Animadversiones criticae Antonii Octaviani in Launoji Commentarium de matrimonio

111쪽

nonia Din Ium non Poεω dissoloi, eiulatim-gue rei etiam inno utem, qui caussam a Llinio non dedit, non possct anem conjum νμνento aliuia matrimonium contrah m, mos chariquct eum, qui dimissa adultera aliam dum ait, et eam , quas dimisso adultero aliinvsonit ' anathema sil I . Quare nimis con fidenter atque audacter, nequid gravius Pronun-ciem, asseruit Parisiensis Theologus decretum hocce minime ad Fidein pertinero su). Nam Iiret Tridentini Patres canonem PriuS Cumiana themate in eos conceptum , qui matrimonium

ob aduIterium dissolvi posse dicerent Postea Graecorum gratia, qui Venetae ditioni parebant hoc Pacto temperarint; non inde tamen colligi potest eos a Priore Sententia recessisse. QuamviSenim,hici canoti dirchio Protcstantes percellat , qui Ecclesiam erraro iactitant, dum coim ibi alo inculum adulterii caussa haudquaquam dirimi nocet ; quis tamen non videt eodem obIi quo etiam peti recentiores Gracias, qui ob fidem thori honservatam conjugium abrumpi p6 emisistitiant

cum utique neCessario Sequatur, ut Si non er

112쪽

. ret Latina Ecelesia errcnd Graeci, qui contra rium tuentur 7 Λtque huic argumento majoro Vis accedat necesse est, si consideremus discri- , . men inter utrumque Canonem Perquam innuo esse ac subtilius , nec eo mutato sententiam, sed solum serrue verborum sonum Variari; quod qui dem Pallavicinus ipse, dum Suavi respondet, seu Paullo Sarpio scribenti canonis mutatio nem Geream, et utilitatis offoctusques Macuam esses, quodammodo lateri cogitur inquiens . Non solum raνθα discrimgn ast, quamνis. subtilius f sed etiamSi non inesset, conoenientius fuisset Reipublica .sati iacere eam mutationesm petenti, ubi per Eam merus Sonus , , non autem ligniscatio parsetur si . Praeterea Cum adversus contumaces haereticos Tridentinum Concilium ex Bibliorum auctoritate perpetuum matrimonii vinculum Statuit, obscuriora Sacri Auctoris verba procul dubio declarare vomluit, enatamque de eorum Sensu Controversiam dirimere. At riclesia cum verum Scripturarum Sensum exponit, easque non aliter, ac ipsa in- . t telligit, intelligendas anathematis poena proposi- ' - in decernit, omnino rem ad Fidem pertinentem, iab. XXII. cap. 4. Diston Gncia. Trid.

113쪽

quae sciscet in Sacro Textu continetur, eo stituere dicenda est. Et sane si Ecclesiae canornes ita temetre interpretari fas esset, de plurimis Per Concilia generalia statutis Fidei dogmatiatius nobis adhuc dubitare liceret, utrum ad disciplinam , an ad Fidem spectent; neque ulla alia Certa atque explorata SuΡpeteret nota, qua 'a disciplinao regulis Fidei desinitiones distingui Possent. Quod cum ne ipse quidem Launojus assirmare audeat, ejus sententia tamquam salsab, et Tridentinis Patribus injuriosa est Prorsus T jicienda. Idque ex eo manifestiMime Patet, quod omnes Catholici Theologi, qui post Tridentina

Comitia scripsere, si unuIn aut alterum Cuin Launojo excipias, Fidei decretum esse citatum Canonem unanimi consensione tradiderunt. Illud vero dumtaxat disputare sibi integrum esse post Synodicam sanctionem sunt arbitrati, sitne ea expressus et clarus Fidei articulus, Ma dogma cum Fide connexum, obscure tamen in Divinis Libris contentum , atque ut ita dicam involu

114쪽

Sed quo magis appareat Launoli audacia, ad vertero libet Cardinalem Caietanum, et Ambr frum Catharinum, qui liberius, non secus ac χ. I'aiisiensis Iheologus , de hac re scripserunt IJ, saeculo XVI. ante desinitionem Tridentinam viarisse ; quam si vidissent, oidem profecto Sub- l. Scribere haud dubitassent. Ae praesertim Cajeta- nus timide et verecundo suam exponens OPinionem , eam ita Ecclesiae judicio subjicit: Quo

Iogo δε calum esses Christiano inmittora uxo- m Ob fornicationem'carnatim ipsius uxo- ris , et Posso ducere aliam uxorem , laDa- er Ecclesiae de Dions , quac hactenus '' non re rel. Rurans Vero Launojus , cui post Tridentinum deei ctum haud aliam Edclosiac de sinitionem exspectare fas erat 3 Postquam ex Para Iavieini Uistoria mutati canonis caussam narravit,

115쪽

i) Etiam Cavallarius asserit Tridentinum canonem non videri ad Fidem pertinere I utque id commentum lectoribus persuadeat, tam Diam e cori tua oraculum, Lauuοji testimonium proferre non veretur.

sic tandem impudentissimo concludit: Moneso rum Oratores magna quidem εuis aes Tri continos Patras admonitionibus consecuti sunt, majora consociaturi sinse dubio , si Orientalis Ecclesiae opportunitatibus Romanas et Occi dentalis Ecclesiae U Ortunitates admiscuis

seni 1 . Quibus plane vectis Significat, potui se Venetos Oratores , si vehementius flagitassent, a Concilio impetrare, ut ubique gentium C nubialis vinculi dissolvendi propter adulterium Fidelibus seret potestas. At liete a Gallo quae rimus Theologo , quinam Potuissent Tridentini

Praesules contra torrentem DOClorum , si judiciorum Ecclesiasticorum , ut cum Caietano loquamur, nova invecta disciplina matrimonii dissolutionem concedere 2 vel quanam ratione sibi licere arbitrati essent contra unanimem Patri UnconSenSum , et universae Ecclesiae doctrinam in re ad mores pertinentu novam Evangelici textus interpretationem edere, et Christianis ProPonere Sed satis superque de Latinoii temeritate at in

116쪽

impudentia in radeutino canone Oxponendo: quare ad alia, quae consideranda initio consibinimus , statim transire oportet. .

- . . t . .

CAPUT VII. ' .

E Graecis priscis Scriptoribus fere omnes in

, - , de quo amm- , cum Latinis conson- etiunt. A orsa unius aut alterius sontentia contemnitur. Recentiorum Graecorum con- .. suetudo Catholico dogmati non officit. -

Huc usque quid de divortiis singulis aetatibus Latina docuerit Ecclesia, accurate, quantum licuit, Persequi sategimus : quare hoc capite ad

Graecae Ecelesiae sententiam discutiendam se monem Convertere Par est: quo ostendere tandem possimus Launoianam opinionem non modo Latinorum , sed etiam Graecorum Seriptorum auctoritate Vehementer oppugnari. Ac prosecto au-tiquissimus auctor Pastoris sive sit Ιω-s ab Mostolo memoratus I , ut veteres cest Seut , a ive alius posterior, ut nonnullis recentioribus

117쪽

placet i , aperte negat virum uxorem adulteram dimittentem aliam ducere posse. Nam ipsi interroganti, quid agendum sit, si permanserit in otiio adulterii mulier, sic Dominus T

spondit: Dimittat illam pir, et sir per ευ maneat. Quod si dimiserit mulierem auam , et aliam duxerit, ei ipso moechatur. Et infra: Ergo non debet, dimissa conjugo sua , Nisaliam ducere. Hic actus similis est in stiro, et in muliora su). Altero Vero Ecclesiae saeculo vixit Iustitius Philosophus et Martyr, qui inter Christianis doctrinae capita hoc recensuit: Qui re udiatam a sim altero duxerit, adiatiorium

committit S). Et De quis putet Justinum de ea loqui, quae repudiata sit citra adulterii crimen , idem alibi lactum cujusdain mulieris Chrse

Stianae narrans, quae viro suo propter libidinosam eius et Perditam vitam nuncium miserat , diserte ostendit divortium a Christo adulterii Caussa Permissum non VincuIum maritiae , sed tantum COHVictum , vitaeque consuetudinem dis si Plura de Horme Pastoris auctore habet Fabricius

118쪽

solvere : Muli 'quaedam , ait', cum marito suo homino libidinoso ittit, libidini et ipsa prior dodila : ubi autem illa ,sticam ama- namque Christi professionem perdidicit, cum

hiI apud eum ossiceret, atques eius in procaci

Petulautia sua permanoror, mulierem improbis auis moribus reddidit alienio rem Postquam Vono i maritus Aiaxandriam Profoclus , .multo olivim Hetorior factua diceretur, feminc Merita ne, si in con io manens eodem acilies temo , ea mque mAnsa cito lur, A EDrum

et i telatis sejus paraticeps seros , misso GDqui a ud sos diciturumpumii libello ab sto SNuncta est I . Wrba ipsa Iustini uiserre volui, ut 'quisque videat, quantiun decipiatur Lai Mojus, dum tradit per hunc repudii libellum a S. Martyre memoratum licuisse multori, soluto Priori conjugio, alterum inire: id enim ex illius narratione nullo quidem pacto inferri potest. J-stino addi potest Athenagoras , qui pi eiusdem

119쪽

aetatis suit ct insignis pariter Christianae Religionis defensor. Is de suorum temporum Fidelibus haec habet: O narus est unusquisque ΠΟ- Striam , manci, vel nuptiis copulatur unicis secundae Enim decorum adulterium sunt: n Qui 'n'enim uxorem suam dimiserit, et duxerit aliam,n adulterium admittit B , inquit Dominus nOster': neques illam dimiti res concsdens, cu- iaus delibata sest pudicitia , neque alienam cera 1 . Nemo autem suspicari debet Λth

nagoram adestorii caussam exciPere Velle, tum

quia generatim et universo de viris uxores di mittentibus loquitur, tum potissimum quod se eundas nuptias ob continentiae studium dec rum adulterium appellat. Eademque'est Cle- , mentis Alexandrini mens , qui stib alterius exi tum saeculi , et ineunte tertio storuit. Postquam enim scripserit : Quoia autem consulit Scriptura uxorem ducres , nec a conjugio unquam Fc mittit discedere, log .vertesconstituit: non diminos uxorem , praeterquam propter frui calionom ; haec statim subiicit: adulterium autem existimat conjungi matrimonio , pipo αἰ-

120쪽

ωro cx Separatis I . Quibus sane verbis duo

non obscure Clemens innuit; primum non Posse virum at conjugio discedere , nisi tantum propter uxoris adulteritim : deinde nefas esse conjugibus ob istam caussam divulsis novas contrahere nuptias , Vivo eorurn altero. Neque. Si at diendus Launojus, qui ait hanc pOStremam Pan tom deboro intolligi cum exost tions In Orata, nempe nisi ob fornicationem ς alias , addit , poεterior pars cum prima non Benct convcni res. Nam ipse veluti certum atque eXPloratum statuit memoratam inceptionem ex Christi sententia tum ad uxoris eXPulsionem , turn etiam ad alteras Post divortium nuptias referri oportere : quod quidem salsissimum. esse constat in iis, quae supra diximus, maximeque ex Veterum Patrum interpretatione , qui hanC eamdem ex

ceptionem de sola conjugis dimissione intellex

Post Clementem recensendus est Origenes cj discipulus, qui tradens quosdam Orientis Epia Scopos mulieribus repudiatis concessisse ut aliis virisinuserent, haud alitcr excusari eos Posse

. . . . .

Di illas