mi-ior quidcm patentissima est maior est D. Thom,1 16 p. s. i. Nescio quid in via Sancti Doctoris respondeant sectatores eius. An dicent eum locutum de hoc augmento, quatenus pendri ab adiu nostro sumpto sub ratione dispositionis, quomodo forte acceptabunt Conclusiones illas i. ia. 13 Et tamen ex alia, quae his actibus conuenit xratione meriti remunerandos esse hoc alio modo secundum totam latitudinem AEqterum primo haec responsio non potest reddere causam , quare expectandus
sit actus intensior ad remunerandos actus praecedentes, vel secundum totam eorum latitudinem, quando aduenit indensior illam adaequans, ut in lupradicto ex eplo Ioannis, vel secundum partem; ut secundo loco ad pra cedentem Conclusionem arguebamus . Itemque secundo Iam meritum hoc non erit modificatum ad naturam, modum,
conditionem dispositionis ; sed ratio penitus dispa a-ta . Adde tertio . Quare ergo intensior actus meritorius
non remuneratur , etiam in eorum sententia, secundum
totam latitudinem suam, sed tantum secundum excessum latitudinis praeexistentis charitatis Secundo principaliter arguitur. Aut actus hic intensus adeo, dii sponens proxime ad tam grande augmentum gratiae, charitatis debetur In eritis praecedentium adfiium hoc modo . ut per eum homo libere se disponat ad praedictum augmentum, aut hoc modo, ut scilicet, per eum ab alio, Deo, scilicet, praemiante disponatur, aut utrisque modis aliquando, scilicet primo modo , putam fine vitae, aliquando in secundo modo, in ingressu patriae. Hoc tertium membrum profecto voluntarie assereretur quod in materia tali perabsurdurn est . Secundum membrum excluditur, quia acrias augens charitatem debet esse dispositio libera. Nam istud augmentum pars, complementum est iustificationis adulti hominis, consisquenter actu suo libere concurrentis . At si ab alio Deo
praemiante disponitur , non potest esse dispositio talis. Qu*d enim liberum est, in nostra est potestate: qu od autem
155쪽
vi De actu augumentativo charitatis.
tem recipitur ab alio praemiante, in illius potestate, non in nostra est. Sed neque primum membrum potest asseri. In primo enim ingressu patriae quicquid producitur,producitur necessario, non libere, ut scilicet possit non
produci. Hanc autem augmentarionem complentem
adulti iustificationem oportet esse liberam : ergo actus iste disponens ad augmentum charitatis dari non potest ni primo ingressu patriae. Tertio. Iste intensior hoc modo actus disponens ad
praedictum augmentum charitatis etiam iuxta hanc senistentiam conditio est ergo de sui natura non potest esse praemium operum, quibus augmentum meremur sub conditione hac; si talis videlicet actus successerit. Probatur sequela Aut istud meritum facit deberi augmentum habitus absolute, ac propterea facit etiam deberi hunc actum, tamquam conditionem ad consecutionem promeriti augmenti necessariam inuo certe isti insinuate videnturo aut non absolute, ted si iste actus successerit. Non primo modo . Quia nulla ratio erit, cur actus iste disseratur ad primum usque ingressum patriae; quod probatur. Nam cum augmentum debeatur absolute, etiam absolute necem ma conditio debetur non minus in toto cucursu vitae, quam in fine, vel in ingressu patriae primo. Quae enim ratio maioris Non etiam secundo modo. Si enim in via propterea non datur augmentum promeritum per actus remistiores sine praeiudicio veri meriti, eo quod necessario requisita conditio non successerit exigit rationis paritas, ut in ingressu primo patriae actus iste
non detur . uioquin mutatur natura huius actus, dum
in via quidem pura tonditio est in ingressu patriae non est
conditio, pura taltem, sed etiam praemium. Quarto Id quod ad obtinendum praemium necessaria conuitio est, non cadit sub merito ergo actns iste, qui in hac sententia , talis conditio est, sub merito non cadit. Antecedens probatur primo a simili quia obitus in gratia conditio necessaria est ad obtinendum gloriae aeternae praemium in tamen non cadit sub merito. Auxilium Dei speciale mouens de ei
156쪽
leuans charitatem ad actum intensiorem, qui subis remissorum, adaequatorum operum cadit,est quid essarium ad huiusmodi operis praemium obtinendm ho hoc auxilium dabitur in praemium. Consequens clanium Doctorum consensu ,est plusquam falsum. Et ta-ienaeonsequentia est necessaria i hac sententia volente ,runc a 'tum intensiorem dandum in ingressi patriae in o praemium, quia est necessarius ad obtinendum praemium augmenti hibitus prius promeriti. Tenet siquidem haec ratio eorum in virtute huius, omne quod ad praemiuir promeritum.obtinendum est necessarium, cadit sub eius dem praemi merito. ininto Conditio cadens sub merito eiusdem praemii, reddenda infallibiliter non permittit praemi illius meritum ine conditionale. At meritum actus charitatis respectu augmenti eiusdem est conditionale ergo conditio ilis i , qua redditur conditionale, non eadit sub merito. Et minor quidem apertissime vera est, tum ex fundamento praeiacto ab initio, tum ac mentem huius sententiae, que ideo istetur nec secundum totam remissi, aut adaequatiamis, imo nec intensioris latitudinem fieri augmentum. quia meritum hoc ad naturam , modum, conditionesque dispositionisipdificatur Maior autem ex terminis nota videtur. Quomodo potest dici conditionaliter augmentum charitatis comparari, si scilicet successerit intensior actus, cu infallibiliter sit successurust Elia gloria sub me rit cadit, sub hac conditione , fidecedamus in gratia Et tamen non est meritum conditionale, licet mors illa in gratia non eadat sub merit, ergo minus conditiona meritum erit istud, si ipsam quoque meremur con
Uoco conditionale meritum non quasi ipsum meritum comparemus, si conditio adueniat; sed ratione praemii,
ruta stilicet meremur ouidem augmentum, sed ut redendum , si aduenerit dispositio intensioris actus, te eundum modum , quo dispositiones soIent in subiectum inducere formam, ad quam disponunt Quod notare voluiis ne quis vocem meriti conditionalis possit ulla ratio. ne rein
157쪽
et 3 De actu aueamen asino Parita
ne repellere . Tu autem vide istam sententiam hosuris tenentem, ut dicitiam est, tamen minus constant in dicto. Nam cum argumento isto probet in primogressu patriae omnino dari intensiorem amam de quod quimur videlicet Achis remm , adaequatiqUec rit
meruere augmetum eius', ergo conditionem ad istiuobsinendum necessariam, alium scilicet intensiorem eorum latitudini corressiondentem; ergh illa conditio a iudice iustissimo, fidelissimoque promissore Deo aliquando reddenda est ergo si non in decursu vitae, saltem in fine eius, aut in primo ingressu patria: quis non videat antecedens assumptum intelligendum de merito absolutos alioquin trima 4 secunda consequentia omninciridi uiae essent. Et consequenter dupliciter errat se Primo deflectens a merito sub conditione. Secundo. - , reddens causam; cur adueniente ista conditione actus in tensioris in via non reddatur tota latitudo au Ementi fiquod illi actus meruerunt. Ac si dum sumus in via meri4 tum sit conditionales ubi priinum ingredimur patriam, efficiatur ah lolivum : quod si non ridiculum, saltem iminprobatale esse videtur a Sexto Actus iste intensior adeo, ponitur ut dispositio ad augendum habitum ultra eum statum , in quo reperiatur, dum homo primo ingreditur patriam ergo non potest conuenete homini existenti in te misia, erghi licat hunc aestum dari homini in primo ingressu patriae Antecedens est opposita sententia, quam impugnamus. Prima consequentia euidentissime deducitur , Nam ratio termini repugnat ulteriori progressui, progressus vlteis rior repugnat rationi t rmini. Termino enim conuenit, Non plus ultra At progressui conuenit silus ultra. Cui non pateat progredientem non esse in termino' aut existentem in termino non vltra progredio Secunda coni quentia in etiam euidens. Nam qui vitam hanc non teris minauerit morte, in patriam nullo modo ingredi potest . Vnde ipsa mors hominis terminus est. Et ubi ceciderit lisnum, ibi in aternum erit , ut dicitur.
net irrefragabiliter quantum ego capere possum.
158쪽
Confirmatur . Frequenter,& iam dicere possumus hises temporibus, semper contingit homines non statim a moriste ad patriam euolare sed per lusti a annos, me isset, dies, horas saltem ad macularum reatus expiandos in purgatorio detineri ergo toto isto tempore iam sunt in termino idem enim homni mors, quod Angelo casus, in quo
fuisse eum in termino omnes consentiunt ergo non potest eis mirimo ingressu patriae dari iste actus intensior, Whabitus augmetitum, ad quod actus disponere asta.
Septim, Et erit praecedentis confirmatio. Habitum charitatis augeri propria est conditio viae; Imo potius ipsa spiritus via est. Hac enim ratione Apostolus I Cor. I a. appellauit charitatem nomine viae dicenti Adhuc ex cel lentiorem viam vobis demonstro,quam sequenti capite ostendit esse charitatem . At intermino, vel post terminum hominis esse aut hominis viam , aut propriam vi
conditionem, apertὸ profecto implicat contradictionem; ergo,&c. Octauo, quo confirmatur duo pr cedEtia. 4 Charitas, que augetur in primo ingressu patriae,cuius ei conditio. nis, patrii, an vita Si patris. Contra ergo sequitur bea tificam visionem, secundum eius mensuram ipsa quoaque mensuratur. Et tamen isti volunt hoc tantum augmentum ex intensissimo illo actu in primo ingressu patri εχa positio saltem nature ordine με cedens, secun
in pretmium detur si vero asseratur habere conditionem vis. Contra .rgo in isto primo ingressu patrie erit conditio vi , quod implicat. Primus enim ingressus patrie dubio procul ad patriam spectat, consequenter parti cipat conditiones patri et ergo excludit omnem condi tionem vis. Item ergo durat hominis via post mortenta toto tempore,quo detinetur in purgatorio sit mors homini non est terminus vii. Non b. Augmentum glori per D Thom. p. 12 8. Cuinnitus,t b c sententia presertim contradicit fit secundum augmentum luminis glori ε α huius luminis aug- mentum
159쪽
x3 De actu augumentativo ebaritatis.
mentum fit secundis augmentum desiderij. Augmentum autem desidera secundum augmentum charitatis viae; erm augmentum gloriae fit secundum augmentum cha- au tatis viae; ubi intensissimus iste actus nec datur,nec dari potesttivi praecedente Conclusione probatum est. Aut, profecto oportebit charitatis augmentum,quod asseriturm primo ingressu patriae, esse charitatis viatricis. Et tunc primo sequitur contradictio in praecedentibus confirmistionibus, Margumentis deducta . iam augmentum ch
ritatis in primo ingressu patriae asseritur, ut sit dispositio
propria, ad quam commensuretur gloria deeundo . Sh- queretur charitatem non augeri secundum augmentum
desiderii in primo enim ingressu patriae desiderium esse non potest. Nam patriae ingressus non est, si Deus no svidetur,4 consequentcr sit praesens; si vero praesens est, desiderium eius esse non potest, quia desiderium absentis obiecti est alioquin improprie sumitur. Q iomodbexponit Sanctus Dostor dictum Petri, in quem desiderant Angeli prospicere. dictum sapientiae. Oui edunt m , adhuc esurient; qui bibunt me, adhuc nitent: quia scilicet significatur omnem satietatem, fastidium remoueri. De desiderio autem proprie sumpto D Thom intelligendum esse loco citat p. p. patebit legenti, praesertims ponderet inde deduci augmentum gloriae esse secunduaugmentum charitatis viae. Quod dixerat etiam prius. .
s. p. Vlt art. 4. q. per totam .
. Sed forte respondebitur; Cocedendo augmentu gloriae attendi secundiim augmentu desideri proprie sumpti, Misaritatis viae, sed distinguedo,non se per in esse physico, sed vel in esse physico habitus, & hoc posse esse in primo ingressu patriae vel in esse morali ante primum ingressum
patriae. ut enim actibus intensioribus charitas augetur secundum esse physisum, quia scilicet ipsa substantia charitati essicitur intensior nua actibus adaequatis, ae remissioribus augetur in esse meriti, quod vocatur esse m rate charitatis crescit enim quo ad opera meritori , squae ex seipsa producit, ratione horum meritorum ,
160쪽
illius inpressu, o actus intensor in charitatis augmentum 4 gloriae lumen in ipsa gloria singula ordine, ae
Contra hanc responsionem arguitur. Nam sequitur ex ea hominem a decimo gradu gratiae lapsum in mortale, impe sectissima penitentia reparatum ad gratiam, uinta duorum graduum , qui solum habebat actus remissos
ad unum, duosve gradus, totam, tantamque latitudinem
gloriae recepturum , atque si non cecidisset quod consequens, seipso apparet absurdum valdeis est manifeste contra Diuum Thomam asserentem gloriae gradus respondere gradibus gratiae, charitatis viae, non actibus,sent. 69. p. q. φη. Consequentia deducitur . Nam repar in gratia impedimentum praecedentium meritorum excluditur, ideoque reuiuiscunt; propterea dignum facient hominem eadem gloria is tantumdem Out verbis utar s. Docst gloriae illi tribuent, quantum prius. In hoc enim consistit meritorum reuiuiscentia, ut nabetur expressis , D. Thom verbis, 3 83. s. dissus addito art. a. quae
At vero negabitur.Consequetia Licet enim illoruis ritorum, qui remissi erant ad gradu unum, vel duos resti tum esset totum praemium , vel restituendum tamen illa merita intensiora quibus peruenerat ad decimum gradu, multum valoris amittentu quia decrescent in contine-huntur intra latitudinem duorum graduum, ad quantam scilicet gratiam , est per poenitentiam restitutus Afra tionem huius quidam reddunt quia merita ex dignitate personae quantitatem valoris accipi euris, hoc ideo ,
quia opus meritorium non remuneratur absolute; no senim meretur sibi praemium, sed operant personae, ,τin homine collocandum; 4 deo necessario respici ut maritorem , vel minorem personae dignitatem, secundum huius dignitatem, ipsa quoque opera digna erunt. Tu veris hic primo loco diligenter Nota , quod. Haec responsio a Petro afferri non potest ullo modo , quia ad perueniendum ad gradum decimum non exigie necessario actum intensior duobus gradibus sed de