장음표시 사용
81쪽
seculorum,) neque posteriorum quae ventu fiunt,
memomia emit iis, qui in posterum erunt. Haec duo loca conserantur, & consideretur, novum coelum , terramque novam esse futurum seculum,
in quo nulla hujus seculi sit memoria , sed plenaria omnium rerum praeteritarum oblivio.
Uerba antecedentia a versius. loci posterioris ita latine sonant: oud est quod1 aelum est Z idipsum quod futurum est. Et quid est quia creatum est y hoc ipsum quod ereandum. Et nihil est omnino recens Fub le. Sed quis loquetin, ω dicet, ecce hoc
novum est y jam fuit in secutis, quae fuerunt ante nos. Secundhm L X X. Int. autem isa vertendum: sed quicunque loquetur , ta dicet ecce hoc novum est, iste Iam fuit in seculis, quae fuerunt ante nos. Hinc Origenes III. Periarch. s. elicit, ante hunc mundum fuisse alios. Certe post hunc mundum futurum alium, infallibiliter inde evincitur. Pr inde Origenes addit, dicens et uuibus tesimoniis utrumque probatur, quod V ante fuerunt sicula, futura snt postmodum. Non tamen putandum est plures mundos ut esse , sed post hunc interim alios futuros : de qui ι nunc non est necessarium per singula repetere, cum jam id in superioribus fecerimus. Ex eodem loco Origenes 7. coni. Cels rerum priorum a nobis in alio seculo gestarum obli
82쪽
rum magnus se Z Biblia Dordracena assirmative sine interrogatione legunt: Tu nosti,ea quae ex te
quaero, quia tum, cum facerem mundum , jam eras, ta numerus annαrum tuorum magnus est: sc
Menasseh B. Israel probi. I s. de creat. Noveriste jam tum natum fuisse. & probi. 16. interrogative rectius: an Icis tunc te natum fulses Deus illudit Iobo ejus ignorantiae & oblivionis cause,dicens: Num nosti,vel, num meminisse potes,quod tunc tempore creationis) factus sis et & quod numerus annorum tuorum multus. Non potuit
vero Iobum latuisse tempus suae nativitatis carnalis , adeoque nescire numerum annorum suo rum, qui non adeo magnus fuisse credendus est, nisi Deus de prima animae nativitate locutus fississet. Clemens Rom. Recognit. I. I. Crebro ad
memoriam meam conditionem mortalitatis adducens ,
utque disicutiens, utrumne sit mihi aliqua vita post mortem, an nihil postea se futurus : si non fuerim antequam nascerer: veis nulla prorsus vitae hujus erit post obitum recordatio: S ita immensitas temporis eundia oblivioni , ac silentio dabit, ut non sesum non quod simus , sted neque quod fuerimm habeatur in memoria. Eusebius prae p. Euang. Lib. XI. cap. 4. Adam, inquit, apud Hebraeos humus dicitur,sPificatque rubeam, corporeamque nazuram, terrigenam atque temrenum, aut corporalem hominem. Sed hominem Enos quoque appectant Hebraei, quo vocabulo non terrenam, sed rationalem nazuram, hominemque --rumsignificant. Proprie autem si verbum de verbo latine exprimas, oblivissentem Enos denotare videtur:
83쪽
sualis certe natura rationalis corpori adlata clicitur ,&c. Confer. Lib. ΙΙΙ. C. 3. ubi scribit secundum Porphyrium , inferioras aeris virtutem, qui lunari luce illustratur, oblivionem significare, quia anι- mae , cum lunarem, orbem descendendo transierant, divinarum rerum obliviscuntur. Plotinus En n. s. Lib. I. c. I. causam hujus oblivionis exprimit his verbis : Τί innoce' τη πιπιι ηυς τας γυ-
ἀρήης. uuod istae animae , quae naturae divinar par. ticipes sunt, ita oblivioni tradiderint 2' Deum paren- rem suum , ta cognationem syam , tandem causae e e potest ' Profesto instium mali temeritas cI audacia 'ia voluerunt sese emancipare IH 7um es ; licentiam abusis , versam plane viam elegerunt, adeoque alienae factae sunt a Deo, ut non secus ac infantuli, ab ipsis incunabusis a parentibus siparentur cujus sint, aut Nnde , aut quales, plane ignorent. Cebes Thebanus in Tabula: τὰς τον βιον ποτέ ἡ Α ταπ) , ἐαυτους δμαμ. 2 ες - ν; Πλανη : εφη, κMAPom. Eι τ; πιον ς
84쪽
- οι μὴ/ -ειον, δε θηεον : Impo tura us qui in vitam ingrediuntur , facultatem suam propinat. Ouae vero stiδι potio ' Error, inquit, & Ignorantia. id
tum Z Hac pota, veniunt m vitam. Num ergo omnes
errarem bibunt e Omnes bibunt, inquit: sed alii plus 'alii minus. Idem quasi iisdem verbis legitur in Eris Armenii genere Ρamphyli narratione, quae exstat apud Platon. Io. de Republ. Certe & Er, quem Zoroastrum volunt Clemens Alexandr. Sc. Eusebius , & Plato, &Virgilius, aliique tor rentem in via descensus , ex qua bibant animarincarnandae , vocant fluvium Incurium, & oblivionis , quod idem est cum flumine Lethaeo , - ληλ enim oblivionem denotat. Dicitur etiam. oblivionis campus. Neque nominum diversitas tollit rei veritatem. Quis enim neget hominem
aliquando in statu beato vixisse in paradiis, quia Plato dicat animas stib Saturno olim beatas vixisse, quod seculum aureum describunt Hesiodus, aliique poetae. Neque omnia poetarum literaliter intelligenda puto, quasi ipsi non potuerint ex traditione antiqua allegorice quaedam dicere. Spiritus in sacris allegorice dicuntur flumen , aut pluraliter flumina vel aquae. sic hic allegorice censeo intelligendum fluvium ob livionis. Allegorice intelligenda erant in prophetia Chami quercus alata, & pallium varium. Allegorice Plato dicit animas in Cratere misce
85쪽
82 De Origine Anima. Iegorice intelligenda certamina Herculis , &antrum vel spelunca Epimenidis , qui in epist. Pauli ad Tit. I. Graecus propheta est. Convenienter dictis Pymand. Mercur. Trismegisti,
lib. legimus: uuo ruitis mortales ebris, qvi me rum ignorantiae combibistis ' cum id ferre nequeatis, evomiter vivite sobrii: oculis mentu inopicite : quod si minus potestis omnes, Ialtem qui postunt id agant. norantiae pestis omnem terram , animamque corrumpit corporis vinclis inclusam e neque sinit eam salutis iter assciscere, &c. Cicero in Cat. Major. Sic mihi , ait, persitas, maino est argumento, homines si re pleraque antequam nati sum, quod Iam pueri, cum
artes disciles dicant, ita celeriter res innumerabiles arripiant, ut eas non tam primum accipere videantur,
sed remmissi S recordari. Haec Platonis sunt fere. Nam Plato in Menone, probat omnes scientias per reminiscentiam jam addisci, exemplo filii parvuli Menonis , quem Geometricorum peritum demonstrat. Apud C. Rhodigi n. lect. an tiq. X. 16. Naturalium primo Macrobius, Si anima: inquit memoriam remum divinarum , quarum in caelo erant, consitae ad corpoma usique deferrent,nusia intem homines foret de divinitate dissenso. Sed oblivionem quidem omnes defendendo hauriunt, alias vero magis minus aliae. Hinc es quod quae apud Latinos testio , apud Graecos ἀνάγνωσυς vocatur, id est ,
repetita cognitio: quia quum vera disicimus, ea rem nosiimm quae naturaliter noveramin ante, quam materialis influxio an as inebriaret. Ea namque non videt animus . quum repente in tam i litum, tam- que
86쪽
que perturbatum, ut Cicero inquit, domicilium tam gravit. Sed quum se coli it, atque retareavi, tum agnorit ea reministendo. Alia oblivionis causa profertur a R. Menasieli B. Israel lib. a. de resurrect. cap. I. cum ita scribit: Antiqui Ialmed. Paraspicude S Nida cap. 3. inquiunt, infanti, quam diu in utero matru est, candelam supra caput postam e se, qua perlustrat ἡc videt omnia , qtue sita seunt inter
utrumque mundi cardinem: cism autem nasiatur,
angelus occludens infantis os, seu potius impediens linguae usium , extinguit lumen e cumque vi erumpit
ex utero infans, eorum omnium obliviscitur , quae ante perspecta habuit, ideo ortum ac natalem sisum irrigat lachrymis. Vuorum verborum non alia mens est, quam animai hominum ante partum sapientis mas esse, omniumque rerum cognitione imbutas: sed eos scientia ista privara, quando corpori indItur, non sititor quam ii qui ex perturbato cerebro in phrenesin incidunt , ac proinde scientiam omnem quam discendo terum acquirunt, non esse nis eorum quae ante scive
runt reministentiam. Nam Raby Iuda ab Antonio Pio interrogatus, quando anima rationalis infundatur homini, post panum ne, an ante eum prespondit: cum in lucem editur. in Beresit Raba Pures. 34. Sed haec etiam de oblivione & reminiscentia dicta sunto. Sunt 8c alia argumen ta, quae praeexistentiam animarum probare pos sunt: quale est , quod ex creatione quotidiana absurdum sequatur , Deum cooperari omnibus fornicatoribus , scortatoribus, adulteris , incestuosis, imo bestialibus, animasque infundere F a foetiis
87쪽
Detibus illorum, quod certe absurdum maximum, ne dicam blasphemiam. Hac ratione Gregorius Nyilenus utitur. Deinde, quoniam Deus amat Ordinem, conveniebat utique prius in te lectualem substantiam fieri, & ita sensibilem, S tunc ex utraque hominem: quia simplex est prius composito, & unum multis quod & Augustinus agnovit. & Basilius scribit hom. I. in
Hexaem. & Or. 3. de redi. doctr. sent. Deum multis cententi annis ante hunc mundum visibilem,
crea se abesm invisibilem, S in eo angelos. Cons. auctam nostram exegesin in Genes. I. I. Praeterea, cum esse quam non esse melius esse quivis confiteatur , ut loquitur Clemens Alex. Strom. 6.qua ratione Iobus cap. III. 2 o. indignabundus execraretur diem nativitatis suae ' qua ratione Ecclesiastes cap. IV. 3. Feliciorem utroque s scit. Sc. vivente & defuncto ) judicaret eum , qui nondum natus est ' Quomodo enim felicior est qui non
est, quam qui est, aut qui felix saltem dici potest, qui nec est Θ Vide Hieron. h. l. Qua ra-
. . tione Christus Matth. XXVI. et . de Iuda diceret : A Mus esse ,si non nati esset homo iste 8 Nisi omnes isti de nativitate carnali locuti essent: melius enim est quomodocunque esse , quam non esse. De loco Ecclesiastis IV. 3. scribit Menasse i B. Israel de resurrect . lib. I. cap. I 2. g. XI. Hinc, inquit, apparet animas ante corpora esse creatas. Nemo enim potest laudare iliud, quod a fu S reipsa non existit. & cap. 13 . Fieri non potest , ut aliter explicentur verba Solomonis, quia id quod revera
88쪽
mm est, aut omnιno non existit; laudare non potest. Cons argum. 3. Et Origenes tom. 32. in Ioh. Conducebat, inquit, illi nutum non fuisse , sis regenerat onis ortu , cui Erofundius quis intelligeret, fi 'hoc communiori ortu , de quo ortu molestiis sic eximere quis volens, cum inquisierit etiam, quod, quicquid
utile est, utile sit ei, qui est, S consederans quod ei, . qui non si, nihil conferat, S utilest ad secundam expositionem chm devenerit, illam metis suscipiet. Cum tandem viderimus iisdem verbis, iis lemque formulis loquendi uses cum scriptura Pt tonicos . Iudaeos Sc gentiles & Christianos : an probabile est, hos in sensum proprium 1cripturaeiensiui contrarium unanimi tententui conspirasse, scripturam utem selam in allegatis locis metaphorice locutam λ An credibile est Christianos primitivae Ecclesiae Patres a S. Scripturae vcra interpretatione cum Origene , maximo post Apostolos Ecclesiarum magistro, aberraste; at discipulos eorum, qui ab istis Christianam fidem traditam acceperant, praeceptores suos jure haereseos damnasse, idque elapsis a nativitate Christi quinque seculis. Convenientiam Philosophorum Platonicorum cum scriptura non negalla videtur Iustinus Martyr, cum dial. cum Tryphone scribit: am GH ά λοτυα-- Πλά- δεδάγρια ζ XOςῆ: Platonis dogmata non esse aliena a Christo. Idem Socratem Sc Heraclitum pro Christianis habet. Vnde Celsus personatus Platonicus, verus Epicuraeus judice Origene j calumniatus est, Ielum nostrum Sc Apo-
89쪽
stolos ex Platonis, Platonicorumque scriptis excerpsille sententias suas morales. Clemens Alexandrinus , philo phus Platonicus in lib. Strom. ait, Philosophiam s Plato autem ei solus est Philosephus este datam gentibus , si
ut legem Iudaeis. Origenem , scribit Hieronymus ad Magnum, in decem Stromateon libris, Chri ilianorum & Philosophorum inter se sententias comparasse , & omnia Christianae Religionis dogmata ex Platone , & Aristotele, Numento , Cornutoque confirmasse. Paganinus Gaudentius scripsit librum de dogmatum Origenis cum dogmatis Platonis consensione. Anonymus Anglus comparavit Hieroclis verba cum verbis D. Pauli. Quod autem Plato dogmata sua acceperit ex lectione Mosis & Propheta- Tum, probavimus Dissertat. 4 λογου. V1-deamus itaque plures quosdam scripturae locos, qui a Patribus nostro sensu sunt expositi, & deinde traditionem antiquissimam hu)us sententiae demonstremus.. V I I I. Philo Iudaeus lib. de mundi opificio:
tice icta natura, huc in colontam missus.
Gregorius Nyssenus lib. de anima, contra quotidianas animarum creationes, utitur loco Genes. II. a. 3. qui ab Apostolo ad Hebr. IV. 4. repetitur ; Dein desiit creare. Quae confirmantur
90쪽
ex Eccles X V ΙΙΙ. uui vivit in aeternum, crea- . vis omnia smul. Creatae itaque sunt omnes animae in principio. Nam si in corpore crearen- . tur , quotidie Deus crearet. Dices , Deum desiisse creare novas species, non nova individua. Sed Resip. expresse contrarium innui,
ubi Moyses simpliciter scribit : Deus quievit
ab omni opere creationis: ergo etiam a creatione indivicivorum. Nec creatio quotidiana novorum individuorum posset dici quies , propter quam Deus fianctificaret diem septimum. Menasseh. B. Israel probi. 1 f. de creat. Gum, inquit, post sex d es creationis , Deus non condiderit qiuaquam ex nihilo , sed aliud ex alio, necesse utique
est ut credamus omnes animas, quae aut ex aliis rebus
aut ex se invicem produc; nequeunt, es contra quidam ex philosephis perperam saluerunt θ omnes inquam simul ac semel in principio mon2i conditas esse. Origenes praeter locos jam allegatos , parabolam de ove perdita , Lucae XV. ita interpretatur : ut ovis perdita sit genus humanum , nonaginta novem oves potestates coelestes Sc angelicae, montes coelum, locus aberrationis, vallisque lachrymarum haec terra , homo Christus,&c. teste Methodio de castitate. ipse Origenes hom. 9. in Genes uuia, inquit, principes hujus mundi in strant partem Domini, necesse habuit pastor bonus reudiis in supernis nonaginta ta novem ,
deficendere ad terram, S unam obem , quae perterat quaerere , inventamque eam & humeris reveὶtam, ad