장음표시 사용
161쪽
eem actibus singulis remissis ad unicu gradum, vel duos dicit ad decimum, ad vigesimum, centesimum perueianiri posse. E ideo contra eum utere hoc argumento efficacissimo.
Nota secundo. Hanc tertiam sententiam nulIam faeeis re diuersitatem praemi lubstantialis gloriae debiti actui maioris charitatis . Sed tantum considerare latitudinem meritorum, quoad numerum graduum unius,in alterius
hominivitaque si quis mille ambus remissis, ut quatuor perueniat ad dignitatem praemi,graduum quatuor mille,
alter vero ad eandem digia itatem perueniat actibus i tensioribus nouis augentibus charitatem in hac vita. Puta primus sit, ut quatuor; secundus, Vtra Tertius, vicis.
quartus, ut o quintus, iras. sic semper quousque peruenditur ,um amando ad OS .gradu meritorii mihil
interest inter eos, quoad remunerationem praemi subis stantialis in patria . Nam,in illi ascendenti per actnc, vevnum, vel duos adnumerum 4 ooo graduum sine ullo habitus augmento in ingressa primo patriae dabitur actus intesior a qui ualens toti latitudini omnium remissiorum di consequenter habitus charitatis ut 4ooo. correspondens ei lumen gloriae in visio Dei: Huic autem, qui intensioribus, tamen numero paucioribus .ad latitudine eandem Ooe .graduum peruenit non autem ad habitum peruenit in hac vita intensum, ut o oo quia non augetur in hac via habitus secundum latitudinem totam actus intensi , sed solum secundum latitudinem excessus supra praeexistentem charitatem huic inquam in primo ingressu patriae dabitur actus intensior aequivalens toti latitudina aequanti charitatem praeexistentem non remunera adaeque charitatem praeexistentem singulis actibus intensioribus remuneratis habitus augmento iuxta exces sum praedictum. Et consequenter in iste etiam in fine vi tae, seu in primo ingressu patriae recipiet habitum in tanto gradu, quod adiunctium habitui in vita obtento ascenis det ad Ooo. gradus. Et consequenter isti aequales erunt. in habitu charitatis, in quantitate graduum gloriae. Disse-
162쪽
different tam penes hoc, quod ille ad huc quatermille fimum gradum gloriae ascendet per actus plures, conis sequenter longiore itinere; iste secundus breuiore cursu, paucioribus operibus. Hac declaratione stante sic aris Sumentor contra hanci responsionem, fingendo duos istos petrum intensioribus actibus ascendisse ad gratiam centesimam , Paulum autem ascendisse ad decem gradus gratiae , multiplicasse autem actus remissos , ut duo, vsque ad numerum duorum , vel trium millium M consequenter comparasse sibi meritum ooo graduum Et tu Ium quidem mori inula centesima gratia, lactibus intensis, quibus ad illam peruenit Paulum vero lapsum in moralem culpam, postea reparatum imperfectissimas nitentia ad duos tantum gratie gradus et ea mori.
Primum. Non conuenit Iapsum is in minima seregratia, per veram quidem,sed imperfectissimam penitentiam reparatum adaequare eum qui moritur in magna gratia per actus feruentiores obtenta constitutus fit exsac sententia,& responsione hoc necessario consequitur, vi declaratum est; est igitur haec responsio, atque doctriana penitus absurda est Secundum est. Haec doctrina nori commensurat gradus gloriae gradibus charitatis viae erg est contra doctrianam Doctoris Sancti, nec potest a Thomista sustineri vide D. Thom 4 qq. q. . . q. LM .
Tertium. Hic reparatus hoc modo eri melioris coninditionis, quam Petrud necessari, quod certe est absurdum. Probatur Ruia virtute reparatorum meri torum , qui continentur intra latitudinem gratiae,ad quam est reparatus, est Paulns Petro aequalis & habebit praetere1 amplius scilicet meritum actus illius, quo libere ad illam suam iustificationem concurrit. Certe, etsi non necessario Paulus excederet Petrum, sed tantum fieri ita posset, oia fendit absurditas consequentis omnium aures, nedula castiores Zirorum piorum Decimo principaliter. Haec sententia meritum augmeati, de augmentum tale constituit, quale in hac vita retriis
163쪽
x3 De actu augumentativo eharitatis. hui nullo modo potest Dergo absurda est , idei doma
mentis videtur parum consentanea
Prima pars consequentiae probatur. Nam augmentum proprium est viae, cum morus, progressioque te moue xi autem non termini esse potest, sed solum eontingere iapotest in via. Secunda pars consequentiae probatur. Nam Concilia Tridentinum cap. io Sess. 6. Ita statuit hoc augmentum fier; ut ad hanc vitam pertineat. Dicit enim sic ergo i stificati euntes de virtute in virtutem renouantur, ut in-rit Apostolus de die in diem , hoc est mortificando mε-
a carnis suae, exhibendo ea arma iustitiae in sanctificationem per obseruationem mandatorum Dei,&Ecclesiae in ipsa iustitia per Christi gratiam accepta cooperan te fide Donis operibus crescant, αEst igitur argumentum Talis mortificatio, obedientia, fides cooperans ad viam spectant,4 ijs dicit eos crescere in iustitia, renouari de die in diem, ire de virtute in virtutem, magisque iustificari ergo augmentum iustiti:e acceptae per gratiam Dei secundum Concilium in hac ipsa vita habetur de facto, nedum de possibilici ergo augis mentum, quale haberi non potest in hac vita fidei, Cotis talijque determinationi parum consentanee asseritur. At vero probatur antecedens . Cum enim asserat in hac viista non posse haberi augmentum habitus iuxta totam latitudinem intensioris actus,in consequenter neque actuuremissiorum, aequalium quia remunerantur solum , si aduenerit intensior,i tunc etiam non secundum latituadinem suam propriam, nec proprio augmento, sed eo,qui debetur intensiori, iuxta excessum solum , quo intensior actus succedens superat charitatem praeexistentem sn fieri modo potest in hac vita augmentum, quod haec tentia asserit esse secundum totam latitudinem cuiuslibet actus meritori, tConfirmatur. Si Petrus in centesimo gradu charitatis habeat mille actus ei adaequatos, quomodo potest in hac vita producere actum intensiorem , aequantem tota summam horum actuumὸ unde nec potest habere augmentri habitus ἀ
164쪽
habitus, quod eis debetur secundum hanc sententiam is, quandiu vivit. Confirmatur secundo Qui , demus haberi in hac vita posse tam intensum actum adhuc augmentum promeritum secundum hanc sententiam haberi non potestiquia augmentum horum centies mille graduum debetur huic actui intensiori & non potest idem praemium absoluto merito, quale hoc meritum esse probatum est , bis comparari. Nec potest dici reddi tunc augmentum, intensioris, Madaequatorum; quia hoc ipsum negat haec sentientia, ut supra dictum est.
Ex omnibus his si non singillatim , saltem coniunctim sumptis ista Conclusio non probabilis tantum, sed plusquam probabilissima videri potest, ut non dicam demonstrata, quamuis ita appareat. Sextadecima Conclusio Actu satensiore, quam sit cha ritas illi praeexistens , meremur nouum gradum gloriae substantialis 3 qualem nulla merita eidem charitati ad aequata, vel remissiora unquam postin mereri immediate. Sed horum prcemium substantialis gloriae alterius est rationis & potest semper crescere sine eo, quod ascendat ad praemium gloriae, cadens sub merito actus intensioris. Ηaee Conclusio grauissima est,i de nouo nunc explicatura rogo, ut diligentissime pondereturs Eam proinde in suas partes distinctam probabo. Prima pars est . Aetia intensiore meremur gradum no inuum substantialis gloriae. Probatur Gradus beatitudinis essentialis correspondet gradui charitatis viae.At gradus iste charitatis viae habetur solum per actum praeexistente ccharitate intensiore:erg gradus maior beatitudinis essentialis habetur solum per meritum actus intensioris .Et minor quidem probata est C6clusione tertia, nonas duodecima, 4ertiadecima Maior vero probatur auctori tatibus D. Thomae diligentissime considerandis. Prima auctoritas est. 3. 89. s. ad 3. Vbi asseritur,merita antiqua peccato prius mortificata, & postea per poenitentiam reparata non obtinere amplius quid, gloriae substantialis,quam conueniat gradui gratiae,in qua homo a peccatis
165쪽
l3 De actuas amentativo haritatis.
eatis resurgens moritur, verbi gratia: Pereus cadit aer dicentesimo gratiae, reparatur per veram, sed debialem Doenitentiam ad gratiam quatuor graduum in in ea
moritur omnia priora merita, etsi millena, Madaequata suerint lili priori gratiae a charitati gloriam subitan
tialem habebunt, quae correspondet illis quatuor gratiae gradibus, non amplius. Sed hoc dictum non potest verificari, nisi intelligatur de graduali praemio essentiali et ergo . Probatur hoc assumptum
Primo Nam alioqui respectu praemi substantialis ii
Ia merita non reuiuiscent secundum totam latitudinem suam Quia erant adaeriuata centesimae priori gratiae, nunc autem reparantur ad gratiam, quatuor tantum graduum rergo non reuiuiscent impliciter, sed secundum quid revalde imperfecte amo vide, an dici possit, ea non reuiuiscere . ilia reuiuiscere est tribuere eandem gloriam squam prius , ex ipsis D. Thom loco citato 3. 89 s verbis hanc reuiuiscentiam dimittentis, at non tribuunt eadem gloriam. cum a centena gloria redigantur ad quartam ergo non reuiuiscunt. Clim ergo ommuniter ab
omnibus Doctoribus reuiuiscere dicantur in tamen Petrus hoc imperfecto modo penitens praemiandus sit gloria o respondente gratiae , ad quam reparatur ergo oportet hoc secundum intelligi de gradu gloriae; primum vero de alio modo praemij, substanti ilis tamen . . Secundo Quia si intelligatur hoc dictum de quocum que substantiali praernio ei sequetur Petrum, fic imperfecte reparatum, ac statim morientem post illa millena opera centesimae gratiae adaequata, reparata a mortificatione peccati, aequalite praemiari, atque vir scelestis. simus , qui post inii mera scelera conuersus cum dispo tione ad quatuor gradus gratiae eam adeptus statim moritur, quoad praemium substantiale Horrent hoc proseis csto piae omnium aures tanquam absurdum ergo non est
intelligendum de quolibet praemio sobstantiali dictum pijssimum, ac verum Sancti Doctoris sed de graduali Neque vero quippiam valet,quod respondent quidam, exponentes quasi auctoritatem videlicet non omnia illa
166쪽
merita obtantur gloriam quatuor graduum s seue ad
quatuor gradus Petrus reparatur, sed singula. Quocirca ex illis mille actibus Petrus reparatus habebit gloriam, quatuor mille graduum. En quantam ab sceleratissimo illos sed penitente distabit. Primo sic redarguitur. Haec expositio textuiti destruite ergo: Assumptum antecedens patet ex formalibus verbi. D. Tholiti quae sic atant. Ad tertium dicendum , quod ille, qui per poenitentiam resurgit in minore charitate , eonsequetur quidem pyaemium essentiale secundu quanistitatem charitatis, in qua inuenitur habebit tamen gaudium maius de operibus in prima charitate factis, quam de operilius, quae in secunda fecit, quod pertinet ad gaudium accidentale . At si Petrus per responsionem ascendit ad gradus quatuor mille, quomodo praemiatur secundum quantitatem gratiae, in qua reperitur, quae est quatuor graduum,
Secundo Ista reparata merita, a quo habent, ut singulis
eorrespodeant .gradus gloriae Mona noua gratiacquia ab ea non proficiscuntur . Num ab antiqua sed contra. Primis . laenam est ratio , cur non reparentur secundilim totam latitudinem suam, quam ab ea acceperant, intra
latitudinem tamen quarti gradus substantialis gloriae secundo. Quia potest habuisse plures actus remissos infra quartum gradum ergo isti non ab antiqua illa gratia habere possunt valorem hunc quatuor graduum, que neque habuerunt ante gratiae illius corruptionem, a qua producti sunt. Num a conditione personae, cuius ex gratia stim pia dignitas quatuor graduum est,ideoque, opera quoque eodem modo dignificantur Sed iam isti persisnam volunt dignitatem acquirere ex opere meritorio; secundum quod praemio maiori volunt eam dignam fieri, etiam non crescente charitate. Non ergo potest opus expersona acquirere dignitatem Secundo, quando opus no procedit ex gratia illa, quae Deo personam prius, di postea onera accepta facit quomodo potest habere valorem ab ea ut prius dicebatur . sed de hac re iterum e. di hi sermo.
Secunda auctoritas D. Thom est ε. dist. o. q. r. arti
167쪽
x4 De actu aueumentativo charitatis
1 3. Ex quibus habetur mansiones in patria, quavhristus multas esse dixit Ioan c. gradus esse beatitudinis , quos tamquam in principium remotum reducit in gradus charitatis viae,& his verbis concludit,& sic charitas viae distinguit mansiones. Et in illa 4 quaest ad secundum ait: Ita scilicet quod secundum diuersos gradus charitatis viae, sunt diuersi gradus in gloria Quam auctoritatem pondera, ad praesentem con derationem, Mad ea,quae dicta sunt Conclusione praecedenti ut intelligat D. Thome doctrinam sequens augmentum gloriae a tendi non pbsse peries ullum augmentum charitatis post finem huius vitae Esset enim extra viam omnis illa charitas. Nam hominis via cum vita
Tertia auctoritas D.Thomae est. d. t . q. a. ad 2. Vbi dicitur subitantiale praemium vitae aeternae ordinari, sicut finis ad actus charitatis,4 ad inui em secundum proportionem commensurari; Vnde actui charitatis debetur prPmium substantiale, lactui maioris charitatis maius premium. Unde quilibet actus charitatis , inquantum charitate informatus ordinatur ad praemium substantiale , non tamen ad augmentum praemii , sicut neque ad augmentum charitatis,fecundum quod charitas remanet primum principium merendi, sed solum secundum quod charitatis augmentum pertinet ad persectionem praemi,. Haec ille Damaliter Circa quam auctoritatem prius. Notanda sunt quaedam. Primo Distinctio charitatis, Ut primum principium merendi, it pertinet ad perfectionem praemij. Primum enim membrum significat audimentum charitatis viae. Haec enim sola merendi potest e sise principium, cum non sit vi in m meritum extra vi arrias,
esto possit esse alicuius mali remotio,vel impedimenti, ut culpae venialis in purgatorio, de quo vide Sanctum Doctor quaest . de malo, art. ii. Et item significat augmentum charitatis viae, secundiim quislpotest ex proprijsesi se principium operis meritori perfectioris. Nam quando charitas est quatuor graduum, & operatur adaequa te no producit opus meritorium aequalis perfectionis , uno opere producto a charitate Ioo graduum, licet cista
168쪽
operetur remisse ad quatuor gradus in opere unde constitutus in centesimo gradu, operans ut quatuor, praemiabitur essentiali gloria pertinente ad gradum gloriae respondentem centesimae gratiae alter vero constitutus inquatuor gratiae. charitatis gradibus operans adaequa- te praemiabitur essentiali gloria pertinente ad gradu in correspondentem quarto illi gradui gratiae, ut inserius Domino concedente declarabitur. Utriusque tame
charitas illa opera producet ex proprijs, idest absque eo, quod auxilio speciali ori diuino charitatem illam et
trante cofirmetur vi corroboretur;vti corroborari oportet, ut intensiorem seipsa producat actum Socundum vero membrum distinctionis semper attenditur in patria , modum, quantitatem sequitur diuinae vi fionis. Secundo notand. Et si Diuus Thomas retractauerit senistentiam suam dicentem: non quolibet charitatis actu nos eiusdem augmentum mereris non retractasse tamen eam sententiam suam, quae dicit non quolibet actu charitatis
charitatem augeri quia non quilibet proxime disponit ad augmentum . Et secundum hunc sensum exponenda est auctoritas Sancti Doctoris dicens,non quemlibet acta 8rdinari ad charitatis augmentum, ut est primum merendi principium. Debent enim dicta Doctorum saluari cum vni λrmitate inter se, Ino eo, quod sibi ipsis contradiacant, quoad fieri potest. Et tunc. Argumentum sit tale. Non quilibet ad ius charitatis ordinatur ad augmentum praemi substantialis 3 ergo tale augmentum, ad quod non quilibet actus charitatis ordinatur, est augmentum gradus maioris praemii substantia- Iis Consequentia probatur. Et in haesi a sententia Diui Thomae, in Concilionridentino Sesa canon. 32. Et a nobis etiam supra dictu est,&primis quinque.Conclusionibus supra probatum quemlibet actum ex charitate procedentem ordinatum esse ad augmentum , seu maius
aliquod substantialis gloriae praemium infallibiliter retriabuendum. Et tamen hic dicitur non quemlibet actum ordinari ad praemium maius, seu ad augmentum maioris
praemi L ergo hoc est intelligenaum de maiori praemio
169쪽
i4 1, actu augumentatis charitatis.
Dbstantiali eraduali illud de primio quocunque maiocri, substantiali tamen. Anci Doct.non contradicet sibi ipsi, non solum in eadem pagina, sed etiam in eadem periodo si aliter intelligatur
Τertio motandum non esse retractatam a Diuo Thomaconsequentiam hanc in hac auctoritate positam , queplurimi facienda est . videlicet Praemium aeternae vitae substantiale est finis actus charitatis ei commensuratus secundum proportionem Hergo actu i charitatis debetur
aeternae vitae praemium iubstantiale, charitatis maioris actui debetur praemium maius. Ex hac enim auctoritate, di argumentatione notantissime infertur. Primo ergo actui nouo formaliter nouum praemium
debetur, si illud dari potest. Ratio sequelae est; quia longe minus in istis, quam in quibusvis aliis naturalibus ,
contingere potest non consecutio finis, ac esse frustra . Secundo infertur: ergo actui charitatis intensiori debetur praemium maius graduale substantiale Ratio sequeis Iae est. Nam actus iste affert secum maiorem gratiae grais dum , cui debetur ex verbis formalibus s. Thom prae
ratum maius, tradus gloriae, qui est patriae mansio. Tertio insertur actui charitatis remissiori, vel adaequato non deberi alium eradum praemi substantialis sed nouum substantialis gloriae praemium eis alio modo deberi. Ratio sequela est quia sine intensiore actu numquam asserunt gratiae gradum nouum. 1 Quarto. Notandum Etsi charitas in decimo gradu,verbi gratia, posita producens actus, adaequatos δε remissos ad quatuor, velis magis praemianda sit pro adae , quatis, quam pro remissis; qui enim aliter faciendo seruaretur iustitia, vel proportio praemia ad meritum Dicitur tamen non ei deberi primium maius: Quia scilicet non debetur ei nouum substantiale praemium,quod transcendat gradum illius gloriae, qui gratiae decimo gradui
Correspondeat. At cum producit intensiorem actum, puta,ut δι .vel ra. charitas fit in undecimo, vel duodecimo gradus idne maius illi praemium dicitur deberi. Hoc Patet aperte non posse aliter intelligi, quam ut dictiam
170쪽
est, de graduali praemioci seu de praemio maiori gradina liter. Prim5, quia, dictum est, iniuste, fine proporatione actui, ut decem, adtqu to charitati, tantumdem omnin5 retribueretur quantum actui, ut duo, vel Ut quatuor secundo. Qitia nὀn potuisset dicerem Thom ve-rΘ, actui maporis charitatis respondere, ves deberi pretramium substanti in alus, sed dicendum fuisset,praemium substantialem maius respondere,deberique maiori actui, ruta adaequato charitati. Quarta auctoritas' D. rhom .est eode*. 7. .i ad quin
tum Quando inquit est aevis talis charitatis, qualis
requiritur ad charitatis augmentum , tunc etiam auget
praemium substantiale, quod debetur charitati maiori consequens actum mori churitati, quae est radix et bis A negari non potest, quin actibus,t adaequatis, )Emissioribus augeastis praemium substantial-rprobatum
ctus Doctor deberi charitati auctae pre aemu 'Intre iretri ci uem sequiturpiamnaeberi autem pistam,trcharitati, quae est ravi mus actus est gradiIsis ouus sub. stantialis gloriae: P mium vero debiminis existenti gratiae eiusque semissis, adaequatis ctibus si ali rius rationis. Et ex his, di prima per probata est, ς. ecunda pars quoqu Conclusionis, quae est . Actibus remissioribus aut adaequatis charitati nuncitam merer
nos graduum aium glari substantialis Ad eoru
praemium alterius ratimis esse. Probata dixi Siquidem ostensum est nousitIbriae gradum praemium esse debitum charitati maiori Et supra Conclusione ra. prubatum est, his remissis, adaequatis ambus quantilliser continuaritis, vel frequentatis non obtineri gradumgratiae maiore. Notanter autem in Conclusione dixi mmediate: quia elim fit conclusum supra Conclusion Oet ima quolibet actu charitatis mereri nos eius augmentum; sed tamen hoc meritum esse modificatani ad netituram modumque ac conditiones dispositionis remotox, quae hon sortitur effectum , nisi adueniente proxima 3 ideo aedis remissus non meretur augmentum grati ita ut habeatur, nisi in.