장음표시 사용
171쪽
teredente actu intensiori, consequenter, neque etiam
gradum gloriae nouum, quod auctae gratiae soli debetur. Tertia pars est. Praemium substantiale itum remis. soribus, adaequatis actibus semper posse crescere fine
ascensu ad nouum maiorem gradnm. Probatur. Certum est ex natura rei ipsius charitatis non esse determinatum numerum actuum remissorum, aut adaequatorum, quos iustus habere potest eruo ex hac parte semper crescere, uti merita, ita irremium potest. Item ex parte praemii infra ostendetur posse in iniritum crescere etiam non ascendenos ad maiorem gradum erso ex hac part semper potest crescerei ergo simpliciter crescere sem' per potest. Consequentia hac ultima probatur,quia nuIIa potest esse alia ratio negandi hunc perennem progres sum in huiusm'di actibus, ni si aut quia potentia etia cum habitu charitatis habeat determinatu numerum actuum aut quia latitudo praemi j determinata eli, certo actuu
Quod vero sime ascensu ad superiorem graduum, M.
Prcbatur, quia nouus gradus maior dehetur, ut dictum est , gratiae gradu maiori qui gradus nunquam habetur
sine actu intensiores, quotcumque, quanticumque alij praemittantur a probatum est Conclusione 32. Eriquia 4bimius borum praemium esse alterius rationis, modo non aliter declarauimus , qua paulo post expI cabituris suffieit modo nobisaantur stendisse hoc praemium semper futurum in gradu minore,quam sit gradus, qui actu superante praeexistentem charitatem horum i tensiorum principium obtinebitur . Notandum hoc loco videtur illud D Thom dictum frequentius repetitum gradum maiorem gloriae substantialis deberi maior, gratiae exponendum esse de facto , non excluso tamen tiu intensiore 3 quamuis rationes super hoc dicto fundatae valerent, in intelligeretur cum excluni ne astus intensioris Ratio cur iste actus non excludatur , est 3 quia gloriae augmentum retribuendum adultis est communiter ut merces operisci at habitus
charitatis, & gratiae secundam se non dicunt opus,
172쪽
consequenter Reque meritum. Dixi communiter man
non implicat reddi augmentum gloriae in non esse memcedem operis hominis, cui redditur. Potest enim quis Ier attritionem non suffciente sine sacramento,adiunctoacramento iustificari a peccatos Ic meritum , cui red-oetur praemium debitum non solum baptismo cuius vim
tus reuiuisciti magis quam merita mortificata sed etiam sacramento penitentiae tali modo iustificanti inerit. Ηabent enim sacramenta vim, ut gratiae in tali pondere producendae, ita etiam consequenter gloriae compara cae ergo merces quidem semper est operis Domini Iesu. non tamen semper eius,qui sacramentum suscepit, ut patet in homine initente modo dicto. Si vero modum, quo amis iste includitur, quaeras, qui
non ab aucta gratia producitur,sed a praeexistente, ut dis uino auxilio speciali ori eleuante corroborata,imo auctae illi praeexistat, utpote meritoriam causam larmaliter constituens Respondeo primo . Actum intensiorem praecedentem habere in se duas vires; nam meritoriam. Et haec primo, seu immediate respicit duo. Primum cst praemium lubstantiale ei conueniens, ut ab illa praeexistenti gratia est; Secundum est meritum augmeuti gratiae: quia maiori gratiae debetur maius piamium, ideo mediante hoc augme-to meretur tertio loco etiam praemium maius. Altera virtus est dispositiva ad augmentum, tanquam pro X mdispositio,in ratione huius affert secum gratiam, ch ritatem maiorem, consequenter ius, quo ei debetur praemium maius illo, quod ut a praeexistente minore gratia debebatur.
Vel respondeo secundis Actum illum intensiorem a praeexistenti gratia productiim continuari eundem, mero post auctam gratiam, charitatemfin tunc non
quidem gradum illum gratiae, sed maiorem gradum gloriae substantialis promereri. Et primo quidem probatur
identitas actus continuati: Non enim mutatur agens,cum fit idem homo eliciens, eadem numero charitas, Guam
non Variat numero gradus augmenti adueniens, idemque tempus
173쪽
r 6 De actu augamentatis Garitatis.
tempus, ex quibus pendet numeralis unitiis operis supposita identitate subiecti recipientis eam. Secundo probatur continuatio operis aliquanto tem Pore. Nam cum actiones voluntatis sint in diuisibiles , aede numero etiam permanentium 3 nec incipere possunt, nec desinere in mensura diuisibili, qualis mensura est tempus; sed in uno instanti incipere in alio instanti desinere esse possunt non enim possunt in eodem desinere esse, in quo esse incipiunt anter duo autem instantia nostri ἄ-poris intercedere necessario tempus in Physicis operosissime disputatur, & concluditur. Grtio tandem non mereri hunc gradum austa iam gratiae , sed solum illud praemium maioris gloriae patet. Et primo ratione, quia quod ut existens concipitur, imo, de facto praeexistit, non potest cadere sub merito,quia motui terminno praeexistere implicat contradictionem Et secundo exemplo actus in prima iustificatione concurrentis, qui non gratiam ad quam consequitur, quatenus meritorius est, sed gloriae substantialis praemium meretur. Ex his omnibus diligentissime consideratis. Sequitur haec, quaesit. Decimaseptima Conclusio Corollaria grauissima profecto I meditati fame ponderanda. Duplex est modus Praemiandi actus charitatis premio substantialis aeternae gloriae. Primus est ascendendo ad maiorem gloriae gracium, Alter sine tali ascensu, sed sistendo intra limites eiusdem gradus gloriae. Ratio Conclusionis est. Quia duplices sunt charitatis
adtias quidam intensores adducentes nouum gradum sgratiae, quidam vel adaequati eidem; charitati, vel ea remissiores. At primis debetur gradus maior gloriae, alijs autem non debetur ergo illi praemiantur ascendendo ad nouum maiorem gradum, isti non ascendendo, sed intra latitudinem eiusdem gradus augendo gloriam .
Et ista quidem ita videri deducta possunt quasi sine probata in schola Diui Thomati plus quam probabilitere quod si obtinuerim, non parum praestitisse videboricu san mila, ac super esse debea. v ex constantissima Sancti
174쪽
Doctoris doctrina, quam approbauit in summis fidei canis fis Ecclesia tota usque in diem praesentem, aliquid ex curupere possim, quod eidem Ecclesiae utile sit. Quid tamen prohibet'conari , si haec eadem Conclusio possit absolute probari, probabiliter saltem Nam quod Arist. in similibus, licet valde inferioribus, dixit; an altissimis huiusmodi veritatibus demonstrationes relinquende uni ali)s. Secundd igitur probatur Conclusio. Hoc gloriae aetemnae praemium debetur homini adulto operant , it hae reditas, ut corona, seu merces sit quod una ratio alteram imbibit ouia neque corona gloriae auctioris dari
potest, nisi filijs, , haeredibus; neque filijs,4 haeredibus
dari auctioris gloriae haereditas potest, nisi operantibus a coronandis . Hoc fundamentum ex Scripturis habetur. Dicitur enim ad Rom.6.Stipendia peccati mor gratia autem Dei vita aeterna:ergo Gratia, qua efficimur Dei filia, ratio est, cur vita aeterna habeatur. Item ad Rom. 8. Ipse spiritus testimonium reddit spi litui nostro, quod fili Dei sumnc quod si filij, haeredes, haeredes quidem Dei cohaeredes autem Christi. Item i. Petri a Regenerauit nos in spem vivam per resurrectionem Iesu Christi ex mortuis in haereditatem incontaminatam,&immarc scibilem conseruatam in Cois in nobis , c. At vero alibi. 1 Thimot 1. dicitur: Non cororiabitur, nis qui legitime certauerit. En quomodo gloria illa vocatur corona sudore, ac labore operum, praeliorumque Ompa randa inta Thim. . In reliquo reposita est mihi corona iustitiae, quam reddet mihi Dominus in illa die iustus Iudex imo ipsi Principes Apostolorum, quibus locis nos dicunt vel haeredes Dei, Christi cohaeredes , vel regeneratos in haereditatem , in eisdem statim subiungunt, si tamen compatimur, ut conflorificemuris Et modicum nunc , si ohortet nos contristari in variis tentationibus Ex hoc fundamento afero: Ergo coseruandae sunt viri usique rationis conditiones sit habenti nobiliorem ratione filiationis detur haereditas nobilior qui vero in eadem filiationis ratione constituti amplius certauerint , deturaeque nobilis hareditas, sed copiosior. Ac si Imperator. illum,
175쪽
t 48 ta actu aragumentatis,eharitatis
illum , qui aeque nobilis est comitem faciat, uri alterum ei comparem creauit a sed comitatus unius est altero ditior, latior, quia pugnauerit frequetius, aut diutius Atilium,qui nobilitate praecellat ad Marchi natus,vel Ducatus dignitatem extollat. Tunc subsumo . Sed nouus gradus luperueniens ex intensiore charitatis actu affert nobiliorem rationem filiationis , quam actus adaequati, vel remissores, quantumuis multiplicentur, aut durent, afferre non possunt ergo per actum intensiorem obtine. hunt nobiliorem gradum gloriae, quae haereditas,& cor inna est; per adaequatos autem, rem mores non nobiliorem haereditatem, vel coronam sed in eodem gradu hereditatis copias maiores iuxta meritorum numerum , intensionem . Quamuis enim omnis gratia sit unius speciei constituatque diuinam filiationem mouus tamen Tratiae gradus habet virtualiter nouam quasi peciem fi- Iiationis, quam remissiores,in adaequati actus afferre nequeunt, ceu remotae dispositiones, per quas non secundum ipsam substantiam suam Min esse physico charitas crescit, sed tantum in effectu quodam suo, in esse scilicet meritorio, quod vocant esse quoddam mortale. Et huic
filiationi persuadendae aptari posset illud Apostoli pilioli
mei, quos iterum parturio sed non vacat. Tertio Longe utilius est habere viaticum actum intensiore, quam mille remissos, plures etia: ergo ille maiori praemiandus est praemio, quam isti, ergo actus intensioris praemium debet esse altioris ordi pis , quam praemium istorum quod nos diximus esse nouum gradum gloriae, altiorem scilicet mansionem,aliorum vero esse intra latitudinem gradus proportionati praeexistenti charitati.
Antecedens communiter concessum est,& tamen a posteariori probatur quia mille remissi non adducunt nouum gradum gratiae, Quem intensior unicus adducit Prima conseqnenti aeuidens est, eo quod gloria merito correspondere debet, est autem intensioris actus meritum praestantius . Et nota hanc excellentiam attendi tam penes principium primum,quatenus Deus hominem moues
specialiore auxilio ad inlisiorem actum; tem penes primcinium
176쪽
eipium proxiisum gratiae stilicet charitatis quae ceu eleuante auxilio praedicto seipsa fortior facta intensioris
secunda consequentia probatur. Nam si non ita sit, oportebit actum intensiorem praeualere millenis actibus quod adeo per unam rarissime continget , ut dici in materia morali possit, esse impossibile. Quarto. Si non datur iste diuersus modus substantialis praemii sequetur , quosdam Beatos inferiores in gloria plura in Deo videre, qua alium eo superiorem, consequenter eos esse illo sup riores; quod non solum est a, surdum, sed implicat contradictionem apertam i consequentia aperta est. Contingit enim aliquem sanctum , verbi gratia Diuum Antonium videre plura, Cuti innumeros homines filum patrocinium implarantes, quam
Diuum Thad deum Aoostolum. Communis autem sententia est videre in Deci Beatos omnes , quacumque ad eos quacumque temporis differentia pertineant. . , sin into. Hoc diuersis praemiandi modo omnia concinno modo accommodantur a sine eo semper mirabiles r stant dissicultates ergo modus iste diuersus praemi saltem ut probabilissimus est recipiendus antecedetis ex dictis dicendisque patebit. .s Sexto, illimo probatur Argumento sere ad verba sumpto ex D Thom. r. 37. a. 3. ad secundum Gratiae laquam radici debetur gloria, ad Rom. 6.gratia Dei vita aeterna figis maiori gratiae maior gloria,quae consequentia per se nota est ex vi proportionalitatis ergh charitati, seu gratiae per intentiorem tantum actum audita,no sautem cibaritati, seu gratiae praeexistenti debetur gloriar maior Consequentia hae quo ad negativam partem amrmativa enim probata est inde patet, quia noria maior gratia, sed eadem quae orius est ergo etsi quis ea multis millibus actuum remisorum moriatur sine malo re ista charitalearon obtinebiti rumium uinantialema
ius; idest aequale illi, qui post paucos remissos Cab illa
gratia, quae erat illi communis cum illo alte in putata
177쪽
ν o me actu augumentatiuo Garitatis.
I. gradum, 'statim in eo mortuus fuerit.
An dices charitatem illam prioris , verbi gratia Pauli
esse quidem minorem in esse naturali secundum sui stan eiam habitus, quia et decem graduum huius autem seisenndi P. Petri est ri graduum Attamen non esse minois
rem, sed maiorem in esse meritorio, e morali culta a agnitudo attenditur, secuudum quod in plura opera gra eta, & charitas crescunt. Et hoc est ultimum horum Liugium , qui non docuerunt istum diuersum modum preis mandi, Et non innotuit, quomodo possint Pauli meritaerescere eisque deberi praemium gloriae simpliciter, absolua etiam secundem totam latitudinem meriti is non excedere gloriam Petro debitam , in suo sere nulla sunt merita comparati uer ad Paulum . Sed haec eorum distinctio non sumcit. Nam, ut habet ad verbum Iahom. 4. 49 ad tertium. Quamuis habitus charitatis vel euiuslibet virtutis non sit meritum, cui praemium oebea tura est tamen tota ratio merendi actuis Et ideo pondor quaeso diligentissime hanc causalem , consequentiamo secundum eius diuersitatem praemia distinguun
tur. Non ergo secundum actus meritorios sine augmento ipsius charitatis. Cum itaque non debeat ullo modo negari Ioannem centum actus haben em adaequatos de-eem graduali gratiae suae plus meruisse quam Andream qui in eodem gradu gratiae habet decem solos huiulmo di actus adaequatos a portet dari praemium Ioanni maius, quam Andreae, quod non simpliciter maius est diceniadum , sed maius intra latitudinem gradus, qui correspo-det decem gradu ali illorum gratiae Petrus tamen etsi numer sauciores actus habuerit praemiabitur gradu corin respondente undecimo gradui gratiae, quod est simpliciter maius , cum totam latitudinem excedat gradus coris respondentis decem gradu ali gratiae illorum,V des quomodo huie veritati a nobis propositae omnia suauissime cosonant, quae implacabiliter inter se pugnare videbaturὸ Tu ver acute Lector pondera,quaeso, subtiliter primu argumentu huius antecedens. Gratiae tanquam radici de-hetur gloria, quod non potest intelligi, nisi de ipsa sub- flantia
178쪽
stantia habitus gratiae unde consequentia illa erga
maiori gratiae conuenit gloria maior, euidenter infert de substantia ipsa gratiae. Et consequenter responsio diastinguens hoc coniequens,& illud acceptans de esse hi rati maiore, negans autem illud de maiori gratia secundum esse physicum omnino inutilis, vana est. Transfert enim sermonem a prima radice debiti praemii ad fructus: Nee quicquam dicit ad probationem conseciuentiae tractantis de prima radice semper, irrefragabiliter con
Et nota hoc argumentum, quod uniuersaliter, Mabso Iut videtur esse potentissimum , in via vero Si Doct omnino palmare; praesertim additis ijs, quae habentur. . s. P. q. q. ad secundum. Decimvoctaua Conclusio. Quamuis gradus substan. tialis gloriae correspondens nouo maiori gradui charita
tis non differat realiter loquendo i ecie a gradu gloriae correspondente minori gradui charitatis, gratiae; viris Haliter tamen ab eo differt specie . Prima pare dicti facillimesprobatur omnis enim gloriae gradus, seu omnis visio est perse primo eiusdem obiem tormaliter sumpti, scilicet deitatis,ut in seipsa se ais liter, Iecundum rem est, & si vis addere, est ab eadem eodem modo sumpta diuina essentia, tanquam a sermali principio: ergo omnis visio deitatis eiusdem omnino speiaciei, ac rationis est, nec habet unde specie differre ponsi Praesertim vero hoc est apertissimum de visione Dei, quae in intellectu creaturarum est, in quibus aestio illa in genere entis est quid creatum . Attamen aliquando diximus etiam illam, quae in Deo sui ipsius visio compraehensiva est, a Beatorum visione non esse ratione distinctam a quod videtur in Evangelio insinuatum, cam ad eandemiqua fruitur Deus cetnam, dicimur esse sessuri. Et ego i quit, dispono vobis tegnum ., ut datis in hi halis super mensam meam in regno meo. Sed hoc modo est praeis
Secunda pars probatur. Si non esset virtualis disserenisaia speeifica inter hos gradux visionis, non posset unus suis per
179쪽
v x De actu aufumentativo Garitatis
per alterum semper esse quamuis alter inserior sempest. cresceret: ergo talis differentia intercedit inter hos gradus. Antecedens patet induetione Linea enim, quantumuis sumatur maxima, semper aequari potest ab alia linea; auae uis albedo excedi potest ab aliqua alia albedine Atque ratio est; quia progressus intelligitur esse interea, quae solum numero, non specie distinguuntur. At quantumuis in infinitum cresceret nigredo, aut linea,non possunt adaequare unquam perfectionem minimae albedinis , vel superficiei, oui Deli inter eos specifica distinctio. Nulla enim auctio rei potest eam ducere extra speciem suam; quia non augmentatio foret, sed corruptio Con sequentia patet ex tertia parte sextaedecimae Coclusionis. T vero video, ego quoque perarduum esse decla rare, quo modo hic fieri possunt, praesertim cum neminem legerim, aut audierim, unde ante rei declarationem lamere,aut eius saltem occasionem expiscari possem. Sed illud vereor non mediocriter , ne nomine repraehen dar temeritatisci quod ea, quae ad sensum Domini sollinet pertinere videntur,4 de eis scriptum esse, quia nec ocurus ea vidit, nec auris aediuit, nec in cor hominis ascenderunt: ego heu me, qui ego b declarare contendami aut ne maiestatis scrutator plus nimio audax a gloria a Dpprimar. Attamen certo sciens longe altius ista fieri. quam ab immundo hoc corde meo percipi possint, proponam quandam huius altissimi mystertiadumbratione, quae mihi probabilis fatis apparet silaumiliter censurae Sa. pientium,eorum praesert is, qui distina patiendo altius p netrant, hanc adinventionem meam subi; ciens: quam sequentibus quatuor dietis explicabo. Primum di tum Visione diuinae essentiae duobus modis potest homo beari Primus est, ut videat Deum, ut est in seipso praecise nullas omnino res ab eo distinctas in eo videns Ratio huius precisionis est; quia comparatione rerum aliarum a se Diuina essentia creat intelli tui cuius non est Deum comprehenderexspeculum est omninhvoluntarium Ratio vero, quod ita praecise visus Meti quia est obiectum summa milientia niueria encia,
180쪽
hoha continens s proindequὸ eius possessio est beetituda
simpliciter unde spon vltra curat intellectus notionem generum,ac specierum, quam alioquin naturaliter appetit. Exemplum habes in assumpta humanitate, quae naturali appetitu non appetit propriam personalitatem re . tam, in verbo prorsus conquiescens.An autem in hoc mois do videndi posset unus alio beatior esse, non est hic locus inquirendi, ego certe potius affrmarem.
secundus modus est, Vt praeterea in ipso Deo viso euidenter videatur aliquid aliud . Non quia huius alterius visio aliquid faciat ad beatitudinem, iuxta tritam Diui Augustini sententiam Non propter illa beatior, sed pro eter te solum Beatum; sed quia scilicet Deus videtur magis qui tanquam eminentissima suprema causa videtur,4 in seipsa supremo modo sumpta idest, ut est in seipsa simpliciter videtur id, quod beata visione in Deo
videtur, de quo modo habes diffuse p. a. art. 8.secundum dictum. In hoc secundo modo beatificae via
sonis dantur gradus specifice inter se virtualiter distincti, sed realiter eiusdem speciei. Declaratur, irobatur ab opposito a reali scilicet specifica distinctione inter Angelos mi enim ideo inter se disserunt realiter specifice, quia singuli sunt subsistentes similitudines artis diuinae uniuersalissimae exempla tis totum hoc creatum uniuersum altiori, seu unitiori ac uniuersaliori, vel magis particulari distincto, mi. nus, alto modo Vt declarauimus quaestione de causa
specierum intellectus Angelici. Qui modi exemplandi inter se non realiter distinguuntur, cum ipsa sint essentia diuina, ut obiecta diuino intellectui sub talibus respectiabus t iaciunt tamen extra se artes illas particulares subsi. stentes in intellectualitate,similitudinesque substantiales essentiae diuinae hoc modo conceptae realiter distinetas
specie quia istae per se primo similitudines sunt esseutiaipdi uince diuersis it sis modis exemplantis in modi cupro in diuina essentia ob eius eminentiam immensam nos realiter specifice distinguantur, sed identificentur in aereaturis tamen non primo illud quasi tertium identifi