장음표시 사용
141쪽
num , vel habitus proprii professorum , vel ex immixtione in actibus propriis proses rum, presumit professionem,seu inducit professionem, tacitam . Vide Armillam verb.N vitius nu. 7.ω seqq. Imb ad professionem praesumendam sussieit primus actus,vel expressae professionis , vel tacitae I unde ad hujusmodi professum pertinet probare nullitatem professionis intra quinquennium , si vult exire , coram Superiore suo, & ordinario,ex Conc.' id. m. an de multa'. I9. quod tert8 non probabit si si dubius. Imo aliquando debet intra quinquennium sacere hanc probati nem coram Sacra Congregatione Contilii, ut quando professio est nulla, ex eo quod non emissa in Conventibus designatis,ut patet ex decreto Urbani VIII. sub die I. Ianuarii
1636. Ad ocetirren m motibus , per extensum relato a Passerino tom. 3. de r.quo. I 89. συ.
o.i se .9. . - . ω eq. Potest igitur totum Irosessus stante tali dubio protestari coram udicibus ad essectum , ut si contingat ipsum
certificari de nullitate professionis , non C satur ante quinquennium remanere in Religione , probatione tamen nullitatis judiciali ut supri conclusa . Post quinquennium vero id multo magis est verum, cum ex eodem Concilio, via ordinaria professus nulli ter nequeat audiri,sed tenetur in Religione perseverare , ut Civis Religionis, omnibus ejus privilegiis fruens , & ex praecepto saltem ad omnem regularem observantiam adstrictus, stante praescriptione qui requennali.Videatur
quaeso de his Passerinus ubifupris is nu. I s. ω
alii pluries. 22α I. Religiosus possit uu quam vali-dὸ confiteri Consessario a proprio Praelato non despnato, & an detur aliqua justa causa non conia tendi cum illo,& an valido confiteri valeat cum Poenitentiariis Papae λResp. Consessio Religiosorum facta alteri Confessario non designato pro illis a proprio Praelato, invalida est, & nulla ; & hoc est certissimum apud omnes scribentes. Nam nullus Consestarius potest absolvere poenitentem , nisi in eum habeat ordinariam, aut saltem delegatam jurisdictionem; unde poenitens debet esse Consessarii ovis propria,aut eidem commissa a proprio Pastore, ali s ex desectu jurisdictionis in Confessario nulla prorsus erit consessio, & invalida absolutio.
Conse ius miner.1. Bus baum se Arari. 4. cap. a. da. 3. num. 9 dc est communas sentea. tia, ut dixi in hoe tit. de Regular. seu Religiosis, ad Inter .III. Uerum est tamen, quokaliquando quis valide potest confiteri cum Consessario non proprio, vel ei 1 proprio Praelato minime designato, δέ hoc conting re potest ex culpa proprii Consessarii , ut mox ostendam & in tali quidem casu poenitens , licet Religiosus, justani haberet causam confitendi cum alio. ne igitur dicitur adesse culpa ex parte Consessarii, quando est
valde ignarus, & confitens supplete non P test ι tamen vide, quae dicam in tis.11 Aa Da Conses ad Inter. L Item si poenitens non possit cum proprio Consessario confessionem inis
struere sine salutis spiritualis periculo Ex.
G. quia probabiliter timet ex Consessione suarum turpitudinu Consessarium sere eum solicitaturume tunc validε quidem potest steri confiteri, cum non debeat se,& Conseia sarium periculis spiritualibus animae exm nere . Quod etiam militat, quando sine periculo infamiae nequeat cum eo confiteri, vellula prudenter timet fractionem sigilli Coniaestionis,vel aliquod grave damnum sibi even tu rum , sive apud alios infamiam, vel hujusmodi ; nam in his , & similibus casibus dieiis tur adesse culpa ex parte Consessarii. Vide
Notandum est tamen , quod sola poenitentis verecundia , vel quia proprius Consessarius non habebit bonam opinionem de eo , non est justa, dc sufficiens causa confitendi alteri,& non proprio , aut designato ab illo, ut d cet Goffred Sylv. Armilla, dc Tolet. Deis βω- pracit. dc alii communiter unde caveant confitentes. ne decipiant se ipsos dicendo, habebit me suspectum, non habebit bonam optinnionem de me,&c. quia haec non esset causa sufficiens alterum adeundi. Si vero quaeras, quo jurisdictionem accipiat Consessarius non designatus, ut possit non subditum , nec sibi a proprio Praelato eommissum , absolvere Respondetur eam accipere 1 Superiore Prae lato plenitentis, ae etiam ab ipsemet Papa , qui est supremus Praelatus omnium Religi num, cum in dicto casu sufficiat etiam licentia tacita, & rationabiliter praesumpta ejusdem superioris, praesertim quando non P test adiri. vide cap Sacerdot domuit.diss. 6. Ac Medi nam δε Confis, 't. in o. Tandem dico posse quemlibet valido confiteri Summi Pontificis Poenitentiariis, quia sunt quasi Ministri, de vicarii Papae, ipsumque repraesen
142쪽
rant in soro Poenltent Iali. Unde eum sint deis signati a Papa , qui est Pallor universalis, ac Generalis supremus Religionum , utique possunt validὲ omnium etiam Religiolorum
Consessiones excipere . Ita Peyrinus tom I. priviI minim in tonsa. Iulii II. nu. 62. dc ex eo
rana Mi supra prore finem , & hoc ego quoque innui in hoc tit ad Int. I I r. supra cis. infi-ne,dc tenet etiam Tolet inis pia πω. 7 .in fine , & videtur etiam innuere Reverendissimus P. Franciscus Maria Campionus loco mox a dueen o nu. 3 8 prope finem. In articulo autem , vel periculo mortis, s non adsit proprius sacerdos , aut alius approbatus, quilibet Sacerdos est consessarius pro tali easu, quia dici potest habere jurisdictionem jure concessam aliquo modo , & patet ex Trad. se . Ius 7. Viae ergo quae dixi in rit. I 6. de Moribundu , o morti proximis, ad Dr.r7. cc praesertim Rituale Romanum in r&bricis de Sarram. Poenit.
nam vult, quod quando adest approbatus, nequeat absolvere simplex Sacerdos, ut optimEquidem observat idem P. Campi onus in sua. nunquam satis laudata Instruct. pro ordinandis cap. 6 .n. I. Vide etiam Bonae. de Sae' di*. s. qu. s. 7lunct. Ita num. 8. que ad num. II. inclusivε. . vaer. . An Consessarius Regularis possit absolvere ab exeommunicatione contracta
ob percussionem Clerici levem λ Et quid dicendum sit de Consessariis in hac alma Urbe existentibus st p. Assirmativam sententiam amplexi ssit
LeZana to. veo Cleris. - 18 Naidus insumm. verb.CIericus nu. φ 9 & alii. Uerum oppostam sententiam in praxi tenendam esse puto,quia obstat Decr. Clem. Papae VIII edito anno 16 I.& I6o2. uno alterius declarativo , in quibus Papa sibi reservat excommunicatione Clerici, juxta canonem, Si quis I 7.qu. .dero
gando quibuscumque privilegiis , & litteris
Apostolicis Quare cum illa decreta sint contra Confessarios Regulares , qui praetextu suorum privilegiorum absolvebant ab omnibus reservatis perlonas saeculares , ideo non pollunt amplius illa facultate uti , alias in-Currunt excommunicationem contra inobedientes impositam . Levis autem percussio Clerici , lolum Episcopo est delegata , aut commissa , juxta juris dispositionem in c. per Tenit de sent. excomm. Ergo ii Consessarius Regularis non habet facultatem circa casus Episcopo reservatos , & circa censuras, in
vixi in tit. Ae Absolurione a Censuris, ad Inrer. 3.& docent etiam Sylvest. veo. Absolutio sub n. I minim8 absolvere potest personas saeculares, quae percusserunt Clericum levi percusissione ; de ita docet Leo L cos.mosi f. s. . 3 so. apud Dianam ν 9. Vs . 1 Is imo idem Diana in s ne dictae resolutionis testa tur audivisse , Sac.Congregationem Epit c. dc Regul. die t8. Iulii I 62 . quandam declara tionem circa hoc evulgasse , ct illam consulendam esse putat. Concludendum est igitur non posse Consessarios Regulares in vim su
rum privilegiorum, indultorum,aut facultatum , absolvere suos poenitentes saeculares ab excommunicatione contracta ob injecti nem violentarum manuum in Clericos, etia
si levis suerit percussio, in Italia , & Ιnsulis adiacentibus, sed solum in Urbe , & in aliis
Regionibus extra Italiam , quia in decretis Clementis VIII. adductis, declaratur, quod per universam Italiam extra Urbem non possint uti dictis privi lcgiis, ut recte advertit
Episcop. & Regul. sub die I . Augusti rha I.
Imo in verbGIericus num. I 8. etiam ipse te itatur audivisse extarc declarationem quandam
Sae Congregationis Episc. & Rogul .de anno I 6 2. die I 8. Iulii circa tale dubium. Undi
non esse recedendum ab hac nostra negativa sententia , certb puto , cum tales absoluistiones invalidae esse possint ob revocati nem privilegiorum , dc Sae. Congregati nis declarationem . Vide Angelum a Lanis
Id aer. s. A quo si absolvendus Religiosus, qui percussit Religiosum alterius ordinis , aut alterius Monasterii λ &quid si percusserit Clericum saecularem suae, vel alterius Dioecesis emo. Si Religiosus percussit Religiosum alterius Religionis,vel Monasterii percussi ne levi,vel mediocri, absolvendus est non solum 1 tuo Superiore , sed etiam a Superiore Religiosi percussi, quamvis unus Superior
Diana para.9.D. resso qui suso,ac luculenter hanc quaestionem resolvit , & quia Praelato percussi satisfaciendum est de injuria illata tuo subdito, ideo ipsum percussorem ver berabit, & Praelatus illius,qui injuriam percutiendo alteri intulit, juramentum recipere debet a suo subdito percussore i juramentum , inquam, de parendo mandatis
Ecclesiae, scilicet ne postea faciat id, ob quod erat excommunicatus , licet hoc
143쪽
De Re stularibus, si v Religiosis. i η s
non si neeessarium de forma ut docente-- muniter Doctores in & saltem semel ipsum
percutiendo absolvere valeat. Semper enim absolutio, impositio, & excusatio poenae Praelato offendentis,utpote vero illiu ς Superiori, competit. Uerum si praefati Superiores discordaverint in satisfactione imponenda , quia Praelatus offensi acerbiorem exigit ea, quam offendentis Praelatus designat, tune eligendus est tertius arbiter,qui cum ipsis judicium serat. Vide Palaum rom. 6. H0.3
Ec alios , quos refert, & l equitur idem Diana tibisupra.Si autem unus Religiosus percusserit alium Religiosum ejusdem 1 e Relibtionis, sed alterius Monasterii, aut Convenistus, idem prorsus dicendum est , ut supra dictum fuit, quando absolutio datur a Superiore locati,di secus vero si absolutio tribuatur a Provinciali, vel Generali, quia cum sint ambo subditi ipsorum , non est necessarius con sensus in serioris Prs lati ejusdem Religionis, nisi sint diversarum Provinciarum,& non si Generalis, qui illum absolvit, sed Provincialis. Vide Bordonum in con L exucleom. I. res Σ3. nu 7 mi n. IO. ait, hoc etiam esse verum de percussione gravi,quae est Papae reservata,
propter privilegia Regularibus 1 diversis Summis Pontificibus concessat quod docent etiam Palaus, dc Bossius, quibus subscribit Diana torsuprarit. Tandem si aliquis Regularis percuteret aliquem Clericum saecularem suae, vel alterius Dioecesis, dico cum Sylv
stro, Bonac. dc Diana Gisupra ref 9.si. nota dum est tamen, absolvendum esse a proprio Praelato Regulari, dummodo percussio non sit enormis, maxime attentis Regularium
privilegiis quoad exemptionem a jurisdicti ne Epit copii sed satisfaciendum est Episcopo Clerici percussi de iniuria illata sbi subdito, Eodem modo, quo supra explicatum suit de Religioso percutiente alterius ordinis Religiosum est enim eadem ratio in utroque casu. Hoc quoque docet Legana ubiIbprased vi de ipsum Lezanam in verbo exemptio a m 7. dc nota, hane doctrinam locum habere, etiam si Regularis percutiat Regularem , vel Regulares se mutuo percutiant extra claustra,nam absolvi possimi per suum Praelatum, ut inter alios doeet idem Sylvester loco eit n. s. circa mem : quod etiam militat de Religioso percutiente Clericum saecularem extra claustra , eum Episcopus solum instare possit,ut puniatur a proprio Praelato, ut dixi in hoc tit ad Imrer. 79. Vide etiam, quae dixi ibidem ad Inter. 48. quae quidem ad intentum concludunt
Concludendum est igitur, quod uon remitaratur uterque Praelatus absolvens circa alios casus praemissos, sed sussicit proprius. Praelatus, ut merito sustinet Paller. de eleιJ.ean.cis. 26. nu. 67. ex privilegiis renovantibus, cap.
stuae . 6. An Parochi Regulares subiicia tur poenis ab Epit copo impositis contra in i dientes , in iis, quae pertinent ad curam animarum λRest. Non obstantibus privilegiis, dicendum est, dictos Par hos Regulares imm
diate subesse jurisdictioni, examini, vi sitationi, & correctioni Episcopi, in cujus Dice-cesi curam animarum exercent, in iis omnibus,quae pertinent ad curam animarum , &Sacramentorum administrationem ς nam ita
resolutum & determinatu suisse 1 Greg XU.& a Sacr.Cardinalium Congregatione,plures testantur Auctores, quos refert, dc sequitur
Dian par LI ar 2 f. q. ver Sed a maritiae se tentiae qui etiam testatur de Communi. Itaque
dicti Parochi Regulares omnino subiiciuntur poenis ab Episcopo impositis, easque in
currunt, sicut ceteri Parochi non parentes,&non exequentes decreta in visitatione facta . etenim Episcopus potest contra eos procedere, smulque cogere ad exequendum , prout censuit Sae Congregatio die χo Martii Isar. dc I 627.die 6. Februarii, teste Barbosa in Llin Tridfusas. de Regia. cop. II. nu. q. s. I .er seqq. Vide eumdem Barbos. de Potest. vij cop u. . alleg Id . num. I 8.er 27. Emman. δε
1 quibus plura haberi possunt in confirmationem hujus responsionis. Tandem videatur
ubi refert aliud Sac. Congregationis Decre
go ab hac sententia non videtur posse cumsundamento discedi. vo. 7. An Repulares absque Apostolica dii pensatione possint ab Episcopo ordinari
extra tempora pstem. Quamvis de iure communi nullus possit ordinari, nisi in Sabbato quatuor temporum, oc in Sabbato ante Dominicam Pas-lionis,& in Sabbato ante Pascha Resurrecti nis, ut babetur ex Conc. Tridsti Σ3. east. 3. dc ex alus juribus; tamen Regulares omnes ex ordino Mendicantium , dc qui cum eis communicat in privilegiis, licito ordinari possunt extra tempora in qualibet die Dominica , vel sesso occurrente absque alia Summi
Pontificis dispensatione, quia hoc Privit Κ gium
144쪽
tium fuit olim eoncessiim Mendicantibus,&pollea a Clemente VIII. absque limitatione confirmatum. Tale Privi logium concesserunt Alex. VI. & Eugen. IV. Monachis S. Hier nymi , & S. Benedicti ; nec hujusmodi privilegia revocata fuerunt per Concit. Trident. nec per alias Summorum Pontificum Constitutiones , aut Bullas, ideo licet, ac tutὸ practicari possunt. Et pro hac sententia sunt
3. Portellus verb. Ordines sacri num. 6. Hieronymus Rodericus in compend. qq. RI. sol. 37. num. 7 Eusebius Iordanus apud Pa
wrb. Ordo num. I . & per transennam etiam Dyman rom. 2. lib. s. rraci II. cap. 6. si num. Σ Leander de Sacram. m. 2. tradi ε. dist. II.
quaest.23. Aversa aer Sacr. O Zinii qu. 3δρLy. 9.wὐ aliquem, ubi asserit, hane sententiam esse tutam in praxi, di testatur se vidis
se illam practica tam in pluribus Dioecesibus, Ec in Romana ipsa Urbe ι quibus subscribit
cc novissimo hane sententiam docet etiam doctissimus P. Rosignotius in trari. de redis. Eccles pari. I. quaest. a. 't. 8 dc alli multi . Quidquid in contrarium dicant, Suared , vasuum, Miranda, Peyrinus , & Leetana apud Dianam parr. 3. trari. 1. refol. 3 I. Vide
tia , ac tandem Auctorem Cautelae Consess. lib. 3. cap 26. numer.'. Et licet aliqui dieant,dicia privilegia suisse revocata per ConciliumTridentinum tamen dato,dc non concesso id esse verum , negari non potest Clem. VIII. post Tridentinum concessiste tale privilegium Patribus Congr. S. Io. Evangelistae in Portu gallia, & ante Clementem VIII. Gregor. XIII. jam concesserat Patribus Societatis Iesu, telle Leandro loco proxiis eirat. EcBarbosa in Tri νην. si .13. de reformat. cf. 8.num. 6. ω 7. ac proinde per communicati nem privilegiorum , eodem nunc fruuntur
aliae Religiones, tum quia privilegiorum S cietatis Iesu, etiamsi ipsi dumtaxat concessa sint, possunt aliae Religiones Mendicantes
communicatione gaudere, ut asserit ex societate Iesu, idem AlloZa tibi stipra te . A et ais erit 3. n m. 39 & Diana mox adducendus: Et dato etiam, quod Privilegium , de quo iapraesenti fit sermo, suerit concelsum PP. S cietatis Iesu clausula, ne aliae Religiones uti possint, tamen si Doctoribus fidem praestare libet, Clemens VIII. Paulus V. & Urbanus VIII. omnia Societatis Privilegia communia secerunt, ut praefati DD. uno Ore testan
Quod autem omnes Mendicantes communicent omnia privilegia PP. Societatis Iesu concessa cum limitatione, ne aliae Religiones communicent, ex ampliatione , ct extens ne eorumdem privilegiorum facta per Pontifices successores, testatur i ple Diana part r.
serὸ omnes Rcligiones, praecipue Mendicantes, habent inter se communicationem privilegiorum , ut docent Armilla verb. Suspensis
F. Verism in fine , dummodo , addo Vo, maliqua magni ponderis ratione , aut speciali motivo non constet de incommunicabilitate,&c. hoe autem non eonstat in casu praesenti, ergo &c. Videatur quaeso Passerinus do Strito. rom 3. inject. I . pag. 8ἶ9. Numer. 7 Oct seqq. qui plurimorum authoritate huic nostrae lententiae favet, licet in fine dicat, tutius esse, fi dispensatio a Summo Pontifice
impetretur,& hoc nullus negat. Attamen ex dictis sequitur haec probabilis conclusio rergo virtute praefatorum privilegiorum possunt Regulares extra tempora quibusvis Ordinibus initiari, ut iterum pluribus relatis
firmat idem Diana pari. II. tria .A. refio 7. Ne scio igitur,quare non erit tuta in praxi haec tot Doctorum opinio, contra oppositum assim rentes, & praesertim Peyrinum rem . rivi Minim in Constis. 2 Sixti IU V. II. -. 39. Nam licἡt ipse Peyrinus tom a. ἀν μαωσο ρυ I cap. 7. numer. II. loquens de eo privilegio concei-1o PP. Congr. S. Ioann. Evang. in Porturalialia , dicat semper se habuisse suspecta Privilegia Ultramontana; tamen immerito hoc dicit, dum illud privilegium dictis P P. con-eessit Clem. VIII .die 23. Novembanno I 396. teste Portello in dubiis Reg. M . orianes sacrinum. . qui fatetur illud vidisse in Compendio
illiua Congregat.& prsterea tenet illa Priv
145쪽
Iegia Alex.IU. & Eugenii IV. concessa Religionibus D Hieronymi, & D. Benedicti, revocata haud esse a Tridentino , hocque probat ex Rodriqueg, & Uiltalobos in Sum tom. I. re r. v. di . ra. num. 8. O di c. I 3. πωm. 6. Ideoq; non bene loquitur ipse Periinus cum aliis ab eo citatis, quia contra omnes loquitur, & fuit injuriam Pontifici, & respecti vh Episcopis , & Religionibus dictis privilegiis
Dicendum est igitur eum communiori sententia,per communicationem Privilegiorum omnes Regulareu , praesertim ex ordine Mendicantium , & cum eis communicantes
in Privilegiis, frui polle dictis Privilegiis in casu nostro ι & de facto hanc sententiam in praxi amplexi sunt plures Episcopi doctissimi, atque pii, etiam Cardinales, ut 1 pluribus fide dignis accepi; nec non ipsemet tres Episcopos cum nostris Religiosis, me con sulente, nullam , aut serὰ nullam dissiculi tem eam practi candi habuisse vidi . Nec huic responsioni obstat, si dicatur , privit gia suerint concessa cum clausula, ne aliae Religiones illa communicent, ut est illud IGregor XIII. PP. Societatis Iesu concessum nam quidquid sit, num per generalem communicationem privilegiorum intelligatur posse etiam communicari ea privilegia cum dicta clausula , quod quidem multi proba biliter assirmant, cum habeant pro certa r gula , quod indefinita locutio aequi polleat universali , praecipue ubi cst eadeam ratio , nec ulli praejudicium inseratur, ut ex diversis iuribus satis comprobatur: tamen mihi videtur posse laltem ad intentum lassicere illa alia priuilegia supta relata, in inibus dicta Clausula non est apposita , ac tandem illud aliud priuilegium certissimum concessum nquitibus S. Io. HierosoIymitani a Pio IV in sua Constit. & eonfirmata a B. Pio V. in Const. Et cuncta 77 cum clausula,quorum tenores , motu proprio, & certa seientia; &a Gregorio XIII. in Const. stela mam εο qui etiam illud innovavit 6. & β. Ita Constitutionem B PH U. confirmavit, & a Gregorio
tu proprio, & ex certa scientia solum praeservante Ecclesias , & personas in his , quae ad curam animarum pertinent; & ab Urbano VIII. in Constitui. Universalis Eerie
II. data 29: Martii I 62 . pariter ex motu Proprio , ex certa scientia eum clausula, quorum tenores, solum praeservando Mel sas , supra . Ex quibus constat, quod in reliquis voluit illius ordinus privilegia vim ha- .ae . Hoc autem privilegium Religionis
Hierosolymitanae non est eum restrictione incommunicabilitatis,vel florentis observantiae . Ergo &c. Non nego tamen esse in arbitrio Dominorum Episcoporum , an tali priuvilegio lato in favorem Regularium uti velint, cum Regulares cogere ipsos nequeant ad utendum illo. Ita pro veritate, dc conscientia , circa hanc quaestionem pluries requisitus, respondendum duxi, salvo dcc. Verum si aliquis scire desiderat, quare tot, tantaque privilegia Regularibus concessa su rint , videad, si placet, in hoc tit-DI. 83.
ad quas 17 3 T Nier. I. Teneturne Reus subm tali fateri veritatem Iudici legitiis mε interroganti,si patefata veritate damnan dus sit ad mortem ev p. Multi sustinent, Reum non teneri contra se patefacere veritatem,quando ei immineat poena capitis,vel triemium,& negando spem habeat evadendi, quia quilibet magnum jus habeat, natura conservandi vitam, suamque libertatem, itaut nullum praeceptu
humanum possit cum tanto rigore,& incommodo obligare . Inhumanum eni inquiunt, videtur , ut qui Convinci non porest , teneatur contra se arma praebere , quibus occidatur , aut gra em poenam, scilicet perpetu ICarceris , aut Triremium subeat. Unde dicunt , quod debeat, Ac possit aequivocando jurare; & pro hac sententia sunt innumeri Doctores, Lessius, Rodriqueet , Navarra νM, Reginaldus, Filii ucius apud Bonec. da
Peyrin. rom I. quae s. cap. i6. I. ω alii Murra. His tamen non obstantibus oppositum docet
146쪽
cap. 2I. n m. 36. di aliis. Et hoc ego puto verum , quia ea ipso , quod quis eommisit delictuin , dc hoc estjo mi ene probatum, publicς justitis ratio exigit,ut Iudici interroga ri , juris orias seruato , delictum fateatur, ut illud puniri queat in commune bonum nam eo ipso. quod quis delictum patravit, hocque jam per semiplenam probationem Iudi et ea manifestum , iam perdidit totum illudius, quod alias habebat tuendi vitam propriam; unde l. idebi in eam conatur tueri contra Iudicem juste & legitimῆ perquirentem consessionem patrati delicti. Vide D.Thom. loco cit. & ibidem Cajet. & praesertim Palle- Tinum , qui, ut semper solet, lata, & docte tuetur D. Thom sententiam, & ad objecta
respondet. Quamvis autem P. Cardenas in aeberi. Hinu. I9. num 81. exseqq. aggendo
de propos. damn . num. 26. 27. 28. ab Innoc.
XI. iusti neat , non teneri Reum fateri veritatem in casu proposito , ct doceat modum , quo possit vitari periurium; tamen , pace vi xi dotii. videtur mihi res valdε periculosa , cum in Decreto dicti Pontificis sit reprobata amphibologia, ct mentalis restrictio in jur, mento , nec Omne sciunt respondere per verba aequivoca sine ulla restrictione men ta- Ii,st consequenter se exponunt manifesto p xiculo perjurandi ἡ ideo ipsi videant. Nam Tolet. ἐμ ε, cap.2 r. ait, quod isse talis teneatur jurare absque aequivocatione ad mentem iudicis, licet vita privetur . Et hane Divi Thomae sententiam sequitur e iam Aetorius sint. 2. M. I, cap. 2s. & communem esse fatetur: sed vide Dianam p. I Ore. 1 3. 'ef. I s. qui hanc nostram sententiam notabiliorem vocat.
I 744 Inter. B. Estne validum matrimonium , quod contraxit Cajus damnatus ad mortem , . cui Iudex promisit liberationem,
si propriam si iam duceret λῆ s. Est validum , sive juste, sue injuste a
Iudice erat damnatus ad mortem , quia metus non est iucussus ad extorquendum matrimonium , sea datur ei optio, an velit,ut ex quatur contra eum sententia mortis, aut it
Iam evadere . ducendo Iudicis filiam, & tr,dιtur ei modus, quo se potest a morte liberare,si velit,mediante tali conditione. Ita Sa
& sequitur Bonac. de mair. M. I mn I. 8. . 2Ο. qui tellatur de communi . Favet etiam huic lententiae Diana pari. 9.rra1I.8. res 27. De c. sed repinionem Sanchea. Tamen non desunt alii,
qui oppositum sentiunt , scilicet, eum,quem Iudex,uel alius minister justitiς iuste ad mortem , vel aliam poenam gravem .amnare debuerat , impunitate oblata invitet,ut ejus Gliam ducis in uxorem , tale matrimonium non valere. Vide Doctores penes Dianam loc.
xuaer. An Reus ὸamnatus ad mortem injuste, ita secundum allegata , & probata,possit se armis defendere contra Iudicem , oc ejus
Ministros AReo. Dicendum est, non posse vi, dc armisse defendere 1 Iudice, nec ab ejus Ministris;& si iecus faceret, peccaret mortaliter &ratio est , quia licet Judex sciat illum esse i nocentem, potuit tamen licito, & tenebatur eum condemnarein ejus Ministri itidem pos-lunt, & tenentur 1ententiam exequi, ac per consequens nullatenus potest dictus Reus t in conscientia se ab eis, eum ipsorum injuria, defendere ρ nam in tali casu nec Iudex , neel ejus Ministri praefato Reo ullam injuriam faciunt, ut patet ex κesponsone, quam ego dedi ad Inr 2. in tit. II 8. de Iustitia . V ide e
Reginaldus, Lessius, Filii ucius, Myrus, d
bus liventer adhaereo; nam alias sequeren tur scandala, & Reipublicae perturbatio ac boni communis, quod praeserendum e privato , Praeterquam quod Iudex habet jus exequendi sententiam, quam juxta allegata , dc probata contra illum tulit; unde si Reus se defenderet, crimen Issae Maj
statis committeret.Ergo &c. vide etiam T let. lib. s. cap. 6. min. 7. & Nauar. 3s Manuae.
147쪽
De R egularibus aliquibus particularitus. I 'TITULUS CLXXXII.
De Religionibus aliquibus paticularib .
17 3 T Nier. r. Possunte Regulares,praeser-α tim ex ordine Mendicantium , a, solvere virtute suorum Privilegiorum a casibus Episcopo reservatis λR J. Non possunt,& sententia assirmativa jam reprobata fuit ab eodem Alex. VIII. diea . Septembris I 663. & est prepositio Ia reprobata : habetur etiam in Constit. Clem. Papae X quae incipit Superna . Ideo Regulare, sicut alii, debent esse approbati ab ordinario specialiter pro reservatis.
quibus lapsus carnis voluntarius Opere con-umatus reservatur , intelligiturno reservata
etiam simplex pollutio, idest, sine complicecommissa ' θ. Licet pollutio simplex, seu mollities
voluntaria sit gravissimum peccatum contra naturam, dc generationis ordinem, Cum prindigatur temen a natura institutum ad prolem suscipiendam , ut docent Toletib. I cap.
quidam probabiliter dicunt, nomine lapsus carnis opere consummati intelligi debere la sus carnis in suo genere completos,idest cum tertia persona , vel cum animali intra , vel extra vas naturale , seu in naturale , & non simplicem pollutionem cum tertia personamini vi consummatam Ita praeter alios docet Cutilius in addit . ad mari. 3. Iacobi Mancini in append. dub 8. Verum contrariam sententiam puto probabiliorem, nempe per lain
sum carnis voluntarium opere consumatum intelligendam esse etiam quamcumque vo
luntariam pollutionem a se ipso factam sine confit io socii, quia revera est lapsus carnis in sua specie opere consummatus, licti alias in
ordine ad alium actum,scilicet copulam,consummatus non sit. Ita tradunt Suarea roni de
quos dat, dc sequitur Bord .lom. 2. res. 8 num. l
tionem , qui percutit Religiosum prosesi sum, vel novitium titulo correctionis, si
in Religione adest statutum , ne Superi res caula correctionis percutiant Religioso;λ θ. Ad hunc casum optime rei pondet Diana pari. 9. t a. ref. I. dc dicit, quod nouincurrat, quia per hujusmodi statutum , sive prohibitionem , non potest auferri privilegium iuris , quod est , poste Superiorem coria rigere discipulos, vel subditos. Sequitur er
go non incurrere excommunicationem Praeia
latum , Magistrum , vel Submagistrum causa correctionis leviter percutientes suos juvenes pro sessos , vel novitios, quia licet faciant contra consuetudinem , vel Constitutionem suae Religionis, tamen non agunt contra jus
neralis , & facultas eligendi consessarium illius Conventus, pro obtinenda absolutione etiam a reservatis ; est ne opus , ut apud nos Eligatur unus ex Consessariis 1 Priore designatis, vel susscit, ut eligatur cuivis alius Consessarius habens licentiam audiendi consessiones a P. Vicario Generali, vel Provinciali λ
q. num. I 2I9. tenet,quod debeat esse unus ex
Consessariis a Priore designatis,aliis non possit vigore praefatae absolutionis generalis 1 peccatis reservatis absolvere. Mihi vero magis placet oppositum; nam absolutio a cas bus reservatis insertis in Decret. Clem. VIII non solum competit Prioribus, sed & Provincialibus, & mult6 magis P. Vicario Generali,ut supremo Praelato hujus nostrae Congregati nis . Adest praeterea quaedam Capituli generalis declaratio de ann. 16 32. ubi habetur: Iaabsolutione generali , D qua desur auctoritas etit M. Confessarium iEius familiae inuit declaratum, . ti)d intelistatu de Confessariis is Vitaris Gen rati , τέ Provinciali approbatis. Sequitur ergo, qu bd si tunc datur facultas eligendi confessulum illius familiae, habentem auctorit tem , quilibet possit confiteri, dc absolvi etiam a reservatis per consessarios approbatos tam 1 Uicario Generali, quis Provinci li , cum hi omnes procul dubio habeant auctoritatem in habitu , quae vigore absoluti nis generalis eis prorogatur quoad usum , &exercitium, praesertim attenta praefata capituli generalis declaratione, quae quidem satis aperte loquitur. Rationes,quas pro sua tuenda opinione adducit P. Eustachius,sun t tres: prima,quia no sunt desgnati a Priore. secvnda,quia si intelligeretur de omnibus consess
148쪽
retur ly habentem ausoritatis , eum satis si
dicere: Do vobis auctoritatem meam , tit .n
quisque Osrum possit sibi eligere Confessiari- --jus familiae : sed adjungitur, habentem aucto ritatem,ergo, &c. Tertia quia declaratio dicti Capituli generalis solum fuit facta ad includendum etiam Consessarios approbatos a Provincialibus . Hae sunt potiores rationes , quas pro se habet P. Eustachius ; sed ejus bona venia , rei pondetur ad primam,quod designatio, seu consensus Prioris ex congruentia, non ex necessitate requiritur , ut alibi saepe dixi; ultra quod in eatu praesenti supponitur licentia Superioris Praelati , qui dat omnibus consessariis rite approbat is facultatem absolvendi 1 reservatis in Religione alias non esset privilegium in favorem animae subditoruconcessum. Quhd autem Generalis Vicarius,& Provincialis possint hanc suam auctoritatem subdelegare, in dubium revocare non licet; nam deducitur ex east inter caetera de meis
ordinarii, de ex aliis juribus notis erso su ponitur illam subdelegare in dicto casu, alias est ent deterioris conditionis , quam Pri res , praesertim quia praesente Vicario Generali , vel Provinciali, non Prior, sed hi beneficium absolutionis generalis subditis impertiunt, &dicunt m Dis.1 auctoritatem meam,
ere. Respondetur ad secundam , nequaquam poni superfluὰ ly babentem auctoritarem , sed pro majori cautela,quae non nocet,sed juvat,
juxta commune axioma, teste LeEana romo ε. confa7. um.62. secus sequeretur, quod etiam Constitutiones Religionis para I. v. 3. um. Σ.
superilue dicant, ut nullus Sacerdos absq;licentia Vicarii Generalis,& Prioris consessi nes alicujus, etiam Sacerdotiν nostri, audire possise e. dum satis erat dicere, Conrisones alicujus audire possis . Ad quid igitur ponunt illam particulam, etiam Sacerdotis nosri λ Numquid nostri Sacerdotes habent privilegium aliquod , ut possint confiteri cum non approbatis)Ergo dicendum est,quod illa particula ponitur pro majori cautela. Insuper non obstare facit ici quod docet Sylvester verb. Confessor. I. sub num. s. ubi dicit, quod quilibet Sacerdos, ex quo est Sacerdos habens Claves, habet
potestatem ligandi, & absolvendi, dc jurisdictionem in habitu , licet exercitium non habeat ex desectu subditorum , donec iure ordinario per electionem , vel alias de licentia concedatur quod etiam lath probat Navar.
in Man. cap. 27. sub min. 239. qui alios concomdantes refert. Posita igitur hae doctrina,quilibet Sacerdos , etiam non approbatus , est
consessarius in habitu, ideo ne Religiosi decipiantur,putantes in absolutione generali con-eedi iurisdictionem , dc exercitium omnibus
Sacerdotibus, quamquam non approbatis , idcirco ponitur illa particulta, basentem aueZoritatem, dc sc non ponitur superfluo. Respondetur ad tertiam, praefatam Capituli generalis declarationem non esse solum factam ad includendum Consessarios approbatos a Pr
vincialibus ut vult ipse Pater Eustachius, di in favorem subdito ru m , & Consessariorum,l qui non sunt a Priore designati,ut possit tempore,quo datur absolutio generalis, absolvere etiam a reservatis Religiosos accedentes ad illos . Nam si solum illa declaratio facta sui ias et ad includendum consessarios a Provincia-j libus approbatos.ut putat Pater Eustachius, necessarium non erat in ea ponere , quod intelligatur de Consessariis a Vicario Generali, vel Provinciali approbati; sed satis suisset dicere, a Provinciali, nam de Uicario Genera li jam supponebatur , dc nulli dubium erat: l ergo ne censeatur superflua,non debet intelligi juxta montem P. Eustachii. Nollem quidem me hominem vulgarem a sua eruditione lono alienum arbitratu fieri, cum non fit discipulus supra Magistrum ι tamen pro reve verentia , qua sum in eum, qui mihi impera-Vit , ut meam proferrem sententiam dummodo abscondatur Sapientibus , quae revel tur parvulisse ideo quoad praefata, prout sentio, breviter exposui, sed sub censura D
27 9 Inter. s. Priores hujus nostrae Congregationis possunt ne sibi eligere Conses rium extraneum,qui non si ab ordinario a probatus , dc valentne hanc licentiam suis subditis praebere λReo. In tit. I7s. de Praelatis Regula bus , a Inter. I s. ω I6. satis dixi , Praelatis Regularibus competere hanc facultatem , modo tamen per Regulam,vel statuta Religionis hoc illis non si prohibitum, ut docet Lmanatom. I. pari. I. ast. I 8. numer. 8 I.& alii ab ipso
relati, dc colligitur ex eap. Ne pre diurione ultimo de poenis. ω remis Dico igitur in casu nostro , non posse hujus nostrae Congregatio nis Priores sibi eligere Consessarium extraneum , dc mul to minus hane suis subditis licentiam concedere; nam nostrae Constituti nes part I. eap. 3 num. 6. sic expresse loquum
tur .' Inbibemur antem,ne aliquis Frater alicui en
traneo Saeeνdoti , Me sit Religiosus , siue Saecul
ris, ιορ reatur, copiam Sacerdotis noWrae Congregationis babere potuerit, sub perna gravioris culpar . 2Mὸdsi in itinere , veI extra Conventum ob alia ρυ m causam ad tempus detentes talem reptam
149쪽
De R egularibu s aliquibus particularibus. I 1 I
LMDnte , euivis alte i Conse aris , ram Regulari , quam Saeculari. Igitur cum verba Constitutionum generaliter sint prolata , gener liter itidem intelligenda sunt tam pro subditis,quam pro Praelatis . Uerba etenim indefinite prolata aequivalent universali, ut habetur ex e. Idolatria 18. ρα. I. ω cap si non lirer a 3. Maes. r. & quod indefinite dicitur, generaliter est intelligendum,cap. D 1 3 I . Maes. I .c clandem ubi lex non disi inguit,nec nos distinguere debemus, L Praefer Propinetae 1. yis o c. Prae .c quos probibet. 7AE. δε postulationibus, i. I. u. convenire insinosi de Iudie. Privilegium autem jure communi concessum indicto capis. Ne pro dilations eir. dat dumtaxat facultatem
eligendi Confessarium . Quod privilegium videtur intelligendum juxta leges municipales ordinis,& non aliter; nam etiam Praelati tenentur servare Constitutiones sui ordinis, nisi excipiantur ι eo maxime, cum hic ag tur de materia Sacramentorum . Ideo notent haec Praelati Regulares, & consulant jura particularia suae Religionis nam hic , uod tutius est pro nostris dumtaxat responendum duxi. Vide Ozanam loco cit. n. D. 27so Inter 6. Constitutiones Fratrum Discalceator. S. Augustini loco proxime citato dicunt,quod quando Religiosi non habent copiam , id est opportunitatem confitendi cum Sacordote ejuidem ordinis , ut in itinere , vel extra Conventum , possint confiteri alteri Conin aris: quomodo igitur poterunt sibi eligere Sacerdotem ab Episcopo non approbatum,cum non sit Conseisarius qResp. Nomine Consessarii recte intelligi etiam potest quivis simplex Sacerdos ab ordinario non approbatus nam ex quo est Sacerdos habens claves, habet potestatem ligandi , & solvendi, Ac jurisdictionem in habitu,
dc est Consessarius , ut dixi supra ad Inter. q. hujus tituli, cum Sylvestro , & Navarro ; Ac
deducitur ex Conc. Trident. I. 3. δε reform cop. I s. ac etiam ex illis verbis , Accipito Spiriarum San tum , quorum remiseritis peccata , ω
exercitium vero Iurisdictionis in casu nostro accipit a jure antiquo , ct a Tridentino non limitato respectu omnium Regularium. Unde dum simplex Sacerdos 1 nostris eligitur in Consessarium, dum sunt extra Conventum de licentia Superioris, aut in itinere, ille sim plex Sacerdos se electus, habet exercitium
jurisdictionis , & est Consessarius, ct valid ε solvere valet illum , cui 1 Iure,vel privit gio concessa est facultas eligendi Consest cum nam dicitur habere jurisdictionem exeoncessione iuris. Vide Toletum lib. . p. II. Un. . Ο . Bonac.ia Fac,risp. 1 f. 7 μ . . F. I. num.6. & alios apud ipsos . Nec Constitutio nes Religionis dicunt, alteri Consessario ap probato , sed solam,alteri Consessario, ec re cte quidem , quia Omnes Sacerdotes respectu Regularium sunt consess arti quare Bordonus
tum sic inquit .' stuando concino eontinet Me verba inigero mini Sacerdotem Conri arium,aniae eligere potes. AEmplicem Sacerdotem , quia eligera Sacerdotem ia Confessarium , nore es eligere eum , qisi jam erat Conse rius, sed eleritim de neu Confessario evadere Confisarium . Ideo omnes
DD. qui post Tridentinum docent, posse Re gulares confiteri Sacerdotibus non approbatis , saeph uniuntur hoc termino, Uessarii is ergo secus dicere , cum sit quaestio de nomine , dc disputatio de vocabulis, relinquenda est pertinacibus,ut habet Glos. super Rubrica Insortiatis , quam refert Marcus Paulull
ω omms. Et bene quidem : Nam de verbis non est dialecticandum , ut docet Mantica .& Antonius Monae. quos refert, & sequitur
si constithtiones intelligerent Consessarium ab ordinario approbatum , certo clarias , dc
apertius locutae suissent: at cuia lex non ex plicat , neque nos explicare debemus . Vide Dianam pari. 9. V I. 3. resol. FD e pari. II.
remitarum Discalceatorum ordinis S. Augustini par. r. v.7.-. . praecipiunt,quod nullus Fratrum non solom pecunias apud se retineat,sed nec etiam quovis prς textu eas tangere praesumat sub poena graviori,& excommunieationis latae sententiae et Ideo quaeritur , an
saltem liceat illas tangere mediate in eas bus currentibus absque ulla poena λResip. Communis nostrorum Religiosorum sententia tenet , Constitutiones loqui de tactu physico , & immediato, non autem de tactu mediato , & ita declaravit Capitulum
Generale anno I 677. cui vigore nostrarum con stitutionum par. .cap. 2. N . I 3. Competit ,
juxta Juris firmam , Constitutiones , ordinationes , Declarationes , Inchoationes , condere, an nullare, alterare , dispensare , declarare, & facere. Et quidem experientia , ouae est rerum magistra, absolute d cet , his praesertim temporibus , esse m raliter impossibilem , hane Constitutionum prohibitionem possis observari, tam in ilianere , quam extra, stante necessitate urgente, quae saeph saepius compellit Religiosos ad tangendas pecunias . Iure merito igitur Superiores uni cum Capitulo Generali ,
150쪽
declarantur , non esse transgressbres Constitutionum illos Religiosos,qui de suorum Superiorum licentia secum serunt pecunias, ac illas mediate tangunt. Nam si ad expendendas pecunias in casibus , qui saeph occvrunt, deberent Religioli uti opera Saecularium, multoties defraudati remanerent, & fraudole ter decepti essent ab illis, qui abutuntur m destia , ac Religiosorum simplicitate, ut experientia ipsa testatur . Quod autem pecunia non sit ta genti immediate, non potest ridiculum,ut quidam dicunt. Nam si stante neces-
state, quae lege caret, non potest praeceptum servari in totum,servatur saltem in parte,eci meliori modo,quo pollumus, ob reverentiam Constitutionum; nec abrogatur haec lex municipalis hujus nostre Congregationis tangendo pecunias mediante aliquo intermedio, v luti non abrogaur lex communis prohibens Laicis tactum Sacrorum Calicum, aut Vas rum per hoc,quod dicatur illos non peccare,s ea latra vasa tangant mediante aliquo linteo mundo. Ultra quod nostrae Constituti nes imponunt poenam excommunicationis contra presumentes tangere pecunias at presumere non dicitur , qui necessitate compu)sus,probabiliter,& prudenter credit,se benefacere ad majora mala vitanda, ut docet Em.
M veo. Interpretatio n. 8. Ergo dicendum est,recte potuisse Capitulum Generale declararo,
aut interpretari tutam constitutionem prohibitionem,intelligendam esse de tactu physico,& immediato pecuniarum, non autem de tactu mediato,cum alias compertum sit no posele observari in totum,& lex,quae de facto se vari non potest .mini vi obligat, i. U. Dies . quando appellantam Hier east erit aurem lex. dis. 4. Imo quando grauis adest necessitas retinendi , aut tangendi pecunias, illas quivis retinere , ac tangere licite poterit, quia necessitas facit licitum id, quod de Iure non est
lieitum, eo quos non est .de Retu Iurii aer east. heu riseriis . Si quidem necessitas non subjacet legi , I. Turor , quν repertorium 8. C. de a lianis. Tutorum , cv. quartὸ in sis de consec. capit.
Exiit 3.de υσι. Signis. Et ideo ipsa necessitas est legitima causa recedendi a generali dis p
stione , ut habetur exca'siquis Wopter I. A
M . Et hoc maxime verum est in casu nostro, cum talis necessitas examinata , S approbata sit, tum a Superioribus, tum etiam a communi usu Religionis, nec ullus, quamvis rectissimae ac tilia oratae conscientiae, ulla scrupulum facit circa hoc, dum putat certo his
t temporalibus aliter fieri non esse possibile
t Quae quidem de novo emergunt, novo indigent auxilio quod sane recte praestatur tam l a Superioribus ipsis , quam ab ipsamet con-l suetudine , quae est optima legum interpres. Quare ex hucusque dictis concludendum esse puto, non peccare mortaliter Religiosos tant gentes pecunias modo dicto; neque ullami poenam, aut exeOmmunicationem incurrere,
quia excommunicatio major non ligat eum , t qui mortaliter non peccat, cap. Nullus,Θ c P. t Nemo II . u. 3 dc docet Nauar in Manual. c. I 7.l num. I 3. & est communis sententia. Nam ex communicatio nunquam sertur, nisi pro pe cato mortali, ut habet Gloss. in eap ex parte
do uerb. Agnis Quod autem Religiosi in casu
nostro non peccent, patet quidem ex dictis, ct ex pluribus, quae magno cum sundament dici possunt, & praesertim quia ipsi non praesumunt tangere pecunias,quando illas urgente necessitate tangunt, di sie adest malitia,&dolus necessarius ad incurrendas poenas contra praesumentes impostas. Tandem patet
esse valde dissicile observare Constitutiones
in casu nostro, prout jacent consequenter reputatur in Iure impossibile, ut docet M veis. lex sub n. I.& alii comuniter;& bene quidem tNam magna difficultas in moralibus humanis reputatur in jure impossibile , & aequipa
θ dissicilium , dc impossibilium idem esse ju
dicium probatur idem Iulianus I. ,. eo
sat , de mi. Ita salm meliori judicio
respondendum duxi in hac tam gravi dissicultate, de qua saepe interrogatus sui. Sed vide Eustachium a S. Ubaldo xvodlib. r I. b. m. an . Nῖ P. usque ad ii 3 . iηιL N , ubi de pec-cuniarum tactu egregii loquitur,& an in hoo detur parvitas materiae , & in quo casu excuset.
Is 7 a Inter. 8 Religiosi Carthusiani possunt ne umquam licit8, & absque peccato v sci carnibus 'MA Quidam dicunt , eos non Peccare
mortaliter edendo carnes secluso contemptu& scandalo, quia non ex voto tenentur abstinere , sed ex consuetudine . Alii tamen probabilius negant, cuia consuetudo est altera lex , ultra quod habent praeceptum, quo casu intelligitur imponenda poena carceris,quae non imponitur , ni sepro mortali, ut habetur ex Can. Carnem de conser. diu. s. Vide Sylve stru M. Religio Z. num. ili Dico igitur, etiam cessante seandalo , & contemptu , non Posse