장음표시 사용
111쪽
postpran 'itor asperitate, in abstinentia a cibo & potu; sed in
maiori chari tate, di gratia abundantiore . Abstinentia autem ει vitae asperitas etiam in peccatore reperiri possunt : quot Philosophi, & Idololatrae Ethnici , ct ritus , plerisque alijs crinis sobnoxii, omni vitae voluptate sponte caruerunt, se vestitus ac victias asperitate vexaverunt Θ nec tamen pro terea Sancti aut iusti fuerunt. Sicut nec Sancti dicendi sunt illi, qui filios aut lilias Idolis immolaverunt. Verum est, in Sanctis maiorem Vitae alperitatem esse cxcellentioris sinctitatis indicium ; non autem est infallibile, & certum . , εDecebat autem Christum communem hominum consuetudinem seni are in comedendo, di bibendo, S in uniuersis quae ad vitae usum pertinent. Si enim aliter secisset ,& exempἰ vitae clusi mrmam asperitatem praesetulissent, sicut in Ioanne, Baptistat . complures in desperationis harathrum' prolapsi potius sua sient , quum ad imitationem excitati; vel corporis imbecillitate , vel animi tenuitate. At, communi hominum , consuetudine, ea quae Vicae necessaria erant corpori ministrans, OmnibuS in uniuersum vitae viam planam reddidit di apertam Nec tamen propterea destitit aliquando robustoribus asium moris vitae exempla praebere: nam di ieiunavit,'quadrarint diebus cibo ab stinens, & quadraginta noctibus insomni s persistens ; in deserti asperitate labores inediam vigiliasque perferens: nunc fatigatus ex itinere sic sedens sit per fontem: nune pernoctans in oratione: nunc iteriaci Sper civitates S C stella , euangelizans & pra causa ut scilicet omnibus, cuiuscumque condationis virtutis exempla praeberet.
r i is, a ch,. Ac poVMtur via septimam difficultatem.
.. .H Fptimo, adulterationem eo loci sitspicaris Euangelii. isa, of tu. O cum Petrus a Christo hic dicitur Beatus, alibi autem in isti ecdem Euangelio Satanas repellatur. Quomodo ergo haec
112쪽
sbi constant, ut Petrus Diabolus simul dicatur & Beatus rHanc difficultatem , priusquam intellectum tuum , non frasque aures perstrinuxet,soluit migustinus Tot G ser. ra De verbii Domini, chi titulus praefixi est et2 immina rias Io ambu meo ra quin uis Petro titubat rici in Emun
trus paulo ante Eeatus potiatinianarum semcuto, Umetusi
pauca verba miraris di remiasy attende ea as hi mira Aris quia uuanteZeatus, posea Satanasis Attende u an quare Beat se quia tibimn reuelauit Oroctyavreis',sed Patra meus 1in Caesis es: Iura Beatus, quia tibii nώπα - is socribi reuelaret de tuo M. Pedius' meas pii in Gad erit, de meo non de tuo. Mee audisi ea m quare Beatus, se aru Petrusi. 2 re autem Lisci quod borrescimus , ct x etere. nolumus idest batanas quare visquia de tuto i in i mi Dei sunt inu qua sunt bominambo uoemturules nos. Ecclesiae membrum disce iras, quid de Dei, quid de nos/M
Haec August.ibi. Et tram. v. serm. De feris,sive cultum a rimmmci,circa medium,sic ait: m tamen amissonem Ae rubuius timuit Petrus , quando renuntianti Domino ρα Mram,
suam dixit; Absit a te Domine, preopitius tibi Vis, Ni iam
Ma tuetuliasapientem increpavit, O Apostolum o ook αγο scauit dicens: Redi retro Satana, non eni apis qirae Det sinis , sed quae sint bominum. Eristimauit emis Petrus , totam illum Diuinitatis 'ias ritudinem assorberi pomisse Lu corporis bum Decis , ct Vesciebuit agitima magnums acramentum , quρd urea se illam pulchritudinem quodammodo, expoliaret, fri ncon vere dignabatur Φω - Hesiam; in eandem ipsum mi pultaritudinem ipsa Cesint . Non enim dando perdebat Utad . quod erogando eresebat His ergo Augustinus ibi significat, 'qua ratione potuerit Petrus dici, primo Beatus, deinde Sata, naS: nempe propter diuersa quae protulerat; prius enim agnoscens Christum Deum consessus est dicenς : Tu es Christi diluu Dei estii : Et propterea tunc Beatus dictus est, eum tari, tum mysteriunt Deo reuelante cognosceret: at deinde aliud humanae redemptionis mysterium ignoram . Christum a pasisione & morte retrahere conatus; ne sacrificium illud. quod in hominum redemptionem & peccatorum quiationem Patrim at oblaturus, offerret 1, tantum bonum impedituruS; prOP
113쪽
terea dictus est Satanas , idest adue sarius. Petrus enim tamquam aduersarium se Christo praebebat, cum diceret: in t boca D Domine, cte. Christus namque, mandatum a Pacto se accepisse I fuerat testatus; mandatum , inquam , de subeun da morte in peccatorum humani generis expiationem: eiu'. praecepti fit mentio Ictii cap 13. nu io. Et Dominus Colui remerere eum in infirmitate: s posuerit pro peccato animam Dam videbit semen longaeuum, Coluntas Domini in manu eius dirigetur. Pro eo quθs taloraram anima eius, Odebit
faturabitur: in scientia sua ius cabit i eius ius seruus meus
multos, ct iniquitates eorum i eportuΘit. Ideo dispertiam ei plumimos: ct fortium diuidus tia, pro eo quod trainit in mo/-.tem animam suam, ct eum feeleratis reputatus es et O ipse pec
cara multorum tulit . Sic Isaias Patris praeceptum Christo datum refert. Et ipse Christus Ioannis io. seu sect.1 I. referens hoc sibi praeceptum exequendum, sic inquit, et i Propterea dirigit Pater, quia ego pono animam meam , ut iterum sumam
eam , nemo tollit eam a me , sed ego vi eam a me Us, ct pol se satem habeo pomnae eam, er ρου rem babeo iterum sumenrieam ἰ hoc mandatum accepi a Patre meo . Didius ergo est Petrus Satanas tunc , quia omnis qui impedire tentat, ne praeceptum Dei fiat, bene Satanas & diabolus dici potest: sicut - , .. . v contra is, qui Dei mysteria perspicit, potest dici beatus. p .... Nςς Vero haec Petri imperfectio, & similia; immo&gra-ρὸ fm O vim , quae dici possunt, tam de Petro, quam dec teris Chri-
.sti: p.'a sti Discipulis, antequam Spiritus sancti virtute roborarentur per v*rit m nam & Petrus negauit Christum, & omnes Apostoli i '' .. ter hostium manus eum relinquentes fugerunt. Immos i.-ίribis, di Iudas eum vendidit , & tradidit ;i& desperatione . ductus semetipsum suspendit, Se siuspensus crepuit medius , qui merat antea Apostolus. Haec, inquam, nihil faciunt ad suspicionis notam inurendam loco Scripturae illi, in . quo Christi Discipuli filii Dei appellantur . Quia in tantum aquis Dei filius dicitur, in quantum Dei Spiritu ducitur; & tamquam filius Dei mandata custodit: cum autem quis Dei praecepta non seruat, & peccando transgreditur, de Dei filiatione in diaboli seruitutem cadit; nec Dei filius amplius dici potest, nisi ad praeceptorum custodiam per poenitentiam denuo conuertatur, cum voluntatis propositoine ad peccata non am-
114쪽
plius regressurum. sic per Ezechielem prophet.c. i s. Si a tem impius egerit ornitentiam ab omnibus peccatis is, quae operatus
est , ct cotidierit omnia praerepta mea , ct hcerit iudicium es
insitiam, vita vivet, o non morietur. Omnitam iniquitatam eius , quas operatus es , non recor ab r. Et post pauca. Si a&iem auerteriis iustis a iusiti ua, o fecerit iniquitatem, numquid Guetr Omnes ire litiae eius, quas fecerat non recordabuntur: inpraeuaricatione , qua praeuaricatus es, ct in peccaro suo quo peccauit, in esse morietur c. His ergo patet, quomodo idem vir, modo peccans, modo poenitens , nunc Dei praecepta seruans , nunc transgrediens, dici possit filius, vel non filius Dei.Talis na l filiatio no propria ae naturalis est; sed metapho fica ilia a sicut illius patris prircepta seruat &seruare tenetur; ita qui Dei praec pia seruat, commutatis terminis, Dei filius
dici potest: sic Apostoli &Discipuli Christi, Dei piscepta
stria in es, iiij appellantur. Dei aurem praecepta trans redientes ali nomine non censentura Vnde Iudas ille Iscariotes, si
quando Dei praecepta seruaret, tunc Dei filius dici potuisset: at deinde illius Iaca nequaquam dici potuit, cum impoenitens, di m desperatione decessit . Caeteri autem Apostoli, qui post lapsum ad poenitentiam redierunt, redeundo, simul nomen filii
Nec, Apostolos dicere peccata aliquando perpetrasse , infert , illos deinde summae persectionis viros esse non potuisse , quia homo est vertibilis naturae; non est, sicut quidam asserunt de Angelis, quod postquam ad unam partem desexerunt, ana
plius non valent in contrariam inclinari: Homo autem nunco sit, nunc dilaiar, nunc peccat, nunc ad iustitiam redit, &potest ad libitum post determinationem unius decernere oppositum, decretum iam factum retractare : non ergo mirum si
Apostoli prius peccatores dicantur , deinde viri excellenti limae sanctitatis. Peccatores quidem ante Spiritus sancti aduentum persecti vero & sancti postquam suerunt Spiritu sanctitatis imbuti. Nec enim homini connaturalis est sanctitas , ut propri)s viribus illam assequatur; sed supra naturam, supra vires ; nonnisi diuina cooperante virtute . Vnde Gregorius Papa Hom. 3 o. in Evang. sic inquit : Caesorum ergo vivus de Opiritu jumpta es, quia mundi huius potesatibus contraire non
115쪽
namque Doctores sanctae Ecclesiae ante aduentum huius Spiritus fuerint simus, ct pos aduentum illius e ius fortitudinis facti sunt conspicimus. Certe ipse Fasor Ecelsae , idest Petrus, quan
tae debilitatis , quantaeque formidinis ante aduentum Spiritus fuerit, Ancilla briaria retusta dicat. Una enim mulieris voce perculseras, dum mori timuit, vitam negauit . Sed et is is te tantae formidinis, qualispos aduentum Spiritus exsat audiamus. Ela conuentus Magi ratus atque Seniorum, eae s denuntiatur Apo- solis ; ne in nomine Iesu loqui debeante Petrus ma ua aucto ritate respondet : Obedire oportet Deo magis, quam hominibus Sancti ergo,&persecti virtute, euaserunt Apostoli per aduentum Spiritus sancti, die decimo post Christi in caelum ascensionem, prout Act .a. narratur. Et ex tunc roborati Spiritu , &gratia solidati, totum orbem sanctitatis lumine collustrarunt, prout in lib. Act. etiam refertur. Antea autem in aliqua peccara prolapsi sunt,ut in Luangelio habetur. Hanc autem virtutem in Apostolis non antea persciendam, quam eos Spiritus sancti gratia roboraret, significauit Christus illis verbis Io. c. i'. & intex. Arab scct 31. Multa babeo vobis dicere,sed nonpotesis portare modo; et in aditem Ceneris ille Spiritus cieritatis docebit vos cmuem Ceritatem. Et in Evang.Lucae, circa finem . Et ego mitto , ο, iustim Patris mei in Cos. Vos Oatem de te in ciui ire quoad . usicie in reamini Cirtute ex asto. His ergo Christus significauit Apostolos nondum fuisse virtutis robore solidatos sed tune so .lidandos,cum Spiritus sanctus adueniret: propterea eos iussit ab urbe Hierosolyma non discedere, usque dum possent, Spiritus virtute muniti, mundi pericula non timere i de propterea ipsi, Iudaeorum insidias timuimus, semper in unum collecti perstiterunt usque ad Spiritus sancti aduentum , prout primo ει secundo cap. Act. habetur. & Ioann. cap. zo. num. ις. seu sectione q- in mirum ergo, si & pleraque alia de Apostolorum impersectione obiici possunt ; sicut ' obi jcis: Petrum significasse, Christum mendacem, cum ei sibi dicenti, se negaturum,respondit: Eos omnes candalizati fuerint in te, ego nunquamsecandas et abor : Iicet hoc non dixerit Petrus, tamquam intendens Clutissum de mendacio notare: sed potius fuit quidam animi affectu; erga C hristum,cuius impulsu in illa verba prorupit, significansvehomentem sui amotis propensionem erga cum, propter qua
116쪽
CAP. VII. sECTIO VII. si in nullis periculis se ab illo confidebat recessurum, suam nonia considerans imbecillitatem. Neque id minuit de Christi magisterio; neque arguit, quod ζ sese non potuerit Christus suis praeceptis & institutionibus Apostolos suos in disciplina dirigere: Quia id non ideo est factum , t I .,ἔquod non potuerit, sed quod noluerit: ipse enim, prout inquit te scis in
Salomon Sap. 8. Disponit omnia suauiter, per conuenientia me- ς-ie , .no,
dia. Conuenientius autem spit, Distipulos post mortem dc passionem in sanctitate roborari, quam prius; ut notum fieret , se sua morte &passione fractitatis gratiam discipulis promeritum esse : si enim ante mortem illos in sanctitate statuisset, mors Christi & paulo ad gratiam promerenda necessaria minime visa suisset
Eeθondetur ad inauam, nonam, decimam ,
O Claud, Vitium putas in ruangelia irrepsisse eo quὁd p;
dicunt ex una parte, Christum esse Deum,& ex alia Ioan. 'si feci. a. asserunt,Deum inuisibilem esse, licentia . Deum nemo υμ .i idit et quam. At Christum omnes, tum in terris versaretur, Vi- et mo dere poterant. Ergo necesse est in alterutra proposition
Euangelia vitiata fuisse; non enim utraque propositio vera esse pote st,cum sint virtualiter contradictoriae. Respondeo, neutram partem posse de salsitate notari, necesse contradictionem aliquam: in Christo enim duas agnoscimus naturas ut infra explicabimus, agentes de Christi diuinitate humanam&diuinam. Erat visibilis Christus &a cunctis videri poterat,dum in terra versaretur, quoad naturam huma, nam: inuisibilis vero quoad naturam diuinam, quae cum spiritualis sit,corporeo intuitu cerni non potest. Hoc autem in seno etiam puro homine accidit, qui cum ex anima & corpore constet,quoad corpus cum sit materiale corporeis oculis VbM a detur,
117쪽
detur, quoad animam vero, cum sit spiritualis , corporeis culis non videtur; nisi in quantum effectus corporeos in materia operatur. Quid mirum ergo si utrumque dici possit de Christo λ- . Nono,Etia vitium suspicaris in Evangelio,cum Ioanis se l. tr. . , . ἡ i inducitur Christus sic dicens. Si ego tesimonium perhibeo de LY chri iti : mei o testimonium meum non es Cerum, alius es qui tesimo
τ6ὶ me, em nium percitata de me. Huic loco contradictorium putas aliurn
me ni Mu est sec. 2 o. eiusdem Ioannis, ubi Christus sic loquitur. O si e te timonium perbibeo de me ipso, te limoni in meum verum ui , quiaIcio et de Geni. Quomodo ergo, inquis, sibi constant haec duo. Tesimonium meum es certam: de , tesimonium meum muoi et ei myResponsio habetur ex contextu . In priori enim loquebatur Christus conditionaliter , ex suppositione falsae opinionis , quam de Christo ipso habebant Iudaei, existimantes illum non esse Deu; sed purum homine: posita ergo illa conditione, bendsequebatur; testimoniu Christi non esse verum, luplici de causa. Vna est, quia ipse se dicebat Deum; posita autem illa opinione Iudaeorum; lallum utique suisset, quia illi existimabant, Christum asserentem se esse Deum, non esie nisi purum hominem . Altera causa est, quod posita illa conditione & salsa existimatione Iudaeorum; nempe quod Christus purus homoc siet, non Deus : cum in Psalmo Ii 8. dicatur omnis homo me do , prssertim cum de semetipso loquitur, Christus, si fuisset Surus homo, ea ratione mendax dici potuisset , prout ipso Christus dicta sec. i , significauit dicens: Si ego te momum is obibeo dὸ me,non es testinomum meum verum; sed qui testimonium ps; bibet de me alius es. Se et . autem ΣΟ. loquitur Chrisus absolute, rei veritatem conside ans, non respective ad aliquam salsam opinionem, sed ad rem ipsam prout in se:& sic re-Cera cum esset Deus,no purus homo, vere poterat dicere ' Testimonium meia et erum es. Quia Deus salsa proloqui non potest. Hoc autem totum facile patebit cuicumque contextum ipsum inspicienti. Dicit enim Christus Equidem, o te montun perbibeo mibi ies, tesimonium cierum eos; qui cis Unde Geni, Θ quo Cado . Vos autem nescitis et de Veni, aut quo vado. Quasi dicere: ,Vos non nisi corporalia, ct ca quae cxtra sunt, considem a
118쪽
ratis: ego autem scio tam quae extra patent , quam quae intra
Prxterea, si dicit alium a se esse Patrem, qui testimonium perhiberet, non dixit alium ratione diuinae naturae, sed alium propter distinctionem personae: quia licet Christus sit cum Patre idem Deus est tamen alia a Patre persona,vt infra explicabimus cum de sacrosancto Trinitatis lilysterio Vcinus. Decimo ,Etiam vitium irrepsisse putas in illis verbis apud Ioannem c. Io. seu se ei. 23. Potesatem babeo ponent animan meam, iterum famen i cani. Q od quis possit semetipsum occidere, hoc ratum habetur in praxi: at quod quis possit se mortuum suscitare,nec recte estingi potest in mente. Quomodo ergo Euangelia tam libere hoc astruunt Zs espondeo,verialia esse ac certum, neminem se posse suscitare, quatenus mortuus usi, no' vivens: quia causa suscitans est causa eificiens, causa autem eisiciens non potest efficere nisi praesupponatur existens, mortuus non existit: ergo nihil potest efficere; ac proinde, neque se suscitare . At in Christo non solum agnoscimus naturam humanam,secundum 'iram aliquando mortuus est ; sed etiam naturam diuinam, quae mori non poterat . Christus ergo non potuit se suscitare, tamquam homo , sed suscitauit se hominem tamquam Deus. Vnde virtus illa perpetuo vivens, perpetuo existens, suscitauit naturam alia
Vndecimo, Vitiata etiam putasEuangelia ubi Christis influeitur similia verba Mati. et . istu icet. 73. Proserre . Venturi Pseudoctristi, opropλω , abunt Agna magna , prodigia . Quod dictum nullo modo constare potest; quia si 'gna, de prodigia, feri nequeunt; nisi per omnipotentiam Dei irit non potest ullo modo dici,saeum pseudoprophctis auxiliii praebiturum. Ergo verba illa suppolita sunt. Ad hoc respondeo: prodigia, dc miracula: alia esse secundum
apparentiam tantum: alia vero non secundum apparent i amo, sed etiam secundum realem existentiam: utraque dici possunt miracula, quia utraque faciunt admirationem. Et quidem vera, de realia, non nisi a Deo fieri possunt : ut mortuos susci tare, caecos illuminare, claudos erigere, paralyticos stabilixe, Min uniuersum illa cilicere, quae naturae vires excedunt
119쪽
Potest quidem Diabolus similia per apparentiam tantum praestare, ut cadauer tantisper mouere, ita ut vivum appareat: visum praestigiis decipere, ita ut illusus hoc videat , inod ita non est: Et multa, sensibus illudendo, miracula falsa confinger . Potest etiam Diabolus quaedam mirabilia facere, quae re vera faciat ; illa tamen,quae naturae vires non superant: videntur tamen superare propter arcanam naturalis causae applicationem. Ipse enim noscens naturalia omnia, herbarum vires,lapidum virtutes,ignotas hominibus, illas applicando estucius perficit hominibus admirabiles: non quia in s e vere naturam excedant; sed quia tales videntur, eo quod ignorantur. De his ergo mirabilibus loquitur Christus , non de veris, naturam excedentibus , sola Dei omnipotentia patrabilibus. Diabolus autem cum eiusmodi prodigia facere possit apparentia, certe non nisi per pseudoprophetam faciet & cilinget, in hominis deceptionem.
Ei ondetur ad kuodecimam dissultatem.
De P re ne--Vodecimo, Adulterationem putas accepisse Euangelia , tali. s l I dum narrant Petri negationes,in quarum narratione Euagelistae dissentire videtur. ynus dicit sic,alius autem sic ita ut quatuor in quatuor partes dissideant. Ergo ad sui ramum unus ex quatuor icxtibus integer esse potest, tres reliqui omnino dici debent vitiati. Ad hanc obiectionem necesse est singulorum Euangelistarum verba perpendere per singulas Petri negationes. Ex ipsis enim clare patebit,dissidium non intercedere, sed maximam esse co- uenientiam. Imo mirabili quodam modo ex omnibus quatuor Euangelistis, non solum haberi negationem, verum etiam decolligi modum,& ordinem facti,quo Petrus negauit. Vt autem rei veritatem assequamur, in memoriam reuocandum est quod supra diximus,in tertia obiectione ; Euangelistas,non singulos
120쪽
C A P. VII. SECTIO IX. synarrare singula, sed alium hoc reserre, alium illud ipsum tacere; nec contradictorium dicendum est aliquid, nisi quando, vel aperte contradicat,vel non possit cum dictis conuenire S simul concurrere: si autem non sit aperte contradictorium, & possit utrumque simul stare, non sunt duo dicenda contradictoria, ne pe per hoc tantum,quod unus id referat, & alius idipsum sileat. His postis afferamus ipsa omnium Euangelistarum verba singillatim de singulis negationibus . Prima vice sic Petrum negasse resert Matthaeus cap. 26. vers. 69. Petrus vero edebat foris in atrio: accelisit ad eum una ancilla, dicens: tu cum Iesu Gari ο eras. Atilis negauit coram omnibus, dicens: Nescio quid dicis . Arabicus autem a catuS,Romae excusius, anno i 39 i. sic inquit sedi. 93.
Marcus vero sic primam negationem restri cap. I . a vers. 66. Et cum esset Pitrus in atrio deorsum, venit a cae ancillis
Summi Sacerdotis cum vidisset Petrum cadefacimi se , piciens litam, ait fu cum Iesu Nazareno eras. At illensem it , dicens: Neque cio, neque noui quia dicas. & Textus Arabicus seci. Io.
Lucas autem sic ait cap. 22. num. 7. Accenso autum ene mmedio atris, Cr circumsedentibus Elis, erat Petrus in medio eorum . quem cum vidisset ancilla quaedamsedentem ad lumen ,