장음표시 사용
391쪽
364 QUAEST. XXIII. ART. LARTICULUS I.
Uanum homines praedesinentur a Deo.
AD Primum sic proceditur. Videtur, quod homunes non praedestinentur a Deo . Dicit enim D mast. in a. l. c Orth. Fid. e. 3 o. in pris. J oportet cognoscere, quod omnia quidem praecognoscit Deus, non autem omnia praedeterminat. Praecognoscit enim ea , quae in nobis sunt , non autem praedeterminatea: sed merita , & demerita humana sunt in nobis, inquantum sumus nostrorum ainium domini per luberiuri arbitrium. Ea ergo, quae pertinent ad meritum , vel demeritum, non praedeuinantur a Deo : Κse hominum praedestinatio tollitur.
fines per divinam providentiam , ut supra dictum est. c q. praeci ar. I. Θ a. sed aliae creaturae non dieuntur praedestinari a Deo: ergo nec homines .
cui & homines: sed angelis non competit praedostiis nari , ut videtur, cum in eis nunquam fuerit mis ria ; praedestinatio autem est propositum miserendi, ut dicit August. c de Praedes. Sanci. eap. I . to. r. bergo homines non praedestinantur.
per Spiritum Sanctum viris sanctis revelantur, secum dum illud Apost. I. Cor. 2. Nos autem non Diritum fiuius mundi aeeepimus , sed Diritum , qui eae Deo es , ut sesamus , quae a Deo donata fune nobis . Si ergo homines praeuestinarentur a Deo , cum praedesinatio sit Dei beneficium , esset praedestinatis noeta sua praedestinatio: quod patet esse falsum . . . sed Contra est , quod dicitur Rom. 8. auos praedes navis, hos oe vocavit. Respondeo dicendum , quod Deo eonveniens σῖ homines praedesinare . Omnia enim divinae providentiae subiscent, ut supra ostensum est. c qu. praeced. an . Ad providentiam autem pertinet res in finem ordinare . ut dictum est . c ρυ- praeci an I. cly a. ἹFinis autem, ad quem res creatae ordinantur a Deo, est duplex. Onus, qui excedit Proportionem iraturet creatae, & facultatem; & hic finis est vita aeterna , quis in divina visione consistit, quae est supra naturam cujiislibet creature, ut supra habitum est. cq.
392쪽
Ιχ. a. 4. Alius autem finis est naturae creatae proportionatus , quem scilicet res creata potest attingere secundum virtutem suae naturae. Aci illud autem,
ad quod non potest aliquid virtute suae naturae pervenire , oportet , quod ab alio transmittatur : sicut sagitta a sagittante mittitur ad signum. unde proprie
loquendo, rationalis creatura, quae est capax vitae aeternae , perducitur in ipsam, quasi a Deo transmissa. Cuius quidem transmimonis ratio in Deo praeexistit; sicut & in eo est ratio ordinis omnium in finem , quam diximus osse providentiam . Ratio autem alia cuius fiendi in mente actoris existens est quaedam praeexistentia rei fiendae in eo. Unde ratio praedictet transmissonis creaturae rationalis in finem vitae a ternae praedestinatio nominatur . Nam destinare est
Et sic patet, quod praedestinatio , quantum ad obiecta , est quaedam pars providentiae
. Ad primum ergo dicendum, quod Damascenus no minat praedeterminationem impositionem necessit tis: sicut est in rebus naturalibus, quae sunt praed terminatae ad unum. Quod patet ex eo , quod la dit, Non enim vult malitiam, negiae compellit vi tutem, unde praedestinatio non excluditur. Ad secundum dicendum, quod ereaturae irration las non sunt capaces illius finis, qui facultatem humanae naturae excedit . Unde non proprie dicuntue
praedestinari , etsi ali uando abusive praedestinatio nominetur respectu cui iucunque alterius sinis. Ad tertium dicendum, quod praedestinari convenieangelis, sicut Se hominibus , licet nunquam fuerint miseri . Nam motus non accipit speciem a terminoa quo, sed a termino ad quem. Nihil enim refert, quantum ad rationem dealbationis, utrum AIe , qui dealbatur, fuerit niger , aut pallidus , vel rubeus is Et similiter nihil refert ad rationem praedestinati
nis , utrum aliquis praedestinetur in vitam aeternam a statu miseriae, vel non.
Quamvis dici possit, quod omnis eoi Iatio boni s pra debitum eius , cui confertur , ad misericordiam pertineat, ut supra dictum est . c, a I. ar. 3. . ' Ad quartum dicendum, quod, etiamsi aliquibus ex speciali privilegio sua praedestinatio reveletur ; non
tamen convenit, ut reveletur omnibus ; quia sic tiali, qui non sunt praedestinati, desperarent, securitas in praedestinatis negligentiam pareret.
393쪽
QUAEST. XXIII. ART. II. APPENDIX.
Ex artis. habes vomodo per rationem ii te rimas haeresim O iny impie dicentis , quos Deus creavit genus humanum ad perpetuam damnationem, & interitum pinrissime . Videtur enim hic praedestinationum hominum a Deo fieri negare , ne intentio Dei potissima , qualem ipse ponit frustr tur. Secundo. habes e quomodo per rationem ostendas, hanc merito ab Apostolo. damnatam , dum Rom. s. fatetur Deum homines ad glorificationem aeternam Praedestinare dicens. 8 desinois , hos oe v cavit, magni avis , glorificavit . Item a Conesiis Midentino stima ad qua tum , dum in idig cap. &canone praedestinari ad vitam homines a Deo prae- sapponit . Item a Concilio Pisauseano c. 25. Eice te : iniquos as inritim diυina potesate praedemum Tos esse, nonsorum non eradimus, sed eraam , s fine, qui tantum malum credere velint , eum σmni det i satione M EIω anathema ditamus . Haec ibi. Si concistium omnino detestatur anathematirando dicentes , quod aliqui ad malum ae Deo pretiacstinantur, quam to magis Calvinum intelligitur dainnasse tunc , qua semis humanum ad tantum malum cru supra o &' quidem potissime dicit ese a Deo creatum t Vide p. . t. s. ων e. artis. I. Tertii Vides , M.
Uem . PMdesinatio aliquid ponat o praedesinato .
AP secundum sic proceditur . . Videtur quod praeis destiliatio ponat aliquid in praedestinato. omnis enim actio ex se passionem inseri . . Si emo. praedestinatio aaio est in Deo , oportet, quod Praedestin iis passio sit in praedestinatis. a. Praeterea . Orig. dicit super illud Rom. i. mi prae sinatus es, &c. Praedesinatio ejus es, quimo. σέ sed desinatio. eius es , qui es . Et Augusti dicit in lib. de pri estinat. Sanct..uuid es praedes maris nise desinatio alicujus eximiis p erm pridistinatio non est, nisi alicuius existentis & ita ponit aliquid in m destinato. . . 3. Prsterea . Preparatio est aliquid in pretpar. ito
sed praedesinatio es praeparatio beneficiorum. Dei ut
394쪽
dieit August. in lib. 2. de prsdest. Sanct . e. I .aID quanto pos inue. to. 7. ergo Ietsdestinatio est aliquid in prsdestinatis. 4. Pi sterea . Temporale non. ponitur in definitione eterni : sed gratia , quq est aliquid temporale , multur in definitione pridestinationis e nam prsdo sinatio dicitur esχ pr paratio, in pr senti, &gloris in futuro . ergo pragdestinatio non est abigit id Iternum. Et ita oportet-, quod non sit in Deo. sed in predestinatis: nam quicqukl est in Deo, est glernum.
i:,d tantra est, quod Auirustilius dicit , c iuid. betuod praedesinatio es maestentia benesciorum Dei et
in priscientia non in tu praescitis sed pret strie ute . ergo Me pr destinatio est in , pr destinati . , sed in
e Respondeo Hicendum , quod praesesinasio nou e siniquo in praedestriatis , sed in m .desinante tam
eum. Dictum est enim , quod pr destinati&-in qu dam pars providentis. Providentia tutem non est in rebus provisis , est qusdam ratio In intellectu provisoris, ut supra dictum est. c q. 22. ar. I. Sed executio providentis, quet gubernatio dicitur, passiye quidem est in gubernatis , active autem est in Rubernante. Unde manifestum est , quod predestinatio in quidari vatio ordinis aliquorum in salu Mism oternam qn mente divin existens. Exeeutio A.
L s. ad με aurem ess --. Est' autem executio pridestinationis vocatio, & magnificatio , secundum illud Apostoli Rom. 8. prierisinavit , hos συotiavit , ω πω υκ is , hos in magnificavit . Ad primum ergo dicendum quod actiones in exinteriorem materiam transeuntes inserunt ex se passi nem, ut calefactio, & secatio; non aurem actiones in agente manentes, ut sunt intelligere , S velle ,
ut supra diruim est, i. γ& talis actio est prsdestinatio . Unde pre destinatio non pinae. aliquid illo destinatis , sed inexutio
eius, quet transit in erit Mim est des, ponit in eis alia quem eflectum. Ad seeundum dicendum, quod destinatio aliquam do sumitur pro reali. missione alicuius ad aliquem ter minum ; & sic destinatio non est , nisi eius , quod est . talio modo 'sumitur destinatio pro missione ψquam aliquis mente concipit , secundum quod dkia mur destinare , quod mente firmiter pro nimus is Et hoe secundo modo dicitur a. Μachab. cquod Eleae us desinavit non admittere ivisita propter v r. amorem. Et sic destinatio potest esse ejus, quod - non
395쪽
non est. Tamen pretdestinati' ratione antecessionis, quam importat, intestella eius, quod non est,.qua litercunque ejus destinatio sumatur. Ad tertium dia dum , quod duplex est pripar .lio. uuaedam patientis, ut patiatUr ; & hsc pret- ratio est in pretpar to. umedan . alis. est agentis, ut agat , & hqc est in agente in is pr paratio est Predestinatio , prout .aliquoa agens per intellectum dicitur se prs parare ad agendum , inquantum PrPConcipit rationem operis nendi . Et sic Deus ab terno prsparavit pretdestinando concipiens ratumem ordinis aliquorum in salutem. Ad quartum dicendum , quod gratia non ponitur in definitione pretdesii nationis, qWasii viiquid existens de essentia eius , sed inquantum predquinatio im vortat respectini ad gratiam, ut, evisset ad effectum , S actus aὸ obiectum. Unde non sequitur, quo destinatio sit aliquid temporale . . t .
EX arta habes primo quomodo per rationem: stendas recte dictum Apost. Ε - Elegis nos ante mundi eonsiturionem, Rom. R. Quos ραπι desinavit, hos in vomuit , . . magnifica it, . Siseri cavit . Quia enim lyraedestinatio nihil ponit lomaedestinato , ideo potuit esse ante mundi constitu'pionem, quia vero praedestinationis executio aliquid Ponit in praedestinato, ideo xlςctorum vocatio sit Jatempore . Secundo habes : quomodo Uri distinnem datam concordes illa Apostoli dicia , & si qua sunt similia. Tertio vides: quomodo, M.
m a Deus alisuem hominem reprobet ti
AD Tertium sic proceditur, Videtur, quod Deus
nullum hominem reprobet. Nullus enim reprobat, quem diligit, sed Deus omnem hominem diligit , secundum illud Sap. II. Dilms omnia , ρων sunt, . ni,si odis, eorum , quae feci . ergo Deus
nullum hominem reprobat. 2. Praeterea. Si Deus aliquem mi dem reprobat, oportet , quod sic se habeat reprobatio ad reprobatos , sicut Praedestinatio ad praedestinatos a sed prae-
396쪽
destinatio in causa salutis praedes uiatorum . ergo reprobatio erit causa perditionis reproborum . Hoc autem est salsum . Dicitur enim Oseae I 3. Perditiottia IsraeI ex te in , tantummodo ex me auxilium tuum. Non ergo Deus aliquem reprobat. 3. Praeterea . Nulli debet imputari, quod vitare non potest : sed, si Deus aliquem reprobat, non Potest vitare, quin ipse pereat . Dicitur enim Eccl. 7. Considera opera Dei , quod nemo pugit corrigere , quem ipse despexerit . ergo non esset hominibus imputandum , quoa pereunt : hoc autem est falsum : non ergo Deus aliquem reprobat. Sed Contra est , quod dicitur Malach. I. Jaco dilexi, Esau autem odio habui. Respondeo dicendum, quod Detis aIiquos reprobat. Dictum enim est supra , c art. I. huius qu. quod praedestinatio est pars providentiae. Ad providentiam autem pertinet permittere aliquem desectum iii rebus , quae providentiae subduntur , ut supra dictum est. c quo. aa. an. a. Unde , cum per divinam providentiam homines in vitam aeternam ordine tur , pertinet etiam ad divinam providentiam , ut. permittat aliquos ab isto flue deficere : & hoc dicituereprobare.
Sic igitur sicut praedestinatio est pars providentig respectu eorum , qui divinitus ordinantur in aeternam salutem, ita reprobatio est pars providentiae re spectu illorum, qui ab hoc fine decidunt. Unde reprobatio non nominat pretscientiam tantum , sed aliquid addit secundum rationem , sicut & provide tia, ut supra dictum est. c qu. praeeed. art. I. ω ex Augusino lib. I. ad SimpIicianum qu. 3. tom.. q. Sicut enim pridestinatio includit voluntatem conse rendi gratiam , & gloriam : ita reprobatio includinvoluntatem permittendi aliquem cadere in culpam ,& inferendi damnationis poenam pro culpa. Ad primum ergo dicenaum, quod Deus omnes h mines diligit, & etiam omnes creaturas, inquantum omnibus vult aliquod bonum , non tamen quodcun-rue bonum vult omnibus. Inquantum igitur quibus. am non vult hoc num, quod est vita sterna, diacitur cos habere odio vel reprobare.
Ad secundum dicendum , quod aliter se habet reprobatio in causando , quam praedestinatio . Nam pretdestinatio est causa & eius , quod expectatur in futura vita a pridestinatis, scilicet gloris , & eius , quod percipitur in prs senti, scilicet gratis . Repro batio vero non est causa eius, quod est in prssenti,
scilicet culpa: sed ea causa derelictionis a Deo.
397쪽
tamen causa eius, quod redditur in futuro, scilicet' poens stems : sed culpa pro venit ex Iibero arbitrio, fus, qui reprobatur, & α gratia deseritur. Et secundum hoc verifieatur dictum Prophetet,. scilicet, Pedidisse ma Israel ex re. Ad tertium dicendum , quod reprossatio Dei non subtrahit aliquid de potentiae reprobati. Unde, cum dicitur, quod reprobatus non potest gratiam adipisci , non est hoc intelligendum secundum impossibilitatem abselutam , sed secundum impossibilitatem eonditionatam, sicut stipra dictum est , c amari. 3. quod pretdestinatum necesse est salvari ne cessitate conditionata, qus non tollit libertatem a bitrii .. Unde , licet aliquis non possit gratiam adipisti, qui reprobatur a Deo; tamen, quia in hoc peccatum , vel illud Iabatur , ex eius libero arbitrio contingit . Unde S merito sibi imputatur in cul
se dictum Mala. I. Esau autem odio habui . Sec do habes : quomodo per rationem id catholice intelligas, scripturisque aliis concordes, puta Sap. II. Nihil odisi reptim , quae Deo l. Item 2. Pet. 3. Nolans aliquos ρerire , sed omnes ad penitentiam et e M. Aliud est enim is te, quod iussum est, ad quod sequvur absque vel minima Des culpa, aliquem perire : Aliud est velle de se aliquem perire. Primum Deus, eiura sit iustus, vult: icuo reprobare , seu sevire dicitur; secundum Deus, cum nou sit crudelis, nunquam vult: ideo non tilectatur in perditionibus
AD artum sic proceditur. Videtur , quod prodestinati non eligantur a Deo. Dicit enim Di nysius o. cap. de divitiis nominibus, eirea mise*ses. I. 3 quod, sicut sol corporeus non eliqendo o- .mnibus corporibus lumen immittit, ita& Deus suam
bonitatem : sed inritas divina eommunicatur prete
398쪽
pue aliquibus secundum participationem gratis , di gloriet.. ergo Deus absque elemone gratiam, & gloriam communicat, quod ad pridestinationem per
a. Praeterea . EIectio est eorum, quae sunt . - seo praedestinatio ab aeterno est etiam eorum , quae noti sunt: ergo pretdestinantur aliqui absque elemon . e 3. Prpterea . Eiectria quandam discretionem imis portat : sed Detu miat omnυ homines βalvis fieri , at dicitum T. . Timoth. Σ. ergo rigdestinatio j quetur ordinat homines tu salutem , est absque electi
Sed c intra est, quod dicitur Ephes. I. Elegit nox in o ante mundi consitutionem. Respondeo dicendum , quod pridestinatio secundum rationem p supponit electionem, & electu, d, lectionem . Cuius ratio est, quia prsdestinatis , ut
dictum est , c hujus ques. est pars providentiet. Providentia autem , sicut & prudentia , est ratio in intellectu existens preceptiva ordinationis aliquorum in Gium, ut supra dictum est. K qu. et Mam a. Non autem prgeipitur aliquid ordinandum in finem , nisi pretexistente voluntate finis . i Unde pr devinatio aliquorum an salutem tternam proiiρο ponit secundum rationem, quod Deus illorum velit caelutem. Ad quod pertinet electio, & dilectio . Di Iectio quidem, inquantum vult cis hoc bonum sal tis sterne: nam diligere est velle alicui bonum, ut suprae dicium est: c ques . ao. ar. a. 3. 3 Hem autem , inquantum hoc bonum aliquibus prs aliis vult, cum quosdam reprobet, ut supra dictum est . hujus quis Electio tamen, &dilectio aliter Ondinantur in nobis , in Deo , eo quod in nobis uoluntas diligeudo non caciat bonum , sed ex honopi existente incitamur ad diligendum . Et ideo olia glirim aliquem, quem diligamus . Et sic electio di lectionem pricedit in nobis . In Deo autem est .
conuerso NAm voluntas eius qua ou bonum alitacui diligendo , est icausa , quod illud bonum ab eo ρος aliis: habeatura Et : sic patet δ quod dilectioipodi supponitur e moni secundum ratiotrem , ,& eilectici prsetestinationi. Unde et nes praedesinati sum eIecti,
. Ad primum ergo dicendum, quod ζ, si constiti Utur communicatio bonitatis divins in communi , abG que electione bonitatem suam communicat, inquantum scilicet nihil est , quos non particiri aliquiis de bonitate eius, ut si in a dictum est. c kε α Sed si consideretur communieatio istius , . vel inius
399쪽
boni, non alique electione tribuit; quia quinam h na dat aliquibus , qus non dat aliis . Et sic in eo 1atione gratis, & yloris attenditur electio. Ad secundum dicendum, quod , quando voluntas eligentis provocatuxi ad eligendum a bono in re prς- existente , tunc oportet , . quod electio sitis eorum , uus sunt , sicut accidit 1in elamone: n'stra . Sed in Deo est aliter , ut dictum est eor; . arm. orao. ara. a. b Et ideo sicut dicit. Augustia-, c δε--II. veo. N. Hiquantum a prium rem. io. Elisuntur a Deo, qui non sunt; etneque tamen errat Metii eligit . IAd tertium dicendum , quod , sicut supra dictum
est, c q. I'. ar. 6. Deus vult omnes homines salinvos fieri antecedenter, quod non est simpliciter velle , sed secundum, quid , non autem consequenter , quod est simpliciter velle Ei V
EX arti c. habes primo': quomod per ἰrationem O stendas , recte sacram scripturam.asserere , quoa praedestinati eliguntur a Deo, ut Ephos. I. Elegis nos in ipso ante mundi eonfitutionem . Matth. 24. Dirariis propter electos Meviabuntur . a. Tim. I. Omnia
autem Iusineo propter eIectos a. Tim. I. Tesi ficoncoram Deo in Chelyto Iesia, oe electis. Angelis ejus
Secundo habes: quomodo per rationem ultra sacram scripturam . damnari possint , si qui forte dicerenia contrarium . Dixi ly forte, ad declarandum , quot vix hoc inuenies . Nam & haeretici tamquam ab iis pia veritate coacti utuntur nomine electionis , do praedestinatis loquendo , & ut an speciali dicamus , Theodores Eena . Iste. enim inquit . Electis nulla peccata esse mortaIia , & reprobis nulla ventiata . Ecce, quod praedestinatos, quos a, reprobis secernit, a Deo eligi putat , quamvis cum ista veritate haere ilaum quippiam , ut, illorum moris est, admisceat , scilicet illis mortalia nulla mecata esse , istis veni Ita nulla . Contra quod. clamant exempla Apostolo Tum, Petri, M Pauli , atque prodisoris Iudae , Petro enim dieitur. Luc aa. tu aliquando e -UMI . ergo per hoc denotatur patenter, quod aliquando fuit M uus', id , quω per pecorum selum notale sit . Patausi prius fuit Nasphemus , & Ecclesiae Det perse cuisu , & incredulus , & omniiun peceatorum prino , primae Tim. I- ergo aut ista secundum se nou sunt peccata mortalia , & nullus peccatorum peccatmo, inluer, aut Paulus peccavit. mortalitur is omni
400쪽
lantefara praeterquam non intelligentibus, neque quae loquuntur, neque de quibus asti ant. Item Cone Iium Con naiens damnat has utrasque pro sitiones Io. Ηtis sess. 1ecimaquinta. Una est. Paulus nunquam fuit membrum diaboli , iket secerit actuuquosdam actibus 'Melosiae malignantium eonsimiles Altera. Praestitus, etsi aliquando sit in gratia secundum praesentem iustitiam, tamen numqu- est parvsanctae Ecclesiae. Quid clarius eontra Bezam ' De I da proditore sinies, Ride aliis dicit Christiri Joann. sexto: Nonne duoderim mos eteo 8 At post electio. nem unus illorum diabolus factus est . Tertio viades : quomodo ex his vicissim firmetur conclusio.
Iest. 3. er Ephes. Iere. II. AD Quintum sic proceditur. Videtur, quod pra scientia meritorum sit causa praedestinationis . Dicit enim Apostolus Rom. 8. Quos praeseisit , horoe praedesinavit. Et Glossa Ambrosii super illud
Roman. 9. miserebor, eui miserebor, &e. dicit: ΜΑ sericoHiam illi dabo , quem praesis toto corde re, versurum οὐ me. ergo videtur, quod praescientia meritorum sit causa praedestinationis. 2. Praeterea. Praedestinatio divina includit divinant voluntatem, quae irrationabilis esse non potest, cum praedestinatio sit propositum miserendi , ut Augustinus dieit; c ex lib. a. de praedesinat. Soctor. ca 37. tom. 7. sed nulla alia ratio potest esse praede stinationis , nisi praescientia meritorum . ergo Praestientia meritorum est causa , vel ratio praedestinationis.
3. Praeterea. Non es iniquitas apud Deum, ut dicitur Roman. 9. Iniquum autem esse videtur, ut sequalibus . inaequalia dentur : omnes autem hominessiunt aequales & secundum naturam ι secundum peccatum originale: attenditur autem in eis inaequalitas secundum merita, vel demerita propriorum inuum. non igitur inaequalia praeparat Deus hominibus pra destinando, & re obando, nisi prupter disrentium