뜻

1. 혼자의, 외톨이의
2. 외로운, 고독한

1. solitary
2. lonely

예문

• "nec enim verisimile est hominem solitarium tres tam validos enecasse iuvenes." (Apuleius, Metamorphoses, book 3 7:8)

  (아풀레이우스, 변신, 3권 7:8)

• Tunc quidam viator solitarium vagumque me respiciens invadit et properiter inscensum baculo quod gerebat obverberans per obliquam ignaramque me ducebat viam. (Apuleius, Metamorphoses, book 7 23:1)

  (아풀레이우스, 변신, 7권 23:1)

• et illico detractus ad terram pugnisque pulsatus et calcibus confusus infit deierans nullum semet vidisse ductorem, sed plane continuatum solutum et solitarium ob indicivae praemium occupasse, domino tamen suo restituturum. (Apuleius, Metamorphoses, book 7 23:12)

  (아풀레이우스, 변신, 7권 23:12)

• RISU prorsus atque ludo res digna est, cum plerique grammaticorum adseverant, necessitudinem et necessitatem mutare differreque, ideo quod necessitas sit vis quaepiam premens et cogens, necessitudo autem dicatur ius quoddam et vinculum religiosae coniunctionis, idque unum solitarium significet. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Tertius Decimus, III 2:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 2:1)

• Sic natura solitarium nihil amat semperque ad aliquod tamquam adminiculum adnititur, quod in amicissimo quoque dulcissimum est. (M. Tullius Cicero, Laelius de Amicitia 111:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 111:3)