장음표시 사용
161쪽
144 SPE C a M I N AEt sanctus Thomas in opustulis de sancta sacramento cap. I 6.dicit. Hinc statuti sunt antet Pasicha quadraginta dieS Poenitentiη,ut his peractis in ieiuniis,& orationibus, & continentia, di bonis operibus, tunc possint communicaro Poenitentes cum aliis bonis Christianis; relinquens subinte ligi quod no possint communi i care,nisi ista egerint. Quod etiam manisqste apparet ex hoc,quod Ecclasia, quae posuit praeceptum Communionia in Pa*hat nullum certutempus determinauerit pro consessione; quaei potest fieri quovis tempore anni ; si enim Ecclesia iudicasset semper impedendam esse absolutionem statim post confessionem, sicuti praeri cepit Communionem in Paschate, praecepisset :ςtiam Consessionem in eod*m Paschate,vel pari
Et quia solent quidam obiicere contra ratio- nabilem dilatione absolutionis, quam semper
impedendam putant statim post consessionem
modo latum poenitens dicat se dolere,& emen- datione proponere, quod sicuti Concit. Trid. quod fuit ultimum in Ecclesia Dei non renouauit antiquum rigorem p nitentiae peragendε ante abselutionem, ita nec improbavit huiusmodi praxim, qua optime nouerat. idcirco opere pretium,est ut videamus primo cur dictu- Concilium expresse, & de mandato non sustu
texit huiusmodi praxim benignorem: secundo quomodo voluerit quibusvima casibus. enixe uas Canonum seruari. ' Dico
162쪽
MORALIs ΤvYIORI s. χης Dico itaque primo quod Concilium Tridentinum non fuerit congregatum, ut aliquid determinaret circa modum practicandae poen, rentiae,ante vel post absolutionem,sed ut colertiaret intra Hsreticos substantiam fidei :hqretici enim inter cstera negabantSacramentum Poenitentiae,& dicebant Poenitentiam esse tantum nouam vitam;contra quos definit Tridentinum esse Sacramentum Poenitentia: aChristo institutum,con stans conse stione, contritione, absolutionen satissa H onesquam ultimam Poenitentis partem maxime impugnabant haeretici:& ideo de illa vitimo loco velut praecipua & a Patri bus maximὰ commendata latius uidetur egisse Tridentinumaeeinde non poterat, conuenienter
idem Concit prsscribere Regulas disserenda . absolutionis,& determinare casus,quibus disse. renda est,multo minus antiquum rigorem Ca- nonum poenitentialium in integrum restituere, quia cum time temporis Ecclesia esset mohM corrupta & divisa insectas & haereses , indubie plurimi transiuissent ad partes haereticorum, si debuissent sustinere antiquae Poenitentiae rio 'rem,vel & forte solius absolutionis dilationem,
cum solius consessionis ruborem dissicillimd
Dico steundo, quod istud Concilium variis
locis parauerit viam antiquae Poenitentiae restituendae,si non in totum, saltem pro parte, &
163쪽
precipua iecerit fundamenta: primo ubi reno uat omnes Traditiones Apostolicas, inter quas una ex principalioribus est Disciplina Ecclesi nica,ad cuius primum vigorem idem Concilium centenis locis aspirat,eamque restituer allaborat. Nemo autem non videt, quod praecipuus disciplinae Ecclesiasticae neruus sit Do nitenti ut idem Concilium innuit in Decreto de indulgentus raro concedendis. Secundo duSessione a a. in Decreto de reformatione ea primo innovat omnes Canones de vita & honestate Clericorum sub pgnis in sis contentis, adhuc maioribus, inter quas erat se en ab ossicio, & remotio ab Altari,& reclusio tria, Monasterio ad agendam renitentiam mori
Laicorum. Tertio dum Sessione I cap. 8. definit contra Lutherum , pqnitentiam non em . . tantum nouam vitam, sed insuper requirere lamenta penitentiae, & condignam pro peccatis commiss satisfactionem, expressam hoc verbo -Euangelico. Facite fructus dignos Paenitentia . Quarto dum in eodem cap. 8. iniungit Sace dotibus, ut proportionatas peccatis satisfactiones imponant. Verba fiunt: Debent ergo sacerdotes Domini, quantum spiritus,& prudentia suggesserit, pro qualitate criminum,& P nitentium tacui tale salutares , & conuenientes satisfactiones iniungere,ne,si sorte peccatis con- niueaut,& indulgentius eum prnitentibus agat,
leuissima quaeda opera pro grauissimis delictis
164쪽
Μost Aris Τ v Υ I o R Is w Iniungendo, alienorum peccatorum participes emciantur. Verba iand Cofessariis formidanda. Quae vero magis accommodata pqnitentia esse potest , quam pro tempore separari ab E
charistia in vindictam peccati, propter cuius delicias peccator se sponte a Corpore Christi separauit i Grauissimum est a Corpore Chriasti separari, & tamen unusquisque potest hanc separationem pati; & si bene perpendat grauitatem huius separationis,debet grauissimum sentire dolorem, & sic spiritalem redder e satisfactione,cum frequenter non possit co 'rale. Quinto, dum in eodem capite iniungit sacerdotibus, ut non solum soluendi,sed&ligandi potestatem exerceant. Verba sunt; Habeant prae oculis Sacerdotes, ut satisfactio, quam imponunt, non sit tantum ad nouae vitae custodiam, & infirmitatis medicamentum,sed etiam ad praeteritorum peccatorum vindictam, & castigationem ς nam claues Sacerdotum non ad soluendum dumtaxat, sed & ad ligandum concessas,etia antiqui Patres,& credunt docent. Sexto, dum eadem Sessione cap. s, declarat consessionem peccatorii eo vergere, ut inniten tia imponatur, & impleatur, ait enim; C hae Sacerdotes iudicium hoc incognita causa exercere non potuisse, neque aequitatem quidem
illos in poenis iniungendis seruare potuisse, nisi in genere dumtaxat ,& non potius in specie
165쪽
r g sp T cIM IN Rctfructusatisfactoria Paenitentiae.
Rima ratio Concilii Tridentini habetur
sessione I AE cap. 8. his verbis: Sane,& Divinae Iustitiae ratio exigere videtur, ut aliter ab eo in gratiam recipiantur, qui ante Baptismuper ignorantiam deliquerint; aliter vero qui semel a peccati, di daemonis seruitute liberati, di accepto Spiritus Sancti dono, stientes Tem plum Dei violare, & Spiritum Sanctum contristare non sermidaverint. Secunda habetur eodem loco his verbis : Et Diuinam cleme tiam decet,ne ita nobis absquε vl la satisfactione peccata dimittantur, ut occasione accepta Peccata leuiora putantes velut iniurii, & contumeliosi Spiritui Sancto in grauiora Iabamur, thesaurizantes nobis iram in die irae. Procul dubio enim magnopere a peccato reuocant,&quasi fraeno quodam coercent hae satisfactoriae Poenae, cauti oresque, & vigilantiores in suturum poenitetes emciunt. Tertia habetur eodem loco his verbis: Medentur quoque peccatorum reliquiis,& vitiosos habitus male vivendo com Paratos contrariis virtutum actionibus tollunt.
Quarta habetur ibidem his verbis: Neque vero securior vlla via in Ecclesia Dei umquam
166쪽
ΜORALIs ΤvΥIORI s. ΙΑ' existimata fuit, ad amouendam imminentem a Domino paenam, quam ut haec Paenitentiae opera homines cum vero animi dolore frequenient . Quinta habetur ibidem sic: Accedit ad haec, quod dum satisfaciedo patimur pro peccatis , Christo Iesu, qui pro peccatis nostris
satisfecit, ex quo omnis nostra suffcientia est, consormes emcimur, certissimam quoque inde arrham habentes, quod si compatimur, &conglorificabimur. Denique dicit idem Concilium eadem Sessione in doctrina de Sacra- mento Extremae Unctionis, quod tota Chri-niana vita perpetua P nitentia e se debeat. Viis deri possunt ea , quae habet ibidem cap. 8. de reformatione, ubi ordinat peccatoribus publicis, ut publicam agant rinitentiam . Sunt autem in hoc caecuIo corrupto plurimi peccato.
rcs publici, qui proinde publicam deberent gere psnitentiam.
g. X LI Rauanam sit mens Aactoris huius Moralis
de praxi Paenitentia antiq-VIdes, benevole lector, non fuisse mentis meae in prima huius libelli mei editione ex dictis concludere, quod antiqui Canones
poenitentiales, & antiquus ordo Poenitentiae
debeant modo ita obseruari, ut totua rigor tru
167쪽
Iso SPE e IM NAIorum Canonum exerceatur in prandintra iuxta qualitatem criminum, sicut exercebatu olim : vel etiam quod de necessitate debeat semper impleri Poenitentia antequam detur abis solutio: nam de contraria mente mea satis patet ex solutione tertiae obiectionis contra praedictam poenitentiae praxim: sed mens mea est, primo ostendere ex dictis quantum nune relaxata sit antiqua praxis Poenitentiae, & quae olim mens Ecclesiae de Poenitentia , & quae ad-κ huc modo sit, cum permaneat idem Ecclesiae sensius, licet propter infirmitatem filiorum non sit semper idem eius rigor, nec idem rigoris ordo: secundo ut discant & Consessarii,& pee, nitentes non reprobare, sed amplecti praxim, quam Sanctus Carolus Borromatus, Restaura- tor Poenitentiae in sua Dioecesi Mediolanensi, conformiter Decretis Concilii Tridentini in- saurauit. Cui praxi intendo me consormare exemplo Eminentissimorum Virorum illam approbantium , etiam Episcoporum eam Iordinantium, & Decieto proprii Superioris in
Propria Dioecesi , quod allegabitur infra: idcirco subiungo illam praxim , ut sequitur. g. . XLV.
Praxis Poenitentialis S. Caroli Borromat .
HAEc praxis p Missimum ex tribus digno
168쪽
MORA LIs Tu Troacis. Isrquorum Canonum poenitentialium, pro quo rum obseruatione, secundiim moderationem prudentis Consessari1 praemittit sequetia in suo Sacramentali actorum parte quarta pag 323. Cum haec Parochus pro prudentia charitateq; sua spectabit, tum vero maxime videbit, ut ne pro peccatis grauibus leuisi mas Poenitentias imponat: id quod & Confissoribus, & pcen, tentibus periculosum est, cum id a sacris Litteris , & a Conciliorum Decretis, & a Sanct rim Patrum sententia alienum sit. Nam diuinae Literae ab iis , qui Poenitentiam Mgunt, hoc efflagitant, ut fructus dignos V nitentiae ficiant, utque ad Dominum con- Dertantur in ieiunio, fletu , & janctu. Et vero qui peccatis grauibus leues quosdam Pe linentiae Inodos imponunt, hi sinquit Canon consuunt pulvillos, secundum propheticum sermonem, sub Cmni cubito manus,& faciuns ceruicalia si h capite uniuersae aetatis ad capiendas animas. Imo Concilium Tridentinum d cet alien Crum peccatorum participes fieri eos Confisores, qui diim cum poenitentibus i dulgentius agunt, leuissma quaedam vera pro graviss n is deliciis iniungunt. Deinde a s pnat ibidim Parocho modum inii rigendi Isnitentias pro ratione culpae,&cvaluaris rei strae dicens: In iunget praeterea Pst lientiam procv ia,& petisnae ratione;
haut supelbia humilitatis opera ue caInis volu
169쪽
w1 s p T c I M 1 MAptatem sectantibus, ieiunia, abstinentiam, esticii gestationem,aliamque corporis macerati nem, pro peccati grauitate indicat. In orati ne negligentibus, ut singulis diebus, mandialtem, & vespere orationi vacent; seria a. & aliis certis fieri s pro defunctis orent;certis item definitisque diebus deuote visitent stationales , &-praecipue deuotionis Ecclesias, & Altaria,N sertim in Quadragesima, & in Aduentu. Mu di pompas,choreas,aliaque vera Satanae consectantibus eam Poenitentiam imponet, ut in hebdomada mane certis diebus, id quod in fingulos dies etiam faciendum esse graui ssime S.Chrysostomus monet, sancta meditatione sibi proposita Blemnem illam sponsionem , quam per compatres in Baptismo sancte fecerant , redintegrent , intime Deum, precando'.
1a qua precatione firmo stabilique animi proposito, statuant se Christo Domino adhaerere, renuntiareque iterum saeculi pompis, operibus tenebrarum,& Diabolo imprimis ; cui se aduersarios esse & proseisi sunt ,& profitentur
ibidem, set s. exponit Confestariis
necessitatem sciendi antiquos Canones dicenia Parres docuerunt quam necessaria admodum
sit Sacerdotibus , qui in audiendis poenitenduconfessionibus versantur, Canonum Poeniten-zialium scientia: etenim si omnia, quae ad poemnitendi modum pertinent no prudentia solum,
170쪽
Certe norma haec e canonibus P utentialibus sumatur, oportet'. - Sunt namque ii quasi Regulae quaedam, quibus cum ad culpae commis. is grauitatem , recte dignoscendam , ilim ad imponendam pro illius ratione veram Poeni tentiam Sacerdotes Consessaris ita diriguntur , ut ubi singula , & quae ad peccari' magnitudinem , & quae ad poenitentis statum , condisti nem, aetatem, intimumque cordis contriti d lorem pertinent, accuratd perpenderint tum demum Poenitentiam ilidicio, ac prudentia
- Denique ibidini addit se idcirco in ultima parte sui libri retulisse istos Canones,inquiennAtque haec quidem, omnisique alia, quae multiplex esti, huius necessariae cognitionis ratio a Patribus explicata, facit ut Canones Poenitentiales pro Decalogi ratione dispositi in vitimam huius libri partem reserantur :- unde aIiqua eorum notitia ab ipsis Consessari is Sacerdotibus sumi possit.' S. Carolo in hac parte praeiverunt deo Sum mi Pontifices, unus nepὀ CVestinus, qui Epist-ν. cap I. sic ait: Nulli Sacerdotum tuos liceat Canones ignorare, nec quidquani facere,quod atrum possit regulis obviare: alter Gregorius
VII. qui iis Concilio Romano s. ita soquitur. Falsas penitentias dicimus, quae non se fidus