장음표시 사용
221쪽
totum ab omni mundi seligine purum detersumque in auium effundebat
Deum uerae uitae sontem, aeternorum bonorum auctorem, hunc quae .
rebant, cum hoc consistere cupiebant. Ergo simul ac collibuisset, memtem illic assigebat, nihil erat negocili spiritu sublato persequi eum, quem unice diligebant: non satis habebant tenebras effugisse secularium retarum, si starent in crepusculo,&ueluti sub dubia luce nimbos coeli, sed .toto die&plena diuinitatis luce perstui cupiebant, quantum tamen hic consequi datur . Eadem nobis ratio tenenda, eadem uestigia persequen da; si quid Monachi professione dignissimum est, implere avemus . Non cremum quidem persequuti sumus ac illi, tamen perfectibne sanctorum
operum non longe a talibus uiris, si uolumus, recedemus. Pythagoras maximam silentii curam habuit: nam sectatores suos tacere an quinquennium, postea non nisi necessario, nec pluribus, quam quot opus esset, loqui iubebat. Illud etiam erat in praeceptis , ut intus manerent Aegypti sacerdotes ut Hieronyinus refert ueteres sequutus auctores .nuliquae templo discedebant, sed illic assidue commentabantur rerum caussas&sderum rationem inquirentes. hoc quum illi facerent hu manae sapientiae studio, quid nobis faciendum est, qui infinitam Dei sapientiam apprehendere cogitamus , uerbo uirtutis suae omnia portantem Num tamen distractos uelim uos uidere assidue, stere semper, prodire nunquaΘminime sed ad tempestatum rationem uelim uos actiones uestras raniam uam nauigia moderari, quod ipse ieremicolae, de quibus antea dixi, factitatunt . Etenim unusquisqile intra se sic agat,ac loquatur.Ego monasteriis conditus, quo urbis oculos disiugiam, introrsus tamen adhuc r cedens monasterijs itidem latebo,at prodibo in apertum conspicuus omnibus, ubi animarum salus de fraterna charitas depoposcerit, societa- item hanc ingressus sum institutam ut ad Deiopera unanimes confluamua,tali tempore dilapso mecum ero,solitariaeque uitae amabundus. Linguam teneo ueluti cymbalum de aestinniens, quo personem diuinas in .laudes, cavebo ne sacrum hoc instrumentum ad prophana transducam.
Haec seruemus fractes. iucustoditis ossiciorum uicibus conditi & aperti , sesi & sectati, lo quaces & flentes inueniamur, atque hanc quidem pulcherrimam docemus morum concordiam in tam distana actionum uarietate. Cupimus omnes quantum in hac uita fieri potest Deum uidere: meminerimus dictum esse. Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum uidebunt. Cor igitur ab omni inquinamento uitiorum, & omni saecularium rerum desiderio mundandum :& ubi id adepti suffragante Domino fuerimus; nondum ab opere cessandum, sed id agendum, ut mundities retineatur. Nemo tam est mundus, quin adhuc cum mundum uidere uelim: hoc non iam praeterita respiciens dico, sed metuens futurum. Veluti si aeream statuam ab omni aerugines detersam & iam splendidam spectarem, hortater adhuc statuae dominum, uideret ne statua aeruginosa sit . Et dicente illo se statuam ab omni aerugine nuper mundas e de iam
222쪽
sulgere. responderem me non monere de aerugine, quam iam abstersΩset, sed de ea, quae intus latens erumpet in posterum, si deses fuerit, de diligentia in abstergendo desuerit. Similiter non desino uos monere, ut s abstersa sunt omnia inquinamenta omnesque sordes, ne ea res desidiam uobis pariat, sed excitet diligentiam: assidue nanque purgandum cor, purumque ab omni rerum saecularium appetitione reddendum, de prospiciendum omnino, ne qua deinceps mala illinc cupiditas erumpat. Volo dicere aliquid amplius. Non satis est Monacho accepta de parta b na tueri& retinere, nisi studeat augere, di cumulare aliis maioribus, pingat ire quotidie ut dicitur de uirtute in uirtutem, si dixerit, sussicit, ctum de illo est. Etenim humana mens, uoluntas, cogitatio, uariassem per recipit morum agitationes, uno loco consistere nequiti non domum, non hospitium inuenit ullum commorandi, sed in mortali uitae huius s mira ueluti perpetui cursoris fungitur uice. Itaque ubi non tendit ad optimi, ad periima contendit ; ubi non progreditur, retrograditur; ubi non proficit, deficit; denique desinit esse bonus dum negligit fieri melior; semper autem fieri melior potest, quum nullus finis suturus sit insequendi summum illud bonum, quod de ipsum sine fine est: quum ad ulteri ratendentibus contiu uo ostendatur, quod adiici prioribus possit. Hoc Apostolus sentit Paulus, dum nos iubet, non retro respicere, sed assidue in anteriora iret ac ne mirandum quidem id accidicere Monacho quod omnibus contingit artificibus. Isti nanque si parumper cessant ao op .re, deteriores fiunt artifices, atque omnia eorum retro labuntur. Non aliter, quam qui aduerse uix siumine lembum Remigijs subigit, si brachia sorte remisit, Atque illum in praeceps prono rapit alveus amni. Vt quidam Poeta cecinit. Hinc illa pilioris uox,quae postmodum in prouerbium uenit, se nunquam sine linea diem duxisse. Quamobrem uigiulandum est semper nobis flatura, ct intento undique animo circunspiciendum, ab oratione non modo cessandum, sed feruidus quotidie insiste dum: quoniam maximus ille Monachorum hostis Diabolus nunquam somnum capit, semper eo tendit, ut Monachum de proposito uel gradu dei jciat: non enim ille primo tentat ab oratione abducere, sed suggerit; ut remisius oremus, deinde ubi id suasi, tum illud ut minus frequenter atque ita paulatim Monachum carpit, ut parua uel nulla cura tangatur diuini operis: & ad extremum Monachum esse non sinat. Nouit quod ubi Monasticae disciplinae rigor uel paululum soluitur, humana sibi indulget imbecillitas, & assidue labitur longius, in deterioraque imprudens prouehitur rideo tentat primo leuiter, mox grauius,de iam inclinatos in grauissimam demum ruinam impellit. O pessimum hostem omni animi prouisone repellendum, nisi semian timendum non putatis quia oculis corporeis non uidetur, at ea de caussa magis est formidolosus, quia praeuisum hostem facile erat cauere. Is autem hostis, non modo non conspicu
223쪽
tur, sed etiam sub amici persona talens, & ueluti partium nostrarum fautor dolosa saepius suggerit consilia ad perniciem trahentiar cuius documentum p bere potest comm nnis omnium parens Adam,quem sub melioris spei obtentu decepit, & ab his, quae in manibus erant bonis detru-st. Non ne etiam pietatis specie Ieptam induxit,ut propriam filiam immolaret, nephariumque illud sacrificium Domino offerret. Alium impulit quendam, ut manu tangeret arcam ruenti similem: alium ut sacrificaret potius, quam quod coelesti oraculo iubebatiir,impleret.Videte quanto cum hoste sit certamen, qui & improuisus & ex insidijs salutem nostra petit, atque ita ex insidijs, ut non insidiari saepius, sed auxiliari credatur. Sed quorsum haec tam multa de Monachi uitaὸ ut admoneamur scilicet officii nostri, quod si praestiterimus, rectissime erit, sin aliter, pespicuum est quid euenturum sit: ut mihi non sit nunc necesse triste aliquid dicere uel ominari ruulgus hominum religiosos nos uocat,non quo saeculares uiri plures pie uiuentes non sint ipsi quoque religios, sed id commune n men attributum nobis, qui religionis studium praeter caeteros professi sumus, & in eo ipso nos oportet excellere . qubd si irreligiose uiuimus contra id, quod profitemur, de monasticae uitae fert institutum, quanto odio digni sumus Θ qui non in re leui,sed maxime graui, non uni aut alteri,sed cunctis pene ciuibus, non sermone , sed faciis, non semel aut iterum, sed per omnem uitam mentimur. Merito quis nos magis auersetur, quam in seculo peccantes: illi enim magis stant in lubrico. Nobis diuino munere suppeditata sunt omnia, quae a peccatis retrahant,& ad sanctitatem uitiae pertrahant. Nos nanque saeculi negocijs desertis in tenui uictu & cultu uitam agitamus, quotidie diuinas literas tractamus, sacros psalmos resonamus, exempla sanctorum spectamus, & quod maius omnibus, Deo patri hostiam illam placentem quotidie sacrificamus. Si hanc sanctitatis aram, si hanc sacram militiam, si hanc stationem atque uigiliam ab Imperatore coelesti creditam nobis atque commendatam impie uiuendo prodimus, quae turpitudo maior quod supplicium tanta turpitudine dignuinueniri potest Hactenus aspera tquadam & rigida uia progredientes tanquam inter dumeta iter fecimus, dum Monachi uitam plenam laboribus &aerumnis depinximus et quamobrem uereor ne multos magni incoepti & diuinarum rerum pertaesos animus destituat, ueluti thgressi uita fuerint omnis suauitatis expertem . Quid faciam)soler ne uos & fiuctuantibus in salo tranquillam littoris stationem ostentem Θ:Magnum hoc spe duci quietis & dulcedinis sibi parandae, hoc laborum molestiam, hoc curam mentis leuare potest, quid ergo credemus fratres sanctissimorum uirorum uitam nulla conditam dulcedine amarulenta omnia experiri Θ Scilicet doctus ille uir & eloquens, ex disciplinae cuiuspiam tractatione de ex meditatione dicendi, suauiter animum eius commoueri sentiet, ut resti quas oblectationes rerum & temporum respuat: delinitus una uoluptate studiorum liberalium, Monachum, qui disclusus corpore Deum appre- . henderit
224쪽
hend erit solius animi sensibus, nullos iucunditatis fiuctus perspicere dicemus An circi & scenae gaudia ut magna celebrabuntur propter spectacula ferarum, gladiatorum, fabularum, & multiplicium aliorum certaminum. In ipso diuinitatis spectaculo quod mera effundit gaudio tum fluenta, nihil praegustabimus nectaris illius, quod post mortem plenius di abi dantius hauriemus. aero etiam quid deterius in homineὸ quae seculentior sit parsὸ Corpus inquies ergo corpore sentiuntur magnae saepius luptates. In animo uero id est nobilissima hominis parte non longe maiora uersari existimabimus gaudia, quum secedit ille in loca pura fruti. turque sedibus sacris. Vt enim initio conuersonis .magnum ineundumst lapius certamen aduersus seculi carnisque illecebras,ingemis cendumque sit frequenter, ac flendum , clamandum orationibus ante Iesu pedes humillime effusis , tamen ubi paululum assuefacti huius generis pugnae terrena neglexerimus, serpereque coepit coelestiunt amor, tunc non parruastillabit dulcedo ob praesentiam aeterni numinis : nam profusis exuit bunt rudijs, quorum purificata mens caeteris contemptis ardenter Deo inhaeserit. sicut enim qui terrenas sequuntur uoluptates, dulciores suauioresque percipiunt illas, praeualido corpore. quam infirmo, sc cuius purgatior erit mens ab omni assieritate & sorde faecularium rerum levigata; effuso in se magis diuino bono uehementius gaudebit . An insuauem arbitrer illius uitam, qui quotidie fluitur contemplatione uerorum aetemnorumque bonorum ξ tantum abest, ut sitansuauis ait nulla maior humana in uita contingetre possit silauitas; rectius crederetur inesse frigdium illic quam ullum in inrorem: qqanquam nefastidere quidem finiisquam illa bona post : ita enim faciant ut desiderium sui assidue rei quan uain re quantum dictrant a saeculi bonis animaduetti potes nam saeculi bona in propatulo posita, mortalium uota sui specie irritantia, ubi possessa
suerint & pertractata,mox sordescunt languidi e tenentur affectu,quam quo quaeruntur:angustiora sentiuntur,quam utasseetiis humanos explere queant. contra accidit his quae selis mentis intuitu capiuntur bonis, nam haec recondita sunt quodammodo de latent, neci obuia humanis assectibus eos statim lacessant, sed dissicul;er inspiciuntur dissicilius e tiam quaeruntur : at ubi parta succint&possidentur dulciora in dies de maiora sentiuntur: la homine digna existimantur, sola saturant , sola dum habe tur, adhuc habendi magis desdcriolorquent. Sed quo obvertere se possunt sancti uini, ut non illis laeta omnia occurranti atque iucundδ. Num litudo eremi, aut monasterioriam amara silesit illis qui Christi, Mariae, Angelorum colloquio quotidie fruuntur ξ qui noni sunt putandi eo loci degere, quo corporibus locati, sed quo mentem intenderunt Num paupertas humana conterreat diuites c estium bonorum 4Num ieiunia diuino pastu saturose Num uestimentorum squalior clarissima uirtutum luce sui gentesὸ Sed quid haec commemoro h qitrum gloriae ducant sibi, si pro religione stantes probro &dedecore fuerint operti:dulcedini si Chii
225쪽
sti caussa acerba toleraverint. Nihil aeque quondam peramabant sancti uiri, quam patientiam corporum exercere, & ostendere populis per uulnera, dolores, & acerbam mortem, uerum id esse, quod praedicabant. obstupescebant homines uidentes eos studiose in illa ruere supplicia, quod passim tamen initio nascentis Ecclesiae fiebat . quia sacro afflati su- rore ueluti ebrii serebantur, ut pote, qui totas diuinae charitatis lagenas ebiberant, atque exsiccarant: parum uidebatur, si mors non esset in poenis, nisi etiam mortis esset illis crudelitas in delitiis. quanta cupiditate Apostolorum Principem Petrum crucem excepisse credendum, Domini membris prius ornatam ξ Quanta Germanum Petri Andream qui ueritus ne populi misericordia descenderet de speciosissimo illo & pulcherrimo poenarum trophaeo exorauit Dominum,ut inter illa supplicia expiraret . quid Ioannes uirginitatis flore insignis, Apostolatu nobilis, & Euangelij praeconio sublimis, num feruentis olei lacum expauit num deprecatus est supplicij genus acerbissimum quan uis sortis Christi athleta ingurgitatus illic non adustus, sed unctus emerserit. uos tamen in illo & re liquis, qui ad supplicia delati praesidio coelesti ueniam acceperunt, non
plagas aut uulnera numerate, sed mentem appendite ad durissima qua que paratam: nam hoc etiam aegreserebatur a plurimis, quod cupientibus perpeti uesanam tormentorum libidinem non licebat. Illi prae ma
tyrij decore influere quaslibet poenas aduersus se Optabant, principum indulgentiam detestabantur . Videbant sibi nihil eripi posse a Dei caussa seiunctum: erant enim Christi mancipia, quae si serro uel quouis alio p stistro cruciata perdebantu Christo perdebantur,id est inueniebantur. Facit hoc omnino uehemens amor, ut hominem non sinat sui ipsius esse, sed eius, quod amatur. Nihil sic amans inspiciat aliud, nisi quid uelit amatus nulla sui ipsius habita ratione.Haec persequitur, haec curat, haec amplectitur sola, tanquam non in se ipso, sed in illo uiuat. Hoc non dissimulans Paulus dicebat. Viuo iam non ego , uiuit uero in me Christus. &hoc idem in alijs impletum fuisse ostendit, dum ad Colossenses scribens inquit. Mortui enim estis, &uita uestra abscondita est cum Christo in Deo .& ad eadem Corinthios cohortatur, ad quos iterum scribens illud protulit. Pro Omnibus mortuus est Christus, ut qui uiuunt,non iam sibi uiuant, sed ei, qui pro ipsis mortuus est Christus & resurrexit. Ignatius
Antiochenae Ecclesiae tertius post Petrum rector,quum sub Traiano principe damnatus esset ad bestias,& ea de caussa Romam uinctus traheretur, scripsit in itinere epistolam peregregiam ad Romanos,cuius uerba ad ea, quae nunc agimus pertinentia, quoniam digna uisa sunt tanto uiro,digna sacrae mentis ardore, digna Christiani nominis triumpho, memomoriae
mandaui. Ad hunc enim modum loquutus est. De Syria usque ad Romam pugno ad bestias die nocteque ligatus cum decem Leopardis, idest militibus, qui custodiunt, quibus &cum benefecerim, peiores fiunt. Iniuuitas aurem eorum mea doctrina est, sed non iccirco iustificatus sum.
226쪽
Vtinam fruar bestijs, quae mihi sunt praeparatae, quas oro ueloces essemuhi ad interitum,&ad supplicia,&allici ad comedendum me, ne sicut ad aliorum Martyrum non audeant corpus accedere: quod si ueniren luerint, ego uim faciam, ego urgeam, ut deuoret. Ignoscite mihi filioli,
quid mihi prosit, ego scio, nunc incipio Christi esse discipulus, nihil de
his, q uae uidentur desiderans, ut IE s VM inueniam: ignis, crux, bestiae, confractio ossium, membrorum diuisio, & totius corporis contritio,& tormenta Diaboli in me ueniant, tantum Christo ut fruar. Hoc Ignatiano sermone fratres nihil ne deprehenditis de ardore patiendi sanctorum uirorum ad Christi dilecti ora per supplicia commeare cupientiu atque ille quidem sic scribebat: at ubi ad rem uentum est, non ferociter minus leonibus se exhibuit inanibus,quam loquutus fuerat,quorum rugitu prie accepto, Frumentum Christi inquit sum, dentibus bestiarum molar ut mundum farinae in me sit. Faciebant haec & his similia, qui regebant ecclesias, quorum propositum inferioris etiam ordinis uiri insequebantur: Frequentes enim erant, qui pro Christo animam effundere cupi bant, sed& multa Monachorum millia. ut de nostris quoque dicam, eadem tulerunt, quum ne solitudo quidem aliquando a percussorum furore tuta esset. Vt semel finiam. infinita cst copia Mait rum, & digna quidem Imperatore Christo spote se se pro eius nomine & gloria deuouentium, quibus quum amara dulcia uiderentur, ipsa dulcia quanta suisse creditis ξ Credunt homines, si pie iusteque uixerint, se ingentia immortalitatis praemia percepturos, sed credunt: nullo enim sensu id nouerunt. Sperant in regno coelesti maximam beatitudinis copiam praesto suturam: sperant serrei, uel stulti potius uidetur abdicare uiuentem sibi praesentia bona,& futura sperare post uitam. Itaque tentationis huius
pondere saepe curuatur animus: rursus sacrarum scripturarum auctorita- ,
te & Spiritus sancti aura crebescente sustolitur. At si interrogabis eos, qui puri ab omni contagione terrenae sordis mentis aciem in superna intenderunt , diuinamque illam lucem intuiti sunt, quid sentiant de prinmiis coelestibus, de gloria sanctorum, ne tantulum quidem dubitationis penes se suboriri dicent, quin uerissima sint, quae in fide traduntur: clamabunt se spiritu evectos beatitudinem illam, & si non plene, nec inuolucris reiectis, attamen utcunque uidisse, nec uidisse tantum, sed breui quandoque osculo exosculatos fuisse,mox huc regretas,qubd corporum statio, cui fuerant assignati, diuturniorem moram non ferret. haec sanctorum securitas talibus oppignorata muneribus quantam alacritatis vim, quantum secundae aurae flatum rectissimis studiis ad ij cere potestὸ Etenim penes caeteros rudis & insormis fides, at penes hos fixa est& optime delineata, iustamque erigiem tenet. od sopotiet summatim &cum contemptu invidiae uerum libere dicere, omnis mortalium scelicitas, si cum hac conseratur, quae puris percipitur animis in contemplatione coelestis boni,summa inscelicitas dici potesti omnia,quae suauitate
227쪽
suauitate prima sunt sensibus uehi&miseria plenissima sunt si cum hac
ueniant in contentionem. Nullius ingenium, cogitatio, cloquentia e
plicare potest. quantus & quam purus, quanque suauis sit risus animae illius, quae coelum sibi promissum lustrans, quotidie diuinae lucis radiis perfunditur. Ille quisquis est eo raptus, sensit sibi aliquid plus homine contigine: magna quaedam speculatur, magnis fruitur delitijs, a quibus relapsus in haec nostratia, luget quidem de tanto descensu, sed speramen interim delectatur magnifica, quod nec cuiquam alteri uidet longiorem In hac uita moram, sed iam iamque exeundum & ad illa suprema gaudia,quae praegustarat sibi ueniendum, & egregium arbitratur in aeternam illam scelicemque curiam non ut hospitem dc aduenam receptum tunc iri, sed ut notum iam&familiarem. Quid quod qui perfectioris uitae culmen ascenderunt, circa se tranquilla cernunt Omnia, quae sunt apud alios turbulentissima Non enim teneras carnis cupiditat iam temperantiae ui reprimunt, sed illas penitus obliuiscuntur . non supra dolorum & periculorum metum animum a uni sed omnino quid metus sit, nesciunt. non superbiam, non arrogantiam non auaritiam, non inuidentiam frangunt, sed uitiorum istorum uim ab his multis antea praelijs debellatam iam non nouerunt. non affectus ad uirtutes impellunt, sed a uirtutibus impelluntur ad affectus: non1am sub lege degunt, sed ipsi lex uisae ericiuntur. Iuuat nunc illud
o Monachum pretiosa quies, b gaudia solis
Nota piis, dulcis furor, incorrupta uoluptas. Ambrosiaeque Deum menta,quis talia cernens Regibus inuidiat, uel quae meliora sequetur Eia agite fratres excitemus somno discusso uirtutem mentis & sursum pectantes eij ciamus affectus, qui deorsum serunt, solum I E s v M spectemus sontem dulcedinis &suauitatis, huic serviamus uni cui mia
litant creata omnia, imo qui ea aeauit, huius aures fletu, gemitu sulpici)s circunsonemus , donec misericordia excitus se totum medullis ossibusque nostris insuderit. An si illi animam nudam obiecerimus nihil tacularium affectuum tollentem, non respiciat ξ non tegat aui'u Biat ξ non coelestium bonorum diuitiis, non seipso ditabit non adeo efferus & immanis est Deus iste, non tam miserorum precibus insessus, non tam optimorum uotorum auersator. Illum salutis illum foe-licitatis nostrae cura tenet. Aspicite aspicite crucem illam clarissimum pietatis clementi que suae monumentum , qua de sede sagrantissimi amoris, si facem intorserit mutuo corda nostra torrentem.quid praeclarius Θ quid Voriosus quid laetius ξ Etenim tunc, quan uis terris haerebimus corporeum induti tegmen, quadam tamen ex parte beatitudo coelestis uoluptasque sequetur , quae plena fuerit, ubi nos posto corporis huius uelamine domicilio exceperit suo diuina sapientia, ne-
228쪽
rust , ut nunc uelatam , sed nudam se nobis spectandam contrectan amque praebebit, dulcissima illo tempore inundabunt undique gaudiorum mella, tenebrae tunc luce, labor quiete, seruitus libertate mutabuntur.
229쪽
A E PE numero mecum agitaui, nu inde Poetarum laudibus aliquid literis mandarem. Nam si id facerem,laborem meum reprehensoribus non carituruarbitrabar. Sunt enim quidam, qui infimam &leuissimam omnium artiu Poeticam arbitrantur. Propterea quod deliniendis tantum auribus nata&inuenta sit. Alii parum utilem praedicant, quia inuentis iam rebus utitur. Nam siue Poeta carmen
condat de diuinis, siue de naturalibus, siue de moralibus, haec ab artificibus aliis petat, necesse est: a sua hoc tantum habet arte, ut ea ad nume rum & certam pedum compositionem loquatur.Veruntamen quum haec, quae contra poesim afferuntur, considero, in eam sententiam discessi, ut existimarem bonos Poetas non esse sua laude, quae semper magna fuit, priuandos. Quis enim tam rudis & ignarus rerum omnium, qui non intelligat humanos animos uehementius carmine concitari Quis tam fe ro atque immani ingenio tam e saxo dolatus,ut non moueatur Poetarum cantu quomodo porro dicitur Orpheus primaeuos illos mortales e sylvis ad urbes, e ferino uictu ad ciuilem transtulisse ξ nonne carmine Θ nam Poetam fuisse constat, ut pote musa matre natum: sacraque Bacchi ex Aegypto in Graeciam attulisse,& his homines intiasse. Tres Poetas The logos extitisse longe ante Troianum cidium proditum est: hunc scilicet orpheum, Linum,&Mustum ; qui ideo Theologi dicti sunt, quod canerent laudes Deorum, & ad diuinum cultum rudes tum & feros homines inducerent: & hortarentur om nes una intra moenia coire, & legibus certis uiuere . Illud etiam uenerabiliores facit Poetas, quod afflatu diuino correpti in fundendis carminibus putantur: hinc dicebat unus ex illis. Est Deus in nobis, agitante calescimus illo, Impetus hic sacra semina mentis habet. Caeterarum rerum studia de arte & doctrina dc praeceptis quibusdam con-
230쪽
stant, soli Poetae non cura fiunr, sed natura prodeunt, nec humano adiuti labore; sed diuino correpti furore excitatur. Habere numen creditum est illos, nec nisi coelesti spiritu afflatos in uersum urgeri. Hinc sibi u
tum nomen uendi carunt, quo nomine etiam origo carminis commonstratur . nam metri inuentum est eorum, qui primi mortalibus oracula futurorum euentorum canebant: ante hos non erat carmen, illi numero
uersuque fata Regum populorumque euoluebant, sic Sybillas, sic Pythiam Delphicam, sic alios Deos ueteres oraculis suis uentura praedixisse accepimus. Imitata est furiosam tranquilla sapientia, nam quicunque philosophandi ianuam caeteris aperuerunt, Philosophiae dogmata uersibus professi sunt, Parmenides, Zenophanes, Empedocles, & apud nos Lucretius. Praecepta etiam uitae quidam uersibus tradiderunt: quoniam, quod numero & ad consonantiam quadam ordinatam procedit, libentius discitur,& fidelius retinetur. Vitia quoque temporum Poetae notauerunt: inde Satyrae initium duxerunt, quo in opere latini soli florusrunt . Non igitur ortus carminis humilis, non nuper inuentus, non usus eius mediocris, sed uetustus &in magnis semper rebus sublimibusq; uersatus. Haec omnia disertissime complexus est Horatius in arte ostendens poematis initium & crescentem progressum. Iuuat carmina ipsa subiicere,ut ostendatur quantum carminis dignitas ualeat ad rem demonstrandam,&quam facile in auditorum animos influat. Ille igitur sic cecinit. Sylvestreis homines sacer, interpresque Deorum ri a T Coedibus,&uictu foedo deterruit Orpheus, δο i . Ut Oa aulis. Dictus ob hoc lenire tigreis, rapidosque Leones: in ramisiae, Dictus & Amphion Thebanae conditor arcis D. Zob triuia . Saxa mouere sono testudinis, & prece blanda audete illa u to: Ducere quo uellet. fuit haec sapientia quondam . mi oprie Publica priuatis secernere, sacra profanis, TOupillant ai. Concubitu prohibere uago, dare iura maritis, Hi, Eb rub
oppida moliri, leges incidere ligno. Sic honor, & nomen diuinis uatibus, atque niorq δ' A-i Carminibus uenit, post hos insignis Homerus . stiri lh. 4 Τyrthaeusque marcis animos in Martia bella , musti no Hri c Versibus exacuit. dictae per carmina sortes, 1 btrvi rnua a L ,-1 Et uitae monstrata uia est, & gratia Regum libat Pieriis tentata modis. .
Sed quid mirum Regum gratiam Pieriis tentatam fuisse modis ξ quum ipse Deus Omnipotens laudes suas & nominis gloriam carminibus ces brari uoluerit: & spiritum suum sacrum canentibus insuderi Etenim, ut Arator ait, qui Apostolorum gesta persequutus est carmine .s Metrica res sacris non cst incognita libris, Nam psalmos plyrici composuere pedes, Exam