장음표시 사용
81쪽
D Castronouo Caferonianae , Cestilo nis Praedicatorum ,
Sacrae Theologiae in Academia Perusina Regentis Sanctissimae Inquisitionis Consultoris
Charitatis Vmmultae sint difficillimae atqu8
permultae etiam utilissimae quaestiones in Sacra Thμologia, Viri nobilitate. doctrina perillustres, qui summa hac vestra benignitate ad audiendum me conuenistis: nurula sorte est , cuius tractatio tam multam contineat simul, difficultarem, utilitatem : certe nulla est, quae simul amplectatur discussionem rei, quae ad mores nostro . ad animum illustrandum proquarienda perlaetione virtutis maiores stimulos, lucem afferre possit; Philosophicis subtilitatibus aeque tamen abundet, ac ista disputatio de eo acti, quo Charitas in nobis augetur. Nam QApostolus excellentiorem viam hanc demonstrabat, iro Philippensibus id orabat potissimii, ut eorum Charitas abundaret magis, ac magis . Quem loc um
82쪽
Iotum eum relegendii suscepistat Hispaniae mo totius oris bis spledidimmu lumen illud P. F.Franc a Vict. M. ta multis implexum coperit circa hanc quaestione dissicultaribus; ut fateretur se potius dubiu remanere,nescireque difficultates expedire,quas pateretur prae alijs a se electa πιnio S. Doctoris Sequuti simi post eum ali perillustres
eiusdem , aliorum ordinem Doetorei qui aut plus nimio Charitatis augendae facilitatem docuerunt, aut difficultatem exaggerauerunt: Vt inter tantos viros non si tum arduum sit, sed videatur temerarium velle iudicium de eorum ferre sententijs , aut noui quippiam afferre o.
quod splendidissimis ingenijs, quasi praetermissum fuerit. Ego tamen etsi mihi conscius , quam nec elaboratum eloquentia, nec arte perfectum, nec ingenio adinventum acutius afferre possim ei imo quantum meae tenebrae ab hisce sederibus distent, arbitratus sum, non vobis suturum eue molestum; si grauissimam hanc dissicultatem vobis eam ipsam petentibus proponerem. Nam si quid ei lucis afferre concessum nobis a Deo fuerit, lucem ii, Iam inaccessibilem glorificabitis. cuius est e tenebris lucem eruere. Si tantum assequi non poterimus gratus vo bis animus noster erit qui voluntati vestrae, cum sui honoris periculo, vobis promptissinius morem gessit. Et exculabimur apud omnes, si pro dignitate rei imbecillitas nostra tantam quaestionem non tractauerit . Sed
Ut quo fieri potest, dilucide, breuiter in hac materia procedamus, quae non potest non parum longioresse, primum proponere volo atrorum celebriores opiniones, deinde,quam ego probem sententiam , aperire, postremo pro mea virili eam desendere ab oppugnantibus Est igitur opinio prima Aragonensis P. Fr.Petri Ordin. D. Augustini sequentis Gabrielem nominales a Francisco a Uictoria in relectione sua citatosiqui ad ad DiuuΤhomo a .ac tria dicit quae siligillatim prosequimur. Primum dictum . Quolibet a tu charitatis aeternae vitae praemium, charitatis augmentum meremur. Cuius haec
83쪽
sis me actu augumentativo eharitatis
haec iunt praecipua fundamenta Primum Nam ex Scripturis habetur expraeste singulis charitatis operibus proomitti praemium vitae aeternae 3 ergo dictum istud de fide
est,nedum verum. Antecedens patet tritis sententijs.Mait. ao. Voca operarios,& redde illis mercedem sua. I Cor.3.
Unusquisque recipiet secundum suum laborem Psal. 6LQuia tu reddes unicuique iuxta opera sua. Et longe prius Abrahae dictum a Deo fuit.Gen. II. Noli timere: ego prootector tuus sum, merces tua magna nimis. Secundum. Singulis quibusque operibus charitatis meremur augmentum iustitiae animam per inherentiam iustificantis: ergo quolibet eius actu augetur charitas rantecedens probatur auctoritate Concili Tridentini, Sessis cap. Io. Can. 32. cuius verba inferius ponentur.
Consequentia probatur. Quia non potest Iudex iustissimus non reddere bene operanti mercedem meritorum
Temum Deus pro singulis peccatis damnatum in Inferno nouo supplicio punit, ac proprio . Ergo multo magis in Coelo beatum , in hac vita bene operantem ex
charitate remunerat pro singulis operibus novo, ac proprio praemio Antecedens conceditur ab omnibus. Consequentia probatur . Nam largior est Deus in remuneracido, quam in puniendo. Quartum Petrus in tertio gradu charitatis, aetii eam excedente, Verbi gratia, ut quatuor meretur augmentum charitatis,in de facto eius charyas augetur, etiam secundum opinionem aduersantium. Ergo factus au Gor, idest eleuatus ad quartum gradum,charitatis actione similiter, ut quatuor merebitur , charitas augebitur.Consequentia probatur. Alioquin ex augmento charitatis actus ille essicietur peioris conditionissiqludem snon meretur, nec gratiam augebit. Quintil. isi non omni actu gloriae, charitatis augmentum meremur,sed solum intestore, superante scilicet charitatem, quae est illius actus principium ergo maior pars vitae hominum, quin potius fere tota transigitur sine merito. Hoc non solum est falsum, contra tritum Illud
84쪽
D.Gregorij dictum meque etiam mmnus sanctorum varicata merito; sed videtur etiam piarum aurium offensiuit. Consequetia probatur. Quia communis fidelium usus ita habet, ut non intensius operetur Confirmatur.Ex sententia opposita, sequitur primo, Iustos in ha vita non crescere communiter loquendo ) in charitate contra illud semita Iusti quasi lux splendet, crescit usque ad perfectam diem Secundo sequitur.Absterreri homines a bonis operibus, dum audiunt ea remuneranda solum, quae fuerint in
Secundum dictum. Quemlibet actum charitatis, etsi remissum statim sequitur augmentum charitatis promeritae . Hoc probatur argumentis sequentibus Primum Statim post remissum etia, charitatis opus, homo est sermaliter acceptus ad maiorem gloriam, quam prius. Ergo habet maiorem gratiam, charitatem Antecedens probatur. Nam scripturae passim operanti honum promiti ut gloriam ergo per illam regulam via trita. ve simpliciter ad simpliciter, ita magis ad magis, maxime ad maxime, plus operanti, plus gloriae promissum intelligitur,i consequenter acceptatur ad maiorem gloriam.Consequentia probatur.Quoniam formalis acceptatio est gratia; seu, Gratia est,qua homo est formaliter a ceptus ad gloriam . ia secundum . Augmentum gloriae non pendet ex actu intensore, sed solum ex meritorio ergo posito merito statim habetur gratiae, charitatis augmentum . Probo sequela Deus non tardat promissionem suam ex a Petri 2. Antecedens probatur Augmentum gloriae non pendet exactu intensiore, ut patet ex Scripturis gloriam promittentibus operanti exinaritate, nulla omnino facta de intensiore acti mentiones ergo neque gratiae, charitatis et Nam haec tria aequis pambus procedunt, ut modo sur
Tertium Eb ipso, quis est melior, quo pluribus abundat meritis. Ergo eb ipso habet charitatem maiorem . Probo antecedens. Hoc ipso est plus a Deo dilectus .ac
85쪽
3 8 De actu augumentativo haritatis
maiorem ei gloriam, ac bona Deus vult: ergo est melior. Amor enim Dei, causa est boni in eo, qui amatur. Probo consequentiam. Homo est bonus formaliter per gratiam, charitatem; ergo oportet, quo melior est, eo maiorem gratiam 4 charitatem eum participare a Quartum Meritum est tota ac sufficiens dispositio ad gratiam , charitatem augendam s ergo posito merito charitas statim augetur . Antecedens probaturinam consequentia clarissim est. Primo Augmentum charitatis est merces sub merito cadens comparatione Dei retribuis
toris iustissimi, Hielissimi promistaris ergo nihil aliud
exigit, praeter meritum sui, ut retribuatur. Secundo pro. batur idem Antecedens . Si quid praeter merita requireretur esset actus intensioris dispositio , ut patet ex opirinione contrari L. Sed hunc adtiam non requiti probo tripliciter. Primo, quia in scriptura, vel Concilio Tridentis no de his tractante facta mentio eius fulisset aliquando ad hominum eruditionem perutilissimam, quam non conue nil credere a spiritu sancto praetermittendam fuisse Secundo. Haec dispositio ibi requiritur , ubi disponens formam effcit, ad quam disponit aut saltem a effectiveaeoncurrit ad effectum principalem . At ad gratiam , vel ad hominem iustifica adum non cpncurrit ho mo effecthae , ut suppono etiam cum sententia con traria ergo in hoc augmento non requiritur haec diis
spositio. Maior probatur si id quisquam postulet
Nam disponere est agere ergo disposit: concurrit quasi actio qua disponens emcit ergo vel ipsam formam, vel saltem totum principalem effectum . Vnde inhomo disponens ad ani viam rationalem suam tamen non essicit sat tamen effeetiue hominem producit Iertio probatur. inrehus adeo diuinis nihil debet inutiles, ac superuacaneum asseri. At haec dispositionis ratio esset inutilis haec inquiratio dispositionis , qua actus remissius dicitur dispositio Temota , ac propterea indigere, ut succedat dispositio proxima astus intensioris Et maior non eget probatione, licet fit in prompt ex eo, quod in naturalibus longe stilicet inferioribus,nihil reperitur inutile,ac superuaca
86쪽
neum. Sed minor probatur. Actus remissus utilis dispois sitionis rationem, remote tamen habet. Ergo utilis erit haec dii positio, ad aliquem gradum particularem. Puta x.3.r .ao. charitatis Hoc falsum,ergo non habet rati nem utilis dispositionis . Probatur consequentiaci quia omnis dispositio, omnisque disponens ad certnm aliquem finem disponit quia agit δε agentis oportet esse certam intentionem determinati finis, ut habet etiam Sanctus Doctori. . 3. Falntas probatur. Nam per opinionem contrariam qualescunque praecesserint actus, remissior, remississimi, aut adaequati etiam charitati operant , nihilominus mensura augmenti sumitur ex solo actu intensiori. Exemplum est coufirmans argumentum istud . Petrus indecimo gradu, viii Andreas constitutus , sed operans remisse, ut 6 velio ex Dei liberalitate prorumpit in actum intensiorem, v as. Eius charitas apud aduersarios efficitur, vix s. At Andreas operatur adaequat actus plures, ut decem . Sed ex Dei libera voluntate pro rumpit in actum intensiorem , ut quindecim eius charitas eisdem contrari sententiae Auctoribus emcitur , equindecim . Ecce igitur quod illi actus sunt omnino superuacanei, quoad rationem disponendi pro augmento charitatis. Quintum. Si ad augmentum charitatis consequendum intensioris actus exigitur dispositio , non potest actus remissi Madaequati meritum praemio suo, augmento sciliscet charitatis, remunerari. At hoc est inconuenient; erg6Minor, seu inconuenientia assumpta probatur. Irrationabiliter dicitur sub merito cadere, quod non potest reddi in praemium invia meritum in praemium sibi correspondent. Et licet aliouando praemium ex propria praemi ratione spestet ad aliam vitam , ut beatitudo, ideoque differatur reddit in eius; tamen praemium augmenti , quod pertinet ad hanc vitam, in qua crescere possumus,in hac vita debet posse reddi, si cadit sub merito Conditionalis propositio probatur. Totum augmentum charitatis cadit sub merito intensioris actus, & tanquam eius praemiureddituri ergo alij actus adaquati,in remissi non possum
87쪽
so me actu augumentativo haritatis
hoc praemio augmentpremunerari. Quod si dicas eosis munerari eodem praemio, quo, intensioriContra dupliciter. Primo Meritorius actus ex ipsa natura sua non sibi vindicat carere merito proprio esto id illi eueniret ex aliquo extrinseco, seu extraneo . Ut de Christo Domino Nostro, dicitur omnes eius actus praemio eodem remunerari,quia ob dignitatem personae infinita quilibet actus praemium totum tamquam proprium merebatur. At per istam opinionem hi actus adaequati, ac remisti careis hunt proprio sibi praemio augmenti ergo non ersit me ritorij. Et consequenter opinio ista dicens eos esse meritorios implicabit contradictoria .maior apertissime patet. Nam implicat ex sua natura quid inclinari, seu ordi nari in aliquid, ix eadem natura non posse illud obtineres sicut implicat naturam inclinari , vel ordinare ad impossibile Minor etiam patet, quia dicit ex aetias remissi natura nasci, quod sine intensiore actu non possit habi-itiis charitatis augeri. Secundo Meritum, praemium sunt proportionata, correlativa ex communi consensu omni u . Ergo quodlibet meritum speciale ex sua natura speciale praemium sibi vindicat alioquin certe non erunt proportionata a si praemium ad sui consecutionem duplex exigit meritum. Confirmatur. Hoc augmenti charitatis praernrum, exigit actus intensioris meritum, ut ait opinat'r. Ergo actus adaequatus in remissus Charitatis non possunt illud mereri Et consequenter; no erunt meritosi, simpliciter augmenti charitatis contra expressam diffinitionem Triden istiniconcili dicta Sess. 6 Can. 32. Consequentia videtur apertissime nota. Quo enim modo sub merito actus cadit illud, quod praeter illum actum aliauid eo amplius, ac superius exigito An non patet euidenter non eme illi actui proportionatum, cum ipsum excedat, exigatq; alium praestantiorem Sextum Μoriatur Petrus in quarto gradu gratiae, iamide remissis, ut tria, vel adaequatis actibus e certum est rececepturum eum fore gloriam maiorem, quam sisne illis actibus esset mortuus, aut cum quinquaginta ,
88쪽
ve centu solis Leigh habebit maiorem charitatem Currunt enim aequis passibus gratia, gloria, charitas. At non eam comparauit sibi in Coelo sed ex hac terra, non excisuram , sed perficiendam portauit ergo Τertium dictum hulas sententiae est . Augmentum charitatis in praemium meriti reddi secundum totam meriti sui latitnainem, siue actus intensior sit, siue remissus monsecundum aliquam eius partem . Probatur hoc dictum tripliciter. Primo Charitas augetur secundum meritum, non secundum rationem dispositionis intensioris, vel remissi actus, seu dispositionis remotae, vel proximae, Ergo eius augmentum fit iuxta latitudinem meriti, non iuxta excessum dispositionis supra praeexistentem charitatem Consequentia videtur enidentissima. Antecedens probutur. Alioquin non esset Deus in verbis suis fidelis, qui nulla de intensiore actu facta mentione operibus bonis etiar amicimis,qualis est calix aquae fit dus propter Deum datus mercedem suam promisit.
Secundo . Cum inten fione actus coniiungi potest meriatum minus ergo iste actus ratione maioris intensioris erit magis praemiandus , iuxta aduersantium sententiam,&erit minus praemiandus simul ratione minoras meriti. Consequentia 4 implicatio in adiecto consequentis videntur euidentes Antecedens probatur . Nam contingit intensissimo animo ministraae infimo & martyrium animo valde remisso subire Tertio Gloria est merces reddita ad pondus operissirgo respondet latitudini toti operis meritori j ergo etiam
gratia, & charitas, quae cadit sub merito, damquam. .s merces redditur operanti ratione sui operis Antecedens
probatur primo , valde efficaciter ex Diui Pauli verbis
ad Roman a II quidem, qui secundum patientiam boni operis gloriam . incorruptionem quaerunt, Vitam saeternam . Illud siquidem verbum , secundum patientiam boni operis, bonae actionis latitudinem indicat. SecundQprobatur essicacius ex illo Pauli a ad Cor. c. q.
Id enim, quod in praesenti est modicum vi lene tribuis, lationis
89쪽
s, me actu augumentativo charitatis.
Iationis nostrae en operationem xsupra modum aeternae gloriae pondus Caudisne etia psum, quod in antec dente sumpsimus verbum hoperatur in nobis Tertio probatur efficacissime. Erillo . . Timoth. q.
Bonum certamen certaui, cursum consumaui, fidem se
uaui. In reliquo reposita est mihi corona iustitiae, quam reddet mihi in illa die, iussus Iudex I non solum autem mihi, Cui scilicet intelligatur uniuersalis promissio) sed qui diligunt aduentum eius . Iustitia profecto coronae redditae, Iudicis' eddentis aequalitatem importat
inter opera praestita eorumque coronam . Consequentia vero primum ex opposito patet; ex quo sequeretur meris cedem operi non respondere ad pondus. Secundo autem, ex illo trito axiomate gloriam charitatem, S gratiam
Et hanc sententiam videntur prosecto haec araumenta fecisse probabilem non parum Auditore sdcetis 'mi. Sed eo probabilior apparebit sicca, ouae contra illam argumenta , quasi teli, ac sagittae iaciuntur, facili negocio euanida esset monstretur. Sic itaque quarto loco probatur conclusio, Tententia ista tota Quart, Non est aliqua ratio, qua necessaria probetur esse haec dispositio amis intensioris. Non est igitur asse-'renda, nec discedendum ab aperta diffiisitione Concilii Tridentini statuentis actibus a iusto, tamquam vivo Christi membro per Dei gratiam δε meritum Christi Domini factis mereri eum augmentum graciae is nihil insinuanistis omnino de actus inrensiotis necessitate Praesertim cum de eo nihil omnino reseratur ex antiquis Patribus Sancstis. Consequentia videtur manifestissima . Et ant cedens probatur afferendo, soluendoque rationes quae
Ratio prima est, quae ex Diuo Thoura sumitur, a 4. Videlicet augmentum charitatis fieri ad instar naturalis augmenti animalium cin quo talis dispositio remota proximam exigens reperitur, ut ibi declaratur Ad hanc Petrus respondebit, multipliciter. Et primo,
Affumptum etiam in naturalibus quibusdam formis pati dimis
90쪽
limcultatem . Sunt enim qucedam formae, quae intendun- ur forte continuo fine tali proximae dispositionis sequentis remotam necessitate, ut apparet in ilIuminatione, cuius subiectum summe pet diaphaneitatem dispositum continue fit luminosius ad continuum Solis ascendentis mo
Secundo respondebit. Rationem supponere id , de quo dubitatur, actum scilicet intensiorem esse proximam dispositionem ad augmentum charitatis, ad idem omnino charitatis augmentum, actum retussum esse dispositionem remotam Imo vero ad augendam charitatem meritum ex ipsa charitate nascentis operis tota ac iussiciens ratio probata est. Tertio respondebit, illud opinionis contrariae proloquium propositum, Augmentum chari ratis fieri ad instar augmenti naturalis; si uniuersaliter asseratur,ab istis etiaipsis negari. Qui nolunt actu inrensiore essicienter charitatem augeria quod tamen dispositioni naturales inmmas augenti concedunt. Si vero particulariter argumen- tu peccabit in forma, dum procedit ex naaiori propositione particulari, aliquo modo in materia , quia non redditur ratio , cur in hoc assimiletur Lino redderetur, cur non assimiletur in altero Secunda ratio ei . Actio fieri non potest ab inaequalitate minoris perfectionis ergo argumentum charitatis peractum ea remissiorem fieri non potest. Respondebit.Ridi culam videri rationem is consequentiam . Vbi en in quid non concurrit efficienter a quid mirum si maior vim tus effectilia non requiratur an augmento autem chari tatis nullus actus, ne intensior quidem, efficienter concurrit
Tertia ratio. In prima hominis iustificatione requiritur dispositio adigratiam , quaedam reperitur remota, quaedam proxima ergo requiritur etiam in eius augmento Antecedens ab oninibus conceditur 3 consequentia a probatur ex paritate rationis
Respondebit Argumentum vehementer falli in assumpta paritate rationis ad consequea iae probationem. Imo