장음표시 사용
511쪽
et peria, infra ue,d s. post E P. cum Aisset, dig
es 's, ut inde glorietur: Ut confiteamur Nemini sancto imo ingloriemur
Em quanto minus murmuramm, aut omnino tacemus agellati a D ino, tunc emetam nos diuino eis Dominio subjicimis. Tres sunt etiam modi, quibus haec subiectio tribus hominum generibus in aduersitate redditur. Primo cum qui aduersis premuntur, dolent vehementer , nonnihil murmurant sed Deum tamen reuerentur, nec irrumpunt in illas blasphemiae, grauiorum murmurum voces, quas effundunt hi, qui nullo Dei i. c. . io timore coercentur. Neque murmuraueritis , Aut quidam oram murmuraverunt, es ab exterminatoreperierunt inquit Apostolus loquens de Israelitis, quorum murmur fuit grauimmum, a quo
qui se temperarit in aduersis, dicetur se subiicere Deo , licet alioquin de suis ille aduersis grauiter doleat. Secundo, cum in aduersis positi non murmurant quidem de Deo, quem Bonum Iustum norunt, iicque se illi subiiciunt: sed dolentes de aduersitate dolorem suum exprimunti exprimendo augent, vel leniunt aliquando narratione suae miseriae: τ.b io. Heu heu me fili mi sis quid te misimus peregrinari, lumen oculorum nostrorum baculumsenectutis nostra i Sic pluribus absentiam filii tui Tobiae deflebat Mater. Tertio denique cum neque murmure, neque fletu, nec ulla vocis acerbitate movemur in aduersis, sed vel omnino tacentes, si qui rebelles animi motus insurgant, silentio reprimimus, vel siquid loquimur, non nisi ad reprimendos alios nobis grauius indolentes loquimur sicut Tobias pater coniugem suam admo-
Me s. nebat: Tace, s noti turbari, sanis e lius naser satisfideli est virice, cum quo misImmeum. Tunc periecta ista subiectio, tunc per- tectius nos diuino Dominio subiicimus, quia sic anima&corpore atque adeo nobis totis nos illi submittimusti lic intellectum, voluntatem, Momnes affectus circa illa bona, quorum iacturam facimus, una linguae continentia Deo consecramus; D. Nam ut ait sanctus Iacobus, ingua constituitur in membris aestic, Id est, sic loquimur pro unaquaque parte corporis, aut animi
nostri, quasi pars illa linguataesset, quasi lingua illic esset, quae
512쪽
fluanto minus murmurami flagellati, tanto magis, dic ritus illius partis, si forte laeditur, tueatur. Quamobrem si linguai , Contineatur, calterae omnes partes continentur. Potens est ille vir continens linguae suae, etiam Frano circumducere totum corpis,
ait idem sanctus Apostolus Sieque pater quam perfecte, integre, dum silemus in aduersis, nos diuinae subiicimus potestati. Obmutui es non aperui os meum , quoniam tu fecisti. Itane silendo et n. loqueris p Itane loquendo siles
OVANTO igitur minus murmuramus , aut omnino tacemmf- gestati a Domino, tanto altius alligimum eius Dominium praedicamus; quia sic perfectius nos illi subiicimus, sicque lubietat, tacentes magis loquimur, quam si non ita subiecti, longos de Diuino Dominio sermones haberemus V de vis hac Hoc imprimis dictum a Propheta, Regi afflictissimo, quod si seruaret, futurum certo erat, ut afflictione quantocyus liber euaderet. Hocetiam euidenter demonstratur in beato illoIobo , qui cum multa de Deo sane plei sapientcri ac nonnulla de secum amicis suis egisset, ab ipso tamen Deo tam seuere est admonitus, ut poenituerit loquutum esse Impienter, inquit, loquutu sum, in .s i. qua ultra modum excederen cientiam meam Idcirco ipse me repre- senis, ct ago paenitentiam infauilla incinere. Denique quid illustrius ad veritatis Confirmationem , quam quod in Apocalypsi cuidam in aduersis tacenti dicitur: uoniam ferus verbum patientia mea, s et eruabo te ab hora tentationiae, qua ventura est in orbem uniuersum, tentare habitantes in terra. Tentatio illa fuit ingens persecutio sub Traiano, in qua multifideles defecerunt a fides; neque hic forte fuisset constantior, nisi singulari Dei protectione seruatus esset; hanc vero meruit pro tectionem sua patientia, iatient em teliatus est suo silentios Oilentium omni lingua disertius lVide quam grauiter, quam saepe contra peccessia dicit Exadii Dominus Deus; quequo non vis subjici mihi di vero numquam certius te illi subiicies, quam si flagellatus taces, usquequo murmurabis p usquequo non silebis pondoles te a Deo patre in Glium recipi e At flagellat omnem filium quem recipit, inquit Apo- , stolus , Rursumque alibi: Omnia facite me Marmarationibus , '
513쪽
11 Feria, infra Heliae s. post Epiph colloquium, oec
hastationibi , ut ne quereti, O plices mi Dei. Quasi diem ret: haec est certa nota, ii flagellatus non murmuraveris. Isaia Ab iliatinita,nan configurali prioribus ignorantia Fra de eris.
cWM DOMINO IESU, OVI E TUM MERE
Rabbi , simis quia a Deo venisso, Magister:
Qui non renuntiat omnibus, non potest esse Christi Discipulus.
RATIO iaces inter alia , quod oportet obrisii distipulum esse
docilem di tractabile siue m docentem Magistrum audiat, siue m auditis credat seu denique, quod credit exequa
Sed nisi distipulus reminite omnibus , non erit ita docilis. Irgo ne erit etiam Christi discipulusti aeuamobrem acceptandarem,tiatio, quae proponetur, aut renuntiandum Christo Magistro. I. PUNCTUM IT EMANSIT in urbe Ierosolyma Christus Dominus et ri per dies festos Paschae, ibique tum pluribus editis mira- illi caulis, multos e Iudaeisad se conuertit, quos inter Obiet
514쪽
inqn remnuat omnibus onpotest esse chrisii
lissimus ille est, de quo sic Euangelista sanctus Ioannes: Erat autem homo , ex Pharibis, Nicodemus nomine, princeps Iudaeorum:
hic venit ad Iesum nocte, O dixit em Rabbi, scimus quia a Deo, nisu ruagister, nemo enim potes hac signa facere qua tufacis, nisserit Deus cutis eo. Tum vero multis ei respondit Dominus Iesus,quae videri posisunt, quibus ita permotus est Nicodemus , ut se deinceps disci pulum eius palam professus fuerit, inconstanter pro eo contra Iudaeos teterit, atque etiam Apostolis in fugam lapsis, audacter Iun. r. ipse cum Arimathaeano Iosepho, corpus Domini Crucifixi dera H 'cruce deposuerit, Maromatibus conditum sepelierit. Admiranda quidem huius discipuli docilitas, qui tam facialem se praestiterit suo Magistro, sed magis admiranda Magi liri dignitas, authoritas , sapientia, bonitas, potentia, qui tam breui tempore tales formet discipulos. Tu tamen anime, qui hoc Magistro gaudes, unde tam parum proficis e Forte id defectu veritatis propositae, cui quantum tibi necesse esset, non te satis conformas. Vniuersalis enim est fixa Magistri sententia, uod omnis qui non renuntiis ommibus qua possidet, non po- - r .
res eiu esse discipulus. Ipse est diuinus Magister, ipsa est Veritas, quae noc Effatum protulit quando nulla succurreret dicti ratio sufficit sic dictum esse ut credatur iussicit sic imperatum esse ut impleatur. Neque vero desunt rationes, quae id demonstrent , Atque haec inter alias videtur expendenda uod votate Christi discipulum esse docilem, tractabilem, liue ut docentem quiete audiat, siue ut auditis non reluctanter credat, siue ut quae crediti quae opere complenda sunt, constanter impleat. Quae cum de omnibus discieulis erga quemuis magistrum dici possint , tum de Christi discipulis vel maxime, quod quae suis Christus proponit, tam sublimia sunt, lupra omnEantelligendi facultate mi, nisi discipulus sit valde docilis,numquam dicenti credat, Durus est hic sermo est quis potes eum au- - c. diret dicebant illi indociles Adde quod,etsi audiretur, quam tum est ex parte intellectus, crederetur durus tamen ita est sera m voluntati, ut ne repugnet dictis, docilitas tam sit nece saria, quam facilis est alioquin voluntatis repugnantia. Et non nis ei vultis venire ad me, in vitam habeatis lAtque tunc Prophete, hanc praecipue docilitatem,vel futu-
515쪽
ram praedixerunt, vel ut necessariam denuntiarunt , unde ipso D, Dominus Magi iter rest, inquitus riptum in Prophetis , /y' erunt omnes docibiles Dei non quod omnes futuri sint tales, sed quod omnes qui velint eius eue discipuli, tales virent necessenta Numquid vis eius discipulus geria Numquid vis fieri, quod ita necesse est fieri, ut nisi fiat, non sis Chtisti discipulus II PUNCTUM
E Dbbi ea renuntiet omnibis , non erit Chrisio docilis. Nam primo quidem non erit docilis circa hoc primum iocumentum,quo iubetur a Christo renuntiare omnibus Dei nisde vero si se indocilem ita praestet,vi iubenti Magistro renuntia re omnibus,non renuntiet ,sed sibi rcseruet aliquid vel effectu vel affectu, profecto circa hoc etiam quod reseruat etit indocilis, quando quid in particulari iubebitur quod illud spectet. Nam quamdiu erit inordinatus rei allectus , tamdiu erit indociliatas voluntatis, quae non patietur tangi quod nimis diligiti Atque haec indocilitas tam dura erit: pertinax ut intellectum ad se pertrahat, Mindocilem rcddat ad credendum, quod alioquiufacile crederet, si a peruersa voluntate non pervcrteretur. Hoc videlicet est, quod Magister noster Nicodemum docet nis , 'at dicens, butis iudicium, quia lux venit in mundum, sedile
xerunt homines magis tenebras,quam lucem, erant enim eorum maia
pera, omnu enim qui male agit, odit lucem , est non venit ad tu.cem, ut non arguantur opera eius. Id est, quando quis ita affectus est circa obiectum aliquod peccati, ut assectum nolit deponere: non vult cognoscere ibi esse peccatum, ne hac cognitione cogatur affectum deponere, sicque voluntas indocilis impedit intellectum, ne se docilem praestet ac proinde nulla est docilitas animi, nisi voluntas renuntiet vel his affectibus quibus detinetur, vel his mundanis rebus, quae tales affectus excitante
a. . . Hae sunt fatales spinae, quae suffocant verbum Dei, ne fructum ferat haec sunt 1iχania seminata in medio tritici. Haec est via ruinae, via laboriosa cui non est credendum ex cosilio Sapientis, ut non offendas in lapides, Mne ponas animae tuae sca italum id est, obstacula: impedimenta fidei ac salutis. Non
516쪽
aeui non renuntiat omiuibus nonpotest esse GH i. e. et s
Non credes Euangelio, non credes dicenti Christo, si quid dixerit contra id quod ita diligis, inita possides, ut ei renum tiate nolis Testis ille adolescens, qui aifixus bonis suis non cre Minh. b. didit se reperturum thesaurum in coelo si terrena despiceret Testes illi qui Dominum contra diuitias disputantem deridebant, araisiiliceterant auari, ut expresse refert Euangeli lia. Omnes illiseis. denique testes, quibus exprobrabat, gomodo vos potesse crede iia.. re , qaigloriam ab inauem accipitu es gloriam qua a Deo solo es non euaritis Sicut ait de stulto Sapiensi Non recipit altus verba prudentiae Pr is nis diueri ea qua versantur in eo esu . Ita plane de omni inoris dinato affectu, vix aliud persuaderi potest quam quod diligitur: Praeoccupata Mens est quae vix ulli locum relinquat rationii fidei Navis est anchora funibus alligata certo cuidam loco, unde se mouere non potest, quocumque aspirante vento. Nota est hoc esse tractabilem,non est hoc eue docilem, Vae nobis sita, te habuissemus Apostolos.
IIL PUNCTUM. OVI nan ergo renuntiat omnibus an potes esse Grissimis
pulus, Quia non potest esse docilis , qualem oportet esse Clirini discipulum Vnde pridem Isaias,mens docebi sentiam, . i. quem intelligere faciet auditum ' Ablactatos a lacte, avulsos in uberibus. Hi nempe sunt dociles qui sunt a suis abstracti cupiditatibus, qui nulla re interna vel externa detinentur qui audiant, sequantur docentem Christum, qui propterea suis diacebat: Si vos manseritis in sermone meo, vere discipuli mei eritis r.-O cognosietis veritatem, O verita liberabit vos. Quasi diceret, multi se dicunt discipulos meos, aut tales apparent, qui vere non sunt. Nam hi vere uni discipuli qui cumaudierint sermonem meum se ita dociles reddunt, ut ei credant hacquiescant, quia sic a me audierunt, licet non capiant, licetinonini igant, hoc unum sciunt, quod Christus hoc dixerit imperarit, ksatis illis est ad obsequendum. Tum vero illi post cognoscent veriatatem quam non intellexerant, antequam crederent: de cognitaveritas ita confirmabit eos in fide & charitate, ut plane liberet intellectum non modo ab omni errore contrario, voluntatem
517쪽
ab omniaffectu opposito sed etiam ab aduersariis, siliis inimi cis qui contra solent eos imdignare. Vide in et parte , Feria cinfra Hebdomadam . post Pascha,ubi haec proponitur Ueritas: Non est prius intelligendum ut credas, sed primo credendum est, ut post intelligas Egregia vero ei huius perfectae docilitatis&renuntiationia, forma in Propheta qui de se ait, aut de Christo in persona sua.
Dominu/meus aperuit mihi aurem, ego autem non contradico, retror
sam non abit corpusmeum dedi percutientibus, ingenas mearum is lentibu jaciem meam non auerti ab increpantibus, ct consuentibus in me e Dominus Deu auxiliator meus, ideo nonsum confusus Ideo posui faciem meam ut petram durissimam, Oscio quoniam non cono fundar , Iuxta es quin sibicat me, quu contradicet mihi 'semissimul, quis est aduersarius meus Vaccedat ad me, ecce Dominus Dei auxiliator meus, quis es qui condemnet mesIn his enim tria sunt, quae rem omnem conficiant. Primum est docilitas intellectus. Ego antem non contradico Deinde voluntatis in rebus dissicillimis, ibi apparet manifesta renuntiatio rerum carissimarum corpus meum dedi percutienti M. Denique si quid contra intellectuid voluntati opponatur, hoc unum recponderi debet , quia sic Bominus verbo siexemplo, auxilio, quo uno duce fretus nihil expauescat. Quid enim opponi possit contra verum Christi discipulum , quod non ipfi Christo posset opponie At quid Christo possit opponi, quod non verus eius dilcipulus velit profiteri e Non es discipulissuper Magistrum, nec seruussuper Dominum suum, sed ii discipiaa, ira Magisteretue, seu cui Dominus eis Velles ne supra est virgo aut infra, aut sicut ille sicut ille suis omnibus renuntiauit , sic te oportet tuis, ne sit supra Magistrum Discipulus.
APOSTOLIS , VOS CHRISTUS DOMINUS
518쪽
. I immis humana timet luci ii satis remet abre..1 UT SMPREMUS IUDE ABSOLVIT,
Ecce quid faciunt discipuli tui Sabbatis, quod nos
Qui nimis humana timet iudicia , non satis reueretur
Diuina. RATIO EST, quia qui nimis humana timet iudicia , hoc timore sepius permovetur ad omittendum vel committendum, aliquid contra Deum. e quissuis ita permolietur contra Deum, non reueretur diuina
Ergo neque illi qui nimis humana timet. Et tamen quantisiunt in hoc nisi in peruerso timore t I PUNCTUM.
id unum videbantur intenti Pharista, ut modo a cusarent Magistrum apud discipulossi modo discipulos apud Magistrum rauare cum publicanino peccatorsim Maris. manducat Muser eser Vbi paulo ante audiuimus eos de Magistro conquerentes. Nunc crocum forte discipuli Sabbato e sata, siue per segetes iter haberent, sifamem euulsis manu picis solarentur: Ecce, inquiunt , discipuli tui faciunt quod non dicet. At Dominus factorum omnium diciorum Cognitor ac supremus Iudex lata sententia declarat innocentes discipulos: Et accusatos absoluens, condemnat Pharisaeos accusantes. Sic .io. ipse est comitatus a Deo Iudex visaram mortuorum Sm ipse es Un. Domnis Iudex noster, Letifer naser, ex noster, Sic ipse deni- iue de se ipso: Pater omne iudicium dedit Filio , ut honori entu Ma.
519쪽
omnes Filium , scut honoriFran patrem. Honorem illi exhibe, Iudici, agnosce quam perfecte possideat omnes Iudicis partes seu qualitates;Iurisdictionem,Scientiam, Equitatem talias. O summe Iudex, qui de his dubia teta Et tamen anime quam parum reueremur eius iudician Certo eis nimiae tamana timetu non satis reueretur iam, Et aperte se
Inordinatus utrimque timor , siqua parte deficit, flua ,- cedit. Ad suum itaque medium ut reuocetur, expende quid sit quod qui nimis humana timet iudicia, non satis reueretur dia uina Nempe hoc habet humanus timor, ut ne incidat in hominum iudicia, multa committat vel omittat contra diuina leoges. Sunt enim hae diuinae leges vel positiuae omnes, vel negativae, id est vel aliquid praecipiunt faciendum, vel prohibent nequid fiat In utroque autem saepe aliter sentiunt, iudicanti . mines, ac diuinae ferunt leges:saepe hominesdamnant,quod probat, praecipit Deusta saepe etiam id est gratius hominibus,
is i. quod odiosum est Deo: Non enim cogitationes mea , cogitationes vestra e neque via Frrata via mea, dicit Dominus. Atque hinc fit, ut qui nimis humana timet iudicia omittat illud Pan ii quod .pra: pit Deus , vel committat quo prohibet, ne humano videlicet damnetur iudicio Silexerunt, inquit, gloriam hominum magis , quam gloriam Deiri Id est, maluerunt placere hominibus, aut magis tirmierunt illis displicere quam Deo. o. Vnde licet crederent Christo, non audebant tamen propter Phariraeos confiteri, ut e Synagoga non ejicerenturum peruer-- sum timorem Nimidis O incredulis pars illorum erit in stagna a denti igne.
SEt quisiuisita mouetur contra Deum, mi vel omittat quod miscipit, vel committat quod prahibet, non situ reueretur divina
Imo nec omnino teueretur, cum aperte peccet in seum, ideo tantum peccet, ut placeat vel ne displiceat hominibus. Tum enim duo simul concurrunt, quae diuinam offensionem. Misent, vel plurimum. Primum est culpa, quae vel musione
520쪽
r in mulum vi timet iudicia, non satis reueretur fuis
vel commissione contrahitur Alterum est causa culpae, nempe hominum maior metus Ascultus, quam Dei, quod postremum per se talu ualde iniariosum es Deo. trum usibenio, inquit Sapies, res .i . O qua est gratia istis. Et quid es bonum aut quid nequam illiinpiauali diceret, qua sperandum boni , aut timendum mali ab homine, quod non magisa Deo speretur vel timeatura Unde siquis spe aliqua boni, Ne timore mali praetulit hominem Deo, Deum valde offendit a quo longe alia speranda essent bona, vel timenda mala. De ore tuo ieiudicoserue nequam hoc illi di cinis, uinus dicet Iudex, nempe qui timore mali permoveris, quare non magis timuisti malum, quod a me tibi grauius imminebat, quam ab illo quem mihi praetulisti Atque hinc sententia damnationis, quae iam prolata est, Duilicate displicia secundum opera eis in poculo quo miscuit, miscete in isti duplum, Id est, auget illi duplo poenam pro allo peccato, quod timore hominum fecit, duplicetur poena damni duplucetur poena sensus momnia duplicentur, quia nimis timuit tia amendo homines, sinon latis timuit non timendo Deum. Satin ne haec grauia lauenda, ut agnoscas quam grauiter offensum propterea demonstret Deus, quod humano metu essendatur.
tannimis igitur humana timet tedicia, nonsatis reueretur dissi' cum ex humanoillo metu multa peccet in Deum,quae tanto certe grauiora sunt, quanto Deus magis erat timendus, quam homo cui praefertur. Dico vobo amicis mei ne terreamiDi tue.,..
ab his est occidunt corpus, ct post hac non habentiam ius quid faciam ostendam autem vobis quem timeatis, timet eum qui, quam occiderii habet potesatem mittere in gesennam i a dico vobis hunc
Sic timebat illa qui ab amicis importune solicitatus, ut contra religionem humanis se tantisper accommodaret audiciis, Eis, inquit, in praesenti tempore suppliciis hominum eripiar , sed eum manum omnipotentis nec vivus nec defunctus Oviam. Sic de aliis Martyribus . Ambrosius explicans illud Dauidis, Pribuit, e vit. secatis a me gratis a verbis tuis trepidani cor meum. PONE.