장음표시 사용
271쪽
otitia ad plura semper extendi potest ruta pro merea quiddam est illimitaiam;
eas,ae reuelatio actu quidem notis est virtute autem nul--iis continetur limitibus . re p . Sed ad eamdem principalem Conclusionem , simulque secundo contra secundam responsionem addecimamtertiam rationem princillatem fit. no rQ Quintadecima ratio. Notria fidei est eorum, quae Per-ainent ad profunda Dei, ad archana eius prorsus misserutabilia,& quae ex mera eius libertate dependem. TMIium notitia nulli factibili creaturae , hoc etiam modo. secundum inquam rationem prineipi passivi),potest eos debiti,4 connaturalis ergo', e. Mi or probatur siquoad primam partem ex I. Eor. a. Vbi post illa verbas Mee in cor hominis ascenderunt, quae praeparauit Deustias, oui diligunt illam Subiungitur statim. Nobis autem reuelauit Deus per 'iritum suum Spiritus enim omnia
Icrutatur, etiam profunda Dei Quoad secundam partem probatur ex eap. I r. admo Inan. O altitudo inquito diuitiarum sapientiae,&tae tiae Dei a quam incompraehensibilia sunt indicia eius, Minuestigabiles viae eius Quis enim cognouit sensumtois mini aut quis Consiliarius eius fuit aut quisitior dedit illi, ut retribuetur ei Ex quo loco secundum cunctorum Patrum ac Scholastieorum sententiam misterium pridestinationis unius,in reprobationis alteriusi vii Iacob, &Esau, de quo misterio Ades notitiam tradit, archanum inuestigabile concluditur, conuincitur. Quoad tertiam vero partem patet in ipso altissimo misterio Incarnationis, alijs inde promanantibus tamquam a fonte Paradisi exeunte ad irrigandam totam ter ram .maior propositio ex terminis ipsis videtur esse per se nota. Quae enim sunt connaturalia; ex natura illius,cuius comparatione sunt connaturalia,dependent saltem in cognosci ergo non sunt profunda Dei,led propatula;non 8rchana, sed aperta, ac peruia non tantum ex Dei volun-
272쪽
sio mis quam operatio miraeulorum4 im,verh magis titemque cintimio r.5 nobilior sed operatio miracuis Iotum: nulli omnino creaturae potest esse tonnaturalis reego mulio minus visio Dei beatifica,&bconsequenter paei ratione gratia,flumen gloriae Uinritas, c. Minon a tet, quia operatio miraculorum est operatio solius agenotis non subiecti legibus naturae: Omnis a maereatura setiam quae uis a Deo possit fieri, legibus natura tum suma, Deo ei impositis, tum uniuρrsalibus toti,impositis v n Auersitati, subiecta necessari h est. Cinum est enita ab in. feriore transirendi vim posse leges si perioris. Omnipoten-ris praesertim, fine voluntate eius praecedente cum sit om
nobis operatus es Domines vide euomodo scripturae ita de nobis actu creatis agunt, tintellii debeant etiam de possibilibuo necessario debet extendi ad omnia, quaecumque a Deo effici possunt et Maioris prima pars probatur. Primo operatio . quae intellectualis natura beatur, omnibus si plures habeatae, ratione ue distinctas est praestantior, in maxime pro Φpria; praesertim vero si eam a nullo extra se posito ulla modo mendicat sed prima intellectualis substantia si tamen phas est ita loqui de Deo ipsa sui cognitione abeaturi idque ex seipia ergo Vifio erit omnium no bilissima, α Deo magis propria dii si a ness secundo . Ut operatio miraculorum tamquam ex priama, proximaque causa nascitur ex ipsa Deitate secundum seipsam totaliter, ac simplieiter a ita visio , qua Deus beatur, imo rilla ipsa, qua nos beati erimus ex eadem Deitate eodem modo sumpta nascitur ut ex propria , ac proxima causa 'rgo erit eodem modo Deo propria.
Quoad secundam partem probatur illa maior propositio. Nam semper actio immanens est, intimior, sino.
273쪽
lior transeunter. Probatur hoc ex eo, quoi manens actio in eodem agente est isque natura est intellectualis:
transiens autem in extrinsecam alienamque materiam
exit, quam non est necesse intelligentem esse ergo illa est intimior, item nobilior. Et hinc probari iterum potest idem , quod prius , visionem beatificari, qua se se intelligit , esse magis propriam Deo , quam operatio nem miraculorum. Haec enim operatio in coordinatione transeuntium ponitur, quae agentibus omnibus etiam a cognitione, , ita carentibus possunt conuenires; siqui dem ignis aerem, calefacit, cilluminat. At visio sui ipsius non cadit, nisi in intelligentem.Ergo diuinae naisturae,quae est intellectualis magis propria, intima,&prq- stabilior est visio sui ipsius, quam operatio miraculos . Concludit ergo validissime ratio quasi si ista operatio miraculorum non potest ulli etiam factibili creatur fine Connaturalis , minus possit ei connaturalis esse Beatificalfio Dei. Posset tamen aliquis argumentari ad oppositum I magis propriam, scilicet esse operationem miraculorum . Nam dari non potest virtus vlla habitualis creata , quae miraculosi operis principium sit, ut Diuus Thomas habet 1.2.r78. p. adi Et tamen habitus , qui sit principium Diuinae beatificae operationis in nobis non solum potest, sed etiam dari necesse est, lumen scilicet gloriae, e p. a. s. Respondetur . Imo vero penitus impossibile est dari habitualem qualitatem, quae se sola possit hane opera. tionem producere; sed prorsus oportet ad eam producendam substantiam ipsam diuinam concurrere. Itaque
lumen gloriae utique disponit intellectum ad Deitatis tamquam specie intelligibilis susceptionem: vimque illi
tribuit, ut una cum ipsa visionem eliciat sed sine illa . substantialiter concurrente nihil potest. Vnde dubitatum quidem est ab aliquibus an sine lumine gloriae videri possit, aut visa aliquando sit diuina essentia; inllo tamen est unquam dubitatum, an sine ipsemet essentia diuina visa sit, aut videri possit . Diuus Thomas autem a. a. q. cit de virtute loquitur, quae se ista, nullo alio indi
274쪽
gens, tamquam comprincipio , peretur miraculose, non de quocumque alio modo . Id vero dixerim LNam Christo inquantum homini potestas ad miracula facienda videtur data fuisse per modum habitus cum ea ope raretur, quandocumque volebat; eo quis diu manitas ad
substantificaminionem diuinae hyposta fis eleuata instruis mentum erat diuinitatis coniunctum , ad quaslibet opera facienda, quae ad finem Incarnationis essent necessaru MImo sacerdotibus videtur dedisse vim habitualem , ad animarum per Sacramentum omnitentiae praesertim, iustificationem 4 ad vini, panisquo in Christi corispus , sanguinem transubstantiationem. Ipsa siquid everba absoluentis,in consecrantis id effficiunt , quod Ggnificant. Ex quibus permulta supra omnes naturaiam se consequuntur. Idque possunt, ac faciunt impressa
indelebiliter virtute 1cilicet per characterem. Haec tamen doctrinae S. Thom non aduersantur traditae loco citat a. 2. Sacerdotes enim Sacramentum ministrantes noagunt ad iustificationem animae , ut principale ne secundum quidem agens Et Christus inquantum homo non operatur illa miracula nisi ut instrumentum, liberum . tamen, Esto Christus excellentiori modo ac ratione instrumentum sit , quam reliqua omnia, quia ut coniunctum personaliter,cum reliqua omnia extrinseca omnino sint, ac leparata. xvnde character,in similia non constituunt principale agens, sicuti beatus dicitur in reuera est suae beatificae operationis causa principalis, dediminium in umentales Eli autem Deus, qui , Ut principalis
causa prima, ac proxima,& iustificat animam,is substantias in Iesu Domini corpus, sanguinem conuertit. Sed haec obiter, ter occasionem breuiter dicta sint. Equidem spero optimi,ac doctissimi Auditores confir malam fatis videri vobis hanc sententiam raeiudicare satis permultas rationes adductasci quarum vim acri di scussione penetrantes censebitis plus quam persuadentes, scilicet, ut in hanc summo studio eatis sententiam simo etiam forte cogentes: SED Respondeamus rationibuλ. pro contraria seno
275쪽
tentia allatis . Quod tertio promisimus AD primum respondeo praenotando non debuita sententiae primae Auctores mirari 3 si Sanctus Doctor uni ea fuerit ratione contentus ad conclusionem suam. Raro enim sollicitus fuit de iis, quae secundum omni dentiam Dei absolutam possint fieri .Siquidem erat iuxta Prophe tam docens utilia , ingeni fugiens ostentationem . At verbigo quidem Diui Thomis rationem validi fimam existimo: nec valere allatas ad eam responsiones . Prima enim responsio. Negans participatione essentia diuinae non posse esse connaturalest apertissime quem admodum dici solet saltat extra choraeam ris fallax valde est. Et primum quidem patet. Nam ratio D. Thoomae non assumpsit ullo modo participatioriem diuinae erusentiae; sed dispositionem ad diuinam essentiam , Qui eius ad superiorem formam agitque de dispositione pro-Pria, ac, ut aiunt, necessitan te mane vult D. Thomas esse connaturalem rormae, ad quam disponit, soli a non
vlli autem alteri. Quis huic propositioni corde dissenti Te poterit, quaru otescit ex terminis, Si enim propriasiperiori; quomodo in senos potest esse connaturalis omne enim alicui connaturale proprium aliquo modo est unde si inferiori propria meo superiori propria, nec inferiori erit. Quod si altera non potest esse propria, quanto minus substantialis tAt lumen gloriae dispositibne esse propriani ad inretnam hanc intelligibilem tamen x ricia, scilicet diuinam in
Theologia postulatu est saliem. Dico sestem,quia Caietanus insinuat a sancto Doctore fuisse probam . Profecto grandis, distantia horum terminorum mi atticipatio sisemae; dispositio ad formam quam non aduertisse ad
uerfnios , tam acriter hanc difficultatem distutientes, non facilis credunt; qui acutiemingeni reorum in. omniabus admirantur: cun vero dissimulauerint, quod eos non
nunquam alias factitasse aliquando monstrauirrrus , ipsi
viderint. Secundum vero declaratur: Haec enim responsio, aeratio, qua persuadetur, Aequicatione hidi , di pio fun-
276쪽
dias penetretur. Lumihe enim gloriae participamus de teri, non quovis modo confideratam, sed secundum sei p. san simplieiter, id est , ut est in semet ipla secundum se. Hoe autem mota nisi est inter creata, imis neque eo spotest in ulla re, quamcumque Deus absoluta uia potenistia trear valet u su tantialis participatio Deitatis.Οm-2 Lenim formam naturalem secundum specialem ideam Deus exemplatur, 'faciti dea vero essentia quidem
diuina cognita est, sed quasi limitata sub ratione, ut sei-heet illiusHPhroducendae propria rauci e M Beatus non hoc modo videt Deum; sed ut simpliciterest infinitus.&illunitatus, quiali is, m est eius quod quis est, infim ,
eum fimpliciter ens totam indivisibiliter cotinens latituis dinem entitatis. Unde non eo, quis est Beatus, quo res vi de etiam in Deo , neque consequenter eo beatior quti
plura in eo videt L scd est Beatus quia De Lm videt svi ais beatior, qu is eum videt persectius & si Deum praeci se fine eognitione inquam cuiuslibet alterius rei videωlme , esset prorsus Beatus ' :us et ατ nm i Neque uero tamen de lumine gloriae prisrie loquenἀda dieitura quod deitatis hoc modo sumptae participati si Peoprium ho gratiae est quam Diuus Petrus dixitiesso consor indiuinae naturae, quae proprie latina est
dans esse diuinum: Qua sola proprie dicimur Dei essiani&Ψlij ex cel fis de quibus Ioannes dixit a Dedit eis potem statem filio Dei fietes, qui no- sanguillibus , neque cvolyritare rnissimeque ex volantarativarit sed ex Deos
nati sunt.issaetas iamnen autem gloriaequalitas eiusdem cuius : gratia , proinis est, sed qua intellectus dispon tu formaliter ad ipsam deitatem, tamquam intelligibile
formam, ut in eapsa simpliciter deitas est suscipiendam. virtutemque accipit ad noch vicum deitate unum quia, intelligibiliter factus . possit una cum diuina essenti shoc mod recepta, actuante beatificum actum visioni
Seennda resph . Negat lume gloriae esse eonnaturalei Deo; probatque id euacaciter,quia accidens est. Sed pro . secto cordatae eruditionis Lectori mirum videbitur εἶ
277쪽
x a De gratiae, vis O baridis. supern.
quod ita Sancti Doctoris ratio reseratur, ut landitus tenuetur virtus eius. Neque enim ille dixit lumen oeesse dispositionem diuinae essentiae; sed ad diuinam essenistiam rano quant m disserat, optime nouit respondens; sed virtute rationis adactus dissimulat. Tu vero Lector, quae Mota; Diuum Thomam quidem inserres, necessarium esse intellectum creatum disponi ad mam superiorem deitatem Icilie et suseipiendam di spositione supra intellectus eleuandi naturam , quae pr pr=a fit ad illam formam dispositio , sicuti aer necessa men velle eodem modo calorem igni eis lumen gloriae esse dispositione propriam deitati: ut sicut ignis ei subiectum caloris, ita deitas subiectum luminisci sed neqtae opus est ita esse imo neque conuenies mamae non re. cipit sormam ignis perseverans aer cum intellectus crea tus videntis Deum diuinam essentiam tamquam formam intelligibilem recipiat, perseueraus intellestus reatus . Proinde dispositio propria subiectari pote I in intellectu ereat tam cum recipitur diuina, essentia in intellectu squam perpetuo , quamdiu recepta estu quod in calore respectu aeris contingere non potesti&id oportet calorem esse dispositionem ignis, ut subiecti propriam , tu men autem gloriae non est ut dispositio destatis, sed intel-Iestus, ut subiectissiqua scilicet fit subiectu proprium ad suscipiendamideitatem Et tamen est propria etiam dispo. sitio ad deitatem , ut ad terminum suscIpiendum . Et haec
uidem plene responsionem , eiusque probationem re
Vt tamen funditus omnia opponentium dicta eua .
. A DITORES Acutissimi a Notate quaeso aedili dicates an vere dici possit, lumella gloriae , etsi sit accidens, esse tamen dispositionem propriam Dei aliquomodo . Deus enim, ut est in seipso sumptus, quo scilicet modo nos beat, duobus modis in proposito noltro considerari poteli. Primo
278쪽
Prim b, ut extra intellectum intelligentem est, ceu primum , infinitum ens causa uniuersorum. Et hoc mo- eo remonfici praedicta Deum considerauit ac vere dixit
hon esse in eo dispositionem luminis gloriae , qudd accidens sit. Quid nio num indiget diuinus intellectus dispositione ais qua ad essentiam suam Secundo modo consideratur , ut in intellectu beati iristelligentis existens rationem subit obieeti intellecti Pro prium autem obiecti intellectus est , ut ipsum intelligens tali modo efflatatur ut simul intellectus euadat recipis, quae intelligitur: sitque mutua haec transArmatio rei in sintellectum in intellectus in rem obiectam . Nam quod in intellectum restranssermetur liceat quaeso ita loqui probatur ex eo, quhd intelligens debet esse specificat iussCompletum principium operationis suae, quale non posset esse, nisi res intellecta in intellectum trans sermetur sed scut non aqua, licet frigida sit, sed frigus existens in aqua specificat frigefactionem , ita non intelledius, leuintelligens , sed recepta in eo species , quasi forma, speeificaret intellectionem . Quod autem intellectus trans formetur in rem intellectam, conuiniit natura , seu diffiis nitio intellectu alis substantiae ἰ quae est; Esse non ipsa met tum, sed etiam alia . Et ista quidem intelligenti, ac in intellectae rei per se conueniunt in esse intelligibili secun diim quae vere dictum fuit, ex intellectu, intellecto magis fieri mim, quam ex materia, serma in quo tamen principalius est intelligentem fieri alia , quam quissalia in intelligesntem modo praedicto trans Hrmentur. Et uni tas ista, identitasque per se in hac materia spectanda est: quae vero distinctio secundam rem inter ista reperitur per accidens est ac pertinet ad esse entitatiuum quod supponi necesse est . Abstrahamus itaque mente ab hoc es entitatiuo Deumque confideremus, ut unum quid cum intellectu factum modo praedicto ad cuius propor tionem etiam considerari potest, ut hoc modo unum fieri cum intellectu beati debet . Et tunc Dico primo Ad hoc , ut Deus , di intellectus, hoe modo sint unum , non per se exigdus utantrinsecum
279쪽
quiddam aliquid in intellectu subiectari. Ratio est Nam est Ophnio non improbabilis de potentia Dei abistitia posse diuinam essentiam videri sine lumine gloriae ullo modo recepto in intellectuti ergo non est necesse alui' poni subiective in intellectit Consequentia pareta quia secluso lumine sola restat essentia diuina , quam pateti
recipi subiective Quod si vera ista opinio non esset, adishue luminis gloriae receptio non pertinet ad hane volt rem Dei, cum inellectu antrinsece sedorum, ut praesup positum quid, pro aptando intellectu ad hane unitatem quae in hoe consistit; quia suntAmicum principium specia ficativum completuin aetionis ab eo elicitae. Ex quos
tet non intrinsece .perimere ad hanc unitatem receptio
alicuius in intellectum, ut in subiecto In
Dico secundo. Si obiectum potentiam excedat, requiruntur duos. Eleuatio potentiae , rinio obiecti tun ea; si non excedat, sufficit,nio obiecti Ratio est. Nam obiectum excedens infert actionem esse supra potentiae vires naturales ergo nisi potentia eleuetur , illam omnino exercere non posset. Sive postea id fiat ex unione ipsius diuinae essentiae siue alio modo, nihil modo reservi Ex quo patet hane eleuationem non requiri, si obiectum Proportionatum sit,in non excedens . Sod requiratur
unio patet ex supradictis . b. . .. - pM
Dico tertiou In proposito nostro inuatio potentiae triri tellectus, ram in fieri , quam in factmesses depotentia ordinaria mon sedine aliauius receptione inistellectu κπt in iubiecto k quod est dispositio ad hoc ciuum ex partibus inter seipsas praedicto modotranssermatis Ratio est:quia non potest eleuari haec notentia intella cere
fi ad elieiendam beatificam visionem, aut ad unionem a deitatis, sicut est in seipsa secunditisse, tamquam intelli' gi bilis formae intrem de potentia Dei ordinaria, Iecuridum ordinem ebitumhrebeas ipsis secundum se conlide
Messanis mediante inmine gloriae quod est accidens intellectui inhaerens rismiliter λ Dic quarto. Hoc lumen post vere diei dispositio
280쪽
habeat hoc lamen in se formaliter, tamqui accidens cliponens, aut ipsammet, aut intellectum suum compa ratum ad deitatem extra intellestum sumptam, ut per se patet: mo neque illud habeat in se, ut disponens eam ut intellectui nitam secundum seipsam et habet tamen hoc lumen in se, ut consideratur quasi tacta ipse in teli intelligens non quidem ratione sivi, sed ratio.
plo . Elt dispositio corporalis ultima , ac necessitans asammam rationalem, quae laeeessario requiritn ,δε ad ipsum fieri hominis, ad factum esse, ut perseueret homo, quae etiam dicitur animae dispositio quoad ipsum eius ineme corpori, ex quo consurgit homunem esse. Haec cis positio corporea non est subiectiud in anima , sed solum in corporeo tamen est vere dispositio , ad antis mam mendam corporis , ad eandem in corpore con- έeruandam. est dispositio hominis gignendi in fieri, degeni in facto esse: Et est etiam dispositio animae unieniadae , ac nitae. Ita proportionaliter dicendum est de luia mine Ribriae, ut accidens in intellectu tantum recepto , resipectu diuinae essentia beantis intellectum. Et hoc tan to magis, quanto hic nascituri quippiam , ut declaratum est, magis unum, quam ex anima ,δε corpore. Vt distiniaetio secun thim uisentitatiuum reperta inter ea iactarin tellectum realitet esse subiectum luminis gloriae, non deitatem Identitas vero intellectus beatificati cum obiecta deitate beante faciat, ut dispositio intellectus possit, debeat dici dispositio etiam Dei, considerati, ut cum illo factuς est unum. Et consequentet non impedit con-olito ac Identalrtatis,quin lumen possid vocari disposivio deitatis in intellectu creato Haec dixerim Auditores docti stirni ut Intelligant aduersarii, quam subtiliter ex Sancti Doctoris principiis funditus . , radi zsque eorum argumenta refellanrur. lTercia responsio. Dicens lumen gloria in summo diaipositionem esse chn naturalem Deo, uti lux inaummo dispoiatio Solis est Calor autem ignisci Et nihili inus incerto gradissse dispositionem reonnatura lam alicui inin