어원: 1 OL-

뜻

1. 시작하다
2. 짜기 시작하다 (직물 등을)

1. I begin.
2. (weaving) I begin to weave, lay the warp.

예문

• quum, enim, duo exercitus castra movere caepissent, Britanni flumen trajicere, copiasque in unum conferre facillime poterant, Americani, autem, ob numerum exiguum, nil magnum ordiri, neque longius a castris prodire audebant. (Francis Glass, Washingtonii Vita, CAPUT DUODECIMUM. 14:47)

  (프란키스 글라스, , 14:47)

• Sed cum statuissem scribere ad te aliquid hoc tempore, multa posthac, ab eo ordiri maxime volui, quod et aetati tuae esset aptissimum et auctoritati meae. (M. Tullius Cicero, De Officiis, LIBER PRIMUS 6:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, 6:1)

• atque illi philosopho ordiri placet a superiore paeane, posteriore finire; (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER TERTIVS 183:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 183:3)

• neque tamen, haec cum scribebam, eram nescius quantis oneribus premerere susceptarum rerum et iam institutarum sed, quia videbam Italici belli et civilis historiam iam a te paene esse perfectam, dixeras autem mihi te reliquas res ordiri, desse mihi nolui quin te admonerem, ut cogitares, coniunctene malles cum reliquis rebus nostra contexere an, ut multi Graeci fecerunt, Callisthenes Phocicum bellum, Timaeus Pyrrhi, Polybius Numantinum, qui omnes a perpetuis suis historiis ea, quae dixi, bella separaverunt, tu quoque item civilem coniurationem ab hostilibus externisque bellis seiungeres. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER QVINTVS: AD Q. METELLVM ET CETEROS, letter 12 2:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 2:1)

• quem cum eo conferre possumus non modo ingenii magnitudine sed etiam animi, qui ita sit ausus ordiri 'haec loquor de universis': (M. Tullius Cicero, Lucullus 99:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 99:2)

유의어 사전

1. incipio denotes the beginning, in opp. to the state of rest, which precedes and follows, consequently it is in opp. to cessare and desinere, desistere, finio; whereas ordior (from ἔρδειν, radix,) in opp. to an advancement; consequently in opp. to continuo, and its intransitive pergere; lastly, inchoare (from conari) in opp. to ending and accomplishing, consequently in opp. to perficere, consummare, peragere, absolvere, etc.

Cic. Off. i. 37. Ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus.

Tusc. i. 49. Sen. Ep. 116. Plin. H. N. xi. 51. Plin. Pan. 54, 6. 57, 2. Ep. ix. 4. Quintil. xi. 3, 34. Tac. Agr. 32.

Varro R. R. iii. 16. Apes cum evolaturæ sunt, aut etiam inciperunt, consonant vehementer.

Cic. Fin. iv. 6. Hoc inchoati cujusdam officii est, non perfecti.

Brut. 33. Liv. xl. 9. Plin. Ep. iii. 8, 7. Plin. H. N. x. 63. Tac. Dial. 33. Suet. Claud. 3.

Cic. Fr. ap. Non. Perge, quæso, nec enim imperite exorsus es.

2. coepi has nearly the same words in opp. to it as incipio has;

Sen. Cons. Polyb. 20. Quicquid cœpit, et desinit.

Cic. Rab. Post. 2. Ovid, Ep. ix. 23;

coepi refers more to the action which is begun; incepi, more to the beginning which has been made. coepi is a sort of auxiliary verb; incepi is emphatic; hence coepi has an infinitive, incipio a substantive, for its object.

Cic. Verr. v. 10. Quum ver esse cœperat (sed cum rosam viderat, tum ver incipere arbitrabatur), dabat se labori. (iii. 157.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein