장음표시 사용
211쪽
IR De actu augumentatis, haritatis
DIntis plura dissblui poterunt. .. Primo igitur arguitur Petrus per horam eontinuam
habet actnm dileetionis Dei continuatum Ligitur et meis Ilus dispositus, quam Paulus, qui ex aequali charitate , intensione habet in eadem hora decem amas interpolatos. Haec consequentia probatur, quia melior est conditio continuantis actum , quam discontinue operantis etsi iste actum Dequentet iuxta communem omnium opinionem ergo meritum Petri crescit supra meritatas Pauli. Et tunc quaero , quanam proportione dupposito enim, quod actus sit eiusdem speciei, ex eadem chariatate eodem modo operante haec excrescentia non videtur posse considerari, nisi secundum proportionem temporis unius horae ad tempus, in quo a Paulo decem illi actus producti iunt. Et tunc est maxima instantia . Nam actus illi potuerunt uita instantanei, wconsequenter oportebit meritum Petri crescere sipe merita Pauli, quantum crescit supra decem instantia, in quibus illi de cem actus producti sunt, tempus horae qua tota Petrus actum suum continuauit in haec excrescentia incompa rabilis est auod probatur. Quia hora una infinita instantia compraenendit ergo meritum Petri in infinitumis maius erit merito Pauli Et augetur difficultas. Quia qua hora Paulus habuit decem actus, potuerunt alii habere multos plures Vt Ioannes roo Andreas mille, alius longe adnuc plures: ergo pari ratione omnibus his aequivalebit imo praeualebit meritum continuatum Petri: ergo innumeris. Respondetur. Hoc argumentum Bagnes . Propter ingentem eius dissicultatem pene videtur volutile subter fugere, cum confugit ad negandum comparationem posse haberi inter magnitudine actus continuati,& actus discontinuati Ac si hae magnitudines in genere quantitatis sint,4 comparatio fiat in ratione huiusmodi magnitudinis. Eius tamen responsio mihi non satisfacip. ramo , quia comparatio ista meritorum horum fit non in ratio ἀne magnitudinis propriae, sed virtualis quae isem est, quod perfectio secundum quam acceptionem, etiam
212쪽
an praedi eamento eo sitae quantitas continua, discreta comparantur; multo igitur magis merita horum actuum. Secundo Quia ipsemet etiam Bagnes hos actus quoad meritum praemi accidentalis, quoad praemium an dem comparari posse concedit. Tertio . Quia omparatio horum meritorum fit comparatione praemi, substantialis gloriaris est idem, a quaererea cui nam debeatur praemium maius, contianuatis, an frequentatis actibus. Hoc autem praemium
non variatur secundum continuum interpolatum ,
seu discretum oportet igitur etiam Bagnem respondere non solum ratione praemi, accidentalis', sed etiam ratione substantialis nam actum praeexistente chari tate intensiorem contingit in uno esse instantaneum sin alio per longum tempus esse continuatum; tunc Potest dubitari,quantum iste plus mereatur. Sed etiam G brielis sententia, quam Petrus Aragonen sequutus est , huic argumento reipondere habet, quod in eam Bagnes eiaculatus est. Et nos quidem in eius gratiam id praestitimus suprascum pro tertio eius dicto quartam rationem mmavimus,4 octauae rationi pro ipso respondimus. Et
ideo huc debet illa responso applicari. Cui responsioni
addo praeterea duo. Primum, quosdam arbitrari P trum illo m o continuantem diligenter opus suum adaequatum charitati, prorupturum in opus intensius charita. te ea ratione quia charitas, cum sit habitualis amor, inclinatio inactrum diligendi Deum vi proximum , nata est impellere voluntatem ad amorem ardentiorem, ad quem etiam ipso actu dilectionis eontinuato , quasi stimulo quodam , excitatur sed haec ratio mihi non placet Quia intensionem actus maiorem charitate prae- existente reducie quasi in causam in natura habitus cha .ritatis , quod non conuenit, quia oportet concurrere speciale auxilium Dei, Et charitas ex seipsa non potest in actionem, quae eam excedat, prorumpere cum sitim- possibile effectum esse sua propria causa pristantiorem M. Bene dici potest hunc continuantem ex Dei benignitate,
qui legitime certantibus adesse solet, vires non solum
213쪽
'eonseruare, sed sed etiam augere, facile donandum actu illo intensiore. Et tunc patet Petrum continuantem me Iioris effici conditionis , nam Paulus sit quia obtinet meritum gradus substantiali gloriae maioris, quod incomparabiliter excedit gradum inferiorem , non ob sua infinitatem, sed ob aliam rationem, de qua dictum est supra anterim ver,attende non comparari tunc continuantem, sequentantem intra latitudinem datae chaoritatis . .
secundum est. Cum actus etiam instantanel seeundum se tamen cum sibi succedunt immediate in tempore aliquo durent , wideo Petri meritum non sit infinitis actibus aequale , sed finitis , ut in illa responsione dictum est a quaero quomodo valor eius sumendns est marividetur esse indeterminatus, quia eadem hora Paulus Io. Ioannes Ioo Andreas mille, alij plures habere possunt. Esse autem valorem meriti indeterminatum non conuenit. Praesertim cum respiciat perse primo praemium gloriae substantialis . Respondetur. Cum Petro compare seeur meritum praemi aeternae vitae, videtur mensura saecipienda comparatione eius , ut scilicet tot aequiualeat, quot ipse tali hora vi interpellatos actus eliceret opera exerceret Nihilominus cum supponatur diligen-eer incumbere in opus ipsum etiam continuaἡdo , secundum meritum talis operis iudicandum potius videtur; ut scilicet aequivaleat omnibus illis actibus, quos diligentissimus quispiam,tεpus interpellando produceret. Qua
uis in hac frequentatione operum , cum longe melior sie uti declaratum est conditio continuantis, quam De quentantis, si Petri meritum aeouiualeat tantum quatuor actibus, quibus Ioannes tota in horam illam ablatuit m
dieis morulis interpositis, melius se habet, qua fi aequa-la fit mille operibus Andreae Sed dices : Ergo si quis hoc modo per horam eontinuare velit, incipiat de facto , sed inuoluntariὶ impeditus id perficere non possit, habebitne tantum hoc me ritum, ac si actum inceptum perlimam continuasset te
quod dixi de hora,extendi potest ad diem. Quidni enim
214쪽
fiquidem apud Deum voluntas pro facto eomputatur,
quando per nos non stat, quin operemur, ut commune, omnium axioma est. Hoc autem meritum apud Deum acquiritur. LLicet
Respondeo primor si loquamur de merito gradus novi substantialis gloriae, iste sic inuoluntarie omnin5 impeditus non obtinebit. Supponit enim casus istum continuare voluisse per horam actum adaequatum charitati. Ex continuatione autem quantacunque actus non obtinetur augmentum gratiae; consequenter neque praemiunx graduale novum, ut probatum est supra. Secundo. Si loquamur de merito intra latitudinerr eiusdem gradus, dicere oossumus probabiliter utramque parte contradictionis, scilicet habituru hunc impeditum omnin6 inuoluntarie hoc tantum meritum modo scilicet voluntas vera fuerit,in actualis . Quod dito, quia frequenter decipimur talem nos putantes haberes, quae reuera non adest. Item , quia voluntas solum virtualis non terminatur ad opus secundum tales circunstantias di consequenter non insert meritum, quod sequitur ami secundum illas circunstantias Ratio huius affirmetiua partis reddita est ex illo axi mate communi adducto , voluntas pro facto reputatur . Confirmarique potesti ex larga Domini benignitate, qui seruos suos ei fideliter seruientes ultra etiam vota , nedum merita remunerare solet. Potest etiam secundo negari hunc habiturum a grande hoc meritum Ratio est.Quia axioma illud est verum, ut sonat, scilicet voluntas pro facto reputatur a non autem pro modo facti nam facti modus factnm sequitur Vnde et si quis intendat operari supremo quodam modo, ac perfectione, cum summo merito, vel demerito non
tamen tantumdem meretur, aut demeretur, quantumavellet. Et certe affirmativa pars non videtur adeo consentire Scripturae, quae viam salutis arctam , diffisi lemque proponit Unde non consentienter videtur dici: Iter ad summum cumulum meritorum adeo planum, ez facile
esse. Eligat quisque , quod vult Tutius est, sollicitur a
215쪽
x8s De actu augamentativo Garitatis.
secundo arguitur. Nullum meritum apud Deum goprio praemio irremuneratum est. Actus remissus , adaequatus charitatis habent apud Deum meritum augmenti gratim ergo non possunt hoc augmento , non remunerari a Deo. Et augeo argumentum. Hi actus habent meritum absolute M simpliciter augmentandi gratiam sergh absolute, simpliciter remunerantur a Deo hoc augmento . Antecedens probatur. Eo modo merentur augmentum, quomodo charitas concurrit ad illos actus: at charitas ad illos actus concurrit absolute.&simpliciter erg6 absolute . simpliciter illud augmentum merentur. Et minor quidem assumpta patentissima est. Maior vero propositio inde patet quia charitas est tota ratio merendi omnia, quaecunque a Deo mere mur. Potest tamen etiam maior illa declarari Charitas enim concurrit ad illa opera secundum propriae naturae conditionem Est autem haec conditio naturalis charit ti, esse secundum se principium meritorium, St. Aduertendum laisse quosdam asserentes, in homine iusto remisse operante, esse conditionem contrarianias augmento charitatis,4 ideo hoc praemium obtineri non posse contraria ei conditione repugnante. Probant auteadesse conditionem contrariam; quia remissio actus contraria est intensioni, quam augmentum importat. Et secundum haec argumento respondebunt negantes cons quentiam. Sed haec sententia falsa est. Primo . Intensio actus, remissio actus contrariari inuicem possunt atremissio actus, intensio habitus non item a quia non sunt in eodem genere actus, habitus , ut clarum est. Secund5. Et festius. Si intensioni habitus coptraria esset actus remissio; no posset augmentum habitus quod apud istos etiam, intensionem importat iubiserit c dere actus remissi quod ipsi quoque falsum assumant implicat enim actu contrario ipsum contrarium
Respondetur itaque , non adesse quidem conditionem contrariam, sed deesse conditionem necessari requisita
216쪽
ad augmentum obtinendum s proinde meritum respctu huius augmenti conditionale,non absolutum esse Ad maiorem aucti augmenti, qua antecedens negatum probaritur, respondetur, absolute falsam esse . Aliqui clbene actus illi ex charitate , scilicet meritum, aliquid ex subiecto merente, scilicet talem gradum operis, videlicet remissum. vel adaequatum, aliquid ex auxilio diuino aliquand5 charitatem, voluntatem eleuante, scialicet intensiorem maiorem praeexistente charitate. t. ideis non oportet modum meriti, scilicet abistute,
simpliciter, eum praemis concomitantia, consecuti ne vel sine reducere in charitatem. Quantumuis enim
charitas Cut excludamus illius maioris porbationem, tota ratio fit merendi praemium substantiale absolute;ta men respectu augmenti, prior est ratio dispositori qua meritori ex actu liberi arbitri j, ut a Deo moti; me ritum charitatis quasi superueniens addit rationem me litorij augmenti enaritatis; sed modificatam ad naturam, modum , conditionemque dispositionis, vestitio declaxatum filii. Itaque in forma respondendo tandem dicimus illam propositionem, eo modo merentur, quo charitas concurrit, si intelligatur, quo modo praecise ex parte sui charitas concurrit, esse taliam: ex qua cum mi .nore Conclusio sequitur falsa: si verointelligatur sino: Ir cisione,vera est propositio , sed minor non bene subisumitur: quia opns est non solum considerare quid natura charitatis sibi vendicet, sed etiam alia, quae simul
cum charitate ad opera ista concurrunt, ut dictum est. Tertio arguitur Gloria datur pro nitris ergo habe-.ti plura merita dabitur amplior gloriar ergo Petro insto. ut decem, centies operant adaequa te ad charitatem, dabitur gloria proportionata ad milles Paulo autem aequaliter iusto,in operanti semel intensius pura , vicis. dabitur praemium proportionatum, ad Ir ergo gloria non ereicit ex intensione actus; consequenter , neque charitas, quae aequaliter procedit cum gloria IIuius a. tionis antecedens, consequentiae omnes videntur esse
217쪽
is De actu augumentativo ebaritatis.
Respondetur glossando antecedens, Gloria daturrhumeritis, proportionali scilicet modes; quia si meritur1 , sit intensius , datur gloria noui gradus substantialis proportionalis latitudini excessus supra praeexisten-tem charitatem; si vero non fit intensius, datur gloria intra latitudinem eiusdem gradus proportionalis latitudini meriti illius. Et ideo prima consequentia quoad primam partem conceditur: quoad seeundam, vero diciamus, Duo praemia eorrespondere actu illi intensiori 'trio primum intra latitudinem gradus correspondentis gradae , ut decem praeexistentis alterum respondens gratiae maiori, quae per illum actum aucta est adcis., iste est nouus gradus gloriae essentialis , uti probatum fuit conclusione decima. Vnd secunda consequentia non valet quippiam. Adde gradum nouum gloriae correspondentε actui in istensiori excedere totam illam latitudinem praemii, quod
correspondet centenis , millenisque actibus adaequatis gratiae in Petro, ut supra latius declaratum, irobais tum est. Quarto arguitur . Petrus iustus post mille actus, vero intensos moritur, habetque maiorem gloriam, quam si mortuus esset post tales aetus Io vel centum: ergo ex illis etiam acti bus creuit charitas eius quae ut dictum sest aecuati gressu procedit cum gloria: ergo charitas non crescit tantum ex actibus intensioribus Respondetur. Antecedente concesso, primum consequens distinguitur, primo creuit charitas, uti beatitudinis persectio, quod augmentum in patria obtinetur , hoc modo omnia bene procedunt, vera sunt secundo .creuit charitas , ut primum principium merendi, ε tunc potest subdistingui Creuit secundum substantiam habitus charitatis inesse physico. eonsequens est falsum nec ex antecedente consequ turis vel creuit secun-idum esse morale, seu secundum essectus plures, quos ex . se producit; tunc verum insertur,sed non est ad pr i positum vostrae huius dubitationis . a Quinto arguitur . Ad praemium consequendum, nihil .ri aliud
218쪽
aliud exigitur, nisi meritum e M augmentum charitatis praemium estν quia Concilium Tridem. Sess illa ε Cam a. id puressissime statuit ergo non requiritur alia dispositio actus intensioris.
Respondetur ad praemium praecise , idest, quod habet solum rationem praemii consequendum nihil, c.
Maior vera sit sed tune minor est falsa. Nam augmen- est. Hide argumentum aliquid solum probat de charitate, prop est perrectio heatitudinis in patri vis, , - Sexto arguitur a Petrus iustus , ut decem , producit charitatis actus mille, ut sex tantum lac remissiores sua charitate 3 quaero est ne iustificatas magis , quam quando
produxerat deLem velis o tales actus , an non si
negas repugnas Concilio Tridentino, seu orie sextae , cap. decimo decernenti hominem, agis , ac magis lustiis ficari, dum mortificat membra sua super terram , eaque exhibet arma tultitiae in sanctificationem . si affirmas ergo per illos actus remissos crescit ipca iustitιa per gratia Christi a Petro aecepta sint sta sequota probatur. Quia
idem Concilium ibi deelarat in hoc consistere maiorem iustificationem . Et dunc secundo Infero Dergo per illos
remissos actus augetur charitas, uratia secundu ipsum suum physicum esse, auipiam substantiam habitus. Ratio
seque est Lycia ipse habitus charitatis. ωgratiae sunt iustitia ι novis ampla per gratiam Christi.
Ad hoc argumemum oportetin secundam opinione , tertiam quoque responderes siquidem utraque negat in hac vita per actus remissos augeri chasitatum, licet dissentiant de augmento charitam rata hanc vitam obtinendo per eoidem remissos meritorios actus comparato,dum illud secunda negat tertia;affirmat.Nam Concilium in illo capi loquitur de iustificatione hominis in
hac vita. quia de augmento iustitiaeeuntium de virtute in virtutem, qui renouantur de die in diem, obseruanistium mandata Dei, acclesiae , quibus fides cooperatur . extum autem est haec omnia in hac vita exerceri Quo
219쪽
si De actu augumentatiust Faritatis. cun modo illi Noondeant, ipsi viderint; ego responsula
asseram, quod elim illis tinterit esse commune: Animaduerto igitur iustificationem dici posse seri maiorem dupliciter. Prim secundum esse morale , secnndum quod esse singulis actibus crescit inaritas , quantumlibet remissis , ut dictum supra est sapδ secundo secundum physcum esse, ad stibstantiam ipsan habitus . Et disdi duo Primum cap. illud decimum Sess 6 aecipi posse de augmento iustificaticinis primo modo, nc respondem negando secundam consequentiam. Neque eius probatio euincit . Nam non solum ipsi habitus gratiae, charitatis apud Concilium sunt nostra iustitia a Christo accenta a sed etiam quaeliber oper ' meritoria . Vide eandem Sessaean. 34. Ubi disertis venisibis dicitur opera gratias a iusto fieri per Dei gratiam, M
Secundum insto Concilium intelligentilis esset cla iustitia habituali in nobis inhaerente formaliter a Christi erati. yW4 An te rivulus derivata onestramen adeuligendum, at siderer iniustitiam stant,quolibet amachiaritatis auges de facto, sed vex disposiriue quo motiss.Tho.Q. dicit In-hil ei progredi exitet de virtute in viri eis, aestificationem maiorem non solum illam , qui charitatem auget, sed .um,qui se aleius auginentum di nil vel completiue I certe hoe loco doctrinamia communis, qua Bagnes usus est, opti me adduci applicari potestis concilium , scilicet tam . quam Iudicem controuersiarum fidei inter Chatolioris,&ΗMeticos statuere sententiam contra haeresin dieenti γέ non esse nos iustos formaliter iustitia nobis inhaerente ,
sed tantum extrinseca , a nobis appraehensa amens eae
fidem Et no posse nos aut in iustitiae stere,une es a in iustnia inaequale si cum omnium unica sit iustitia, quae in Christo se aliis residet, nobis fide stila appraehen dente extrinsem applicatur Ctura pugnat sententia concilij exposita modo dicto, siue illa quolibet actu trescas, siue solis mensioribus. Haec enim disputatio neque versatur interimneranos, nequὸ versari potest, cur fun t
220쪽
senditus eonvellant meritum omne, atque augmentum
institiae, vel eharitatisci Versatur autem inter Catholicos, eosquὰ Scholasticos Doctores quorum controuersiae, eum ad Concilii iudicium non fuerint delatae, quomo-
db de eis iudicium latum fuisse existimabitur septimo arguitue Actus remissus nihil meretur errigo quaestio est inutilis, supponens falsum Antecedens probatur. Prim, si mereretur, esset ex speciali Dei a xili, quia omnis actus meritorius ex seeetali auxilio Dei est: hoe fit sum esse probo . Nam quod est ex speciali
Dei auxilio est etiam ex speciali eius intentione, cum Deus nihil faciat non intentum m non ad aliquem p ciale finem inuo vero est ex intentione Dei speciali emter sortitur effectum suum, seu finem , quia De intentinustrari non potest ergo actus remissus factus ex intentione Dei speciali, ad hoc ut homo augeat charitatem, semper sortietur effectum istum sed di hoc falsum; quiae tingere potest hominem mori habentem actus ratum remissiores, vel ad aquatos charitati, ut quatuor, in qua rixerit perplures,in dies, Mannos ergo, c. Secundo probatur antccedens idem Apoc 3. Vtinamhigidus esses, aut calidus, sed quia tepidus es,& nec misgidus, nee calidus incipiam te euomere ex ore meo atremisse operans, ut fie, est tepidus ergo euomitur ergo opus remissum non est meritorum. Tertio ad idem Antecedens . Opus remissum est cor-rdotiuum virtutisci pus corruptiuum virtutis non potest esse meritorium ergo. Et minor quidem per se nota videtur Maior probatur ex Diuo Thomaria. a. dicente actum remissiorem potius disponere ad diminutionem virtutis Respondetur negando Antecedens. Ad primam eius probationem. Respondetur. Prim5 Actum meritorium esse ex speciali adiutorio, intentione Dei: Sed ista intentio Dei non habet hunc finem, ut
semper perducat ad augmentum , aut consecutionem gloriae alioquin aut frustraretur intentio Dei, quod omnino ab omnibus asseritur falsum , ex Scripturis, illa praeserti Isai. et . Si non ut putaui, ita erit,&cautipo