Interpretationes paradoxae quatuor Evangeliorum (Christoph Sand)

발행: 1670년

분량: 426페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

221쪽

et Phili qui si et me videra Patrem meum:

Ioan XIV. . N amen ibidem dicit vado ad Iatrem, qui. t 'ater maior me e l. c. Sicut mandatum mihi dedit at sic factor za. I. uter vero entus fundamen ala sit, ni Pasor ura disserte uir Conci tract. a. cap. t. Scriptura etiam monκut s locu ideretur suadere oppostum . nisi E clesia nos alter docuisset. Nam si ChrisJm dicit imi maior me ebi sine exceptiones cis non equatur ergo Christus 1 Patre minori si dicit Egesta αιὸν unum sitimin cur non aeque in persona quam natura, ut cur nou potitus in charitate V asectu,quam natura; cum Abi precetur , ut nos unum simus cum ipse sici et ipse unum erat cum Parre ' Probent in adibilem, quae haec destruat, illa austruat consiouenistim, quam ratiocini pol adversarii ne eant elide=e Plura verba Masenii huc facientia vide in exeges r. Ioan V. 7. Valerianus Magnus Captacinus in judicio sitio

de Acatholicoriari Catholicorum credendi regula contra Anonymum, cap. s. Argumentanti, inquit, eon ubsta tialitatem Patris cum Filio ex hoe textu Ego later unum sumus non est neces Dum respondere aut docere, auod textus Henon in-xuat consiubstantialitatem Patris eum Fili sed sust ei negas , quod textus illi non iocula non vitiose ab autore est addita , duae enim negationes assim mant: sit necessari , incommutabiliter se evidenter intelligendus de unitare substantiae , nam si hoc probabile, stat cum hae probabilitate, quod idem iste

rextus possit . . essgi de itate voluntatis per amorem , qui intercedit Patrem I Filium , ac proinde non potest in sui ex hoc textu, necessario sed isn-

taxat

222쪽

Euangelii Ioannis. I9taxat probabiliter consit stantialita Patris eum Filio. Fides vero Christiana dic a sensum non probabilemcumformidine oppositi , sed certum m consequenter

nosti dubita ioni obnoxium Possevinus in refut. resp. Chytraei Filium Patri consub tantialem Ἀμρου n vis Scripturis non ita cernimus expres , ut sine inter-yret Eccles haemetici convincantur. Coppenstein Luth. Calv. Ecci pari. a. quaest. 8 de εχρουσία aeterna Ecclisia determinare debuit, scriptura non pο- turi Calvinus in h. l. bessii , inquit sunt hoc loco Teteres, ut probarent Christum P. triἈμρουρορν. que enim Christu de unitate substantiae disputat, sidis consensi . quem cum Patre habet . quicquid scitigeritur a Christo Patris virtute consirmatum iri.

Episconius Resp. ad 23 qta aest Deitas, ait, Filii Dei cum Patre U Spiritus clo non sii ad trusetur ex loco Dan. X. o. quia in eo non o tu de unitate sentiae Filii numerica cum Patres; sed de com cordia ta consiensi voluntatis utriusique, ut rectὸ in locum, tum annotatii Calaimu Idem scribit H.

Nicolai Anonymus quem supra allegavi ita in h. l. scribit: Non definitum hic est qualis

unitas sit intelligenda. Quatuor autem hujus lo-Ci interpretationes inveniuntur. Nam x. Sabelliani ex hoc loco unitatem .subsistentiae iss- sentiae ψ Ηα ω mmσεως colligebant. Σ. Homousiani ex eodem hoc loco concludebant Filium cum Patre ejusdem esse numero essentiae, vel substantiae, 9m M vel iram οπως qua Poste riore voce Latini potius, inter Orientales Pauliniani utebantur, at non unius personae 'πο-ςώπου :

223쪽

1a Interpretationes Parade

eo που nec unius subsistentia: πως juxta Melctra nos Vide es, ist Alex Alex ad Alex byZaut apud beo l. a. 3 Interpreta tio est Tilium cum Patre eiusdem esse substatutae

sit eo , non numero, quae explicatii, ii eo fi- the limum Ariani assere stit atrem Filium elle uiuim non unitate substanti e ted una ni initate concordia volun .atis. Qua ritur autem quis sensus sit verus fundamentalis.

Conssiderandum itaque est priino, liquis sensius contradicat rationi ille enim ante omnes alios reprobandus est: ita Augustinus, abundus Lutherus, esserus , an hawerus Gerhardus,&c. Huc pertinet illud Tertulliani contra Prax. Et unitas irrationaliter collicta haeresim acti, U Tri

nitas rationaliter ex e t veritatem con lituit. Vel t

husius quoquc in libro de sit rationis in Theologia egregie scribit in haec verba: Ar menti inarii cialis sive e limonii ex ira obis ou fare non

potest, nisi pre argumenta artioc .ilia ta per rationes certas serrefrastibiles uuamtis res Dei nitatur te-il om dioino , ita argument inarti clari, non ideo sensus verborum testimonii ditani nititur argumento in artificiali,sed rationibm Secundo rejiciendus est sensus , qui contradicit alii loco scripti irae manifestissimo. Nam ii, propositiones Herodcs est vulpes, Christus est petra vitis , via, Se propterea non sunt proprie , sed metaph rice intelligendar, quia ratio docet idem non posse esse hominetis vulpem , petram , vitem, agnum. Sic , cum Anthropomorphitae objiciebant

224쪽

Euangelii Ioannis. 22 et bant locari. Scriptura , quibus Deus dicitur habere oculos, brachia, digitos , pede. Catholici resipondebant verba illa non esse proprie, sed i=θ tam aως intelligenda, eo quod ratio demonstrat Deum non polle habere oculos , brachia , digitos, pedes. Deinde cum Pontificii trans substantiationem , .Lutherani consubstantiationein suam stabilire nituntur dicto Christi hoc est corpus meum, hic est sanguis meus respondent Reformati, verba illa non proprie , sed tropologice esse interpretandi, quia sensus visus , gustus, olfactus , tactus omnium hominum , s qui certius demonstrant quam ipsis ratio probantie

manere panem is inum, nec, salva ratione

idem potest esse simul paulis corpus humanum, vinum, sanguis. Si autem necessitate rationis& sensuum urgente licet a proprietate verborum

expressorum S. Scriptura recederes, quanto magis id licet eadem necessitate urgente in iis locisS. Scripturae, quorum sensus non est expressus. vel definitus p nimio itaque loci huius sensus improbandus est, quia ratio demonstrat genitum regignens non polle esse ejusdem unius numero clientia', subsistetitiae. Secunda quoque interpretatio ejicienda est, quia ratio demonstrat plurimis argumentis quae alibi producem primam causam non posse aliquid producere ciues sentia sua Tirtia etiam expositio reprobanda est,

quia ratio demonstrat unum tantii esse Deum.

Huc accedit, quod tres hae explicationes infinitis aliis & clarisssimis S. Scripturae locis contradi -

225쪽

22 2 Interpretationes Paradoaea

tradicere alibi uilicientis I: me probatum est. Ergo u. tria denatiua interpretatio est acceptanda. a. Quia ea sola residua est a Qui , licet Ariani res priores opitiiones tanquam impollibiles arguont, tamen & Sabelliani. Iomousiani,

Trulieita Arianorum senium recipiunt: Omnes enim isti ad unitatem substantiae adjiciunt etiam unanimitatem voluntatum Tutissimus itaque est sensus quartus vere catholicus , quia a nullo Christianorum unquam negatus fuit. 3. Senius

hic nulli contradicit rationi. 4. Nulli etiam Scripturae S. loco contradicit, ut notorium est. s. iii Arianorum interpretatio juxta omnes adversarios possibilis , juxta quosdam etiam ne- celsaria est, qua ratione probent Homousiani suum potius sensum esse acceptandum, quarn Arianorum p . Arianorum interpretationem genuinam esse confirmant loca parallela , scriptura enim per scripturam interpretanda est, Joan. XVII. 11. 2 Apostolus quoque de

idiota dicit apud Vigili uinci quid rostratus consi-

rebitur, quia vere Deus in vobis est. . Patre qumque, gnatius, Iustinus Tertullianus . Origenes , Novatianus , Eusebius Caes. alii Tandem: multi ex adversariis ipsis, ut Athanasius, Erasmus, Calvinus , de alii Obiter quoque hic notandum quod Patre Nicaeni τὸ μοκαον ,ο-cem ab ipsis primo inventam, e ex e sentia sic eaplicarunt apud Socratem I. s. e Theod. I.

12. ut τὸ ex esentia , non materiam, sed principium denotaret ita ut aequivalerent ex ellentia Patris

Icmtum esse , dc ex Patre genitum esse, vel originem

iratire.

226쪽

Euangelii Ioannis et a si alara Hoc sensu etiam Alexander Alex. Tri . I. 1 . scribit: ου γε Hνη νεν Al γαA' ο

non existente, sed ex existem Patres, non sic dum corporum similitudines, Misi ibus, aut divisionis defluxibus, sicut Sabellius C Valentinus putant; sed

nefabiliter V menarrabiliter sicundum dicentem , ut seuperius proposuimus , generationem ejus quis enarrabito Quod vero inde non sequatur Filium .Patrem unum eme stentiis patet ex eo, quod Scriptura dicit Vetera omnia transierunt, ecce omnia nova ex Deo sim facta Joan. I. 13. qui ex Deo generati siunt. I. Ioan IV. . vos ex Deo entis. 6. . Nos ex Deo humus , qui non est ex Deo , non audit nos. Omnis qui diligit, ex Deo aeneratus est. U. I. omnis qui credit Iesium eo Christum exDeo generatus est. . Omne quod generatum est e Deo incit mundum III p. V. 18. quinatus est ex Deo, non peccat. 9. Scimus quod ex Deo imus. Joan. VIII. I. qui ex Deo est, verba Dei audis 1 Cor. III. 6. Vnus Deus Pater ex quo omnim. I. o. ex Deo vos

sis in Cis sto Iesu. Rom. XI. 26. Omnia ex Deo,&c. Deinde vocem ομα κ A non in sensu numerico, sed specifico a Patribus intellectam probavit urcellaeus in quatern diuert Theolog. in praef. operum Episcopii Nos tria saltem exempla producemus. 1. Justinus Martyr scri

227쪽

αα Interpretationes Paradoxae

Divisibile, I coe eurialis obis secundum Pud, quod mistime . . Euiebius Caes. Demonstr. Eccl. I. 8..it Huia plani se la ρή α. Qiod si hodieque ea significatione acciperetur τρέμοέαρ , facile largirentur Ariani Homousianis , filium se habe I ad Patrem, ut plantam ad brutum. Porro apud veteres non significasse eandem

numero naturam mellentiata probavit Floravantius libri de Trinit ex Clement Alex. lib. I. u. si rom. Theodoret Eb epit Basil. p. de dister ullas, hypoth. Athanas orat . . Contra Ariau. Epist. de Synodis Arimin. Seleuc. Leon epist ad Pulchesiam. Idem probavit D. Petavius de Trinit. lib. IV. Cap. s. ex Plotino Enn. 4. lib. VII cap. Io Im ti derivationem vocis 'μού no penitius inspiciamus , primum ejus inventorem putabimus non tam intendisse candem substantiam , quam simul- existentiam.

ταλε που mo potius denotaret , quod multi Homousianorum de Deo negarunt priudicari posse. Homousion autem conticlum arbitror ab iis, qui is ενι θύον cum 'o ci confundentes

absurdum putabant dicere Deum tuisse aliquando sine ratione lamentia, contra eos potissimum

228쪽

Euangelii Ioannis a Lymum , qui asserebant Filium aliquando non fuis se, de Deum non semper fuisse Patrem. In coitaque sensita simul existentiae omnes largiuntur, Filium esse Ῥιοκino Patri, scilicet qua tali Relata enim sunt simul ci nec ipse Pater ea ratione absolute est arternus. Hucusque nonymus ille. At errat, dicens vocem ἱμοκακὰ Nicaeni Concilii Episcopis primo adinventam. Nam jam ante Paulus Samosatenus in Concilio Antiocheno proposuerat Filium in divinis Patri ἱαοήμον Ante Paulum Samosatenum Origenes scripsit lib. r.

Job. Tria cornua iecit diabolus ii pum atque figuram trio mae Pius sectae triumque deorum haeresis,

de Tritheitis alibi agemus , quae universum orbem terrae in modum tenebrarum replevi , quae se irem suum V Spiritum sanctam aliquando au-

quam tres colit, nonnunquam unLm adoriat, quemadmodum Graecorum memoratur, Triada vel homusion Erasmus in Censuraci Graecorum lingva -- morant, Ariada vel homuso istam re o Trinitatis sediam e haeresim tem is es t m jam olim de longe designans versutis ima iis diabo, tria corni amisit ad Iob depraedatatim. Sic namque et am nunc memorata trionyma hiensis praesi sim praedatur atque

expugnat Eccusam. Vide Erasmi censuram in h. l. Ant Origenem Heracleon rcdens etiam filium in divinis ex si ibstanti Patris generataim, X- pressa voce αοκοὐκ in scriptis suis usius est , ali gante Origene tona. ra in Joan. De Gnosticis quoque, qui Trinitatem ipsam unicam divinitatem dixerunt scribit Er. Iunius Anti-Bellarm. contra

229쪽

et 16 Interpretationes ParaLXs

ulos apud Irenaeum permultis i i locis legi. st 33 33 4 Anonymus b. L His versibus,

in luti, propo, tu statu, controveritae inter Iesi tria clud. eo , Iudaei intentant Cluisto crimen blasphemiae, idque sic robare conantur quicunque existens homo se ipsum iacit Deum , ille est blasphemus. Tu existens homo te ipsum facis Deum. E. Minorem hac ratione probare annituntur quicunque se dicit filium Dei is se ipsum facit Deum. Atqui tu te dicis filium Dei. E. tuae ipsum facis Deum. Majorem probare volunt inde, quia Pateri Filius lunt ejus lem naturae es Jentiae, cum simile generet sibi simile. Respondet Iesus negando minorem principalis syllogii mi, quod scilicet te ipsum faciat Deum quod vero ad probationem attinet respondet negando conlequentiam majoris,quod dicendo se Filium Dei se ipsit in faciat Deum. Distinguit itaque modum filiationis. Alium nimirum esse modum filiationis per communicationem naturae atque essentiae in natura

multiplicabili, quae in Deum non cadit. Alium vero esse modum filiationis per sanctificationem missionem a Patre. Hac distinctione adhibita respondet ad minorem, se non esse filium Dei priori modo , nec cum Patre ejusdem naturae ac essentiae atque per consequ nec se ipsum facere Deum. Posteriori vero modo se esse Se recte dici Dei filium. Quod probat argumento a minΟ-ri ad majus si eos , ad quos saltem Dei sermo factus est, scriptura dicit Deos ego multo ma-

230쪽

Tuangelii Ioannis. . 227gi, Filius Dei dicendus sum , quippe quem Pater sanctificavit misit in mundum. Quoniam vero loc ipsum , nempe Iesum a Deo sancti- featum ac in mundum missum, negabant Iudaei, propterea provocabat ad opera sua vcrs sqq. p. 34. Ego dixi vos dii sis. J Certe divinam naturam sanctis etiam attribuunt Petrus Epist. a. I. participes divinae naturae primitivae Ecclesiae Patres. Exod. XXI. 6. XXII. 28. Psalm LXXXI. 1. 6. Magistratus Dii dicuntur, in elisaepius. Exod. IV. 16. Moses

praedicatur Deus Aaronis VII. r. Deus Pharaonis XVIII. 19. Deus populi XU. O. Deur. X. 17. Psalm L. T. I. Cor. VIII. r. Multi dii dicuntur Theophilus Ant. l. II ad Autol. In homo declaratus and m Deus in se astenderet. idem mi homo caperet immortalitatι mercedem,

tandem S ipse Deus factus Irenaeus LV. 79. Clem Alex Paraenes Strom. ΙΙΙ. asserunt nos omnes secundum naturam , vel natura esse silios Dei V primum Deum Patrem Miner orum nostrum erum V naturalem Patrem eoe Imo lib. U. Irenaeus dicit nos esse natura Deos omnipotentes. Hilarius VIII de Trinit. alibi magna contentione defendit, nos quoque sm Patre unum es natura . non adoptione , nec e constens Iantum. Tertuli contra Hermog. Et eramus, si meruerimus illi es , de quibus medie is se dixi vos

dii estis fletu Deus in Eocis a Deornm sed

rix gratia ipsius , non ex nostra proprietas quia ipse

est solui, qui Deos facias Origenes hom. I.

SEARCH

MENU NAVIGATION