장음표시 사용
241쪽
amo est eonnaturalis, illam oportet substantialiter habere eiusdem essentiae participationem quia connaturali ras passionis conuincit praeexistere in illo subiecto substantialiter causam illius passionis, aqua fluxu naturali finit, quo naturali fluxu est illi connaturalis ergo con uineti in illa tali creatura esse substantialiter parti ei pationem diuinae essentiae, siue causam propriam, ter
se participatiores diuinae essentiae . At eausa proprii, per se huiusmodi parti ea pationis, quae fingi alia potest, nisi deitas ipsa I ergo erit Deus i quod est intentum am
an volumus rem .istam strictius, ac valentissime expli-llari lumi cito 3 ad quod reducitur linquam ad propriam per se causam id, quod est tale pet participatione,
est talaser essentiam ex communissimo omnium axi mate. Gratia si consequenter participatio deitatis , ut est in seipsa operite concedentem ipsius ad aliquam e re inabilem naturam connaturalitatem , ita reducitur ad crea. Iuram factibilem tui est tonnaturalis ergo illa creatu. aa erit Deus per essentiam suam Minor probatur, qui .
ilIud , quod alicui est conuaturale ' up est illius substantia , aut in ipsam substantiam rei, c est connaturalis alvi in pelle propriam causam reducitur . .
- Ne quasi displiceat, si tam diffuse varieque tractaui hanc rationemr volui enim euidentem vim eius ostende re ijs,qui adeo minimi eam hactenus aestimarunt, ut qua- flocci penderent quoci an consecutus sim, vos ipsi doctissimi Auditores iudices eritis . sed interim
. Dicet quis. Nonne substantia, imoentita creata a
quaelibet est participatio deitatis siquidem taedius detineatis sunt 3- eonsequenter sunt eius iubstantialiter similitudines participatae, eum effectus agentis similitudo sit. Nec tamen Hopterea sunt substantialiter Deus. Quare diligentissime. Adnertendum est Maximam esse differentiam inter gratiam. substantiam, seu entitatem quamlibet natu--ralem . Nam gratia entitas diuina est, secundum quod
est in seipsa secundum totam plenitudinem, . silicet
242쪽
ita Ioqui latitudinem deitatis , participata tamen i se est participatio deitatis,fecundum quod in seipsa est simpliciter, absolut8. Ideoque per eam sermaliter efficimur fili Dei Consortes Naturae Diuinae simpliciter,iabselute, nulloque penitus addito . At reliquae entitates naturales quaecunqu8 sunt participationes Deitatis, ve Deitas quasi secundum quid consideratur, non simpli riter. Declaro hoc excipia causalitate finali in Deo a Deus enim , ut finis ultimus consideratur dupliciter Primb, ut finis ultimus naturalis; a quo, ad quemarectitudo naturalis voluntatis praecise sumpta depende Secundo, ut finis ultimus simpliciter, secundum se , a quo, ad quem superadditus ordo gratiae, lectitudo voluntatis sub gratia, vel habita , vel debita haberi dependet. Et prim quidem modo consideratus utique quid infinitum importat. Nam quis dubitet ab eo sit confiderato semper in infinitum produci posse perfectiorest reaturas puta Angelos, fine ullo ordine ad gratiamis eum ex uniuersi creatione, sin hi tantiarum separatarum
animae rationalis non solum fides , sed etiam humana ratio demonstrauerit in eo infinitam omnino virtutem
Attamen hoc primo modo spectatus consideratur quasi subordinatus bi ipsi spectato secundo modo siscle,ra. ibo ultimi finis simpliciter Mabsolute, quo modo accipitur in ordine gratiae Deus , scilicet, ut simpliciter, Mabsolute in seipso est, praestat rationi finis ultimi naturais sis. Et propterea Theologi omnes naturalem rectitudinem supernaturali dieuut rectitudini esse subordinatam Et hinc sequitur. Primo etiam rationem primi princia
pii supernaturalium in ipsa licet simplicissima Deitate krmaliter, imo realiter sed eminenti quodam modo λdistingui. Nam ordinem finium M ordinem agentium oportet ad inuicem esse proportionatos, uti Diuus h mas demonstrat ex eo s quod omne agens propter Pr
prium finem operatur , finis per se primo mouet
Secundo sequitur etiam effectus adinvicem distingui.& non posse unam, eamdemque rem per se primo per timo a nere
243쪽
aere ad has duas rationes principii primi, quamuis res
naturales omnes ad supernaturales sub ordinari possint. Itaque substantiae quidem omnes, earumque accidentia aeonnaturalia participationes quaedam assimilantes Deitatis sunt,quasi lim state,& secundu quid sumpte: primo m do. itas enim quasi ars immensa quaeda, illimitata in se limitate tam imitabilis in participata secudum quod idea, exemplar est, aut singularum rerum, aut uniuersi totius, aut etia singularum,licet innumerabiliu emperiis
Irfectiorum substantiarum creabilium,ad seipsam, ut inpia est, comparatur, ut secundum quid ad simplietis ter , ἡ non hearetur intellectus simpliciter, si omnes huiusmodi creaturas in seipsis videret, ex eis, in eisqι
videret Deum, ut earum auctorem, eo modo, quo Angeis
Ius quilibet in seipso Deum naturaliter, ac necessario viis det, si Deum ex ipsa eius substantia, ut est in seipsi, non videret. Et propterea nihil impedit hanc partieipatam hoe modo similitudinem Deitatis esse substantialem ereaturae quomodo oes Angeli similitudines subsistentes participatae sunt deitatis,nec sequitur inde, quod sint Deus.
At si Deitas substantialiter participaretur secundit a
quod consideratur in seipsa simpliciter,in absolute, qu modo accipitur Deus, ut auctor gratiae, Himis superna ruralis impossibile esset participantem Deum substanti aialiter hoc modo non esse Deum ad vero sequitur ad senis rentiam dicentem gratiam, quae est participatio Meon. sortium Naturae Diuinae hoc modo sumptae ab aliqua n tura, aut virtualiter, aut realiter, formaliter hoc modo luere quod significatur dicendo, esse connaturalem. oportet enim in illa creata substantia esse principiurnis productiuum participationis naturae diuinae penitus illimitatae, it in seipsa simpliciter est, & absolutes piae. Quod principium si quis non videritem ipsammet
Deitatem simplici ter,ac absoluti aut est ecus omnino, aut prorius ad contradicendum proteruus stat itaqua fixum immobiliter eos, qui creaturae ulli sectae, aut factibili gratia tribuunt, ut connaturalem,per propriae -- eis suae ignorationem facere creat viam illam Deum .
244쪽
Et ex his potes intelligere cur Sanctus Doctor I MIIo. h. ada in tuterit, grati am necessario esse accidens ex ea Dquod io hi quod est in Deo substantiali ter , in anxiam fi participative per gratiam . Consderauit enim in Deo ipsam Deitatem simpliciter secundum se, ioci quasi secundum quid & partialiter, inuasi deam, ex e plarque rerum x quo modo a substantijs creatis substan tialiter participari potest modo dicto, videlicet, ut secundum pias earum substantias sint participat et simiutudines
Deitatis . An haec sint meditatissime aduertendivos Auditores hi doctissimi, & prudentissimi Iudice Sest Ot s. secunda ratio. Ex aliqua natura creabili nata est gratia sequi tamquam connaturalis, ergo a tali creatura a
peccatum committI Implicat Contra uictionem 1aque
naturaliter loquendo . Antecedens est sententia opposita Consequentia deducitur si naturaliter loquendo posset peccare, Aut illud peccatum gratiam non exclud ret, aut excluderet. Non primum, ita scilicet quod possent esse simul peccatum , arati , ex consentu uniuem forum Theologorum, ex ratione habitus, priuati ius. Nam licet aliqui disputent, utrum de potentia lux absoluta possit Deus in homine conseruare gratiam, etii vhi in mortalem culpam ceciderit sine ulla tamen con trouersia omnium Theologorum sententia est, secundum
rei naturam, non posse gratiam remanere cum mortali peccato, uti neque lucem cum tenebres Neque secudum.
Nam si gratia asseratur illi creaturae substantialis per nullam potentia separari pol ab ea gratia; eum substitialia, etiam ratione inseparabilia sint ab eo, cui substantialiter insunt:fi vero fluit ab illa natura quasi passio; Esto Per omnipotentiam Dei iuxta quorundam di1putantium sentenistiam separari posset, miraculose scilicet; implicat tamen quamvis passionem naturaliter posse separari a subiecto, euius pasilo est. Ex quibus infero talem creamram etiam eonstitutam in via, seclusa diuina essentia, eiusque bea. tisicivifione futuram impeccabilem: quia in tali adhue statu posita inseparabiliter annexam habitura essea formam necessario a suo rubiecto excludet smne pecca-
245쪽
rem mortale, scilicet gratiam. Quod ipsi certe R. P. M linae repugnat; censenti in eadem quaestione impeccabiis litatem sine influxu Diuinae essentiae in ratione speciei intelligibilis,m eius benefica risione haberi non posse. Nisi
Drte dicas hanc nostram rationem conuincere quidem exclusionem mortalis peccati,quod solum repugnatur tiae. Sed parum haec fuga valet. Tum primo, quia, P. Nolina loquitur de liberi arbit m consolidatione in Deli, quae non exigit peccati venialis exclusionem, ut ex Ap stolis patet , qui de seipsis in gratia confirmatis Dexte no amen dono vere dicebant; si dixerimus quia peceatum non habemus mos ipsos seducimus. I. Ioan . r. Et in multis offendimus omnes . lac. 3. Tum secundo , quia neque excluso possibilitatis peccandi etiam mortaliter. vlli creaturae etiam faetibili per naturae vires conuenire potest Liberum namque arbitrium, quod a superiore reia gula dependet, cui non est necessario coniunctum, moris tali peccato obnoxium effici potest . Tale autem est omne liberum arbitrium productum ex nihilo. Sed hoc non huius loci est Tertia ratio . Ex sacra Scriptura habemus gratiam Dei vitam aeternam esse Rom. 6. Et gratiam , gloriam dari a Domino. Psal. 8 3 ergo gratia , beata vi fio non possunt esse creabili substantiae connaturales Consequetitia est apertissimi. Non enim requireretur noua aliqua superaddita Dei operatio , si ex ipsa rei natura posita . visio Dei, quae gloria ipsa est , haberi posset. Longe mi nus oporteret clari a Deo gratiam, si fluit ex data natura. Neque vero in gratiam, sed in naturam tamquam in primam , propriam tamen, causam reduci oporteret; quia gratia proprium principium esset natura, ex qua flueret, tamquam passio con naturalis. Quod si opposita sententia respondens , distinguendo consequens, concedat non posse ista connaturalia esse creatis reuera de facto subitantiis de ijs Scripturas loqui interpetretur neget id autem de substantiis , quae a Deo fieri possent, de quibus scriptura non agit Conistra hanc doctrinam mihi Occurrit .
246쪽
- ' o. Ex quonam Patre, aut Doctore Eccleta intellectum hunc expisca uerit quem Scripturis affigies, quod de modo actu creatis substantiis loquantur Cur non Dintius dicamus scripturas ostendore, quid conueniat naturis ipsius gratiae, gloriae, scilicet non ex natura sed ex Iibera Dei actione haberi Ideoque in quacumque natura ereabili idem asserendum esse secundin Scriptnras ta secundo Nou possumus illam Scripturaim Roman. I I.
Quis nouit sensem Domini aut quis Cosiliarius eius fuit, interpretari de creatis desecto naturis, sed de naturis
creatis, quatenus creaturae sunt; quaeratio commu his est
omni rei possibili ergo a sertiori non possumus easdern interpretari de visione Dei danda ex gratuita Dei actione pro ijsdem actu factis creaturis. Et consequentia est
apertissima ι quia longe altim est ipsum in seleso videre
Deum, quam sensum eius 3 Imbratio cur Dei sensus videri non potest, ea est; quia Deus est nobis inuisibilis. Tertio sim facit Scripturis; qui dicit in aliqua cre tura posse dici Non gratia, sed natura est vita aeterna , sequitur vero id ex opposita sententia a quae ut ad prima radicem, ac propriam , vitam aeternam reducit per ηratiam in naturam rei quae proprium, immediatumque eLset principium gratiae sibi connainralis . -υ arto. Hoc dictum aeterna vita effectus est, vel esse potet naturae, contra omnium Patrum loquelam , aurium piarum est offensivum. Exsibilanda igitur ex tota Ecclesia est sententia istas nec sustinendum videtur, ut de
Qubd si Patres non explicauerunt Scripturas intelligendas non solum de factis, sed etiam de substantiis, quae possent fieri. Inde natum est a quod Spiritur Sanctus, quo
humiles illorum animi pleni erant, insinuabat superfluam esse hane distinctionem 3 quia naturae gratiae repugnate videbant haberi ex naturas, naturae gloriae repugna re haberi ex alio principio, quam gratiae Quarta ratio . Connaturalitas ad subiectum, iratia Dicunt rationes ex terminis ipsis inter se repugnantes aergo gratianuuli factibili creaturae potest esse connatum ratis
247쪽
ratis. Consequentia est plusquam apertissima ranteee dens probatur . Connaturale significat debitum natur aer
debetur enim principijs id, quod natum est ex eis sequit
Gratia vero significat, non debitum. Alioquin gratia iam non est gratia . Quis autem non videat debitum, ac non debitum esse repugnantia o Confirmatur.Rationi gratiae repugnat esse ex operibus ex Diuo Paulonad Roman. q. propter rationem debiti:
quia scilicet ipsi gratiae secundum uuam diffinitionem inaturam conuenit esse non debitam. Quid ergo dicemus attendite Apostoli verba acutissimi Auditores inuentia se Abraham patrem nostrum secundum carnem λ Si enim Abraham ex operibus legis iustificatus est, habet gratia, sed non apud Deum. Quid enim dicit Scriptura γ Credidit Abraham Deo, reputatum est illi ad iustitiam .
Ei autem , qui operatur, merces non imputatur secundum gratiam, sed secundum debitum. Ei autem, qui non operatur, credit autem in eum, qui iustificat implum a
reputatur fides eius ad iustitiam secundum propositum erati et . Et adiunge illud eiusdem Cap. Ir. Si autem is gratia , iam non ex operibus , alioquin gratia iam non est gratia . Vides quomod5 ex ipsa diffinitione, iatu ra gratiae procedito Ergo etiam naturae gratiae repugnat esse connaturalem ulli, vel possibili creaturae. Ratio sequelae euidentissima est quia omne alicui connaturale est illi debitum . An dicent aduersari repugnare quidem gratiam esse Connaturalem naturae factae , non autem fatii bili. Sed inutilis profecto fuga hae fuerit Argumentum siquid evrget ex ipsis rationibus terminorum. Debitum enim, &non debitum rationes sunt comunes tam factibili, quam factae creaturae. Et praeterea Quis etiam non eluderet D. Pauli argumentum dicendi, gratiam quidem non esse ex operibus creatura iam factae , posse tamen esse
ex operibus alicuius substantiae creabilis Sed ut vim argum et si podit fieri, evadant; sorte dicet, grati a quidem no esse debitam reuera factis actu naturis; posse autem debitam esse alicui, quae a Deo posset fieri
248쪽
Sed eontra . Primo Aut gratia in factis in possibi
libus creaturis eiusdem, uniusque rationis est, aut non est unius rationis, eiusdem. Si hanc secundamiam tem negantem concedant Sequiturci ergo dantur diuerinsae species gratiae gratum facientis. Id veris.
ditum hactenus. Secundo repugnat rationi Nam participatio Deitatis, ut est in seipsa simpliciter,in absolute, non potest esse smsi unica. Vnde enim differentiam accipiet i non a subiecto euius utpote materiae recipientis, non est species a mutare LVnde modo tam in Angelis, quam in anima
hus eadem specie gratia est. Non ab re participata quia Deitas, ut in seipsa est simpliciter, absolute considerat , re, ratione simplicissima, maxime indivisibilis necessario est. Non a modo participandi, quia iste tantum differt secundum magis , minus in eadem soromas quae speciem non variant. Cum itaque nihil assignari queat distinctiuum , remanet gratiam athomae speciei, omnino indivisibilem esse. Tertio quaero. Species illa gratiae in ereatura actibi Iressetne substantia, an accidens mon substantia. Qtrodenim est in Deo substantialiter , ipsa sua inquam Deitas simpliciter, tersecte sumpta , non potest in alio partiocipari substantialiter, quin illa res Deus sit: conseisquenter simul esset creatura Dei, meus sui Creator a Chimera,imo plusquam chimera omnino non intelligibi inli . Sed neque asseri potest fore accidens . Nam si esset accidens impersectius, quam gratia animarum nostra rus ulla vel fingi posset ratio , cur substantiam requirat his iam creatis nobiliorem factibilem , cui debeat esse conia
naturalis . Si diceretur accidens aequale secundum peria sectionem huic nostrae gratiaes vis rationis inuicta reluctaret cui est euidens, liras rerum species sub eodem immediato genere, non esse aequales, uti neque numerorum species inter se. Restaret igitur eam sere hac nostra gratia perfectiorem. Id vero Primo omnibus uniuersim Doeto
249쪽
Doctoribus repugnat a rentibus concorditer noά possedari accidens praestantius gratia, qua Diuinae efficimur naturae consortes . Repugnat secund5 etiam rationi. Nisi enim detur aliquid nobi sus Deitate ipsa secundum se simpliciter sumpta, quod se aliter participetur, Implicat cotradictionem esse aliquid nobilius gratia,quae Deitatis hoc modo consideratae Drmalis participatio est. Demonstratum ergo est, non posse secundam partem illa negantem dari. Quod si, ut necessarium est , dent priomum partem affirmantem, gratiam etiam in possibili creatura eiusdem esse rationis cum hac nostra , qui fieri potest,ut hae e nostra subiectae sibi substantiae non sit connaturalis,illa vero con naturalis sit substantiae; quae illi subij ceretur Certe nulla ratio, c. An dicent etiam nostram eonnaturalem fore substantiae alicui factibilis cuius differentia illustrior constitueriret substantiam, cui gratia deberetur , vel ex qua gratia quasi connaturalis passio flueret sed contra . Primo Ista substantia a Deo esset, tau ctore naturae, an ut luctore gratiaest Supra namque in ipso Deo has duas rationes distinximus. Non fecundo modo, quia tota latitudo entitatis illius substantiae , genus scilicet, differentia non sumitur ex ordine ad gratiam, neque secundum rationem assimilationis Deitatis,
ut in seipla simpliciter , fecundum se est quia secuna dum hunc modum ostensum est no posse dari specifidam distinctionem ; sed secundum quod ars est , exemplar ε
rerum erg5 erit a Deo, ut auctor naturae est totaque secundum suam substantiam erit ens naturale. At ens naturale non potest esse principium proprium supernatu ratis entis, ut posset efficacissime demonstrari,nisi super uacaneu esset in re patentissima rationibus uti non neces-farijs Nec item potest sibi vindicare tamquam connatu'ralem rem, quamuis ordinis supernaturalis ergo non spotest dari ulla substantia, ni gratia animabus nostris infusa sit ullo modo connaturalis praeterea. II. Confirmatur, 3t pol esse quarta contra responsionε
instantia. adhiic urget quartum principala argumentum
250쪽
III meedens. Gratia quoad essentiam suam est non de hi-.ta et ergo nulli facis, aut facti hili potest ehe connaturalis Antecedens patet, quia alioquin Paulus non potuisset inferre hanc consequentiam gratia est ex operibus quod significat esse secundum debitum,ut patet ex eius deci ratione supra positaec ad Rom. ergo gratia iam non est gratia . Haec siquidem illatio destructae naturae gratiae iupra hoc tantum iundari potest, scilicet de gratiae natura est esse non debitam .
Tertio confirmatur, in valet ad principaIe inten- tum quaret principalis argumenti ex ipso nomine graeiae. Non potest enim vocari gratia respectu eius , cui Tom aratur, ut gratia, si non datur gratis. Alioquin quid prohibet etiam naturales passiones, uti risibilitatem Mantegrales partes, ut manus ,& oculos, imo Messenti Ies, ut animam ipsam vocare gratiam hominis: Unde &Pelagius aiebat, nos ex gratia mereri vitam aeternam a squia intellestum, ac voluntatem, liberum scilicet arbitrium appellabat gratiam , teste Diuo Augustino. . Quamuis vi coactus veritatis,ideo Haereticus ille libe- libera Dei voluntate fit, ut homo producatur Ladeo Omarem gratiam dari gratis, tamquam per se notum rationi
Quarto confirmatur eodem modo , scillae vale tad principale intentum argumentit Ex ipso quid rei gratiae sumpto ex duobus Apostolis Gratia est Consortium
D ulnae naturae, quo creatura intellectualis generatur in
filium Dei. quae propositio habetur. 2. Petr. I. primae
eiusdem a cap. t tale consortium regenerativum
in filium Dei ex mera pendet eiusdem voluntate Dei, Quae pr'positio habetur ex Iac. r. volumarie inquit genuit nos verbo veritatis, ergo gratia ex mera Dei vo luntate habetur,4 nullo modo debita esse potest ei, cui datur, naturae, seu facta sit, seu factibilis esse dicatur. Proinde ex dissinitione argumentatus Paulus ad Ephia a probauit, Non saluari nos ex operibus , sed ex gratia per fidem , quia scilicet dinium Dei est quae argument