Interpretationes paradoxae quatuor Evangeliorum (Christoph Sand)

발행: 1670년

분량: 426페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

291쪽

288 Dissertatio

292쪽

Et si omnis enim si ipsam est conversi, inse

ipsam revertitur, Et in se ipsa est; ipsum vero V m nec in se ipso . nec in alio demonstratur Ens , quomodo etiam ipsam Mentem in idem cum ipso Primo ducemus, S utrumque idem se diremm ' uanam etiam re diseret ab Vm Ente id, quod juxta sec-dam suppositionem si mebamm , Dum scilicet num,cuod et ante ipsium Ens, si mens es W:mum , contra verba mentem Procli haec vertit Emilius

Portus: Si mens s omnium Entium optimum' Uprimum uniter reum principium ' Ipsum enim num Tns, participat ipsium Vnum. Participans autem inferius est participato. Sed ex Platonis quidem semientia ipsum num ipsa Mente , V ipsa sentia a τiquiis est, per ea quae Iam dicta sunt, commemo- Fatum e l. Lib. IV. C. 16. η ρη mctu ἐς veteο-mχως Gmmodi si τὸ b. sentia Mentis proxime subsistit post ipsium num c. 36. πεν ἐπέκπια et ς

sentiam , V ver Eni producit , mentis Memalium causa est, C prin o foco collacaturi, ante Mentem sicil inmentalia. Inst. Theol. c. o. IIc probatur, num systina es ante Mentem, terinde atque Mens est stipra animam , adeo it Mentem non se ipsum Vrium in forum. Nihil enim est ante vel sti a V sim num ipsum Eο- η omnium esse principium. c. 21. Maa demonae stratu

293쪽

Deum,mentem Vexari primo Deo autem convenieme se onerari. Memem e habere ad primum Deum,ut ea

TV, j iis ad uolam ita etiam Dionysus

Alec apud Euseb praep. Euang. l. I d. Plotinus apud Cyrillum V contra Iulianum.

ait ἀγειρο se fumus ipsa Mente. Et libro de

tribus hypostalibus , a quibus omnia princi plure habent Ois ἔν ὀ του- ινησα , οἰ - ,

X rim Enn. . lib. I. cap. 6 dicit Mentemse

probat triman iri a Vota ua esse ius, adducitque in hanc rem' stimonium Plotini qui Enn. s. l. 6. crioss

294쪽

ximum post ipsium per odii istim e i Mens Inspicit

enim Mens illa d , illaque Vm solo indiget; istud et sero primum Vnum a minime indiger: est enim μυ ζ ες. Necellario profeci oporte Mentem esse istud , quod sit vel gignitur ab eo, quod Monte e tmelius. In autem lurcu Ps. λάγας, imago Dei,&c apud Euseb. d. l. ibid. ἡ δὲ - νου ον ος,

per intelligentiam est ipsium Bonum Enn. s. I V. explicat quomodo originem habeat Mens ab Uno mono. c. a. asserit primum id omnium persectili mum gignens non spe Mentι- sed Mente

τόν. Necessarium est unum essentia superius se et Idente superius. Aliquid igitur si sit perius santiquiud ente. Mens enim an sunt idem. L. V. a. Summu in Pater non A Mens, non Illius, non Puer sed Me, te, Illic, Puero superior secundum tim autem Asens sint est , qui intengentia citimento ining t, Gob co , qui nul7o indiget, Roxime abest. Interea habet filiis veram Tis interi-

295쪽

291 Di sextario

intePlentiae lenitudinem . quia immedias V primo habet Qui re sit hcrior Pater , non sed et eo: hoc rei filii )ysium Bon. m. et L. VI cap. q. py νῆς obsi Aloid menses, aliud ipsum onum. Enn. 6. VII. o. ait Mentem nouese ipsium Bonum nec upremum atque u timum Aequae Mentem habent, non auiscere; si Fontim, timum alue diarea tandem mentem quidem ex avodiam rationisvis ursu ; bonum ver ante rationem desiderm ri cap. 37. Deus est mente praestantior ibid. Pl to summum Deum menti reel praefecit. L. IX. . probat Identem non es Vnum ibid. Mentem non

pq si primum ostendit. Porphyrius docet, inquit Proclus , libro de

patriarchis seu primis auctoribus rerum Men- rem aeternam quidem se si praeaeternum προπιώνιον quendare se , cui ipsa adham, et Vide August. de C. D. X. 3. Et propterea Constantinus M. apud Socrat. I. 6 decrerit Aria e latores locitandos Porphyrianos , eo quia num do binam fine secuti. Augustinus de Trinit scribit Deum amplius quid i iam Mentem es , tantum , quantum homo mente praedit: superat bruta mente carentia. Picus Mirandula concl. 6 secundum Procl. sicut secundum causalitatu ambitum cita secundum

γλιrti l id gradussublimitat m haec per ordinem se invicem excedunt , anima intelletius, ita , Ens,

C Vnum. Quod vero in pio Platone non tot testimonia pro hac re reperiantur, quanam ipsis interpretibus, causa est, quia nemini tempore Plat

296쪽

Platonis vel ante in mentem venerat, asserere Mentem este ipsum Vnum. Hic jam non minus sibi, quam nobis oppositus Morainviilerius , ut suadeat Filium Dei juxta Platonicos est luminum cum demonstrare annititur in suo Examine Philosophiae Platonicae pari. III cap. II sech. a. prop. 4. Mentem identificari cum ipso nos Boni ex eo , quod Mens sit primum Ens : primum autem Ens de .lificetur cum ipso Vn Ba . Sed eg ro concedendo Mentem esse primum Ens secundum Platonicos non veto illo sensu quo Aristotelici per primum Ens summum Deum intelligunt. Et quoniam non hi sed illi Mentem ponunt iste primum Ens, utique noli ex Aristotelisci sed ex Platonis, Platonicorumque copiis significatio vocis Entis petenda. Nec quaerendum quoi nodo vox

illa usurpanda ; sed quomodo Plato ea usus sit : ut intelligatur , quo tensu illam praedicet Plato de Mentes male itaque sic concluditur: Primum Ens Aristoteli cum est ipsi ina num dc Bonum sed prima Mens est primum Ens Platonicum ergo prima Mens est ipsiam num Bonum. Nam in eo differt primum Ens Aristotelicum a Platonico , quod illud sit ipsum Unum monum hoc vero minime. Quo pro

bat, inverto argumentum hac rationes ut concludam Mentem juxta Platonicos non esse ipsium Vnum monum, ex eo , quod sit primum Eras. Probatur autem sc. Divinus Plato adeo veneratus et ipsum num

297쪽

z94 Diseriatio

Bonum, ut nihil uni voce de ipso .genitis

praedicari passus sit adeoqtie ne Deum summum cum genitis inter Entia coit ice et ita extulit ipsum , ut supra sentialem in v vocaret: apud Eusebium de praep. Euang. XI 2I. Proci Theol. Plat. I 4 ex libr. de Republica. Vcrius equidem creaturas non-Entia Dei respectu dixit et Sed , ut dixi, non investigandum. quomodo vox ista Glis jure intelligenda, sed quo sensu intellecta. Hoc autem nusta ratione sed ibi is testimoniis ex Platonicorum scriptis erutis demonstrari potest. Audiamus itaque optimum Platonis interpretem Proclum , Theol. Platon lib. I. cap. 2 . dicit περ κροκ - τῶν θεῶν ἐνο δή, superesentur es Deorum imitates, id eli, quaesunt super omnem

pium, sesuperesentiale. Lib. III cap. r. et ταωτως περο is εν uno prim superessentiale est, in unum Cap. 4 probatur omet μονοντο ους α πως zπεμ movesquὸdsolum unum sit reverasupere sentiate, id est, supra omnem sentiam Lib. III cap.

Dcorum facultates sunt super semiales. Et propter

298쪽

i iam potentiam infacultatem Di sunt ipsorum δε-firem stentiores. Re te igitur obsis bione di- ea, is rennue posse ream flentiales quidem acu ta es, ns omnia polunt. I as enim superesentiales

facti tutes non constituunt sese .suptris . ni ales facultates, sentimo ue ex epra ducunt. Lib. V. cap. g. ἁ περουα των Θεων θα - ν

mu L, si h buis, e union , per picuum est. Non enim idem is dicere Vnum e Vnum im Esentiam Vnum. Et praeterea, si sentia Vnum e lidem, ipse ubi tua proeli idem erit ac ipsium non esse 2 ρ a non-E sentia: rectius quidem hoc mihi dici videtur; sed quaeritur de mente Procli: Sed hoc est immi bile. Nam in F en

299쪽

num vide supra Hla repeto saltem verba Latina

Si instene propterea praetermisi i t ipsum Vnum.quὸ ipsa Mens sit primum quod idem sui prim Eis e primo unum , t B. utique nec nos hae ipsi

concederemus , neque cum ipse vera esse confiteremur, neque Plato Origenem talia dicentem admitteret, aurin suorum f. miliarium, atque disci utorum numerum poneret. Procul enim it arbitror hujusmodi do mae' a Platoni, Philosiophta. Πῶς δε αυώ - ἔν est, νω in αν εἰς πιυτόν ξο forte αξομυ' τῆ παρσων ἰγγ ν των ἰων προοδων κ sir: α,' Ns sol Lάγαθοῦ ωαως φε να m. vide supra. si omodo e ὸ ipsum Vnum , cs ipsam Esentiam pro eodem habebunus cum ipso principio , quod omnibus ἀω - protrigibus praeest, e eos antecedi I Etenim I i a pentia, ef ipse Mens a Bono prim manans subsit per dicitur circa Lonum sub lentiam hahere , I repleri y a teritatis luce , quae et ipsa sente, a sentia ea dit imo ta antiquior. Lux autem illa prodit dependet ab ipso Bono Vno , adeoque etiam ips Vno Bono posterior est. Lib. III cap. . Oc γάρ et ὀντῶ αυ- σὸν λιὰ χεάχε ζ Nee enim Ens est idem cum Vno sted particeps fit nitu Erg nec primum Eris identificatur cum primo no sed participat primum Vnum omne participans autem inferius ei participato commodi iis late in graeco sinant aliud ergo est primum Ens aliud

primum Vnum . iii nihil se ipsis inserius dici

300쪽

E tes spes in Sophista distin se tradit, quo ipsa

En secundum nasimam sui issimili est ad sum Vnum. Nam Ibentia ad seMy res κtiale, Mud quod indiget nitru aliunde ad ipsam primam nitatem, in cohaerens est, sprocul distat ab ea Cap. 7.

SEARCH

MENU NAVIGATION