장음표시 사용
481쪽
C A P. IV. sE C Υ. IV. Hilarius libros duodecim de Trinitate. Marius Victorinus
libros quatuor contra Arium. Lucifer Caralitanus librum ad Constantium pro Athanasio e Item librum alterum, quod sit moriendum pro filio Dei. Ambrositis libros quinque de fide. Gregorius Beticus librum de Fide contra Arianos. Phylastrius librum De haeresibus, in quo Paulum Samosatenum, & Arium , breuibus confutat. Sebadius librum aduersus Arianos , & alij plures,tem Graeci,quam Latini,&aliarum nationum, Catholicam fidem profitentium. Praeterea anno Domini aro. celebratum est , sub Siluestro Pontifice , & Constantino Imperatore , Romanum Concilium , 27 .Episcoporum,in quo, sicuti in Nicaeno, Arius, Photinus , ct Sabellius, anathematiχati sunt; Diuinaeque Trinitatis mysterium cum diuinae Iucarnationis sacramento, celebra
Anno Domini trecentesimo quadragesimo secundo , aliud Concilium II 6. Episcoporum, Romae celebratum est, Iulio Primo pontificeo quo Ariana haeresis iterum damnata, & sancta Trinitas iterum celebrata. Anno 3 6. eodem Iulio Ecclesiam gubernante, Concilium Coloniense,contra quendam Episcopum , nomine Euphratem , Christunt Deum esse, negantem, celebratum est: iterumqu Christi Diuinitas , Duunarumque Personarum Trinitas as
Anno Domini trecentesimo quinquagesimo tertio, sub eodem Iulio Pontifice, contra Arianos, niit Concilium Si miense conuocatum, ubi etiam sacrosancta Trinitas iterum celebrata est. Illudque ex Genesis cap. 39. Huit Dominus a Domino ignem super Sodomam, cte. Explicatum est, hunc facere sensum, scilicet: Pluit Dominus Filius a Domino Patro, ut habetur in Historia Tripartita , libro qninto , capit
Anno Domini circiter trecentesimo octuagesimo , Constantinopolim, sub Damaso Papa, Gratiano & Theodosio, imperantibus, contra Macedonium Constantinopolitanum Episcopum, Spiritus sancti Deitatis inficiatorem, centum quinquaginta Patres conuenerunt, qui omnes, una voco, Macedonii haeresim damnantes , Divinarumque persona'
482쪽
collectunt, iterum approbarunt:&, ad maiorem explicationem, Spiritum sanctum ex Patre procedere, diderunt, quod sacra Nicaena Synodus non apposuerat quia tune haeresis contra Filium insurrexerat,& ad eam haeresim abolendam praecipue rejiciebat. Postea vero,insurgente Macedonio contra Spiritum sanctum, Constantinopolitana Synodus addidit Symbolo illa verba, ut significaret, Spiritum sanctum a Patre omnem Deitatis substantiam accipere , sicut & Filius . Vnde dixit rCredo in unum Deum Patrem,cte. Et immum Dominum Iesum Christum,Filium Dei inimitum re Et in Spiritum sanctum qui ex Patre procedit. Postea tandem insurgentibus Graecis comtra Spiritus sancti processionem; cum illum a solo Patre procedere , contra Scripturarum testimonia, dicerent; propterea additum fuit,ex filio etia, sicut a Patre, procedere:quod facile etiam ratione ipsa, fidei tamen lumine informata, conuincirtum ad amoris enim productionem necessario verbum mentis praerequiritur, ut etiam constat in nobis. Vnde anno Domini i 3 α. florentiae,in uniuersali Concilio, praesente etiam ipso Graecorum Imperatore,& Patriarcha Constantinopolitano, satis probatum fuit,& conuictum, tum Diuinarum Scripturarum testimonijs,iam euidentibus etiam Theologicis discursibus; Spiritum sanctum, 1 Patre non solum, sed & a Filio simul,
tamquam ab uno sonte, per voluntatem, unitaeriam Deitatem
accipere. Quare decretum est,in Nicaeno Symbolo sic esse de Spiritu sancto canendum : Et in Spiritum sanctum Dominum , dic. qui ex Patre, Filioque procedit. Ecclesia namq. pro necessitate de indigentia prouidet: ubi enim non est infirmitas, frostra applicantur medicamenta. Anno 3 6. suit celebratum Carthaginense Concilium, prouinciale quidem secundum ;coniirmatum vero in 6. generali Synodo ,Trulli; in eoque sub bificio Papa iussum, ut sacrosanctae Trinitatis mysterium praedicaretur. Anno a13. praeter caetera Concilia, quae si lemus, Divinarum Personarum Trinitatem communi voce confitentia, sub Bonifacio LPapae, & Honorio Imperatore,Carthagine, a ΣΙ .Episcopis decretum est, ut ab Episcopis Orientalibus Nicaevum Concilium peteretur, eiusque Symbolum recitarent,ad. fidei prosessionem ostendendam. Anno circitet insurgente Nestorio contra Christ iam , eius
483쪽
eiusque personam in duas diuidere conante; ne tanta peltis orbem inficeret, Generale Concilium Ephesi,sub Caelestino Primo Papa, & Theodosio Iuniore imperante, fuit celebr tum: ubi, yrillo Alexandrino vice summi Pontificis praesidente, Nestorij haeresis damnata est . Insuper & ad ipsum Nestorium literas sancta Synodus misit, quibus, in Christo quamuis duas inesse naturas , Diuinam ct humanam; unam tamen
esse Personam,ostendit: & Qicanae Synodi Symbolum ipsi Nestorio proponit. Et in eodem Concilio iterum, Patris & Fili di Spiritus sancti, una trium distinctarum Personarum Diuinitas,fuit adorata.
Eamdem Trinitatem, sicut & caetera omnia Christianae fidei mysteria, celebrauit Concilium Chalcedonense, circa an- nu D. 3o .celebratum sub Leone Primo Summo Pontificet, Martiano Augusto,aεῖo. Patribus contra Eutychen Constantinopoli tanum Abbat , & contra Dioscorum Alexandrinum Episcopum,eiusdem Eutychetis defensorem , confundentis tu Christo naturas , constituentis tertiam quamdam, ex humana Diuinaque commixtam. 'Repetit insuper & approbat haec sancta Chalcedonensis Synodus, actione secunda, symbolum Nicaenum, supra recitatum, in quo tam clare Patris,&Iesu Christi Filii, & Spiritus sancti Diuinitas asseritur. Hac tepestate effulserunt clarisi . Christi lumina, ct Ecclesiae lampades, inter Graecos Chrysostomus, ct inter Latinos Augustinus . Praeter eos,complures alis floruerunt sancti erudiatique Patres , qui omnes, o ore,sacrosanctae Trinitatis mysterium constentur; Deum unum essentia, in tribus distinctis subsistentem perssinis . S. Augustinus in libris quindecim do Trinitate. in libro contra sermonem Arianorum. In commentarijs super Euangelium Ioannis . In Epistolis,praesertim 17 . S sequentibus. Verum tanti Doctoris non sunt omnia,simplici adnotati ne,recensenda, sed expedit hic unum ex ipso locum per exte sum apponere. Hic ergo sanctus Doctor, Tomo 2. Epist 66. ante medium, scribens ad Maximum medicum,tunc recens ad Christi fidem conuersum . Haec Trinitas, inquit, unius es eiusdemque naturae at esubstantiae, non minor insingulis quam in omnibus, nec maior in omnibus qu2m in mulis ; sed tanta
ansolo Patre , vel insolo Pilio, quanta in Patres ut lio,
484쪽
O Spiritu sancto. Neque enim Pater, ut haberet Filium de s se minuit se ipsum, sed ita genuit de se alterum se , ut totus maneret inse, ct Oset in Filio lanius, quantus o solus. Simia
Dr ct Spiritas sane ius integer de integro , non praecedit unde procedit; sed tantus cum VIo, quantus ex illo; nec minuit eum procedendo, nec auget haerendo. Et haec omnia,nec confuse Unum
sunt, nee di tincte tria sint ord chm nt et num , tria sunt: bcu ni tria num sunt. Proinde qui tam multis corinibus enum suorum donauit Ut essent corvinum , quanto magis consese uat in se istis , Ut t baec tria ct Angula Deus: d mul omnia, non tres Dij sed unus Deus ' me es unus Dominus Deus no-ser, cui unitusa pietate seruitur, cui soli latria illa debetur ui cum in rebus quae nascuntur in tempore sua bonitate , essecorit , is sua subsantiae prolem quaelibet res gignat, ides bonis bominem , non alterius naturae , sed rias ctines iis eoi ; vide quam impiὰ dicatur: ipse non genuisse id quod ipse est. Deince seqiutur,ad explicandum in quo consistat identitas naturae , & per quid obtineatur distinctio personarum, de relatione sic, immediate post praedicta: Haec enim propinquitatis sunt nomina, non naturae idest , Nomina Patris , Pitu ,& Spiritus sancti, in Diuinis non significant diuersitatem naturae Et ideo ad aliquid Oel relatiis dicuntui ostendens Personarum pluralitatem in Deo haberi ex relatione) quae aliquando eadem sunt, aliquando diuero . Eadem Icilicet, cum frater refertur ad fatrem, amicus ad amicum, vicinus ad vicinum , cognatus ad cognatum, ere. In bis enim quod es is te ad illum , hoe eLi ille ad sum . Diuersa sunt autem , cui pater ad Mium , suus ad patrem, socer a generum, gener ad socerum, Dominus ad seruum , seruus ad Dominum . Non es quidem boe i id ad Utam , quod ilia ad Vlum ; sed a bo totum homines ibus . Relatio iuuersa es, non natura ,:quoniam si astendas quid si alter ad alterum, non es hoc ad inium se, quod ad istum ille: quia iste pater, i essius: aut iste socer, ine gener ; aut se Dominus , ille seruus . Si autem
attendas quid quisque i, CH ad se ipsum, vel in se ipso, hoes ilis quod se quia ille bomo es sint ijsj. Vn i intesistis
prudentia tua, non ab eis rationabiliter dici, a quorum errore u Dominus liberauit: id o Dei Patrii ct Dei Fili,
485쪽
C A P. IV. S E C T. IV. 4rdrum esse diuersam, quia se Pater est, ille Filius . Et Deum Patr m non genui se id quod est Vse, quia non genuit patrem si, fui, quod est au ilium Use . xuis enim non videat, is , obeubura non in se iasis demon nare naturas, sed alterius ad a
te, , ignis care sonas i Libuit haec omnia ex Augustino ad-serre, quia non solum testatur sacrosanctae Trinitatis mysterium; sed etiam subtiliter explicat, distinctionem personarum esse ex opposita relatione Pili; ad Patrem, Patris ad F ilium,& Spiritus sancti ad utrumque, non vero ex Plurificatione
Chrysostomus praeterea,tomo 2. Homilia ψ. in cap.3. Matthaei. Homilia 3. in Evangelium Marci. Homilia io. in varios ex Mattheo locos , S in Marcum. Tom. 3. Homilia, seu sermone contra iudςos, Gentiles, de Hqreticos, ta de illo Ioan
nis i Nuptiae faelaesunt. quem sermonem his verbis claudit, postquam Christum Dei Filium, & Deum esse, probauerat. Nos autem gloris cemas Patrem , ct Filium, ct Spirittim san-Lium, cui gloria insincala saeculorum. Amen . Serm. de sacrosancta, cie consubitaritiali, vivificaque,ac inseparabili Trinit te : & alibi sispe. Theophilus Alexandrinus in prima Paschali Epistola. Hieronymus s*pissime Arianos conuincit . Cyrillus in libris septem de Trinitate, contra Arianos: & in . libris quatuordecim Thesauri; & in Commentarijs in Ioannem . Gaudentius in Epistola ad Paulum, de Tractatu septimo in Excidum . Theodoretus in Epitonae Diuinorum Uecretorum : In Epistolas Pauli libr. q. de haereticonini fabulis , S lib. 2. ad Graecos, & alibi passim. Ruffinus in e plicatione bymboli. Ioannes Cassianius in libro de Incarnatione . Sanctus Leo Papa Primus, in epistola ad Flauianum,& alibi passim . Cerealis Episcopus, libro contra Maximianum, Arii sectatorem . Prosper libro tertio De promissionibus. & praedictionibus Dei, capite secundo , tertio , &
Circa annum 3 oo.Quinta Synodus Generalis,Constantinopoli celebrata est,iώ3. Patrum, sub Felice Quarto inchoata, Agapito Primo , & Siluerio, prosequuta,Vigilio autem summo Pontifice , N Iustiniano Seniore imperante, clausa, circa an
486쪽
& Spiritus sancti consubstantialitatem negantes :& capit. I. eadem trium distinctarum peribnarum Diuinitas colenda praecipitur ; &cap. st . Eunomius Ariusque,Christi Diuinitaten
inficiantes,anathematiaeantur.
Circa haec tempora, doctrinae ct sanctitatis radijs Fulgentius emiIgens , sicut S alii Patres, Divinam Trinitatem confessus est, lib. de fide ad Petrum cap. i. lib. ad obiectiones Arianorum, lib. ad Monimum, & libris ad Trasimundum . Ioannes Massen
tius 4n professione fidei. Vigilius Tridentinus in disputati ne Athanasi , Sabellis, Arii, & Photini ; & lib. q. & s. contra
Eutychen. Boetius Seuerinus in lib. de Trinitate, & alis. Circa 6oo. ante Mahometi natiuitatem, vel certe antequam sibi propheticumnomen usurparet, vel antequam ex hac vita decederet, soruit Naβnus ille Gregorius, qui passimi sacrosanctae Trinitatis mysterium confitctur, dc contracam aliquo modo obloquentes, tamquam Haereticos damnat; αlib.2o. Moralium cap. 9. in cap. 3 .lob, sic loquitur: Patmvero Haereticorum .icimus eos Ode cet, quos Haeresiarctas vocamus : de quorum peruersa praedicationesquentes et populΨ in .errore generari. Sane ia ergo Eccles πι- caui s gregis sui Ha-xeticorum parres ponere edignatur: quia inuentores erro um
dijud cando resiuit , &c. Deinde: Iura eum rectispraedicatoribus non adscribit. Liquet enim,quod Arius, Imotinus, Macedonius, Nesorius, Eutyctius, Dioscorus, Seuerus, multique bis Am les, docendo atque Dadendo,cona istini Patres videri: sed errores eorumsancta uniuersalis Ecclesa, Viricta veritate. furicam, em inter custodes gregis sui non semerat, quo epi de regis et vita tem dissiparates, damnat De quibus, voce Pauli, E ess dicitur: Scio, quia post iscessum meum ingredientur ad Gos Iupi graues, rim parcentes gregi. His ergo, Gualtissimus sanctissimusquo Ecclesiae Doctor & Pontis , tam Diuinae Trinitatis, quam Christi Diuinitatisaut humanitatis, seu Personae Christi inficiatores,inter Haereticos reponit,damnatque; prout antiquioribus Ecclesiae Patribus, sacrisque Conciliis,damnati filerant.. Praeter Gregorium papam, circa eadem tempora, viguit etiam alter Gregorius,cognomento Turonensis, qui eandem fidem
in Diui narum Personarum I rinitatem, & in christi Diuinit tem , in suis libris profitetur : praesertim lib. I. cap. 3. lib.6. V. . historiae, & lib. a. histor Francorum, cap. 3. inter caetera restri
487쪽
res re euidenti stimum Diuinae omnipotentiae miracidum,in Diuinarum Personarum Trinitatis assertionem, sicut etiam min Verbi Dei Incarnationis . Isidorus, eadem tempestate vigens,l ib. de Trinitate edidit. Paulo post Venerabilis Beda
eamdem fidem in Diuinam Trinitatem professus est,in uniuersis scripturarum suarum paginis , praecipue in Commentarijs super Boetium de Trinitate. Et Ioannes Damascenus pariter lib. 1 .de fide orthodoxa,cap. Σχ.& 8. S per totum. Hac etiam tempestate Glebratum est Concilium Parisiense Primum, Pelagio Primo summo Pontifice, anno 367. & anno sequenti s 68. Concilium Aurelianense, Ioanne Tertio Papa ,& in eis eadem sacrosanctae Trinitatis fides conclamata est; &denuo Eutychetis aliorumque Haereticorum deliramentae
Tempore ipsius Mahomet, circa annit D. 67Ο. celebratum est Sextum Generale Concilium,Constantinopoli, Agathone Summo Pontifice: in quo Haeretici, unam tantum voluntatem in Christo asserentes, damnati fuerunt ; S rursus sacrosanctae Trinitatis mysterium ab uniuersis celebratum.
Circa haec tempora, Alchorani machinationem Mahomet moliebatur: & tunc in Alchorano cap. De Paenitentia , seu , ut aliis placet, De gladio, lonatus post initium, disit: Christianos, Filium PDei Christum asserere, S cap. I. eui titulum praefixit De Vacea , column. seu pagina mihi 8. ante medium; & cap cui titulus est De Mensa, pag. i 3. post initium, quinque pag. ante finem, dixit: Christianos,veram profiteri fidem, de Paradisi gloriam adipisci. Insuver,capit
De Iona, post medium, versus finem, una aut altera pag. a fine,dicit de Scripturis, & Scripturarum sensibus,Christianos esse consiliendos, ut supra diximus. Ergo, usque ad haec Ma-hometi tempora, Christiani veram Christi legem profitebam tur , veram utique fidem, vera Diuina mysteria credebant: Verum Scripturis sensum dabant , ita ut, tamquam fideles,P radisi gloriam assequerentur ι & posset unusquisque de verita te eos considere, seposito omni deceptionis metu. Alias enim s salsa & non vera tunc credidissent, & praedicassent nec illos
iussisset consulendos, nec Paradisi gloriam, dicere potuisset,
488쪽
adepturos. At ex supradictis,& ex serie, quam texuimus,spiritualis sanctorum Patrum genealogiae, constat, omnes supra numeratos, quoad doctrinam & fidem referri per sanctos Apostolos, tamquam ad primum sentem, caput, originem, Se stirpem; ad Christum: Cum omnes alij, aliud dogma sectantes, ab eorum fide diuersum; non ad Christum, sed ad diuersos Haeresiarchas reserantur. Ergo illorum fides vera erat. Ergo
omnes praedicti sancti Patres vera locuti sunt, in his praecipue, quae ad Christianae fidei mysteria pertinent; ut salui dici possint, & fideles . At omnes, trium distinctarum Personarum eamdem Diuinitatem confitentur, tam singillatim, quam in unum ad sacra Concilia conuenientes, ut ex dictis constat. EGgo, reuera in Deo distinctarum Personarum Trinitas adoranda de colenda est. Quod si hac tempestate Mahometus adueniens, in Deum ponens os suum, Trinitatis mysterium negare ausus est. Hoc inter caeteras eius blasphemias, S mendacia,& contradictiones supra recensitas, reponendum est. Cum tam celebre mysterium, a Christo coo. post annos, in uniuersa Christi Ecclesia conclamatum & celebratum, ausus sit inficiari. Haec autem cius inficiatio, non a Christo, sed a Diabolo est; non Christum habet authorem, sed Haeresiarchas supra memoratos, Arium, Macedonium , Sabellium , & caeteros, qui in Christi Ecclesia noua figmenta, in locum veritatis, substituere tent uerunt, de inter Christi scinina,iirania serere conati sunt. Eamdem fidem, quam sancti Patres, ante Mahometi tempo tra docuerat, docuerut & Patres & sancti viri, qui post illa tepo-ra,vsq. ad hanc nostra tempestatem floruerunt; summi Pontifices, sacra Cocilia,& uniuersa Catholica Christi Ecclesia. Vnde si vera antiquiores illi Patres profitebantur de diuinarum per-λnarum Trinitate: reuocari in dubium minime potest,uniue sana Christi Ecclesiam,eadem profitentem hisce nostris temporibus,habere cum illis communem causam , S veritatem cc 'munem: praesertim cum in Diuinis non accidat mutatio pro teporis diuersitate, & Filii persona humanam naturam non post Mahometi tempora sibi copulauerit; sed ante omnes recensitos Parrcs & ante Apostolorum praedicationem. Quare nulla potest praestimi facta mutatio in fidei obiecto, quae iam celebrata Lerat die Incarnationis,in Christi humanitate, ante 16 3 o. an
489쪽
nos ab hac nostra tena pestate. Vnde si C tholica modo Ecclesia eadem loquatur, quae prius, ante Maho meti tempus post Christum, loquebatur, vera loquitur , tam de Diuina Incarnatione , quam de Diuinarum Personarum Trinita
Post Mahomelum,anno circiter 8 o. celcbratum est a Iso. Episcopis , Adriano Primo Summo Pontifice, Constantino Mirene imperantibus, Nicaenum Concilium secundum , quod fuit Vniuersale septimum,& sacrosancta Trinitas ab uniuersis adorata. Insuper sacrarum Imaginum conuitiatores damnati & anathematizati . Floruerunt post hanc tempestatem Theophyl cuas, Haymo, Rabanus, Ambrosius Ansbertus; ta Constantinopoli 8. Generale Concilium 383. Episcopo m, anno a Io. Adriano Secundo Summo Pontifice, Basilio Abgusto , celebratum est , post sacrosanctae Trinitatis confessionem. Deinde effulsit clarissimum Angliae lumen Anselmus , & in libὰ de Trinitate , eiusdem Trinitatis mysterium pluries confitetur . Hoc idem eodem tempore prosecutus est Gils bertus, in lib. de Altercatione Ecclesiae & ynagogae. Deinde floruit candidissimum Bernardi lilium , Se de suae mentis promptuario , vocis & calami ministerio, mellicos promens sensus; ipse tam sibi, quam nobis, & flos extitit, diapis; ut dum fauos componeret, iure mellifluus diceretur . Hic flos,hic apis, hic favus,semper verς fidei rei ulla,& veritatis dulcedinem de sua mente promebat; & tam Christi Diuinitatem , quam Diuinarum Personarum Trinitatem asserebat; sed ex multis hoc modicum, ex cap. 8. lib. s. De consideration ad Eugenium, libet referre: Igitur inquit mellifluus Patera inter omnia quae recti unum dicuntur, arcem t et unitas Trinitatis, qua tres Personae unasub antia sunt. Secundo loco , illa
praecellit, qua ὸ conuerso tres substantiae sedes Diinitas, anima, corpus9 una in Cbristo Personasunt. Et post pauca: Cum
dico tintim, non me Trinitatis turbat numerus, qui essentiam non multiplicat, non uariat, nec partitur . Ruryum, cum dico tria, non me arguit intuitus unitatis, quae ilia quaecumque tria seu illas tres, nec in confusionem cogit, nee in Angularitatem re
init . Sic Bemardus ibi, & alibi repetit sepissime.
490쪽
Ricardus de Sancto Victore hac tempestate libros 6 edidinde Trini tate. Anno Domini circiter II 1 3 .Callisto Secundo Summo P tifice,Roinae celebratum est Concilium Lateranense , cui soo. Episcopi adsuerunt, sacrosancta Dei Trinitatem confitentes. Fuit autem eruditissimis viris storentissima haec aetas; ita Vt , ad instar Veris inter caetera anni tempora, in Ecelesi effulserit; tunc enim floruit Alexander Alensis , Albertus Magnus ; egregium Theologiae lumen sanctus I homo Aquinas, ta enervens charitatis ignis Bonaueatura, perinde ac duo illi Isaiae Seraphim eodem tempore alter alterum : hic Inter MLn Ores, ille inter Praedicatores: ante trium Diumarum Per rum sollium: Sanctus , Sanctus, Sanctus , inuicem clamanteS,R Patris es Filii& Spiritus sancti , distinctarum Porsonarum
Canadem Deitatem celebrantes, de tam vocis quain calami ministerio , eos, qui impossibilitatem obhcerent , conum-
Anno i 3 II. Concilium,Viennae, 3oo. Episcoporum, Cimmento V. Summo Pontifice, celebratum est, unde extant De creta , quae Clementinae dicuntur, praecipue Clementina vesca de Summa Trinitate & fide Catholica: ubi tam Christi DNuin iras, quam sacrosancta Trinitas,celebratur . Si niliter o in reliquis Conciliis, tam Florentino, quod postea anno I 39. Eugenio IV. Summo Pontifice celebratum est,I I .Patrum , Quam in Lateranensi, quod coepit annor siti& clausum est noe I 3I . Quam etiam in Conciso Tridentino, inno Is s. inchoato, clauso autem paulo ante hanc nostram tempest tem, anno 3163. In his omnibus Conciliis,& in complurisbus alijs quae breuitatis causa siluimus, ab omnibus Patribus supra memoratis, de innumeris alijs , quos praetermisimus ,
di ab uniuersa Christν Ecclesia, a Christi eius capitis usquo
ad haec nostra tempora, sacrosanctae Trinitatis mysterium perseueranti fide creditum, de reuerenti, ut Par est, cordis inessu veneratum fuit; sicut & nos quoque colimus ,.Veneramur ,& adoramus. Et quamuis pluries, per viros perditos, huius veritatis fidem Diabolus de mundo tollere sit conatus; iuxta ipsius Christi promissura, praeualere non potuit: sic Onim praedixit Christus;& volait, sicut de vult , Ecclesiae ataini tentationibus & persecutionibu4 exponi, non tamen vinci,