장음표시 사용
31쪽
m' cae. Erg. nes tantum con notata ratio uam con notantem Deum, a quo sitis. Deltat 1. Pinnitentia attollet eandem illa condonatio, non deficiet per hoc ad ravlong m habitus Theologici Rur a suo formali, de quo intra re inte- quando Poenitentia respicit Deum rim non probatur formale illius de, lylacatum non attendit ad esse Diul per eue aliquid Diuinum qua tale . num tamquam motivum formale, sed ala auram disparitas in principiis senis attendit adtollendum peccatum comis ventiae non requirentis ad condona-
missum vultque Deum habere placa rionem infusionem gratiae, hac assi tum, Ut ponatur illa sublatio, quam is gnari potest ' Quia Deum reuelan istam tanquam sibi propriam respici rem ita respicit Fides, ut illum solum Poenitentia , pro in t tu formaliis ratione propter D lGE S a Fides respicit Deum habeat iam autem Deum conv uelantem, tamen laluatur in fide donantem respicit Poenitentia sub for- ratio Fidei Theologicae. Ergo etiam malitate tollent peccati commuisi, cum respicit Poenitentia Deum con Denique quia Fides respicit Degm re-
donantem, saluari potetri in ea ratio uelantem, pro Dima ha hecis reuinhabiti a Theologiei, i rionem activam, adeoque Diuinum RESPONDEO adserendo imprimis uuid, in eo ipso sistendo; autem a. disparitatem in sententi quae censeri P nitemia, respicit Deum placatumr 43. posse condunari peccatum sine in tu non sistendo in hoc ipso, sed inquan-lioue gratia . In hac sententia dispa tum esse piscatum Deum, ordinatur rata sirit quia quando Fides respicit ad abolitionem peccati Dςumrςdelamon respicit non rcuela Di CE Poenitentia non vult tionem passivam, se ctivam quae est eum propter condonationem. Erg ipstmet Deus, iam autem quando te faniim est, quod illum respiciatur st
spicit Poena tentia in um condonari male Itali.
remi Q respicit conduinationemis RESPONDEO Poenitentiam non a uuam, si passiuam quaeis quid velle DEv propter condonationem. crea tum a nempe ipsa gratia qua ηer boc est ordinando Deum ad condona. cetur praedicta condonacio. Id ipsum tionem, tanquam ad villimum finem, vitellus in hoc fundatur. Qui uJl nam hoc esset in ordinatum II ltimides respiceret reuelationem passiuam enim sinis qualis est Deus impii Mquae est signum aliquod creatum mani statuere alivm ultimum finem, ut pro iustativum Dei attestantis, hoc ipso Fi baui in Ethica vult tamen inum de deficeret suo sormali, primo oc propter condonationem reli ringenduis . per te intent i respicere enim ali Deitatem formalitate aliqua crςῆta , ε .
quid increatum iam autem Mespicis qualis est ornulitas tollendi ξρος,
at inmientia condonationem Dausi cati.
32쪽
De Differ entia Poenitentiae virtutis.
SVb hoc titulo tractabitur de N
a Formali Poenitentiae. Itemque: de Materiali. Sed huius tractatio postponexur illi priori,plura enim quae priori Disputatione tractivimus exin. de lucem accipient qui enim intellis gitur quod Popnitentia, ex definitione
sua, sit abolitiva peccat quod licspeciatis virtus quod nonnisi mora. lis : non habita notitia de Formali
Poenitentiae mandum itaq; sui connexioni Quae monum v ordo caete
, inqui sitatior, a militim inverter
Plures sententia de hoc puncto post alios recitat Lugo Disp. et a sect: i. micastillo Dispo I nu ar. Nos principaliores attingemus
An AEqualitas II qualitas ad F Diuisumst obiectumsommissarrirentiae virtutui
AFfirmae ala et, quem etiam se. quitur Dicastillo, citatus iura . e Bothoidus nu γ estque communis quae scilicet actuum Poenitentiae, qui appellantur insecutionis objectum formale, assignat Equalitatem ad ius Diuinum, ut ali addunt secundum quod Diuinum est; stu, adaequa ei ad exigentiam Dei qua Deus est. Actuum autem tum objectum almi gnant, Inaequalitatem ad idem jus quanquam ipse Dicastillo in processu discurrendi, impingit in secundam sen
DICENDUM est. AEqualita. tem ad ius Diuinum no esse objectum
Formale Poenitentiae quoad actus pro securionis nec item ac Dum fugae eius.
dem Poenitentiae objectum Formaloessie Inaequalitatem ad idem jus Proba.tur L Formale Poenitentiae obiectum non debet deficere ab hac conditione objecti formalis, quae ex primo, cper se intendi. Sed illa AEqualitas vel Inaequalitas ad jus Diuinum denucit in conditione, quae eli, pri 6 cta. intendi. Ergo illa AEqualitas vel DInaequalitas ad jus Diuinum oron est formale Poenitentiae major Proba tur, quia formale debet esse primo, intentum in quocunq; habitu. Quod ipsum Probatur. Tum quia objectu formale habet se sicut disserentiae incompositis seu Metaphysicis seu phylacis. Nam sicut diiuerentiae faciunt ditis reis specificari compositum, ita α
obiecta Formalia, faciunt dit erre εσspecificari habitus Iam aute dit fieretiae& metaphysicae dc physicae specifica,tio ultimo semper habent rationem primi. Et ita risibilitas non est disse. rentia hominis, quia non est primum quid, nam illa prior rationalitas Tum quia eandem Maiorem suadet indu otio. Ita enim veritas v. g. Logicaa, 'non est formale Logicae ; quia rio primo intenditur, sed stuit ex rectitudine. Rurius in Edificatoria, pulchriQtudo domus non est formale Archite .ctonicaea quia non primo per se ii tenditur, sed fluit ex commoda .re gulata totius aedificii structura. cae. tera similia. Tum quia formale obje.ctum debet esse per modum differen . tiae ponihilis in definitione habu f. iam autem definitiones debent con stare praedicatis Primis quae sint radix Ieliquorum, igi simul vltimis in metho 'do resolutiva. Probatur Minor . Sed ualitas vel Inaequalitas ad jus iε uinum, deficit in conditione,quae in ν
33쪽
. T. primo ter se intendi ab habitu Poemtentiae. Et inprimis agamus de acti.
bus fugae. Illud primo per se intendit sugere Poenitentia,quod primo per se constituit obiectum qito fugit in ratione odibilis, auersabilis &c sicut enim Ars Medicinae, illud primo fugit, quod primo opponitur sanitati, quam
vult rein ducere ita irimo Poenitentia fugiet id, quod primo constituit illud malum, quod vellet Poenitcntia reparare. sicut duae parallelae, ita se habent, ut prima primis, secunda secundis opponantur, idque procedendo consequenter, etiam in infinitum; nam parallelae etiam in infinitum productae nunquam inter se conuenient.
Ita. labitus fugae si comparetur ad id a quo Mitur, hoc est peccatum, illud primo fugiet, quod primo constituita illud objectum, quod fugitur. Cuius ipsi haec ulterior ratio assignati potest. Quia objectum fugae debet habere aliquid, per quod primo constituatur iuratione objecti fugae seu mali. Ergo di habitus natus auersari illud malum, debet auersari illud primo, quod primo illud malum constituit in ratione mali sicut enim auersatur simpliciter malum, quia simpliciter maluia est, ita primo debet auersari, quod primo Constituit malum in ratione mali. Sed Inaequalitas ad jus Diviniana, non constituit primo ter te, id obicctur , in ratione aversabilis, quod auersaris nata est Poenitentia. Quod ipsum Prohatur. Quia quod auersari nata est Poenitentia, per omnes Patres est pec catum, supponitque id clare Trident: Sessia 4 cap. I. Vbi necessisatem PCc- nitentiae deducit, ex necessitate habitus, qui Opponatur peccato. Sed pec catum non constituitur in ratione peccati per Inaequalitatem ad jus Diuinum. Quod ipsum Probatur. Tuiri quia etiam oppositi, in materia GPeccatis non adserunt dictam Inaequalitatem pro primo essentiali conceptu peccati. Tum quia nemo rigorose loquendo, est iniustus erga seipsiam. Ergo rigorose loquendo, respectu Dei nullum erit rigorosum peccatum,' tamen agnodcuntur aliquae
actiones ita peccaminosae, ut si mrrim Io. possibile eas Deus committeret, rigO- se peccaret. Tum quia huius ipsius, quod aliquid sit contra lus Diuinum, ulterior ratio non quidem in ratione iustitiali, sed in ratione a uerlabit a poenitentia dari potest: quia dicit rationem di nantiae ad naturam intellectualem adeoque ad Deum ccvndum quod, natura Intellectualis est.
PROBATUR Conclusio II Poenitentia Philosophica pro peccato philosophice accepto quando peragitur, non auersatur primo per se differentialiter peccatum, sub forma litate Inaequalitatis Philosophicae. Ergo neque
Poenitentia Theologica, auersabitu peccatum, sub ratione Inaequalitatis Theologicae Probatur Consequentia. Quia hae Poenitentiae, non incrutar. nisi secundum praecisam rationem Philosophici Theologici scutin ipsa
peccata debebunt ergo conuenire in ratione moliui, tantum distetre
ratione Philosophici, Theologici. Antecedens autem Probatur : Quia si per impossibile non esset Deus, nec ulla alia creatura praeter peccantem, poste rigorose adhuc committi peccatum philosophicum, tanae tunc nulla esset Inaequalitas rigorosa, nam haec ut iuppono ex materia de Iustitia debet esse inter distincta realiter.
PROBATUR III. Quia si nihil osit sub ea formalitate ins a
dum est Formale Poenitentiae, quae non importet aliquam rationem, quae illi proprie rigor se, non conuenit, nam
si formale est propriisssime coli uenire debet. Sed ratio Inaequalitatis adjus Diuinum, no est ratio proprie &4igorose conueniens Poenitcntiae. Quod ipsum Probatur. Tum consensi oppositum sentientium, qui docent inter Deum rurcaturam non intercedere rigorosamlIustitiam Tym quia id probatum est in materia de Iustitia.
Diuinum, secundum quod Diuinum; est finis intrinsecus Poenitentiae. Est enim quod intenditur ab actibus nimus. cita intenditur ut inter illam Sc
proxunal Poenitentiae materiam, a. citer
34쪽
13. iter nimi ire, atque in Logica, ni ad alterium meque tamen Religio pri. Ohil media inter operationes Intelle mo perie respicit Equalitatem quod clusin earum rectit dinem. Ergo di idem dicendum de Obedientia pro .cta AEqualitas erit objectum dissereno portionaliterq; applicandum ad Ce . tiale Poetiitentiae. stentiam.
RESPONDEO Conformiter INSTABIS II AEqualitas de .
ad fundamenta praejacta, quod scilicet illa uiri Diuino, secundum quod est illa AEqualitas sit finis intrinsecus non ablolute irrestricte Diuinum, est primo per se intentus in quod sit finis quaedam honestas, per se laudabilis'
intrinscc' quodammodo,quia peccatu Ter seque expetibilis debet ergo io saltem improprie est dicta Inaequalitas malis a re aliquam ad Deum virtutem. cum inre Diui fled non eli Inaequali cumquemon forma hiet aliam, forma itas sormaliter Sc primo per sis. Ex alio uisabit Poenitentiam.
principio eadem objectio solui potest RESPONSUM est ius Diuinum
quod etiam Ad Confirmationem 6 sic, forma litare Institiam Diuinam clusionis adferri potest : Poenitentiae , t sic Ex alio principio eidem Instan- scilicet objectum, non posse esse idera tiae respondetur, quod illa AEqualitas cum objecto Iustitiae ut si alias sit per se laudabilis, hoc est, non per . nitentia ellet Iustitia, sic essetque accidens participans laudabilitatem : F. per modum generis ad cligionem, sed non est per e laudabilis, quasi de- Obedientiam, c. hae enim virtute τ' aea non esse appetibilis gratia alius sunt aliquae species Iustitiae. Quod si vel per attributionem ad aliud sit Poenitentiae objectum, non debet esses tanquam ad generi cum illius praedica- objectum iustitiae ut sic nec erit Poe tum siue tanquam ad aliquid in Onitentiae objectum, ius Diuinum qua coincidens. Et certe multa in Sci-Diuinum ioc enim jus Diumum qua enti j per reductionem ad objectum Diui mimis objectum justitiae ut sic formale, considerantur; quantumvis Nam sicut Iustitia talis, respicit justa non accidat illis considerari ab illa les ita Iustitia ut sic suppone Theo Scientia, sic etiam AEqualitas ad ju ς' logicari respiciet jus Diuinum ut sic Diuinum ut sic, atrribui poterit ad Poe-Vnde ex vi huius principii, neganda iitentiam, licet non sit vltimo diffe- est haec propositioci quod aequalitas' rentia. praedicat in finis primo in- ad ius Diuinum ut lic, sit finis intrante tentus ejusdem cus Poenitentiae. OBIICIT II Poenitentia, non INSTABIS . Omnis virtus solum seruare,' reparare debet E-
ad alterum, formaliter prosequuuria qualitatem, Diuini domini j vcl excet 18. AEqualitatem ad jus alterius,cum non lentiae, Veliencficentiae &c scdvni- misi hac obtenta, faciat nos recte ha uersaliter AEqualitatem ad omne jus hecue ad alterum. Ergo etiam Pin Dininum. Ergo debet Uniuersaliter nitentia, cum sit quaedam virtus ad al ius illii considerare. Ad eum mo-
etenim hoc est ad Deum prostqvitur dum, quo Metaphysica quia non λ- AEquat iratem ad jus Diuinum. tum considerat hominem, vel solum RESPONSUM iam est, quod corpus, ted omne ens fit ut Meta- Id quod est virtus ad auerum pro physica respiciat pro objecto ens, quaprie & rigoro se respiciat Equalita enctem primo, per stri Poenitentia RESPONDEO AEqualitatem hane
autem non est rigorose ad alterurrus, quoad rationem non vltimam spectia
sufficietque ut nonnisi in re illam M licandi, respicrae Poenitentiam 1 sed cnialitatem attendat, quamuis non mi non respicere primo per se De Me- no per se. iidem recidet si dicas taphysica autem alia est ratio 1 quia quod est ad alterum, alteritate iusti nullus daturalius ab tus, qui consi-eiali prosequitur Equalitatem ad luc deretens qua ens,in nulla formalitas
35쪽
in dere possit Metaphysica clam autem dicabili de pluribus, in hoc sensu erit r.
Equalitatem ad jus Diuinum qua ta- virtus generalis. Si autem I, generale, resipicere poterit Iustitia generica, te accipias pro conrlato ex pluribus' dc Poenitentia pro sua parte potest ha particularibus virtutibus, non erit se here aliquid aliud quod primo per se generalis, habebit enim speciale suum intendata motivum & objectum, hoc est jus Di. OBIICIT III. Omnes attiis Poe uinum ut sic.
nrtentiae versantur circa restauratio
nem, aut comeruationem juris Diuini DIFFICULTAS II.
tanquam circa objectum distinctiuum Poenitentia a caeteris virtutibus. o
go illudent formale nam de ratione Prum Homine Eo tentiae, sit formalis est, ut omnes talis virtutis Tonum Facis cum
actus versentur circa illud tanquam
circa objectum distinctivum. Anfe - competatio i
cedens Probatur. Si aliquis actus non versaretur circa praedictum objectum, in firmat Lugo lip a. num. 49. maxime non versaretur satisfacti cum eo Rosmen 2 jam autem etiam haec versatur, quia SUPPONUNT Vterque I Pen. aecipitur ex desiderio satisfaciendi juri omne peccatum, praeberi DE rart Diuino laetis. Quod autem Poeniten nabile fundamentum odii. cindi. tia versetur circa ilIud jus tanquam gnationis,contra peccatum, vel grauis circa objectnm distinctiuum, Proba vel leuis. Huic tundamento Ondi- ruri Quia per o distinguitur a gnationis, opponitur AEqualitas mo- alijs virtutibus nam Charitas. v. g. ratis, quae stat in hoc ne homo ha, odit peccatum, non quia est Deo ii, eat Deum rationabiliter offensiimis iuriosum, sic led quia avertit aio haec autem AEqualitas est Bonum Panitate Diuina, sic de aliis cis . . o 'RESPONSUM iam est, omnes QSUPPONUNT H. Duplicitet
actus Poenitentiae quodammodo ver post intelligici quod cenitentia. in sari circa reparationem aut conserva tendationum Pacis cum Deo. Pritionem uti Divini. Est enim ontra mo quod antendat Deum non habere
jus Diuinum omne peccatum com Amicundi Secunt quod intendat DE-
mittitque saltem latiori nacido dictam M non habere Inimicum. Quae duo injuriam : sed ad illud jus Diuinum, in distincta iam possem ego velle, a I. non attendunt primori per se omnes ne auersus sit a me Paulus, adeoque 3 r4. actus Poenitentiae. Dictum item est, illum non ostendere,in possum tamin quod ius Druinuim qua Diuinu spectet non desiderare,v sit mihi amicus. Et ad rationem geneticam Iustitiae, de qua ad hanc pacem attcndit Poenitentia. specialis tractatio non habetur, quia SUPPONUNT Ill. Equalita is Ia ullam particularem consideratione rem hanc moralem, non esse rigor habet quae nosci non possitin deduci, se Iustitiam, nec Inaequalitem esse ri- ex tractatu de alijs virtutibus. Et si gorose Iniustitiam a sed esse lotum OL cui non explicamus Iustitiam ut sic, sensam, quae potest esse sine injuriam: quae respiciat ius humanum qua hi, nam si amicus obnixe petat. me iis manum, eo quod sic sumptae Iustitiae, rum, quo unice undigeo cotiendo aliunde notitia peti polIit i sic etiam amicum non illum dando, d tamen eodem titulo non habet Iustitia ut lic, Non facio illi injuriam, alloqlu teneis respiciens jus Diuinum qua Diuinum re ad restitutionem. per hoc tamen peculiarem considerationem non negant offensam .d iniuriam in Neq; valet,si dicas I ustitia ut sicies eandem entitatem coincidere pos . virtutem generalem; si enim ingene Contra sic explicatam Conclutionem. rate accipias pro ratione supenori prae DICENDUM est . I. o Me
36쪽
M Paenitenti mnes dictam A ualitatem, Mares cone tu nostro saltem formas interuionem Boni Pacis ea ses Ii praescisadibiles ζ hoc eniis quod est PROBATUR . Argumento jam objectum auersionis, est quid posteri- facto moxin praesenti applicari eti- us, sequens ex conditione peccaticiam debet. Quia scilicet Bonum Pa adserti enim potest pro ratione, hanc cis, non est quid primo per se inten actionem, eis dignam auersione Di- tum a Poenitentia, nam etiam pecca nina, quia est peccaminosiaci quando tum in ratione peccati, non consti autem dicam: ideo aliquid euele tuitur primo per te, quod ab illo Deus inarum, quia Deus ab illo auertitur ritavertatur,' quod impediae pacἡπ- ratiocinatio similis illi. adeo Petrus cum Deo. Quaerendum efiim resta, . est homo, quia est risibilis, Rursus inbit Cur ab eo Deus auertatur Et, humanis prius est aliquid essematiam, cur impediat pacem Illud autem , injuste cpulare a nersionem. Hine quod pro ratione adteretur, erit ratio lauersius, si ex illo i ea tu ι quare , primo constimens peccatum. Quod hanc actionem auersetur redditurus autem rationem primo constitutivam est pro ratione malitiam operis qu*d peccati, differentialiter respiciat actus si id est in humanis offensis cur non fugae Poenitentiae, jam est supra osten idem reperitur in peccato Ex hoc
unis autem deducitur. Rationem Ofissae
PROBATUR II. Si Bonum Pa peccati, praescindi posse, prius Meia
eis esset obiectum Formale Poeniten esse rationem peccati, quam offensae, .liae, vera esset haec uniuersalis mul- vel causativi aversionis. Hoc positus est actus Poenitentiae, qui non re Quaero : Vel illam rationem ma-spiciat Bonum Pacis; lon': endod nentem, post praecisam formalitatem actibus prosecutio ' Nal offensae, vel inquam, potest adhuc re- .habitus, omnes actus respici spicere Poenitentia, versarique cire mi es, Si enim illo rarita. non insor cillam,retenta sormalitate Poenitentiae smarentur, hoc ipso non essent habi- vel non potest si potest Ergo aptus actus Sed falsa est illa uniuersa . paret, quod auersionem non rei ci..iis quia vera est haec particularis ditiarentialiter, qua nullus habitus Datur actus Poenitentiae qui non respi manet, sublato suo differentiali infodin Bonum Pacis. Ergo illa niue si runc non poterit versari circa illud salis negativa, ut constat ex Dialecti, obiectum, poenitentia quaeritur cureis, erit falsa. Λntecedens Probatur. non modo reddatur ratio sine peti- Si ego dicerem quamlumuis per im tione principij. Insuper in opposi, tapoiΙihil propter meum peccatum, tum ratio est Quia omni illi, cui o. Deus non funis a me auersus, nihi- conuenit esse peccatum, opponimitalon unu ex sola distbnantia illius ad Poenitentia. Sed illi actioni conue Deum detestor illud tetracto, vere mi esse peccatum, ut jam suppositio hic actus esset Poenitentiae; nec illum probauit. Ergo illi per actus fugaea ratione actus poenitentialis, quis opponeret se potest Poenitentia adeo- quam sine petitione princi eximere mae illud praecisum a formalitate os. potest ii tamen illa actus non re sensiae, eri objectum Poenitentiae. spiceret mimalem hanc raticinem, RESPONDEBIS Fore tunc Poen, quod est peccatum auertere a DE lentiam specie distinctam.
Ergo dabitur aliquis amis Poenite, CONTRA est: Quaero' an sita
ave, qui non respicit aversionem, con futura distincta in ratione Poenitentiae, sequenter nec intendit per te Bomim quae respicit peccatum, qua peccatum
Paciscim tamen erit actus Poenitem est Ves qua respicit objectum a ratiae. Mnis a Deo primum mutuo: PROBATUR III. Et supponitur, o In quo sit futura illa specifica dico desse objectum auersionis Diuinae strentia Poenitentiae in versando citcassi esse peccatum qua tale, sim rma peccatum qua peccatum est Deum,
37쪽
I. utrobique respiciatur dissonantia v. g. re affectus amet bonitatem ipsam quae
ad Deum qua natura intellectualis est: mouet ad amorem s. Λ eum ci Si autem est differentia nonnisitan hoc, dum, quo potest aliquis amare e. quia tunc non respicit peccatum se trum sapientem, non tamen eodem cundum quod illud objectum auertio amore amare Sapientiam Petri, nam
eiis ex hoc quidem verum est. Sed amore amicitiae amat Petrum, non de hoc quaeritur; Cur respicientia pec sapientiam. Et certe potest Deus au cati sub tali formalitate, si talis ratio, dere de peccato praeterito, per simpliqua mutata, non sit futura eadem spe cem complacentiamin affectu unde cie Poenitentia. tiam exclamat Ecclesias felix cul- IC E N D N est II. Bonum pa' quae talem ac tantum habuit Reo
Compensations non esse objectum forma demptorem linae Res ψω. I Paenitentis. NON SATISFACIT. Tum quia PROBARI solet es ex Lugo major sanctitas Dei, saluatur; si nullon Illud motivum compensatio modo P natur m Deo complacentianis includit peccatum, adeoque est in caus, Vel amor peccati. Tum quia
honestum. Ergo non est sormat cimpossibile est, ut Davs habeat auia Poenitentiae, quae est quid honestum. quem inesticacem affectum, non sit. 12. Antecedens Probatur. Quia orta illa argo etiam impossibile est vi haheatos bonitas, & honestas, consulit in bo aliquem affectum inenacacem ad pec-nitate Compensationis, ut Compen Catum Num non magis connectatur satio est. Ergo componitur trino Lum suo esse quam cum sua sanctita sece ex illis, ex quibus coinponitu te cubeta, opponituri nasse,& lan
eompensatio ut talis est Compen initati, peccatum. Concedi tame satio autem ut Compensatio, includit . Potest in Deo, immo & debet anem offeniam praeteritam ' actionem ca voluntas impeditionis peccati, praesentem obsequi j. Ergo virtus, quae alculo causae primae. Sed ex hoe non afficitur ad hanc honestatem, necesses sequitur, concedi debere inemcacem est ut afficiatur ad utramque partem it amorem peccati haec enim duo a linlius complexi altera enim sola, pro de diuersa sunt Ad eun modum. ut condistincta ab altera, non est Coin quo diuersa sunt lyci Nola meatim Apensatio adaequata. My Meilcm v acias primum requirit. RESPONDE ipse de Lugo huic conditi caulae primae ; secundum ein argumento num 36. retorquetque ii quirit ejus sanctitas. Tum qui nuulud, circa objectum Iustitiae vindicati la est necessitas redigendi sese ad has 33 uae in Deo, quae habet pro objecto ho angustias, Ut fusius, si Deo cordi luerit, cnestatem punitionis quae non est sola infra Ostendetur ubi probabitur, pechonitas tormenti, secundum feci sex catum non sic partem intrinsecam, includit tormentum ut malum illius 4 cramenti poenitentiae um vel ex qui peccauit atque adeo videtur in hoc solo medio termino reue debet. eludere ipsum peccatum praeteritum. ne appingatur De D amor peccati.
Concedit ulterius quod Deus habe RESPONDETUR hine .gumen
a affectum ad illud totum comple Retorquendo allud de appetitu Me xum,in ad omnes eius partes, non a dicinae in aegs is r An scilicet rene a singulas seorsim, sed prout conjunctae ten Medιcinam qua Medicinam,
eum alijs componunt illud totum , parδtiuam, appetat mit an no quae
quod est punitio peccati ix hoc a medicin reparatim m ligi minimmen non sequitur, quod Deus ameta ac sine aegritudine, iem iis qui simpliciter peccatum praeteritum, cu appetit ducere furae rei in materiam. quod habeat etiam aliquem assectum quia est priuata forma appetat ptiua ι erga illud non enim est necesse, quod tionem formae sed de hi instantii qui vult vel amat aliquid propter bo fusius Postea. Directe ad argumen. nitatem specialem illitis, eo dein genς um dis potes degando ante eis
38쪽
r. dens. Ad probationem illius dicitur rquod includat quidem Compensatio
offensam, sed non qua partem sui componentem sed potius tanquam aliquid extrinsecum intrinsece equiti. tum Lut loquor in materia de Conno. tatis. idque adhuc a se destruibile. Negoq; , quod Virtus quae arrici tu illi C, pensationi, debeat assie illi extrinseco, quoddestruit, hoc ipso enim,quia illud destruit non arricitur illii immo si aniceretur, sequerentur duo contradictoria, scilicet affici mo astici assici, ut supponitur, non assici autem, quia nemo asticitur i, quod destruit ir insectum vult positaque veritate e
rum, quae dicunt oppositi, impossibilis esset detestatio peccati praeteriti a qua talis; quia detestatio deberet illud semper quoquo modo velle, adeoq;&ipsa detestatio indigeret detestati ne illa autem Ecclesiae locutio non est niti.figurataci nec significat Ecclesiam complacere sibi in culpa i sed quod gaudeat se liberatam a culpata tam insigni medio. Felicitas autem culpae est desinere esse culpam. Vel certe in hoc sensu intellisti debet quod infelix fuisset nisi eam Christus redemisset, quia nonnisi tali posita redemptione remitti condigne potuit . H-
PROBATUR II. Conclusio. Quia scilicet primo de per se nec so
malitatem iniuriae nec formalitatenti, offensae nititur aholere Poenitentia cum neutra harum formalitatum, prinio constituat peccatum, cuius tamen deletionem, primo respieit Poeniten
aliquis diceres: Doleo quia seci rem dissonam Deo, prout natura Intelle- ctualis est. Qu' casu, eliceret actum
Poenitendiae, cur non enim tamen non attenderet ad offensam nec ad imiuriam, quia nec attenderet ad jus Dei in meas operationes, nec ad Sanctissimam eius dignitatem, qua invita eue
niunt peccata. Ergo apparet, quod lla Compenlatio, non sit Formal Poenitentiae, cum actus illius aliquis non illud respiciat di tamen omnes
actus alicuius habitus respiciunt sormale illius habitus. LIQUI longe aliter quam proponat haec secunda Conclusio defendunt Quod bonum Compensationis respiciat Poenitentia a docentquo, quod dolere de peccatis, non spectet ad poenitentiam, inquantum attendit ad bonum Compentationis hanc su- se doctrinam alii immignanr Suffecerit diceres Quod ad eandem viri ibrem spectet, δ dolere de opposito illius ' curate ne fiat sicii ad eandem Iustitiam restituti uani spectat iudetestari iniuriam in curare ne inseratur. Adde SS P P ejusmodi nobis proposuisse poenitentiam, quae sit principium dolendi de commissis; essetq; hoc multiplicare sine necessitate virtutes, esset enim necesse adstruere viri tem quae ex communi motitio doleis rei de peccatis,& tamen non esset poenitentia qua ad hanes ut tu dicis, non spectat dolere de commissis peccato. . Legantur impressi.
Re ar. 3. . dicit Poenitentiam .se ad destri ictionem
Peccati, inquantum est Oriens Der.&, in 4. Dist. 14. q. I. r. r. q. 3 ad Vltimum, dicit mehere esse alicuius virtutis ut homo Deum placet, quem peccando offendit. Qua Phrasi titur etiam Ecclesia in Oratione Deus
qα eulpa ostenti os α ESPONDE Eodem loco Sanctu Thomam meminisse recompensationis memini ille etiam Iustitii ad
quam certe injuria spectar & tamen, ex eo loco non scri Lugo, . Vel eo compensationstrari vel sublationem peccati, qu .i injuria est; csse deformali Poenitentiae. Cur erro inseret, deformali illius esse, nonnisi sublati arem offensae mucci autem explicari potest hie locus 3 alii fimile tquod docet S. Thori de peccato destruendo secundona quod est a parte
reici nam a parte rei peccatum est, dc
offensain suo modo injuria, & dimi
39쪽
nutio bonorum Diuinorum vultque ostendere quod Poenitentia Theolo. gica, moueat se ad deliructionem pe cati, non Philolophici, sed inquantum est offensa Dei non determinando: an illa offensa sit primo essentialis conceptus peccati Ladeoque primum id quod tollere nata sit, etiam per ordine ad nostros conceptus, Poenitentia O B IICIT II. Idem matuta inter homines virtus, quae inclinat. dhabendam pacem ad inuicem. Laudabile enim est meminem habere onsensum me rationabillic auersum. Ergo etiam debet dari similis virtus hominis, ad Deum, haec autem virtus non potest meliori nomine appellari, propter praedictas auctoritates quam
RESPONDEO quid cuincant Auctoritates dictum est supra. Ad paritatem adlatam megatur Consequentia. Disparitas est quia non ex eo ipso, quia est aliquis vir probus moraliter, hoc ipso habet pacem cum alijs nec hoc ipso jam est habilis viali ab illo non auertantur debet ergo dari in humanis aliud principium, quaesitiuum pacisci quod principium appellari potest studiositas paranda: pacis, quae studiositas, importat quandam suauitatem agendici industrias excogitandi modo placendi alijs ipsamque compositionem morum, tra. Aiuam ad assici. Sed id respectu Dei
locum non habet, nam si sis vir pro bus, hoc est si seruaueris mandata, habebis jam pace fundamentalem cum Deo si autem arripias consilia; majora adhuc praesidia retinendae pacis nancisceris. ix si exerceas opera supererogationis, penitius te in Dei grati. am, adeoque pacem cum eo, insinua. bis. Data ergo speciali virtute inter homines, quaestiua Boni Pacis curru. alijs, non erit necessie dari specialem virtutem, ad habendam pacem cum a Deo, quae hoc ipso habetur, si seruen,
quod detur specialis virtus respectit Dei attendens ad Bonum Pacis,numquid ne iam illa virtus non dico vocabulariter, sed vere erit poenitentiara Gnumquid iste qui suavitate agendi redis di sibi alios non inaddictos censetum esse poenitenses ad quam autem Virtu. tem pectet quaesitio pacis cum Deo:
est talis virtus. Ergo datur. Quia si possctibilis it nullum est fundamentum negandi quod de facto detur. RESPONDEO non ex eo pra aqui potest dari habitus aliquis virtutis, inferri debet, iam illum dari quia potest dari habitus consimilis spei via, torum, qui primo per se inclinet adiperandum bona alijs, qualis in Beatis ordinatae ponitur,4 tamen modo de facto talis habitus non datur, sed volt. tronem, sperandi bona alijs, principiat Mindiuisibilis habitus spei. Rursus posset dari habitus, primo inclinatiuus ad odiendum odium Dei; dc nihilominus talis habitus non datur, sed non nisiliabitus Charitatis, qui amat Deum, d odit odium illius. Non ergo praecis ex eo, quia potest aliquis habitus dari, inferri debet defacto illum dari.
Sed illatio timc tenet, quando non potest referri principium actuum illo. rum in aliquem habitum, de quo alias sine controuersia constat, ita enim satisfiet illi regulaeci quod sicut enti; ita' habitus non sint multiplicandi sine necessitatate, scilicet non ponendo condistinctum habitum, nisse tunc cum alius habitus, idem praestare non 8. potest. Iam autem haec virtus, quae est nolendi Deum habere ostensum , potest bene reuocari ad charitatem s. quia nolle habere Deum auersum, est inchoatiue, o dit positive, amicitia et eo quod sit talis rationis, ut i sit in subjecto, quod est capax, appetens
amicitiae hoc ipso disponat ad amici. tiam. Et certe sicut ad eandem virtutem spectat, amare amorem amati boni, odisse odium amat bonici ita ad eandem virtutem spectatri velle habere amicum Deum nolle illum habere auersum. Et sicut dispositici. ne prMedun formam rata hanc Ormam velle habere amicum Deum . pra edit tanquam dispositio, discon
40쪽
4o tentum esse illius auersione. Et li tutis reeonciliatiuae alimius eum alicet sub hac socinalitate, quod pecca tum sit malum Dei, quae formalitas
spectat ad charitatem, non ita clare eluceat, quod ad illam pectet deleo stari peccatum, inquantum reddit Deum auersum nihilominus inquantum Charitas est quaesitiua amicitiae cum Deo, sequitur, quod etiam qu rere debeat, ne illum habeat rnaddictum, seu auersum a sed potius addictum seu conuersul per amorem 'POTEST Responderi aliter eidem difficultati Concedendo, quod hoc quod est non habere Deum auersium, si attendatur praeciso explicatio Lugonis, in re spectet ad Poenitentiam oc.in re Bonum Pacis, esse formale illius. eo. Negando tamen, quod primo & petis per ordinem ad nostras intenti innes, sit differentiale objectum Poenitentiae Bonum Pacis. NOTARI potest contra hanc senintentiam quod sicut Lugo condistinguit haecci habere aliquem amicum &, habere non auersum ita condistingui posses: habere Deum non aue γs uraci , habere eum illo pacem quia etiam inhumanis, ista sunt condistincta. cita Polonos habere pacenti, cum Tartaris aliud est,' aliud non habere auersos a se Lusitanos standa. turque in hoc quod habere pacem, aliquam positivam moralitatem igni.
sicat, indicatque quanda communicationem, quae in praeciso titulo, non eis auersi, non eluceta. Ergo etiam respectu Dei,aliud erit nos cum
illo habere pacem; & aliud, no habere
illum auertum quaerendumque resta.
bit quid ex his duobus Poenitentiae conueniat i Quod si dicasci haec bene
ad inuicem reuocari pol se in humanisci dicem usin nos non habere Deoum auersum, reuocari possie ad ahi. tum Cari vitis, inseruantiae mandatorum, in re,ad ipsam Poenitentiam.
tus reconciliatiua Dei cum homino, habet pro obiecto formali prosecutionis Bonum Pacis cum Deo: Poeniten. tia est virtus reconciliativa. Ergo Major est certa quia haec est natura vu- quo ut exauerto factat non auersum. rationabiliter, adeoque concilieti cem Minor quoque patet quia cum esse reconciliatiuum hominis tum a
Deo sit valde honestum, necessariai u spectare debebit ad habitum alienius virtutis specialis i/ cum non alius in hunc finem commodior assi. gnetur habitus quam Virtus Poeniten. tiae specialisci sequitur ad Poenitenti am pertinere reconciliatione dictam. RESPONII LU virtutem priomo per se reconciliatiuam habere pro obiecto Bonum Pacis cum Deo Poe. nitentia autem quamuis in re sit virtus reconciliatiua cun4. Deo, non tamen primo per se, est reconciliati uaci quia datur prior so alitas in Pomitentia. quam esse reconcillativam immo potest stare ratio poenitentiae sine sorma. litate reconciliationis uti jam dictum est Consulantur dicta. Si etiam, spectetur probatio Minoris ut sonat adici potest quod reconciliatio, ubi praecisi formalitate, ne habeatur Dous auersus,spectet ad Uirtutem amoris.& amicitiae cum Deo; nam non habere aliquem auerium cst, ut jam dixi, inchoata' praessuppositive amicitia; inchoamenta autem oc praesiureo sita amicitὶae, ad eandem amicitiam ordinantur, tanquam ad obiectum attribuistionis. Ad eum modum quo dispositiones ad formam reuocantur, vel ad totum. Addo : Si esse placatum, inprehendatur subsormalitate Dei boni in se spectabit ad virtutem Catitvrs. si apprehendatur, siabsormalitate Dei boni nobis; reuocabitur ad spem accedenre praecipue formalitate arduitatis Uel ad maximum habebit se. sicut aliquid conlequens ex possessis fine Poenitentiae I nam praehabita remissione peccati quam intendit Poenitentia, consequitur, ut Deus sit pla
catus, mon auersus. Ad eum suo
dum, quo ex commoda ad habitandum compositione partium, sequitur pulchritudo domus, quae non est ora male ollae ctnm Architectonicae, sed non nisi sequens ab objectumeiusdem IN SI A BI SQ Virtuti, quae a tendit